 |
| Illustration – Than Htay Maung |
ဒဂုန္တာရာ ၾကာပန္းေရစင္ ၀ထၳဳ ထဲက အေရာင္မ်ား
စာတမ္းျပဳစုသူ- သားႀကီးေမာင္ေဇယ် (မိုးမခ) ဧျပီ ၂၉၊ ၂၀၁၆
အႏုပညာရသ ဖန္တည္းသူေတြက စာဖတ္သူကို ခံစားမႈ ေ၀ငွတဲ့ အခါ အျမင္၊ အၾကား၊ အနံ၊ အေတြ႕အထိ၊ အရသာေတြ တကယ္ခံစား ရ သလို ျဖစ္လာေအာင္ ေရးဖြဲ႕ေလ့ရွိပါတယ္။
အထူးသျဖင့္ အျမင္ကိုခံစားေစရာမွာ အေရာင္ေတြကို တကယ္ျမင္လာေေအာင္ ေရးဖြဲ႕ေလ႕ရွိပါတယ္။ အဲဒီလို အေရာင္ေတြနဲ႕ အျမင္အာရံုရေအာင္ ေရးဖြဲ႕ သူေတြထဲမွာ ဆရာဒဂုန္တာရာ က ထူးထူးျခားျခား ထိထိမိမိ ေရးသားႏုိင္တယ္လို႕ အမ်ားက အသိအမွတ္ျပဳၾကပါတယ္။ ဆရာဒဂုန္တာရာရဲ႕ ေရြအိုေရာင္၊ ေ၀ါ့ဒစေန အျပာ၊ စတဲ့ အသံုးအႏူံးေတြဟာ ျမန္မာစာေပေလာကမွာ ေျပာစမွတ္ျပဳရတဲ႕ အသံုးအႏံူးေတြျဖစ္ပါတယ္။
က်ေနာ္တို႕ အခု ဆရာဒဂုန္တာရာရဲ႕ ၾကာပန္းေရစင္ ၀ထၳဳထဲက အေရာင္အဖြဲ႕အႏြဲ႕ေတြကို လက္လွမ္းမီသေလာက္ ေလ့လာၾကည့္ရေအာင္ပါ။
ဒဂုန္တာရာ ၾကာပန္းေရစင္၀ထၳဳ
ၾကာပန္းေရစင္ ၀ထၳဳကို ၁၉၅၃ ခုက စတင္ေရးသားခဲ႕ပါတယ္။
ေသြးေသာက္ မဂၢဇင္းမွာ ၁၉၅၄ ေအာက္တိုဘာလ မွ ၁၉၅၆ ဧၿပီလ အထိ လစဥ္ေဖၚျပခဲ့ပါတယ္။
စစ္ၿပီးေခတ္ ၁၉၅၀ – ၅၂ အေျခအေနကို ခံစားသိျမင္ေအာင္ ေရးဖြဲ႕ခဲ့တာပါ။
အစိမ္းေရာင္ရြက္ႏုစတို႕သည္ ေက်ာက္စိမ္းကဲ့သို႕ စိုၾကည္လန္းစိမ္းလွ်က္ ေရာ္ရင့္ရြက္တို႕ ကား ပယင္းေသြးျဖင့္ ၀ါၾကန္႕ၾကန္႕နီေထြးေထြး ျဖစ္ေနၾကေလသည္။
စိန္ပြင့္ႏွင့္ ပုလဲလံုးမ်ား လြင့္ေၾကြသြားၿပီးေသာအခါ ေက်ာက္စိမ္းႏွင့္ ပယင္းအကြဲအစမ်ားသည္ တရိပ္ရိပ္ေပၚလာျပန္သည္။
(ၾကာပန္းေရစင္။ အခန္း ၁။ စာမ်က္ႏွာ ၇။)
ရန္ကုန္ျပည္လမ္းေပၚက မိုးရြာၿပီးစ ျမင္ကြင္းေလးပါ။ မိုးရြာၿပီးခ်ိန္ကို စိန္ပြင့္ႏွင့္ ပုလဲလံုးမ်ား လြင့္ေၾကြသြားၿပီးေသာအခါ လို႕ ေရးဖြဲ႕ခဲ့သလို သစ္ရြက္မ်ားေၾကြက် ခဲံသည္ကို ေက်ာက္စိမ္းႏွင့္ ပယင္းအကြဲစမ်ားသည္ တရိပ္ရိပ္ ေပၚလာျပန္သည္ လို႕ သစ္ရြက္ေၾကြတို႕ရဲ႕အေရာင္ေတြနဲ႕ မိုးရြာၿပီးစအခ်ိန္ကို ေရးျခယ္ခဲ့ပါတယ္။
ဇင္ ၀တ္ထားေသာ ပယင္းေရာင္ ထဘီမွာ ထိုည၌ အလွဆံုးအရာျဖစ္ေနခဲ့၏။ အနက္ဆံုး ပယင္းေသြးတို႕ေရာက္ေနလ်က္ ကြမ္းရိုးစင္းအနက္မ်ားမွာ အနည္းၾကည့္ယူမွျမင္ႏိုင္သည္႕ အေပၚယံက ေျပးေနေသာ အေရာင္ျဖစ္ေလ၏။ အက်ီၤမွာ ပယင္းရင့္ႏွင့္ လိုက္လွေသာ အေဖ်ာ့ဆံုး ေရႊ၀ါေရာင္ႏုႏုျဖစ္ေပသည္။
(ၾကာပန္းေရစင္။ အခန္း ၁။ စာမ်က္ႏွာ ၈။)
အမ်ိဳးသမီး ဇာတ္ေကာင္ ၀တ္ထားတဲ့ အေရာင္ေတြပါ။ ည နဲ႕လိုက္ဖက္တဲ့ အေရာင္ ေတြပါ။ ဇာတ္ေကာင္ ရဲ႕ ၀တ္စာဆင္ယာဥ္မႈ နဲ႕ ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႕တဲ့ ပညာတတ္ လူတန္းစားဆို တာကို အ၀တ္အစားအေရာင္ေတြနဲ႕ ေဖၚျပတာပါ။
ငွက္ျဖဴ၏ ၀မ္းဗိုက္မွ ပန္းေရာင္တခု ဖိတ္က်လာသည္။ ပန္းေရာင္တြင္ ေရႊၾကယ္ပြင့္ ေသးေသးကေလးႏွင့္ နိုင္လြန္လက္ျပတ္ မရမ္းေစ႕အနီရင့္တြင္ ေရႊနား အစင္းထဘီ၊ ေခါင္းမွာ ဆံပင္တိုတိုေခြလိပ္ရစ္ပတ္ကာ အလွျပင္ထားသည္႔ မိန္းမပ်ိဳ . . .
(ၾကာပန္းေရစင္။ အခန္း ၁။ စာမ်က္ႏွာ ၁၃။)
ဇင္ ဆိုတဲ႕ အမ်ိဳးသမီး ဇာတ္ေကာင္ ဟာ ေလယဥ္ပ်ံေပၚက ဆင္းလာတာကို အေရာင္ေတြနဲ႕ ေရးျပထားတာပါ။ ေလယဥ္ကို ငွက္ျဖဴ၊ အမ်ိဳးသမီးကို ပန္းေရာင္ တခု၊ လို႕ ကိုယ္စားျပဳအေရာင္ေတြနဲ႕ ေဖၚျပထားတာပါ။
မီးေခ်ာင္းမွာ ျပာႏွမ္းႏွမ္းျဖစ္ၾကေလရာ ေနအလင္းေရာင္ မေပ်ာက္တစ္ေပ်ာက္ ဆည္းဆာ၌ ေငြလေရာင္အတုျဖင့္ တေစၦေျခာက္ ေနေလသည္။
(ၾကာပန္းေရစင္။ အခန္း ၂၆။ စာမ်က္ႏွာ ၁၈၁။)
ရန္ကုန္ညေနခင္း ကို အေရာင္ေတြ ေရးဖြဲ႕ထားတာပါ။ ျပာႏွမ္းႏွမ္း မီးေခ်ာင္းအေရာင္ေတြနဲ႕လင္းေနတဲ့ ရန္ကုန္ညေနဆည္းဆာေရာင္ပါ။ မီးေခ်ာင္းက အေရာင္ေတြကို ေငြလေရာင္ အတု လို႕ ေရးထားပါတယ္။ အေရာင္ေတြရဲ႕ အခင္အက်င္းဟာ သာယာလွပမႈမရွိဘူးလို႕ စာဖတ္သူကို ခံစာမိေစပါတယ္။
သူ႕အဖို႕ ညသည္ ႏွင္းဆီေရာင္ျမဴတို႕ျဖင့္ ေ၀လ်က္ ပန္းေရာင္ၾကယ္မ်ားလက္ေနသည္။
(ၾကာပန္းေရစင္။ အခန္း ၂၆။ စာမ်က္ႏွာ ၁၈၃။)
ေရခဲတုံးေတြထည့္ထားတဲ့ ဖန္ခြက္၊ ၀ီစကီအရက္၊ စာေရးဆရာ ကိုစိန္ပြင့္ရဲ႕ ညေနခင္း ရီေ၀ တဲ့ ခံစားမႈ၊ ေတြကို ေရးဖြဲ႕ထားတာပါ။
သားႀကီးေမာင္ေဇယ်(၂၈-၄-၂၀၁၆)
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
