ေမာင္ေမာင္စုိး ● ႏွင္းဆီနီနီအိပ္မက္မ်ား – အပိုင္း (၁၂)
(မုိးမခ) မတ္ ၆၊ ၂၀၁၇
● ယာယီခရီး
သုိ႔ႏွင့္ မိမိလည္း ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတြင္ေနရသည့္အေျခအေနကိုတြက္ဆၿပီး အကယ္၍ ခရီးထြက္ရန္ အခ်ိန္တပတ္ခန္႔ ၾကာဦးမည္ဆိုပါက မိမိအား တပတ္ခန္႔ တာဝန္ယူေပးမည့္သူမ်ား မႏၲေလးပတ္ခ်ာလည္တြင္ရွိေၾကာင္း မိမိတရက္သြား၍ စီစဥ္လ်င္ရေၾကာင္း သုိ႔မဟုတ္ပါကလည္း သူတုိ႔၏အစီအစဥ္ျဖင့္ တပတ္ခန္႔ေနရာေရႊ႕ေပးလ်င္ သင့္ေတာ္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေမာင္ဝင္းမွတဆင့္ ခင္ေမာင္သိန္းအား လွမ္းအေၾကာင္းၾကားလိုက္သည္။
ထိုအေတာအတြင္းမွာပင္ ခင္ေမာင္သိန္း၏ညႊန္ၾကားမႈႏွင့္ မိမိလည္း ေမာင္ဝင္းႏွင့္အတူ ဓာတ္ပုံဆိုင္တခုသုိ႔ မွတ္ပုံတင္ ဓာတ္ပုံ သြား႐ုိက္ရသည္။ အေရွ႕ေျမာက္ခရီးစဥ္အတြက္ မွတ္ပုံတင္အတုျပဳလုပ္ရန္ျဖစ္သည္။ ထိုစဥ္ကာလ သုံးေခါက္ခ်ဳိး မွတ္ပုံတင္မ်ားအတြက္ ဓာတ္ပုံ႐ုိက္ရာတြင္ မွတ္ပုံတင္နံပါတ္ကဒ္ျပားပါတြဲ၍ ဓာတ္ပုံ႐ုိက္ရသည္။ မိမိတုိ႔လည္း ေတြ႕ရာ နံပါတ္တခုေျပာၿပီး ဓာတ္ပုံ႐ုိက္လိုက္သည္။ မိမိတုိ႔၏ မေစ့စပ္မႈေၾကာင့္ မိမိတုိ႔ေရြးခ်ယ္လိုက္သည့္ နံပါတ္ကား မႏၲေလး တြင္မရွိသည့္ နံပါတ္ျဖစ္ေနေလေတာ့သည္။ သုိ႔ေသာ္ ထိုနံပါတ္ျပႆနာကို သတိျပဳမိသူ ထိုစဥ္ မႏၲေလးေျမေအာက္ ဦး ေဆာင္မႈဆဲလ္တြင္ပါဝင္ေနသူတဦးက ဓာတ္ပုံပညာကြၽမ္းက်င္သူတဦးျဖစ္သျဖင့္ မိမိတုိ႔ျပန္႐ုိက္စရာမလိုဘဲ နံပါတ္အား သူ ဖါသာသူျပင္လိုက္သည္ဟု ေနာက္မွျပန္သိရသည္။ အေသးစိတ္ကိစၥမ်ားတြင္ မိမိတုိ႔၏မေစ့စပ္မေသခ်ာမႈတခုဟု ဆိုရပါ မည္။
မွတ္ပုံတင္ ဓာတ္ပုံ႐ုိက္ၿပီး တရက္ႏွစ္ရက္အၾကာတြင္ မိမိအား ခရီးတပတ္ခန္႔ထြက္ရန္ အေၾကာင္းၾကားလာေတာ့သည္။ သုိ႔ႏွင့္ မိမိဘုန္းႀကီးအား မိမိလည္း အိမ္သုိ႔တပတ္ခန္႔ျပန္ဦးမည္ျဖစ္ေၾကာင္း တပတ္ခန္႔အၾကာတြင္ ျပန္လာၿပီးမွ ေရႊဘို ဘက္က စာသင္ေက်ာင္းသုိ႔ျပန္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ဇာတ္လမ္းဆင္ေလွ်ာက္ရသည္။ သုိ႔မွလည္း ေနာက္တပတ္တြင္ မႏၲေလး ျပန္အဝင္၌ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတြင္ တရက္ႏွစ္ရက္ျပန္တည္းခိုေရး အဆင္ေခ်ာေပမည္။
ခင္ေမာင္သိန္းက မိမိအား ထိုေန႔ေနလည္က ဘုရားႀကီးအေရွ႕မုခ္တြင္ေတြ႕ရန္ ခ်ိန္းသည္။ မိမိလည္း ဘုန္းႀကီးအား ဝတ္ ျဖည့္ႏႈတ္ဆက္ၿပီး အဝတ္အိတ္ကိုဆြဲကာ သက္ေတာင့္သက္သာျဖင့္ ဘုရားႀကီးအေရွ႕မုခ္သုိ႔ ထြက္ခ့ဲေတာ့သည္။ ထိုအခ်ိန္ ထိ ေနာက္တေနရာတြင္ေနထိုင္ဖို႔ ခင္ေမာင္သိန္းစီစဥ္ထားသည္ဟု မွတ္ယူထား၍ျဖစ္သည္။ သုိ႔ေသာ္ ဤကိစၥတြင္လည္း နားလည္မႈလြဲေခ်ာ္ျပန္သည္။ ခင္ေမာင္သိန္းႏွင့္သူက မိမိအစီအစဥ္ျဖင့္ တပတ္သြားေနရန္ႏွင့္ ျပန္ေရာက္ရမည့္ရက္ကို သတ္မွတ္ေပးလိုက္ပါသည္။
နားလည္မႈ လြဲသည္ကေတာ့ မိမိအစီအစဥ္ျဖင့္ ေနရမည္ဆိုပါက မိမိအေနႏွင့္ ေက်ာက္ဆည္သုိ႔တရက္ၾကိဳသြားၿပီး ကိုခ်စ္ ေဆာင္ဦးသူငယ္ခ်င္း ကိုေလးေခၚ ကိုလွသိန္းႏွင့္ သြားေရာက္ခ်ိတ္ဆက္ရမည္။ သူႏွင့္ေတြ႕မွ စီစဥ္၍ရမည္ျဖစ္သည္။ ယခု ေတာ့ ဤသုိ႔ႀကိဳတင္ခ်ိတ္ဆက္ျခင္းမရွိဘဲ သြားရမည္ျဖစ္ရာ ကိုေလး ရွိ/မရွိလည္း မေသခ်ာ။ သုိ႔ႏွင့္ မိမိလည္း ျဖစ္လာေတာ့ ၾကံဳသလိုေျဖရွင္းေတာ့မည္ဟူ၍ စဥ္းစားၿပီး မႏၲေလးမွ ေက်ာက္ဆည္သုိ႔ထြက္ခြာခ့ဲေတာ့သည္။
ထိုအေခါက္ ေက်ာက္ဆည္ေရာက္ေတာ့ ကိုေလးသူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ခ်ိတ္ၿပီး ရက္တခ်ဳိ႕ေနခ့ဲသည္။ ကိုေလးႏွင့္ ေတြ႕ခ့ဲ မ ေတြ႕ခ့ဲ မမွတ္မိေတာ့။ ထို႔ေနာက္ ရက္တခ်ဳိ႕ကို စစ္ကိုင္းတြင္ေနၾကည့္ရန္ ထြက္ခ့ဲသည္။ စစ္ကိုင္းေရာက္သည့္ရက္က ရံုးဖြင့္ ရက္ဆိုေသာ ယခင္တေခါက္ မိမိအားတာဝန္ယူေပးခ့ဲကိုတင္ညိမ္းအား သူအလုပ္လုပ္ရာ လ်ပ္စစ္ရံုးတြင္သြားရာ ဆိုက္ဆိုက္ ျမိဳက္ျမိဳက္ေတြ႕၍ အဆင္ေျပသြားသည္။ ဤအေခါက္တြင္ မိမိအား သူ႔အိမ္တြင္မထားေတာ့ဘဲ သူႏွင့္ခ်ိတ္မိထားသည့္ ရ ေထာင္ေက်းရြာကလယ္သမားတဥိီးျဖစ္သည့္ ကိုေက်ာ္ခင္အိမ္တြင္ မိမိအားထားေပးသည္။
ရေထာင္ရြာအတြင္းရွိ ကိုေက်ာ္ခင္တုိ႔အိမ္ကား ျခံက်ယ္ဝင္းက်ယ္ႏွင့္ျဖစ္သည္။ လယ္သမားမိသားစုျဖစ္သည့္ အားေလ်ာ္စြာ အေနေအးေဆးၿပီး ႐ုိးသားၾကသည္။ ကိုေက်ာ္ခင္တုိ႔အိမ္တြင္ ေလးငါးရက္ခန္႔ၾကာသည္။ သူတုိ႔မိသားစုထမင္းဝိုင္းတြင္ စားေသာက္ရျပန္သျဖင့္ ၿပီးခ့ဲ့ေသာရက္ပိုင္းက ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတြင္ ျဖစ္သလိုစားေသာက္ခ့ဲရသည္ႏွင့္ ျပန္လည္ကြာျခား သြားျပန္ေတာ့သည္။ ကိုေက်ာ္ခင္သည္ သာမန္လယ္သမားတဦးျဖစ္ေသာ္လည္း နိုင္ငံအေျခအေနစိတ္ဝင္တစားရွိၿပီး ေလ့လာေရးေကာင္းသူတဦးျဖစ္သက့ဲသုိ႔ မဆလစစ္အစိုးရဆန္က်င္ေရးစိတ္ဓာတ္ အျပည့္ရွိသူတဦးျဖစ္သည္။
မိမိျမန္မာျပည္အထက္ေအာက္တနံတလ်ား ေျပးလႊားပုန္းေရွာင္ခ့ဲသည့္တေလ်ွာက္လုံး မဆလစစ္အစိုးရအား ျပတ္ျပတ္သား သား ဆန္႔က်င္ၾကသည့္ သာမန္ျပည္သူအမ်ားအျပားေတြ႕ရွိျခင္းက မိမိစိတ္အားတက္ႂကြေစခ့ဲသည္။ ျပည္သူအမ်ားစုအေန ႏွင့္ သာမန္အားျဖင့္ ႐ုိးသားေအးခ်မ္းစြာ အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းျပဳၿပီး ဘဝက္ိုျဖတ္သန္းလိုၾကေသာ္လည္း မင္းဆိုးမင္းညစ္ ႏွင့္ၾကံဳလာရေသာအခါ သူတုိ႔ဘဝမ်ားကိုထိခိုက္လာသည့္အခါ မတရားမႈမ်ားကို ဆက္တိုက္ၾကံဳလာရေသာအခါ တုန္႔ျပန္ ၾကဖို႔ျဖစ္လာေပသည္။ ထို႔အတူ ျပည္သူအမ်ားသည္ မိမိလမ္း မိမိရပ္ရြာမွအစ၍ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းႏွင့္ပတ္သက္၍ ေကာင္းရာမြန္ေၾကာင္းလုပ္လိုစိတ္ရွိၾကသည္ျဖစ္သည္။ ျပႆနာကား ထိုသူတုိ႔အား စနစ္တက် စည္းရံုးဦးေဆာင္နိုင္ေရးသာျဖစ္ေပ ေတာ့သည္။
သုိ႔ႏွင့္ တပတ္ခန္႔ၾကာျမင့္ၿပီး သတ္မွတ္ရက္တြင္ မႏၲေလး စိန္ၾကယ္သီးေက်ာင္းတိုက္သုိ႔ ျပန္ေရာက္လာခ့ဲသည္။ ဤအၾကိမ္ တြင္ေတာ့ ခရီးထြက္ရန္စီစဥ္ၿပီးေပၿပီ။ မိမိအတြက္ျပဳလုပ္ထားေသာ မွတ္ပုံတင္အတု မိမိလက္ထဲသုိ႔ေရာက္ခ့ဲသည္။ တေန ရာေရာက္ နာမည္တခါေျပာင္းခ့ဲသည္ျဖစ္ရာ ထိုမွတ္ပုံတင္အတုထဲက နာမည္ကို ယခုမမွတ္မိေတာ့ေပ။ သုိ႔ေသာ္ ထိုစဥ္က ေတာ့ လမ္းတြင္စစ္ေဆးလ်င္ ေျဖနိုင္ရန္ အလြတ္က်က္ရသည္။
မသြားခင္တရက္တြင္ ခင္ေမာင္သိန္းက မိမိအားတေနရာတြင္ေခၚေတြ႕ၿပီး မိမိႏွင့္အဆက္အသြယ္ရွိသူမ်ားစာရင္းအား ေတာင္းသည္။ မိမိအေတာ္ေလး ခ်ီတံုခ်တံုျဖစ္သည္။ မိမိသိထားေသာ ေျမေအာက္လႈပ္ရွားဆက္သြယ္ပုံသည္ ေဒါင္လိုက္ စနစ္ျဖစ္သည္။ ဆိုရလ်င္ မိမိႏွင့္အဆက္သြယ္ရွိသည့္ အေပၚႏွင့္ေအာက္ကို ခ်ိတ္ေပးေလ့မရွိေပ။ အကယ္၍ အဖမ္းဆီးခံရ လ်င္ တသီႀကီးအဖမ္းမခံရေစရန္ရည္ရြယ္ၿပီး အဖမ္းခံရသူက မခံႏိုင္၍ ေဖၚေကာင္လုပ္လ်င္လည္း မ်ားမ်ားမေဖၚနိုင္ေစရန္ စီစဥ္ထားျခင္းျဖစ္သည္။ ထို႔အတြက္ေၾကာင့္ မိမိသိသမွ်လူအားလုံးအား သူအား အားလုံးေျပာမျပလိုေပ။
သုိ႔ေသာ္ ျပႆနာတခုက မိမိသည္ ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈအတြင္း မိမိအစုႏွင့္မိမိ လႈပ္ရွားခ့ဲသည္မွန္ေသာ္လည္း CPB ၏ စနစ္တက် ဖြဲ႕စည္းထားေသာ ေျမေအာက္အဖြဲ႕ဝင္တေယာက္မဟုတ္ခ့ဲေပ။ ယခုမွ ပါတီအဖြဲ႕အစည္းႏွင့္ ခ်ိတ္မိျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုသူမ်ားအား ပါတီႏွင့္ခ်ိတ္ေပးရန္လိုသည္။ တဖက္ကလည္း မိမိသိသမွ် အားလုံးအား သူ႔အားေျပာျပရမည္မွာ ေဒါင္လိုက္စ နစ္နွင့္မကိုက္၍ ခက္ေနသည္။ သုိ႔ေပမင့္ သူက လက္ရွိ ပါတီႏွင့္ခ်ိတ္မိၿပီး မႏၲေလးေျမေအာက္လႈပ္ရွားမႈကို ဦးစီးေနသူျဖစ္ ေပရာ ေနာက္ဆံုးတြင္ သူ႔အား တခ်ဳိ႕ေျပာျပၿပီး က်န္သူမ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍ ပါတီေရာက္မွအစီရင္ခံေတာ့မည္ဟု ဆံုးျဖတ္ လိုက္ၿပီး မိမိႏွင့္ဆက္ႏြယ္ေနသူအခ်ိဳ႕အား သူအား မိတ္ဆက္ေျပာျပေပးခ့ဲသည္။ ဤသုိ႔ေျပာျပခ့ဲျခင္းအတြက္ ေနာင္တြင္ မိမိအတြက္ စိတ္မေကာင္းစရာ ခံစားရခ့ဲေပသည္။
● ေျမာက္ပိုင္းလမ္း
ေနာက္တေန႔ နံနက္ေစာေစာ မႏၱေလးမွ လား႐ႈိးသုိ႔ မီးရထားျဖင့္ထြက္ခ့ဲသည္။ ေမာင္ဝင္းက ဘူတာရံုသုိ႔လိုက္ပုိ႔ေပးသည္။ မိမိႏွင့္အတူ မႏၲေလးမွ ေျမေအာက္ေခါင္းေဆာင္အဖြဲ႕တဦးပါမည္ဟု သိထားေသာ္လည္း မည္သူမည္ဝါမွန္းမသိေပ။ အခ်ိန္ တန္လ်င္ မိမိအားလာဆက္သြယ္မည္ဟုဆိုထားသည္။ သုိ႔ႏွင့္ လား႐ႈိးရထားႏွင့္ တကိုယ္တည္းထြက္လာခ့ဲေတာ့သည္။ မိမိႏွင့္အတူပါလာသူက တျခားတြဲမွာစီးသည္ဟု ဆိုသည္။ ဘူတာတခုေရာက္တိုင္း မိမိအား လာေရာက္အကဲခတ္ၿပီး အကူ အညီေပးရန္အသင့္ရွိေနခ့ဲသည္ဟု ေနာက္မွသိရသည္။
ေမၿမိဳ႕သည္လည္းေကာင္း၊ ေျမာက္ပိုင္းလမ္းသည္လည္းေကာင္း၊ ဂုတ္ထိပ္တံတားသည္လည္းေကာင္း၊ မိမိအတြက္ မ ေရာက္ဘူးေသးေသာအရပ္ျဖစ္ေသာ္လည္း သဘာဝအလွသည္လည္းေကာင္း၊ ပတ္ဝန္းက်င္အေနအထားသည္လည္းေကာင္း၊ မိမိ ခံစားခြင့္မရခ့ဲ။ မ်က္မွန္ခြၽတ္ထားသည္ျဖစ္ျဖစ္ရာ အရာအားလုံးသည္ ခပ္ဝါးဝါးျဖစ္ေနသည္။ ဂုတ္ထိပ္တံတားကို ရထားက ခပ္လႈပ္လႈပ္ျဖတ္စဥ္ကလည္း တံတားႏွင့္ဂုတ္တြင္းကို ထြက္ၾကည့္ဖို႔ႀကိဳးစားေသာ္လည္း အေဝးမႈံ ပါဝါ ၇၀၀ ခန္႔ရွိ ေသာ မိမိအတြက္ ဂုတ္တြင္းသည္လည္းေကာင္း၊ ဂုတ္ထိပ္တံတားသည္လည္းေကာင္း၊ ေတာင္တန္းျပာမ်ားသည္ လည္း ေကာင္း၊ အရာအားလုံးသည္လည္းေကာင္း ဝါးတာတားသာျဖစ္ေပေတာ့သည္။
ဤသုိ႔မ်က္မွန္ခြၽတ္ထားေသာ္လည္း မိမိအားစစ္ေဆးလ်င္ ေျပာရမည့္ဇတ္လမ္းက မ်က္ေစ့ႏွင့္မကိုက္ေပ။ အကယ္၍ လမ္း မွာစစ္ေဆးပါက နမ့္ခမ္းတြင္စက္သြားခ်ဳပ္မည့္ စက္ခ်ဳပ္သမားအျဖစ္ေျပာဆိုရန္ ဇတ္တိုက္ထားသည္။ မိမိကစက္မခ်ဳပ္ တတ္သည့္အျပင္ မ်က္မွန္ခြၽတ္ထားသည့္အခ်ိန္တြင္ အပ္ေပါက္ထဲ အပ္ခ်ည္ႀကိဳးပင္ ထိုးနိုင္မည္မဟုတ္၍ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ေတြးရင္းျပံဳးမိသည္။ သုိ႔ေသာ္ ေပါင္ ၁၀၀ စြန္းစြန္းသာရွိသည့္ မိမိက့ဲသုိ႔ ခပ္ပိန္ပိန္ဗလံတေယာက္ကို အသက္ရြယ္ႏွင့္ကိုက္ သည့္ အျခားအလုပ္ေျပာရန္လည္း အဆင္မေျပေလရာ အသင့္ေတာ္ဆံုးဇာတ္လမ္းကို ဖန္တီးခ့ဲရသည္ဟု ဆိုရမည္။ အေရးႀကီးသည္မွာ နမ့္ခမ္းၿမိဳ႕ ဘယ္ရပ္ကြက္ ဘယ္သူ႔ဆီမွာ စက္သြားခ်ဳပ္မည္ဆိုသည့္ ထိုးဇာတ္သာအေရးႀကီးေပသည္။ လမ္းမွစစ္ေဆးသူမ်ားက အပ္ေပါက္ေတာ့ ထိုးခိုင္မည္မထင္ဟုသာ မွတ္ယူထားရေပေတာ့သည္။
လားရႈိးေရာက္ေတာ့ မိုးစုန္းစုန္းခ်ဳပ္ေပၿပီ။ ဘူတာ႐ံုမွ ၿမိဳ႕ထဲသုိ႔ ဂ်စ္ကားထပ္စီးရသည္။ လားရႈိးမေရာက္ဘူးေသာ မိမိအား မႏၲေလးထဲက လမ္းညႊန္လိုက္ၿပီးသားျဖစ္သည္။ လား႐ႈိးဘူတာမွ ၿမိဳ႕ထဲသုိ႔ ဂ်စ္ကားစီးသြားရမည္။ ၿမိဳ႕ထဲဂ်စ္ကားဂိတ္အနီး တြင္ ပတ္ေဝးႏွင့္ေအာင္ျမတ္ဟူေသာ တည္းခိုခန္း ၂ ခုရွိသည္။ ပတ္ေဝးမွာ အရင္သြားတည္းပါ၊ အခန္းမရမွ ေအာင္ျမတ္ ကိုသြားပါဟုမွာလိုက္ၿပီး ကားဂိတ္မွ တည္းခိုခန္းသုိ႔သြားရမည့္လမ္းအားလည္း ညႊန္လိုက္ၾကၿပီးျဖစ္သည္။
ညႀကီးမိုးခ်ဳပ္မွ လား႐ႈိးသုိ႔ေရာက္လာေသာ မိမိအဖို႔ ခပ္ဝါးဝါးလမ္းမီးေရာင္ေအာက္တြင္ အေရွ႕အေနာက္လည္း ခြဲမရ။ သုိ႔ႏွင့္ ေျပာသည့္ အညႊန္းအတိုင္းလည္းေလွ်ာက္ လမ္းမွာလည္းေမးႏွင့္ တည္းခိုခန္းကို လိုက္ရွာခ့ဲရေတာ့သည္။ ထိုအေဆာက္အဦး ေလးသည္ ႏွစ္ထပ္အေဆာက္အဦးျဖစ္ပုံရသည္။ မီးက အျခားအေဆာက္အအံုမ်ားထက္ ပိုလင္းသည္။ ဆိုင္းဘုတ္ေနရာက ေတာ့ ပို၍ မီးထိန္ထိန္လင္းသည္။ မိမိအတြက္ျပႆနာ မ်က္မွန္ခြၽတ္ထားသျဖင့္ မီးထိန္ေလ စာလုံးေတြက ဝါးၿပီးျပားေနသည္။ ဖတ္၍မရ။ ပတ္ေဝးဟုတ္လား မဟုတ္လား မေသခ်ာ။ သုိ႔ႏွင့္ ေက်ာ္သြားၿပီး ခပ္လွမ္းလွမ္းေဒါင့္ခ်ဳိးေရာက္မွ “ပတ္ေဝးတည္း ခိုခန္းက ဘယ္နားလဲဗ်” ဟု ေမးရျပန္သည္။ ခုနက မိမိေက်ာ္ခ့ဲသည့္ေနရာကိုပင္ ျပန္ညႊန္ျပန္သည္။
သုိ႔ႏွင့္ ထိုေနရာသုိ႔ပင္ ခပ္ေျဖးေျဖးျပန္ေလွ်ာက္လာခ့ဲသည္။ အနားေရာက္ေတာ့ ဝင္ရမွာလား မဝင္ရမွာလား မေသခ်ာ။ အ ကယ္၍ မွားယြင္းခ့ဲပါက ဒီေလာက္ဆိုင္းဘုတ္ႀကီးနဲ႔ေရးထားသည္ကို မွားယြင္းရသေလာဟု သံသယအေတြးမ်ား ဝင္လာၾက မည္ကိုလည္း စိုးရိမ္ေနမိသည္။ တည္းခိုခန္းေရွ႕ ေယာင္လည္လည္ျဖစ္ေနစဥ္မွာပင္ ထိုအေဆာက္အဦးေရွ႕တြင္ ရပ္ေနသူ တဦးက မိမိထံသုိ႔ေလွ်ာက္လာၿပီး “ပတ္ေဝး တည္းခိုခန္းရွာေနတာလားဗ်၊ ဒီဟာဘဲေလ” ဟု ဆိုလိုက္ရာ မိမိလည္း “ဟုတ္ က့ဲ ေက်းဇူးဘဲဗ်ာ” ဟုဆို၍ တည္းခိုးခန္းတြင္ဝင္၍ အခန္းယူလိုက္ရေတာ့သည္။
တကယ္ေတာ့ မိမိအားထြက္၍ ပတ္ေဝးတည္းခိုခန္းအား လမ္းညႊန္လိုက္သူမွာ မိမိႏွင့္အတူ အေရွ႕ေျမာက္အေျခခံေဒသသုိ႔သြားမည့္သူ မိမိအားပို႔ေဆာင္ေပးမည့္သူလည္းျဖစ္သည္။ မိမိႏွင့္ လမ္းတြင္ မလိုအပ္လ်င္ မဆက္သြယ္ခ့ဲဘဲ ပတ္ေဝးေရွ႕ ေယာင္လည္လည္ျဖစ္ေန၍ ခရီးသြားဟန္လႊဲပုံဖမ္း၍ အကူအညီေပးလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ ဤအျဖစ္သည္ သူတုိ႔အတြက္ ရယ္ပြဲဖြဲ႕စရာလည္း ျဖစ္သြားခ့ဲသည္။ ပတ္ေဝးတည္းခိုခန္းဆိုသည့္ ဆိုင္းဘုတ္အေတာ္ႀကီးသည္။ စာလုံးတလုံးသည္ စ ေကာဝိုင္းတခ်ပ္စာနီးပါး ခန္႔ႀကီးသည္။ သုိ႔သာ္ ညဘက္မီးထိန္ေအာင္ထြန္းထား၍ မိမိအျမင္တြင္ ေဝဝါးၿပီး ဖတ္မရခ့ဲေပ။ ေနာင္တြင္ ရယ္ပြဲ ဖြဲ႕စရာျဖစ္ခ့ဲေသာ္လည္း ထိုစဥ္ကေတာ့ မိမိေဇာေခြၽးမ်ား ျပန္၍ေနခ့ဲသည္။
တည္းခိုခန္း အခန္းထဲေရာက္ေပမဲ့ စိတ္ခ်လက္ခ် မေနနိုင္ေသးေပ။ မွတ္ပုံတင္ ဧည့္စာရင္းစစ္မည္ကို ေတြးပူေနရသည္။ မွတ္ပုံတင္က အတုလုပ္လာသည္ဆိုေတာ့ အတုမွန္းသိသြားမွာ စုိးရိမ္ရသည္။ မွတ္ပုံတင္ထဲက အမည္အသစ္ႏွင့္ အခ်က္ အလက္မ်ားကိုလည္းေကာင္း၊ မိမိ၏လုပ္ဇာတ္အားလည္းေကာင္း ျပန္လည္မွတ္သား ေရရြတ္ေနရသည္။ ထြက္ေျပးေနေသာ တႏွစ္ခန္႔အတြင္း တေနရာေရာက္ နာမည္တခါေျပာင္းႏွင့္ နာမည္ေျပာင္းခ့ဲသည္က အႀကိမ္ ၂၀ ခန္႔ရွိၿပီျဖစ္ရာ ကိုယ္နာမည္ကို ျပန္မွတ္ေနရသည္ကလည္း အလုပ္တလုပ္ျဖစ္ေနေပသည္။
ထို႔ျပင္ ေနာက္တေန႔တြင္ ပါတီအေျခခံေဒသ လြတ္ေျမာက္ေဒသသုိ႔ေရာက္ရွိေတာ့မည္ျဖစ္ရာ စိတ္လႈပ္ရွားမႈ အျပည့္ႏွင့္ျဖစ္ သည္။ သုိ႔ျဖစ္ရာ ထိုညက အိပ္၍ ေကာင္းေကာင္းမေပ်ာ္နိုင္ခ့ဲေပ။ သုိ႔ႏွင့္ အခ်က္အလက္မ်ားက်က္မွတ္ ေရရြတ္ရင္း မိုးလင္း ခ့ဲရေပေတာ့သည္။
ဆက္လက္ေဖၚျပပါမည္။
ေမာင္ေမာင္စိုး (Mg Mg Soe)
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
