ကုိသန္းလြင္ ရသေဆာင္းပါးစုံ

ကုိသန္းလြင္ ● တံခါးဖြင့္ စီးပြားေရးစနစ္

ကုိသန္းလြင္ ● တံခါးဖြင့္ စီးပြားေရးစနစ္
(မုိးမခ) ေဖေဖာ္ဝါရီ ၇၊ ၂ဝ၁၇

(၁)
လြန္ခဲ့ေသာဒီဇင္ဘာလအတြင္း အေမရိကန္ေဒၚလာႏွင့္ ျမန္မာက်ပ္ေငြလဲႏႈန္းခုန္တက္သြားျပီးသည့္ ေနာက္ပိုင္း ႏိုင္ငံျခား သားမိတ္ေဆြတဦးက ကြၽန္ေတာ့္ကို ေျပာဖူးပါသည္။ “ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ စီးပြားေရးလုပ္ရတာ အရမ္းခက္ခဲတယ္ ျမန္မာ ႏိုင္ငံမွာသာ အလုပ္လုပ္တတ္သြားျပီဆိုရင္ တျခားဘယ္ႏိုင္ငံမဆို စီးပြားေရးလုပ္လို႔ရသြားျပီ” ဟုဆိုသည္။ ကြၽန္ေတာ္မ်ားစြာ စိတ္မခ်မ္းမသာ ျဖစ္လိုက္ရပါသည္။

(၂)
ဒီမိုကေရစီစနစ္၏ ထူးျခားေကာင္းမြန္ပံုကို ေဖၚျပရန္လြယ္ကူေသာ္လည္း ေအာင္ျမင္တိုးတက္ေသာ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံကို ဘယ္လိုထူေထာင္ရမည္ဟု နည္းလမ္းမ်ားကိုေဖၚျပရန္ အလြန္ခက္ခဲပါသည္။ အလားတူ စီးပြားေရးစနစ္တခုကို ေကာင္း မြန္ေအာင္ ဘာေတြလုပ္ရမည္ဆိုေသာအခ်က္မွာ ေရးျပရန္မလြယ္ကူပါ။ ႏိုင္ငံတိုင္း၌ မိမိတို႔ႏိုင္ငံႏွင့္ဆိုင္ရာ ျပႆနာ အခက္အခဲမ်ားရွိတတ္ၾကေသာေၾကာင့္ ကိစၥအဝဝကို လက္ေတြ႔ကိုင္တြယ္ ေျဖရွင္းသူမ်ားသာနားလည္ၾကပါသည္။

သို႔ပါေသာ္လည္း စီးပြားေရးဖြံ႔ျဖိဳးမႈတိုးတက္ေရးလမ္းေၾကာင္းကို အပိတ္အဆို႔မ်ားရွိေနျပီဆိုလ်င္ ထိုျပႆနာ မ်ားကိုအမ်ား တကာက အလြယ္တကူျမင္ႏိုင္ၾကပါသည္။

ကြၽန္ေတာ္တို႔ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ႏိုင္ငံတကာႏွင့္ဆက္သြယ္၍ ေစ်းကြက္စီးပြားေရးစနစ္ကိုက်င့္သံုးမွသာ ျပည္သူတို႔၏ အခက္ အခဲမ်ား ေျပလည္လိမ့္မည္ဆိုေသာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ျဖင့္ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္မ်ားဆီမွစတင္ ၍ အစိုးရေပၚလစီမ်ားကို ျပင္ဆင္ခဲ့ပါ သည္။ ပဌမ ဆန္ကူးသန္းေရာင္းဝယ္ေရးကို အစိုးရမွထိမ္းခ်ဳပ္ထားျခင္းကိုပယ္ဖ်က္ျပီး တိုင္းရင္းသားကုန္သည္မ်ားကို ကူးသန္းေရာင္းဝယ္ခြင့္ ေပးခဲ့ပါသည္။ ထို႔ေနာက္ ႏိုင္ငံျခားႏွင့္ကုန္သြယ္ခြင့္၊ ႏိုင္ငံျခားမွ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ားကို ျပည္ တြင္း၌လုပ္ပိုင္ခြင့္ စသည္ျဖင့္ ကုန္သြယ္ေရးထိမ္းခ်ဳပ္မႈမ်ားကို အဆင့္ဆင့္ေျဖေလွ်ာ့ေပးခဲ့ပါသည္။

သို႔ပါေသာ္လည္း ယေန႔ ဒီမိုကေရစီအစိုးရ တက္ေရာက္လာျပီး တႏွစ္နီးပါးရွိလာသည့္အခ်ိန္ထိ စီးပြားေရး ဖြံ႔ျဖိဳးတိုးတက္မႈ အေျခအေနမွာ ေကာင္းလာျပီဟုမဆိုႏိုင္ေသးပါ။ ႏိုင္ငံျခားမွ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈမ်ား အလံုးအရင္းျဖင့္ဝင္ေရာက္လာျပီဟု မေျပာ ႏိုင္ေသးပါ။

ႏိုင္ငံတခုသည္ တံခါးဖြင့္ဝါဒကို က်င့္သံုးပါျပီဟုဆိုသည့္တိုင္ ႏိုင္ငံျခားမွ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈမ်ား ဝင္ေရာက္ မလာၾကျခင္းမွာ ႏိုင္ငံတြင္းစီးပြားေရးလုပ္ကိုင္ရန္အတြက္ ျပႆနာမ်ားရွိေသာေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္ပါသည္။

အိမ္တအိမ္သို႔ဧည့္သည္မ်ားဝင္ေရာက္လာေရးအတြက္ ထိုအိမ္ကိုၾကည့္လိုက္လ်င္ ရွင္းလင္းေသာ ပတ္ဝန္းက်င္တခုကို ျမင္ႏိုင္ေစရန္ အေရးၾကီးပါသည္။ အမိႈက္ပံုမ်ား၊ အခက္အခဲမ်ား၊ အတားအဆီးမ်ား ျပႆနာမ်ားကို ျမင္ေနရလ်င္ ဧည့္သည္ ဝင္ေရာက္လာရန္ ခက္ခဲပါသည္။

ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံကိုဝင္ေရာက္အလုပ္လုပ္ၾကမည့္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္မ်ားတြင္ အခက္အခဲမ်ားရွိေနၾကပါသည္။ ျမန္မာ ျပည္ကိုေရာက္ဖူးၾကျပီး အလုပ္လုပ္ကိုင္ၾကသူမ်ားက ထိုအခက္အခဲမ်ားကိုေျပာျပၾကသည္မွာ နားရည္ဝေနၾကျပီဟူ၍ပင္ဆိုႏိုင္ပါသည္။

စစ္အစိုးရအဆက္ဆက္အုပ္ခ်ဳပ္မႈေအာက္တြင္ေနခဲ့ရေသာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံအဖို႔ လုပ္ထံုးလုပ္နည္းႏွင့္ ဥပေဒ မ်ားမွာထင္ သာျမင္သာ အဆင္သင့္မျဖစ္ႏိုင္ပါ။ သို႔ပါေသာ္လည္း ေပၚလစီေရးဆြဲသူ အာဏာပိုင္မ်ားက ျပႆနာျဖစ္သည့္ေနရာမ်ားကို ရွာေဖြ၍ ျပဳျပင္မႈ (Reform) မ်ားလုပ္ေနျပီဆိုျခင္းမွာ ထင္သာျမင္သာရွိဖို႔ လိုအပ္ပါသည္။

ႏိုင္ငံျခားလုပ္ငန္းရွင္မ်ားအဖို႔ မိမိတို႔၏ရင္းႏွီးျမွပ္ႏွံမႈ ေငြရင္းေငြႏွီးကို ႏိုင္ငံျပင္ပသို႔ ျပန္လည္ထုတ္ေဆာင္ေရးမွာအေရးၾကီး ဆံုးျဖစ္ရာ ျမန္မာ့ဘဏ္လုပ္ငန္းမ်ားမွာ ႏိုင္ငံတကာအဆင့္မွီရန္ အေရးၾကီးပါသည္။ ႏိုင္ငံအတြင္းသို႔ ေငြတင္ပို႔ျခင္း၊ ျပင္ပ သို႔ပို႔ေဆာင္ျခင္းမ်ားမွာ ႏိုင္ငံတကာစံႏႈန္းမ်ားအတိုင္း ရွိေနေစရန္အေရးၾကီးလွပါသည္။

ထိုသို႔ေငြပို႔ေငြယူလုပ္ငန္းကို ေခ်ာေခ်ာေမြ႔ေမြ႔လုပ္ႏိုင္သလို ကုန္ပစၥည္းတင္ပို႔ျခင္း၊ ႏိုင္ငံအတြင္းမွ ထြက္ကုန္ကို ျပင္ပသို႔ တင္ပို႔ျခင္းကိစၥကို ဆိပ္ကမ္းႏွင့္ေလဆိပ္မ်ားက ေဆာင္ရြက္ေပးႏိုင္စြမ္းရွိရပါမည္။ ေဒၚလာတေသာင္းတန္ ကြန္တိမ္နာ တလံုးကို ဆိပ္ကမ္းတြင္ရွင္းလင္းရန္ ျမန္မာေငြ ၁၇ သိန္းမွ ၂၅ သိန္းအထိ ကုန္က်တတ္ပါသည္။ ထိုစရိတ္စကကို ေရွာင္ တိမ္းႏိုင္ရန္ ကုန္သည္မ်ားက ရန္ကုန္သို႔ ပို႔ရန္ ကုန္ပစၥည္းမ်ားကို ဘန္ေကာက္ဆိပ္ကမ္းသို႔ပို႔၊ ဘန္ေကာက္မွကုန္းလမ္းခရီးျဖင့္ ရန္ကုန္သို႔လာေနရျခင္းမွာ ဘယ္လိုမွမျဖစ္သင့္ပါ။

စင္ကာပူ၊ ဂ်ပန္၊ ကိုးရီးယား၊ ထိုင္ဝမ္ စေသာ ဖြံ႔ျဖိဳးတိုးတက္ေသာႏိုင္ငံမ်ားမွ ထုတ္ကုန္မ်ားကို ေစ်းႏႈန္းခ်ိဳသာစြာအေကာက္ခြန္သင့္တင့္စြာႏွင့္သြင္းလာျပီး အေရာင္းဆိုင္မ်ားဖြင့္လွစ္လာျပီဆိုလ်င္ ကြၽန္ေတာ္တို႔အေကာက္ခြန္ဌာန၏လုပ္ငန္းမ်ားမွာ အဆင့္ျမင့္ျမင့္လည္ပတ္ေနျပီဟု ဆိုႏိုင္ပါသည္။ ထိုအဆင့္သို႔ ေရာက္ႏိုင္ရန္အတြက္ အခက္အခဲမ်ားစြာရွိေနပါေသးသည္။

ကုမၸဏီမ်ား ႏိုင္ငံေတာ္သို႔ အခြန္ေပးေဆာင္ရမည့္ပမာဏကို အေကာက္ခြန္အရာရွိမ်ားအား ဆံုးျဖတ္ ခြင့္ေပးထားျခင္းမွာမွားယြင္းေနပါသည္။ ဤလုပ္ထံုးလုပ္နည္းေၾကာင့္အခြန္အရာရွိမ်ားသာခ်မ္းသာ သြားၾကျပီး ကုမၸဏီမ်ားလည္း ပိုက္ဆံကုန္၊ ႏိုင္ငံေတာ္သို႔လည္း အခြန္ေငြဝင္သင့္သမွ် မဝင္ႏိုင္ျဖစ္ ေနပါသည္။ အျမတ္မေပၚဘဲ၊ လုပ္ငန္းမျဖစ္ဘဲ လိုင္စင္သက္တမ္းရွိေစရန္ အစိုးရသို႔ အခြန္ေငြေဆာင္ ေနရျခင္းမွာ မျဖစ္သင့္ပါ။ အေျခခံရမည့္မူ သေဘာတရားမွာ လုပ္ငန္းတခုက အျမတ္ေငြမရရွိလ်င္ အခြန္ေပးေဆာင္ရန္မလိုဟုျဖစ္ရပါမည္၊ မိမိကုမၸဏီ၏ဝင္ေငြကိစၥအဝဝကကုမၸဏီပိုင္ရွင္အား တာဝန္ခံ ေစျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ထိုကိစၥကို ျမိဳ႔နယ္ ေနရာအသီးသီးရွိ အခြန္အရာရွိမ်ားက ဆံုးျဖတ္ေပးေနျခင္းမွာ မွားယြင္းေနပါသည္။

ထိုနည္းတူ ႏိုင္ငံျခားမွတင္သြင္းလာေသာ ပစၥည္းမ်ားအတြက္ Invoice တန္ဘိုးကို အေကာက္ခြန္အရာရွိမ်ားက အတည္ျပဳ ေပးရေသာလုပ္နည္းမွာလည္း မွားယြင္းေနပါသည္။ ဆိုခဲ့သည့္အတိုင္း အေကာက္ခြန္အရာရွိမ်ားသာ ၾကီးပြားခ်မ္းသာ သြားၾကပါသည္။ ပစၥည္းတန္ဘိုးကို တင္သြင္းလာသူက တာဝန္ခံျပီး အခြန္အရာရွိမ်ားက တည့္မတ္ေပးရန္သာ တာဝန္ရွိပါ သည္။ Invoice တန္ဘိုးေၾကာင့္ ကုန္ပစၥည္းဆိပ္ကမ္းမွထုတ္ရန္အေရးကို မေႏွာင့္ေႏွးေစသင့္၊ ကုန္သည္က မွားယြင္းေက်ျငာ သည္ဟု သံသယျဖစ္လ်င္ ေနာက္ပိုင္းတြင္ သက္ဆိုင္ရာဌာနတခုကသာ ေခၚယူေျဖရွင္းရမည္။

စင္ကာပူႏိုင္ငံတြင္ဤနည္းကိုလိုက္နာက်င့္သံုးေနျပီး သူတို႔ႏိုင္ငံ၏ေဒၚလာ ၆၄ ဘီလီယမ္ရွိေသာ ဘတ္ဂ်က္ကိုၾကည့္ လိုက္လ်င္ ေကာ္ပိုေရးရွင္းၾကီးမ်ားမွေပးေဆာင္ေသာ အခြန္ေငြက၂၁.၆ ရာခုိင္ႏႈန္း (၁၃ ဘီလီယမ္) ျဖင့္ ရာႏႈန္းအမ်ားဆံုး ျဖစ္သည္ကို ေတြ႔ရပါသည္။

လြန္ခဲ့ေသာႏိုဝင္ဘာလ ၈ ရက္ေန႔က အိႏၵိယႏိုင္ငံတြင္ ေငြစကၠဴ ၅ဝဝ တန္ႏွင့္ ၁ဝဝဝ တန္ ႐ူပီးေငြမ်ားကို အသံုးျပဳျခင္း မွရပ္ဆိုင္းခဲ့သည္။ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္မိုဒီက လာဘ္ေပးျခင္း၊ ျခစားျခင္း၊ ေငြမဲမ်ားစုပံုေနျခင္း၊ မတရားေသာနည္းျဖင့္ ႂကြယ္ဝခ်မ္းသာေနျခင္းမ်ားမရွိေအာင္ ဤသို႔ေၾကျငာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္ဟု ဆို၏။ လူတဦးစီ၏ ေငြသြင္းႏိုင္သည့္ပမာဏကို အေကာက္ခြန္ အရာရွိမ်ားအား ဆံုးျဖတ္ေစခဲ့ပါသည္။ ထိုလုပ္ပိုင္ခြင့္က အေကာက္ခြန္အရာရွိမ်ားကို ျခစားေအာင္လုပ္ေပးတာႏွင့္တူသည္ဟု ေဝဖန္ခဲ့ၾကပါသည္။

ေနာက္ထပ္အေရးႀကီးေသာအခ်က္မွာ ႏိုင္ငံျခားမွ စီးပြားေရးလုပ္လိုသူတို႔အတြက္ လိုအပ္သမွ်ကို မိမိတို႔ဘာသာ ေျဖရွင္းေန ရျပီး အစိုးရဌာနမ်ား၏ အကူအညီမ်ားမရရွိျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

ေျမေနရာရရွိေရး၊ လိုအပ္ေသာေရ၊ လွ်ပ္စစ္ပါဝါဆပ္ပလိုင္း၊ ေရဆိုးထြက္ေပါက္ စသည္ျဖင့္ လိုအပ္သမွ်ကို မိမိဖါသာေျဖရွင္း ေနရျခင္းျဖင့္ ခရီးမတြင္ျဖစ္ၾကရပါသည္။ အစိုးရမွဦးေဆာင္၍ အေဆာက္အဦးႏွင့္တကြ အလုပ္သမားရရွိေရးအပါအဝင္ လုပ္ငန္းသံုးရန္လိုအပ္သမွ်ကို ဖန္တီးေပးရန္ လိုအပ္ပါသည္။ ျပႆနာရွိ၍ အျငင္းအခုန္ျဖစ္ျပီဟုဆိုလ်င္ ႏိုင္ငံျခားသားမ်ား က ယုံၾကည္အားကိုးႏိုင္သည့္ တည္ၾကည္ေျဖာင့္မတ္စြာ ေျဖရွင္းေပးမည့္ ေအဂ်င္စီဌာနတခုရွိရန္ လိုအပ္ပါသည္။

(၃)
စီးပြားေရးပညာရွင္ အဒမ္စမစ္တို႔လက္ထက္ကတည္းက ယံုၾကည္ခဲ့ၾကေသာ အဆိုတခုရွိခဲ့ပါသည္။ ခ်မ္းသာေသာႏိုင္ငံႏွင့္ ဆင္းရဲေသာႏိုင္ငံႏွစ္ခုတို႔ ခ်ိတ္ဆက္ကူးသန္းေရာင္းဝယ္မႈျပဳၾကပါလ်င္ လူေနမႈအဆင့္အတန္းႏွစ္ခုသည္ တခ်ိန္တြင္ ညီမွ် ေသာ အေျခအေနသို႔ေရာက္သြားမည္ဟု ဆိုၾကပါသည္။

လူေနမႈအဆင့္အတန္းဆိုသည္မွာ ႏိုင္ငံတခု၏ ကုန္ထုတ္လုပ္မႈပမာဏအေပၚတြင္ မူတည္ပါသည္။ ကုန္ထုတ္လုပ္မႈမွာ စက္မႈပညာအဆင့္အတန္း ဟုလည္းယူဆႏိုင္ပါသည္။ ဆင္းရဲေသာႏိုင္ငံအဖို႔ ခ်မ္းသာေသာႏိုင္ငံႏွင့္ ရင္းႏွီးစြာဆက္ဆံျခင္းျဖင့္ ခ်မ္းသာေသာႏိုင္ငံ၏ စက္မႈအတတ္ပညာသည္ ဆင္းရဲေသာႏုိင္ငံ၏ ဖြံ႔ျဖိဳးတိုးတက္ေရးကို အကူအညီေပးပါလိမ့္မည္၊ ေခတ္ေဟာင္းမွ စက္ကရိယာအေဟာင္းတို႔ျဖင့္ စခမ္းသြားရန္မလိုေတာ့ဘဲ စက္ပစၥည္းအသစ္ နည္းပညာအသစ္တို႔ကို အ သံုးျပဳမႈေၾကာင့္ စီးပြားေရးမွာဖြံ႔ျဖိဳးတိုးတက္လာပါသည္။ ဤနည္းျဖင့္ ဆင္းရဲေသာႏိုင္ငံက ခ်မ္းသာေသာႏိုင္ငံ၏အဆင့္ကို မီ လာႏိုင္ပါသည္။

ဤသို႔ဆိုလ်င္လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္ေပါင္း ၅ဝ အတြင္းကမၻာၾကီးတြါင္ အဘယ့္ေၾကာင့္ ဆင္းရဲခ်မ္းသာ ႏိုင္ငံမ်ားကြဲျပားေနရပါေသး သနည္း။ အေျဖမွာရွင္းပါသည္။ ႏုိင္ငံတိုင္းသည္ အမွန္စင္စစ္ တံခါးဖြင့္ခါ အျခား ႏိုင္ငံမ်ားႏွင့္ မဆက္သြယ္ႏိုင္ၾကေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။

ဂ်က္ဖရီဆာ့ (ခ်) ႏွင့္ အင္ဒရူးဝါနာ (Jeffrey Sachs and Andrew Warner) ေခၚ ဟားဗတ္တကၠသိုလ္မွ ပညာရွင္ႏွစ္ဦးက ကမၻာေပၚ၌ တတိယကမာၻဟုေခၚရမည့္ ဆင္းရဲေသာႏိုင္ငံေပါင္း ၈၇ ႏိုင္ငံမွ်ရွိရာ ႏိုင္ငံ ၁၃ ႏိုင္ငံသည္သာ ျပင္ပကမာၻႏွင့္ ခ်ိတ္ဆက္ႏိုင္ျပီး ၁၉၇ဝ မွ ၁၉၉ဝ အႏွစ္ ၂ဝ အတြင္း ၎တို႔စီးပြားေရးမွာ ၆ ဆမွ် တိုးတက္သည္ဟုဆိုသည္။ ထို ၁၃ ႏိုင္ငံ၏ ပ်မ္းမွ်တိုးတက္မႈႏႈန္း မွာ ၄.၅ ရာခုိင္ႏႈန္းရွိျပီး တံခါးပိတ္နုိင္ငံမ်ားမွာ ဝ.၇ ရာခုိင္ႏႈန္းသာတိုးတက္သည္ဟု ႏႈိင္းယွဥ္ျပခဲ့ပါသည္။

(၄)
ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံတြင္းသို႔ ႏိုင္ငံျခားစီးပြားေရးရင္းႏွီးျမႇဳတ္ႏွံမႈမ်ား အလံုးအရင္းဝင္ေရာက္မလာၾကျခင္းမွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံအတြင္းမွ ေခတ္မမွီေတာ့ေသာ လုပ္ထံုးလုပ္နည္းမ်ားေၾကာင့္ျဖစ္ပါသည္။ ထိုျပႆနာမ်ားကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ကိုယ္တိုင္သာ ေျဖရွင္းၾကရပါလိမ့္မည္။

 

ကိုသန္းလြင္


သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
My Friend Tin Moe By Maung Swan Yi - Selection of MoeMaKa Articles

Similar Posts