 |
| Photo – Irrawaddy News |
တူေမာင္ညိဳ – “ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု” ကို ဘယ္လို တည္ေဆာက္ၾကမလဲ”
(မိုုးမခ) ဇန္န၀ါရီ ၂၀၊ ၂၀၁၆
လက္ေတြ႔အခုိင္အမာ ဘယ္လိုတည္ေဆာက္မယ္ဆိုတာကို ယတိျပတ္ေျပာဖို႔ခက္ခဲေသာ္လည္း၊ စစ္အုပ္စုက စစ္တပ္ကို ခါးပုိက္ေဆာင္တပ္သဖြယ္လုပ္ၿပီး ႏုိင္ငံေရးမွာ လႊမ္းမိုးျခယ္လွယ္ေနသမွ်၊ ျပည္တြင္းစစ္ရွိေနသမွ် “ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု” မတည္ ေဆာက္ႏုိင္ဘူးဆုိတာကိုေတာ့ အလြယ္တကူေျပာႏုိင္ပါတယ္။
ဘယ္လို “ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု” တည္ေဆာက္မလဲဆုိတဲ့ အနာဂတ္ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုရဲ႕ အခုိင္အမာပံုစံျပာ(blue print)ကုိ တန္းတူရည္တူရွိၿပီး ဒီမုိကေရစီနည္းက်ညွိႏိႈင္းႏုိင္မယ့္ “တုိင္းျပဳျပည္ျပဳညီလာခံႀကီး” တစ္ရပ္ေခၚယူၿပီးညွိႏိႈင္းေဆြးေႏြးဆံုးျဖတ္ ၾကရမွာလုိ႔ ေယဘုယ်သေဘာေျပာႏုိင္ပါတယ္။
အနာဂတ္ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုရဲ႕ ပုံစံဟာ တုိင္းျပည္နဲ႔ လူမ်ိဳးေပါင္းစံုျပည္သူမ်ားရဲ႕ ဒီမုိကေရစီေရး၊ တန္းတူေရး နဲ႔ကုိယ္ပုိင္ ျပ႒ာန္းခြင့္ရွိေရး၊ ညီညြတ္ေရး၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးနဲ႔ ဖြံ႔ၿဖိဳးတုိးတက္ေရးတို႔ကို ဘံုရည္မွန္းခ်က္အျဖစ္ အရွည္သျဖင့္ဦးတည္ၿပီး ခုိင္ခုိင္မာမာတိတိ က်က်အာမခံႏုိင္ရမယ္။
လူမ်ိဳးေပါင္းစံုျပည္သူမ်ားအတြက္ “ ဒီမုိကေရစီ၊ တန္းတူမႈနဲ႔ကုိယ္ပုိင္ျပ႒ာန္းခြင့္ေတြ တိတိက်က် ခုိင္ခုိင္မာမာရွိမွသာ ညီညြတ္ စည္းလံုးႏုိင္မွာျဖစ္တယ္။ ညီညြတ္စည္းလံုးမွသာ အရွည္တည္တံ့တဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို တည္ေဆာက္ႏုိင္မယ္။ အရွည္တည္တံ့ခိုင္မာတဲ့ တန္းတူေရး၊ ညီညြတ္ေရးနဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေတြရွိမွသာ စဥ္ဆက္မျပတ္ဖြံ႔ၿဖိဳးတုိးတက္မႈဆိုတဲ့ဘက္ကို ထာဝစဥ္မ်က္ႏွာမူႏုိင္မွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလို အေျခခံေကာင္းေတြ ညွိႏိႈင္းခ်မွတ္ႏုိင္မွသာ ေဒသတြင္းနဲ႔ႏုိင္ငံတကာမွာ နိမ့္က်ေနတဲ့ တုိင္းျပည္နဲ႔လူထုရဲ႕အဆင့္ေနရာကို ျမွင့္တင္ ႏုိင္မွာလည္းျဖစ္ပါတယ္။
လြတ္လပ္ေရးရရွိခဲ့တာ ၆၈ ႏွစ္ၾကာျမင့္ခဲ့ပါၿပီ။ စစ္အုပ္စုက ႏုိင္ငံေရးမွာခ်ဳပ္ကိုင္လႊမ္းမိုးစြက္ဖက္ခဲ့တာ ၁၉၆၂ ကေန စတင္ေရ တြက္ရင္ ၅၄ ႏွစ္ရွိခဲ့ပါၿပီ။ တုိင္းျပည္ဟာ အဆင္းရဲဆံုးႏုိင္ငံ (LDC) ဘဝ သက္ဆင္းက်ေရာက္ခဲ့ရပါတယ္။ အခုထိ ဒီဘဝက ရုန္းမထြက္ ႏုိင္ခဲ့ပါဘူး။ အိမ္နီးအိမ္ေဝးတုိင္းျပည္ေတြကို ေမာ့ၾကည့္ၿပီး ဘက္ေပါင္းစံုအကူအညီကို ေခါင္းငံု႔လက္ျဖန္႔ေတာင္းေနရတဲ့ ဘဝအေျခအေန ျဖစ္ပါတယ္။ အုပ္စိုးသူေတြမွာထားစရာမရွိေအာင္ ခ်မ္းသာႂကြယ္ဝသေလာက္ ျပည္သူလူထုဘဝက ကုန္းေကာက္စရာမရွိေအာင္ ဆင္းရဲ မြဲေတလွပါတယ္။ ဒါဟာလက္ေတြ႔တုိင္းျပည္နဲ႔လူထုက်ေရာက္ေနတဲ့ ပကတိအရွိတရားပဲျဖစ္ပါတယ္။
တုိင္းျပည္မွာ ပုံစံတမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ျပည္တြင္းစစ္ရွိေနသမွ် ၊ စစ္အုပ္စုနဲ႔စစ္အာဏာရွင္လႊမ္းမိုးျခယ္လွယ္ေနသမွ် သိၾကားမင္းဆင္းၿပီး ထူေထာင္ေရးလုပ္လည္း အိတ္ေပါက္နဲ႔ဖားေကာက္သလိုသာျဖစ္ေနမွာပါ။ ျပည္တြင္းစစ္၊ စစ္အုပ္စုနဲ႔ စစ္အာဏာရွင္စနစ္က အုပ္စိုးသူ ေတြကိုသာ မဟားဒယား ခ်မ္းသာေစၿပီး၊ တိုင္းျပည္နဲ႔ ျပည္သူလူထုကို ဆင္းရဲမြဲျပာက်ေစတဲ့ အျဖစ္ဆိုးနဲ႔စနစ္ဆိုးေတြျဖစ္တယ္ ဆိုတာ ကို လြတ္လပ္ေရးသက္တမ္း ၆၈ အတြင္းမွာ အခိုင္အမာသက္ေသထူခဲ့ၿပီျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအခ်က္ကို ေလးေလးနက္နက္ သင္ခန္းစာယူၿပီး ဒီအျဖစ္ဆုိး၊ စနစ္ဆိုးထဲကေန က်ေနာ္တို႔ ျပည္သူေတြ၊ ႏိုင္ငံေရးအင္အားစုေတြ ရုန္းထြက္ၾကဖို႔ပဲျဖစ္ပါတယ္။
လြတ္လပ္ေရးသက္တမ္း ၆၈ ႏွစ္အတြင္း တိုင္းျပည္မွာ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒအပါအဝင္ အေျခခံဥပေဒ ၃ ခုရွိခဲ့ပါတယ္။ ၃ ခု စလံုး “ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု” ဖြဲ႔စည္းပံု မဟုတ္ပါဘူး။
အခုလက္ရွိ “ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု” ပံုစံကို စဥ္းစားေနၾကတဲ့ကာလနဲ႔ “ပင္လံုစာခ်ဳပ္” ခ်ဳပ္ဆုိတဲ့ကာလရဲ႕ အရပ္ရပ္အေျခ အေနဟာ လံုးဝမတူျခားနားသြားၿပီဆုိတာကို ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုကို ေသြးရိုးသားရုိးလိုလားတဲ့သူတုိင္း အသိအမွတ္ျပဳၾကမွာျဖစ္ပါ တယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ႔ တုိင္းရင္းသားေတြပင္လံုစာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ဆိုတဲ့ သမုိင္းအေျခအေနက ျပည္ပကိုလိုနီအုပ္စုိးသူ ၿဗိတိသွ်တို႔အဖို႔ အိႏၵိယႏိုင္ငံႀကီးကို လံုးဝလက္လႊတ္ရေတာ့မယ့္အေျခအေန၊ ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရးဆင္ႏႊဲၿပီးတမ်ိဳးသားလံုး (ဖဆပလ) အလံေတာ္ ေအာက္မွာ ေသြးစည္းညီညြတ္မႈ အရွိန္ေကာင္းရေနခ်ိန္ျဖစ္ပါတယ္။ ၿဗိတိသွ်နယ္ခ်ဲ႕သမားဟာ ျမန္မာျပည္ကို လြတ္လပ္ေရး မေပးရင္ မရေတာ့တဲ့အေျခအေနလည္းျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလို ျပည္တြင္းျပည္ပ အေျခအေနေနာက္ခံကားေပၚမွာ “ပင္လံုစာခ်ဳပ္” ကို ခ်ဳပ္ဆိုခဲ့ၾကတာ ပါ။
စာခ်ဳပ္အႏွစ္သာရက တန္းတူစည္းလံုးတဲ့ ျပည္ေထာင္စုကိုတည္ေဆာက္ဖုိ႔ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီသေဘာတူညီခ်က္ အေပၚမွာ ဒီသေဘာ တူညီခ်က္ကို အျပည့္အဝအေကာင္အထည္ေဖာ္ႏုိင္မယ့္ အဲဒီကာလတိုင္းျပည္တည္ေဆာက္ေရး၊ ျပည္သူ႔ဘဝထူေထာင္ေရးကိုမ်က္ႏွာ မူႏုိင္မယ့္ ျပည္ေထာင္စုႏုိင္ငံထူေထာင္ၾကဖုိ႔ ရည္မွန္းခဲ့ၾကတာပါ။ ပိုၿပီးခုိင္မာေလးနက္ေစဖို႔ ကုိယ္ပုိင္ျပ႒ာန္းခြင့္ရဲ႕ေလးနက္ခုိင္မာမႈ ကို လက္ေတြ႔အားျဖင့္လည္း အသိမွတ္ျပဳတဲ့အေနနဲ႔ ၁၉၄၇ အေျခခံဥပေဒမွာ “အခန္း ၁၀ – ခြဲထြက္ႏုိင္ေသာ အခြင့္အေရး” ကို ထည့္သြင္း ေရးဆြဲခဲ့ၾကတာပါ။ ဒါေပမယ့္ နယ္ခ်ဲ႕သမားရဲ႕စနက္နဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတို႔ ေရတိမ္နစ္သြားရတဲ့အခါ အာဏာရလာတဲ့ အုပ္စုိးသူ မ်ားက တျပည္ေထာင္စနစ္ပံုစံ ဖြဲ႔စည္းပံုကိုသာေရးဆြဲခဲ့ၾကတယ္။ ၁၉၄၇ အေျခခံဥပေဒဟာ တျပည္ေထာင္စနစ္သာ ျဖစ္တယ္ဆုိတာ ထို အေျခခံဥပေဒေရးဆြဲရာ မွာကိုယ္တုိင္ပါဝင္ခဲ့သူကုိယ္တုိင္က ဝန္ခံခဲ့ၿပီးလည္းျဖစ္ပါတယ္။
ဒီကေန႔အေျခအေနက ဗိုလ္ခ်ဳပ္တုိ႔ “ပင္လံုစာခ်ဳပ္” ခ်ဳပ္ဆိုတဲ့ အခ်ိန္ကာလမ်ိဳးမဟုတ္ပါဘူး။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္သမီး ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္ ေခါင္းေဆာင္တဲ့ (NLD)ပါတီဟာ စစ္အုပ္စုကစိတ္ႀကိဳက္ေရး ဆြဲအတည္ျပဳထားတဲ့ “၂၀၀၈အေျခခံဥပေဒ” အရ က်င္းပ “ ၂၀၁၅ ေရြးေကာက္ပြဲ” မွာ တခဲနက္အႏုိင္ရထားတဲ့အေနအထားျဖစ္ပါတယ္။
တိတိက်က်ေျပာရရင္ ျပည္တြင္းစစ္၊ စစ္အုပ္စုနဲ႔စစ္အာဏာရွင္စနစ္ဟာ “၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒ” နဲ႔အညီတည္ရွိေနေသးတဲ့ အေျခအေနနဲ႔အခ်ိန္ကာလျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ “ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု” ကို “၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒ” ဆုိတဲ့ အေျခခံေပၚကေန စဥ္းစားေနလုိ႔/ တည္ေဆာက္အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖုိ႔ဆုိတာ မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး။ “ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု” ကို တကယ္တန္း အေကာင္ ထည္ေဖာ္ဖို႔ဆိုရင္ ျပည္တြင္းစစ္ကိုရပ္စဲရမယ္။ စစ္အုပ္စုနဲ႔ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို အကုုန္အစင္ဖယ္ရွားရမယ္။ ဒါမွသာ “ဖက္ဒရယ္ ျပည္ေထာင္စု” ဆုိတဲ့ ပေဒသာပင္ဟာ ေပါက္ေရာက္ ရွင္သန္ႀကီးထြားႏုိင္ပါလိမ့္မယ္။
တနည္းအားျဖင့္ေျပာရရင္ “၈ ျပည္နယ္မူ” ဆုိတာကို အေသဆုပ္ကိုင္ထားလုိ႔ မျဖစ္သလို၊ “တုိင္းေဒသႀကီး ၇ ခုနဲ႔ ျပည္နယ္ ၇ ခု”ဆုိတာကုိလည္း အေလွ်ာ့မေပးစတမ္းဆုပ္ကိုင္ထားလုိ႔မျဖစ္ပါဘူး။ အႏွစ္သာရျဖစ္တဲ့ တကယ့္ဒီမိုကေရစီေရး၊ တကယ့္တန္းတူေရးနဲ႔ ကုိယ္ပုိင္ျပ႒ာန္းခြင့္ရွိေရးဆိုတဲ့မူေတြကို ႏုိင္ငံေရးအင္အားစုေတြအၾကားမွာ တန္းတူရည္တူဒီမုိကေရစီနည္းက် ညွိႏိႈင္းေဆြးေႏြးခ်မွတ္ႏုိင္ ဖုိ႔လုိပါတယ္။
ဒီလိုခ်မွတ္ႏုိင္ဖုိ႔သိကၡာရွိတဲ့ တုိင္းျပဳျပည္ျပဳညီလာခံႀကီး တစ္ရပ္လိုပါတယ္။ ဒီအခ်က္ေတြကိုသာ ပီပီျပင္ျပင္ခ်မွတ္ႏုိင္ခဲ့ၾကၿပီ ဆုိရင္ ဒီလိုမူေတြနဲ႔အညီ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုရဲ႕အခုိင္အမာပံုစံကို လက္ေတြ႔မွာအခုိင္အမာတည္ေဆာက္ဖို႔မခက္ခဲေတာ့ဘူးလုိ႔ ယူဆ ပါတယ္။ ဒီလို “တုိင္းျပဳျပည္ျပဳညီလာခံႀကီး” ကို ေပၚေပါက္လာေတာ့မယ့္ “အစိုးရသစ္” က ေခၚဆိုႏုိင္မလား။
အဓိကအခ်က္ကေတာ့ “စစ္မွန္တဲ့ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု”ကို “တကယ့္ပင္လံုစိတ္ဓါတ္” နဲ႔ ဝုိင္းဝန္း ႀကံဆစဥ္းစားေဆြးေႏြး လုပ္ကိုင္ေနၾကတာကို (၈ ျပည္နယ္မူ၊ ၁၄ ျပည္နယ္မူ၊ စသျဖင့္ ကိုယ္သန္ရာသန္ရာကိုင္စြဲၿပီး အျငင္းပြားေနၾကတာကို) “စစ္အုပ္စု” က အသာတၾကည္ လက္ပုိက္ၾကည့္ေနပါ့မလားဆုိတဲ့ အခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။ ၁၉၆၀ တုန္းက ျမန္မာ့အသံ အေဆာက္အအံုမွာ ျပည္ေထာင္စု စစ္စစ္အေရးနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အာဏာရ(ပထစပါတီ)နဲ႔ လူမ်ိဳးစုေခါင္းေဆာင္ေတြ ႏွီးေႏွာၾက တာ “၁၉၄၇ အေျခခံ ဥပေဒေဘာင္” ထဲကေန ေဆြးေႏြးတိုင္ပင္ၾကတာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါကို ဗိုလ္ေနဝင္းစစ္အုပ္စုက “ဖက္ဒရယ္ (ခြဲထြက္ေရး)” ကို အေၾကာင္းျပၿပီး စစ္အာဏာသိမ္းခဲ့ တယ္မဟုတ္ပါလား။ သမုိင္းဟာ ထပ္တူမျဖစ္ႏုိင္ေပမယ့္ တပတ္ေတာ့ လည္တတ္ပါတယ္။
ဇန္နဝါရီလ ၁၂ ရက္ေန႔မွာ ကာခ်ဳပ္ဗိုလ္မင္းေအာင္လိႈင္ ေျပာသြားတဲ့ စကားတခြန္းက စုိးရိမ္မယ္ဆုိရင္ တကယ္ပဲ စိုးရိမ္ စရာပါ။
“ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံေတာ္ဟာ ျပည္နယ္ႏွင့္တိုင္းေဒသႀကီးမ်ား စုစည္းထားတဲ့ ျပည္ေထာင္စုႏိုင္ငံျဖစ္ပါတယ္။”
“၂၀၀၈အေျခခံဥပေဒ” ဆုိတာ စစ္တပ္နဲ႔ကာခ်ဳပ္ကို ဥပေဒနဲ႔အညီ အာဏာသိမ္းခြင့္ေပးထားတဲ့ အေျခခံဥပေဒ မဟုတ္ပါလား။
“၂၀၀၈အေျခခံဥပေဒ ကို ထိန္းသိမ္းကာကြယ္သည့္ဥပေဒ” ဆိုတာကလည္း ပူပူေႏြးေႏြးျပ႒ာန္းထားတယ္ မဟုတ္ပါလား။
ညြန္း
၁၉၄၇ အေျခခံဥပေဒ
ျပည္ေထာင္စုၿငိမ္းခ်မ္းေရးညီလာခံ၊ ကာခ်ဳပ္၏ ႏႈတ္ခြန္းဆက္စကား (၁၂-၁-၂၀၁၆)
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
