ေဇာ္ေအာင္ (မုုံရြာ) – မႏၱေလးေရႊၿမိဳ႔ေတာ္သို႔ တေခါက္

၂ရက္တာ မႏၱေလးခရီးစဥ္ကို မိတ္ေဆြ၃ဦးနဲ႔မေမွ်ာ္လင့္ပဲ ေရာက္ရွိသြားပါသည္။ Jetstar ရန္ကုန္ ေလယဥ္ဆင္းခ်ိန္ ေအာက္မွာစိမ္းလန္းစိုေျပတဲ့ လယ္ကြင္းမ်ားကိုေတြ႔ရသည္။ ေလယာဥ္မဂၤလာဒံုေလဆိပ္ဆင္းလာခ်ိန္တြင္ ေလဆိပ္အနီးနား လယ္ေတာမ်ား၊ ယာေတာမ်ား၊ သစ္ပင္အုပ္အုပ္နဲ႔ကားလမ္းမ်ား၊ အျပာေရာင္အမိုးနဲ႔အိမ္ယာမ်ား၊ အနီေရာင္အမိုးနဲ႔အိမ္ယာမ်ားကို ေက်ာ္ျပီး ေလယာဥ္ဆင္းသည္။ ဂ်တ္စတားေလယာဥ္ စင္ကာပူ-ရန္ကုန္အသြားအျပန္ ကန္ေဒၚလာ၂၀၀ပဲကုန္ပါသည္။ ဟိုး…လြန္ခဲ့တဲ့အႏွစ္၂၀က ကန္ေဒၚလာတစ္ေထာင္ေက်ာ္ေပးခဲ့ရေသာ ခရီးစဥ္၊ ယခုအခါ  Jetstar, Singapore Airline, Silk Air, Myanmar Air, Golden Myanmar Airway စသျဖင့္လိုင္းမ်ားစြာ ေစ်းခ်ိဳစြာနဲ႔ ေျပးေနပါျပီ။ ေလဆိပ္အေကာက္ခြန္ျဖည့္ေဖာင္တြင္  စိတ္မခ်မ္းေျမ့စရာတစ္ခုပဲေတြ႔ရသည္။ ႏိုင္ငံျခားသားမ်ားကို ကန္ေဒၚလာတစ္ေသာင္း (US$10,000 နဲ႔ညီတဲ့ႏိုင္ငံျခားေငြမ်ား သယ္လာခြင့္ေပးျပီး၊ ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ားကိုေတာ့ ႏိုင္ငံျခားေငြမ်ား မည္မွ်ျဖစ္ေစကို ေဖာင္ျဖည့္ျပီးေၾကျငာေပးရမည္ဟု မိမိလူမ်ိဳးအခ်င္းခ်င္း ႏွိပ္ကြပ္ေသာအမိန္႔စာတစ္ခုကို ဦးစြာေတြ႔လိုက္ရသည္။ မည္သူမွ်လဲလိုက္နာမည္မထင္ပါ။ မလိုက္နာႏိုင္ေသာဥပေဒမ်ားစြာ ျမန္မာျပည္တြင္ရွိေနပါသည္။

မႏၱေလးခရီးစဥ္ကို ဘတ္စကားလက္မွတ္ဝယ္ယူျခင္းလိုက္သည္။ နာမည္ေက်ာ္ အီလစ္ Elite ဘတ္စကားျဖင့္ တစ္ေယာက္လွ်င္ က်ပ္၁၈၀၀၀ျဖင့္ ည၉နာရီထြက္မည္ျဖစ္သည္။ မင္းဓမၼလမ္းဘတ္စကားၾကီးဂိတ္သို႔ တကၠစီကားျဖင့္သြားသည္။ တကၠစီကားခမ်ားမွာ ေစ်းၾကီးလွသည္။ ျမိဳ႔ထဲမွမင္းဓမၼလမ္းအထိ က်ပ္တစ္ေသာင္းခန္႔ေတာင္းသည္။ ကားမ်ားအလြန္ၾကပ္ေနေသာအခ်ိန္ျဖစ္သျဖင့္ တစ္ခါတစ္ရန္ တစ္နာရီမက အခ်ိန္ၾကာေအာင္ေမာင္းရသည္။ ကားတင္သြင္းခြင့္ပါမစ္မ်ား ခ်ေပးေသာေၾကာင့္ ကားေစ်းမ်ားထိုးက်သြားေသာအခါ ယခင္က သိန္း၃၀၀၀၊ သိန္း၄၀၀၀ တန္ေသာ ပါလာတို၊ မလာတီး ကားၾကီးမ်ားမွာ သိန္း၃၀၀ခန္႔သို႔ ေစ်းက်သြားရွာသည္။ ဂ်ပန္တြင္ ၂၀၀၇မိုဒယ္ ဂ်ပန္ကားမ်ားကို ကန္ေဒၚလာ၂၀၀၀ခန္႔ျဖင့္ဝယ္လာျပီး၊ အခြန္အခေဒၚလာ၄၀၀၀ခန္႔ေပးကာ၊ ရန္ကုန္တြင္ ေဒၚလာတစ္ေသာင္းခြဲခန္႔ျဖင့္ ေရာင္းစားေနၾကသည္။ အခ်ိဳ႔လည္း ႏိုင္ငံျခားတြင္ေစ်းၾကီးလွေသာ ဘီဘမ္ဒဘလူ၊ မာစီဒီ ကားၾကီး၊ကားေကာင္းမ်ားကို သိန္း၃၀၀ျဖင့္ ဝယ္စီးေလေတာ့သည္။ ႏိုင္ငံျခားသားမ်ားႏွင့္ဆက္ဆံရသူမ်ားအဖို႔ ကားၾကီး၊ကားေကာင္းမ်ားျဖင့္ တဝီဝီစီးနင္း၊ေမာင္းႏွင္ေနၾကပါသည္။ လက္လုပ္လက္စားမ်ားမွာ တကၠစီေမာင္းသမားဘဝ တစ္ေန႔က်ပ္၂ေသာင္း အံုနာေၾကးရေအာင္ မနည္းရွာေဖြေနရသည့္ ကားဆရာမ်ားစြာကိုလည္း ေတြ႔ရသည္။ လမ္းၾကိဳလမ္းၾကားတြင္ ဆိုက္ကားေမာင္းသူမ်ားလည္း တစ္ေခါက္ က်ပ္၅၀၀ႏႈန္းျဖင့္ တစ္ေန႔ ၁၀ေခါက္ရေအာင္ရွာေဖြမွ မိသားစုထမင္းစားေသာက္ႏိုင္သည္ဟု ဆိုသည္။ ျမိဳ႔တြင္းကုန္စံုဆိုင္မ်ားတြင္ တစ္လက်ပ္၇ေသာင္းလစာျဖင့္လုပ္ကိုင္ေနသူမ်ားရွိသလို၊ ေဆာက္လုပ္ေရးလုပ္ငန္းမ်ားတြင္ ေန႔စားက်ပ္၅၀၀၀၊ က်ပ္တစ္ေသာင္း ႏႈန္းထားျဖင့္လုပ္ကိုင္ေနေသာ ေဆာက္လုပ္ေရးအလုပ္သမားမ်ားစြာလည္း ရွိသည္။ ကေလးငယ္၊ ကေလးမကေလးမ်ား တစ္လ က်ပ္၅ေသာင္းလစာေငြ၊ ေနစရိတ္၊ စားစရိတ္ျငိမ္းျဖင့္ စားေသာက္ဆိုင္၊ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္မ်ားလည္း ေျမာက္မ်ားစြာေတြ႔ရသည္။ ျမိဳ႔ေပၚတြင္ပင္ ဤမွ်လစာေငြေလးျဖင့္ မည္သို႔ရပ္တည္မည္နည္းဆိုသည္မွာ ေမးခြန္းးေကာင္းတစ္ခုျဖစ္သည္။ အလုပ္ရွင္မ်ားက ခရီးစရိတ္၊ စားစရိတ္ သီသန္႔ထပ္မံေပးၾကသည္ဟု သိရသည္။ ရန္ကုန္-မႏၱေလး ကားရပ္နားရာစားေသာက္ဆိုင္မ်ားတြင္ အသားျဖဴျဖဴ။ ေတာင္ေပၚသူ၊ ေတာင္ေပၚသားမ်ားစြာကို စားပြဲထိုးမ်ားအျဖစ္ေတြ႔ရသည္။ သူတို႔လည္း ငယ္ရြယ္ပညာမသင္ႏိုင္ပဲ စားပြဲထိုးလာလုပ္ရျခင္းမွာ လယ္ယာစိုက္ပ်ိဳးေရးအလုပ္ထက္ ပိုသက္သာ၊ ပိုဝင္ေငြေကာင္းေသာေၾကာင့္ျဖစ္ပါသည္။

အီလစ္ကားၾကီးေပၚတြင္ ေလေအးစက္ျဖင့္၊ ပက္လက္ထိုင္ျပီး အိပ္ငိုက္လိုက္ပါခဲ့ရသည္။ ဘတ္ဂ်တ္ေလယဥ္မ်ားတြင္ တီဗီြ၊ဗြီဒီယိုမရွိပါ။ သို႔ေသာ္ အီလစ္ဘတ္စကားၾကီးေပၚတြင္ ထိုင္ခံုတိုင္း တီဗြီ၊ဗြီဒီယိုမ်ားအျပင္ တယ္လီဖုန္းဓါတ္အားသြင္းသည့္ ပလပ္ေပါက္လည္းပါသည္ကိုေတြ႔ရသည္။ အိမ္သာအေရးေပၚတက္လိုပါက ဘတ္စကားရပ္ေပးမည္ျဖစ္သည္။ က်န္းမာေရး၊က်န္းမာေရး ဟုအသံျပဳလွ်င္ လမ္းေဘးတြင္ အေပါ့သြားႏိုင္ပါသည္။ ပံုမွန္ ၄နာရီတခါ က်န္းမာေရးအတြက္ စားေသာက္ဆိုင္မ်ားရွိရာတြင္ ဘတ္စကားရပ္ေပးပါသည္။ ထိုအေဝးေျပးကားမ်ားသည္ ညပိုင္းတြင္သာထြက္ခြာတတ္ေသာေၾကာင့္ ပတ္ဝန္းက်င္ရႈခင္းမေတြ႔ရပဲ၊ တည္းခိုခန္းခ တစ္ညသက္သာသြားသည့္အတြက္ ျမန္မာျပည္ခရီးသြားမ်ားအတြက္ တြက္သားကိုက္ပါသည္။ ကားဒရိုင္ဘာ၂ဦးႏွင့္ ဘတ္စကားမယ္ေလး၏ သာယာ၊ေစတနာပါေသာ ႏႈတ္ဆက္၊ စကားေျပာဆိုမႈမ်ားသည္ ပင္ပမ္းမႈကို သက္သာေစပါသည္။ ႏႈတ္ခ်ိဳျခင္းမွာ ၂မ်ိဳးရွိသည္။ ႏိုင္ငံတကာေလယာဥ္ေပၚတြင္ ေယယာဥ္မယ္အသံသည္ ပ်ဳငွာဝတ္ေက်ေသာအသံျဖစ္သည္။ အီလစ္ဘတ္စကားေပၚမွ စာေရးသူၾကားရေသာ ဘတ္စကားမယ္၏ ႏႈတ္ခြန္းဆက္သံမွာ ေစတနာသံပါသည္။ မိမိခရီးသည္မ်ားကို မိမိေသြးရင္း၊ေသြးသားမ်ားကဲ့သို႔ ကြယ္ကာေစာင့္ေရွာက္ေသာ မိခင္စိတ္ျဖင့္ေျပာဆိုေသာအသံမွာ ေက်နပ္ဖြယ္ေကာင္းေပသည္။ သူတို႔လစဥ္ဝင္ေငြမွာ က်ပ္၃သိန္းခန္႔ျဖစ္ေသာ္လည္း ပင္ပမ္းလွပါသည္။ 

ဤသို႔ျဖင့္ မနက္ေစာေစာ ၅နာရီမထိုးမီ မႏၱေလးသို႔ေရာက္ရွိျပီး၊ ဘူတာၾကီးအနီးရွိ ပစိဖိတ္ဟုိတယ္တြင္ တစ္ရက္က်ပ္၄ေသာင္းျဖင့္ တည္းခိုသည္။ မနက္ေခတၱအနားယူျပီးသည့္ေနာက္တြင္ အငွားကားျဖင့္ ျမိဳ႔တြင္းရွိဘုရားမ်ားကို ဖူးေမွ်ာ္ၾကသည္။ မနက္၇နာရီတြင္ မဟာျမတ္မုနိဘုရားသို႔ ေရာက္သည္။ ဘုရားၾကီးႏွင့္အိမ္ေတာ္ရာ၊တနဂၤေႏြေန႔တိုင္း ဆီးမီးကပ္လႈသည္ ..သီခ်င္းကိုသတိရသည္။ နံနက္ေစာေစာတြင္ပင္ ဘုရားဖူးမိတ္ေဆြမ်ားစြာကို ေတြ႔ရသည္။ ဘုရားကိုေရႊကပ္လႈေနေသာ အမ်ိဳးသားမ်ားစြာလည္းရွိသည္။ အမ်ိဳးသားမ်ားက ေရွ႔တန္းတြင္ ထိုင္ျပီးဘုရားဖူးစဥ္၊ ေနာက္တန္းတြင္ အမ်ိဳးသမီးမ်ားစြာ ထိုင္ျပီးဘုရားဝတ္ျပဳေနၾကသည္။ အမ်ိဳးသားမ်ားဘုရားဝတ္ျပဳရာေနရာတြင္ အျခားသူမ်ားအေႏွာက္ယွက္မျဖစ္ေစရန္က်ယ္ေလာင္စြာဘုရားမရွိခိုးပါရန္..ဆိုင္းဘုတ္ေရးသားထားရသည္။ အမ်ိဳးသားအခ်ိဳ႔၏အနည္းငယ္က်ယ္ေလာင္ေသာ ဘုရားရွိခိုးသံကို ၾကားေနရပါသည္။ စိတ္အေႏွာက္ယွက္ျဖစ္ေလာက္သည္ထိ မက်ယ္ေလာင္ပါ။

ယခင္၆လက မႏၱေလးေရာက္ခဲ့သည္။ ေဆးရံုၾကီးတြင္ မိတ္ေဆြတစ္ဦးကို သြားေရာက္ၾကည့္ရႈခဲ့သည္။ ကုတင္မ်ားၾကပ္ေနေသာ ေဆးရံုၾကီးတြင္ ေငြေၾကးတတ္ႏိုင္သူသီးသန္႔လူနာမ်ားက အခန္းငွားေဆးကုၾကသည္။ ထံုးစံအတိုင္း လူနားမ်ားစြာေနထိုင္ရာသို႔ ေရာက္ရွိပါက လူ႔ဘဝအရသာကို စိတ္ပ်က္စြာေတြ႔ရမည္။ ၾကာၾကာေနလွ်င္ တရားပိုရမည္ျဖစ္သည္။ ေဆးရံုထက္ပိုျပီး တရားက်ဖို႔ေကာင္းေသာေနရာမွ အသုဘတစ္ခုကို ဦးေဆာင္လုပ္ေပးရန္ျဖစ္သည္။ အိုျခင္း၊ နာျခင္း၊ ေသျခင္းမ်ားစြာ လူ႔ဘဝေတြ႔ၾကံဳရသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ေအာက္ေျခလူတန္းစားမွ ကမၻာကေလးစားရသည့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ျပီးလွ်င္ ဒုတရိယလူမွာ ဦးေက်ာ္သူႏွင့္ေဒၚေရႊဇီးကြက္ဟု က်ေနာ္သတ္မွတ္လိုပါသည္။ ျမန္မာျပည္မွ ေဆးရံုေရာက္သြားျပီး တစ္ညအိပ္လူနာေစာင့္ဖူးလွ်င္ ေဆးရံုမွ၊ ဝန္ထမ္းမ်ား၊ ဆရာဝန္၊ ဆရာမ၊ ေဆးဝန္ထမ္းမ်ားကို ကုိယ္ခ်င္းစာႏိုင္မည္ျဖစ္သည္။ ႏိုင္ငံျခားတြင္ အာမခံလုပ္ထားပါက ေဆးကုသခြင့္လဲရွိသည္။ မိမိလူနာက အသဲအသန္ဆိုလွ်င္ ေဆးရံုက ခြဲစိတ္ကုသမႈမ်ားကို လုပ္ေပးသည္။ ေငြမတတ္ႏိုင္လွ်င့္ အာမခံထားသူက အရစ္က် ႏွစ္မ်ားစြာေပးျပီး ဆပ္ႏိုင္ပါသည္။ ျမန္မာျပည္တစ္ခုလံုး ေငြေၾကးတတ္ႏိုင္ပါက ရန္ကုန္သို႔ေျပးျပီး ေဆးကု၊ ခြဲစိတ္ၾကသည္။ ယခုအခါ ထိုင္းႏိုင္ငံ၊ စင္ကာပူႏိုင္ငံသို႔ သြားျပီး ေဆးကုသည္ကမွ ပိုျပီးေငြသက္သာ၊ ေဆးပညာလည္းပိုအဆင့္ျမင့္သည္ဟု သိလာၾကသျဖင့္ လူနာမ်ား ႏိုင္ငံျခား အထူးသျဖင့္ ထိုင္းႏိုင္ငံသို႔ ေဆးကုသြားၾကပါသည္။ က်ႏိုပ္ဖခင္ၾကီး ရဲမႈဘဝ အသက္၃၅ႏွစ္အရြယ္၊ ေလျပြန္ေပါက္ျပီး အသက္မရႈႏိုင္သျဖင့္ မံုရြာျမိဳ႔မွ အေရးေပၚကားျဖင့္ မႏၱေလးေဆးရံုၾကီးသို႔ သြားေရာက္ကုသခဲ့ဖူးပါသည္။ ထိုစဥ္က မႏၱေလးေဆးရံုၾကီးသည္ ရန္ကုန္ေဆးရံုၾကီးႏွင့္ အတူတူပင္ ပစၥည္း၊ဆရာဝန္ အင္အားေတာင့္လွသည္။ ယခုအခါ မႏၱေလးေဆးရံုၾကီးမွာ အားအင္ခ်ိနဲ႔စြာေတြ႔ရေသာ္လည္း ေထာင္၊ေသာင္းမကေသာ လူနာမ်ား၏ အားကိုးရာဌာနၾကီးျဖစ္သည္။ ေဆးဝန္ထမ္း ဆရာဝန္၊ ဆရာမမ်ားအား ခ်ီးက်ဴးေလးစားပါသည္။

မႏၱေလးနန္းေတာ္ေဟာင္းႏွင့္ က်ံဳးေဘးမွမႏၱေလးေတာင္သို႔ ကားေမာင္းသြားရသည္။ မန္းက်ံဳးေရကိုမေသာက္ၾကပဲ၊ ေရသန္႔ပဲေသာက္သံုးေနၾကျပီဟု ဆိုသည္။ ႏိုင္ငံတကာတြင္ အစိုးရပိုက္ေရသည္ ေသာက္သံုးရန္အသင့္ေတာ္ဆံုးျဖစ္ေသာ္လည္း ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ေရသန္႔ဗူးမ်ားကိုသာ သန္႔လွသည္ဟု ထင္ေအာင္လုပ္ထားသည္။ အမွန္မွာ ေရသန္႔ဗူးမ်ားသည္ ေတာင္ထိပ္စမ္းေရမ်ားကို ဗူးသြတ္ထားျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ ျမိဳ႔ၾကီးသားမ်ားက ေရကိုထပ္မံျပီး Filter ျဖင့္ျဖတ္သန္းေစကာ ပိုမိုသန္႔ျပန္႔သည္ဟု ထင္ၾကသည္။ အိမ္မ်ားတြင္ ပိုက္ေရကို ၾကိဳခ်က္ေသာက္ျခင္း၊ ပိုက္ေရကို Filter ျဖင့္ထပ္မံစစ္ျပီးေသာက္ျခင္းမ်ား ေခတ္စားသျဖင့္ ေရသန္႔စနစ္မ်ား အေရာင္းေကာင္းပါသည္။ တကယ္ေတာ့ သဘာဝေရသည္သာ အေကာင္းဆံုးျဖစ္ပါသည္။ မန္းက်ံဳးေရကိုမေသာက္ႏိုင္ပဲ ေရသန္႔ဗူးမ်ားသာ ေသာက္သံုးရသည္။ မႏၱေလးေတာင္ေပၚသို႔ ကားျဖင့္ေမာင္းတက္သြားျပီး၊ စက္ေလွခါးအဝတြင္ အလႈေငြထည့္ကို Escalator ၃ဆင့္ျဖင့္ ေတာင္ထိပ္ ဆုေတာင္းျပည့္ျမတ္စြာဘုရားသို႔ေရာက္သည္။ ေတာင္ထိပ္တြင္ တစ္ပတ္လွည့္ၾကည့္ရႈသည္။ ေျမြၾကီးႏွစ္ေကာင္ဘုရားလည္းေတြ႔ရသည္။ စစ္ေကာင္းေတာင္တန္းႏွင့္ဘုရားမ်ား၊ စစ္ကိုင္းတံတားအေဟာင္းႏွင့္အသစ္၂ခု၊ မႏၱေလးျမိဳ႔ႏွင့္ မႏၱေလးနန္းေတာ္တို႔ကို ျမင္ရသည္။ ေအာက္တြင္ ရွန္ဂရီလာဟိုတယ္ၾကီးကို စိမ္းလန္းေနေသာ သစ္ပင္အုပ္ၾကားတြင္ ထိုးေထာင္ျမင့္မားစြာေတြ႔ရသည္။ ရွမ္းရိုးမေတာင္တန္းၾကီးမ်ားကိုလဲ မႈိင္းမို႔မို႔ျဖင့္ျမင္ေတြ႔ရပါသည္။ အထူးသျဖင့္ စစ္ကိုင္းဖက္ျခမ္းတြင္ စစ္ကိုင္းတံတား၂ခုႏွင့္အတူေတြ႔ရေသာ ဧရာဝတီျမစ္ၾကီးႏွင့္ေလွသေဘၤာမ်ားစြာတို႔မွာ ျမန္မာျပည္၏အသက္ေသြးျဖစ္သည္။ ကူးသန္းေရာင္းဝယ္၊ လယ္ယာစိုက္ပ်ိဳးေရးအတြက္ ဧရာဝတီအျမဲရွင္သန္ေရးကို သတိရမိပါသည္။

မႏၱေလးေတာင္မွ ဓါတ္ေလွခါးျဖင့္ဆင္းခဲ့ျပီး၊ ဧရာဝတီျမစ္ကမ္းတစ္ေလွ်ာက္ ကမ္းနားလမ္းအတိုင္း စစ္ကိုင္းတံတားအသစ္ဆီသို႔ ကားေမာင္းလာခဲ့သည္။ ကားလမ္းတစ္ေလွ်ာက္တြင္ သစ္လံုးၾကီးမ်ား၊ ေလာင္စာဆီတိုင္ကီၾကီးမ်ားႏွင့္အလုပ္သမားမ်ားစြာတို႔ကို ေတြ႔ရသည္။ ကမ္းနားတစ္ေလွ်ာက္တြင္ သစ္၊ ေလာင္စာဆီ၊ သီးႏွံတင္ေသာ ေမာ္ေတာ္ေရယာဥ္မ်ားစြာ ဆိုက္ကပ္ထားသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ ထံုးစံအတိုင္း ပ်ဥ္ျပားမ်ားျဖင့္ခင္းက်င္းကာ ကုန္တင္၊ကုန္ခ်လုပ္ေနေသာ ေရယာဥ္မ်ားျဖစ္သည္။ ကုန္တင္ကုန္ခ်အလုပ္သမားမ်ားကို ျမင္ေတြ႔ရသည္မွာ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ အလုပ္သမားလူတန္းစားဘဝ ျမွင့္တင္ရန္မ်ားစြာလိုအပ္ေၾကာင္းသိရသည္။ ပွ်မ္းမွ် လူတစ္ဦး တစ္ႏွစ္ဝင္ေငြမွာ ေဒၚလာတစ္ရာပင္မရွိေသာ ျမန္မာႏုိင္ငံျဖစ္သည္။ ျမိဳ႔ႏွင့္နယ္ လုပ္အားခမ်ားမွာ အလြန္ကြားျခားေနသလို၊ ဆင္းရဲသားႏွင့္လူလပ္တန္းစားဝင္ေငြမွာလဲ အလြန္ကြာျခားေနပါသည္။ မႏၱေလးမွ ကသာအထိ ရွပ္ေျပးေရယဥ္မ်ားျဖင့္ ေန႔ျခင္းသြားလာႏိုင္သည္ဟု ဆိုသည္။ ကသာမွ ဗန္းေမာ္အထိလည္း ရွပ္ေျပးေရယဥ္ျဖင့္ ဆန္တက္ႏိုင္သည္။ ျမစ္က်ဥ္းမ်ားကို ေက်ာ္ျဖတ္ရာတြင္ အႏၱရယ္မ်ားေသာ ဧရာဝတီေရလမ္းခရီးျဖစ္သည္။ မႏၱေလးမွျမစ္ၾကီးနားသို႔ မီးရထားျဖင့္တစ္ေခါက္ေလာက္ ခရီးသြားေလ့လာခ်င္ပါေသးသည္။ ေက်ာက္စိမ္းမ်ား တစ္ႏွစ္ ေဒၚလာ၂ဘီလွ်ံဝင္ေငြရွာေပးေသာ ကခ်င္ျပည္နယ္ျဖစ္သည္။ က်ႏ္ုပ္ေက်ာက္စိမ္းသူေဌးျဖစ္ပါက ေဒၚလာသန္း၂၀၀ခန္႔အကုန္ခံျပီး ကားလမ္းေကာင္းေကာင္တစ္ခု ေဆာက္ေပးလိုပါသည္။ လူၾကီးမ်ား ယံုၾကည္မႈတည္ေဆာက္ႏိုင္ကာ ကခ်င္ျပည္ျငိမ္းခ်မ္းေရးရျပီး၊ လမ္းေပါက္လာမည့္အခ်ိန္ကိုေစာင့္ေမွ်ာ္လွ်က္ရွိပါသည္။ လက္ရွိရထားလမ္းသည္ ၾကမ္းတမ္းလွေသာေၾကာင့္ ျပဳျပင္ရန္ေဒၚလာသန္း၃ေထာင္မက ကုန္က်မည္ဟု ဆိုသည္။ တစ္ခါတစ္ရံ ရထားေဆာင့္လွ်င္ ခရီးသည္ တစ္ေပေလာက္ ေျမာက္သြားသည္ဟု ဆိုသည္။ (မွတ္ခ်က္။ ရထားတြဲ တစ္ေပေလာက္ေျမွာက္မသြားပါ၊ ခရီးသည္သာလွ်င္ တစ္ေပေလာက္ေျမွာက္သြားျခင္းျဖစ္သည္)။

စစ္ကိုင္းတံတားအသစ္ ဧရာဝတီတံတားေပၚသို႔ ကားေမာင္းသြားသည္။ ခဏအတြင္း စစ္ကိုင္းျမိဳ႔သို႔ေရာက္ရွိသြားျပီး ေရႊေရာင္ေတာက္ပေသာ မုဒ္ဦးမွ ေဇယ်ာေရႊေျမစစ္ကိုင္းတိုင္းမွၾကိဳဆိုပါ၏ ဟူေသာဆိုင္းဘုတ္ကို ေတြ႔ရသည္။ ပထမဆံုးေကာင္းမႈေတာ္ေစတီသို႔ ဘုရားဖူးအဖြဲ႔သြားရာလိုက္ခဲ့သည္။ ေကာင္းမႈေတာ္ေစတီသည္ လြန္ခဲ့ေသာအႏွစ္၂၀က ထံုးျဖဴအေရာင္ျဖစ္ေသာ္လည္း ယခုအခါ ေရႊေရာင္အျဖစ္သို႔ ေျပာင္းလဲ၊ ေရႊခ်ထားျပီျဖစ္သည္။ ဘုရားေဇာင္းတန္းအဝင္တြင္ ႏိုင္ငံေတာ္အၾကီးအကဲမ်ား ဘုရားဖူးလာေရာက္စဥ္က ရိုက္ထားေသာဓါတ္ပံုမ်ားစြာကို ျပထားသည္။ ထိုမွတစ္ဖန္ ဆြမ္းဦးပုညရွင္ေစတီေတာ္သို႔ သြားသည္။ ဘုရားေပၚမွ စစ္ကိုင္းေတာင္တစ္ေလွ်ာက္ရွိေသာ ရႈခင္းမ်ားႏွင့္ဘုရာမ်ားစြာတို႔ကို ဧရာဝတီျမစ္ႏွင့္အတူေတြ႔ရသည္။ ရိုးရိုးၾကီးေဇယ်ာဟူေသာ အသက္၄၀အရြယ္က်မွ ႏိုင္ငံေက်ာ္ျဖစ္လာသည့္ ရုပ္ရွင္မင္းသားၾကီးေဇယ်ာကို သတိရသည္။ ဆရာေရႊဥေဒါင္းက ရုပ္ရွင္မင္းသားေဇယ်ာၾကီး အထုပၸတိကို ေရးသားရာတြင္ မႏၱေလးသား မင္းသားေဇယ်ာ အသက္၆၀ေက်ာ္ျပီး၊ စစ္ကိုင္းေတာင္ရိုး၊ ရဟန္းအျဖစ္တရားထုတ္သြားရန္ဆံုးျဖတ္ေၾကာင္း၊ ဇနီးသည္က ရဟန္မအျဖစ္ တစ္သက္လံုးတရားထိုင္၊ လႈဒါန္း၊ အမွ်ေပးလႈသြားေၾကာင္း။ ႏွစ္ေပါင္း၂၀နီးပါး နာမည္ေက်ာ္ရုပ္ရွင္မင္းသားဘဝမွ ရဟန္းအျဖစ္ စစ္ကိုင္းေတာင္တြင္ အရိုးထုတ္သြားသူ မင္းသားၾကီးေဇယ်ာကို အမွတ္ရမိသည္။ ထိုသို႔ေသာ တရားထိုင္သူ၊ ဘုန္းၾကီး၊ သီလရင္ႏွင့္အလႈဒကာေျမာက္မ်ားစြာရွိသည္။ ရေသ့ၤမ်ားပင္၊ ေခ်ာင္မ်ားစြာတြင္ တရားက်င့္ၾကသည္။ ဆြမ္းလႈဒါန္းေသာအဖြဲ႔မ်ားစြာရွိသည္။ နာမည္ၾကီးဆရာေတာ္ၾကီးမ်ားက ဦးစီးဦးေဆာင္ကာ သာသနာရိပ္တြင္ခိုနားသူမ်ားအား ေနထိုင္၊စားေသာက္ကုန္က်စရိတ္မ်ား ေထာက္ပံ့ၾကသည္ဟု သိရသည္။

စစ္ကိုင္း၊ မႏၱေလးျမိဳ႔မ်ားတြင္ ေျမာက္မ်ားစြာေသာ ဗုဒၶဘာသာသီလရင္ငယ္မ်ား၊ ကိုရင္ငယ္မ်ားစြာကို ေတြ႔ရသည္။ မႏၱေလးမွလူမႈေရးလုပ္ကိုင္သူတစ္ဦးအဆိုအရ ျမန္မာတစ္ႏိုင္ငံလံုးတြင္ သံဃာေတာ္ဦးေရ ၄သိန္းခန္႔ရွိသည္ဟုဆိုသည္။ စစ္သားမ်ားလည္း ၄သိန္းခန္႔ရွိသလို ေက်ာင္းဆရာ၊ဆရာမမ်ားလည္း ၄သိန္းခန္႔ရွိသည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ ထိုမွ်မ်ားျပားစြာ သာသနာေဘာင္သို႔ေရာက္ရွိေနၾကသနည္းေမးခြန္းရွိသည္။ သီလရွင္အမ်ားစုမွာ ငယ္ရြယ္သူမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ ျဖစ္ႏိုင္သည္မွာ စားဝတ္ေနေရးမေၾကာင့္ၾကေသာ သာသနာေဘာင္သို႔ ဝင္ေရာက္ခိုနား၊ ေလာကုတၱရာစာေပမ်ားကို ေလ့လာျခင္းျဖစ္သည္။ မႏၱေလးျမိဳ႔တြင္းရွိ လဘက္ရည္ဆိုင္၊ စားေသာက္ိဆိုင္မ်ားတြင္ နံနက္ခင္းသပိတ္တစ္လံုးျဖင့္ ဆြမ္းအလႈခံသူ ကိုရင္ေျမာက္မ်ားစြာကို ေတြ႔ရသည္။ ဆိုင္တြင္းသို႔ ကိုရင္ငယ္မ်ား ဆြမ္းခံျခင္းကို ခြင့္ျပဳထားသည္။ လႈဒါန္းသူမ်ားကလည္း စမူစာ၊ ဘရာေက်ာ္၊ ပဲျပဳတ္ထမင္းမ်ားကို စားေနရာမွ သပိတ္ထဲသို႔ထည့္ျပီးလႈၾကသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ မ်ားလြန္းေသာေၾကာင့္ စားပြဲေပၚတင္ထားသမွ် အားလံုးကုန္ေအာင္လႈဒါန္းပစ္လိုက္မွ ကိုရင္မ်ား မလာၾကေတာ့ပါ။ သူတို႔၏ ေန႔စဥ္လုပ္ေနက် မနက္ခင္းအလုပ္မ်ားျဖစ္သည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံရွိ သံဃာေတာ္၊ စစ္သားႏွင့္ ေက်ာင္းဆရာမ်ားအတြက္ စားဝတ္ေနေရးေျပလည္ေအာင္ ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရ သက္ဆိုင္ရာဝန္ၾကီးဌာနက လုပ္ေဆာင္မည့္နည္းလမ္းမွာ စိတ္ဝင္စားစရာျဖစ္ပါသည္။

မနက္ပိုင္း ၆နာရီတြင္ ေခါင္းမူးေရာဂါျဖစ္လာသျဖင့္ ေဆးမပါေသာေၾကာင့္ ပင္နေဒါေခါင္းကိုက္ေပ်ာက္ေဆးလိုက္ဝယ္ရသည္။ လြန္ခဲ့ေသာအႏွစ္၂၀က ဘတ္စပရို၊ ေအပီစီ စသည့္ အက္စပရင္ေဆးမ်ားေခတ္စားခဲ့ေသာ္လည္း ယခုအခါ မရွိေတာ့ပါ။ မနက္ေစာေစာတြင္ ဖြင့္ေနေသာေဆးဆိုင္မ်ားစြာတို႔တြင္ ပင္နေဒါလည္းမရႏိုင္၊ တက္ထရာဆာကလင္းလည္း မရွိ။ ရွင္းရွင္ပဲ ေခါင္းကိုက္ေပ်ာက္ေဆး ဘာေဆးရွိပါသလဲ၊ လူသံုးမ်ားတဲ့ေဆးေျပပါဟု ေမးရသည္။ ေဆးေရာင္းေသာ မိန္းမ၂ဦးက လမ္းဆန္းကို ေသာက္ပါဟုေျပာျပီး၊ Lan San တံဆိပ္ေဆးတစ္ကပ္ကို ေရာင္းေပးသည္။ က်ပ္၅၀၀ျဖင့္ဝယ္ျပီး ၂ျပားေလာက္ေသာက္လိုက္မည္ဟု ေျပာေသာအခါ မိန္းမ၂ဦးက …မလုပ္နဲ႔ဆရာေရ၊ ဒါက တစ္ျပားကို ၅၀၀ အားရွိတယ္။ တစ္ျပားပဲေရနဲ႔ေသာက္လိုက္၊ သက္သာသြားမယ္။ ၂ျပားေသာက္လိုက္လို႔ေတာ့ ပိုျပီးမူးသြားမယ္..ဟု ေဆးအညႊန္းပါေျပာျပလိုက္သည္။ ျမန္မာမ်ား အလြန္က်န္းမာၾကသည္။ ေဆးခန္းလည္း မသြားၾကပါ။ ေသေရးရွင္ေရးမွသြားၾကသည္။ ကိုယ္ပူ၊ ေခါင္းကိုက္၊ ဝမ္းေလွ်ာ၊ ဗိုက္နာ၊ အေၾကာတက္၊ စသည့္ေရာဂါမ်ားကို ေဆးဆိုင္ အေရာင္းသမားမ်ားက ဆရာဝန္မ်ားအလား ေဆးေရာင္းရင္း၊ အညြန္းပါေျပာျပေပးပါသည္။ ျမန္မာျပည္တြင္ ဆရာဝန္ျဖစ္ပါက အထူးကုျဖစ္ပါမွအဆင္ေျပမည္။

ေဆးဆိုင္မ်ားနည္းတူ မႏၱေလးထိုးမုန္႔ဆိုင္မ်ားစြာလည္း မနက္ေစာေစာ၊ ဟိုတယ္အနီး၊ ဘူတာၾကီးအနီးတြင္ ဖြင့္ၾကပါသည္။ ေမာ္ေမာ္စန္း၊ တင္တင္ေအး၊ စသည့္အမ်ိဳးသမီးၾကီးမ်ား နာမည္ၾကီးထိုးမုန္႔မ်ားကို ေရာင္းခ်ေနသည္။ ၄ရက္ခံထိုးမုန္႔၊ ၇ရက္ခံထိုးမုန္႔ စသျဖင့္ အမည္းမ်ားစြာစားေသာက္ရင္ လက္ေဆာင္ထုပ္မ်ား ဝယ္ယူရပါသည္။ အရီးေတာင္းလက္ဘက္မ်ိဳးစံုကိုလည္း ေတြ႔ရသည္။ အရီးေတာင္းလဘက္ကို ပလတ္စတစ္အၾကည္ဗူးျဖင့္ ပက္ကင္ (စည္သြတ္ဗူးအတိုင္း) ထုတ္လုပ္ေရာင္းခ်သည္ကို ေတြ႔ရပါသည္။ ျမန္မာျပည္တြင္သာ ေတြ႔ရွိေသာ စားရသည့္လဘက္ႏွင့္ အေမႊးနံ႔သာ သနပ္ခါးတို႔ကို စစ္ကိုင္း၊ မႏၱေလးတို႔တြင္ မ်ားျပားစြာေတြ႔ရပါသည္။

ျမန္မာ့သနပ္ခါး ကမၻာေက်ာ္ရန္၊ ျမန္မာမ်ားကသံုးစြဲ၊ျမွင့္တင္ေနပါသည္။ 

သနပ္ခါးသည္ ျမန္မာမ်ား၏ အေမႊးအၾကိဳင္ျဖစ္သည္။ ယဥ္ေက်းမႈလည္းျဖစ္သည္။ ျမန္မာျပည္ျပန္လွ်င္ ေတာျမိဳ႔မက်န္ ကေလးသူငယ္မ်ား၊ အမ်ိဳးသမီးၾကီးငယ္မ်ားၾကားတြင္ ျဖတ္သန္းသြားပါက သနပ္ခါးနံ႔ေမႊးေမႊးအန႔ံ႕သည္ ျမန္မာျပည္ကို ေမႊးၾကိဳင္ေစျခင္းျဖစ္သည္။ သူတို႔၏ မ်က္ႏွာတြင္ ခ်ယ္လိမ္းထားေသာ သနပ္ခါးပါးကြက္မ်ားသည္ ျမန္မာကိုကမၻာက သိေစသည့္ ေမႊးၾကိဳင္မႈျဖစ္သည္။ အားေပးၾကပါမည္။ မၾကာမီ သနပ္ခါးေရေမႊးမ်ားေပၚလာပါမည္။ (Singapore Mustafa ကုန္တိုက္ၾကီးတြင္ သနပ္ခါးေရေမႊးေရာင္းခ်ေနျပီဟု သိရသည္)။ စစ္ကိုင္းျမိဳ႔ ေကာင္းမႈေတာ္ဘုရားတြင္ သနပ္ခါးေရာင္းခ်ေနေသာ အမ်ိဳးသမီးၾကီးမ်ားကို ခြင့္ေတာင္းက ဓါတ္ပံုရိုက္ခဲ့ပါသည္။ ဂုဂယ္တြင္ ျမန္မာလို သနပ္ခါး ဟုရိုက္ျပီး ဓါတ္ပံုမ်ားရွာထည့္လိုက္ပါသည္။

မုရန္သည္ေမႊးၾကိဳင္သည္။ သခင္ေယရႈဖြားျမင္စဥ္ အေရွ႔တိုင္းပညာရွိ၃ပါးက ေရႊေငြ၊ေလာဗန္၊မုရန္ ဆိုေသာ လက္ေဆာင္မ်ားလာေရာက္ဆက္သ၊ဖူးေျမာ္ၾကသည္။ မုရန္သည္ အေရွ႔အလယ္ပိုင္ အစၥေရး (အိသေရလလူမ်ိဳး)ႏွင့္အာရပ္လူမ်ိဳးမ်ားသံုးစြဲေသာ အေမႊးအၾကိဳင္ျဖစ္သည္။ ထိုအေမႊးအၾကိဳင္ကို ျမန္မာ့သစ္ေမႊး သစ္ပင္၊သစ္ေစးမွထုတ္ယူရရွိသည္။ လူေသျခင္းသည္ ဝမ္းနည္းစရာမဟုတ္။ တစ္ေန႔တြင္ေသရမည္။ ေသျခင္းတခါးဝကိုေက်ာ္ျဖတ္ျပီးမွ ထာဝရအသက္ကိုရမည္။ ေကာင္းကင္ဘံုတြင္ ထာဝရဘုရားရင္ခြင္သို႔ေရာက္မည္ဟု ခရစ္ေတာ္ကိုယံုၾကည္သူမ်ားက ေမွ်ာ္လင့္သည္။ အလားတူ ဗုဒၶကိုယံုၾ ကည္သူ ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ားလည္း ေသလြန္ပါကေနာင္ဘဝတြင္ အနည္းဆံုးေသာသပန္ျဖစ္ဘဝျဖစ္ရန္ ေမွ်ာ္လင့္ၾကသည္။ ပုပ္လာမည့္လူေသအေလာင္းကိုပင္ မုရန္အေမႊးၾကိဳင္ကိုသံုးသည္။ ပုပ္ပ်က္ေသာ ျမန္မာစစ္အာဏာရွင္မ်ား၏ လုပ္ရပ္ေဟာင္းမ်ားကို အေမႊးနံ႔သာမ်ားျဖင့္ ဖံုးလြမ္းေအာင္လုပ္ႏိုင္သူမ်ားကို ေနရာဖယ္ေပးရန္ျဖစ္သည္။ ျမန္မာမ်ား၏ အတိတ္က ရက္စက္စြာအခ်င္းခ်င္းဖိႏွိပ္မႈမ်ားသည္ ဝမ္းနည္းဖြယ္၊သခၤန္းစာယူရမယ္ျဖစ္သည္။ ယခုေခတ္တြင္ ဝိသမစီးပြားလုပ္ေနျပီး၊အခ်င္းခ်င္းၾကီးႏိုင္ငယ္ညွင္း၊ ေငြ၊အာဏာျဖင့္အႏိုင္က်င့္မႈသည့္ အပုပ္နံ႔မ်ားေၾကာင့္ ႏိုင္ငံျခားမွကုမဏီၾကီးမ်ား ရင္းႏွီးျမွပ္ႏွံရန္ စိုးရိမ္ေနဆဲျဖစ္သည္။ မၾကာမီ အစိုးရႏွင့္အတိုက္အခံမ်ား ပူးေပါင္းလုပ္ေဆာင္မည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္သည္။

စစ္ကိုင္ေတာင္မွအျပန္တြင္ ဦးပိန္တံတားသို႔ သြားေရာက္ပါသည္။ ဦးပိန္တံတားေရာက္သည္ႏွင့္ ဆိုင္းဘုတ္အနီေရာင္ သတိေပးတားျမစ္ခ်က္မ်ားႏွင့္အတူ အျဖဴေရာင္ဆိုင္းဘုတ္ “တိုက္တြန္းႏႈိးေဆာ္ခ်က္” ကိုဖတ္ရသည္။  ဤဦးပိန္ သစ္တံတားၾကီးသည္ ႏွစ္ေပါင္း၁၆၀ေက်ာ္ျပီျဖစ္ျပီး၊ ကမၻာေက်ာ္သည့္ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈ တစ္ခုျဖစ္ပါသည္။ သို႔ျဖစ္ပါ၍ အမရပူရျမိဳ႔၏ ဂုဏ္ျဒပ္တစ္ခုျဖစ္ေသာ ဤတံတားၾကီးေရရွည္တည္တံ့ ၾကံ့ခိုင္ေရးအတြက္ အသံုးျပဳသူအားလံုး အသိစိတ္ဓါတ္ျဖင့္ ေစာင့္ထိန္းကူညီၾကပါရန္ ..ဟုေရးထားသည္။ တယ္လီဖုန္းနံပါတ္မ်ားလည္း ေဖၚျပထားပါသည္။ တံတားပတ္လည္ ေရထဲတြင္ ငါးဖမ္း၊ ငါးမွ်ားေနေသာ ေယာကၤ်ား၊ မိန္းမမ်ားကို ေတြ႔ရသည္။ တံတားေအာက္ စားေသာက္ဆိုင္တြင္ ဘီယာ၊အေအးမ်ားကို ေရာင္းခ်သည္။ 

ညိဳျမျပဳစုေသာ ကုန္းေဘာင္ရွာပံုေတာ္ စာအုပ္တြင္ ဦးပိန္တံတားရာဇဝင္ကို ေရးထားသည္။ မူဆလင္ဘာသာဝင္ ဦးပိန္ဆိုသူက ေဆာက္ထားေသာေၾကာင့္ ဦးပိန္တံတားဟု အမည္တြင္သည္။ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္၁၆၀ခန္႔ ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၁၂၀၈ ခုတြင္ ေတာလိုက္မုဆိုး ဘိုင္ဆပ္ဆိုသူသည္ အမရပူရေရႊျမိဳ႔ေတာ္ဝန္ျဖစ္လာသည္။ ဘုရင္ ပုဂံမင္းက ၾကက္ငွက္မ်ားကို စိတ္ဝင္စားေသာေၾကာင့္ မုဆိုးဘိုင္ဆတ္က ၾကက္ငွက္၊တိရိစာၦန္မ်ားစြာ ဘုရင္အလိုက်စုေဆာင္းေပးႏိုင္သည္။ အထူးအဆန္း တိရိစာၦန္၊ၾကက္၊ငွက္တိုက္ပြဲမ်ားလုပ္ျခင္းျဖင့္ ပုဂံမင္း ဘုရင္မျဖစ္ခင္ကတည္းက စိတ္ဝင္စားခဲ့သည္။ ဘုရင္ျဖစ္လာေသာအခါ ပုဂံမင္းက သူ႔ဝါသနာပါေသာ တိရိစာၦန္မ်ားစုေဆာင္းေပးသူ ျမိဳ႔ေတာ္ဝန္ဘိုင္ဆပ္ႏွင့္သာ အခ်ိန္ကုန္ေနျပီး ဘုရင္ညီလာခံမွာ မင္းတုန္းမင္းသား၊ မကၡရာမင္းသားမ်ားကသာ ဦးေဆာင္ေနရသည္။ ဘိုင္ဆပ္၏လက္ေထာက္ ျမိဳ႔စာေရး ငပိန္က ေတာင္သမန္အင္းကိုျဖတ္ျပီး သစ္လံုးတံတားေဆာက္ခဲ့သည္။ ေနာက္ဆံုးျမိဳ႔ဝန္မင္း၏ တပည့္က ေဖၚေကာင္လုပ္ျပီး ဘိုင္ဆပ္က်ဆံုးေသာအခါ စာခ်ိဳးသည္မွာ – ဘိုင္ဆပ္ကိုငပိန္ေမႊလို႔၊ ေသပေစသည္မ်က္ျပဲ၊ လူတိုင္းေကာ္လို႔ဆဲ ..ဟူသတည္း။ ျမိဳ႔ေတာ္ဝန္ဘိုင္ဆပ္ ကာမေသာင္းက်န္းျပီး၊ သူ႔ဆရာတင္သူမွာ ပုဂံမင္းေယာက္ဖေတာ္ ေမာင္ေက်ာက္လံုးျဖစ္သည္။ ေမာင္ေက်ာက္လံုးက ျမိဳ႔ေတာ္ဝန္ဘိုင္ဆပ္ သမီးကို ရေအာင္၊ခက္ခဲစြာျဖင့္ အေဆာင္ဝင္သည္။ ျပီးလွ်င္ သူ႔အစ္မ မိဘုရားမွတဆင့္ ပုဂံမင္းထံဦးစြာေလွ်ာက္ထားသည္။ ဘိုင္ဆပ္က ညီလာခံတြင္ ေမာင္ေက်ာ္လံုးက သူ႔သမီးအဆာင္ဝင္ခံရျခင္း ျဖစ္ရပ္ကို သံေတာ္ဦးတင္ေသာအခါ ပုဂံမင္းက “အမယ္..ေမာင္ေက်ာက္လံုးရဲ့ေယာကၡမၾကီးကလည္း အခစား ေနာက္က်လွခ်ည္လား” ဟုေျပာသည္။ 

ေနာက္ဆံုးတြင္ ျမိဳ႔ေတာ္ဝန္ဘိုင္ဆပ္၏ အာဏာအလြဲသံုး၊က်ဴးလြန္ျခင္းမ်ားစြာေပၚလာသည္။ မိဘုရားေဆာင္ထိသြားေရာက္ကာ မိန္းမမ်ားအားဖမ္းဆီးျခင္းမွစျပီး အမႈမ်ားတသီၾကီးေပၚကာ ဘိုင္ဆပ္၊ငပိန္ ၂ဦးမွာ ကြပ္မ်က္ျခင္းခံရသည္။ ပုဂံမင္းလည္း ထိုမွစျပီး အလႈဒါန္းပြဲမ်ားျဖင့္ ေကာင္းမႈမ်ားျပဳခဲ့ေသာ္လည္း အဂၤလိပ္-ျမန္မာ ဒုတိယစစ္ပြဲကို စစ္ရႈံးရာမွ၊ မင္းတုန္းမင္း၊ကေနာင္မင္းသားတို႔ထံ အာဏာလြဲေျပာင္းေပးလိုက္ရသည္။ ပုဂံမင္းလက္ထက္တြင္ ကြ်န္းလံုးမ်ားစြာျဖင့္တည္ေဆာက္ခဲ့ေသာ ဦးပိန္တံတား ရာဇဝင္အက်ဥ္းျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ ေပ်ာ္က်ဴးေသာ ပုဂံမင္း ဘုရင္ႏွင့္အေပါင္းအပါမ်ားေခတ္တြင္ အဂၤလိပ္-ျမန္မာ ဒုတိယစစ္ပြဲၾကီးျဖစ္ပြားျပီး စစ္ရံႈးကာ ေအာက္ျမန္မာတျပည္လံုး အဂၤလိပ္လက္အပ္လိုက္ရသည္။ ပုဂံမင္းလည္း နန္းက်သြားျပီး မင္းတုန္းမင္းဘုရင္ျဖစ္လာသည္။

အဂၤလိပ္စစ္ဗိုလ္ May ဆိုသူက တပ္စခန္းျမိဳ႔အျဖစ္တည္ေထာင္ခဲ့သျဖင့္ ေမျမိဳ႔ဟုအမည္တြင္ခဲ့သည့္ ပ်ဥ္ဦးလြင္ျမိဳ႔သည္ အဂၤလိပ္ေခတ္က အရာရွိၾကီးမ်ား ေအးေဆးစြာေနထိုင္၊အနားယူသည့္ ေတာင္ေပၚျမိဳ႔ကေလးျဖစ္သည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံလြတ္လပ္ေရးရျပီးေနာက္တြင္ စစ္တကၠသိုလ္ထားရွိသည္။ တနဂၤေႏြေန႔မ်ားတြင္ ပုခံုးဘားအျဖဴျဖင့္ ဗိုလ္ေလာင္းေလးမ်ားက ျမိဳ႔တြင္းေလွ်ာက္လည္ၾကသည္။ ရထားလံုးကေလးမ်ားက ေမျမိဳ႔အသြင္တစ္ခုျဖစ္သည္။ ၁၉၂၀တြင္ ရုကၡေဗဒဥယ်ာဥ္အျဖစ္ သစ္ပန္းမာလာမ်ား၊ သစ္ခြမ်ားကို စုေဆာင္း၊စိုက္ပ်ိဳးသျဖင့္ နာမည္ၾကီးသည္။ ယခုေခတ္တြင္ အမ်ိဳးသားကန္ေတာ္ၾကီးဥယ်ာဥ္ဟု အမည္ေျပာင္းျပီး၊ ေမွ်ာ္စင္တစ္ခုေဆာက္က ေမျမိ႔ပတ္ဝန္းက်င္ကို ေမွ်ာ္စင္ေပၚမွၾကည့္ႏိုင္ေအာင္ ဖန္တီးေပးထားသည္။ ဥယ်ာဥ္ဝင္ေၾကး တစ္ေယာက္၅၀၀က်ပ္၊ ရွစ္ေယာက္စီး ဥယ်ာဥ္ပတ္ကား မိနစ္၂၀ခရီးကို ၈၀၀၀က်ပ္ျဖင့္ ပို႔ေဆာင္ေပးသည္။ 

ေမျမိဳ႔တြင္ ပိတ္ခ်ဥ္းေျမွာင္ဥမင္လိႈင္ေခါင္းရွိသည္။ ပြဲေကာက္ေရတခြန္ကို အပမ္းေျဖရိပ္သာသဖြယ္ ၾကိဳးတံတားမ်ားျဖင့္ စိတ္ဝင္စားစဖြယ္ျပဳလုပ္ေပးထားသည္။ လူငယ္မ်ားစြာ လာေရာက္ အခ်ိန္ျဖဳန္းေသာေနရာျဖစ္သည္။ စားေသာက္စရာ မက္မန္းသီး၊ ဝိုင္၊ မလိုင္မုန္႔၊ သစ္ၾကားသီး၊ လဘက္ေျခာက္၊ ရွမ္းပဲပုပ္၊ ရွမ္းအစားအစာ၊ ရွမ္းအသံုးအေဆာင္ အဝတ္အထည္မ်ားကို ေရာင္းခ်သည္။ ပြဲေကာက္ေရတံခြန္ ကုန္းျမင့္ေပၚတြင္ ေစတီတစ္ခုကို ဘုရားတည္ထားျပီး၊ အေပၚမွၾကည့္လွ်င္ အလြန္လွပေသာ ေတာ္ေတာင္၊ပန္းမာလာ ရႈခင္းမ်ားကို ျမင္ေတြ႔ရသည္။

ေမျမိဳ႔ (သို႔မဟုတ္) ပ်ဥ္ဦးလြင္သည္ ကမၻာလွည့္ခရီသည္မ်ား၊ ျပည္တြင္းခရီးသည္မ်ားျဖင့္ ျပည့္ေနေသာေၾကာင့္ ဟိုတယ္မ်ားစြာဖြင့္လွစ္ထားသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ မႏၱေလးျမိဳ႔တြင္ ေႏြေခါင္ေခါင္း ပူျပင္းေနေသာအခ်ိန္တြင္ ၂၁မိုင္ခန္႔ ေတာင္ေပၚကားေမာင္းတက္ခ်ိန္ နာရီဝက္အတြင္ ခ်က္ခ်င္းေအးစိမ့္သြားသည့္ ရာသီဥတုသို႔ေျပာင္းသြားသည္။ သို႔ေသာ္ ေမျမိဳ႔သည္ ေရွးယခင္ကေလာက္ မေအးေတာ့ဟုဆိုသည္။ သစ္ေတာမ်ားျပဳန္းတီးသြားေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံအစိုးရက ပ်ဥ္ဦးလြင္ျမိဳ႔ကို ျမန္မာစီလီကြန္ဗဲေလး နည္းပညာဗဟိုအျဖစ္၊ အင္တာနက္လိုင္းမ်ား၊ တယ္လီဖုန္းစက္ရံုမ်ားကို တည္ေထာင္ထားသည္။ အႏုျမဴဓါတ္ေပါင္းဖိုအေသးစားတစ္ခုလည္း ရွိသည္ဟု ေကာလဟာလျဖစ္ခဲ့သည္။ စစ္တပ္၏ စစ္ဖက္ဆိုင္ရာ၊ စက္မႈတကၠသိုလ္လည္း တည္ေထာင္ထားသည္။ DSA ဗိုလ္ေလာင္းသင္တန္းလည္းရွိသည္။ အထူးသျဖင့္ ျမန္မာ-တရုပ္ ကုန္ကူးသန္းေရာင္းဝယ္ေသာ ကုန္ကားၾကီးမ်ားသည္ ေမျမိဳ႔ကို ျဖတ္သန္းျပီး၊ လားရႈိး-မူဆယ္မွတဆင့္ တရုပ္ျပည္ေရႊလီျမိဳ႔သို႔တိုင္ေအာင္ လမ္းမၾကီးေကာင္းေကာင္းရွိသည္။ ၂၁မိုင္ View Point ေနရာမွ ေတာင္ေအာက္ရႈခင္းမ်ားကို ၾကည့္ရႈရန္အလြန္ေကာင္းပါသည္။ ေမျမိဳ႔ နည္းပညာစက္ရံုမ်ားစြာအနက္ တယ္လီဖုန္းကဒ္ထုတ္ေရာင္းေသာ စက္ရံုမ်ားစြာရွိသည္။ ျမန္မာ့ဆက္သြယ္ေရးလုပ္ငန္း၏ လိုအပ္ခ်က္မ်ားကို လက္ဝါးၾကီးအုပ္ျပီး ဖုန္းကဒ္ေရာင္းခ်ေသာ ခရိုနီမ်ား၏ စက္ရံုမ်ားသည္ အစိုးရကိုအခြန္မျဖစ္စေလာက္ေပးကာ  သူတို႔ခ်ည္းလက္ဝါးၾကီးအုပ္ထားေနဆဲျဖစ္သည္။

မႏၱေလးသည္ ျမန္မာ-တရုပ္ျပည္၊ ျမန္မာ-အိႏၷယ ကုန္ကူးသန္းမႈတြင္ ဗဟိုျဖစ္ေသာ္လည္း တိုက္တာၾကီးမ်ား၊ ကုန္ထုတ္စက္ရံုမ်ား မရွိသေလာက္ပင္ျဖစ္သည္။ စက္မႈလုပ္ငန္းမ်ားအတြက္ တရုပ္ျပည္ကို ယွဥ္ႏိုင္ဖြယ္မရွိေသာေၾကာင့္ ကုန္ကူးသန္းလုပ္ငန္းမ်ားျဖင့္သာ စည္ကားေနရသည္။ အစားအေသာက္ဆိုင္မ်ား၊ တည္းခိုခန္းမ်ား၊ လူသံုးကုန္ပစၥည္းဆိုင္မ်ား၊ ကုန္ေရာင္းကုန္ဝယ္ႏွင့္ဆိုင္ေသာလုပ္ငန္းမ်ား၊ ပြဲရံုမ်ားကိုသာေတြ႔ရသည္။ 

ျမန္မာႏိုင္ငံရွိ မိတ္ေဆြမ်ားသည္ အသက္၅၀၊ ၆၀ေက်ာ္သည့္တိုင္ေအာင္ ယမကာအလြန္သံုးေဆာင္ႏိုင္သူမ်ားျဖစ္သည္ကို ေတြ႔ရသည္။ ယခင္အစိုးရေခတ္ကာလက ပိုျပီးဆိုးသည္ဟု ဆိုသည္။ ယခုအစိုးရသစ္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးကာလတြင္ ယမကာသံုးေဆာင္မႈမ်ား ေလ်ာ့နည္းလာသည္။ တိုင္းျပည္ေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ စီးပြားေရးမလုပ္ရဟူေသာ တရုပ္ျပည္ၾကီး၏ ေပၚလစီသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံေခါင္းေဆာင္မ်ားအေပၚ မၾကာမီသက္ေရာက္လာမည္ျဖစ္သည္။ သူေဌးမ်ားစြာကို စားေသာက္ဆိုင္မ်ားတြင္ေတြ႔ႏိုင္သည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေတာ့ က်ေနာ္ရွင္းမည္ျဖစ္သည္ဟု လုျပီးေငြရွင္းေနသူမ်ားစြာရွိေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ က်ႏု္ပ္အျပစ္မရွိပါ..ဟု အေၾကာက္အကန္ျငင္းသူမ်ားကို တရားရံုး၊ဝက္ျခံမ်ားမွ တရားခံမ်ားသည္ ေရွ႔ေနမ်ားငွားရမ္းထုေခ်ၾကသည္။  ကုသိုလ္တစ္ပဲ၊ ငရဲတစ္ပိသားဆိုသည့္အတိုင္း အျပစ္ရွိေၾကာင္း ဝန္ခ်ရေသာေနရာသည္ ဘုရားေက်ာင္းကန္မ်ားတြင္ ဘုရားရွိခိုးဝတ္ခ်သူမ်ားျဖစ္ပါသည္။ က်ႏု္ပ္ စားေသာက္ဆိုင္တြင္ စားႏိုင္ျခင္းသည္ ခရစ္ယာန္အယူဝါဒအရ ဘုရားေက်းဇူးေတာ္ဟု ေခၚပါသည္။ မႏၱေလးမုံတီ၊ နန္းၾကီး၊ နန္းေလး၊ မႏၱေလးထမင္းေပါင္း၊ နန္းၾကီးသုတ္၊ ရွမ္းေခါက္ဆြဲ၊ တိုဟူးေႏြး၊ စသည့္ရိုးရာစားေသာက္ဆိုင္မ်ားအျပင္ Cafe City ကဲ့သို႔ေသာ အေမရိကန္၆၆ဟိုက္ေဝးလမ္းမေဘးက စားေသာက္ဆိုင္ပံုစံ ဥေရာပအစားအေသာက္ဆိုင္မ်ားစြာလည္း ရွိေနျပီျဖစ္သည္။ မႏၱေလးက်ံဳးေဘးရွိ မက္သဒစ္ဘုရားရွိခိုးေက်ာင္းသို႔ ေရာက္ရွိ၊ ေမးျမန္းဝတ္ျပဳဆုေတာင္းခဲ့သည္။ မူဆလင္မ်ားလည္း ဗလီမ်ားစြာရွိမည္ျဖစ္သည္။ ဗုဒၶဘာသာဘုရားပုထိုးမ်ားထံ သြားေရာက္ျခင္း၊ ဆရာေတာ္ဘုန္းၾကီးမ်ားထံ သြားေရာက္ျခင္း၊ တရားနာ၊ တရားထိုင္ျခင္းမ်ားသည္ အသက္ရြယ္ရလာသူမ်ားအတြက္ ႏွစ္သိမ့္ရာမ်ားျဖစ္သည္။ ယခုေခတ္တြင္ ငယ္ရြယ္သူလူငယ္မ်ားလည္း တရားအလြန္ရၾကသည္။ အနာဂါတ္ျမန္မာျပည္အတြက္လူငယ္မ်ား ၾကိဳးစားလုပ္ကိုင္ရန္ေမွ်ာ္လင့္ပါသည္။ မိတ္ေဆြမ်ားအမွတ္တရအျဖစ္ မႏၱေလးစားေသာက္ဆိုင္တစ္ခုမွ မိတ္ေဆြမ်ားဓါတ္ပံုကိုျဖင္ု ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းေရးသားရင္း  ခရီးသြားေဆာင္းပါးကို အဆံုးသတ္ပါသည္။