(မုိးမခ) ေအာက္တုိဘာ ၂၉၊ ၂၀၁၆
ေဖေဖရဲ႕ျပည္တြင္းေျမေပၚႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈအျဖစ္လုပ္ေဆာင္မႈေတြထဲမွာ အေက်ာ္ၾကားဆံုးနဲ႔ အထိေရာက္ဆံုးလုပ္ငန္းက ေတာ့ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးလုပ္ငန္းပါပဲ။ ေဖေဖကိုယ္တိုင္လည္း ဒီလႈပ္ရွားမႈကာလေတြအတြင္း လူေရာ စိတ္ပါ အေတာ္ ပင္ပန္းရေပမဲ့ ေပ်ာ္ေတာ့ေပ်ာ္တယ္…လို႔ ေျပာခဲ့ဖူးပါတယ္။
ေဖေဖ က ၁၉၅၈ ခုႏွစ္ေလာက္ကစၿပီး ဆရာႀကီးမႈိင္းရဲ႕ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရး ရွစ္ဦးေကာ္မတီနဲ႔ပူးေပါင္းျပီး စတင္လႈပ္ရွားပါ တယ္။ ဒါေပမဲ့ ၁၉၅၈-ေအာက္တိုဘာမွာ ဗိုလ္ေန၀င္းရဲ႕ (စစ္အာဏာသိမ္း) အိမ္ေစာင့္အစိုးရေပၚေပါက္လာၿပီး လႈပ္ရွားမႈေတြ ခက္ခဲလာတဲ့အတြက္ အဲဒီ ရွစ္ဦးေကာ္မတီကို ဖ်က္သိမ္းလိုက္ရပါတယ္။ ၁၉၆၀ ခုႏွစ္-ေရြးေကာက္ပြဲမ်ားအၿပီး ဦးႏုရဲ႕ သန္႔ ရွင္းအစိုးရတက္လာၿပီးမွ ေဖေဖတို႔ျပန္ၿပီးလႈပ္ရွားႏိုင္ပါေတာ့တယ္။ အဲဒီကာလမွာ ဆရာႀကီးမိႈင္း မ်က္စိတိမ္ခြဲဖို႔ အေရွ႕ဂ်ာမ ဏီကိုသြားခဲ့ရၿပီး ျပန္လာေတာ့လည္း အသက္အရြယ္အရ သိပ္မလႈပ္ရွားႏိုင္ေတာ့လို႔ ေဖေဖနဲ႔ တျခားပုဂြိဳလ္မ်ားပဲ ဒိုင္ခံလုပ္ ေဆာင္ၾကရပါေတာ့တယ္။
၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ဦးႏုကိုယ္တိုင္လည္း ျပည္တြင္းစစ္ရွည္ၾကာေလ စစ္တပ္ၾသဇာႀကီးေလျဖစ္မွန္းသိလို႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလုပ္ငန္းဖက္ လွည့္လာပါတယ္။ ဦးႏုက ပါလီမန္မွာေပးတဲ့မိန္႔ခြန္းမွာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ကမ္းလွမ္းခ်က္အသစ္ေတြပါလာလို႔ ေဖေဖတို႔ က ဒါကိုအခြင့္ေကာင္းယူၿပီး ျပည္တြင္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအဖြဲ႔ ဒုတိယအႀကိမ္အျဖစ္ဖြ႔ဲဖို႔ ျပင္ဆင္လႈပ္ရွားပါေတာ့တယ္။
အဲသလိုျပင္ဆင္ေနစဥ္မွာပဲ တျခားအမ်ဳိးသားေရး ျပႆနာတရပ္ေပၚလာပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ တပ္မေတာ္ရဲ႕-ေနာက္တ ႀကိမ္-တရုတ္ျဖဴက်ဴးေက်ာ္မႈကိုတိုက္တဲ့ မဲေခါင္စစ္ဆင္ေရးအတြင္း အေမရိကန္အကူအညီ အေထာက္အပံ့မ်ားကို သိမ္း ဆည္းမိတဲ့ကိစၥ၊ ေလတပ္က ေလသူရဲ ဗိုလ္ပီတာက်ဆံုးတဲ့ကိစၥ စတာေတြေၾကာင့္ ျပည္သူလူထုအၾကား အေမရိကန္ဆန္႔က်င္ ေရးလႈပ္ရွားမႈ ေတြေပၚေပါက္လာၿပီး အေမရိကန္သံရံုးေရွ႕ဆႏၵျပမႈမ်ားလည္း ေပၚလာပါတယ္။
အဲဒီလူထုလႈပ္ရွားမႈကိုအေျခခံၿပီးရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္းရွိ ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ား၊ ေက်ာင္းသား အဖြဲ႔ အစည္းမ်ား၊ ၁၉၆၁-ေဖေဖာ္၀ါရီ(၂၇)ရက္ေန႔မွာ စုရံုးတိုင္ပင္ေဆြးေႏြးၾကၿပီး “ဗမာျပည္တရုတ္ျဖဴ က်ဴးေက်ာ္မႈႏွင့္ နယ္ခ်ဲ႕ဆန္႔က်င္ေရးအမ်ဳိးသားေကာ္မတီႀကီး” ကိုဖြဲ႔စည္းၾကၿပီး ေဖေဖ့ကို ဥကၠ႒အျဖစ္ တင္ေျမႇာက္လိုက္ၾကပါတယ္။ အဲဒီအဖြဲ႔မွာ အလႊာစံုကပုဂိၢဳလ္စံု ပါ၀င္တာျဖစ္လို႔ စာ ေရး ဆရာ၊ ဂီတစာဆို၊ သတင္းစာဆရာ၊ အမ်ဳိးသမီးေခါင္းေဆာင္၊ေရွ႕ေန၊ ရဟန္းသံဃာ.. စသျဖင့္ အေတာ့္ကို စံုလင္ပါတယ္။ ဒီလုပ္ငန္းဟာ နယ္ခ်ဲ႕ဆန္႔က်င္ေရးအေျခခံျဖစ္ၿပီး ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးလုပ္ငန္းအတြက္လည္း အေထာက္အကူျဖစ္ေနပါ တယ္။ အဲဒီအဖြဲ႔ရဲ႕ရံုးကို ကြၽန္မတို႔ရဲ႕စမ္းေခ်ာင္း ဆီဆံုလမ္း (၃၆) မွာ ထားလိုက္ပါတယ္။
တခါ ၁၉၆၁ မတ္လ (၉) ရက္ေန႔မွာ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရး ဒုတိယအဖြဲ႔ကိုဖြဲ႔စည္းခဲ့ၿပီး ဆရာႀကီးမိႈင္းက ဥကၠ႒၊ ေဖေဖကဒုဥကၠ႒အျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဆရာႀကီးမိႈင္းဟာ အဲဒီအခ်ိန္ အသက္ (၈၀) ေက်ာ္ၿပီး၊ က်န္းမာေရးကလည္း အေတာ္ခ်ဴခ်ာလာၿပီျဖစ္လို႔ အဲဒီျပည္တြင္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအဖြဲ႔ရဲ႕ရံုးကိုလည္း ကြၽန္မတို႔ဆီဆံုလမ္းအိမ္မွာပဲထားလိုက္ပါေတာ့တယ္။
တကယ္ေတာ့ အဲဒီအဖြဲ႔ (၂) ဖြဲ႔လံုးရဲ႕လုပ္ငန္းရပ္ဆိုင္ရာအေျခခံမ်ားမွာေရာ၊ ပါ၀င္လုပ္ေဆာင္ေနၾကသူမ်ားေရာ အတူတူနီးပါး ေလာက္ရွိေနလို႔ ေနာက္ပိုင္းလႈပ္ရွားမႈမ်ားမွာ တဖြဲ႔တည္းလိုပဲ သေဘာထားၿပီး လႈပ္ရွားလာခဲ့ၾကတယ္….လို႔ ေဖေဖက သူရဲ႕ စာအုပ္မွာ ေရးထားပါတယ္။
၁၉၆၁-ႏွစ္ဆန္းပိုင္း (ေဖေဖည္၀ါရီ) ကစလို႔ ၁၉၆၂- မတ္လ ၁ ရက္ေန႔ညအထိ (အာဏာသိမ္းတဲ့ည) ေဖေဖတို႔တေတြ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ရပ္ကြက္အသီးသီးကိုေရာ နယ္အသီးသီးကိုေရာ မရပ္မနား သြားလာၿပီး စည္းရံုးေဟာေျပာၾကျပည္တြင္းၿငိမ္း ခ်မ္း ေရးအဖြဲ႔ခြဲေတြ ဖြဲ႔ေပးၾကနဲ႔ လႈပ္ရွားၾကပါေတာ့တယ္။
နယ္ၿမိဳ႕ေတြကဖိတ္ရာမွာ ပထမဆံုးကေတာ့ ျမစ္၀ကၽြန္းေပၚေဒသ (ပုသိမ္ခရိုင္) ကပါ။ ပုသိမ္၊ မအူပင္၊ က်ိဳက္လတ္၊ ဖ်ာပံု၊ ဘိုကေလး၊ ဇလြန္ ..စတဲ့ၿမိဳ႕မ်ား၊ ပဲခူးတိုင္းအတြင္းက ၿမိဳ႕ အေတာ္မ်ားမ်ား (ပဲခူး၊ ျပည္၊ ေပါင္းတည္၊ ေရႊေတာင္၊ ႀကိဳ႕ပင္ ေကာက္၊ မင္းလွ၊ လက္ပံတန္း၊ သာယာ၀တီ) စတဲ့ၿမိဳ႕မ်ား၊ မႏၱေလးတိုင္းအတြင္းက မႏၱေလး၊ ေက်ာက္ဆည္၊ ျမင္းျခံ၊ သာစည္၊ ေပ်ာ္ဘြယ္၊ ရမည္းသင္း၊ စတဲ့ၿမိဳ႕မ်ား၊ ေမာ္လၿမိဳင္၊ ထား၀ယ္၊ ၿမိတ္ စတဲ့ၿမိဳ႕မ်ား…ဗမာျပည္အႏွံ႔ ေဖေဖတို႔ သြားခဲ့ၾကရပါတယ္။
ေဖေဖတို႔ရဲ႕ည လူထုတရားေဟာပြဲေတြဟာ တခါတရံ လူထုဆႏၵျပပြဲႀကီးေတြလိုျဖစ္သြားတတ္ၿပီး ေဟာေျပာပြဲေတြအၿပီး ေႂကြးေၾကာ္သံေတြတိုင္ၾက သီခ်င္းေတြဆိုၾကနဲ႔ အေတာ္စည္ကားပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ရန္ကုန္မွာျပဳလုပ္တဲ့ပြဲေတြမွာပါ။ အဆိုေတာ္ျမတ္ေလးဦးစီးၿပီး တီး၀ိုင္းအဖြဲ႔ေတြ ပါ ပါတတ္ပါတယ္။
နယ္ၿမိဳ႕ေတြကလည္း ကမ္းလံုးညႊတ္ၿမိဳ႕လံုးကၽြတ္ ႀကိဳဆိုၾကၿပီးေဖေဖတို႔ကို ၿမိဳ႕လယ္လမ္းမ တေလွ်ာက္ လမ္းေလွ်ာက္ခိုင္းၿပီး အုန္းအုန္းကၽြက္ကၽြက္ ႏႈတ္ဆက္ၾကပါတယ္။
ေဖေဖက အဲသလိုခရီးမ်ိဳးေတြမွာ-အႏွစ္သက္ဆံုး အလုပ္တခု (၀ါ) အခ်ိန္တခ်ိန္ရွိခဲ့ပါတယ္။
ေဖေဖတို႔ညပိုင္းေဟာေျပာပြဲမ်ားၿပီးသြားရင္ တခ်ိဳ႕ရြာေတြကလာၾကရတဲ့သူမ်ားဟာ မျပန္ၾကပဲ၊ ေဖေဖတို႔နဲ႔ေတြ႔ဆံုခြင့္ေတာင္း ၿပီး သူတို႔ရဲ႕အခက္အခဲျပႆနာမ်ားကို တင္ျပေျပာဆိုတတ္ၾကပါတယ္။ တခါတရံ မိုးေတာင္လင္းသြားတတ္တယ္…တဲ့။ အိမ္ေစာင့္အစိုးရလက္ထက္ မေတာ္မတဲ့ ျဖစ္ရပ္ေတြလည္းပါသတဲ့။ အဲဒီလို ေဆြးေႏြးပြဲေလးေတြအေၾကာင္း ေဖေဖက သူစာအုပ္ထဲမွာေရးထားပံုေလးၾကည့္ပါအံုး။
“ကြၽန္ေတာ္သည္ ဤညပိုင္းေဆြးေႏြးပြဲမ်ားကို အလြန္ပင္သေဘာက်ခဲ့ပါသည္။ နယ္ျပည္သူ လူထုႏွင့္ကြၽန္ေတာ္ ပထမဆံုး အႀကိမ္ ရင္းႏွီးစြာနီးကပ္စြာ ေတြ႔ဆံုထိေတြ႔ခဲ့ရပါသည္။ ဤလိုမ်ဳိး ျပည္သူလူထု၏ယံုၾကည္ရင္းႏွီးမႈအျပည့္ျဖင့္ မိမိအား သူတို႔ စိတ္ဆႏၵခံစားခ်က္မ်ားကို ဖြင့္ဟေျပာဆိုျခင္းခံရေသာ မည္သည့္မ်ဳိးခ်စ္ျပည္ခ်စ္ပုဂၢိဳလ္မဆို ထိုျပည္သူလူထုႀကီးကို ေမ့ ေပ်ာက္ႏိုင္ျခင္းလည္း မရွိ၊ သူတို႔၏ ဆင္းရဲဒုကၡကိုေျဖရွင္းေပးလိုစိတ္ စာနာစိတ္ကိုလည္း ေမ့ေပ်ာက္ႏိုင္ျခင္းမရွိဘဲ ထိုျပည္ သူမ်ားအတြက္ ဘာဘဲေပးဆပ္ရေပးဆပ္ရေပးဆပ္ခ်င္သည့္ သႏၷိ႒ာန္မွာ ပိုမိုခိုင္မာလာပါေတာ့သည္။
ျပည္သူလူထုသည္ ဤမွ်ပင္ အစြမ္းထက္ပါသည္။” …တဲ့။
(ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ေက်ာ္ေဇာ-ဆိုင္းစုမွသည္ မန္ဟိုင္းဆီသို႔။(ၿဖိဳးေမာက္သာစာေပ။)၂၀၁၂။ႏွာ ၂၄၅။)
ဒါ့အျပင္ ေဖေဖက သူတို႔ကိုျပည္သူလူထုက ဘာေၾကာင့္ ဒီေလာက္ေထာက္ခံရတာလဲဆိုတာကိုလည္း ဆက္ေရးထားပါေသး တယ္။
“ျပည္သူလူထုသည္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို လႈိက္လႈိက္လွဲလွဲ လုိလားၾကပါသည္။ ျပည္တြင္းၿငိိမ္းခ်မ္းေရးသည္သူတို႔၏ အဓိက ျပႆနာျဖစ္ေနသည္ဆိုသည္ကိုလည္း သေဘာေပါက္ၾကသည္။ စီးပြားေရး၊ ႏိုင္ငံေရးႏွင့္ သူတို႔၏ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ ျပႆနာအားလံုးသည္ ဤၿငိမ္းခ်မ္းေရးျပႆနာအေပၚတြင္ တည္ရွိေနေၾကာင္း ေျပာဆိုၾကပါသည္။ ျမစ္၀ကၽြန္းေပၚတြင္ ကရင္အမ်ိဳးသားမ်ားႏွင့္လည္း ေတြ႔ခဲ့ရာ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး သူတို႔က လိႈက္လဲွစြာႀကိဳဆိုေထာက္ခံေၾကာင္း၊ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးအဖြဲ႔ႀကီးအေနႏွင့္ ဆက္တိုက္ေအာင္ျမင္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ဖို႔ႏွင့္ သူတို႔အဖိ႔ု ျပည္တြင္းစစ္ေၾကာင့္ ရြာပ်က္လွ်င္ ၿမိဳ႕ကိုကပ္ႏိုင္သူမ်ားမဟုတ္၍ အလြန္ဒုကၡေရာက္ၾကရေၾကာင္း၊ ထို႔ေၾကာင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရေအာင္ ႀကိဳးစားၾကပါလို႔ အလြန္လႈိက္လွဲစြာ ေျပာဆိုခဲ့ၾကပါသည္။ ထို႔ျပင္ ေက်းလက္ေဒသမ်ားမွ ျပည္သူလူထု၏ဆင္းရဲက်ပ္တည္းမႈမ်ားသည္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ထင္တာထက္ အမ်ားႀကီးပိုမိုဆိုး၀ါးတာ ေတြ႔ရပါသည္။ ျပည္သူလူထုသည္ ထို ၁၃ ႏွစ္ေက်ာ္ကာ လအတြင္း ‘သူပုန္’ အမည္တပ္ၿပီး ျဖစ္ပြားခဲ့ေသာ အဖိအႏွိပ္အထုအေထာင္း အခက္အခဲမ်ားၾကားတြင္ ႀကီးစြာေသာဇြဲ ႏွင့္ ရပ္တည္ခဲ့ၾကပါသည္။ ထို႔ျပင္ ေက်းလက္လူထုသည္ အျပဳတ္တိုက္ေရးဆိုတာကို အလြန္ ရြံမုန္း ၿပီး မႏွစ္သက္တာကိုလည္း ေတြ႔ရပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ ေဆြး ေႏြးညိႇႏႈိင္းအေျဖရွာ၍ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးတည္ေဆာက္ေရး ေႂကြးေၾကာ္သံကို ေထာက္ခံၾက ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။”–တဲ့။
ဒီလိုေထာက္ခံမႈေတြေၾကာင့္ပဲ ေဖေဖကဒီခရီးေတြဟာ လူေရာစိတ္ေရာ ပင္ပန္းေပမဲ့ ေပ်ာ္ တယ္… လို႔ေျပာခဲ့ဟန္ တူပါရဲ႕။
နည္းတာမွ မဟုတ္တာ။ ေဖေဖတို႔ကိုလာဖိတ္တဲ့အဖြဲ႔ထဲမွာေရာ၊ ဧည့္ခံတဲ့အဖြဲ႔ထဲမွာေရာ၊ လူထုၾကားမွာေရာ၊ လမ္းတေလွ်ာက္ မွာေရာ… ေနရာမလပ္ ေဒါင့္ ေစ့ေအာင္ ေထာက္လွမ္းေရးေတြ သတင္းေပးေတြ ျပည့္ေနတာပါ။ သူတို႔က အဖ်က္လုပ္ငန္း အမ်ဳိး မ်ဳိးေတြလုပ္ၾကပါတယ္။ ဥပမာ-စကားေျပာခြက္အသံမထြက္ေအာင္လုပ္တာ၊ လူေတြမလာရဲေအာင္ မေျပာရဲေအာင္ ေႏွာင့္ယွက္တာ၊ တရားေဟာပြဲနားလာအၿငိမ့္ကတာ … စသျဖင့္ေပါ့။ (အရင္ စစ္အစိုးရမ်ားလက္ထက္က နယ္လွည့္စည္းရံုး ေရးဆင္းခဲ့တဲ့ ဒီခ်ဳပ္ပါတီ၀င္မ်ား ႀကံဳဆံုခဲ့ရတဲ့ အေျခ အေနမ်ားနဲ႔ မသိပ္မကြာလွပါဘူး။)
ဒါေပမဲ့ ဒါေတြအားလံုးကို ေဖေဖတို႔က ျပည္သူလူထုရဲ႕အကူအညီနဲ႔ ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ေဖေဖတို႔နားကပ္ၿပီး ျပည္သူ ေတြက ဘယ္သူကေတာ့ မယံုရဘူး၊ ဘယ္သူကေတာ့ ေထာက္လွမ္းေရး၊ ဘယ္သူကေတာ့ ဘယ္တုန္းက သစၥာေဖာက္ ဖူးတယ္၊ သတင္းေပးလုပ္ဖူးတယ္ စသျဖင့္ သတိ ေပးခဲ့ၾကပါတယ္။
ေဖေဖ့ခမ်ာ အဲဒီခရီးေတြသြားမွ စိတ္ပင္ပန္းရတာမဟုတ္ပါဘူး။ ဒီျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးအဖြဲ႔ ဖြဲ႔စည္းမယ္လို႔ျပင္ဆင္က တည္းက စ စိတ္ညစ္ရတာပါ။ အဲဒီကာလက နံမည္ႀကီးအင္အားအႀကီးဆံုး အတိုက္အခံႏိုင္ငံေရးပါတီႀကီးတရပ္က မေထာက္ခံ လို႔ပါ။ ေဖေဖက သူ႔စာအုပ္ေရးစဥ္မွာ အဲဒီအဖြဲ႔ အစည္းကို နံမည္မေဖာ္ခဲ့ပါဘူး။ အဲဒီအဖြဲ႔အစည္းထဲကတခ်ဳိ႕ပုဂြဳိလ္မ်ားက ေနာက္ပိုင္း ႏိုင္ငံေရး လႈပ္ရွားမႈမ်ားမွာျပန္ပါ၀င္လာၾကေနလို႔ပါ။ အခုေတာ့ အေတာ္မ်ားမ်ား ကြယ္လြန္ကုန္ပါၿပီ။ ေဖေဖေျပာတဲ့အဲဒီအဖြဲ႔အစည္းဟာ ပမညတ (ျပည္သူအမ်ိဳးသားညီညြတ္ေရးတပ္ေပါင္းစု)ပါ။
ေဖေဖကတပ္ကထြက္ရၿပီးေနာက္ ပထမဆံုးႏိုင္ငံေရးနယ္ပယ္ထဲ၀င္တာျဖစ္ေလေတာ့ သူဟာသူသိပ္စိတ္မရဲပါဘူး။ ဒါ ေၾကာင့္ လက္၀ဲသမားႀကီးမ်ားကို သူကအားကိုးတႀကီး ခ်ဥ္းကပ္တာပါ။ ဆရာ ႀကီးမိႈင္းနဲ႔ သားမက္ျဖစ္သူ ဆရာႀကီးဦးေယာ တို႔က ေဖေဖကိုအားေပးခဲ့လို႔သာ ေဖေဖက ရသမွ် အင္အားနဲ႔မျဖစ္မေန ဖြဲ႔စည္းလိုက္ရတာပါ။ ေဖေဖမွာအဲသလို အားမလိုအားမရနဲ႔ ဖြဲ႔စည္းလိုက္ရေပမဲ့ မၾကာခင္မွာပဲ ဒီအဖြဲ႔အစည္းႀကီးဟာ အရွိန္အဟုန္ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ အင္အားႀကီးထြား လာခဲ့ပါ ေတာ့တယ္။
ဒီမွာတင္ေဖေဖက ႏိုင္ငံေရးသင္ခန္းစာတခု ရရွိလိုက္ပါေတာ့တယ္။ ဒါကေတာ့….. ျပည္သူေတြလိုလားေတာင့္တတဲ့ လမ္းစဥ္အေၾကာင္းတရား မွန္ကန္ရင္ လူထုႀကီးဟာ အလွ်င္ အျမန္လႈပ္ရွားတက္ႂကြလာႏိုင္ၿပီး ေထာက္ခံလာတတ္တယ္။ အထူးသျဖင့္ လူထုက မိမိတို႔အက်ဳိး စီးပြားကို ကိုယ္စားျပဳသူမ်ားလို႔ ယံၾုကည္သတ္မွတ္ခံရသူမ်ားကဦးေဆာင္ရင္ ေထာက္ခံမႈ ပိုျမန္ျမန္ ရတတ္တယ္…ဆိုတာပါပဲ။
ေဖေဖက ဒီခရီးစဥ္မ်ားအေၾကာင္း၊ သူရဲ႕ျငိမ္းခ်မ္းေရးခရီးသြားေဖာ္ႀကီးမ်ားအေၾကာင္းေတြကို သူ႔ရဲ႕ကိုယ္တိုင္ေရးအတၳဳပြတၱိ(ဆိုင္းစုမွာသည္ မန္ဟိုင္းဆီသို႔) မွာ ျပည့္ျပည္စံုစံု ေရးမွတ္တမ္းတင္ ထားပါတယ္။
၁၉၆၁ ခုႏွစ္-တႏွစ္လံုးနီးပါး တႏိုင္ငံလံုးအႏွံ႔ လွည့္လည္သြားလာ ေဟာေျပာလံႈ႔ေဆာ္ခဲ့တဲ့ ေဖေဖရဲ႕ျပည္တြင္းႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈသမိုင္းအျဖစ္ သတင္းစာေဟာင္းမ်ားထဲက သတင္းမ်ား၊ ဓာတ္ ပံုမ်ားကိုစုေဆာင္းၿပီး-ေဖေဖကြယ္လြန္ျခင္း ၂-ႏွစ္ျပည့္ (၁၀-၁၀-၂၀၁၄) အထိမ္းအမွတ္အျဖစ္ထုတ္ ေဝခဲ့တဲ့…ကမၻာ့စစ္ႏွင့္ၿငိမ္းခ်မ္းေရး (ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ေဟာင္းေက်ာ္ေဇာ)(ေနရီရီ စာအုပ္တိုက္) စာအုပ္မွာ အခန္းတခန္းထည့္သြင္းေဖာ္ျပထားခဲ့ပါတယ္။
အခုလည္းဒီေဆာင္းပါးကို ေဖေဖကြယ္လြန္ျခင္း-၄-ႏွစ္ေျမာက္အထိမ္းအမွတ္အျဖစ္ ေရးဖြဲ႔လိုက္ပါတယ္။
လွေက်ာ္ေဇာ
၁၀-၁၀-၂၀၁၆မွတ္ခ်က္။
အေရးေတာ္ပံုဂ်ာနယ္။အတြဲ (၂) အမွတ္(၇) မွ ကြၽန္မဆက္၍ေရးခ်င္ေသာ ေဖေဖအေၾကာင္းမ်ား ေဆာင္းပါး အမွတ္(၄၁)
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
