(မုိးမခ) ဇူလုိင္ ၂၄၊ ၂၀၁၇
● ရဲေဘာ္တိုက္ေမာင္
အသားခပ္ညိဳ ညိဳ ခပ္ပိန္ပိန္ အသက္ ၂ဝ မျပည့္တတ္ေသးေသာ လူငယ္ေလးတဦးျဖစ္သည္။ မိမိမိတ္ေဆြ ကိုႀကီးျမင့္၏ ညီငယ္တေယာက္ျဖစ္ၿပီး ေဆးတကၠသုိလ္ ၁ ၌ ပထမႏွစ္ေဆးတြင္ ေက်ာင္းတက္ေနစဥ္ သူ၏အကိုဝမ္းကြဲ ကိုေမာင္နိုင္တုိ႔ ႏွင့္အတူ အေရွ႕ေျမာက္ေရာက္လာသူျဖစ္သည္။သူ႔နာမည္ရင္းကေတာ့ ကိုဝင္းေအာင္ဟု ေခၚသည္။ မိမိတုိ႔ တပ္မဟာ ၂ ေရာက္စဥ္က သူက တပ္မဟာ ၂ အထူးတပ္ရင္းက အေျမာက္တပ္ခြဲတြင္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ေနသည္။
မိမိေနာက္တန္း နိုင္ငံေရးဌာနသုိ႔ ျပန္ေရာက္လာၿပီး မၾကာမီ ေအာက္တိုဘာ နိုဝင္ဘာလခန္႔တြင္ ကိုတိုက္ေမာင္လည္း နိုင္ငံ ေရးဌာနသုိ႔ ေရာက္လာသည္။ က်န္းမာေရးေကာင္းပုံမရ။ တပ္မဟာ ၂ တုန္းက ျမင္ေတြ႕ခ့ဲရသည့္ အျမဲရႊင္လန္း တက္ ႂကြေနသည့္ပုံ မေတြ႕ရ။ လူက ေပ်ာ့ေနသည္။ က်န္းမာေရး ေကာင္းပုံမရ။ မ်က္ႏွာလည္း ညိႇဳးေနၿပီး လန္းဆန္းတက္ႂကြမႈ မ ရွိေတာ့ေပ။ ထို႔ျပင္ ယခင္ အလြန္တက္ၾကြစြာ ခရားေရလႊတ္ တတြတ္တြတ္ေျပာဆိုေလ့ရွိသူ ကိုတိုက္ေမာင္သည္ စကား ဟဟ မေျပာေတာ့ေပ။ တေယာက္တည္း ငိုင္တိုင္တိုင္ျဖင့္သာ ေနေလ့ရွိသည္။ အျခားရဲေဘာ္မ်ားက သူတုိ႔၏စကားဝိုင္းမ်ား သုိ႔ ေခၚယူစကားေျပာေသာ္လည္း တခြန္းမွ တုန္႔ျပန္ျခင္းမရွိဘဲ မည္သည့္စကားမွ ဆိုျခင္းမရွိေပ။
တပ္မဟာ ၂ ေရွ႕တန္းမွ ျပန္ေရာက္လာေသာ ရဲေဘာ္တုိ႔ထံမွသိရသည္ တပ္မဟာ ၂ တြင္ သူ စိတ္ထိခိုက္ဖြယ္တခု ၾကံဳ ခ့ဲရသည္ဟု ဆိုသည္။ တပ္မဟာ ၂ မွ မိမိတုိ႔ျပန္ထြက္လာၿပီး မၾကာမီ အစိုးရစစ္ေၾကာင္းမ်ားဝင္လာ၍ တပ္မဟာ ၂ လည္း ဆိုက္ေခါင္ရြာမွ ေရႊ႕ေျပာင္းရသည္ဟု ဆိုသည္။ ထိုသုိ႔တပ္ခ်ီတက္စဥ္ ဖ်ားေနေသာ ရဲေဘာ္တိုက္ေမာင္က လမ္းမေလွ်ာက္ နိုင္သျဖင့္ မိမိတပ္ခြဲႏွင့္အတူမလိုက္နိုင္ဘဲ ေနာက္၌အေတာ္ျပတ္က်န္ခ့ဲၿပီး လမ္းေဘးတြင္ ထိုင္နားေနစဥ္ သူတပ္ခြဲမွ တပ္ခြဲ ေကဒါတဥိီးက ေနာက္မွ အစိုးရတပ္လိုက္လာျပီျဖစ္၍ ေရွ႕မွတပ္ခြဲကို အျမန္အမွီလိုက္ရန္ေျပာသည္။ တိုက္ေမာင္ကလည္း သူဖ်ားေန၍ လမ္းျမန္ျမန္မေလွ်ာက္နိုင္ေၾကာင္း ျပန္ေျပာသည္။ သုိ႔ေသာ္ သူတုိ႔ႏွစ္ဦး စကားမေပါက္ၾက။ သူတပ္ခြဲေကဒါက လည္း ဗမာစကားေကာင္းေကာင္းမတတ္။ သူကလည္း တ႐ုတ္စကား မတတ္ေသး။ တေယာက္ႏွင့္ တေယာက္ ဘာဆို လိုခ်င္မွန္း နားမလည္နိုင္ၾက။ သုိ႔ႏွင့္ တပ္ခြဲ ေကဒါက ပစၥတိုထုတ္ခ်ိန္ၿပီး ေရွ႕သုိ႔ အမွီလိုက္ရန္ ေျခဟန္လက္ဟန္ႏွင့္အတင္းအမိန္႔ေပးသည္ကို ခံလိုက္ရသည္ဟု ဆိုသည္။ ထိုအခ်ိန္မွစ၍ စိတ္ထိခိုက္ၿပီး တိုက္ေမာင္တေယာက္ စကားတခြန္းမွ မေျပာေတာ့ဟု သိရသည္။ ထို႔ျပင္ က်န္းမာေရးလည္းမေကာင္းသျဖင့္ ေနာက္တန္း နိုင္ငံေရးဌာနသုိ႔ ျပန္လည္ေစလႊတ္ လိုက္သည္ဟု သိရသည္။
သုိ႔ႏွင့္ တညေနတြင္ ကိုစိုးနိုင္ႏွင့္မိမိတုိ႔သည္ ကိုတိုက္ေမာင္တေယာက္ စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ျဖစ္ေစရန္ ရည္ရြယ္ၿပီး သူ႔အား ေခၚ၍ မန္ကန္ေတာင္ေျခရွိ ဦးလေထာ္တဲတြင္ရွိေနေသာ ကိုအုန္း ကိုခ်စ္သန္းတုိ႔ႏွင့္ စကားေျပာရန္ထြက္ခ့ဲၾကသည္။ မိမိတုိ႔ ႏွင့္ ေႏြးေထြးစြာေျပာဆိုၿပီး ျမံဳေနေသာ တိုက္ေမာင္တေယာက္ မေက်နပ္မႈေတြရင္ဖြင့္ၿပီး ယခင္က့ဲသုိ႔ ေပ်ာ္ရႊင္တက္ႂကြစြာ ေနသည့္ပုံကို ျပန္လည္ရေစခ်င္ခ့ဲသည္။ မိနစ္ ၄ဝ ေက်ာ္ခန္႔လမ္းေလွ်ာက္ရသည့္ ဦးလေထာ္တဲသုိ႔ ေနဝင္မိုးခ်ဳပ္စတြင္ ေရာက္သည္။ ကိုအုန္းတုိ႔ေနေသာ တဲေပၚရွိ မီးဖိုေဘးတြင္ဝိုင္းထိုင္ၾကၿပီး လက္ရွိမိမိတုိ႔ၾကံဳေနၾကရသည့္ နိုင္ငံေရး ျပႆနာ မ်ားကို ေဆြးေႏြးျငင္းခုံၾကသည္။ ေရေႏြးၾကမ္းအိုး တအိုးၿပီးတအိုးတည္၍ လဘက္ရည္ခါးခါးျဖင့္ ထိုညအားေက်ာ္ျဖတ္ ၾကသည္။ ညလယ္ေလာက္ေရာက္ေတာ့ ဗိုက္ဆာလာသည္။ စားစရာကမရွိ။ ျမင္းစားသည့္ ေျပာင္းဖူးေစ့ အၾကမ္းမ်ားကိုမီးဖို ျပာပူပူေပၚတင္၍ ေပါက္ေပါက္ေဖါက္ကာ ေရေႏြးၾကမ္း ႏွင့္ ျမည္းၾက သည္။ ကိုစိုးနိုင္၊ ကိုအုန္း၊ ကိုခ်စ္သန္း မိမိတုိ႔ ၄ ဦးကား အေတာ္ ေျပာနိုင္ ျငင္းနိုင္ၾကသူမ်ားျဖစ္ရာ မိုးစင္စင္လင္းသြားသည့္အထိ စကားဝိုင္းကား မၿပီးနိုင္ခ့ဲေပ။ မိုးလင္းေတာ့ လုပ္ စရာကိုယ္စီရွိၾကသည္ျဖစ္ရာ မိမိတုိ႔လည္း စကားဝိုင္းအားလက္စသတ္၍ နိုင္ငံေရးဌာနသုိ႔ ျပန္ဆင္းလာခ့ဲၾကသည္။
တညလုံးထိုင္ေျပာၾကသည့္ စကားဝိုင္းတြင္လည္း တိုက္ေမာင္တခြန္းမွဝင္၍ ေျပာလည္းမေျပာ၊ အိပ္လည္းမအိပ္ဘဲ မိမိတုိ႔ ေဘးတြင္ ငုတ္တုတ္ထိုင္ကာ နားေထာင္ေနခ့ဲသည္။ မုန္းကိုးသုိ႔ျပန္အဆင္းတြင္ ကိုစိုးနိုင္ႏွင့္မိမိကား စကားမျပတ္နိုင္ဘဲ ဆက္၍ေျပာဆိုလာခ့ဲရာ လမ္းတဝက္ခန္႔အေရာက္တြင္ တညလုံးလည္း စကားမေျပာ၊ ရက္အခ်ဳိ႕ လည္းစကားမေျပာဘဲ ၿငိမ္သက္ေနေသာ တိုက္ေမာင္စ၍ စကားေျပာဆိုၿပီး မိမိတုိ႔ ႏွစ္ေယာက္စကားဝိုင္းတြင္ ဝင္ေရာက္လာေတာ့သည္။ တိုက္ေမာင္ စကားျပန္ေျပာလာ၍ ကိုစိုးနိုင္ႏွင့္ မိမိတေယာက္ကို တေယာက္ၾကည့္ကာ ျပံဳး၍ မိမိတုိ႔ရည္ရြယ္ခ်က္ေအာင္ျမင္သားဘဲဟု တိတ္တိတ္ေလး ေကာက္ခ်က္ကိုယ္စီခ်ခ့ဲမိသည္။ သုိ႔ေသာ္ မိမိတုိ႔ေကာက္ခ်က္ လြဲေခ်ာ္ခ့ဲေပသည္။
သုိ႔ႏွင့္ တညလုံးစကားေျပာ၍ ေမာလာေသာ မိမိတုိ႔ႏွစ္ေယာက္လည္း တိုက္ေမာင္ စကားေျပာသမွ် နားေထာင္ၿပီး ျပန္လာ ခ့ဲၾကေတာ့သည္။ နိုင္ငံေရးဌာနသုိ႔ေရာက္ေတာ့လည္း တိုက္ေမာင္စကားေျပာမရပ္ဘဲ ဌာနရွိ ရဲေဘာ္တေယာက္ၿပီး တ ေယာက္အား လုိက္လံစကားေျပာေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ရဲေဘာ္မ်ားလည္း တိုက္ေမာင္တေယာက္ ျပန္လည္လန္းဆန္း တက္ႂကြၿပီး စကားေျပာလာသည္ကိုေတြ႕ရ၍ ဝမ္းသာလႈိက္လွဲစြာ လက္ခံစကားေျပာၾကေတာ့သည္။ တိုက္ေမာင္တေယာက္ ပုံမွန္ျပန္ျဖစ္သြားၿပီဟု အားလုံးကယူဆခ့ဲၾကသည္။ အားလုံးအတြက္ စိတ္ခ်မ္းသာစရာ အခိုက္အတန္႔ျဖစ္ခ့ဲပါသည္။
အားလုံးလြဲေခ်ာ္ခ့ဲပါသည္။ စကားတခြန္းမွမေျပာဘဲ ရက္အခ်ဳိ႕ၿငိမ္သက္ေနသည့္ တိုက္ေမာင္သည္ ထိုေန႔မွစ၍ စကားေျပာ သည္မွာ မရပ္ေတာ့။ တရစပ္ေျပာေနေတာ့သည္။ စခန္းရွိလူကုန္အား တေယာက္ၿပီးတေယာက္ လွည့္ေျပာေနသည္။ နာရီ ႏွင့္ခ်ီ၍ေျပာေနေတာ့ အလုပ္ရွိေသးသည္ အေၾကာင္းျပခ်က္ႏွင့္ ဗမာရဲေဘာ္မ်ားက ေရွာင္ေျပးၾကသည္။ ထိုအခါ တိုက္ ေမာင္က ဗမာစကား မတတ္တတတ္ ေဒသခံရဲေဘာ္မ်ားအား လိုက္ေျပာသည္။ ေနာက္ေတာ့ ေဒသခံရဲေဘာ္မ်ားလည္း မခံ ႏိုင္။ တိုက္ေမာင္လာလ်င္ ေျပးၾကရေတာ့သည္။ ဤသုိ႔ ေန႔ေရာ ညပါ တရစပ္ စကားေျပာေနသည့္ သုံးေလးရက္ၾကာျမင့္ ေသာအခါ အားလုံးသတိထား သေဘာေပါက္လာၾကသည္။ ရဲေဘာ္တိုက္ေမာင္တေယာက္ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ေဝဒနာတရပ္ ခံစားေနရၿပီဆိုသည္ကို စိတ္မေကာင္းစြာ လက္ခံလိုက္ရေတာ့သည္။
ဦးစြာ စစ္ေဒသက ဆရာဝန္မ်ား ၾကည့္ရႈ ကုသမႈေပးၿပီးေနာက္ တ႐ုတ္ျပည္ အတြင္းရွိ ၁ဝ၈ စစ္ေဆး႐ံုသုိ႔ ကုသရန္ ပို႔ ေဆာင္လိုက္ရေတာ့သည္။ ယုံၾကည္ခ်က္ျပင္းျပစြာျဖင့္ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးသုိ႔ ေရာက္ရွိလာေသာ ပညာတတ္လူ ငယ္တေယာက္အတြက္ စိတ္မေကာင္းစရာ အျဖစ္သနစ္တခုျဖစ္သည္။ ေတာ္လွန္ေရး၏ စိတ္ကူးပုံရိပ္လႊာမ်ားႏွင့္ တထပ္ တည္းက်ရန္မျဖစ္နိုင္ခ့ဲသည့္ ၾကမ္းတမ္းလွသည့္ လက္ေတြ႕ျဖစ္ရပ္မ်ားၾကား နားလည္မႈတည္ေဆာက္ရန္ ခက္ခဲလွေပသည္။ ခံႏိုင္ရည္ႏွင့္ ျပည့္ဝေအာင္ မိမိကိုယ္ကိုမိမိ တည္ေဆာက္ရသည္မွာ လြယ္ကူလွသည္ေတာ့ မဟုတ္ေပ။
အဆိုးထဲက အေကာင္းမ်ား မိမိတုိ႔သည္လည္း စတင္ေရာက္ရွိၿပီး လပိုင္းအတြင္း ျဖစ္ပြားခ့ဲသည့္ပဋိပကၡမ်ားက မနည္းလွေပ။ အေရွ႕ေျမာက္ ၇၅ ပါတီဗဟိုႏွင့္လည္း မိမိတုိ႔ အစီးမကပ္လွ။ သုိ႔ေသာ္ အဆိုးခ်ည္း ရွိသည္ေတာ့မဟုတ္ေပ။ ေကာင္းကြက္ ေတြလည္း အမ်ားအျပားရွိေနဆဲကို ခံစားေနရသည္။
CPB အေရွ႕ေျမာက္ တပ္ရင္းတပ္ဖြဲ႕မ်ားအတြင္း တာဝန္ေပးအပ္မႈရွိေသာ္လည္း ရာထူးအဆင့္အတန္းမရွိေပ။ တပ္စိတ္မွဴး၊ တပ္စုမွဴးမွသည္ တပ္ရင္းမွဴး၊ တပ္မဟာမွဴးအထိ တာဝန္သတ္မွတ္ခ်က္ရွိေသာ္လည္း ပုခံုးေပၚတြင္ မည္သည့္အပြင့္ တံ ဆိပ္မွ မရိွေပ။ အားလုံး၏အမည္ေရွ႕တြင္ တပ္၍ေခၚသည္က ရဲေဘာ္သာျဖစ္သည္။ တပ္မဟာမွဴးအား ရဲေဘာ္ေစာထြန္းတင္ဟု ေခၚသက့ဲသုိ႔ တပ္သားသည္လည္း ရဲေဘာ္ေအာင္ႀကီးဟုသာ ေခၚၾကသည္။ တာဝန္ႀကီး၍ လစာပိုရသူမရွိ။ အားလုံးတန္းတူရ သည့္ အေသးသုံးေငြကား ၁ဝ က်ပ္မွ်သာျဖစ္သည္။
တာဝန္ခ်ိန္မွအပ တန္းတူရည္တူ ဆက္ဆံၾကသည္။ အရံဗဟိုေကာ္မီဝင္ ဒုနိုင္ငံေရးမွဴး ရဲေဘာ္စိုးသိန္းျဖစ္ေစ တပ္မဟာမွဴ း ရဲေဘာ္ေစာထြန္းတင္ျဖစ္ေစ မိမိတုိ႔အပါ ေအာက္ေျခရဲေဘာ္အားလုံးကို တရင္းတႏွီးဆက္ဆံၾကသည္။ ညဘက္အားလပ္၍ မိမိတုိ႔ မီးဖိုၿပီး မီးလႈံေနလ်င္ပင္ အဆင့္အသီးသီးမွ ေခါင္းေဆာင္မ်ား မိမိတုိ႔ႏွင့္ အတူလာေရာက္ ေရာေႏွာထိုင္ၿပီး စကားစျမီ ေျပာဆိုေလ့ရွိသည္။ ဟိတ္ႀကီးဟန္ႀကီးမရွိလွ။ ခ်မ္းေအးလွသည့္ အေရွ႕ေျမာက္ေတာင္တန္းမ်ားေပၚမွ မီးဖိုေလးေဘးတြင္ စစ္ျခင္ေထာင္တထည္ကိုပတ္ျခံဳထားကာ မိမိတုိ႔ၾကားတြင္ ဝင္ေရာက္ထိုင္ၿပီး စကားေျပာေလ့ရွိသည့္တပ္မဟာမွဴ း ရဲေဘာ္ ေစာထြန္းတင္၏ပုံရိပ္သည္ ေမ့ေပ်ာက္၍ မရနိုင္ေသးေသာ ပုံရိပ္ျဖစ္သည္။
● ရဲေဘာ္ေစာထြန္းတင္
သူသည္ကရင္အမ်ဳိးသားတေယာက္ျဖစ္ေသာ္လည္း ဗိုလ္ေနာ္ဆိုင္း၏ ကခ်င္တပ္ဖြဲ႕ကျဖစ္သည္။ အေရွ႕ေျမာက္စစ္ေဒသ တြင္ေတာ့ ေကြ႕က်ဳိးရဲေဘာ္ေဟာင္းမ်ားဟု လူအမ်ားသိၾကသူမ်ားထဲမွျဖစ္သည္။ သူသည္ ဒုတိယကမၻာစစ္ကာလကထဲက ၿဗိတိသွ်တပ္မေတာ္မေတာ္မွ ကရင္စစ္သားတဦးျဖစ္ခ့ဲသည္။ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးစီးစကာလ ဗမာ့တပ္မေတာ္ Burma Army
ဖြဲ႕စည္းရာတြင္ ဆက္လက္ပါဝင္ခ့ဲသည္။ သူတာဝန္က် သည့္ေနရာကား ေမၿမိဳ႕စစ္တပ္တြင္ျဖစ္ၿပီး ေဘးတြဲဆိုင္ကယ္တစီးျဖင့္ စာပို႔ဆက္သားတာဝန္ယူရသည္ဟု သူေျပာျပခ်က္အရသိရသည္။
၁၉၄၉ ခုႏွစ္ ျမန္မာျပည္ေအာက္ပိုင္းရွိ ကရင္သနကတပ္ရင္းမ်ား ေတာခိုၾကသည့္အခါ တပ္တြင္းရိွ အျခားတပ္ရင္း တပ္ဖြဲ႕ မ်ားတြင္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ေနၾကေသာ ကရင္ရဲေဘာ္မ်ားလည္း သံသယျဖစ္ခံရေတာ့သည္။ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္တာ ဝန္ယူေနေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေလးေပေခၚ စမစ္ဒြန္းသည္လည္း ႏႈတ္ထြက္ေပးလိုက္ရသည္။ ေမၿမိဳ႕တြင္ရွိေသာ ရဲေဘာ္ေစာထြန္း တင္တုိ႔ ကရင္ရဲေဘာ္မ်ားလည္း လက္နက္ျဖဳတ္သိမ္း တာဝန္႐ုပ္သိမ္းၿပီး အဖမ္းခံရေတာ့သည္ဟု ဆိုသည္။ ထို႔ေနာက္ တပ္ မွထုတ္၍ ျပန္လႊတ္ေပးရာမွ အိမ္ျပန္လာစဥ္ မိတၱီလာ၌ ဒုတိယအႀကိမ္ ျပန္လည္အဖမ္းခံရၿပီး မႏၲေလးေထာင္သုိ႔ ေရာက္ သြားခ့ဲျပန္သည္ဟု ဆိုသည္။ ထို႔ေနာက္ ဗိုလ္ေနာ္ဆိုင္းတပ္ အပါအဝင္ လက္နက္ကိုင္သူပုန္တပ္ဖြဲ႕မ်ား မႏၲေလးအား ဝင္ ေရာက္စီးနင္းစဥ္ ျပန္လည္လြတ္လာခ့ဲျပန္သည္ဟု ဆိုသည္။ ဤအၾကိမ္တြင္ေတာ့ အိမ္ျပန္ရန္ မစဥ္းစားေတာ့ဘဲ သူႏွင့္ ကရင္ရဲေဘာ္အခ်ဳိ႕သည္ ဗိုလ္ေနာ္ဆိုင္းတပ္ဖြဲ႕အတြင္းသုိ႔ ဝင္ေရာက္ခ့ဲၾကေတာ့သည္။
ထို႔ေနာက္ သူလည္း ဗိုဘ္ေနာ္ဆိုင္းတပ္ဖြဲ႕ႏွင့္ ရွမ္းျပည္ေျမာက္ပိုင္းသုိ႔ေရာက္ရွိၿပီးေနာက္ တ႐ုတ္ျပည္ေကြ႕က်ဳိးျပည္နယ္ တြင္ နိုင္ငံေရးခိုလႈံခြင့္ေတာင္းရာတြင္ ပါဝင္ခ့ဲသည္။ ထို႔ေနာက္ ဗိုလ္ေနာ္ဆိုင္းတပ္ဖြဲ႕ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီႏွင့္ ပူးေပါင္း၍ အေရွ႕ ေျမာက္စစ္ေဒသအား တိုက္ခိုက္ရာတြင္ စစ္သားေကာင္းတဦးအျဖစ္ ပါဝင္ခ့ဲသူျဖစ္သည္။ မိမိတုိ႔ႏွင့္ေတြ႕သည့္အခ်ိန္တြင္ ၄၅ ႏွစ္ခန္႔ရွိျပီျဖစ္ေသာသူအား အေရွ႕ေျမာက္စစ္ေဒသ တပ္မဟာ ၂ တပ္မဟာမွဴးအျဖစ္ ေတြ႔ဆံုရသည္။ သူကား ဟိတ္ဟန္ မရွိသည့္ စစ္သားေကာင္းတေယာက္ တပ္မွဴးေကာင္းတေယာက္ျဖစ္သည္။ တပ္မဟာႏိုင္ငံေရးမွဴး ရဲေဘာ္အင္ဖန္းဂမ္အား “ခင္ဗ်ားက တပ္မဟာ႐ံုးက ညႊန္ၾကား၊ က်ဳပ္က ေရွ႕ဆံုးကတပ္ႏွင့္လိုက္မယ္” ဟုဆိုကာ စစ္ဆင္ေရးမ်ားတြင္ ေရွ႕ဆံုးတပ္ရင္း ႏွင့္အတူ ေတြ႕ရွိရသူလည္းျဖစ္သည္။ စစ္ဆင္ေရးကာလမ်ားတြင္ ေရွ႕တန္းရဲေဘာ္မ်ားၾကား၌ အျမဲေတြ႕ရေလ့ရွိၿပီး ေအာက္ ေျခရဲေဘာ္မ်ားႏွင့္ နီးစပ္သူျဖစ္သက့ဲသုိ႔ ရဲေဘာ္မ်ား၏ ေလးစားခ်စ္ခင္မႈကို ခံရသူျဖစ္သည္။ အခ်ိန္ရခိုက္ၾကံဳ ေတြ႕ခိုက္ မ်ားတြင္ မီးလင္းဖိုနေဘး၌ မိမိတုိ႔ႏွင့္အတူတကြထိုင္၍ ေရေႏြးၾကမ္းခါးခါးတခြက္ေသာက္ရင္း မိမိတုိ႔အား သူ၏အေတြ႕အၾကံဳ မ်ားကို ႐ုိးစင္းစြာေျပာျပေလ့ရွိသည္။
မ်က္မွန္တဝင္းဝင္း ကိုယ္လုံးကိုယ္ထည္ခပ္ေတာင့္ေတာင့္ ရဲေဘာ္ေစာထြန္းတင္အား ရဲေဘာ္မ်ားက တပ္မဟာမွဴ းဟု၎ အဖိုးႀကီးဟု၎ ေခၚၾကသည္။ အဖိုးႀကီးဟူေသာ အေခၚအေဝၚသည္ တ႐ုတ္ဘာသာျဖင့္ ေလာက္ထိုဟူေသာစကားကို ျပန္ဆိုသုံးစြဲၾကျခင္းျဖစ္သည္။ တိုက္ရိုက္ျပန္ဆိုလ်င္ “ေခါင္းအိုႀကီး” ဟု ဆိုရမည္။ ဆိုလိုခ်င္သည္မွာ “အေတြ႕အၾကံဳ ရင့္ က်က္ေသာ ေခါင္းပိုင္ရွင္” မ်ားဟု ဆိုလိုပုံရသည္။ မည္သူက မည္သုိ႔စတင္ ျပန္ဆိုသုံးစြဲခ့ဲသည္ေတာ့ မသိေပ။ မိမိတုိ႔ေရာက္ ခ်ိန္တြင္ တပ္မဟာအဆင့္အထက္ေခါင္းေဆာင္မ်ားကို “အဖိုးႀကီး” ဟု ေခၚေဝၚသုံးစြဲေနၾကျပီျဖစ္သည္။
● ရဲေဘာ္အင္ဖမ္းဂမ္
ရဲေဘာ္အင္ဖန္းဂမ္သည္လည္း ယခင္ဗိုလ္ေနာ္ဆိုင္းတပ္ဖြဲ႕ဝင္ျဖစ္ၿပီး ကခ်င္အမ်ဳိးသားတဦးျဖစ္သည္။ မိမိတုိ႔ႏွင့္ေတြ႕သည့္ ၁၉၇၆ ခုႏွစ္တြင္ တပ္မဟာ ၂ ၏ နိုင္ငံေရးမွဴးျဖစ္သည္။ သူသည္ ရန္ကုန္တကၠသုိလ္၌ IA ေခၚ ဥပစာတန္းတက္ေရာက္ခ့ဲသူ တဦးျဖစ္ေၾကာင္းသိရသည္။ သူ၏ညီမတဦးမွာ ရန္ကုန္ ျမန္မာအသံ ကခ်င္ဘာသာအသံလႊင့္အစီးအစဥ္တြင္ အလုပ္လုပ္ေန ေသာ အဆိုေတာ္ အင္ဖန္းဂ်ာရာျဖစ္သည္ဟု သိရသည္။ ဆရာမႀကီးအင္ဖန္းဂ်ာရာသည္ ယခုအခါ အသက္အရြယ္ႀကီးျမင့္ၿပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း ျမစ္ႀကီးနားၿမိဳ႕မိၿမိဳ႕ဖအျဖစ္ ယမန္ႏွစ္မ်ားအထိ ေတြ႕ေနရဆဲျဖစ္သည္။
ေဆးတံခဲထားေသာ နိုင္ငံေရးမွဴးရဲေဘာ္ အင္ဖန္းဂမ္သည္ ဥပဓိ႐ုပ္ခန္႔ျငားသူတဦးျဖစ္သည္။ သုိ႔ေသာ္ မာနႀကီးတခြဲသားႏွင့္ ေနသူမဟုတ္ေပ။ ဟာသဉာဏ္ရႊင္သူတဦးျဖစ္သည္။ သူႏွင့္မိမိ သိပ္မဆံုလိုက္ရ။ မ်ားမၾကာမီ အေရွ႕ေျမာက္စစ္ေဒသ ဌာနခ်ဳပ္ ပန္ဆန္းသုိ႔ ထြက္ခြာသြားၿပီးေနာက္ သူ႔လႈပ္ရွားမႈ သိပ္မေတြ႕ရေတာ့။ စစ္ေဒသနိုင္ငံေရးမွဴး ရဲေဘာ္တင္ရီ ေခၚ ဗိုလ္ေနဝင္းႏွင့္မတည့္၍ ေခ်ာင္ထိုးခံလိုက္ရသည္ဟူေသာ သတင္းမ်ားၾကားရသည္။
ဆက္လက္ေဖၚျပပါမည္။
ေမာင္ေမာင္စိုး
ဓာတ္ပုံ – ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ ရဲေဘာ္မ်ား (၁၉၈၅ ခုႏွစ္) – Photo credit . PFH
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
