တူေမာင္ညိဳ ● အတိုင္ပင္ခံပုဂိၢဳလ္ေလွ်ာက္ေသာလမ္း – အပုိင္း (၁၁)

“ပင္လံု” အေၾကာင္း ဆက္ၿပီးေရးပါအံုးမယ္လို႔ အတုိင္ပင္ခံပုဂၢိဳလ္ေလွ်ာက္ေသာလမ္း အပုိင္း (၁၀) ကို အဆံုးသတ္ခဲ့ပါတယ္။ “ပင္လံု” အေၾကာင္းနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အျမင္နဲ႔သေဘာထားကို အခုလို ဆက္လက္ၿပီး ေရးသားတင္ျပလိုက္ပါတယ္။

“ပင္လံု”  ဟာ ရွမ္းျပည္နယ္၊ လြိဳင္လင္ခရုိင္ထဲက ၿမိဳ႕ကေလးတၿမိဳ႕ပါပဲ။ အမ်ိဳးသားလြတ္လပ္ေရးလႈပ္ရွားမႈဆုိတဲ့ သမုိင္းရုပ္ပံု ကားခ်ပ္ႀကီးထဲမွာေတာ့ “ပင္လံု”ဟာ ကိုယ္ပုိင္အရည္အေသြးနဲ႔ တလက္လက္ေတာက္ပေနတဲ့ စိန္ပြင့္တစ္ပြင့္ျဖစ္ပါတယ္။

“ပင္လံု” အေၾကာင္းကိုေျပာတဲ့အခါမွာ၊ ပင္လံုရဲ႕ခႏၶေဗဒကိုေျပာဆုိတဲ့အခါမွာ မျဖစ္မေနပါရွိရမယ့္ သမုိင္းေနာက္ခံနဲ႔ ဆက္စပ္ ရမယ့္ အခ်က္အလက္ေတြရွိေနပါတယ္။

ပင္လံုအေၾကာင္းနဲ႔ ပင္လံုရဲ႕ခႏၶေဗဒကို ၾကည္ၾကည္လင္လင္္ရွင္းရွင္းလင္းလင္း  ၿခံဳငံုၾကည့္ရႈႏုိင္မယ့္ သမုိင္းေနာက္ခံကာလ အပုိင္းအျခားကို ဦးစြာတင္ျပပါ့မယ္။ ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရးၿပီးေနာက္၊အဂၤလိပ္နယ္ခ်ဲ႕သမားဟာ “စကၠဴျဖဴစာတမ္း” ကုိင္ၿပီး ျမန္မာႏုိင္ငံကို ျပန္လည္ဝင္ေရာက္လာတာကေန  လြတ္လပ္ေရး ျပန္လည္ရရွိတဲ့ အခ်ိန္ကာလအတြင္းက ျဖစ္စဥ္ ေတြျဖစ္ရပ္ေတြကို အဓိက အာရံုစုိက္ၿပီးၾကည့္ရပါလိမ့္မယ္။

ဘုရင္ခံေဒၚမန္စမစ္ ဟာ ၁၉၄၅ ေအာက္တုိဘာလ ၁၆ ရက္ေန႔မွာ ျပန္လည္ေရာက္ရွိလာၿပီး၊ ၁၉၄၅ ေအာက္တုိဘာ ၁၇ ရက္ေန႔မွာ “စကၠဴျဖဴစာတမ္း” ကို ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုပါတယ္။ “စကၠဴျဖဴစာတမ္း”  ဆိုတာ (Burma Statement of Policy) ျမန္မာျပည္ ဆုိင္ရာေပၚလစီသေဘာထားေဖာ္ျပခ်က္ ဆိုတာပါပဲ။ “စကၠဴျဖဴစာတမ္း”ရဲ႕ အႏွစ္သာရကေတာ့ အဂၤလိပ္ကိုလိုနီ နယ္ခ်ဲ႕သမားက ဒုတိယ ကမၻာစစ္ႀကီးၿပီးတဲ့ေနာက္  ျမန္မာႏုိင္ငံကို ဆက္လက္ကြၽန္ျပဳအုပ္စိုးသြားဖုိ႔ ႀကံစည္ေရးဆြဲထားတဲ့ စီမံကိန္းျဖစ္ပါတယ္။

ဒီစီမံကိန္းကို ဒုတိယကမာၻစစ္မၿပီးခင္ ၁၉၄၅ ေမလ ၁၇ ရက္ေန႔မွာ ထုတ္ျပန္ေၾကညာခဲ့တာပါ။  ဒုတိယကမၻာစစ္ဟာ ၁၉၄၅ ၾသဂုတ္လ ၁၄ ရက္၊ ဂ်ပန္တုိ႔လက္နက္ခ်ၿပီးတရားဝင္ၿပီးဆံုးသြားပါတယ္။

သမုိင္းေနာက္ခံကာကကို ႏွစ္အပုိင္းအျခားနဲ႔ တိတိက်က်ေဖာ္ျပရရင္ ၁၉၄၅ ခုႏွစ္ ကေန ၁၉၄၈ ႏွစ္၊ အထိ ၄ ႏွစ္တာ ကာလ ပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဒီကာလဟာ တိုေတာင္းေသာ္လည္း ႀကီးမားျမန္ဆန္ၿပီး၊ လက္ရွိဗမာျပည္သမုိင္းမွာ ႀကီးမားတဲ့ျဖစ္စဥ္ေတြ ျဖစ္ရပ္ေတြ၊ အခ်ိဳးအေကြ႔ႀကီးေတြ ေပၚေပါက္ျဖစ္ပြားလာေစခဲ့တဲ့ ကာလအပုိင္းအျခားလည္းျဖစ္ပါတယ္။

ဒီကာလအပုိင္းအျခားဟာ အေကာင္းနဲ႔အဆိုး၊ အားတက္စရာနဲ႔ အားပ်က္စရာ၊ ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရး ဦးတည္ခ်က္ ေအာက္မွာရရွိခဲ့တဲ့အမ်ိဳးသားေသြးစည္းညီညြတ္ေရးဟာ၊စစ္အၿပီးျပန္လည္ဝင္ေရာက္လာတဲ့ အဂၤလိပ္ကိုလိုနီနယ္ခ်ဲ႕သမားလက္ေအာက္ က လံုးဝလြတ္လပ္ေရးႀကိဳးပမ္းေနတဲ့ လမ္းခုလပ္ခရီးမွာပဲ တစစီၿပိဳကြဲသြားတာ စသျဖင့္ အေကာင္းနဲ႔အဆုိး ႁပြန္းတီးေနတဲ့ကာလ လည္း ျဖစ္ပါတယ္။

အဲဒီကာလမွာ  ဗမာျပည္ျပည္သူေတြဟာ ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရးေအာင္ပြဲနဲ႔ ႏုိးၾကားတက္ႂကြေနတဲ့အခ်ိန္ကာလ လည္းျဖစ္ ပါတယ္။ ကမၻာနဲ႔အဝွမ္းမွာရွိတဲ့ ကိုလုိနီထမ္းပုိးေအာက္က ျပည္သူေတြဟာ အမ်ိဳးသားလြတ္လပ္ေရးတုိက္ပြဲကို တခဲနက္ ဆင္ႏြဲေနၾကတဲ့ ကာလလည္းျဖစ္ၿပီး၊ ဒီတုိက္ပြဲေတြဟာ တျပည္နဲ႔တျပည္ အျပန္အလွန္ဂယက္ရုိက္ေနတာပါ။

ဗမာျပည္ကုိ ျပန္လည္ဝင္ေရာက္လာတဲ့ နယ္ခ်ဲ႕သမားလက္ထဲမွာ ဒီလို ေသြးစည္းညီညြတ္မႈကိုၿဖိဳခြဲဖုိ႔ “စကၠဴစာတမ္း” ဆုိတဲ့ လက္နက္ပါရွိပါတယ္။ သူတုိ႔ကၽြန္ျပဳစုိးမိုးထားတဲ့ နယ္ပယ္ေတြကို အလြယ္တကူမစြန္႔လႊတ္လိုပါဘူး။ မတတ္သာလုိ႔ စြန႔္ လႊတ္ရတဲ့အခါမွာလည္း မစားရတဲ့အမဲ သဲနဲ႔ပက္ဆုိတာ သေဘာထားနဲ႔ မီးကုန္ယမ္းကုန္ အေကာက္ႀကံခဲ့၊ ညစ္ပတ္ခဲ့ၾကတာပါ။ ဗမာျပည္ကို လြတ္လပ္ေရး မျဖစ္မေနေပးရ ေတာ့မယ္ဆုိတဲ့အခါမွာ ျပည္မနဲ႔ေတာင္တန္းကို ခြဲျခားထား ဖုိ႔  ဘက္ေပါင္းစံုကေန ေသြးထုိးလႈပ္ရွားခဲ့ တာျဖစ္ပါတယ္။

ဗမာျပည္ကိစၥမွာတင္ မစားရတဲ့အမဲကို သဲနဲ႔ခဲ့တာမဟုတ္ပါဘူး။ အေနာက္ဖက္က အိမ္နီးခ်င္း အိႏၵိယႏုိင္ငံႀကီးကို မတတ္သာ လုိ႔ လြတ္လပ္ေရးေပးရေတာ့မယ့္ အခါမွာလည္း အဂၤလိပ္နယ္ခ်ဲ႕သမား ဘယ္ေလာက္ထိ ပက္စက္ယုတ္မာသလဲဆုိေတာ့ ဟိႏၵဴ – မူဆလင္ ပဋိပကၡႀကီးကို မီးေမႊးၿပီး၊ အိႏၵိယနဲ႔ပါကစၥတန္အျဖစ္ ခြဲျခားပစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီလူမဆန္တဲ့ပဋိပကၡႀကီးမွာ ဟိႏၵဴ နဲ႔ မူဆလင္ျပည္သူ ေတြရဲ႕ေသြးေတြဟာ ယမုံနာနဲ႔ဂဂၤါျမစ္ေရစီးသလို စီးဆင္းသြားခဲ့ ၾကရတာပါ။ ဂႏၵီႀကီးဟာလည္း  အဂၤလိပ္ ကိုလိုနီအစုိးရစနက္ေၾကာင့္ပဲ အသက္ေပးသြားခဲ့ရတာ မဟုတ္ပါလား။ ဒီကေန႔ကအထ မီးခုိးမဆံုးမိုးမဆံုးျဖစ္ေနတဲ့၊ ေသြးမ တိတ္ႏုိင္တဲ့ အစၥေရးပါလက္စတုိင္း ပဋိပကၡဟာ အဂၤလိပ္နယ္ခ်ဲ႕သမားေမႊးခဲ့တဲ့မီးပဲျဖစ္ပါတယ္။

ဗမာျပည္မွာေတာ့ ေတာင္တန္းနဲ႔ ျပည္မကုိခြဲျခားဖုိ႔လုပ္ခဲ့တယ္။ ပင္လံုစာခ်ဳပ္နဲ႔ ညီညြတ္ေရးယူၿပီး အဂၤလိပ္ရဲ႕ေသြးခြဲမႈကို တုိက္ ဖ်က္ပစ္လိုက္တဲ့အခါမွာ အဂၤလိပ္ကိုလိုနီအစုိးရဟာ မစားရတဲ့ အမဲသဲနဲ႔ပက္မယ္ဆုိတဲ့ ထံုးႏွလံုးမူတဲ့ၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းနဲ႔ဝန္ႀကီးေတြကို လုပ္ႀကံသတ္ျဖတ္ေစေတာ့တာပါပဲ။ ဒီႏုိင္ငံေရးလုပ္ႀကံသတ္ျဖတ္မႈမွာ ေလးပစ္သူက ဂဠဳန္ဦး ေစာ – အစြယ္လိုသူနဲ႔အသြားေစသူက အဂၤလိပ္ကိုလိုနီနယ္ခ်ဲ႕သမားပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ပင္လံုစာခ်ဳပ္က အဲဒီ အဂၤလိပ္နယ္ခ်ဲ႕သမားရဲ႕အဲဒီေသြးခြဲမႈကို ဦးတည္ဆန္႔က်င္ခဲ့တာျဖစ္ၿပီး၊ အဲဒီလိုျပတ္သားသားဆန္႔က်င္ ႏုိင္ဖို႔ ေသြးစည္းညီညြတ္မႈကို အဂၤလိပ္ကိုလိုနီ လက္ေအာက္ လြတ္လပ္လာမယ့္ ဗမာျပည္မွာ တန္းတူၿပီး၊ ကုိယ္ပုိင္ျပ႒ာန္းခြင့္ အျပည့္ အဝရွိတဲ့ ျပည္ေထာင္စုကို တည္ေဆာက္ၾကမယ္ဆိုတဲ့ သႏၷိ႒ာန္နဲ႔ တည္ေဆာက္ခဲ့တာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ပင္လံုစာခ်ဳပ္မွာ ဘယ္လိုမွ ခြဲခြာလုိ႔မရတဲ့ အခ်က္ ၂ ခုနဲ႔ ဖြဲ႔တည္ထားတာပါ။

– “ဗမာျပည္မနဲ႔ ပူးေပါင္းျခင္းအားျဖင့္ လြတ္လပ္ေရးကို ေဆာလ်င္စြာရမယ္” (ဒီအခ်က္က နယ္ခ်ဲ႕ေသြးခြဲမႈကို လံုးဝ တိုက္ ဖ်က္ပစ္လိုက္တဲ့ဘက္ျဖစ္ပါတယ္)
– “အဂၤလိပ္ကိုလိုနီလက္ေအာက္ လြတ္လပ္လာမယ့္ ဗမာျပည္မွာ တန္းတူၿပီး၊ ကုိယ္ပုိင္ျပ႒ာန္းခြင့္ အျပည့္အဝရွိတဲ့ ျပည္ ေထာင္စုကို တည္ေဆာက္ၾကမယ္”

ဒီအခ်က္ႏွစ္ခ်က္ဟာတခုစီ သီးျခားခြဲျခားပစ္ဖုိ႔ ဘယ္လိုမွ မျဖစ္ႏုိင္တဲ့ ပင္လံုစာခ်ဳပ္ရဲ႕ အသက္ဝိညာဥ္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအ သက္ဝိညာဥ္ကို အသက္ဝင္လာေအာင္ ထည့္သြင္းေပးၾကတာတဲ့ အဓိကဗိသုကာမ်ားကေတာ့ ရွမ္းျပည္လြတ္လပ္ေရးအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ (ရပလ) ကို အဓိကဦးေဆာင္ခဲ့ၾကသူမ်ားပဲျဖစ္ပါတယ္။ ခ်ယ္ရီပင္ေတြရဲ႕ အလွအပမပါဘဲ ရွမ္းရုိးမရဲ႕အလွဂုဏ္က်က္သေရကို ဘယ္လိုမွ ခံစားႏုိင္မွာမဟုတ္သလို၊ (ရပလ) အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ရဲ႕ႀကိဳးပမ္းမႈမပါတဲ့၊ ပင္လံုသမုိင္းဟာ“အဂၤါမစံုတဲ့ပင္လံု”၊ “တပုိင္း တစပင္လံု” ၊ “လိုရာဆြဲပင္လံု” ပဲ ျဖစ္ေနပါလိမ့္မယ္။

ဒါေၾကာင့္ ပင္လံုစာခ်ဳပ္အေၾကာင္းေျပာတ့ဲအခါမွာ အထက္မွာတင္ျပခဲ့တဲ့ သမုိင္းေခတ္ေနာက္ခံကားကို ျမင္ေအာင္ၾကည့္ဖို႔ လိုမွာျဖစ္ၿပီး မျဖစ္မေန ေလ့လာၾကရမယ့္အေၾကာင္းအရာေတြကေတာ့ ….

– စကၠဴျဖဴစာတမ္း
– ေအာင္ဆန္း-အက္တလီစာခ်ဳပ္
– ၁၉၃၅ အက္ဥပေဒ
– ရွမ္းျပည္လြတ္လပ္ေရးအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ေၾကညာစာတမ္း အမွတ္ (၄) (၁၉၄၇ ခု၊ ေဖေဖၚဝါရီ ၅ ရက္)

ဒီအေၾကာင္းအရာေတြကေန “ ပင္လံုစာခ်ဳပ္” ေပၚေပါက္လာတာပါ။ ဒီျဖစ္စဥ္ေတြနဲ႔ ဒီအေၾကာင္းအရာေတြရဲ႕ အဆက္အစပ္ ဟာ  ပင္လံုစာခ်ဳပ္ျဖစ္ေပၚလာေစတဲ့ ပင္လံုရဲ႕ခႏၶေဗဒပါပဲ။

၁၉၄၈ ခုႏွစ္၊ ဇန္နဝါရီလ ၄ ရက္ေန႔မွာ လြတ္လပ္ေရးရခဲ့တဲ့အတြက္ ပင္လံုစာခ်ဳပ္ရဲ႕ ပထမအခ်က္ျဖစ္တဲ့ (ဗမာျပည္မနဲ႔ ပူး ေပါင္းျခင္းအားျဖင့္ လြတ္လပ္ေရးကို ေဆာလ်င္စြာရမယ္) ဆုိတဲ့အခ်က္ဟာ အေကာင္အထည္ေပၚလာခဲ့ေပမယ္။ ဒုတိယ အခ်က္ျဖစ္တဲ့ (အဂၤလိပ္ကိုလိုနီလက္ေအာက္ လြတ္လပ္လာမယ့္ ဗမာျပည္မွာ တန္းတူၿပီး၊ ကုိယ္ပုိင္ျပ႒ာန္းခြင့္ အျပည့္အ ဝရွိတဲ့ ျပည္ေထာင္စုကို တည္ေဆာက္ၾကမယ္) ဆုိတဲ့အခ်က္ကေတာ့ ႏွစ္ေပါင္း ၇၀ ျပည့္ေျမာက္ခဲ့ေသာ္လည္း လံုးဝ အေကာင္အထည္ မေဖာ္ႏုိင္ေသးပါဘူး။

“အမည္ခံျပည္ေထာင္စု” ကေတာ့  ႏွစ္စဥ္ ေဖေဖၚဝါရီလ ၁၂ ရက္ေန႔ေရာက္တုိင္း၊ တုိင္းရင္းသားရိုးရာဝတ္စံုေတြဝတ္ဆင္ၿပီး “ေအးတူပူအမွ် ဥမကြဲ သုိက္မပ်က္ သီခ်င္း” ကို အစဥ္အလာတစ္ခုသဖြယ္ သီဆိုကခုန္ေနဆဲျဖစ္ပါတယ္။

လြန္ခဲ့တဲ့ ေဖေဖၚဝါရီ ၁၂ ရက္ေန႔က ႏုိင္ငံေတာ္၏ အတိုင္ပင္ခံပုဂၢိဳလ္ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္  ပင္လံုမွာေျပာၾကားခဲ့တဲ့ မိန္႔ ခြန္းမွာ “ကြၽန္မတို႔ရဲ႕လြတ္လပ္ေရးေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ားဟာ ပင္လံုသမုိင္းကို စတင္ၿပီးေတာ့ ထူေထာင္ခဲ့တယ္။ ဒီသမုိင္းဟာ ေအာင္ ေအာင္ျမင္ျမင္နဲ႔နိဂံုးခ်ဳပ္ဖို႔အတြက္ တာဝန္ကေတာ့ ကြၽန္မတို႔ အေပၚမွာ က်ေရာက္လာၿပီျဖစ္ပါတယ္” ဆုိတဲ့ တာ ဝန္ဟာ အဲဒီပင္လံုစာခ်ဳပ္ရဲ႕ အသက္ဝိဉာဥ္နဲ႔တူတဲ့ အခ်က္ႏွစ္ခ်က္ထဲက ဒုတိယအခ်က္ကို ဆုိလုိတာပဲျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ “၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒေဘာင္” ထဲမွာ “တန္းတူၿပီး၊ ကုိယ္ပုိင္ျပ႒ာန္းခြင့္ အျပည့္အဝရွိတဲ့ ဒီမိုကေရစီဖက္ဒရယ္ ျပည္ေထာင္စု” ကို တည္ေဆာက္ႏုိင္ပါ့မလား။

ပင္လံုစာခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္ဆုိႏုိင္ဖို႔ အဓိကအင္အားျဖစ္ခဲ့တဲ့ ရွမ္းျပည္လြတ္လပ္ေရးအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ (ရပလ) လုိ မဟာမိတ္အင္အားစုမ်ိဳး ေဒၚေအာင္ ဆန္းစုၾကည္မွာရွိေနၿပီလား။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရရွိခဲ့တဲ့ ယုံၾကည္မႈမ်ိဳး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ တည္ေဆာက္ ထားႏုိင္ၿပီလား။ ရရွိေနၿပီလား။

၁၉၉၅ ဇူလုိင္လ ၂၀ ရက္၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ပထမအႀကိမ္ ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္ကေန လြတ္ေျမာက္လာၿပီးတဲ့ေနာက္ “ေညာင္ႏွစ္ပင္ညီလာခံ” ကို  ေတာင္းဆိုခ်က္တခ်ိဳ႕ျပဳလုပ္ၿပီး ဒီခ်ဳပ္ပါတီကုိယ္စားလွယ္ေတြ ဆက္မတက္ဘဲ – ေစာင့္ဆုိင္း ေနမယ္ဆုိတဲ့  (ေညာင္ႏွစ္ပင္ညီလာခံကေန ထြက္ခြာလာခဲ့ဖူးတဲ့) အေတြ႔အႀကံဳ အမ်ိဳးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ (NLD)မွာရွိ တာပဲေလ။ (NCA) လက္မွတ္မထိုးေသးတဲ့ တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကုိင္အဖြဲ႔အစည္းေတြရဲ႕ အေနအထားကို အဲဒီအေတြ႔အ ႀကံဳနဲ႔ စာနာ၊ မွ်ေဝ၊ ခံစားၾကည့္ပါလား။

“၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒ” ဆုိတဲ့ ေႏွာင္ႀကိဳးကို  ျပတ္ျပတ္သားသားျဖတ္ေတာက္ ဖယ္ရွားပစ္ႏုိင္မယ့္ သတၱိနဲ႔ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ ယံုၾကည္မႈရွိမွသာ ေရရွည္တည္တံ့မယ့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးနဲ႔ ဒီမုိကေရစီဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုကုိ တကယ္တန္းေရွ႕ရႈႏုိင္ပါလိမ့္ မယ္။

အတုိင္ပင္ခံေလွ်ာက္ေသာလမ္းမေပၚမွာ “၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒနဲ႔ တပ္မေတာ္ကို ဂုပ္ခြစီးထားတဲ့ စစ္အုပ္စု” ဟာ  အဓိက ရင္ဆုိင္ရမယ့္ အတားအဆီးအေႏွာင့္အယွက္ေတြပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဆက္ပါအံုးမယ္။ 

Photo Credit – Myanmar State Counsellor Office

---

သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ