ေမာင္လူေရး – ပါးခ်ပ္တပ္ထားေသာ မ်က္စိျဖင့္ ၾကည့္ေသာ ပညာေရး
(မိုးမခ) ဧျပီ ၁၃၊ ၂၀၁၆
အစိုးရက ဘာကိုမွ တစက္ကေလးမွ တာဝန္ယူမထားေသာ ကေလးမ်ား ရွိသည္။
အစိုးရက ဘာကိုမွ တစက္ကေလးမွ တာဝန္ယူမထားေသာ၊ ေယာင္လို႔မွ လွည့္မၾကည့္ေသာ ကေလးေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ရွိသည္။
လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထဲမွာ မ်က္လုံးထဲမွာ ရႊင္ပ်မႈအရည္မဲ့ကာ ေတာင့္တင္းေျခလွမ္းမ်ားနဲ႔ ကေလးမ်ား ရွိသည္။
လမ္းေပၚမွာ လမ္းေဘးမွာ ေနပူက်က္က်က္ထဲမွာ မိုးေရစက္လက္ထဲမွာ ေအးခဲမႈထဲမွာ မ်က္လုံးထဲမွာ အေရာင္ေျခာက္ေျခာက္ဝင္းဝင္းနဲ လက္ထဲမွာ ေဆးလိပ္နဲ႔ ကြမ္းနဲ႔ အရက္ပုလင္းနဲ႔ ေကာ္ဗူးနဲ႔ လက္နက္နဲ႔ ကေလးေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားႀကီးကို ရွိသည္။
အလုပ္႐ုံထဲမွာ လမ္းေဘးဆိုင္ေလးထဲမွာ ေစ်းထဲမွာ ကားဂိတ္မွာ ဘူတာမွာ သေဘာၤဆိပ္မွာ တပ္ထဲမွာ ကေလးေထာင္မွာ လူႀကီးေထာင္မွာ အခ်ဳပ္မွာ ဖာေခ်ာင္မွာ ေခါင္းလက္ထဲမွာ မွာ မွာ မွာ ကေလးေတြ ကေလးေတြ ကေလးေတြ အမ်ားႀကီး ရွိသည္။
သူတို႔သည္ ထမင္းတနပ္နဲ႔ တနပ္ၾကား အလြန္ေဝးလံစြာ ေလွ်ာက္ေနၾကသည္။
သူတို႔သည္ ေက်ာခင္းစရာတေနရာနဲ႔ တေနရာၾကား အလြန္ပင္ပန္းစြာ တြားသြားေနၾကသည္။
သူတို႔၏ စိတ္အဟာရမွာ နာက်င္မႈသာ ျဖစ္သည္။ ေသြးသည္ သူတို႔၏ ခ်ဥ္ျခင္း။ လိင္သည္ သူတို႔၏ အစိတ္အပိုင္း။
သူတို႔မွာ ပညာေရး မရွိ။ ပညာသင္ျခင္း မရွိ။ ပညာသင္ၾကားရျခင္း မရွိ။ ပညာသင္ရဖို႔ အေျခအေန မရွိ။ ပညာသင္ေပးသူ မရွိ။ သင္ေပးတဲ့ နည္းနာ မရွိ။ သင္ေပးတဲ့ ေက်ာင္း မရွိ။ လက္ခံတဲ့ ေနရာ မရွိ။
သူတို႔မွာ မွတ္ပုံတင္ မရွိ။ လူဟု အသိအမွတ္ျပဳထားေသာ လိုင္စင္တစုံတရာ မရွိ။ လုံျခံဳေသာ ေနရာ မရွိ။ က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈ မရွိ။ ကာကြယ္ေဆးထိုးစီမံခ်က္ မရွိ။
သူတို႔မွာ လူမႈပတ္ဝန္းက်င္ မရွိ။ လူ႔ပတ္ဝန္းက်င္ရဲ႕ သြန္သင္မႈ မရွိ။ လူမႈဘဝရဲ႕ ေန႔တဓူဝဆက္ဆံေရး မရွိ။
သူတို႔အတြက္ ကားလက္မွတ္ မရွိ။ ရထားလက္မွတ္ မရွိ။ ေလယဥ္လက္မွတ္ မရွိ။ တည္းခိုခန္း မရွိ။ အစည္းအေဝး မရွိ။ ညီလာခံ မရွိ။ ဖိုရမ္ မရွိ။ ၾကားနာပြဲ မရွိ။
လူမႈဖူလုံေရး လူမႈဘဝလုံျခံဳေရးဆိုေသာ ေဝါဟာရႏွင့္ လူျပန္ကယ္ဝန္ႀကီးဌာနဆိုင္းဘုတ္
သည္ ယင္းကေလးငယ္မ်ား၏ဘဝကို ဒါးမြန္း ဆားသိပ္ေနသည္။
လူတိုင္းအတြက္ ပညာေရးဆိုေသာေႂကြးေၾကာ္သံႏွင့္ ပညာေရးဝန္ႀကီးဌာနအလံေတာ္သံျပားသည္ ယင္းကေလးငယ္မ်ား၏ နံပါးကို တဖ်တ္ဖ်တ္ ခတ္လ်က္ ရွိသည္။
ကေလးတိုင္း အခြင့္အေရးရွိၾကသည္ ဆိုေသာ ကေလးသူငယ္ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးအဖြဲ႔အစည္းမ်ား၏ဆလိုဂန္သည္ ယင္းကေလးငယ္မ်ားကို အႏိုင္အထက္ျပဳက်င့္ဆဲ။
ပညာေရးျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈေတာင္းဆိုသံမ်ားသည္ ယင္းကေလးငယ္မ်ား၏အေပၚမွ လွ်ံတက္သြားသည္။ ပညာေရးဘတ္ဂ်က္ ပညာေရးအစီအမံ အသံျမားသည္ ယင္းကေလးငယ္မ်ားေရွ႕ေမွာက္တြင္ ေကာက္ေကြးလ်က္ ရွိသည္။
သူတို႔သည္ ပညာေရးဥပေဒတြင္ပါေသာ ေက်ာင္းအမ်ိဳးအစား(၉)မ်ိဳးလုံးသည္ သူတို႔ေလးေတြအတြက္ မဟုတ္။
ပညာေရးကို ထိုးထြင္းၾကည့္ေသာ မ်က္လုံးအေပါင္းသည္ ပါးခ်ပ္တပ္ထားေသာ ျမင္းမ်ားပမာ ကိုယ့္ေရွ႕က ေက်ာင္းလြယ္အိပ္လြယ္ထားေသာ ကေလးမ်ားကိုသာ ျမင္ၾကၿပီး ေဘးဘက္က လြယ္အိပ္မလြယ္ႏိုင္ေသာကေလးငယ္မ်ား၏ ပညာေရးကို မျမင္ၾက။ ေကၽြးေမြးေစာင့္ေရွာက္သူမဲ့ကေလးငယ္မ်ား၏စားေရး ဝတ္ေရး ေနေရး က်န္းမာေရးကို မျမင္ၾက။ သူတို႔ကေလးေတြ ဘယ္လို ဘယ္ပုံ ဘာနဲ႔ ရွင္သန္ေနၾကလဲဆိုသည္ကို မျမင္ၾက။
ေမာင္လူေရး
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
