လွေက်ာ္ေဇာ – ေမေမ့ရဲ႕ အေျပာင္ေျမာက္ဆံုးေသာ အခန္းက႑
(မိုးမခ) ေအာက္တိုဘာ ၁၈၊ ၂၀၁၆
ကၽမရဲ႕“အလြမ္းစာပန္းျခင္းေလး”စာအုပ္ရဲ႕အခန္းတခန္းမွာ ဒီလိုေရးဖူးပါတယ္။
“ေမေမဟာ ေဖေဖ့ကို ပါရမီေတာက္ေလွ်ာက္ျဖည့္လာရာမွာ ထူးျခားေျပာင္ေျမာက္လွတဲ့က႑တခုကေတာ့ ကၽမတို႔ ေတာတြင္းေရာက္ၿပီး ေလးႏွစ္အၾကာ ေမေမေနာက္ကလိုက္လာၿပီး ပန္ဆန္းမွာ က်မတို႔နဲ႔ ေအးအတူပူအမွ် ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ေနခဲ့မႈပါပဲ”
ဒီလိုေရးခဲ့ဖူးေပမယ့္ အခုျပန္လည္စဥ္းစားၾကည့္မိတဲ့အခါ အဲဒီအခန္းက႑ထက္ ပိုမိုေျပာင္ေျမာက္တဲ့ အခန္းက႑တခု ေမေမျဖတ္သန္းခဲ့ဖူးတယ္ဆိုတာ သတိရမိပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ ေမေမဟာ ငယ္စဥ္ကတည္းကစလို႔ မေတာင့္မတ မေၾကာင့္မၾကေနခဲ့ရသူပါ။ မိဘမ်ားလက္ထက္မွာလည္း ေႁခြရံသင္းပင္းမ်ားစြာနဲ႔ ေနခဲ့ရပါတယ္။ အိမ္ေထာင္က်ေတာ့လည္း လွ်မ္းလွ်မ္းေတာက္ စစ္ဗိုလ္တဦးနဲ႔ လက္ထပ္ခဲ့ရၿပီး ငယ္ငယ္ ရြယ္ရြယ္ကေလးနဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကေတာ္ဘဝကို ရရွိသူပါ။ ေဖေဖဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ရာထူးနဲ႔ တိုင္းမွဴးျဖစ္ေတာ့ ၃၀ ေက်ာ္ေလးပဲ ရွိပါေသးတယ္။ အဲသလို ဘဝတေလွ်ာက္ ပန္းခင္းေသာလမ္းကို ေလွ်ာက္ေနရာက ၁၉၅၇ ခုႏွစ္ ေဖေဖ အသက္ ၃၈ ႏွစ္၊ ေမေမ အသက္ ၃၆ ႏွစ္မွာ တပ္ကပင္စင္ယူၿပီး အရပ္သားဘဝကို ေရာက္ခဲ့ရပါတယ္။
ေမေမငယ္စဥ္က ေနခဲ့တဲ့ သံုးဆယ္အိမ္ႀကီးကလည္း ႏွစ္ထပ္အိမ္ႀကီး၊ ျခံဝင္းကလည္း ပန္းေပါင္းစံု၊ အသီးပင္ေပါင္းစံုရွိတဲ့ ျခံဝင္းက်ယ္ႀကီး၊ အိမ္ေထာင္က်ၿပီး ေဖေဖ့ေနာက္လိုက္လာၿပီးေတာ့လည္း မဂၤလာဒံုနဲ႔ ေမၿမိဳ႕တို႔မွာ ေနခဲ့တဲ့အိမ္ေတြဟာ အဂၤလိပ္စစ္ဗိုလ္ႀကီးေတြ ေနသြားခဲ့တဲ့ တိုက္ႀကီးမ်ားျဖစ္ပါတယ္။ တင္းနစ္ကြင္း၊ ကေလးကစားကြင္းမ်ားပါရွိတဲ့ ပန္းျခံက်ယ္ႀကီးမၽားနဲ႔ပါ။ ကင္းနဲ႔ အလံတိုင္နဲ႔ အိမ္ေတြပါ။ ကားေတြကလည္း အလံတလူလူနဲ႔ပါ။
အဲသလိုေနေနရာကေန ျဗဳန္းဆို တပ္ကထြက္ရၿပီး စမ္းေခ်ာင္းဆီဆံုလမ္းက တလိုင္းအိမ္(ေပ ၂၅× ၅၀) ကေလးကို ေျပာင္းေရႊ႔ လာရၿပီး လူမမယ္ကေလး ၅ ေယာက္အတြက္ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရး၊ ေနထိုင္ေရး၊ စားေသာက္ေရးစတာေတြကို တေယာက္တည္း ဒိုင္ခံသိမ္းက်ဳံးတာဝန္ယူ ထမ္းေဆာင္ရာ မွာ တခါမွ ၿငီးျငဴတာ ၿငိဳျငင္တာ မရွိခဲ့တာ အံ့ၾသစရာပါပဲ။ ဒီေလာက္ႀကီးမားတဲ့ ေလာကဓံ အလွည့္အေျပာင္းႀကီးကို တခ်က္မွ ျမည္တြန္ေတာက္တီး အျပစ္တင္ ၿငီးျငဴျခင္းမျပဳဘဲ ဘယ္လိုမၽား ေအာင့္အီးသည္းခံသြားသလဲဆိုတာ က်မ မစဥ္းစားႏိုင္ပါဘူး။ အဲဒီအိမ္ကေလးမွာ က်မတို႔မိသားစု ဆင္းဆင္းရဲရဲ က်ပ္က်ပ္တည္းတည္းနဲ႔ ၁၇ ႏွစ္နီးပါးေနခဲ့ရပါတယ္။ အဲဒီကာလအတြင္း ေမေမရဲ႕ျဖတ္သန္းမႈဟာ အေျပာင္ေျမာက္ဆံုးက႑ပဲျဖစ္ပါတယ္။ တခါကေရႊထီးေဆာင္းခဲ့ရတဲ့ဘဝကို လည္းမေတာင့္တ၊ ေဖေဖ့ကိုလည္း အျပစ္မတင္၊ လက္ရွိက်ပ္က်ပ္တည္းတည္းေနရမႈအေပၚမွာလည္း မၿငီးျငဴမျငဴစူ၊ သူရဲ႕အိမ္ေထာင္ရွင္မဝတၲရားေတြကို တစက္မွမလစ္ဟင္းေအာင္ လုပ္ေဆာင္သြား ႏိုင္ခဲ့တာကိုေတာ့ က်မက ေတြးေလ၊ ေက်းဇူတင္ မဆံုးျဖစ္ေလပါပဲ။ အခ်ိန္ၾကာေလ ေမေမ့တန္ဖိုးကို သိေလပါပဲ။
ေဖေဖကလည္း ဒါကို ေတြးမိ၊ သတိထားမိဟန္ ရွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ပဲ သူ႔ရဲ႕ အတၳဳပၸတိၱစာအုပ္တေနရာမွာ အခုလို ေရးထားတာေတြ႔ရပါတယ္။
“ကၽြန္ေတာ္သည္ ကၽြန္ေတာ့္ဇနီးႏွင့္ လက္မထပ္မီကတည္းကပင္ ေဆြးေႏြးထားခဲ့သည့္ အခ်က္မ်ား ရွိထားခဲ့ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဂ်ပန္မွာ စစ္ပညာသင္ေနစဥ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက ေဂ်ာ့ဝါရွင္တန္တို႔ အေမရိကန္လြတ္လပ္ေရးအတြက္ ၇ ႏွစ္ တိုက္ခဲ့ရသလို တို႔မ်ားရဲ႕ လြတ္လပ္ေရးတိုက္ပြဲလည္း ေရရွည္တိုက္ရင္ တိုက္ရႏိုင္တယ္လို႔ ေျပာခဲ့ဖူးပါသည္။ ဒါကို ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ကို ျပန္ေျပာထားပါသည္။ ေနာက္ကၽြန္ေတာ္ ကြန္ျမဴနစ္ျဖစ္လာၿပီးေနာက္ ေရွ႕ေရးေဘးဒုကၡမ်ဳိးစံု ႀကံဳလာႏိုင္ရသည့္အတြက္ မိမိႏွင့္အိမ္ေထာင္ျပဳလွ်င္ မိမိမွာ ႏိုင္ငံေရးသမားျဖစ္သျဖင့္ ေရွ႕တြင္ ေဘးဒုကၡမ်ဳိးစံု ေတြ႔ႏိုင္သည္။ ဆင္းရဲက်ပ္တည္းမႈေတြလည္း ရွိမည္။ ဒီဒုကၡမ်ဳိးေတြကို ရင္ဆိုင္ႏိုင္မွ မိမိနဲ႔လက္ထပ္ဖို႔ စိတ္ကူးဖို႔ ေျပာျပေဆြးေႏြးခဲ့ဖူးပါသည္”
“ဤသို႔ ေျပာရျခင္းမွာလည္း ကၽြန္ေတာ့္ဇနီးမွာ ငယ္စဥ္ကတည္းကစၿပီး တေလွ်ာက္လို ခ်မ္းခ်မ္း သာသာ ျပည့္ျပည့္စံုစံုႏွင့္ ေအးခ်မ္းသည့္ဘဝတြင္ ေနထိုင္လာခဲ့ရသူျဖစ္ေန၍ ျဖစ္ပါသည္။ ထို႔အျပင္ သူသည္ ႏိုင္ငံေရးသမားတဦးလည္းမဟုတ္ဘဲ လင္ေယာက်ာ္းအေပၚ ေမတၲာစိတ္အရင္းခံ သက္သက္သာ ရွိေနမည္ျဖစ္၍ ေျပာရျခင္းျဖစ္ပါသည္”
“ထိုစၪ္ကတည္းက သူက ‘လင္ရယ္၊ မယားရယ္ျဖစ္လာမွေတာ့ ဆင္းရဲအတူ၊ ခၽမ္းသာအမွ်ေပါ့။ က်မဒီလို ဒုကၡေတြေတြ႔လာရလွ်င္လည္း ရင္ဆိုင္သြားပါ့မယ္’ဟု ေျပာခဲ့ဖူးပါသည္။ တကယ္လည္း သူ႔စကားတည္ပါသည္။ ဘာမွ ၿငိဳျငင္ပူပင္ျခင္း မျပဳပါ။ ေတြ႔ လာသမွ် ဒုကၡဆင္းရဲဟူသမွ် ခါးစည္းခံခဲ့ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ႀကိဳက္ လိုက္ေလ်ာေနထိုင္ခဲ့ရွာပါသည္” … တဲ့။
ေနာက္ၿပီး ဆီဆံုလမ္း အိမ္ေလးေျပာင္းလာခါစ အေတြ႔အႀကံဳကိုေရးရာမွာလည္း ေဖေဖေရးထားတာက ..
“ကၽြန္ေတာ္တပ္က ထြက္ရၿပီး ထိုအိမ္ေလးသို႔ ေျပာင္းေရာက္လာစက ကၽြန္ေတာ့္ဇနီးက အိမ္ေဖာ္ေလး တေယာက္ေတာ့ရွိမွျဖစ္မည္ဟု ေျပာလာပါသည္။ ကၽြန္ေတာ့္အေနႏွင့္ အိမ္လံုျခံဳေရးအတြက္ လူပိုထားလို႔ မျဖစ္ေၾကာင္းႏွင့္ အိမ္အလုပ္ေတြကို ကၽြန္ေတာ္ကူလုပ္ပါမည္ဟုဆိုကာ ႏွစ္သိမ့္ၿပီး တားျမစ္ရပါသည္။ သူက ဤကိစၥတခါပဲေျပာဖူးၿပီး ေနာက္ထပ္ဘယ္ေတာ့မွ ထပ္ေျပာဆိုျခင္းလည္း မရွိေတာ့ဘဲ အိမ္အလုပ္ဟူသမွ်တေယာက္တည္း က်ဳံးလုပ္ခဲ့ပါသည္” …တဲ့။
ၾကည့္ရတာေတာ့ ေဖေဖလည္း က်မလိုပဲ ေမေမတန္ဖိုးကို ၾကာေလသိေလျဖစ္ၿပီး ႀကိတ္ေဆြးေနဟန္ ရွိပါတယ္။
လွေက်ာ္ေဇာ၊
မွတ္ခ်က္။ ။ အလြမ္းစာပန္းျခင္းကေလး၊(ေနရီရီ စာအုပ္တိုက္) ထဲမွ…
က်မဆက္၍ ေရးခ်င္ေသာေမ့ေမ့အေၾကာင္းမ်ား အမွတ္ (၃)ကိုျပန္တင္ပါတယ္၊
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
