(မုိးမခ) မတ္ ၁၄၊ ၂၀၁၆
● မိုင္းလားဟုေခၚၾကသည္
ယခုအခါ အဆိုပါေဒသဟု မိုင္းလားေဒသဟုလည္းေကာင္း၊ ထိုေဒသရွိ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕အား မိုင္းလားအဖြဲ႕ ဟုလည္းေကာင္း အလြယ္တကူ ေခၚၾကပါသည္။ အဆိုပါ မိုင္လားအဖြဲ႕သည္ ၁၉၈၉ ႏွစ္တြင္ UWSA ႏွင့္ မေရွးမေနွာင္းပင္ CPB ၈၁၅ စစ္ေဒသအျဖစ္မွ CPB မွခြဲထြက္ျပီး နဝတအစိုးရႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးယူခ့ဲေသာအဖြဲ႕ျဖစ္သည္။ CPB မွခြဲထြက္စဥ္က အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီမဟာမိတ္ တပ္မေတာ္ NDAA အမည္ႏွင့္ ခြဲထြက္ခ့ဲၾကျပီး နဝတအစိုးရက ရွမ္းအထူးေဒသ ၄ ဟု ကင္းမြန္းတပ္ခ့ဲသည္။
သုိ႔အမ်ားက ၎အဖြဲ႕ဌာနခ်ဳပ္တည္ရွိရာ မိုင္းလားကိုအစြဲျပဳ၍ မိုင္းလားေဒသ မိုင္းလားအဖြဲ႕ဟု ေခၚေဝၚၾကပါသည္။ မိုင္း လားသည္ က်ိဳင္းတုံအေရွ႕ေျမာက္ဖက္ ကီလို ၇၀ ခန္႔အကြာတြင္ရွိသည္။ ယခုေတာ့ ကားလမ္းေဖါက္လုပ္ထားသည္။ က်ိဳင္း တုံမွအေရွ႕ေျမာက္သုိ႔ထြက္ခြာလွ်င္ တာပင္းသုိ႔ေရာက္သည္။ တာပင္းသည္ က်ိဳင္းတံုၿမိဳ႕ ကာကြယ္ေရးအတြက္ အေရးပါ ေသာ ေတာင္ကုန္းျဖစ္သည္။ ျမန္မာစစ္ဖက္မွ အခိုင္အမာေနရာယူတပ္စြဲထားသည္။ တာပင္းမွ ဆင္းသြားလွ်င္ နမ့္ေလြ ေခ်ာင္း သုိ႔ေရာက္သည္။ နမ့္ေလြေခ်ာင္းသည္ အစိုးရတပ္ႏွင့္ မိုင္းလားအဖြဲ႕ၾကား နယ္နမိတ္ျဖစ္သည္။ က်ိဳင္းတုံႏွင့္ မိုင္း လားၾကား အကြာအေဝး၏ တဝက္ခန္႔တြင္ရွိသည္။
ေျမာက္ဖက္ ဝ နယ္အစပ္ မိုင္းေပါက္မွ ေတာင္ဖက္သုိ႔စီးဆင္းလာေသာ နမ့္ေလြေခ်ာင္းသည္ က်ိဳင္းတံုအေရွ႕ဖက္တြင္ အေရွ႕ဖက္သုိ႔ေကြ႕၍ နယ္စပ္စည္းတြင္ မဲေခါင္ျမစ္အတြင္းသုိ႔ စီးဝင္သည္။ ထိုနမ့္ေလြေခ်ာင္း၏ အေရွ႕ဖက္ႏွင့္ ေျမာက္ဖက္ ျခမ္းဟုဆိုရမည့္ တဖက္ျခမ္းအား မိုင္းလားအဖြဲ႕မွထိမ္းခ်ဳပ္ျပီး အေနာက္ဖက္ႏွင့္ ေတာင္ဖက္ဟုဆိုရမည့္ဖက္ပိုင္းအား အစိုးရတပ္မ်ားက ထိမ္းခ်ဳပ္ပါသည္။ နမ့္ေလြေခ်ာင္းသည္ မိုင္းလားအဖြဲ႕အတြက္ နယ္နမိတ္စည္းက့ဲသုိ႔ျဖစ္သည္။ ေယဘုယ် ပိုင္းျခားမႈဟုသာဆိုလိုပါသည္။
တာပင္းမွ ဆင္း၍ နမ့္ေလြေခ်ာင္းကိုေက်ာ္လိုက္သည္ႏွင့္ မိုင္းမကြင္းအတြင္းသုိ႔ေရာက္သည္။ မိုင္းလားသည္ မိုင္းမကြင္း၏ အစြန္တရုတ္နယ္စပ္တြင္ ရွိသည္။ မူလက မိုင္းမကြင္းသည္ပင္ ယခုအခါစည္ပင္ေနေသာ မိုင္းလားအရွိန္ေၾကာင့္ မိုင္းလား ေဒသဟူ၍သာေခၚေဝၚၾကေပရာ မိုင္းမကြင္းဟူ ေသာအေခၚအေဝၚပင္ တိမ္ျမႇဳပ္ေနေတာ့သည္။
ထို မိုင္းလားအပါမိုင္းမကြင္းသည္ ရွမ္းရြာမ်ားအေျချပဳရာေဒသျဖစ္ေပရာ အဘယ္ေၾကာင့္ အခါေဒသဟုဆိုရေပသနည္း ဟူ ေသာ ေမးခြန္းေပၚေပလိမ့္မည္။ ယင္းမွာ ၎လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕အစျပဳရာသည္ မိုင္းလားမဟုတ္ဘဲ အခါေဒသျဖစ္ေသာ ေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
● အခါေဒသ
မိုင္းလား၏ အေရွ႕ဖက္ႏွင့္ အေရွ႕ေတာင္ဖက္တေၾကာသည္ ေတာင္ေၾကာမ်ားျဖစ္သည္။ ရွမ္းျပည္နယ္တြင္ ျပန္႔ကြင္းမ်ားတြင္ ရွမ္းလူမ်ိဳးမ်ားအေျခစိုက္ေနၾကေသာ္လည္း ေတာင္ေပၚေဒသတြင္ ရွမ္းလူမ်ိဳးမ်ားအေျခစိုက္မေနၾကေပ။ အဆိုပါေတာင္ေပၚ ေဒသတြင္ အခါလူမ်ိဳးအမ်ားစု အေျခခ်ေနထိုင္ၾကသည္။ လြယ္ဟုေခၚေသာ ပေလာင္ရြာအနည္းငယ္ရွိသည္။ ထိုေဒသရွိ ပေလာင္မ်ားသည္ မိမိကိုယ္မိမိ တအန္းဟုမဆိုၾက ပလန္းဟုေခၚၾကသည္ဟုဆိုပါသည္။ လားဟူရြာအနဲငယ္ရွိခ့ဲေသာ္လည္း ယခုေတာ့မရွိေတာ့ဟု ဆိုပါသည္။
ေဒသခံမ်ားကေတာ့ ထိုအခါလူမ်ိဳးအမ်ားစု အေျခခ်ေနထိုင္ရာေဒသတို႔ကို ဖါလုံ ဖါလယ္ေဒသမုန္းေစာေဒသဟု ေခၚေဝၚၾက သည္။ ထိုေဒသသုိ႔ယခုအခါသြားလိုပါက က်ိဳင္းတုံ တာခ်ီလိတ္ကားလမ္းေပၚရွိ မိုင္းျဖတ္ေန၍ တာခ်ီလိတ္ဖက္ဆက္မသြားဘဲ မိုင္းျဖတ္၏ အေရွ႕ေျမာက္ရွိ မိုင္းေယာင္းသုိ႔သြားရသည္။ မိုင္းေယာင္းအေရွ႕ဖက္ မိုင္း႐ႈတြင္ နမ့္ေလြေခ်ာင္းကိုျဖတ္ေက်ာ္လိုက္ ပါက အဆိုပါေဒသသုိ႔ ေရာက္ရွိျပီဟုဆိုနိုင္သည္။ ယခုအခါထိုေဒသတြင္းသုိ႔ ကားလမ္းမ်ားေပါက္ေရာက္ေနျပီျဖစ္သည္။
လြန္ခဲေသာ အႏွစ္ ၄၀ ေက်ာ္ကေတာ့ ျမန္မာျပည္တြင္း က်ိဳင္းတုံ မိုင္းေယာင္းစသည့္ေဒသမ်ားမွ သြားလာရန္အလြန္ခက္ခဲ သည္။ ထိုေဒသတြင္အခါလူမ်ိဳးအမ်ားစုေနထိုင္ၾကသည္။ ဖါလုံ ဖါလယ္ ေဒသတြင္ပင္ အခါရြာ ၅၀ ခန့္ရွိသည္ဟုဆိုသည္။ ထိုေဒသ ေတာင္ၾကားေျမျပန့္ငယ္မ်ားတြင္ ရွမ္းရြာအခ်ဳိ႕ရွိသည္ဟု ဆိုပါသည္။ ထိုေဒသကို ျမန္မာျပည္ေျမပုံတြင္ၾကည့္ပါက ရွမ္းျပည္နယ္ အေရွ႕စူးစူးရွိ အတက္ကေလးသဖြယ္ထြက္ေနေသာေဒသျဖစ္သည္။ မဲေခါင္ျမစ္ႏွင့္ နယ္စပ္ပတ္လည္ဝိုင္းေန ေသာ ေဒသျဖစ္သည္။ ျမန္မာ တရုတ္ လာအိုနိုင္ငံ ၃ ခုဆုံရာ အေပၚေရႊျတိဂံဟုဆိုေသာ ေဒသျဖစ္သည္။
ထိုေဒသသည္ လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္ ၄၀ မတိုင္မွီက ျမန္မာျပည္တြင္းရွိ က်ိဳင္းတံု မိုင္းေယာင္းေဒသသုိ႔သြားလာရန္ခက္ခဲသည္ျဖစ္ရာ ထိုစဥ္ကထဲက တရုတ္ျပည္တြင္းသုိ႔သြားေရာက္ကုန္စည္ဖလွယ္ကူးသန္းေရာင္းဝယ္မွဳျပဳၾကသည္ဟု ဆိုပါသည္။ ထို နယ္ႏွင့္ကပ္လ်က္ တရုတ္ လာအို ထိုင္းနိုင္ငံတြင္း၌လည္း အခါလူမ်ိဳးမ်ားစြာရွိသည္ဟုဆိုပါသည္။ လာအိုနိုင္ငံမွ အစိုးရအဖြဲ႕ ဝင္ ဝန္ၾကီးတစ္ဦးသည္ပင္ အခါလူမ်ိဳးဟုဆိုပါသည္။
တရုတ္ျပည္တြင္း၌ အခါလူမ်ိဳးမ်ားကို အိုက္ညီလူမ်ိဳးဟုေခၚၾကသည္။ တရုတ္ျပည္တြင္းရွိ အခါလူမ်ိဳးအေရအတြက္သည္ ျမန္မာျပည္ထက္ပိုသည္ဟုဆိုၾကသည္။ ၎တရုတ္ျပည္ရွိ အခါလူမ်ိဳးမ်ားသည္ ျမန္မာျပည္နယ္ကပ္ရက္ တရုတ္နယ္တြင္းရွိ ဆစ္ေဆာင္ပဏၰားကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးေဒသတြင္ ေနထိုင္ၾကသည္။
ဆစ္ေဆာင္ပဏၰားဆိုသည္မွာ ျမန္မာဘာသာျဖင့္ ကြင္း ၁၂ ကြင္း လယ္ကြက္ ၁၂ ကြက္ဟူေသာ အနက္ရသည္ဟုဆိုပါသည္။ မဲေခါင္ျမစ္ေဘးရွိ ကြင္းျပန္႔ အႀကီးအေသး ၁၂ ခုခန္႔ရွိသည့္ေဒသျဖစ္သည္။ ထိုကြင္းျပန္႔မ်ားတြင္ ရွမ္းလူမ်ိဳးမ်ားေနထိုင္ၾကျပီး ေတာင္တန္းမ်ားတြင္ အခါလူမ်ိဳးမ်ားေနထိုင္ၾကသည္။ ယခုအခ်ိန္တြင္ေတာ့ ခရီးသြားလုပ္ငန္းႏွင့္ အဆင္ေျပေနေသာေဒသ ျဖစ္သည္။ ျမန္မာသမိုင္းတြင္ေတာ့ အဆိုပါ ဆစ္ေဆာင္ပဏၰားေဒသအား က်ိဳင္းရံုးၾကီးနယ္ဟုေခၚၾကပါသည္။
ျမန္မာျပည္တြင္းရွိ အခါေဒသ မန္ဖိုင္မွသြားလွ်င္ ဆစ္ေဆာင္ပဏၰားေဒသ က်င္းဟုန္သုိ႔ေရာက္ျပီး မုန္လားမွသြားလွ်င္ မုန္း ဟိုင္ခရိုင္ သုိ႔ေရာက္ရွိသည္။
● ၈၁၅ စစ္ေဒသ
၈၁၅ စစ္ေဒသဆိုသည္မွာ အေရွ႕ေျမာက္ CPB ဗဟို၏တိုက္ရိုက္ကြပ္ကဲမႈေအာက္တြင္ရွိခ့ဲေသာ စစ္ေဒသတခုျဖစ္သည္။ အေရွ႕ေျမာက္စစ္ေဒသ လက္ေအာက္ခံမဟုတ္ေပ။ အေဝးေရာက္CPB ဗဟိုသည္ ၈၁၅ စစ္ေဒသကို ၁၉၇၁ တြင္စတင္ ဖြင့္လွစ္ခ့ဲသည္။ CPB သည္ ၈၁၅ စစ္ေဒသအား နိုင္ငံေရးမွဴးအျဖစ္ ရဲေဘာ္ေဖေသာင္း တပ္မွဴးအျဖစ္ ရဲေဘာ္တင့္လႈိင္တို႔အား တာဝန္ေပးခ့ဲျပီးစတင္ခ့ဲသည္။ ရဲေဘာ္ေဖေသာင္းမွာ CPB ျမစ္ဖ်ား တိုင္းပ်က္ျပီး အေရွ႕ေျမာက္သုိ႔ျပန္ေရာက္ရွိလာသူ တစ္ ဦးျဖစ္ျပီး ရဲေဘာ္တင့္လႈိင္မွာ ယခင္ CPB၂၀၂ စစ္ေဒသ၌ တာဝန္ယူဖူးသူျဖစ္သည္။
တကယ္ေတာ့ ၈၁၅ စစ္ေဒသဟူ၍ စတင္ဝင္ေရာက္စဥ္က အင္အား ၁၀၀ ပင္မျပည့္တတ္ေပ။ အေရွ႕ေျမာက္စစ္ေဒသမွ အေတြ႕အၾကံဳတစုံတရာရွိေသာ ေကဒါမ်ား တိုင္းရင္းသား ေကဒါမ်ားကိုစုစည္း၍ ဖြဲ႕စည္းခ့ဲျခင္းျဖစ္သည္။ ၈၁၅ စစ္ေဒသ တပ္ဖြဲ႕ဝင္မ်ားစတင္လႈပ္ရွားသည့္ေဒသမွာ ျမန္မာအစိုးရအာဏာသက္ေရာက္မႈအနည္းဆုံးျဖစ္သည့္ ဖါလုံ ဖါလယ္ေဒသမွ အစျပဳခ့ဲသည္။ ထိုေဒသရွိ အခါတိုင္းရင္းသားမ်ားအား စည္းရံုး၍ လက္နက္တပ္ဆင္ကာ တပ္မ်ားဖြဲ႕စည္းခ့ဲသည္။ ဖါလုံ ဖါလယ္ ေဒသမွ အေနာက္ဖက္ မုန္းေစာေဒသ ဖက္သုိ႔ပါ တိုးခ်ဲ႕စည္းရံုးခ့ဲသည္။
ထိ့ုေနာက္ ၈၁၅ စစ္ေဒသ၏ဌာနခ်ဳပ္ကို မုန္းေစာေဒသ မန္ဖိုင္ ပေလာင္ရြာအနီး၌ အေျချပဳကာနယ္စပ္အနီးရွိ တရုတ္ျပည္ က်င္းဟုန္ခရိုင္ မုန္းစုံမွေန၍ တရုတ္ျပည္မွ လက္နက္ခဲယမ္းေထာက္ပ့ံမႈ ရယူခ့ဲသည္။ ဌာနခ်ဳပ္ရွိရာ မန္ဖိုင္သည္ ေတာင္ေပၚ တြင္ရွိျပီး နယ္စပ္ႏွင့္ ၃ မိုင္ခန္႔ေဝးကြာသည္။ မန္ဖိုင္ေတာင္၏ ေအာက္ဖက္တြင္ က်င္းခန္းကြင္းရွိၿပီး မန္ဟိုနား မိုင္းဝ စသည့္ ေက်းရြာမ်ားရွိသည္။ ထိုကြင္းငယ္ကို ေတာင္ေပၚမွစိုးမိုးထားသည္ဟု ဆိုရမည္။
ဤသုိ႔ျဖင့္ CPB ၈၁၅ စစ္ေဒသသည္ အေစာပိုင္းကာလတြင္ အခါတိုင္းရင္းသားမ်ားရွိရာ ေတာင္တန္းမ်ားတြင္ အေျချပဳ၍ စည္းရံုးဖြဲ႕စည္းခ့ဲသည္ဟုဆိုရမည္။ သုိ႔ျဖစ္ရာ CPB ၈၁၅ စစ္ေဒသ၏ အေစာပိုင္းကာလမ်ားတြင္ ျမန္မာစစ္ဖက္၏လႈပ္ရွားစစ္ ေၾကာင္းမ်ားႏွင့္ ထိေတြ႕တိုက္ပြဲျဖစ္ပြါးအနည္းငယ္ရွိခ့ဲျပီး ေဒသခံ အခါတိုင္းရင္းသားမ်ားအားစည္းရံုး၍ တပ္ဖဲြ႕စည္းျခင္းကို အဓိ ကထား လုပ္ခ့ဲသည္ဟုဆိုရမည္။
ဤသုိ႔ျဖင့္ ၁၉၇၅ အေရာက္တြင္ ေဒသခံ အခါတိုင္းရင္းသားမ်ားစည္းရံုးဖြဲ႕စည္းထားသည့္ အင္အား ၃၀၀ ခန္႔စီရွိေသာ တပ္ ရင္း ၄ ရင္းဖြဲ႕စည္းနိုင္သည္။ သုိ႔ႏွင့္ ၈၁၅ စစ္ေဒသ၏ အေစာဆံုးတပ္ရင္းမ်ားျဖစ္သည့္ ရင္း ၁၂ ရင္း ၁၄ ရင္း ၁၆ ရင္း၁၈ တို႔ ထြက္ေပၚလာခ့ဲသည္။ အဆိုပါတပ္ရင္းမ်ားမွ အခါတိုင္းရင္းသား ေခါင္းေဆာင္မ်ား ထြက္ေပၚလာခ့ဲသည္။ ထိုအထဲမွ ဖါလုံ ဖါလယ္ေဒသဘတ္ဆာရြာသား ရင္း ၁၄ ရင္းမွဴး ဆမ္ေပ့သည္လည္းေကာင္း၊ မုန္းေစာ့ေဒသ ျဗယ္ေနရြာသား ရင္း ၁၈ ရင္းမွဴး ခ်ဲပီသည္လည္းေကာင္း၊ ရင္း ၁၂ ရင္းမွဴးအျဖစ္တာဝန္ယူခ့ဲသူ လုန္ေနာ ေလာက္ဆစ္သည္လည္းေကာင္း၊ ေဒသခံ အခါတိုင္းရင္းသားမ်ားထဲမွထင္ရွားသူမ်ားျဖစ္သည္။
၁၉၇၅ CPB ဗဟိုေကာ္မတီ ျပန္ဖြဲ႕ေသာအခါ ၈၁၅ စစ္ေဒသမွ ရဲေဘာ္ေဖေသာင္းသည္ CPB ၏ဗဟိုေကာက္မတီဝင္ ျဖစ္ လာသည္။
၁၉၇၅ ႏွစ္ကုန္ပိုင္းတြင္ CPB အေရွ႕ေျမာက္စစ္ေဒသမွ စစ္ဆင္ေရးၾကီးတခုျပဳလုပ္ခ့ဲသည္။ ဝနယ္မွတပ္မ်ားသည္ မိုင္းေပါက္ ဆစ္ေလြ႕ (ဆီလူး) အားျဖတ္၍ က်ိဳင္းတုံ မိုင္းေယာင္း မို္င္းယန္း ဂြင္အတြင္းသုိ႔ဝင္ေရာက္ျပီး ၈၁၅ စစ္ေဒသတပ္မ်ားႏွင့္ အတူတြဲ၍ လွဳပ္ရွားခ့ဲသည္။ ထိုစစ္ဆင္ေရး ကာလအတြင္း အေရွ႕ေျမာက္စစ္ေဒသမွတပ္မဟာ ၈ သည္ မိုင္းလားရွိရာ မိုင္းမကြင္းအားသိမ္းပိုက္ နိုင္ခဲ့သည္။ စစ္ဆင္ေရးျပီး၍ အေရွ႕ေျမာက္တပ္မ်ားျပန္လည္ထြက္ခြါေသာအခါ မိုင္းလားေဒသ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအား ၈၁၅ စစ္ေဒသသုိ႔လႊဲေျပာင္းေပးခ့ဲသည္။ ဤသုိ႔ျဖင့္ မိုင္းလားေဒသသည္ ၈၁၅ စစ္ေဒသလက္ေအာက္သုိ႔ ေရာက္ရွိခ့ဲေတာ့သည္။ ၈၁၅ စစ္ေဒသသည္လည္း အခါေဒသအျပင္ ရွမ္းေဒသကိုပါ တိုးခ်ဲ႕လာနိုင္သည္ဟုဆိုရမည္။
၈၁၅ စစ္ေဒသ၌ မူလ တပ္ရင္း ၄ ရင္းမွ ရင္း၅ ႏွင့္ ရင္း ၇ ကိုထပ္မံဖြဲ႕စည္းခ့ဲျပီျဖစ္သည္။ ထိုစဥ္ ရင္း ၇ ရင္းမွဴးအျဖစ္တာဝန္ယူခ့ဲသူ ပေလာင္တိုင္းရင္းသား အိုက္ရွန္းမွာ တိုက္ခိုက္ေရးတြင္ နံမည္ရသည္ဟု ဆိုပါသည္။ မိုင္းလားကြင္းအတြင္းသု္ိ႔ေရာက္ေသာ အခါ ေဒသခံ ရွမ္းမ်ားထပ္မံသိမ္း သြင္း၍ ရင္း ၁ ႏွင့္ ရင္း ၃ ကိုထပ္မံတိုးခ်ဲ႕ဖြဲ႕စည္းခ့ဲသည္။ သုိ႔ႏွင့္ မူလ အခါေဒသမွ ရင္း ၆ ရင္း ရွမ္းေဒသမွ ရင္း ၂ ရင္း ေပါင္း ၈ ရင္းအထိ တိုးခ်ဲ႕ဖြဲ႕စည္းနိုင္ခ့ဲသည္။ ထိုတပ္ရင္းမ်ားမွာ စတင္ဖြဲ႕စည္းစဥ္က အင္အား ၃၀၀ ခန္႔ရွိေသာ္လည္း ေနာက္ပိုင္းတြင္ အင္အား ၂၀၀ ေအာက္သုိ႔ေလ်ာ့က်သြားခ့ဲသည္။
၁၉၇၉ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ၈၁၅ စစ္ေဒသနိုင္ငံေရးမွဴး ရဲေဘာ္ေဖေသာင္းမွာ ေျမာက္ပိုင္းဗ်ဴရိုသုိ႔ေျပာင္းေရႊ႕သြားျပီး CPB ဗဟိုမွ ရဲေဘာ္ေအးေငြမွ နိုင္ငံေရးမွဴးအျဖစ္ေျပာင္းေရႊ႕တာဝန္ယူသည္။ ထိုအခ်ိန္၌ ၈၁၅ စစ္ေဒသ၏ ဒုတပ္မွဴးအျဖစ္တာဝန္ယူေသာ စိုင္းလင္းေခၚ လီေမရွင့္မွာ တေျဖးေျဖးၾသဇာတက္လာျပီးတပ္ကို ခ်ဳပ္ကိုင္လာနိုင္ျပီဟုဆိုရမည္။
၈၁၅ စစ္ေဒသ၏ဌာနခ်ဳပ္ ကို ေတာင္ေပၚမန္ဖိုင္တြင္ထားရွိရာမွ ၁၉၈၂/၈၃ ခန္႔တြင္ ဒုတပ္မွဴးစိုင္းလင္း ဦးစီးသည့္ အင္အားအခ်ိဳ့သည္မိုင္းလားသုိ႔ေျပာင္းေရႊ႕၍ စစ္ေဒသခြဲရံုးအျဖစ္အေျခစိုက္သည္။ ဤသုိ႔ျဖင့္ မိုင္းလားသည္တစတစႏွင့္ စည္ကား လာသည္ဟု ဆိုရပါမည္။
၈၁၅ စစ္ေဒသသည္ တပ္ရင္း ၈ ရင္းကို ရင္း ၄ ရင္းစီပါေသာ တပ္မဟာ ၂ ခုအျဖစ္ဖြဲ႕စည္းသည္။ တပ္မဟာ ၉ ႏွင့္ တပ္မဟာ ၁၁ ဟု ေခၚတြင္သည္။ အရပ္ဖက္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအားလည္း မူလ မုန္းေစာအခါေဒသအား ခရိုင္ ၁ ခု မိုင္းလားေဒသအား ခရိုင္ ၁ ခု စုစုေပါင္း ခရိုင္ ၂ ခု ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ခ့ဲသည္။
ဆက္လက္ေဖၚျပပါမည္။
Photo Credit : Getty Images
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
