ရသေဆာင္းပါးစုံ

ေမာင္လူေရး ● ခြဲျခားဆက္ဆံမႈကသာ ေရာဂါအျဖစ္ က်န္ေနေတာ့တာပါကလား

My Friend Tin Moe By Maung Swan Yi - Selection of MoeMaKa Articles

ေမာင္လူေရး ● ခြဲျခားဆက္ဆံမႈကသာ ေရာဂါအျဖစ္ က်န္ေနေတာ့တာပါကလား
(မုိးမခ) ဇူလုိင္ ၁၊ ၂၀၁၇

ကေန႔ ေက်ာင္းမွာ PLHIV ေတြ႔ဆုံပြဲလုပ္တယ္။

တခ်ိန္က ေသေတာ့မယ္လို႔ ႐ုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္နဲ႔ အိပ္ရာေပၚလဲေနသူေတြက ဦးေဆာင္သူေတြ ျဖစ္ေနၾကၿပီ။ လူသစ္ေတြ ဆိုရင္ သိပ္မသိေတာ့ဘူး။ သူတို႔ဘာသာ ဦးေဆာင္ေနၾကၿပီဆိုေတာ့ ကိုယ္နဲ႔လည္း မထိေတြ႔ျဖစ္ေတာ့ဘူးေလ။ သူတို႔အသံ ေလးေတြ ခဏဝင္နားေထာင္ျဖစ္တယ္။

ေဆးယဥ္ပိုးေတြနဲ႔ေပမယ့္ အိမ္ေထာင္ဘက္က ပညာေပးလုပ္လို႔မရလို႔ ေျပာသံလည္း ၾကားရတယ္။

အခ်စ္ကမကုန္ဘူးတဲ့ဆိုၿပီး ထပ္ထပ္ၿပီးအိမ္ေထာင္ျပဳတတ္တဲ့တေယာက္ရဲ႕အသံလည္း ၾကားရတယ္။

တေယာက္ကေတာ့ အသိုင္းအဝိုင္းက ႏွိမ္ထား၊ အရင္းေတြက ပစ္ပယ္ ေသေတာ့မယ္အခ်ိန္ အဖြဲ႔နဲ႔ ခ်ိတ္ဆက္မိ အသက္ရွင္ လာတဲ့အေၾကာင္း။ ေသြးသြန္ေတာ့ ေဆး႐ုံတက္၊ ဆင္းလာေတာ့ အိမ္ရွင္က ကားလမ္းမေပၚ ပစၥည္းေတြထုတ္ထား၊ သား အမိသုံးေယာက္ ျခင္ေဆးေခြထြန္းၿပီး လမ္းေဘး၂ ညအိပ္ခဲ့ရတဲ့အေၾကာင္း။

မိဘကခြဲျခားဆက္ဆံ၊ ဇြန္းက အစခြဲ၊ သတ္ေသခ်င္ေလာက္ေအာင္ျဖစ္၊ ဘဝတူ ကူညီသူေတြေတြ႔ေတာ့ သူတို႔ေတာင္မေသဘူး ဆိုၿပီး ျပန္ထူေထာင္လာ။ အိမ္မွာ ဘာဆိုဘာမွ အတူမသုံးရ ငိုဘဲေနရ၊ အပ်ိဳေလးဆိုေတာ့ အကိုေတြကလည္း လုံးဝမၾကည္၊ ေဆး႐ုံလိုက္ေစာင့္ေပမဲ့ အကိုက ထိမၾကည့္၊ ဘုရားကို တၾကမွာျဖစ္ေပမဲ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုပဲ အားေပးပါလို႔ ေျပာသြား။

ပတ္ဝန္းက်င္ကို ဂ႐ုမစိုက္ပါဘူး ဘဝတူခ်င္းလာၾကပါ ဝင္ၾကပါ၊ လူက လုံးဝမလႈပ္ႏိုင္ေတာ့ခ်ိန္ သူငယ္ခ်င္းက စက္ဘီးေပၚ တင္ၿပီး ေဆး႐ုံေရာက္ေအာင္ ပို႔ခဲ့လို႔ အသက္ရွင္တာဆိုတာလည္း ၾကားရ။

၉၈ ကတည္းက က်န္းမာေရးပညာေပးတက္လာတဲ့ ေယာက္်ားက ခြဲျခားတာ သတ္ေသခ်င္စိတ္ေပါက္၊ ပန္းကန္အတူမစား၊ အိမ္နီးခ်င္းကလည္း မၾကားဝ့ံမနာသာေျပာ။ အမက ၇၆ ႏွစ္ ရွိၿပီ၊ ခုအျပည့္အဝေကာင္းေနတာေတာင္ သြားလည္ရင္ ေၾကာက္တုန္း၊ လာရင္ ေကၽြးေပးမယ့္ စားၿပီးလြင့္ပစ္တယ္၊ ခု သူ႔ဆီသြားရင္ မထိုင္ မစား။ ေမာင္ႏွေတြက နင့္အေဒၚအိမ္ သြားရင္ေနာ္ မစားခဲ့နဲ႔လို႔ တူေတြ တူမေတြကို မွာလိုက္တုန္းဆိုတာလည္း ၾကားရ။

အရပ္လက္သည္က ေမြးမေပးရဲဘူး ေသြးမသန္႔လို႔ဆိုၿပီး ေငြကလည္း တက်ပ္မွမရွိ၊ ေယာက်ာ္းကလိုက္လုပ္ေပး ေဆးတိုက္ ခ်က္ျပဳတ္ေကြၽး။ မယားငယ္ေပမဲ့ ဂ႐ုစိုက္တယ္၊ သူကေတာ့ ကုဖို႔လုံးဝေျပာမရတဲ့အေၾကာင္းလည္း ၾကားရ။

သားက ၁၄ ႏွစ္ ေရေဆး ဆီလိုက္ထားတယ္။  ပတ္ဝန္းက်င္က သူက ေအလို႔ေျပာေတာ့ ၁ လနဲ႔ ၁၈ ရက္အၾကာမွာ အလုပ္ ထုတ္ခံရတယ္၊ စက္ဘီးဆိုင္ေျပာင္းထား၊ ေျဗာင္ဖြင့္ေျပာတယ္၊ လက္ခံတယ္၊ ကိုယ့္ကို နားလည္ေပးတဲ့သူရွာၿပီးလုပ္ရတယ္၊ ခုဆို ၁ နာရီက ၅ နာရီထိ ႏွစ္ေထာင္ေပးတယ္။ လူက သနပ္ခါးလိမ္း ပန္းပန္ ေက်ာ့ေနၿပီဆိုရင္ သူက ေအဆိုၿပီး  မိန္းခ ေလးခ်င္း ပိုပညာျပခံရတယ္။ သမီးကိုလည္း ဆရာမကေမးေမးေနလို႔ အေျဖစာရြက္ျပျပေနရတယ္၊ နားလည္တဲ့သူဆီထားပါလို႔ေျပာတာလည္းၾကားရ။

က်မဆို ပထမ အဝတ္ေလ်ာ္တာ၊ ေရာဂါကူးမွာစိုးလို႔တဲ့ မခိုင္းေတာ့ဘူး၊ က်မနဲ႔ရဘူးတဲ့ ေကာင္ေလးပါ အလုပ္ခက္ေနတယ္။ က်မတို႔က ပညာေပးရလို႔ ကြန္ဒုံးသုံးခဲ့တယ္၊ သူ႔ကို စစ္ေပးမယ္လို႔ ေခၚထားတယ္ဆိုတာလည္း ၾကားရ။

နင္က AIDS ေကာင္မ၊ နင္က သူမ်ားေထာက္ပ့ံလို႔ စားရတဲ့ေကာင္မဆိုၿပီးေျပာလို႔ နင္က ကိုယ့္လူမ်ိဳးအခ်င္းခ်င္းႏွိမ္တယ္၊ ဟို ႏိုင္ငံျခားက လွမ္းေထာက္ပ့ံတယ္၊ ခု ဥပေဒရွိတယ္။ ငါ့ကို အဲလိုေခၚရင္ နင့္ကို တရားစြဲမယ္ဆိုမွ ရပ္သြားတယ္ဆိုတာလည္း ၾကားရ။
ဒါေတာင္ ခဏထိုင္မိတာ။
လူေျခာက္ဆယ္လုံးေျပာတာမ်ားၾကားရရင္ ဟူး…..

ေမာင္လူေရး

 


သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ

Similar Posts