(မုိးမခ) ဇူလုိင္ ၁၇၊ ၂၀၁၇
စာေပသည္ ေခတ္တေခတ္၏ေၾကးမုံျပင္ကဲ့သို႔ပင္တည္း။ ကြၽန္မတို႔အားလုံးပင္ တစ္သက္ႏွင့္တစ္ကိုယ္ တစ္ခါမွ် မေရာက္ဖူးခဲ့သည့္၊ ေရာက္မည္လဲမဟုတ္ေတာ့သည့္ မိမိတို႔ႏိုင္ငံ၏ အတိတ္ေန႔ရက္မ်ားအား စာေပထဲမွပင္ အျပန္ျပန္အလွန္လွန္ သြားၾကည့္ၾကရ၏။ ခံစားခဲ့ၾကရပါ၏။ အတိတ္သမိုင္းကို ျပန္လြမ္းမည္ဆိုလွ်င္ ကြၽန္မတို႔ႏိုင္ငံေလးမွာ လြမ္းစရာမ်ားႏွင့္ ျပည့္ ႏွက္လွပေသာ ႏိုင္ငံေလးတခုျဖစ္မည္မွာ မလြဲေပ။
ကြၽန္မအေနႏွင့္ ကနဦးအလြမ္းမ်ိဳးေစ့ခ်ရလ်ွင္ ပထမျမန္မာနိုင္ငံေတာ္ႀကီးပင္ ျဖစ္သည္။ အေနာ္ရထာမင္းႀကီးသည္ အကြဲကြဲအျပားျပားျဖစ္ေနေသာ ၿမိဳ႕ရြာမ်ားကိုစုစည္းၿပီး ႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးတစ္ခုတည္ေထာင္ႏိုင္ခဲ့သည့္မင္းတစ္ပါးျဖစ္သည့္ အ ျပင္ အသိဉာဏ္ပညာႏွင့္ျပည့္စုံၿပီး ႏွလုံးရည္ျပည့္ဝသူလည္း ျဖစ္တန္ရာပါသည္။ တိုင္းျပည္တျပည္တြင္ မင္းျဖစ္သူမွာ သူခိုးမ်ားအား ခ်ီးျမင့္ေျမာက္စားလ်ွင္သူခိုးမ်ားသာလာေရာက္မည္ျဖစ္သလို သူရဲေကာင္းမ်ားအား တန္ဖိုးထားခ်ီးျမင့္ေျမႇာက္စားလ်ွင္ သူရဲေကာင္းမ်ားသာ လာေရာက္ခိုလႈံၾကမည္ျဖစ္ပါသည္။ ကြၽန္မတို႔၏ အေနာ္ရထာမင္းႀကီးမွာမူ သူရဲေကာင္းမ်ား ခိုလႈံေသာ၊ ဗုဒၶ၏ သစၥာတရားေတာ္မ်ား စည္ပင္ျပန္႔ပြားေသာ တိုင္းႏိုင္ငံႀကီးတစ္ခုအျဖစ္ သမိုင္းတြင္ေစခဲ့သူျဖစ္သည္။ ကြၽန္မမွာ အေနာ္ရထာမင္းႀကီးအေၾကာင္း ေတြးမိစဥ္မွစ၍ မိမိတို႔ နာယူမွတ္သားရသည္မ်ား၊ က်င္ၾကံအားထုတ္ရသည္မ်ား၊ ရြတ္ဆိုပြားမ်ားရသည္မ်ားမွာ ထိုမင္းႀကီး၏ေက်းဇူးပင္ဟု အဖန္ဖန္ေအာက္ေမ့ဆင္ျခင္ျဖစ္ခဲ့ပါသည္။ ထိုိုသို႔ျဖင့္ ေက်းဇူးအား သိတတ္ရသည္ကိုလည္း ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာျဖစ္ေနမိပါသည္။
ယခုဆိုလွ်င္လည္း အေနာ္ရထာမင္းႀကီး လက္ဆင့္ကမ္းခဲ့သည့္ တရားအေမြျဖင့္ပင္ ႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးအားၾကည့္ရပါဦးမည္။ ဗုဒၶ၏တရားေတာ္ပါအတိုင္းပင္ အရာရာမွာ ျဖစ္ပ်က္ေျပာင္းလဲေနသည္ဆိုသကဲ့သို႔ အေနာ္ရထာမင္းႀကီး၏ ပထမျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးသည္လည္း ျဖစ္ၿပီး ပ်က္ခဲ့ၾကရပါသည္။သို႔ေသာ္ ေအဒီ ၁၆ ရာစုအစတြင္ ဘုရင့္ေနာင္မင္းတရားႀကီး၏ေကာင္း မႈျဖင့္ အစိတ္စိတ္ကြဲေနေသာျပည္နယ္မ်ားအား ျပန္လည္စုစည္းႏိုင္ခဲ့ၿပီး ဒုတိယျမန္မာႏိုင္ငံႀကီးဟူ၍ တဖန္ တစင္ေထာင္ႏိုင္ခဲ့ပါသည္။ ျဖစ္ပ်က္တရားမ်ားမွာေတာ့ ရပ္မသြားခဲ့ပါ။ ဒုတိယျမန္မာႏိုင္ငံႀကီးသည္ ျဖစ္ပ်က္တရား၏ ေရစီးေၾကာင္း အတြင္း ေပ်ာက္ကြယ္ခဲ့ရျပန္ပါသည္။
ထို႔ေနာက္ အေလာင္းမင္းတရားႀကီးဦးေအာင္ေဇယ်၏တတိယ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ႀကီး ထပ္မံျဖစ္ေပၚလာျပန္ပါ ေသးသည္။ ေလာကဓမၼအား မလြန္ဆန္ႏိုင္ျပန္ပါၿပီ။ ဤအႀကိမ္သည္ေတာ့ ပ်က္ခဲ့သမ်ွတြင္ အဆိုးဝါးဆုံးအႀကိမ္ဟုဆိုရပါမည္။ သူ႔ကြၽန္ဘဝအား ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာခံစားၾက ရ၏။ သူတပါး၏အာဏာစက္ေအာက္တြင္ နား ၊ မ်က္စိမ်ားေျခလက္မ်ား အတုတ္ေႏွာင္ခံၾကရ၏။ သူရဲေကာင္းမ်ားစြာေပၚထြန္းလာခဲ့ျကသလို သူရဲေကာင္းမ်ားစြာစေတးခဲ့ၾကရ၏။ ထို႔ေနာက္ ဗို္လ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဦးေဆာင္သည့္ အာဇာနည္ႀကီးမ်ားမွ ေတာင္တန္းျပည္မ ျပန္လည္စုစည္းခဲ့ၿပီး ျပည္ေထာင္စု၏အားျဖင့္ လြတ္လပ္ေရးႀကီးကို အရယူႏိုင္ခဲ့ၾကပါသည္။
ကြၽန္မသည္ ထိုမ်ွထူထဲလွေသာအတိတ္သမိုင္းႀကီးအား ျပန္လည္တူးဆြမိရင္း သမိုင္းတြင္းမွ သူရဲေကာင္းမ်ား၊ သူေတာ္ေကာင္းႀကီးမ်ားအား ဦးၫႊတ္မိ၏။ ေက်းဇူးဥပႆကာရတင္မိ၏။ လြတ္လပ္ေရးအား ျမတ္ႏိုးတန္ဖိုးထားမိ၏။ ထို႔ျပင္ ႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးမ်ားအား စုစည္းတည္ေထာင္သြားသူ သူရဲေကာင္းႀကီးမ်ားအား ၾကည့္ျခင္းျဖင့္ မွတ္သားဖူးသည့္ စာတိုတစ္ခုအား သတိရသြားမိ၏။ ကြၽန္မအေနျဖင့္မူ ထိုစာတိုေလး၏သေဘာတရားအား “အေမြဟူသည္ ဘိုးေဘးတို႔ထံမွလက္ဆင့္ကမ္း ယူရသည့္အရာဆိုျခင္းထက္ ကြၽန္မတို႔မွသာ ေခတ္တခုအားတည္ေဆာက္ လက္ဆင့္ကမ္းေပးရမည့္ အရာ” ဟူ၍နားလည္ထားျဖစ္ပါသည္။ မည္သို႔ဆိုေစ သမိုင္းထဲတြင္ ကြၽန္မတို႔သည္ ညီၫြတ္ခဲ့ၾကသည္။ ႐ိုင္းပင္းခဲ့ၾကသည္။ ၿငိမ္းခ်မ္းခဲ့ၾကဖူးပါ သည္။ ဤသည္ကား ျငင္းပယ္မရသည့္အတုယူဖြယ္မ်ားသာျဖစ္ပါသည္။
ယခုအခါတြင္ ကြၽန္မတို္႔ႏိုင္ငံသည္ ေခတ္အဆက္ဆက္မ်ားအားေက်ာ္ျဖတ္လာၿပီးေနာက္ ပါတီစုံဒီမိုကေရစီစနစ္သို႔ (သို႔)ေခတ္တခုသို႔ ေျခဦးလွည့္ေနျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ထိုေခတ္တခု၏အစတြင္ ကြၽန္မတို႔သည္လည္း အတိတ္ကကဲ့သို႔ ျပန္လည္စုစည္းၾကရပါဦးမည္။ ကြၽန္မတို႔အားလုံး ဘာမ်ား ေပးၾကမည္နည္း။ ဆဲေရးတိုင္းထြာျခင္းမ်ား၊ မညီၫြတ္ျခင္းမ်ား၊ ရန္ၿငိဳးမ်ား၊ ကိုယ္က်ိဳးဖက္အတၱမ်ား၊ အသိဉာဏ္ႏုံနဲ႔ျခင္းမ်ား၊ အၾကမ္းဖက္ဝါဒမ်ား၊ ကိုယ္ခ်င္းစာ နာတရားေခါင္းပါးျခင္းမ်ား၊ ယိုယြင္း ပ်က္စီးေနေသာ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္မ်ား စသျဖင့္ စသျဖင့္ ေပးၾကပါမည္လား။ အခ်ိန္သည္ ကြၽန္မတို႔ႏွင့္အတူ (သို႔) ကြၽန္မတို႔အားမေစာင့္ဘဲ သြားေကာင္းသြားပါလိမ့္မည္။ ကြၽန္မတို႔သည္ ညီၫြတ္ျခင္း၊ ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္း၊ တရားမွ်တျခင္းမ်ားအား ခံစားစံစားလိုေသာ သာမန္ျပည္သူမ်ားဟုဆိုလွ်င္လည္းရသလို ေခတ္တခုအားလဲႊေျပာင္းေပးအပ္ႏိုင္ေသာ ျပည္သူမ်ားဟူ၍ လည္း ဆို၍ရပါသည္။
ယခုကြၽန္မတဦးတည္းအေနျဖင့္မူ ကြၽန္မ၏ စာသင္ခန္းတြင္ ကေလးအေယာက္ ၅၀ ခန္႔ရွိပါသည္။ ကြၽန္မ၏ေက်ာင္းသားကေလးမ်ားမွာ သူတို႔ဘာသူတို႔ စာဆိုဟုဆိုလွ်င္ တေယာက္တေပါက္ႏွင့္ မညီၾကပါ။ ကြၽန္မမွာ စုစုစည္းစည္းညီညီညာညာ ျဖစ္ရန္ အေနာ္ရထာထုံး ႏွလုံးမူ၍ ဦိးေဆာင္တိုင္ေပးရပါသည္။ ထိုအခါမွပင္ မညီမညာျဖစ္ေနေသာ သူတို႔၏ဆိုသံကေလးမ်ား ညီလာၾကပါသည္။ ကြၽန္မထင္ပါသည္။ အေနာ္ရထာသည္အကြဲကြဲအျပားျပားျဖစ္ေနေသာ ၿမိဳ႕ရြာမ်ားကို စုစည္းနိုင္ခဲ့ျခင္း ထက္ အကြဲကြဲအျပားျပားျဖစ္ေနေသာ စိတ္ဓာတ္မ်ားအားစုစည္းႏိုင္ခဲ့ျခင္းက ပိုမည္ျဖစ္ပါသည္။ ကြၽန္မတို႔သည္လည္း မတူ ကြဲျပားၾကပါမည္။ သို႔ေသာ္ ျဖဴစင္ရပါဦးမည္။
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
