ေက်ာ္ေမာင္(တိုင္းတာေရး) – ဒိုးဒိုး ေဒါက္ေဒါက္
(၁)
ၿပီးခဲ့တဲ့ တနဂၤေႏြပိတ္ရက္တုန္းက သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ရဲ႕အိမ္မွာ ျပဳလုပ္တဲ့ ရည္စူးဆြမ္းကပ္အလွဴကို မုန္႔ဟင္းခါးစား သြားရင္း၊ တရားနာ သြားရင္း၊ ရင္းနွီးတဲ့ မိတ္ေဆြေတြနဲ႔ စကားစျမည္ေျပာျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္။ မ်က္ေမွာက္ေရးရာေတြ၊ အင္ဂ်င္နီ ယာ ေလာကအေၾကာင္းအရာေတြ၊ လုပ္ငန္းအေတြ႔အၾကံဳေတြ ေျပာၾကဆိုၾက ဖလွယ္ၾကရင္းနဲ႔ ေန႔လယ္စာကိုပါ အိမ္ရွင္ဇနီး ေမာင္ႏွံက ထပ္မံဧည့္ခံတဲ့အျပင္၊ သူငယ္ခ်င္းေတြ အလွဴအိမ္မွျပန္တဲ့အခါ အိမ္ေတြမွာ က်န္ခဲ့တဲ့သူေတြ သုံးေဆာင္ႏိုင္ေအာင္ စားစရာေတြေတာင္ ထည့္ေပးလိုက္ပါေသးတယ္။
အိမ္ရွင္မိတ္ေဆြက ကြန္ပ်ဴတာနယ္ပယ္နဲ႔ အင္ဂ်င္နီယာနယ္ပယ္ႏွစ္ရပ္စလုံးကို ေလ့လာခဲ့တဲ့သူ ျဖစ္တဲ့အတြက္ အလွဴလာ တဲ့ ဧည့္သည္ေတြကလည္း ထိုပညာရပ္ႏွစ္ခုထဲက တခုမဟုတ္တခုကို ေလ့လာခဲ့ၾကတဲ့သူေတြြ၊ တခ်ိဳ႕ေတြက နွစ္ခုစလုံးကုိ ေလ့လာခဲ့ၾကတဲ့သူေတြျဖစ္ၿပီး အမ်ားအားျဖင့္ ထိုထိုေနာက္ခံပညာရပ္ေတြနဲ႔ပဲ ေရျခားေျမျခား တိုင္းတစ္ပါးမွာ အသက္ေမြး ဝမ္းေက်ာင္း ျပဳေနသူမ်ားျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီမွာ မိတ္ေဟာင္းေဆြေဟာင္းျဖစ္တဲ့ ၀ါရင့္အင္ဂ်င္နီယာတေယာက္ ေျပာတဲ့စကား ကို ျပန္အမွတ္ရခဲ့မိပါတယ္။
သူက “ကြန္ပ်ဴတာနယ္ပယ္မွာ Hardware နဲ႔ Software ဆိုတဲ့ စကားလုံးႏွစ္လုံးကို အမာထည္နဲ႔ အေပ်ာ့ထည္ဆိုၿပီး ကနဦး က ျမန္မာမႈ ျပဳခဲ့ၾကတာ။ ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့မွ ေခၚရ ဖတ္ရတာ အဆင္မေျပတာေတြ ရွိလာတာနဲ႔ တိုက္ရိုက္ေမြးစားတာပဲ ေကာင္းပါတယ္ ျဖစ္သြားၿပီး တိုက္ရိုက္ပဲသုံးႏႈန္းၾကတာ” လို႔ ေျပာျပပါတယ္။
အဲဒါနဲ႔ဆက္စပ္မိၿပီး အျဖစ္အပ်က္တခုကို သြားသတိရမိပါတယ္။ ျမန္မာမႈျပဳခဲ့တုန္းက အေခၚအေ၀ၚကိုပဲ ျပန္လည္ အသုံးျပဳ ခြင့္ျပဳပါ။
အမာထည္အဓိကယူသူေတြနဲ႔ အေပ်ာ့ထည္အဓိကယူသူေတြ ေနာက္ဆုံးနွစ္တႏွစ္မွာ ဘာသာရပ္တခုကို အတူတူသင္ယူ ရပါတယ္။ စာသင္ခန္းတခန္းတည္းမွာ မတူညီတဲ့ အဖြဲ႔ႏွစ္ဖြဲ႔ကို အတူတူထား သင္ယူေစတာျဖစ္ပါတယ္။ ဘုံဘာသာရပ္ဆိုပါစို႔။
တရက္မွာ ဘုံဘာသာရပ္ထဲက အေၾကာင္းအရာတခုကို ဆရာက အာေပါင္အာရင္းသန္သန္ ရွင္းျပေပးေနရင္း ေက်ာက္သင္ ပုန္းႀကီးေပၚ ပုံၾကမ္းေလးတပုံဆြဲလိုက္တယ္။ ၿပီးတဲ့အခါ အေပ်ာ့ထည္သမားေတြထဲက စာေတာ္တဲ့ ေက်ာင္းသူတေယာက္ကို ေမးလိုက္တယ္။ ဒါကို ဘာလို႔ေခၚသလဲတဲ့။ အေမးခံရတဲ့ေက်ာင္းသူက မတ္တပ္ ခ်က္ခ်င္းထရပ္ၿပီး အဲဒီပုံကို ဘယ္လို ေခၚေၾကာင္း ဒိုးကနဲ ေဒါက္ကနဲ ေျဖလိုက္ပါတယ္။ အေျဖကို ၾကားတဲ့အခါ အမာထည္သမားေတြရဲ႕ ဦးေခါင္းေတြဆတ္ကနဲေထာင္သြားၾကတာကို သတိထားမိလိုက္ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လည္းဆိုေတာ့ ဆရာက ေမးတဲ့အခါမွာ ပုံဆြဲဆြဲၿပီးခ်င္း ေမး တယ္၊ ေျဖတဲ့သူကလည္း ပုံတန္းျမင္တာနဲ႔ ဘာပုံလည္းဆိုတာ သြက္သြက္လက္လက္ ထေျဖတယ္။ ပုံကလည္း အမာထည္ သမားေတြနဲ႔ အေတာ္ေလးကို ရင္းႏွီးတဲ့ပုံျဖစ္ေနတယ္။ အမာထည္သမားေတြအတြက္က အဲဒီပုံရဲ႕ အေခၚအေ၀ၚသာမက သူရဲ႕ လုပ္ငန္းေဆာင္တာကိုပါ အေသးစိတ္က်က် ေလ့လာထားၿပီးသားျဖစ္တဲ့အတြက္ သူတို႔အတြက္က အေတာ္ကို လြယ္တဲ့ေမးခြန္းျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒါေၾကာင့္ ဒီေလာက္လြယ္တဲ့ေမးခြန္းကို ဘာေၾကာင့္ေမးရသလည္းဆိုတာကို အတန္းခ်ိန္ၿပီးတဲ့အထိ မေက်လည္ႏုိုင္သူ ေတြက အမာထည္သမားေတြပဲျဖစ္ပါတယ္။
(၂)
တခါမွာ ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕ ရာထူးႀကီးႀကီးကို ရယူထားတဲ့ ပုဂၢိဳလ္အႀကီးႀကီးတေယာက္ဟာ စက္ရုံတရုံကို လွည့္လည္ၾကည့္႐ႈ စစ္ေဆးဖို႔ ႂကြေရာက္လာပါသတဲ့။ ရာထူးၾကီးၾကီးပုဂၢိဳလ္ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဌာနဆိုင္ရာ အႀကီးအကဲေတြကလည္း တတပ္ တအားနဲ႔ လိုက္ပါလာတာေပါ႔။
လွည့္ပတ္ၾကည့္ၾကရင္း စက္ရုံရဲ႕ အေဆာက္အဦတေနရာကိုေရာက္တဲ့အခါ အႏွီပုဂၢိဳလ္ႀကီးက တေနရာကို လက္ညႇဳိးထိုးၿပီး “ေဟ့ အဲဒီဟာ အျမင့္ဘယ္ေလာက္ရွိလည္း” လို႔ အမွတ္မထင္ေမးပါေလေရာ။ ေနာက္လိုက္ေနာက္ပါေတြကလည္း ဘယ္ လိုေျဖရမွန္းမသိ၊ ပါးစပ္အေဟာင္းသားျဖစ္ေနၾကၿပီး တေယာက္မ်က္ႏွာ တေယာက္ၾကည့္ေနၾကတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ အဲဒီ မွာ ကယ္တင္ရွင္အင္ဂ်င္နီယာတေယာက္က အဲဒီအျမင့္ဟာ ရွစ္ေပနဲ႔ ႏွစ္လက္မ ျဖစ္ပါတယ္ဆိုၿပီး အတိအက်ကို ေျပာလိုက္ ပါေလေရာ။
ပုဂၢိဳလ္ႀကီးလည္း ဘာမွကို ထပ္မေမးေတာ့ဘဲ ဆက္ေလွ်ာက္သြားပါေတာ့တယ္။ က်န္တဲ့သူေတြလည္း အဲဒီက်မွ သက္ျပင္း ေလးေတြ သက္ျပင္းႀကီးေတြ မသိမသာ ခိုးခ်ၾကရပါတယ္။ စက္ရုံကေနၿပီး ထိုပုဂၢိဳလ္ၾကီး ျပန္ႂကြသြားတဲ့အခါမွာ ခုနက အင္ ဂ်င္နီယာကို ၀ိုင္းေမးၾကပါေတာ့တယ္။
“ခင္ဗ်ားဗ်ာ အေတာ္ေတာ္တဲ့လူ၊ အေပၚကိုတက္ၿပီး တုိင္းထားသလား ေအာက္ေမ့ရတယ္။ ေနစမ္းပါဦး၊ ဒီေလာက္အျမင့္ရွိ တယ္ဆိုတာ ခင္ဗ်ား ဘယ္လိုသိသလည္း ရွင္းျပပါဦး” ဆိုတဲ့အခါ
“ဘယ္ .. က်ေနာ္လည္း အဲဒီေလာက္ တိတိက်က် ဘယ္သိမလည္းဗ်၊ အတိုင္းအတာကို မွန္းၿပီး ေျပာလုိက္ရတာေပါ႔။ ရွစ္ ေပဆိုရင္ ေနာက္ဆက္တြဲေမးခြန္းေတြက တက္လာဦးမွာ။ အဲဒါေၾကာင့္ ရွစ္ေပ ႏွစ္လက္မဆိုၿပီး ေျပာလိုက္တာ။ မွန္းၿပီးေျပာ တယ္ဆိုေပမယ့္ ဒါမ်ိဳးက တိက်တဲ့အေျဖေပးလိုက္မွ ရတာမ်ိဳးေလဗ်ာ”
ရွင္းျပတာကို ၾကားတဲ့အခါမွာ ၾကားရသူအေပါင္း ျပဳံးစိျပံဳးစိ ျဖစ္ကုန္ၾကပါေတာ့တယ္။
(၃)
လုပ္ငန္းအေတြ႔အၾကံဳရွိတဲ့ အင္ဂ်င္နီယာႀကီးမ်ားကို တည္ေဆာက္ဆဲ စီမံကိန္းႀကီးေတြ ႀကီးၾကပ္ဖို႔ စီမံကိန္းေတြရွိရာကို မၾကာခဏ ေစလႊတ္ပါတယ္။ စီမံကိန္းတခုကို သြားေရာက္ၾကီးၾကပ္ခဲ့တဲ့ အင္ဂ်င္နီယာအရာရွိႀကီးတေယာက္က သူေတြ႔ၾကံဳ ရခဲ့ပုံကို အခုလို ျပန္ေျပာင္းေျပာျပပါတယ္။
“စီမံကိန္းက တဖက္ႏုိင္ငံက စက္ပစၥည္းေတြ၊ အတတ္ပညာရွင္ေတြနဲ႔ ဒို႔ဆီက အတတ္ပညာရွင္ေတြ ပူးေပါင္းလုပ္တဲ့ စီမံ ကိန္းကြ။ အဲဒီေတာ့ စက္ပစၥည္းေတြနဲ႔အတူ သူတို႔ဖက္က အင္ဂ်င္နီယာေတြပါ ပါလာတယ္။ တရက္မွာ စက္အသစ္တလုံး အေၾကာင္းကို သူတို႔ဆီက အင္ဂ်င္နီယာဆိုတဲ့ပုဂၢိဳလ္က ရွင္းျပေနတာ ေတြ႔လိုက္ရလို႔ အန္ကယ္လည္း စီမံကိန္းအင္ဂ်င္နီယာေလးေတြၾကားထဲ တိုးေ၀ွ႔ၿပီး မတ္တပ္ရပ္နားေထာင္ျဖစ္တယ္။
အဲဒီအင္ဂ်င္နီယာက ရွင္းျပတာ နည္းနည္း၊ ဒို႔အင္ဂ်င္နီယာေတြကို ႏွိမ္ႏွိမ္ၿပီး ေျပာတာက မ်ားမ်ားဆိုေတာ့ ၾကာလာတဲ့အခါ နားၾကားျပင္းကပ္လာပါေရာကြာ။ သူရွင္းျပေနတဲ့စက္အေၾကာင္းကို သိဖို႔မေျပာနဲ႔၊ ျမင္ေတာင္ျမင္ဖူးတဲ့သူ လုံး၀မရွိဘူးလို႔ သူက ထင္ေနတာ။ သူက စကားေျပာတာမွာ ခပ္က်ယ္က်ယ္နဲ႔ သူသိ သူတတ္ ပုံစံေျပာေနတာကြ။ ဒို႔အင္ဂ်င္နီယာေတြကို မ်ားကြာ ငတုံး ငအေတြမ်ား ထင္ေနလားမသိဘူး။ သူေျပာေနတာေတြ ေသေသခ်ာခ်ာနားေထာင္ၾကည့္ေတာ့ အင္ဂ်င္နီယာ ပညာအေျခခံေလာက္ကို လာရွင္းျပေနတာ ေတြ႔ရတယ္။ အဲဒါနဲ႔ အန္ကယ္လည္း ကိုယ့္ဒုကၡကိုယ္ယူမွျဖစ္ေတာ့မယ္ဆိုတဲ့ သေဘာနဲ႔ အဲဒီ ရွင္းျပေနတဲ့ပုဂၢိဳလ္ကို အဂၤလိပ္လိုပဲ ျပန္ေမးလိုက္တယ္။
“ေမးပါရေစဗ်ာ၊ ခင္ဗ်ား ဒီစက္ထက္ေကာင္းတဲ့စက္မ်ိဳး ေတြ႔ဖူးသလား” လို႔ဆိုၿပီး။ ရုတ္တရက္ ေကာက္ခါငင္ခါ အေမးခံရ ေတာ့ သူလည္း ေၾကာင္သြားတယ္။ အဲဒီေနာက္ အန္ကယ္လည္း တခါတည္း ဆက္ေျပာလိုက္တယ္ “က်ေနာ္က ခင္ဗ်ားတို႔ရဲ႕ ဒီလိုစက္မ်ိဳးမေျပာနဲ႔၊ ေကာင္းေပ့ ခိုင္ေပ့ ကုန္ထုတ္လုပ္အား မ်ားေပ့ဆိုတဲ့ ဂ်ာမနီကထုတ္တဲ့စက္လိုမ်ိဳးကို ခေရေစ့တြင္းက် ေလ့လာခဲ့တဲ့အင္ဂ်င္နီယာပါ။ ေတြ႔ခဲ့တာကလည္း အဲဒီစက္ေတြထုတ္တဲ့ ဂ်ာမနီမွာပါပဲ။ အခု ခင္ဗ်ားရဲ႕စက္က ဟိုစက္ နဲ႔ယွဥ္ရင္ ဒါေတြ ဒါေတြ မရွိဘူး၊ ဒါေတြ ဒါေတြအားနည္းတယ္။ ေနာက္ၿပီး အခုနားေထာင္ေနတဲ့ အင္ဂ်င္နီယာေတြက အေျခ ခံစနစ္ေတြကို ေကာင္းေကာင္းသိတယ္၊ ခင္ဗ်ား ရွင္းျပ ေျပာျပရမွာက ခင္ဗ်ားစက္ကို ဘယ္လိုသုံးရမလည္းဆိုတဲ့ အသုံးခ် နည္းကိုပဲေျပာရမွာ၊ အဲဒါဆို သူတို႔အတြက္ ပိုအသုံး၀င္မယ္” ဆိုၿပီး ဒိုးဒိုးေဒါက္ေဒါက္ေျပာလိုက္တဲ့အခါမွ အဲဒီသူေကာင့္ သားလည္း ႏႈတ္ပိတ္သြားေတာ့သကြ”
(၄)
အေမးရွိတဲ့အခါ အေျဖရွိရမွာပါပဲ။ ဘယ္လိုပဲေျဖေျဖ အေျဖက မွားေနေစဦးေတာ့ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ ဒိုးဒိုးေဒါက္ေဒါက္ေျဖတဲ့သူကို သေဘာက်ၾကတာပါပဲ။ မွားလား၊ မွန္လား၊ ၿဖီးခ်ေနတာလား ဆိုတာကို ေမးတဲ့သူကလည္း ဒိုးဒိုးေဒါက္ေဒါက္ ဆုံးျဖတ္ တတ္ႏုိင္စြမ္း ရွိရပါမယ္။ မွားေနရင္ အမွန္ေရာက္ေအာင္ ခ်က္ခ်င္းျပင္ေပးႏုိင္စြမ္းရွိရပါမယ္။ မွန္တဲ့သူကိုလည္း ခ်ီးမြမ္းတတ္ရ ပါတယ္။ တခါတေလမွာ အေျဖကို သြက္သြက္လက္လက္ ေျဖလိုက္ႏုိင္တဲ့ ေမးခြန္းမ်ိဳးဟာ တျခားသူေတြအတြက္ အေတာ္ ေလးကို လြယ္ကူလြန္းတဲ့ ေမးခြန္းမ်ိဳး ျဖစ္ေနႏိုင္ပါတယ္။
အေမးမရွိေပမယ့္ တခါတခါက်ျပန္ေတာ့ တလြဲေတြးမိ၊ တလြဲယူဆမိ၊ တလြဲလုပ္မိၾကမွာစိုးတဲ့အတြက္ တဖက္သားကို အသိ ေပးတဲ့သေဘာအေနနဲ႔ ခ်က္က်လက္က် ရွင္းျပ၊ ေျပာျပႏိုင္တဲ့ အရည္အခ်င္းမ်ိဳး ရွိဖို႔လည္း အထူးလိုအပ္ပါတယ္။
အလယ္တန္းေက်ာင္းတက္ခဲ့တုန္းက ပထ၀ီ၀င္ျပဆရာမႀကီးကို အမွတ္ရမိပါတယ္။ ဆရာမႀကီးက “ကဲ ထ စာဆို” ဆိုတာနဲ႔ အခ်ိန္မဆိုင္းဘဲ ဒိုးဒိုးေဒါက္ေဒါက္ ထဆိုႏုိင္က ဆို၊ မဆိုႏိုင္ရင္ေတာ့ အဲဒီေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားရဲ႕ ေက်ာျပင္ဟာ ဆရာမ ၾကီးရဲ႕ လက္ဖ၀ါးျပင္နဲ႔ ဒိုးကနဲ ေဒါက္ကနဲ ေျဗာတင္ခံရမွာပဲျဖစ္ပါတယ္။ စာမဆိုႏုိင္လို႔ ေျဗာတင္ခံရသူမ်ားကို ျပံဳးတုံ႔ ျပဳံးတုံ႔နဲ႔ အရသာခံၾကည့္ေနသူေတြလည္း သူတို႔ မဒိုးႏိုင္ မေဒါက္ႏုိင္တဲ့အခါ ေက်ာျပင္ကို ေျဗာတင္ခံၾကရပါေတာ့တယ္။
စာဖတ္သူ မိတ္ေဆြအေပါင္း မွန္မွန္ကန္ကန္ ဒိုးႏိုင္ ေဒါက္ႏုိင္ၾကပါေစေသာ၀္။
၂၁-၂-၂၀၁၆
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
