လင္းသက္ၿငိမ္ – ဆယ့္တစ္ေၾကာင္းကဗ်ာ
(မိုးမခ) ဇြန္ ၇၊ ၂၀၁၆
စံပယ္ရံုႀကီးမရိွေတာ့မွ
စံပယ္ပြင့္ေလးေတြကို တမ္းတမိ။
ေက်ာက္တံုးဟာ ကိတ္မုန္႔ထဲခုန္ဝင္ဖို႔ႀကိဳးစား။
ေနပူပူထဲလူေတြ အလုပ္ရႈပ္ ဟိုဒီေျပးလႊား
အ႐ူးဟာ သစ္ပင္ရိပ္ေအာက္ကေန တဟားဟား ။
ခုန္ေနတ့ဲေဘာလံုးဟာ ၿငိမ္သက္မႈဆီတြားသြား။
ယံုၾကည္မႈမွာ ေရတစ္ခြက္လည္း
ေဆးဖက္ဝင္ခ့ဲ။
တစ္႐ုပ္ကေနၿပီး အ႐ုပ္ေတြအမ်ားႀကီးအဆံုးမရိွ ။
ပန္ကာလည္တာ ငါျမင္ရေပမယ့္
ငါလည္ေနတာ ငါမျမင္ရ ။
(Photo – Aung Htet)
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
