သူတိုု႔အာေဘာ္

စံလွၾကီး – တိုင္းရင္းသား အားလံုး ရင္ၾကားေစ႔ဖို႔ အာဃာတေတြ ပယ္ေဖ်ာက္စို႔

Refugee Camp in civil-war torn area, Burma

စံလွၾကီး – တိုင္းရင္းသား အားလံုး ရင္ၾကားေစ႔ဖို႔ အာဃာတေတြ ပယ္ေဖ်ာက္စို႔
(ဒီလိႈင္းဂ်ာနယ္) မိုးမခ၊ ေမ ၂၅၊ ၂၀၁၆

ၿမိဳ႕ကေလးကား အလြန္ပင္ သာေတာင္႔သာယာ ရွိသည္။ ေတာင္ကုန္း ေတာင္တန္းတို႔ျဖင့္ ၿခံရံထားၿပီး သေဘာၤဆိပ္လည္းရွိ၍ စည္ကားလွသည္။ ၿမိဳ႕လူထု၏စီးပြားေရးမွာလည္း ယြန္းထည္ ေၾကးထည္ အလွအပကုန္ပစၥည္းလုပ္ငန္းမ်ားေၾကာင္႔ ေခ်ာင္ေခ်ာင္ လည္လည္ ရွိသည္။ အထူးျခားဆံုးကား ကမၻာမီးေလာင္ သားေကာင္ခ်နင္းဟူ၍ဆိုရမည္႔ ေခတ္ကာလႀကီးတြင္ ေအးခ်မ္းစြာ တည္ေနျခင္းမ်ဳိး ျဖစ္သည္။ အျခားေနရာမ်ားတြင္ အၿမဲမျပတ္ၾကားေနရသည့္ဗံုးသံေသနတ္သံမ်ားကို ဤၿမိဳ႕ကေလးတြင္ သိပ္မၾကားရေပ။ သုိ႔ေသာ္ ၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သားတို႔ကား သူတို႔အတြက္ ကမၻာပ်က္ခ်ိန္နီးကပ္လာၿပီဆိုသည္ကို သတိမထားမိၾကေပ။

ထို႔ေန႔က ရာသီဥတုၾကည္လင္ခ်ိန္တြင္ ၾကားေနၾကမဟုတ္သည္႔ ဥၾသဆြဲသံကိုၾကားၾကရသည္။ ရန္သူ ေလယာဥ္ပ်ံမ်ား လာေနၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္း အခ်က္ေပးေသာ ဥၾသသံပင္။ ၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သားမ်ားကား အဆင္သင့္ျပင္ဆင္ထားေသာ ပုန္းခိုက်င္းမ်ားထဲသို႔ အျမန္ဝင္ေရာက္ၾကသည္။ ဝင္ေရာက္ၿပီး မၾကာမီမွာပင္ အႏၱရာယ္ကင္းၿပီျဖစ္ေၾကာင္း အခ်က္ေပးေသာဥၾသသံကိုၾကားရသျဖင္႔ က်င္းအေပၚသို႔ျပန္တက္ၾကရင္း တဦးႏွင့္တဦးေမးျမန္းၾကသည္။ တဦးကမူ ရန္သူေလယာဥ္ပ်ံက တစင္းတည္းပါဗ်ာ ဗံုးၾကဲဖို႔ လာတာမဟုတ္ႏိုင္ပါဘူး။ ကင္းေထာက္ေလယာဥ္ျဖစ္မွာပါဟုဆိုလိုက္သည္။ သူ႔စကား မဆံုးမီမွာပင္ သိမ္႔ခနဲ႔တုန္သြားသည္ကို ခံစားလိုက္ရၿပီး ဝင္းခနဲလက္သြားေသာ အလင္းေရာင္ႀကီးကိုလည္း ျမင္လိုက္ၾကရသည္။ ေနာက္ပိုင္း ဘာဆက္ျဖစ္သည္ကို ဤၿမိဳ႕သားအမ်ားစု မသိႏိုင္ၾကေတာ့ေပ။ ဝင္းခနဲလက္သြားေသာ အလင္းေရာင္ၾကီးကိုျမင္လိုက္ရသည္ႏွင္႔ သူတို႔ခႏၶာကိုယ္မ်ား အမႈန္႔ျဖစ္သြားေသာေၾကာင္႔ပင္။

အဆိုပါျမင္ကြင္းကား ဂ်ပန္ႏိုင္ငံ ဟီရိုရွီးမား ၿမိဳ႕ကေလး အႏုျမဴဗံုးဒဏ္ခံလိုက္ရသည့္ျမင္ကြင္း စာပန္းခ်ီပင္ ျဖစ္သည္။

အမ်ားသိၾကသည့္အတိုင္းပင္ ဂ်ပန္တို႔ကား ဒုတိယ ကမၻာစစ္ႀကီးတြင္ ပါဝင္တိုက္ခိုက္ခဲ႔သည္။ ဝင္ရိုးတန္းသံုးႏိုင္ငံေခၚ ေရာမ၊ ဘာလင္ႏွင္႔ တိုက်ဳိဝင္ရိုးတန္း မဟာမိတ္အဖြဲ႔ကိုဖြဲ႔စည္းၿပီး ၿဗိတိသွ်၊ အေမရိကန္၊ ရုရွစေသာ မဟာမိတ္အဖြဲ႔ႏွင့္ယွဥ္ၿပိဳင္ခဲ႔သည္။ ပြဲဦးထြက္တြင္ ေနမ်ိဳးႏြယ္တို႔ ေအာင္ပြဲအလီလီရခဲ႔ေသာ္လည္း ေနာက္ပိုင္းတြင္ကား တပြဲၿပီး တပြဲအရံွဳးႏွင္႔ ရင္ဆိုင္ရေတာ႔သည္။ ဥေရာပတြင္ ဂ်ာမနီ အီတလီလို႔ လက္နက္ခ်သြားၾကေသာ္လည္း အာရွတြင္ ေနမ်ဳိးႏြယ္ဂ်ပန္တို႔ကား မာန္တင္းဆဲပင္။ ဒုတိယ ကမၻာစစ္ႀကီး၏ အဆံုးသတ္တိုက္ပြဲမ်ားကား အေမရိကန္ဦးေဆာင္ေသာ မဟာမိတ္တို႔၏ႀကီးမားေသာ စစ္အင္အားႏွင္႔ ဂ်ပန္စစ္သည္တို႔၏အညံ႔မခံလိုေသာစိတ္ဓာတ္တို႔ရင္ဆိုင္ၾကသၿဖင္႔ ႏွစ္ဘက္အက်အဆံုး အလြန္မ်ားျပားခဲ႔ေပသည္။

ေနာက္ဆံုးတြင္ အေမရိကန္ေလတပ္က ဂ်ပန္ႏိုင္ငံ ဟီရိုရွီးမားၿမိဳ႕ေပၚသို႔ အႏုျမဴဗံုးတလံုး ၾကဲခ်လိုက္သည္။ ေနာက္သံုးရက္ အၾကာ နဂါဆာကီ ၿမိဳ႕ေပၚသို႔လည္း အႏုျမဴဗံုးတလံုး ၾကဲခ်လိုက္ျပန္သည္။ ဤတြင္ ေနမ်ိဳးႏြယ္တို႔ မာန္မတင္းႏိုင္ေတာ႔ၿပီ။ ႁခြင္းခ်က္မရွိ လက္နက္ခ်ရေတာ႔သည္။ အႏုျမဴဗံုးမွာ ျပင္းထန္လွသၿဖင္႔ ဟီရိုရွီးမားၿမိဳ႕၏ သံုးပံုႏွစ္ပံုမွာ ျပာအတိျဖစ္သြားခဲ႔သည္။ ဗံုးက်သည့္ေနရာ၏ တမိုင္ပတ္လည္ရွိ အရာဝတၳဳ အေဆာက္အအံုတို႔ အမႈန္႔ျဖစ္သြားခဲ႔သည္။ လူဦးေရ ၆၆၀၀၀ ခန္႔မွာ ခ်က္ခ်င္း ေသဆံုးခဲ့ၿပီး ေနာက္ထပ္ လူေပါင္းမ်ားစြာ အႏုျမဴဗံုးမွ ရေသာ ဒဏ္ရာတို႔ျဖင့္ ေသဆံုးခဲ႔သည္။

ဂ်ပန္ေတြဘက္က စဥ္းစားလွ်င္ တကယ္႔ကို ရင္နာစရာဟု ဆိုႏိုင္သည္။ သို႔ေသာ္ ဟီရိုရွီးမားၿမိဳ႕ရွိ အႏုျမဴဗံုးေၾကာင္႔ ေသဆံုးခဲ႔သူမ်ား အတြက္ ရည္ရြယ္ေဆာက္လုပ္ထားသည္႔ လြမ္းသူ႔ဗိမာန္တြင္ အတုယူဖြယ္ စာတန္းေလးတခု ေရးထိုး ထားခဲ႔သည္။ အဂၤလိပ္လိုေရာ ဂ်ပန္လိုပါ ေရးထားၿပီး စာသားမွာ “Let all the souls here rest in peace for we shall not repeat the evil” ဟူ၍ ျဖစ္သည္။ ျမန္မာလို ” ညင္သာၿငိမ္သက္ ေလ်ာင္း၍စက္ေတာ့ ေနာက္ထပ္အမွား ဒို႔မ်ားတဖန္ မက်ဴးလြန္ေတာ႔” ဟူ၍ စာေရးဆရာ တဦးက ဘာသာျပန္ဆိုခဲ႔ဖူးသည္။ (ထိုစာသားကို အလြန္ ႏွစ္သက္ခဲ႔သျဖင့္ အလြတ္ ရေနခဲ႔ေသာ္လည္း ဘာသာျပန္သူႏွင္႔ စာအုပ္၏ အမည္ကို စဥ္းစား၍ မရသျဖင့္ မေဖာ္ျပႏိုင္ျခင္း အတြက္ ေတာင္းပန္အပ္ပါသည္။)

ဂ်ပန္ေတြ ေရးထားသည့္စာတန္းကဗ်ာေလးသည္ အဓိပၸာယ္ ေလးနက္ က်ယ္ဝန္းလွသည္။ သင္ခန္းစာယူေသာ သံေဝဂ တရား ပါသည္။ အမုန္းပြားေသာ အာဃာတ စကားသံမပါ။ ေနာင္ အနာဂတ္တြင္ အလားတူအျဖစ္ဆိုးမ်ဳိးမျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားမည္ ဟူေသာ စိတ္ေကာင္းစိတ္ျမတ္ လႊမ္းမိုးေနသည္။ လက္စားေခ်ရမည္ ဟူေသာ အကုသိုလ္ ေဒါသသံမ်ဳိးမၾကားရေပ။ အမွန္ေတာ႔ စစ္ႏိုင္သူ အေမရိကန္သည္ ဂ်ပန္ကို အာရွတြင္ စီးပြားေရးအရ အလယ္အလတ္တန္းစား ႏိုင္ငံအျဖစ္သာ ထားမည္ ဟူေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင္႔ လာခဲ႔သူ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ထိန္းခ်ဳပ္မႈမ်ားကို ေလွ်ာ႔ေပးရံု သာမက ဂ်ပန္၏ စက္မႈလုပ္ငန္း ကိုပါ ဖြံ႕ၿဖိဳးေအာင္ ကူညီခဲ႔သည္။ ယေန႔တြင္ေတာ့ ဂ်ပန္သည္ ထိပ္တန္း ႏိုင္ငံ အဆင္႔ ေရာက္ရံုမက အေမရိကန္ႏွင္႔လည္း ခိုင္ၿမဲေသာ မဟာမိတ္မ်ားပင္ ျဖစ္ေနေပၿပီ။ ဂ်ပန္ေတြ ကိုယ္႔ေစတနာက ကိုယ္႔ကို ျပန္အက်ဳိးေပးခဲ႔သည္ဟု ဆိုရမည္။

ဂ်ပန္ႏွင္႔ အေမရိကန္တို႔တြင္ ဂ်ပန္ဘက္ကစဥ္းစားလွ်င္ အေမရိကန္ေတြ အေတာ္ရက္စက္သည္ဟု ဆိုႏိုင္သည္။ အႏုျမဴဗံုးက မေတာ္တဆ ေပါက္ကြဲသြားတာမ်ဳိးမဟုတ္။ ကိုလံဘီယာတကၠသိုလ္တြင္ အီတလီ ရူပေဗဒ ပညာရွင္ ဖားမီး(Fermi) ႏွင္႔ မက္ဟင္တန္ပေရာဂ်က္ (Manhattan project) ဆိုၿပီး စီမံကိန္းႏွင္႔ စမ္းသပ္ခဲ႔တာ ျဖစ္သည္။ ေနာက္ၿပီး ဗံုးၾကဲဖို႔အတြက္ အလွပဆံုး အစည္ကားဆံုး ဂ်ပန္ၿမိဳ႕ႀကီးမ်ားကို ဆန္ကာတင္ ေရြးခ်ယ္ထားသည္။ ထိုၿမိဳ႕မ်ားကို သမားရိုးက်ေလေၾကာင္း စစ္ဆင္မႈမ်ား လံုးဝမလုပ္။ အလွပဆံုးအေျခအေနမွာ ရွိေနေစသည္။ ဒါမွလည္း အႏုျမဴဗံုး၏ ျပင္းထန္ပံုကို လက္ေတြ႔သိႏိုင္မည္ကိုး။ ေနာက္ၿပီး လူအစည္ကားဆံုး ၿမိဳ႕လယ္ေခါင္ကို ေသခ်ာစြာ ျမင္မွ ၾကဲခ်ရမည္ဟူ၍ ေလယာဥ္မွဴးကို အမိန္႔ေပးထားခဲ႔သည္။ ဟီရိုရွီးမားကို ဗံုးၾကဲၿပီးေတာ႔ ေနာက္ထပ္ အလွည္႔က်သည္႔ ၿမိဳ႕က နာဂါဆာကီ မဟုတ္။ ေကာ႔ကူးရာၿမိဳ႕ ျဖစ္သည္ဟု ဆိုသည္။ သို႔ေသာ္ ဗံုးၾကဲဖို႔ ၿမိဳ႕ေပၚအေရာက္တြင္ ၿမိဳ႕က တိမ္ေတြဖံုးေနခဲ႔သည္။ မွန္း၍ ပစ္ခ်ရင္ ရႏိုင္ေလာက္ ေသာ္လည္း အမိန္႔က ေသခ်ာစြာျမင္ရမွ ၾကဲရမည္ဆိုသျဖင္႔ ဒုတိယပစ္မွတ္ျဖစ္ေသာ နာဂါဆာကီၿမိဳ႕ ကံဆိုးခဲ႔ရၿခင္း ၿဖစ္သည္။ ကဲ ဒီထက္ပိုၿပီး ေသြးေအးေအးနဲ႔ ရက္စက္တာ ရွိပါဦးမလားဟု ဆိုႏိုင္သည္။

တခါ အေမရိကန္ဘက္က စဥ္းစားျပန္ေတာ႔ ဂ်ပန္က ပုလဲဆိပ္ကမ္းကို စစ္မေၾကညာဘဲ ဗံုးၾကဲတုန္းကေရာ မရက္စက္ဘူးလားဟု ဆိုလိမ္႔မည္။ ဒီဇင္ဘာ ၇ ရက္ေန႔တြင္ ဂ်ပန္က အေမရိကန္ပိုင္ ပုလဲဆိပ္ကမ္းကို စစ္မေၾကညာဘဲ အငိုက္ဖမ္းတိုက္ခိုက္ခဲ႔ရာ အေမရိကန္ စစ္သည္ေတြ ခမ်ာ ထုိင္အေသခံရသလို ၿဖစ္သြားခဲ႔သည္။ ရွိသမွ် သေဘာၤေတြ အားလံုးနီးပါး ပ်က္စီးၿပီး ေလယာဥ္ အစင္း ၁၇၇ စင္းလံုး ပ်က္စီးသြားခဲ႔သည္။ အေမရိကန္စစ္သည္ ၃၀၀၀ ေက်ာ္ခန္႔ က်ဆံုး ဒဏ္ရာရခဲ့ၾကသည္။ ရုပ္ရွင္ေတြထဲတြင္ ပို၍ပင္ ပီျပင္ေသးသည္။ အားလပ္ရက္မို႔ အေမရိကန္ စစ္သည္ေတြ ငါးမွ်ားသူမွ်ား၊ အိပ္သူအိပ္၊ အၿပင္ထြက္သူထြက္ ျဖစ္ေနခ်ိန္ တြင္ ေလယာဥ္အုပ္ႀကီး ေရာက္လာၿပီး ဗံုးေတြ သြန္ခ်သည္ျဖစ္ရာ အက်အဆံုးမ်ားသည္မွာ မဆန္းေပ။ သေဘာၤနစ္သြားလို႔ ေရျပင္ေပၚမွာကူးေနတဲ႔ အေမရိကန္ စစ္သည္ေတြကို အဲဒီေခတ္တုန္းက ေခတ္အမီဆံုးလို႔ ဆိုႏိုင္ေသာ ဂ်ပန္ ဇီးရိုး တိုက္ ေလယာဥ္ေတြက နိမ္႔နိမ္႔ေလးရွပ္ပ်ံၿပီး စက္ေသနတ္ေတြနဲ႔ စိမ္ေျပနေျပ ပစ္ခဲ႔ၾကသည္။ ဒီဇင္ဘာ ၇ ရက္ ႏွင္႔ ၈ ရက္ေန႔ မနက္ပိုင္းမ်ားတြင္ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံ တိုက်ိဳၿမိဳ႕ႀကီးရွိ တယ္လီဖုန္းေတြမွာ မအားမလပ္ေလာက္ေအာင္ အလုပ္မ်ားေနခဲ႔သည္။ ဂ်ပန္လူမ်ဳိးတိုင္းလိုလိုသည္ ဂ်ပန္ဘုရင့္ေလတပ္မေတာ္ႀကီးက အေမရိကန္ပိုင္ ပုလဲဆိပ္ကမ္းကို ေအာင္ၿမင္စြာ တုိက္ခုိက္ႏိုင္ခဲ႔ၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္း သတင္းကို မိတ္ေဆြအခ်င္းခ်င္း ဖုန္းဆက္ သတင္းေပးေနၾကေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ သူတို႔ေတြ အဲဒီလို ဂ်ပန္ဘုရင္႔ ေလတပ္မေတာ္ႀကီး၏အစြမ္းကို ခ်ီးက်ဴးကာ ” ဒို႔ဘုရင္ေရႊဘုန္း ေနတႏႈန္းသာပ” ဆိုၿပီး ဝင့္ႂကြားေနခ်ိန္တြင္ သားေသ လင္ဆံုး ျဖစ္ရရွာေသာ အေမရိကန္အမ်ဳိးသမီးေတြ၏ မ်က္ရည္ေတြသည္ ေခ်ာင္းစီးေနေပလိမ္႔မည္။

အေမရိကန္-ဂ်ပန္ ႏိုင္ငံသား မဟုတ္သူ တေယာက္အေနႏွင္႔ ဆိုေသာ္ ဘယ္သူ ပိုလြန္တယ္လို႔ ေျပာလို႔ မရေတာ႔ၿပီ။ ဒီအၿဖစ္ကို ၾကည္႔ၿပီး သမိုင္းတြင္ မည္သူမွ် အမွားမကင္း ဆိုေသာ သင္ခန္းစာကိုပါ ရလိုက္သည္။ ဒီေတာ႔ “့ညင္သာၿငိမ္သက္ ေလ်ာင္း၍ စက္ေတာ႔ ေနာက္ထပ္အမွား ဒို႔မ်ားတစ္ဖန္ မက်ဴးလြန္ေတာ့” ဆိုတဲ႔ စာသားေလးရဲ႕အဓိပၸာယ္က ပိုေပၚလာသည္။ ဂ်ပန္မွားတယ္ အေမရိကန္မွားတယ္ သူတို႔ေတြ မျငင္းေတာ့ၿပီ။ ျငင္းလို႔လည္း အေျဖမထြက္ႏိုင္ေတာ့ၿပီ။ ဒီေတာ႔ ခြင္႔လႊတ္ၿပီး ေရွ႕ဆက္သြားဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္ၾကသည္။ တကယ္လည္း ေရွ႕ကို ျပန္ေရာက္သြားတာပါပဲ။

သမၼာက်မ္းစာထဲမွ အျဖစ္အပ်က္ ကေလးတခုကို သတိရမိသည္။ တခါက ေယရွဳ ခရစ္ေတာ္ထံသို႔ျပည့္တန္ဆာမ တဦးကို ေခၚေဆာင္လာသည္။ ထိုျပည့္တန္ဆာမတြင္ အၿပစ္ေတြရွိလို႔ ခဲနဲ႔ ေပါက္သတ္မယ္လို႔ လူေတြက ေျပာေတာ့ ခရစ္ေတာ္က သင္တို႔ထဲမွာ အျပစ္လံုးဝမရွိသူေတြ ဒီမိန္းမကို ခဲနဲ႔ေပါက္ႏိုင္တယ္ဟု မိန္႔ၾကားသည္။ လူအားလံုး ေတြသြားၿပီး လူတေယာက္က ခဲလံုးကို ေအာက္သို႔ ပစ္ခ်လိုက္သည္။ သူကိုယ္တိုင္လည္း အျပစ္မကင္းဆိုတာ စဥ္းစားမိေသာေၾကာင္႔ပင္။ ေနာက္ေတာ႔ လူတိုင္း ခဲလံုးေတြ ပစ္ခ်သြားၾကၿပီး ဘယ္သူမွ ခဲနဲ႔မေပါက္ႏိုင္ေတာ့ဟု ဆိုသည္။ လူတိုင္း အမွားမကင္းဆိုေသာ သင္ခန္းစာပင္။ ငယ္စဥ္က ဖတ္ဖူးရာ ႏွစ္သက္သျဖင့္မွတ္မိေနျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ခရစ္ယာန္ ဘာသာဝင္မ်ားကေတာ႔ ပို၍ သိမွတ္ေနပါလိမ္႔မည္။

ယေန႔ အမိျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္တြင္လည္း အမ်ဳိးသား ရင္ၾကားေစ႔ေရး ႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ျပန္လည္ေဖာ္ေဆာင္မည္ဟု တာဝန္ရွိသူမ်ားက ဆံုးျဖတ္ထားသည္။ ရင္ၾကားေစ႔ေရးကို ေျပာရသည္ ဆိုကတည္းက မုန္းတီးမႈေတြ နာက်ည္းမႈေတြ အာဃာတေတြ ရွိေနၾကလို႔ပဲ ျဖစ္သည္။ ဘယ္ေလာက္ပင္ နာက်ည္းစရာေတြရွိရွိ အႏုၿမဴဗံုးႀကီး အၾကဲခံခဲ႔ရေသာ ဂ်ပန္ေလာက္ေတာ့အျဖစ္ မဆိုးႏိုင္ၿပီ။ ဂ်ပန္ႏွင္႔ အေမရိကန္တို႔ပင္ ေၾကေအးႏိုင္ေသးသည္ဆိုပါက တႏိုင္ငံတည္းသားခ်င္း ပို၍ပင္ ေက်ေအးရန္ ျဖစ္ႏိုင္ရပါမည္။

တိုင္းရင္းသား လူမ်ဳိးခ်င္း နာက်ည္းမႈေတြ ရွိသည္ ဆိုလွ်င္လည္း ျဖစ္ရၿခင္း အေၾကာင္းကိုရွာေသာ္ အနီးအေၾကာင္းရင္းႏွင္႔ အေဝးအေၾကာင္းရင္းဟူ၍ ႏွစ္မ်ဳိးသာ ျဖစ္ႏိုင္သည္။ လြန္ခဲ႔ေသာ ႏွစ္ေပါင္း ၅၀ အတြင္းမွာ ျဖစ္ခဲ႔သည္ဆိုေသာ အနီး အေၾကာင္းရင္းမ်ားကိုၾကည့္လွ်င္ လူမ်ဳိးတမ်ဳိးႏွင့္တမ်ဳိး ႏွိပ္စက္တယ္ဆိုတာ မျဖစ္ႏိုင္ေပ။ တႏိုင္ငံလံုး စစ္အာဏာရွင္ စနစ္ေအာက္တြင္ ေနၾကရသည္ျဖစ္ရာ မည္သည္႔ လူမ်ဳိးျဖစ္ေစ ဤစနစ္ကို ဆန္႔က်င္ပါက ဒုကၡေတြ႔မည္သာ ျဖစ္သည္။ ၿပီးေတာ႔ ထိုအစိုးရအားလံုးတို႔သည္ ဘယ္သူကမွ် မဲဆႏၵျဖင့္ လုပ္ပိုင္ခြင္႔ ေပးထားသည့္ အစိုးရမ်ားမဟုတ္ ဆိုတာ လူတိုင္းအသိ ျဖစ္ေနသည္။

ေရွးပေဝသဏီက ရာဇဝင္တြင္ ၿဖစ္ခဲ႔ေသာ အေဝးအေၾကာင္းရင္းမ်ားကို အေျခခံ၍ မုန္းတီးၾကသည္ဆိုလွ်င္ ပို၍ပင္ မသင္႔ေလ်ာ္။ သမၼာက်မ္းစာပါ ေယရွဳခရစ္ေတာ္ မိန္႔ၾကားခဲ့သည္ဆိုေသာ မည္သူအမွားကင္းသလဲ ဆိုသည့္ျဖစ္ရပ္လိုပင္ မည္သူမွ် အမွားမကင္းေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ျပည္နဲ႔ ေတာင္ငူလည္း ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာခ်င္းေပမယ့္ တိုက္ခိုက္ခဲ႔တာေတြ ရွိသည္။ ပို၍ သိသာရန္ သမိုင္းျဖစ္ရပ္အခ်ဳိ႕ကို ျပန္ၾကည္႔ႏိုင္သည္။ ကုန္းေဘာင္ေခတ္တြင္ ဘိုးေတာ္ဘုရားသည္ ရခုိင္ျပည္ ေျမာက္ဦးၿမိဳ႕ကို တိုက္ခိုက္ခဲ႔ၿပီး ေျမာက္ဦးနန္းေတာ္ကို မီးတင္ရိွဳ႕ခဲ႔သည္။ ဒါကေတာ႔ ေရွးဘုရင္စနစ္၏ ထံုးစံအတိုင္းသာ ျဖစ္သည္။ ကိုယ္က အင္အားႀကီးလွ်င္ တိုက္ခိုက္မည္။ သူက အင္အားႀကီးလွ်င္လည္း သူက လာတိုက္မည္။ ထို႔ေၾကာင္႔ပင္ ရခိုင္ဘုရင္ မင္းရာဇာႀကီးသည္ ခရစ္သကၠရာဇ္ ၁၆၀၀ ဘုရင္႔ေနာင္ နတ္ရြာစံ၍ ႏိုင္ငံၿပိဳကြဲခ်ိန္တြင္ ဟံသာဝတီ ပဲခူးသို႔ ခ်ီတက္လာၿပီး နန္းေတာ္ႀကီးႏွင္႔ တကြ ပဲခူးၿမိဳ႕ႀကီးကိုပါ မီးတင္ရိွဳ႕ခဲ႔သည္။ ပဲခူး ေရႊေမာ္ေဓာ ေစတီေတာ္ၾကီးပါ မီးခုိးမ်ားစြဲၿပီး အိုးမည္းသုတ္ထားသကဲ႔သို႔ ျဖစ္သြားခဲ႔သည္ဟု ဆိုသည္။ ေႏွာင္းေခတ္လူမ်ား မည္သူက မည္သ႔ူကို အျပစ္တင္ၾကပါမည္နည္း။ ဟံသာဝတီ နန္းေတာ္ႀကီး မီးေလာင္သြားတာက ၁၆၀၀ ျပည္႔ႏွစ္ ေျမာက္ဦးနန္းေတာ္ မီးေလာင္တာက ၁၇၈၄ ခုႏွစ္ ျဖစ္သည္။ သမိုင္းတြင္ မည္သူမွ် အမွားမကင္း ကိုယ္က သူ႔ကို လက္ညိႇဳးထိုးရင္ သူကလည္း ျပန္၍ လက္ညိႇဳးထိုးစရာ ရွိေနသည္သာ ျဖစ္သည္။ သမိုင္းကို ဖတ္ၾကည့္လွ်င္ သင္ခန္းစာ ယူစရာႏွင့္ အတုယူစရာ အျဖစ္သာျမင္ရေလသည္။ ရန္ၿငိဳးထားစရာ အၿဖစ္ ျမင္လွ်င္ ကိုယ္တိုင္ေရာ အျပစ္ကင္းၿပီလား ဟူေသာ အေမးသို႔ ျပန္ေရာက္လာသည္။

ယေန႔လို တာဝန္ရွိသူမ်ားက ၂၁ ရာစု ပင္လံုညီလာခံလုပ္မည္ဟု စိုင္းျပင္းေနခ်ိန္တြင္ အတိတ္က ျဖစ္ရပ္ေတြကို ခြင္႔လႊတ္တတ္ဖို႔ လိုသည္။ တဖက္ႏွင့္တဖက္ အျပန္အလွန္ ေဆြးေႏြးရတာေတြ ရွိလာလိမ့္မည္။ ထိုအခါ တဖက္ဖက္မွျဖစ္ေစ ႏွစ္ဖက္စလံုးမွ ျဖစ္ေစ အတိတ္က ကိုယ္ခံခဲ႔ရတယ္လို႔ ထင္တာေတြကို စိတ္ထဲ ထည့္ထားရင္ ေဆြးေႏြးအေျဖရွာေရး ေအာင္ျမင္ဖို႔ ခက္လိမ္႔မည္။ ဒီေတာ႔ အမိျမန္မာႏိုင္ငံမွ တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးအသီးသီးတို႔အေနျဖင္႔ ေယရွဳခရစ္ေတာ္၏ ဆံုးမစကားကို မွတ္သားကာ ဂ်ပန္ေတြ ေရးထုိးခဲ႔ေသာ စာသားအတုိင္း ေနာက္ထပ္အမွား ဒို႔မ်ား တဖန္ မက်ဴးလြန္ေတာ႔ ဟူေသာ စိတ္ထားကို ေမြးျမဴၾကၿပီး အမ်ိဳးသား ရင္ၾကားေစ့ေရး အတြက္ အမ်က္ေဒါသ အာဃာတေတြ ပယ္ေဖ်ာက္လွ်က္ အျပန္အလွန္ ခြင္႔လႊတ္ႏိုင္ေသာ ေမတၱာစိတ္ထားဖို႔ တိုက္တြန္းလိုက္ရပါေၾကာင္း။

မွီျငမ္း

ပညာရဲ႕သေဘာ(တကၠသိုလ္ဘုန္းႏိုင္)

ျမန္မာ့စြယ္စံုက်မ္း

(ေမ ၂၃ ရက္ေန႔ ၂၀၁၆ ထုတ္ ဒီလႈိင္းဂ်ာနယ္ အတြဲ (၅) အမွတ္ (၁၉) မွာ ပံုႏွိပ္ ေဖာ္ျပခဲ႔ေသာ ေဆာင္းပါး ျဖစ္ပါသည္။)


သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ

Similar Posts