ဖိုုးထက္ – ေလာဘၾကီးတဲ႔ ဒီမိုကေရစီ
(မိုုးမခ) ေဖေဖာ္၀ါရီ ၇၊ ၂၀၁၆
ကၽြန္ေတာ္႔မွာ စကၤာပူ လူမ်ိဳး မိတ္ေဆြၾကီး တစ္ေယာက္ရိွသည္။ ေကာင္းမြန္စြာ ပညာသင္ၾကားထားခဲ႔သူ ျဖစ္သလို အလုပ္အေတြ႔အႀကံဳလဲ အလြန္မ်ားသည္။ ထို႔ေၾကာင္႔ ဘယ္အလုပ္ ေျပာင္းေျပာင္း အလုပ္တိုင္းမွာ ရာထူး ၾကီးၾကီး တာ၀န္ယူရသူျဖစ္၏။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ သူနဲ႔က အသက္သိပ္မကြာျခားေသာ္လည္း သူငယ္ခ်င္းလို၊ မိတ္ေဆြလို၊ သားအဖလို မ်ိဳး တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ အျပန္အလွန္ ႏိွပ္ကြပ္သည္႔ ရင္းႏီွးခင္မင္မွဳမ်ိဳး ရိွသည္။ အလုပ္အေပၚမွာ စိတ္ထား အလြန္ေျဖာင္႔သလို တရားမွ်တမွဳ အေတာ္ရိွသူဟု ဆိုႏိုင္သည္။ အေရွ႕အလယ္ပိုင္း ႏိုင္ငံေလး တစ္ခုမွာ အလုပ္လုပ္ဖို႔ သူက ရန္ကုန္မွာ အင္တာလာဗ်ဴးရာကစၿပီး သူနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ သိခဲ႔၊ ခင္ခဲ႔ၾကတာ ႏွစ္ေပါင္း မနည္းေတာ႔။ ကၽြန္ေတာ္႔ အားနည္းခ်က္မ်ားကို ပါယ္ပါယ္ႏွယ္ႏွယ္ၾကီး သိသူ ျဖစ္သလို ကၽြန္ေတာ္႔ကို ဘယ္လို ခိုင္းရမယ္ဆိုတာလဲ ေကာင္းစြာ ေၾကညက္နားလည္သူလဲ ျဖစ္သည္။ ဘီယာ၀ိုင္းမွာ ေပါက္တတ္ကရ စကားေတြ အမ်ားၾကီး ေျပာၾကသေလာက္ အလုပ္နဲ႔ ပါတ္သက္လွ်င္ နည္းနည္းမွ မ်က္ႏွာသာ မေပးသူ ျဖစ္သည္။ အလုပ္က သပ္သပ္။ ကိုယ္ေရး ကိုယ္တာ ခင္မင္ ရင္းႏီွးမွဳက သပ္သပ္ စည္းတားသူ ျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္႔ဘက္ကလဲ သူ႔ကို ဘယ္လိုဘဲ ျပန္ၿပီး စေနာက္ေသာ္လည္း “ေခြးေလး အေရးေပး ပါးလ်က္ နားလ်က္” မျဖစ္ရေအာင္ သတိထားပါသည္။ အမွန္တကယ္လဲ သူ႔လို စိတ္ထား ေကာင္းသူ တစ္ေယာက္ကို ေလးစားမိသည္။
တစ္ေလာက ကၽြန္ေတာ္႔ကို ဘီယာေသာက္ဖို႔ ခ်ိန္းလာသည္။ မေတြ႔တာလဲၾကာ၊ သူနဲ႔ ေတြ႔ရင္ သူကဘဲ ေကၽြးေမြး ဒကာခံသူဆိုေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း OK ။ ကၽြန္ေတာ္႔လစာ ေငြေၾကးေလးႏွင္႔ သူေခၚသြားတတ္သည္႔ ဆိုင္ႀကီး ဆိုင္ေကာင္းေတြမွာ ကိုယ္က ဦးေအာင္ ရွင္းလုိက္ဖုိ႔ ဆိုတာ အေတာ္ၾကီး ခက္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင္႔ သူေခၚတိုင္း ကၽြန္ေတာ္က မသြားမိေအာင္ ၾကိဳးစားရသည္။ သိတတ္ရသည္။ ဒီတစ္ေခါက္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေတြ႔ၾကေတာ႔ သူ႔မိန္းမ သူ႔ထက္ အသက္ထက္၀က္ခန္႔ ငယ္သူျဖစ္ေၾကာင္းကို ၾကြား၀ါျခင္းအား ကၽြန္ေတာ္က သက္လံုေကာင္းေစဖို႔ က်န္းမာေရး ဂရုစိုက္ဖို႔ ျပန္လွန္သူ႔ကို ႏိွပ္ကြပ္။ သူက မခံခ်င္ေအာင္ ကၽြန္ေတာ္႔ကိုစ ျဖင္႔ စကား၀ိုင္းက စိုစိုျပည္ျပည္။ စကား ေျပာေနရင္း သူ႔တယ္လီဖုန္းကို ထုတ္ၿပီး သူ႔ရဲ႕ လိပ္စာ ကဒ္ျပား ဓာတ္ပံုကို ျပသည္။
သူ႔အလုပ္ အသစ္မွာ သူက GM ရာထူး။ ၿပီးေတာ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ သြားၿပီး တာ၀န္ယူရမည္။ သူ႔ ကုမၸဏီက ပဲခူးဘက္မွာ ေျမကြက္ၾကီး တစ္ခုကို ႏွစ္ရွည္စာခ်ဳပ္ျဖင္႔ ျမန္မာ အစိုးရဆီကေန ငွားထားသည္။ (ကိုယ္႔ အစိုးရမ်ား ဘာလုပ္ေနသလဲဆိုတာ ႏိုင္ငံျခားသားက ေျပာမွဘဲ သိရသည္။ ေကာင္းခ်က္။) သူတို႔က အဲဒီ ေျမကြက္ၾကီးေပၚမွာ စက္ရံု အခြံၾကီးေတြ၊ အိမ္ယာေတြ၊ ကုန္တိုက္ၾကီးေတြ ေဆာက္မည္။ ၿပီးေတာ႔မွ အျခား ရင္းႏီွးျမဳပ္ႏွံလာမည္႔ ႏိုင္ငံျခား ကုမၸဏီၾကီးေတြ၊ အထည္ခ်ဳပ္ စက္ရံုေတြကို ငွားစားမည္ ဆို၏။
သူမ်ားေတြမ်ား လာဘ္ျမင္တတ္၊ လုပ္တတ္၊ ကိုင္တတ္လိုက္တာ။ ကိုယ္ေတြဆီက ခို၀ါ၊ ခိုနီ၊ ခိုျပာေတြကေတာ႔ လူၾကီးနားကပ္ၿပီး ခိုးစားဖို႔ဘဲ စိတ္ထဲ ေရာက္ေနတာႏွင္႔ ဒီလို အႀကံဥာဏ္ေတြ ရိွဟန္မတူ။ သူ႔အလုပ္က ေဆာက္လုပ္ေရး လုပ္ငန္းေတြ စေနၿပီ။ သူက အဲဒီမွာ သြားထိုင္ၿပီး ၾကီးၾကပ္ ကြပ္ကဲရသည္။ ေျပာရလွ်င္ သူက ပိုင္အိုးနီးယား။ အေျခက်ေအာင္၊ အဆင္ေျပေအာင္ စီမံေဆာင္ရြက္ရမည္။ ထို႔ေၾကာင္႔ ဘာအေကာင္မွ မဟုတ္သည္႔ ကၽြန္ေတာ္လို အေကာင္ကို ေခၚၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံ အေၾကာင္း သတင္း၊ ပလင္း တီးေခါက္ျခင္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။
အဲဒီအခ်ိန္က ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္၏ သမၼတ အထက္က ေနမည္ဆိုသည္႔ စကားက အေတာ္ Hot ေနသည္။ သူတို႔ဆီမွာလဲ သြားေလသူ လီကြမ္ယုၾကီးက သမၼတ အထက္က တစ္ခ်ိန္လံုး ေနသြားေပမယ္႔ ဒီလို စကားလံုး၀ ေျပာမသြား။ လူတိုင္း သိနားလည္သည္႔ open secrete တဲ႔။ မင္းတို႔ ေခါင္းေဆာင္ ဒီလို ေပၚတင္ၾကီး ဖြင္႔ေျပာတာ ငါနားမလည္ဘူးဟု ဆိုသည္။ သူက ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံေရးကို ဘယ္လိုလုပ္ နားလည္ႏိုင္မွာလဲ။ ရွဳပ္ေထြး သပြတ္အူ လိုက္ေနသည္႔ ျမန္မာႏိုင္ငံ ႏိုင္ငံေရးကို ႏိုင္ငံေရး စိတ္၀င္စားသည္႔ ကၽြန္ေတာ္လို အေကာင္ေတာင္ ရံဖန္ရံခါ မ်က္စိလည္၊ လမ္းမွား တတ္ေသးသည္ဘဲ။ ႏိုင္ငံေရး ေမွာ္ရံုေတာထဲတြင္ ေပ်ာက္ေသာလမ္းမွာ စမ္းတ၀ါး၀ါး ျဖစ္မိေသးသည္ဘဲ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ တိုက္ပြဲေခၚသံ စကားကို အားလံုး အဆင္ေျပ လြယ္ကူေအာင္ လုပ္ေပးထားသည္႔ ႏိုင္ငံတစ္ခု၏ ႏိုင္ငံသား တစ္ေယာက္က နားလည္ဖို႔ ခက္မွာပါ။
သူက ကၽြန္ေတာ္႔ကို မင္း သူငယ္ခ်င္းေတြ၊ အသိမိတ္ေဆြေတြ ရိွရင္ ငါနဲ႔ ဆက္သြယ္ခိုင္းဆိုၿပီး ခိုင္းလာသည္။ လစာလဲ မနည္းပါဘူး မင္းကို ငါေပးခဲ႔သလိုေပါ႔ဟု ဆိုေသာ္ေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ အားရ ပါးရ ရီၾကရသည္။ အေရွ႕အလည္ပိုင္း ႏိုင္ငံေလးတြင္ သူ႔လက္ေအာက္မွာ အလုပ္ လုပ္ရစဥ္က အစဦး ေပးထားသည္႔ လစာက နည္းသည္။ သို႔ေသာ္ ေနာက္ပိုင္းမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဒူေပ ဒဏ္ေပ ခံၿပီး အလုပ္ လုပ္ႏိုင္မွန္း သိလာေတာ႔ မေတာင္းေပမယ္႔ လစာကို ႏွစ္ဆနီးပါး တိုးေပးဘူးတာကို ႏွစ္ဖက္စလံုးက သိေသာေၾကာင္႔ ရီၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္က ငါ႔သူငယ္ခ်င္းေတြကို သူ႔လက္ေအာက္မွာ အလုပ္သာ ၾကိဳးစား၊ အလုပ္အေပၚမွာ စိတ္ထား ေကာင္းေကာင္းထား ႏွစ္ဆ ေသခ်ာေပါက္ တိုးေပးမွာလို႔ ေျပာလိုက္ရမလားဟု ေမးေတာ႔ “ဟေကာင္ ငါက စီးပြားေရး သြားလုပ္မွာ။ အလွဴသြားလုပ္မွာ မဟုတ္ဘူးတဲ႔။ ကုမၸဏီ အက်ိဳးလဲ ၾကည္႔ရမွာကြ” ဟု ေငါက္သည္။
သူျမန္မာႏိုင္ငံကို ထြက္သြားေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ၾကိဳးစားၿပီး မိတ္ေဆြမ်ား၊ အေပါင္းအသင္းမ်ား၊ ကူညီရမည္႔ သူမ်ားအား သူ႔ကို ဆက္သြယ္ခိုင္းသည္။ သူငယ္ခ်င္း အရင္းၾကီးမ်ားကို သူ႔အတြက္ အလုပ္ မလုပ္ႏိုင္ရင္လဲ မိတ္ျဖစ္ေဆြျဖစ္ သြားေတြ႔ပါ။ ကူညီႏိုင္တာ ရိွတာ ကူညီပါ။ ဆက္သြယ္ပါဟု တိုက္တြန္းေသာ္လည္း ႏိုင္ငံျခားသားနဲ႔ ေတြ႔ရမွာ တီေကာင္ ဆားပံုသလို တြန္႔ၾကဟန္ တူသည္။ သြားမေတြ႔။ ဆက္မသြယ္ၾက။ အခြင္႔အေရးယူဖို႔ တိုက္တြန္းတာလဲ မဟုတ္။ အလုပ္ၾကီး အကိုင္ၾကီး လုပ္ေနသူႏွင္႔ အဆက္အသြယ္ ရိွထားတာ မမွားဘူးကြဟု တိုက္တြန္းေသာ္လည္း အခ်ိဳ႕က ျဖံဳေတာင္ မျဖံဳ။ အျပန္အလွန္ အကူအညီရႏိုင္သည္႔ အခြင္႔အေရးကို နားမလည္ဘူးဟု ကၽြန္ေတာ္ ဆိုခ်င္သည္။
သြားၿပီး ေတြ႔သူေတြက်ျပန္ေတာ႔လည္း ဘိ္ုးေတာ္ (သူ႔ကို ကၽြန္ေတာ္က ကြယ္ရာမွာ ဘိုးေတာ္ဆိုသည္႔ နာမ္စားကို သံုးသည္။) က ညည္းညဴသည္႔ သေဘာပါသည္႔ မွတ္ခ်က္ေတြကို ကၽြန္ေတာ္႔ဆီ ပို႔သည္။ ကိုယ္ဘာလုပ္ခ်င္တယ္၊ ကိုယ္ ဘာလုပ္ေပးႏိုင္တယ္ဆိုတာ မေျပာဘဲနဲ႔ ကိုယ္ ဘယ္ေလာက္ အေတြ႔အႀကံဳရိွေၾကာင္းဘဲ လာလာ ၾကြားတာ မ်ားတယ္ကြဟု ဆိုသည္။ ႏိုင္ငံျခား အေတြ႔အႀကံဳလဲ ရိွ၊ ပညာအရည္အခ်င္းလဲ ေကာင္း၊ အလုပ္အေပၚမွာလဲ ေကာင္းမြန္သည္႔ စိ္တ္ထား ရိွသူ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ကို သူ႔ဆီသြားၿပီး အင္တာဗ်ဴးခိုင္းေတာ႔ ေမွ်ာ္မွန္း လစာ အေမရိကန္ ေဒၚလာ ငါးေထာင္ ေတာင္းသည္ဟု သူ႔ဆီက ျပန္ၾကားရသည္။ သူက ကၽြန္ေတာ္႔ဆီကို မက္ေဆ႔ခ်္ပို႔လာသည္။ “do u think I am stupid?” တဲ႔။ ေဒၚလာငါးေထာင္ေပးရမွေတာ႔ ဘာလို႔ ျမန္မာအင္ဂ်င္နီယာငွားေတာ႔မလဲ။ တရုတ္အင္ဂ်င္နီယာ တစ္ေယာက္ကိုဘဲ ေဒၚလာ သံုးေထာင္ေလာက္ေပးၿပီး ခိုင္းေတာ႔မွာေပါ႔တဲ႔။
မေန႔က သူ႔ဆီက ေနာက္ထပ္ မက္ေဆ႔ခ်္တစ္ခု ၀င္လာသည္။ လူရွာ၊ ငွားရတာ ထင္ထားတာထက္ ၾကာတယ္တဲ႔။ မျဖစ္ႏိုင္တဲ႔ ေမွ်ာ္မွန္းလစာေတြ အမ်ားၾကီး ေတာင္းၾကတယ္တဲ႔။ ငါ မင္းႏိုင္ငံအတြက္ စိုးရိမ္တယ္တဲ႔။ လက္ရိွ တရုတ္က စီးပြားေရး က်လာေနတယ္တဲ႔။ တရုတ္ေတြ အလုပ္ရွာေနတာ ေပါေပါပဲပဲ ခိုင္းလို႔ရေနေတာ႔ ခက္တယ္တဲ႔။ အစရိွသျဖင္႔ ညည္းညဴသည္႔ သေဘာ ေျပာလာသည္။
ဒီလို မက္ေဆ႔ခ်္ေတြ ပို႔လာသည္႔ သူ႔ကို ကၽြန္ေတာ္ စာနာ နားလည္ပါသည္။ တကယ္ဆို ကၽြန္ေတာ္က ဘာေကာင္မွ မဟုတ္။ သူ႔အဆင္န႔ဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔အဆင္႔ မိုးနဲ႔ ေျမၾကီးေလာက္ကြာပါသည္။ ဒီလို သတင္းေတြ ေပးေနတာ ကၽြန္ေတာ္၏ ႏိုင္ငံအေပၚ ရိွေသာ သံေယာဇဥ္ကို ေကာင္းစြာ သိေသာေၾကာင္႔လဲ ျဖစ္ႏိုင္သည္။ ေနာက္ၿပီး သူေတြးတာက အလုပ္ရွင္ အေတြး။ ကၽြန္ေတာ္ေတြးတာက အလုပ္သမားအေတြး။ အလုပ္ရွင္က လစာကို အနည္းဆံုးေပးၿပီး အမ်ားဆံုး ခိုင္းခ်င္မွာ အေသအခ်ာ။ အလုပ္သမားက အလုပ္နည္းနည္းနဲ႔ လစာ အမ်ားၾကီး လိုခ်င္မွာ ဓမၼတာ။ ေမွ်ာ္မွန္းလစာ အမ်ားၾကီး ေတာင္းၾကေသာ သူမ်ားကို ကၽြန္ေတာ္ အျပစ္မတင္ရက္သလို သူ႔လို အလုပ္ရွင္တစ္ေယာက္၏ အေတြးကိုလဲ သိပါသည္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔လို ႏိုင္ငံမွာ ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံမည္႔ ႏိုင္ငံျခားသားမ်ားသည္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံကို ခ်စ္လို႔၊ ခင္လို႔ အကူအညီေပးတယ္ဆိုတာ အေတာ္ၾကီး ရွားမည္။ အားလံုးက စီးပြားေရး သမားေတြ။ အလုပ္သမား စရိတ္စက သက္သာသည္။ ေျမေနရာ ေပါေပါပဲပဲရသည္။ တိုးတက္လာမည္႔ ႏိုင္ငံစီးပြားေရးနဲ႔ အတူတူ သူတို႔ စီးပြားေရးေတြကိုလဲ လာေရာက္ ရင္းႏွီးမတည္ၾကျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ စကၤာပူမွာ ေပးရေသာ လစာႏွင္႔ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာလဲ ဒီလစာဘဲ ေပးရမည္ဆိုလွွ်င္ မီးပ်က္၊ ဖုန္ထ၊ ျခင္ေပါ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ လာလုပ္ပါ႔မလား။ အစစ အရာရာ အားလံုး လြယ္ကူ ေခ်ာေမြ႔ေနသည္႔ သူတို႔ ႏိုင္ငံမွာဘဲ အလုပ္ လုပ္မွာဘဲ ျဖစ္သည္။ ဒါက ျငင္းလို႔ မရသည္႔ အမွန္တရား။
ကၽြန္ေတာ္တို႔က စကၤာပူမွာ ရတဲ႔ လစာနဲ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာလည္း ဒီလစာအတိုင္း ျပန္ရၿပီး အလုပ္ရသည္႔ တစ္ေယာက္စ ႏွစ္ေယာက္စ လူမ်ားကိုဘဲ ၾကည္႔ၿပီး ငါလဲ ဒီလို လစာရကို ရရမယ္လို႔ ေတြးေနၾကလွ်င္ျဖင္႔ လူရွားတယ္ဆိုသည္႔ သူတို႔လို စီးပြားေရး သမားေတြ၏ ညည္းညဴသံကို အျမဲ ၾကားရမည္သာ ျဖစ္သည္။
တကယ္ဆို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံမွာ လုပ္စရာ အလုပ္ေတြ အမ်ားၾကီး က်န္ေသးသည္။ ႏိုင္ငံေရးမွာလဲ ၿပီးျပတ္ ေသခ်ာေသာ ဒီမိုကေရစီ ရေသးတာ မဟုတ္။ ေခ်ာ႔ေမာ႔ေပါင္းေနရသည္႔ ျမန္မာ စစ္တပ္က်န္ေသးသည္။ စီးပြားေရး၊ လူမွဳေရး၊ က်န္းမာေရး၊ ပညာေရး ဘယ္အပိုင္းကိုဘဲ ၾကည္႔လုိက္ ႀကည္႔လိုက္ လုပ္စရာ အလုပ္ေတြက ေတာင္လိုပံု။ အစရွာ ဆြဲထုတ္ အလုပ္စဖို႔ေတာင္ ခက္သည္။
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ သူတို႔လို မွန္မွန္ကန္ကန္ (အမ်ားၾကီး မွန္ဖို႔မ်ားသည္) အလုပ္ေတြ လုပ္ဖို႔ ကၽြန္ေတာ္႔ မိတ္ေဆြ အေပါင္း အသင္းမ်ားကို တိုက္တြန္းသည္။ တက္ႀကြလိုက္တဲ႔ ႏိုင္ငံေရး၊ ပါးစပ္က ဒီမိုကေရစီ တစာစာ ေအာ္ေနၿပီး ႏိုင္ငံကို ခုိးစားေနသည္႔ ေရေပၚဆီ လူတန္းစားမ်ား၏ လစာေငြေၾကး မ်ားျပားသည္႔ အလုပ္မ်ားကို လုပ္ၾကမလား။ သင္႔တင္႔မွ်တသည္႔ ေငြေၾကးရလွ်င္ ခပ္တင္းတင္း၊ ခပ္မွန္မွန္ ကိုယ္႔အလုပ္ကိုယ္ တာ၀န္ေက်ေအာင္ လုပ္၊ ဘယ္သူ႔ကိုမွ ဖားေနဖို႔ မလိုသည္႔ ႏိုင္ငံျခား ကုမၸဏီေတြမွာ လုပ္ၾကမလား။ စဥ္းစားၾကဖို႔ ေစတနာထားၿပီး တိုက္တြန္းခ်င္သည္။
ဘိုးေတာ္ ေျပာခဲ႔ဖူးတာ ကၽြန္ေတာ္ မွတ္မိသည္။ ႏိုင္ငံတိုးတက္ေစခ်င္ရင္ မ်ိဳးဆက္ တစ္ဆက္ ႏွစ္ဆက္ကေတာ႔ ေပးဆပ္ အနစ္နာ ခံရတာဘဲကြတဲ႔။ သူတို႔ ႏိုင္ငံမွာလဲ လြတ္လပ္ေရးရ၊ မေလးရွားက ခြဲထြက္ၿပီးေတာ႔ သူတို႔ အဘိုး၊ အဘြားေတြ ဖင္ျပဲေအာင္ (အဂၤလိပ္လိုေျပာေတာ႔ တစ္မ်ိဳးေပါ႔ေလ) လုပ္ခဲ႔ၾကရင္း အခုလို ျဖစ္လာတာတဲ႔။ မင္းတို႔ ဆီမွာလဲ၊ မင္းတို႔ မ်ိဳးဆက္ကလဲ ေပးဆပ္ အနစ္နာခံမွဘဲ မင္းတို႔ ႏိုင္ငံ တိုးတက္မွာဟု ေျပာဘူးသည္။
အခု ဘိုးေတာ္ ညည္းသည္႔ အေၾကာင္းအရာေတြေၾကာင္႔ အားလံုးကို အနစ္နာခံလိုက္။ သူတို႔ ေပးသေလာက္ဘဲ ယူ။ မေတာင္းနဲ႔လို႔ ကၽြန္ေတာ္ ဆိုလိုခ်င္တာ မဟုတ္။ ႏိုင္ငံျခားသားဘက္က လုိက္ၿပီး ၾကားက ငထြားက ခါးနာျခင္းမဟုတ္။ သခင္အားရ ကၽြန္ပါး၀ သစၥာေဖာက္ ေလာက္ေကာင္ သေဘာမဟုတ္။ အနစ္နာခံခိုင္းတာလဲ မဟုတ္။ ေလာဘေလးေတြ သတ္ၾကဖို႔ဘဲ တိုက္တြန္း ခ်င္ပါသည္။ အျပင္မွာ ရသလို အတြင္းမွာလဲ ရရမယ္ဆိုသည္႔ စိတ္ထား ထားၾကလွ်င္ျဖင္႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံမွာ လူသား အရင္းအျမစ္ ရွားပါးတယ္ဆိုသည္႔ စကားေတြကို တ၀ဲလည္လည္ ၾကားေနၾကရအံုးမည္ဟု ထင္ျမင္မိပါသည္။ ဒီမိုကေရစီရဖို႔ ႏိုင္ငံေရး သမားေတြဘဲ အနစ္နာခံရမည္ဆိုသည္႔ စိတ္ထား ထားၾကလွ်င္ျဖင္႔ ေလာဘၾကီးသည္႔ ဒီမိုကေရစီဘဲ ျဖစ္ေနပါလိမ္႔မည္။
ဖိုးထက္
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
