စိုးလူေမာင္ (ေနလက္) ● ကမၻာေျမရဲ႕သတင္းစကား

(မုိးမခ) ဇန္နဝါရီ ၄၊ ၂၀၁၇

ေကာင္းကင္မပါေသာညကို
ေယာင္လို႔ေတာင္မွ
အိပ္မက္ မမက္ခဲ့။

႐ုပ္ဝတၳဳတို႔ရဲ႕အနာဂတ္ငတ္မႈ
သမိုင္းနိဂုံးကမၸ လုပ္လိုသူရဲ႕
အျပာေရာင္အတု
စာမ်က္ႏွာအတုမွာ
ဆားထိခရုတေကာင္လို
သူ႔ ကိုယ္ထဲ သူ ေပ်ာ္ဝင္သြား။

ရာစုႏွစ္အားလုံး၌
ရႈံးနိမ့္ျခင္းနိယာမ
ၿမိဳသိပ္ျခင္းခါးသီးမႈ
ယဥ္ေက်းေရးအစဥ္အလာထဲ
အိတ္ဂ်ီဝဲလ္ရဲ႕
ကာလယႏၱရား ခရီးသြားဆဲသာပ။

မုန္တိုင္းလိႈင္းထ
မိႈင္းျပျပစၾကဝဠာ
အလင္းရိပ္တို႔သာပါးလ်ား
“လူ႔သားအားမာန္
အနိမ့္ပ်ံ အျမင့္ပ်ံ”
ျဖန္႔ကားေတာင္ပံမ်ား
တိမ္စိုင္တိမ္ခဲေတြလို႐ုန္းႂကြ။

ကိုစိမ္းနီေရ
ခင္းဗ်ားရဲ႕ “ထာဝရမိုးေကာင္းကင္”
ၾကည္လင္က်န္းမာလ်က္
ခရီးဆက္ထြက္ခြာ
မနက္ျဖန္ရာဇဝင္ေကာင္းကင္မွာ
ခ်ဥ္းနင္းဝင္ေရာက္ ရွင္ျပန္ထေျမာက္လာလိမ့္ဆိုတာ
က်ဳပ္တို႔ရဲရဲ ယုံတယ္။

စိုးလူေမာင္ (ေနလက္)