ျပတင္းတံခါးအဖြင့္ ဇာခန္းဆီးအလြင့္( ၁၂ )
အဲဒီလိုပဲ၊ တခ်ိဳ႕တိုက္ခတ္လာတဲ့ေလက ညင္းညင္းညံ့ညံ့နဲ႔ သိမ္ေမြ႔ မႈကုိခံစားေစပါတယ္။ ဒီေလကုိ ခံစားလုိက္ရတဲ့အခ်ိန္မွာ ရင္ထဲကုိ ၾကည္နူးသြားေစပါတယ္။ ဒီလုိ ေခတ္ေပၚကဗ်ာရပ္ဝန္းဟာ ခပ္ ၾကမ္းၾကမ္း တိုက္ခတ္တာေတြရွိသလုိ၊ ညင္သာသိမ္ေမြ႔မႈေတြ လည္း ရွိေနပါတယ္။ ဒီပုံစံအမ်ဳိးမ်ဳိးေသာ ေလတိုက္ခတ္မႈေတြ ထဲက ေခတ္ကုိလွမ္းၾကည့္နိုင္ပါတယ္။ေခတ္ရဲ႕ျမင္ကြင္းေတြကုိ ေခတ္ေပၚကဗ်ာေလထဲမွာ ထိုးေဖာက္ၾကည့္ရင္း ေလာကရဲ႕ျဖစ္တည္ေနမႈမ်ားကုိနားလည္ျပီး ဘဝေတြ ႀကီးထြား ရွင္သန္ခဲ့ရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ရွင္သန္လာခဲ႔ရတဲ့ဘဝေတြကုိနားမလည္နိုင္ခဲ့တဲ့အေျခအေနမ်ား၊ ပတ္ဝန္းက်င္မ်ားလည္း ရွိတတ္ပါတယ္။
ဒီအေျခအေနကုိ ကဗ်ာဆရာသစၥာနီက ေမလထုတ္ Idea မဂၢဇင္းထဲမွာ စီးကရက္တလိပ္ကုိမီးမညွိ ဘဲေသာက္တဲ့အခါ ဆိုျပီးေရးျပပါတယ္။
တခါတရံ
ျပင္သစ္စားေသာက္ဆိုင္က
မီႏူးကတ္လုိ
ကြ်န္ေတာ္တို႔ နားမလည္ႏိုင္တာေတြ။
ျပာမရခင္
ဘာရလုိက္သလဲ
၀က္သားဟင္းတခြက္ကဗ်ာေဗဒ
အေဖ့ႀကိမ္လုံးအဆုတ္ေရာဂါနဲ႔
ကုိယ့္ကုိမခ်စ္တဲ့ေကာင္မေလး။
ရည္းစားဦးနဲ႔လြဲခဲ့တယ္
စီးမယ့္ရထားနဲ႔လြဲခဲ႔တယ္
ဘဝနဲ႔မလြဲေစနဲ႔။ ။
က်ေနာ္တို႔နားမလည္နိုင္ပဲရွင္သန္ႀကီးထြားခဲ႔ရတာေတြကုိ ျပန္စဥ္းစားလုိက္မိရင္၊ ကုိယ္ျမိဳ႕ ကုိယ့္ ေဒသ ကုိယ့္လူမ်ဳိး ကုိယ္ဘာသာစကား ကုိယ့္အစားအစာေတြရွိတဲ့ေနရာမွာ အရာရာတိုင္းကို ကုိယ္နား လည္ၿပီလုိ႔ မေတြးထားပါနဲ႔။ ကုိယ္ရပ္ဝန္းထဲမွာ ၀င္တိုက္ခတ္လာတဲ့ေလေတြကုိ အတတ္နိုင္ဆုံး ရႈရိႈက္ရတဲ့ အခါမ်ဳိးလည္း ရွိလာတတ္ပါတယ္။ ဒီလုိပဲ ေခတ္ေပၚကဗ်ာရပ္ဝန္းက တိုက္ခတ္လာတဲ့ေလေတြကုိ ၾကမ္း သည္ျဖစ္ေစ၊ ညင္သာသည္ျဖစ္ေစ၊ ရႈရိႈက္ရမွာပါ။
ခိုးစားေနၾကအစာေတြကုိ
ေၾကာင္သူေတာ္ေယာင္ေဆာင္
ေညာင္လုိ႔ေအာ္ျပီး ျပန္ေခ်ာင္းေနရဲ႕။
ေၾကာင္ေတြကလည္း
နည္းမ်ိဳးစုံ အသံမ်ဳိးစုံနဲ႔ေဟာင္ျပီး
ေလာင္လုလုအူေနတဲ႔မီးကုိ ကုန္းမႈတ္လုိ႔ေနရဲ႕။
အမိုးအကာမဲ့
အရိပ္မဲ့ရြာႀကီးမွာေတာ့
ၾကက္ယက္သလုိရွာစားေနၾကရင္း
တြင္းနက္နက္ က်ယ္က်ယ္ႀကီးထဲမွာ
လက္ပစ္ကူးေနၾကတာက လူေတြေလ။ ။
ဖိနပ္ကုိ ခါးၾကားထိုးျပီး
ဘုရားအဆူဆူ ဖူးျပီးျပီ။
ေလာကမွာ
နာေနတဲ့သြား ႏႈတ္ပစ္ခဲ့ၿပီ၊
အမိႈက္ရွင္းေနတဲ့ရိ္ုက္ကြင္းကု္ိ
အမိႈက္ပုံေတြၾကားက ၾကည့္ခဲ့ဖူးျပီ။
ဘာလိုေသးလဲ
ေျခေထာက္ဗလာဟာ
လမ္းအထာကုိ သိခဲ့ပါျပီ။ ။
ေလာကႀကီးက အထာသိေနမွ အထာနဲ႔ခပ္တည္တည္ေနနိုင္တယ္။ သူသိခဲ့တဲ့လမ္းကုိ ဘယ္ ေလ်ွာက္ရမယ္ဆိုတာလည္း သိေနတယ္။ ဖိနပ္မပါေပမယ့္ လမ္းအထာကုိသိေနတဲ့လူအတြက္ ဘယ္ေန ရာမွာ ခ်ဳိမ့္၊ ဘယ္ေနရာမွာ ခလုပ္တိုက္တတ္၊ ဘယ္ေနရာမွာ ဆူးေညာင့္ စသျဖင့္ သိေနတယ္။ ဒီအထာကုိလူအမ်ားသိသြားမွာကုိေတာ့ ေၾကာက္တယ္။ မသိသူေတြမ်ားတဲ့အရပ္မွာ လူေတြရဲ႕ကုတ္ကုိ ေသြးစုတ္ျပီးရွင္သန္ခဲ့တယ္။ လူေတြရဲ႕ဘ၀ေတြကုိ နည္းမ်ဳိးစုံနဲ႔ သတ္ပစ္ခဲ့တယ္။ ဒါကုိဘယ္လုိကာကြယ္ရ မလဲ၊ ဘယ္လိုေရွာင္တိမ္းရမလဲဆိုတဲ့အထာကုိ သိတယ္။ အထာကုိမသိတဲ့သူေတြကေတာ့ ေသဆုံးသြား တဲ့အသက္ေတြကုိ ဘယ္လုိရွင္သန္ေအာင္ လုပ္မလဲမစဥ္းစားခဲ့သူေတြပါပဲ။
အျပစ္ေဆးေၾကာဖို႔
တလမ္း၀င္ တလမ္းထြက္
ေတြ႔မယ္ထင္လား၊
အေမွာင္ကုိခင္ေနသမွ် ကာလပတ္လုံး
အလင္းနဲ႔အိမ္ျပန္ရမွာမဟုတ္ဘူး။
ဒါနဲ႔
ခုႏွစ္စင္ၾကယ္
ဘယ္ေရြ႕သြားပါလိမ့္။ ။
လူေတြဟာ အ၀ိဇၨာဆိုတဲ့အေမွာင္ဖုံးလႊမ္းေနသမ်ွကာလပတ္လုံး အနာဂတ္လမ္းဟာ အလင္းေတြ ေတြ႔ရမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဝိဇၨာဆိုတဲ့အသိတရားကုိ ရွာေဖြႏိုင္ဖို႔ လုိအပ္ေနပါတယ္။ ရွာေဖြမေတြ႔ႏိုင္ေသးခင္မွာ ဒုကၡပင္လယ္ႀကီးထဲမွာ လက္ပစ္ကူးေနၾက ရဦးမွာပါ။ လူလိမၼာဆိုသူေတြရဲ႕ အထာနပ္မႈထဲမွာ လွည့္ဖ်ားခံေနရဦးမွာပါ။ ခုႏွစ္စင္ၾကယ္ရဲ႕လမ္းျပမႈဟာလည္း မၾကည့္တတ္ၾကတဲ့ သူေတြအတြက္ ေရြ႕လ်ားေပ်ာက္ကြယ္သြားမွာပါ။
ေနာက္ဆုံး ရုန္းကန္ရွင္သန္ေနရတဲ့ဘဝနဲ႔လြဲေခ်ာ္ျပီး ဆုံးရံႈးမႈေတြသာ ရင္ဆိုင္ေနရပါလိမ့္မယ္။ ဘဝေတြမဆုံးရံႈးေစခ်င္လုိ႔ရွိရင္ အဝိဇၨာဆိုတဲ့အေမွာင္ထဲကေန တိုးထြက္ႏိုင္ဖို႔ ႀကိဳးစားၾကပါ။ ဝိဇၨာအသိ တရားမ်ားလာဖို႔အတြက္ စာမ်ားမ်ားဖတ္ေစခ်င္ပါတယ္။
ကုိႏိုင္း
ထုံကူးခဲ႔ေသာကဗ်ာမ်ား
၁။ သစၥာနီ(စီးကရက္တလိပ္ကုိမီးမညိႇဘဲေသာက္တဲ႔အခါ)၊ Idea မဂၢဇင္း၊ေမလ ၂၀၁၇။
၂။ သန္းေဆြမိုး(ကေလာ)၊( ေရႊျပည္ေတာ္ေမွ်ာ္တိုင္းေ၀း)၊ Than Swe Moe ေဖ့ဘုတ္၊ ေမလ ၂၀၁၇။
၃။ တမ်ိဳးနီ( ေသေရးရွင္ေရး)၊ မေဟသီမဂၢဇင္း၊ ေမလ ၂၀၁၇။
၄။ ရိုးတံ(ပုလဲေျမ)၊( ျဖစ္သြားပုံ)၊ ေရရိုင္းေျမရိုင္းအလြန္ ျငိမ္းခ်မ္းေရးႏွင့္ ကဗ်ာအင္အားစု group၊ ေမလ ၂၀၁၇။
-သူရိယေနဝန္းဂ်ာနယ္
Vol 1.No 148 . 20 May 2017 မွ…