အရွင္ဇဝန (ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေဟာင္း) – သမိုင္းဘဝကေပးေသာ အမည္သစ္နဲ႔ သူ
အတိတ္ကိုေျခရာေကာက္ခ်ိန္ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ သီးသီးသန္႔သန္႔ကို အသိဉာဏ္ျပကြက္ထဲ ေဆးသားမမႈံပဲ ရွိေနတတ္သည္။ လူတေယာက္ကို မေမ့မေပ်ာက္ သတိရဖို႔ဆိုလွ်င္ သူႏွင့္ကိုယ္စတင္ ရင္ႏွီးခဲ႔သည္မွ ထိစပ္ခဲ့ၿပီးသမွ် ကာလတေလွ်ာက္ ထူး ျခားေသာ ျဖစ္စဥ္တို႔က အေရးပါေသာေနရာတြင္ ရွိလိမ့္မည္ထင္သည္။ နရသိန္တြင္ အတူတူေနခဲ႔ရသူေတြထဲ စိတ္မွာ ျပက္ ျပက္ထင္ထင္ရွိသူတခ်ဳိ႕ကို စာပနး္ခ်ီခ်ယ္သဖို႔ အမိအရဖြင့္ဖတ္ျပီး ဖမ္းဆုပ္မိသည့္ပုံရိပ္တို႔ တေယာက္ဆီ ဆြဲခ်ၾကည့္မိ သည္။ တေယာက္ ႏွစ္ေယာက္စသည္ ေရၾကည့္ေတာ့ လူေတြက မနည္းလွ။ ထိုသူတို႔အထဲ အသက္ကိုစြန္႔သြားၾကသူေတြ ကိုဦးစားေပးၿပီး သူတို႔ ကိုယ္ႏွင့္ အတူတူေနခဲ့ရစဥ္က လွ်ပ္တျပက္ျမင္မိေသာ ပံုရိပ္တို႔ကို တကြက္ပဲမိမိ ထိုတကြက္အား ခ်ယ္သၾကည့္မိသည္။
အခုေရးမည့္သူအေၾကာင္းကို မၾကာခဏေျပာျဖစ္ေသာ္လည္း စာပန္းခ်ီကိုေတာ့ မခ်ယ္သမိေသး။ သူေလာကၾကီးက ထြက္ ခြာခဲ့သည္မွာ တႏွစ္ေက်ာ္ခန္႔ရွိခဲ့ပါျပီ။ အတူတူျဖတ္သန္းသူ တေယာက္ေယာက္ႏွင့္ဆုံတိုင္း စကားလမ္းေၾကာင္းက သူ႔အ ေၾကာင္းဆီ ဦးတည္တတ္စျမဲ။ သူ႔အေၾကာင္းကို စတင္ၿပီးလာေျပာလာေျပာစဥ္က ေျပာသူကလည္း တတမ္းတတ။ နား ေထာင္ၿပီး ျပန္ေျပာမိသူကုိယ့္အျဖစ္မွာလည္း အလြမ္းေတြက ရင္ကိုထိုးဆြတာကိုခံရသည္။ ပထမဆုံး လာေျပာသူကို အ မွတ္ရေနသည္။ လာေျပာသူက စာေရးဆရာ ေမာင္လြန္မြန္ (ကသာ)။ သူလာေျပာသည္က အြန္လိုင္း ခ်က္ေဘာက္က ျဖစ္ သည္။ သူစာသားေတြအထဲ စကားအလုံးတိုင္း အလြမ္းေတြျဖင့္ ရွေနေသာ ရင္ကုိ ျမင္ရသည္။
“ကိုရစ္ဆုံးျပီးဦးဇင္း”
ကိုယ့္မိသားစု ေတြသည္ပင္ နရသိန္ ေနဖက္ေတြေလာက္ လက္ပြန္းကတည္းမရွိဟု ဆိုၾကသည္။ ဒီေတာ့လည္း စာေရးဆရာ ၏ ရင္ထဲ စကားဝါက်တိုေလးသည္ပင္ ထိထိရွရွျဖစ္ေနသည္။ ေထာင္ထြက္အတူေနေဖာ္မ်ားပင္မက နိုင္ငံေရးေလာကမွ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားသည္ပင္ သူ႔ကို ကိုရစ္ဟု သိၾကသည္။ တကယ္က ေခၚလြယ္ ေရးလြယ္ရန္ ရေကာက္ႏွင့္ သူ႔အမည္ကို ကိုရစ္ဟု ေရးလိုက္ရေသာ္လည္း ဒီနာမည္ စတင္တြင္လာေသာ အျဖစ္အပ်က္ႏွင့္ဆိုလွ်င္ သူ႔အမည္ကို ရေကာက္ႏွင့္ ကိုရစ္ဟု ေရးရမည္မဟုတ္။ ယပက္လက္ႏွစ္ ကိုယစ္ဟုေရးရမည္ျဖစ္သည္။ ကိုရစ္တို႔ သာယာဝတီကိုစတင္ေရာက္လာ တုန္းက သီးသန္႔တိုက္ကိုေရာက္လာျခင္းမဟုတ္။ အေဆာင္ကို ေရာေသာျပီးပို႔လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ ေနာက္မၾကာမွီ ေထာက္ လွမ္းေရးေတြ သိရွိၿပီး ႏိုင္ငံေရးမႈျဖင့္ ေထာင္က်သူမ်ားကိုေရြးထုတ္ သီးသန္႔တိုက္ကို ျပန္ပို႔ေတာ့ ကိုရစ္တို႔အုပ္စု တိုက္ကို ေရာက္လာျခင္းျဖစ္သည္။ ကိုရစ္ႏွင့္အတူ ေကာ္ရွယ္ေခၚျမင့္စိုးႏွင့္ သာယာဝတီသားကိုစိုးလႈိင္တို႔တိုက္ကို ေရာက္လာၾက သည္။
တိုက္ကုိ စေရာက္လာေတာ့ သူ႔ကို ကိုခင္ေဇာ္ဟုသာ မူလအမည္အတိုင္းေခၚၾကေသးသည္။ ကိုခင္ေဇာ္ေထာင္ထဲ ေရာက္ရ ျခင္းကိုေမးၾကည့္ေတာ့ သူကေရကူးအမႈတြဲျဖစ္သည္။ ေရကူးအသံလႊင့္ရံုကိုေလာင္ခ်ာႏွင့္ထုသူမ်ားကို ေရကူးအမႈတြဲဟု ေခၚျခင္း ျဖစ္သည္။ ေထာင္ထဲမွာက ပုဒ္မကိုယ္္စီရွိၾကသည္။ တခ်ဳိ႕ တေယာက္ခ်င္း။ တခ်ိဳ႕က အတြဲလိုက္။ ထိုအထဲ ကိုခင္ ေဇာ္တို႔က အတြဲလိုက္က်ေသာသူမ်ားျဖစ္သည္။ တကယ္က စစ္အစိုးရေခတ္ထုံးစံအတ္ိုင္း မေဟသုတ္ ေဟလဲသုတ္ ျဖင့္ ေထာင္က်ရသူေတြမ်ားသည္။ ထိုအထဲ ကိုခင္ေဇာ္တေယာက္ ေရကူးအမႈတြဲေတြအထဲ ဘာမွမပတ္သက္ခဲ႔။ မေဟလဲ သုတ္ ခဲ႔ရသူျဖစ္သည္။ တကယ္ကသူသည္ နိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈေတြထဲ တက္တက္ႂကြႂကြပါဝင္ခဲ႔သူျဖစ္သည္။ ပါတီညီလာခံမွ ေရြးခ်ယ္ျခင္းခံရေသာ အင္န္အယ္လ္ဒီ ရပ္ကြက္ကိုယ္စားလွယ္လည္းျဖစ္သည္။ ၁၉၉၀ သံဃာ့လႈပ္ရွားမႈမ်ားကို ဝိုင္းဝန္ပံ႔ပိုး သူေတြအထဲ ကိုခင္ေဇာ္တို႔က ထိပ္ဆုံးကပါသည္။ ထိုတက္ႂကြမႈေတြကပင္ ေထာက္လွမ္းေရး မ်က္ေစ့ စပါးေမႊးစူးတာ ခံရ ျခင္းျဖစ္မည္။
ကိုခင္ေဇာ္ေထာင္မက်ခင္ဘဝက မ်ိဳးစုံလွသည္။ ဧရာဝတီတိုင္းသားျဖစ္ေသာ္လည္း အရြယ္ေရာက္လာေတာ့ ရန္ကုန္သား ျဖစ္လာခဲ႔သည္။ သီခ်င္းမ်ိဳးစုံကို ရေနတတ္သလို စာအုပ္မ်ိဳးစုံထဲကအေၾကာင္းေတြကိုလည္း သူမွတ္မိေနတတ္သည္။ အ ေၾကာင္းအရာတခုကို ႏွစ္ရွည္လမ်ား မေမ့မေပ်ာက္ ဦးေဏွာက္ထဲ မပ်က္မစီး သိမ္းထားႏုိင္ျခင္းသည္ ထူးျခားေသာ သူတ
ခ်ဳိ႕သာ ရရွိေသာ စြမ္းရည္ျဖစ္သည္။ ထိုစြမ္းရည္ကို ကိုခင္ေဇာ္ (ကိုရစ္) က ရရွိထားသည္။
သံစဥ္စာသားဆိုရတာေခ်ာေမြ႕ေသာ ေတးတပိုင္းတစကို တေယာက္ကရသမွ်ျငီးေနတုန္း သီခ်င္းတပုဒ္လုံးကို စာသား တီး လုံးပါ ႏႈတ္ဆင့္ကမ္းရင္း ေတးျငီးသူ၏လိုအပ္ခ်က္ကို ျဖည့္ေပးတာ ကိုယ္တိုင္ေတြ႔ခဲ႔ဘူးသည္။
“ေရႊမင္းဝံေတာင္ေပၚရိုး ျမဴခိုးေဝံလာပါရင္ ပုညရွင္ေစတီအပါး လြမ္းအားနဲ႔ ေမွ်ာ္တဲ႔အသြင္ ျမင္ေယာင္မိပါရဲ႕လား တရြားသား မို႔စိတ္မခ်သလိုပင္ အညာကိုခ်စ္ရင္ တမာကိုလည္းမပစ္ပယ္ေစခ်င္”
ေတးပိုဒ္ကိုသာထပ္ခါေၾကာ့ေနသူကို သူ ေတးစာသား ေတးဆိုသူအမည္ အကုန္ ျဖည့္ေပးလိုက္ေသာ အျဖစ္ကို အမွတ္ရ ေနသည္။
ေထာင္ဆိုတာ ဖတ္စရာစာအုပ္မရွိ။ (ခုေတာ့ ICRC ေက်းဇူးေၾကာင့္ ေထာင္ထဲစာဖတ္၍ရေနျပီ) တခန္းတည္းအတူတူေနသူ ခ်င္း သူအေၾကာင္းေျပာတာ နားေထာင္လိုက္ ကိုယ့္အေၾကာင္းေျပာတာ သူနားေထာင္လိုက္ႏွင့္ တေယာက္ႏွင့္တေယာက္ ေျပာစရာ စကားမ်ားအပ္ေၾကာင္းထပ္လာတတ္သည္။ ေထာင္ထဲကတေယာက္အေၾကာင္း တေယာက္ အူမေခ်းခါးသိေန သည္မွာ ဒါေၾကာင့္လည္းျဖစ္သည္။ ကိုယ့္အေၾကာင္း သူ႔အေၾကာင္းေျပာစရာေတြပါးလားေတာ့ ေျခာက္ေသြ႔ေနေသာအခ်ိန္ ေတြကို ေတးသီခ်င္းေတြဆိုရင္း အခ်ိန္ေတြကိုကုန္ဆုံးေစၾကသည္။ သီခ်င္းဆိုတာေမာေတာ့ ရုပ္ရွင္ေတြ ပေဟဠိဝွက္ၾက သည္။
သီခ်င္းေတြပေဟဠိဝွက္သည္။ ရယ္ေမာစရာရွာၾကံေနရျခင္းႏွင့္ ညည္းေငြ႕စရာအခ်ိန္ ေျခာက္ေသြ႕ေနေသာစိတ္တို႔ကို လတ္ဆတ္ေအာင္ ရွာၾကံရေလသည္။ အတူတူေနရင္း ကိုခင္ေဇာ္တို႔ႏွင့္ထမင္းတဝိုင္းတည္း ျဖစ္သြားခဲ႔သည္။ ဒီေတာ့ သူႏွင့္ ပိုျပီး စကားေတြေျပာ ျဖစ္သည္။
စာေရးဆရာ ေမာင္လြင္မြန္ (ကသာ) က ခ်က္ေဘာက္ကေနလွမ္းေျပာရငး္ ကိုခင္ေဇာ္ ေနာက္ဆုံးခရီးမထြက္မွီ သူႏွင့္ ၾကံဳ ခဲ႔ရပုံကို ေျပာျပီး ကိုယ့္အေၾကာင္းပါ ပါလာသည္။
“သူေမျမိဳ႕မသြားခင္ ရက္ေလးမွာပဲ တပည့္ေတာ္ဆီလာေသးတယ္။ လာေတာ့ သူ႔ကိုအိမ္ေထာင္ျပဳဖို႔ တပည့္ေတာ္က ေျပာ ေတာ့ သူက ဦးဇင္း သူ႔က္ိုေျပာျပဘူးတဲ႔ .. ငါေတာ့မထင္ေတာ့ဘူး. ဆိုတဲ႔ ဟာသကိုေတာင္ေျပာျပရင္း ရယ္ၾကေသးတယ္”
ကိုရစ္ကိုေတာ့ယုံသည္။ ဘယ္တုန္းကဘယ္သူက ဘယ္လိုေျပာခဲ႔ဘူးတယ္ဆိုတာကို ေသခ်ာမွတ္မိတတ္ေသာသူစြမ္းရည္ကို ကိုယ္က သိၿပီးသားျဖစ္သည္။ ေထာင္ထဲ သူျဖတ္သန္းစဥ္ သူ႔ကိုယ္ပိုင္စြမ္းရည္ မွတ္ဉာဏ္ေကာင္းတာကို အေျခတည္ျပီး သူနာမည္အသစ္ကို ရခဲ႔ျခင္းလည္းျဖစ္သည္။
သူ႔အိမ္က ေထာင္ဝင္စာမလာႏုိင္ေသာ္လည္း စားဝိုင္းတြင္ေထာင္ဝင္စာလာသူေတြက သူ႔ကိုပဲ ေထာင္ဝင္စာထုတ္ကို အပ္ ထားၾကသည္။ အားလုံးစားဖို႔သူကပင္ စီမံေပးသည္။ ေန႔စဥ္သူ႔အလုပ္က အားလုံးစားဖို႔ ၾကံဖန္ရေသာတာဝန္။ ထိုတာဝန္ကို သူမျငီးမျငဴ လုပ္သည္။ ေနာက္သူ စြမ္းေဆာင္တာေတြထဲက ေက်းဇူးတင္အမွတ္ရေနတာတခုရွိသည္။ ေထာင္ ဝင္စာ ထုတ္မွာ ပါလာေသာ ပလပ္စတစ္အိပ္မ်ားကို ၾကိဳဆြဲၿပီး ျခင္းထိုးေသာအလုပ္ျဖစ္သည္။ တဘက္မွ စားဖို႔စီမံရင္း ျခင္းကိုလဲ ထိုးသည္။ ႏႈတ္မွလည္း သူသိထားမွတ္ထားတာေတြကို ေျပာျပတတ္ေသးသည္။
သတိရစရာအေကာင္းဆုံးကေတာ့ ညတန္းပိတ္ခ်ိန္ ၉ နာရီ အိပ္ခ်ိန္မေပးမွီ အခ်ိန္ျဖစ္သည္။ ညစဥ္ အခန္းဆက္ သိုင္းဝတၳဳ ရွည္ၾကီးကို မေမာမပမ္း ကိုခင္ေဇာ္ေျပာသည္။ ဇာတ္တခုလုံး အားျပိဳင္မႈေတြကိုပါ ပါေအာင္ေျပာျပသည္။ ဇာတ္ ေကာင္တိုင္း ၏ သရုပ္ကိုပီေအာင္ႏႈတ္ျဖင့္ ရုပ္လုံးေဖာ္တတ္သည္။ ဒီလိုႏွင့္ ခရီးခဲကို ျဖတ္သန္းေဖာ္တို႔၏ အခ်ိန္မ်ားစြာကို သူက ကူညီ ထမ္းပိုးေပးထားသည္။ အားလုံးက သူတို႔ဘဝခဏတာကို ကိုခင္ေဇာ္ေျပာေသာဇာတ္လမ္းဆီ ပို႔ထားလိုက္ၾကသည္။
ဒီဇာတ္လမ္းေတြထဲက လူတိုင္း စိတ္ထဲစြဲထင္ေနေသာဇာတ္ေကာင္က ယဇ္ထုတ္ၾကီး သိုင္းသမားျဖစ္သည္။ မနက္ တန္း ဖြင့္လွ်င္ လူငယ္ေလးမ်ားပါမက လူၾကီးေတြကပါ သူ႔ကိုေနာက္ေျပာင္က်ီးစယ္ ယဇ္ထုတ္ႀကီး ယဇ္ထုတ္ႀကီးဟု ေခၚၾကရ သည္အထိ ပီျပင္သည္။ ဗိုလ္ယဇ္ကေန ကိုယဇ္ဆိုတာ ေန႔စဥ္ေခၚစရာ နာမည္ ျဖစ္လာေတာ့သည္။ ဒီအျဖစ္အပ်က္ကို မသိ ၾကေသာ ေထာင္ထဲအတူေနဘက္မဟုတ္သူမ်ားက ကိုရစ္ဆိုတာ သူ႔ အေမကေပးခဲ႔ေသာ အမည္ ထင္ၾကသည္။ တကယ္က ဒီအမည္သည္ သူျဖတ္သန္းခဲ႔ရာ ညမ်ားစြာထဲကေန ဖိတ္လွ်ံက်လေသာ အမည္နာမ အသစ္ျဖစ္သည္။ တနည္းဆိုရလွ်င္ သူ႔ဘဝႏွင့္ရင္းႏွီးခဲ႔ရေသာ ဘဝသမိုင္းကေပးေသာအမည္ ျဖစ္ေနသည္။
သူဒီအမည္ကို မေဖ်ာက္ပစ္ခဲ႔။ လူတကာေခၚသည္ကုိ သူျမတ္ျမတ္နိုးနိုး ခံယူသည္။ ဒါသည္ပင္ သူ႔သမိုင္းကိုသူေလးစား တန္ဖိုးထားျခင္းျဖစ္သည္။
သူနဲ႔ အတူတူေနထိုင္စားေသာက္ခဲ႔ေသာအခ်ိန္မ်ားကိုခ်န္ထားရစ္ျပီး စစ္အစိုးရ လက္ထက္ထုံးစံအတိုင္း တေယာက္ တ ေထာင္စီ ေဝးခဲ႔ရသည္။ ကိုယ္ေထာင္ကလြတ္ျပီးေသာ္လည္းသူနဲ႔ဆုံးစည္းခြင့္မရခဲ႔။ ကြဲကြာသူတခ်ိဳ႕ကို အြန္လိုင္းအင္တာနက္ ေက်းဇူးေၾကာင့္ ျပန္လည္ဆုံးစည္းခြင့္ ရလိုက္ေသာ္လည္း သူႏွင့္က မဆုံျဖစ္ေတာ့။ သူဆုံးျပီးဆိုေတာ့မွ အတူတူေနခဲ႔တုန္းက မေမ႔ႏုိင္တာေတြ တသီၾကီးေပၚလာသည္။ အတူတူေနခဲ႔သူ- စာေရးဆရာေမာင္လြင္မြန္ (ကသာ) တို႔လို လူမ်ားႏွင့္ ျပန္ဆုံ ေတာ့ ပိုလို႔ေျပာျဖစ္ျပန္သည္။ တနိုင္ငံဆီေနရေသာ္လည္း အြန္လိုင္းေပၚမွာ မၾကာခဏ စကားေျပာျဖစ္ရင္း ဆရာ ေမာင္လြန္ မြန္က ကိုရစ္အေၾကာင္း မွတ္မိသမွ်ေရးဖို႔ႏႈိးေဆာ္လာသည္။ ဒီမိုကေရစီခရီးၾကမ္းထဲ ဘာကိုမွ်ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မထား။ တိုင္း ျပည္ ေခ်ာက္ထဲကလြတ္။ လူေတြ ကုိယ္စိတ္ႏွစ္ပါးခ်မ္းသာေရးတခုတည္းသာ ရည္ရြယ္ျပီး ေပးဆပ္သူမ်ားသည္ အညတရ ျဖစ္ေသာ္လည္း တိုင္းျပည္၏ ေနရာတိုင္းတြင္ မ်ားစြာရွိေနခဲ႔သည္။ ထိုအထဲ ကိုရစ္တေယာက္လည္း အပါအဝင္ပင္။
သူဘဝ တခန္းရပ္သြားေသာ္လည္း သူေပးဆပ္ခဲ့ရသည္မ်ားက အမ်ားအျပား။ သမုိင္းဆရာတို႔၏ မွတ္တမ္းတြင္ မွင္ေလး တတို႔စာေနရာပင္ မေသခ်ာလွ။ သို႔ေသာ္လည္း အတူတူေနစဥ္ သူေၾကာင့္ စိတ္အေမာေတြ ေျပခဲ႔ရဘူးတာ။ ေသြ႕ေျခာက္ ေနေသာညတာမ်ားကို သူတတ္စြမ္းသည့္ဘက္က ဘဝတူမ်ားအတြက္ေပးဆပ္ခဲ႔တာကိုေတာ့ ကိုယ္နိုင္သမွ် သူ႔ကို ေက်း ဇူးျပဳခ်င္ေနသည္။ ကုိုိယ္ကိုယ္တိုင္ သူ႔ေၾကာင့္ အဓိပၸါယ္မဲ႔ေသာညတာမ်ားကို တခဏတာရပ္တန္႔ခဲ့ဖူးတာသည္ပင္ သူ႔ေက်း ဇူးမဟုတ္လား။
အရွင္ဇဝန (ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေဟာင္း)
ဆရာေမာင္လြင္မြန္ (ကသာ) ေရးသားထားေသာ ကိုရစ္အေၾကာင္းအက်ဥ္းေလးကိုပါ ပူးတြဲေဖာ္ျပလိုက္ပါသည္။
ကိုခင္ေဇာ္ (ခ) ကိုရစ္၏ အထၳဳပၸတၱိ အက်ဥ္း
August 9, 2014 at 12:05amကိုခင္ေဇာ္ (ခ) ကိုယစ္ (၁၉၅၅- ၂၀၁၄)
ကိုခင္ေဇာ္ကို ၁၉၅၅ ခု ေမလ ၁ ရက္ (တနဂၤေႏြေန႔) (ေမေဒးေန႔) တြင္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္ အဖ ဦးေရႊေလး၊ အမိ ေဒၚၾကင္ျမင့္တို႔မွ ေမြးဖြားခဲ့သည္။ ေမြးခ်င္း ၈ ေယာက္တြင္ ဒုတိယသားျဖစ္သည္။ငယ္စဥ္က အဘိုးအဘြားမ်ားႏွင့္ အေနမ်ားခဲ့ၿပီးအဘိုးျဖစ္သူမွာ ဇာတ္ေထာင္ဖူးသူျဖစ္သျဖင့္ ဇာတ္စာမ်ား၊ ေရွးလကၤာကဗ်ာ မ်ားကို ငယ္စဥ္ကတည္းက အလြတ္ရကာ ကဗ်ာႏွင့္သီခ်င္းမ်ား ေရးစပ္ျခင္းကို ငယ္စဥ္ကတည္းက ၀ါသနာထံုခဲ့သည္။
ဖခင္ေျပာင္းေရႊ႕ရာ မအူပင္ၿမိဳ႕နယ္၊ ဇကာႀကီး တြဲဖက္အထကမွ ဒသမတန္းကို (ခ) ဆင့္ျဖင့္ ေအာင္ျမင္ခ့ဲသည္။ အင္းလုပ္ ငန္း၊ ငါးဒိုင္စာေရးႏွင့္ လမ္းေဘးေစ်းေရာင္းျခင္းမ်ားအျပင္ ေၾကးစင္ေတာင္စီမံကိန္းတြင္ စက္ႀကီးေမာင္းအလုပ္ျဖင့္ ဘ၀က်င္ လည္ခဲ့သည္။
၁၉၈၈ အေရးေတာ္ပံုတြင္ သကၤန္းကြၽန္းၿမိဳ႕နယ္တြင္ ဦးေဆာင္လႈပ္ရွားသူတစ္ဦးျဖစ္ခဲ့ကာ သပိတ္ကာလအတြင္း ဗကသအဖြဲ႕၀င္မ်ားႏွင့္ ခ်ိတ္ဆက္ၿပီး ႏုိင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈမ်ား ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။ အေရး အခင္းကာလအတြင္း ဒီမုိကေရစီ ေတာင္းဆိုမႈအတြက္ ရန္ကုန္ေဆးရံုႀကီးေရွ႕ ၃၆ နာရီၾကာအစာငတ္ခံ ဆႏၵျပပြဲ၊ စက္မႈ (၁) ၄၈ နာရီၾကာ အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပ ပြဲတို႔ကို ဆက္တိုက္ပါ၀င္ ဆင္ႏြဲခဲ့ သည္။
၁၉၈၈ စက္တင္ဘာလ အာဏာသိမ္းအၿပီးတြင္ ဆႏၵျပရာမွာ ျပည္သူႏွင့္ပူးေပါင္းခဲ့ေသာ တပ္မေတာ္သားမ်ား၊ ရဲမ်ား၊ ေထာက္လွမ္းေရးေဟာင္းမ်ားကို ပုန္း၀ွက္ေနထုိင္စရာမ်ား ဖန္တီးရွာေဖြေပးခဲ့သည္။ ႏုိင္ငံေရးပါတီမ်ား ထူေထာင္ခြင့္ျပဳ ေသာအခါ အင္အယ္လ္ဒီပါတီ၀င္မ်ား အထူးသျဖင့္ ပါတီလူငယ္မ်ားရရိွေရးကို ႀကိဳးစားေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။ အလားတူ ျပည္သူအေရးေတာ္ပံု ပါတီ (ပီက်ဳ) အတြက္ လူငယ္အင္အားစုမ်ား စည္းရံုးေပးခဲ့သည္။ ထိုေနာက္ အႏုနည္းျဖင့္ တိုက္ပြဲ ၀င္ျခင္းကို အသိအမွတ္ျပဳ တံု႔ျပန္မႈမရိွခဲ့သည့္ စစ္အစိုးရကို ျဖဳတ္ခ်ႏိုင္ေရး အျခားနည္းလမ္းမ်ား ရွာေဖြရန္ နယ္စပ္သို႔ ထြက္ခြာလာခဲ့သည္။ ေအဘီအက္စ္ဒီအက္ဖ္၏ အေစာဆံုး တပ္ဖြဲ႕၀င္မ်ားထဲတြင္ တစ္ဦးအပါအ၀င္ျဖစ္ခဲ့ၿပီး တပ္ရင္း (၂၀၇) ၏ တပ္ဖြဲ႕၀င္တစ္ဦးအျဖစ္ ေတာ္လွန္ေရးေဒသတြင္ ေျခာက္လၾကာ လႈပ္ရွားေနထုိင္ခဲ့သည္။ ၁၉၈၉ခု ေဖေဖၚ၀ါရီလတြင္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕သို႔ ျပန္လည္ေရာက္ရိွၿပီး အင္အယ္လ္ဒီ ပါတီ၀င္အျဖစ္ႏွင့္ တက္တက္ႂကြႂကြ ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။
၁၉၈၉ ခု ၾသဂုတ္လတြင္ ကံေဆာင္အေရးအခင္း ေပၚေပါက္ေသာအခါ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမ်ားကို တစ္ေက်ာင္း၀င္ တစ္ ေက်ာင္းထြက္ျဖင့္ ကံေဆာင္လႈပ္ရွားမႈ က်ယ္ျပန္႔ေရးကို ႀကိဳးစားေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။ ေအာက္ျမန္မာျပည္ ဗကသ ဖြဲ႕စည္းရာ တြင္လည္း ပါ၀င္ခဲ့သည္။ ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲနီးေသာအခါ သကၤန္းကြၽန္းၿမိဳ႕နယ္အတြက္ ေရြးေကာက္ပြဲ လႈံ႕ေဆာ္ေတး ေရးသား ေပးခဲ့ၿပီး သူေရးေပးခဲ့ေသာ “အိုးေ၀သီခ်င္း” ကို အစြဲျပဳၿပီး လူငယ္မ်ားက သူ႔ကို ဦးအိုးေ၀ဟု ခ်စ္စႏိုး ေခၚခဲ့ၾကသည္။ ၁၉၉၁ ခုႏွစ္တြင္ ေရကူးအသံလႊင့္ရံု ဗံုးခြဲမႈအတြက္ စြပ္စြဲဖမ္းဆီးခံရၿပီး သူတကယ္ မက်ဴးလြန္ခဲ့ေသာ ယင္းျပစ္မႈအတြက္ ေသဒဏ္အျပစ္ ေပးျခင္းခံရသည္။
၁၉၉၇ ခုႏွစ္တြင္ ေသဒဏ္မွ တစ္သက္တစ္ကြၽန္းသို႔ ေျပာင္းလဲက်ခံရၿပီး ယင္းနွစ္ ေအာက္တုိဘာလမွာ သာယာ၀တီ ေထာင္ သို႔ ေျပာင္းေရႊ႕ရသည္။ စာေပဗဟုသုတ ျပည့္စံုသူတစ္ဦးျဖစ္ၿပီး ေထာင္ထဲတြင္ သုတရသ စာမ်ိဳးစံုကို လူငယ္ မ်ားကို မွ်ေ၀ ေပးသည္။ ညစဥ္အခန္းဆက္ အခန္းနီးခ်င္းမ်ားကို ေအာ္ဟစ္ေျပာျပခဲ့ရေသာ စိတ္၀င္စားဖြယ္ “သိုင္းသမားယစ္ထုတ္ႀကီး” ကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး သူ႕ကို “ယစ္ထုတ္ႀကီး” ဟု ၾကည္စယ္ေခၚၾကရာမွ ေနာက္ပိုင္းတြင္ “ကိုယစ္” ဟု လူသိမ်ားလာခဲ့သည္။ ေထာင္ထဲတြင္ အခြင့္အေရးရတုိင္း ေရးသားခဲ့သည့္ ၀တၳဳ၊ ကဗ်ာ၊ ေဆာင္းပါးမ်ားတြင္ “ေမာင္ယစ္” ႏွင့္ “ယစ္ေက” ကေလာင္မ်ားကို အသံုးျပဳခဲ့သည္။
၂၀၀၉ခုႏွစ္ ဧၿပီလ ၃၀ ရက္ေန႔တြင္ ေထာင္မွျပန္လည္လြတ္ေျမာက္ရာ ေထာင္ထဲတြင္ သူမက်ဴးလြန္ခဲ့ေသာအျပစ္အတြက္ ၁၈ ႏွစ္ေက်ာ္ ေနထုိင္ခဲ့ရသည္။ သားျဖစ္သူကို ေစာင့္စားေနေသာ မိခင္ႀကီးမွာ သူေထာင္မွမလြတ္မီ ေျခာက္လခန္႔အလိုတြင္ ဆံုးပါးသြားခဲ့သျဖင့္ မိခင္ႏွင့္ ျပန္လည္ ေတြ႕ဆံုခြင့္ မရခဲ့ေပ။ ေထာင္မွ ျပန္လည္လြတ္ေျမာက္လာၿပီးေနာက္ ၀ံသာႏုရကၡိတ စေနလူငယ္အသင္း၊ ျမန္မာျပည္ မ်ိဳးခ်စ္လူငယ္ ကြန္ယက္၊ အရုဏ္ဦး လူမႈကူညီေရးအသင္း စေသာ ပရဟိတ လုပ္ငန္းမ်ားကို ပါ၀င္ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။
America Center တြင္ ႏုိင္ငံေရး အက်ဥ္း သားေဟာင္းမ်ားကလပ္ စတင္ထူေထာင္ရာတြင္လည္း ပါ၀င္ေဆာင္ရြက္ခဲ့သူ ျဖစ္ သည္။ ၂၀၁၃ခု ဒီဇင္ဘာလမွစၿပီး ေအေအပီပီ (ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ား ကူညီေစာင့္ေရွာက္ေရးအသင္း) တြင္ ေကာင္ ဆယ္လာ (Counselor) အျဖစ္ စတင္ထမ္းေဆာင္ၿပီး ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေဟာင္းမ်ားႏွင့္ မိသားစုမ်ား စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ျမွင့္တင္မႈ အစီအစဥ္တြင္ ပါ၀င္ေဆာင္ရြက္ေနသူတစ္ဦး ျဖစ္သည္။
၂၀၁၄ ခု ၾသဂုတ္လ ၆ ရက္ေန႔ ည ၈ နာရီ ၂၀ မိနစ္အခ်ိန္တြင္ မိသားစုႏွင့္ ခရီး သြားေနစဥ္အတြင္း ေမၿမိဳ႕ (ျပင္ဦးလြင္) တြင္ ႏွလံုးေသြးခဲေသာေရာဂါျဖင့္ ရုတ္တရက္ ကြယ္လြန္သြားခဲ့သည္။ ကြယ္လြန္ခ်ိန္တြင္ အသက္ ၅၉ ႏွစ္ရိွၿပီျဖစ္ကာ တိုက္တိုက္ ဆိုင္ဆိုင္ ၂၆ ႏွစ္ေျမာက္ ရွစ္ေလးလံုးအေရးေတာ္ပံုေန႔ ညေန ၆ နာရီတြင္ သူ၏စ်ာပနကို က်င္းပခဲ့ၾကရသည္။
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
