ရသေဆာင္းပါးစုံ လွေက်ာ္ေဇာ

လွေက်ာ္ေဇာ – ေမေမရဲ႕ ခ်စ္ဒုကၡမ်ား

လွေက်ာ္ေဇာ – ေမေမရဲ႕ ခ်စ္ဒုကၡမ်ား

(မုိးမခ) ဇန္န၀ါရီ ၈၊ ၂၀၁၆

ေမေမရဲ႕ဘဝတာဟာ ေဖေဖနဲ႔ ေမတၲာမွ်ခဲ့တဲ့အခ်ိန္ကစလို႔ ေဖေဖ့အေပၚထားရွိတဲ့ သူ႔ေမတၲာရဲ႕ လမ္းၫႊန္မႈေအာက္ကသာ လႈပ္ရွားျပဳမူခဲ့ရတာခ်ည္းပါပဲ။

ကြၽန္မတို႔က ေမေမ့ကို တခါတရံ ေဖေဖနဲ႔သားသမီးေတြ ဘယ္သူ႔ကို ပိုခ်စ္သလဲလုိ႔ ေနာက္ေျပာင္ျပီးေမးတဲ့အခါတိုင္း ေမေမ ရဲ႕ မေျပာင္းမလဲ မယိမ္းမယိုင္ တသမတ္တည္းရွိတဲ့ အေျဖကေတာ့ “ေဖေဖက ပင္စည္ပင္မႀကီးပဲ၊ သားတို႔သမီးတို႔ကေတာ့ အကိုင္းအခက္ပဲျဖစ္တာပဲ” လုိ႔ခ်ည္း ေျဖပါတယ္။ တခါတေလလည္း ေမေမက အခုလိုေျပာတတ္ပါေသးတယ္။ “ေဖေဖဟာ အားလံုးေကာင္းတယ္။ ေမေမ့စကားလည္း အားလံုးနားေထာင္တယ္။ ေမေမ့အေပၚမွာလည္း အင္မတန္ေကာင္းတယ္။ တခု ပဲမေကာင္းတာရွိတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ေမေမက ႏိုင္ငံေရးမလုပ္ပါနဲ႔ဆိုတဲ့စကားတခုပဲ နားမေထာင္တာ” တဲ့။ ဒါ့အျပင္ ေမေမ က “ေဖေဖ မႀကိဳက္တာဆို ဘာမွ ေမေမမလုပ္ဘူး။ ေရွ႕မွာလည္း မလုပ္ဘူး။ ကြယ္ရာမွာလည္း မလုပ္ဘူး။ သူမႀကိဳက္တဲ့ အေရာင္တုိ႔၊ အဆင္တုိ႔ကိုေတာင္ ေမေမက ဘယ္ေလာက္ႀကိဳက္ႀကိဳက္ မဝတ္ေတာ့ဘူး” လုိ႔လည္း ဆိုတတ္ပါေသးတယ္။

တကယ္လည္း ေဖေဖနဲ႕ ေမေမဟာ အႀကိဳက္ျခင္း မတူၾကပါဘူး။ ေဖေဖက အဝတ္အစားဆို ႐ုိး႐ုိးအဆင္၊ ေသးေသးႏုပ္ႏုပ္ ကေလးေတြ ႀကိဳတ္တတ္ျပီး၊ အေရာင္ဆိုရင္လည္း မ်က္စိမစူးတဲ့ အစိမ္းတုိ႔၊ အျပာတုိ႔ စတာေတြကို ႀကိဳက္ပါတယ္။ ေမေမက အပ်ိဳဘဝကဆိုရင္ အဆင္ရဲရဲ၊ အေရာင္ရဲရဲေတြကို ႀကိဳက္တတ္ပါတယ္။ ေဖေဖနဲ႔ အိမ္ေထာင္က်ျပီးေနာက္ေတာ့ ေမေမ လည္း ေဖေဖ့အႀကိဳက္လိုက္ျပီး ဝတ္စားဆင္ယင္ခဲ့ရရွာပါတယ္။ တုိ႔အတူပဲ ေမေမဟာ ႏိုင္ငံေရးကို စိတ္မဝင္စားေပမယ့္ ေဖ ေဖ့ကိုခ်စ္တဲ့စိတ္နဲ႔သည္းညည္းခံ ပါဝင္ပတ္သက္ခဲ့ရတာ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ ေဖေဖေတာခိုရာေနာက္ လိုက္ခဲ့ရတဲ့ဘဝ အထိပါပဲ။

ဒီလိုဒုကၡေတြႂကားထဲကေတာင္ ေမေမက သူ႕ဘဝတခုလံုးအတြက္ ေက်နပ္ဝမ္းသာ ဂုဏ္ယူစြာေျပာတတ္ေလ့ရွိတဲ့ စကား တခုကေတာ့ “မိန္းမတေယာက္အဖို႔ ေယာက်ာ္းေကာင္းတေယာက္ရဲ႕ သစၥာရွိရွိ ျမတ္ႏိုးတာခံရတာေလာက္ ကံေကာင္း တာ မရွိဘူး” ဆိုတာပါပဲ။

ေမေမ့ခမ်ာ ေဖေဖနဲ႔ စတင္ခ်စ္ႀကိဳးသြယ္စဥ္ကတည္းက ပညာေပးျခင္း ခံရရွာတာပါ။ ေဖေဖက ေမေမဖတ္ဖို႔ စာအုပ္ေတြ လာလာေပးတတ္သတဲ့။ ဒါ့အျပင္ ဗမာျပည္ႏိုင္ငံေရး အေျခအေနေတြ ႏိုင္ငံျခားက လြတ္လပ္ေရး တိုက္ပြဲေတြ၊ ေတာ္လွန္ေရး အေႂကာင္းေတြ ေျပာျပတတ္သတဲ့။ ေမေမက အဲဒီကာလကတည္းက အေမရိကန္လြတ္လပ္ေရးတိုက္ပြဲအေၾကာင္း၊ အိုင္ ယာလန္က ေတာ္လွန္ေရး စတာေတြကို ႂကားဖူးေနတာပါ။ ေန႐ူးရဲ႕ ေထာင္တြင္းက ေပးစာမ်ားစာအုပ္တုိ႔၊ နဂါးနီစာအုပ္ တိုက္ကထုတ္တဲ့ စာအုပ္ေတြ၊ မဟာေဆြရဲ႕ ဝတၳဳေတြ စတာေတြကိုလည္း ေဖေဖက ယူလာေပးတတ္သတဲ့။

ကြၽန္မတုိ႔ငယ္ငယ္က ဘာကစလုိ႔လဲ မသိဘူး။ ေဖေဖနဲ႔ ေမေမစကားမ်ားေတာ့ ေဖေဖက ကြၽန္မတုိ႔ေရွ႕မွာပဲ ေမေမကို အခု လို ေနာက္ဖူးပါတယ္။ “သူက ေဖေဖေနာက္လိုက္လာတာ။ ေဖေဖ ဘီအုိင္ေအေခတ္က ေဖေဖ့ဆီမွာ ေရႊပန္းခိုင္၊ ေငြပန္းခိုင္ ေတြ (ဘီအုိင္ေအေခတ္က စစ္ဗိုလ္မ်ားဟာ ဘီအုိင္ေအနာမည္နဲ႔ ပစၥည္းေတြ သိမ္းတတ္ၾကပါတယ္။ လိုအပ္တဲ့ေနရာေတြမွာ သံုးဖို႔ပါ။ တခ်ိဳ႕က အဲဒီလိုသိမ္းပိုက္ပစၥည္းေတြကို ကိုယ့္အိတ္ထဲကိုယ္ထည့္ၿပီး ခ်မ္းသာသြားတဲ့အျဖစ္အပ်က္ေတြ ရွိပါတယ္။ အဲဒီလိုကိစၥမ်ိဳးေတြကို ရည္ရြယ္ၿပီး ေဖေဖက ေနာက္တာပါ။) ရွိတယ္ႀကားလုိ႔ လိုက္လာတာ” လုိ႔ ေနာက္ေတာ့ ေမေမက ေဒါကလည္းပြေနတာျဖစ္ေလေတာ့ “ေအာင္မယ္ ေအာင္မယ္။ အဲဒီတုန္းက ရွင္ေရးဖူးတဲ့စာေတြ ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရးအတြင္း ေျပးရပုန္းရတုန္းက မီး႐ိႈ႕ပစ္လိုက္မိလုိ႔။ ဟင္း- ဗမာ့လြတ္လပ္ေရးတိုက္ပြဲဟာလည္း အေမရိကန္လြတ္လပ္ေရးတိုက္ပြဲလို ၇ ႏွစ္၊ ၈ ႏွစ္ တိုက္ခ်င္တိုက္ရမယ္။ အဲဒီလိုဒုကၡေတြခံႏိုင္မွ လိုက္ခဲ့” လုိ႔ ေရးခဲ့တာေလ။ သိမ္းမထားလိုက္မိတာ နစ္နာလိုက္တာ” လုိ႔ ေဒါသနဲ႔ ျပန္ရန္ေတြ႕ခဲ့ပါတယ္။

ေမေမက အဲဒီစကားစရၿပီး၊ သူေဖေဖ့ေနာက္ လိုက္ခဲ့ရစဥ္က ေရာက္ခဲ့ရတဲ့ ဒုကၡေတြကို ျပန္ေျပာျပဖူးပါတယ္။ ေဖေဖက ေမေမ့ကို ေတာင္းရမ္းေပးဖို႔ ေဖေဖ့ဦးေလးကို လႊတ္ခဲ့ေပမယ့္ စစ္အတြင္း စစ္သားနဲ႔ သူ႔သမီးကို မေပးစားႏိုင္ဘူးဆိုၿပီး ေမေမ့အေဖက သေဘာမတူ ပယ္ခ်လိုက္ေတာ့ ေဖေဖက ေမေမ့ဆီကို တလအတြင္း ျဖစ္တဲ့နည္းနဲ႔ထြက္ခဲ့ပါလုိ႔ လွမ္းစာေရး ေခၚပါတယ္။ ေမေမက ေဖေဖ့ဦးေလးကိုပဲ အေဖာ္ေခၚၿပီး ရန္ကုန္ကိုလိုက္လာပါေတာ့တယ္။ ရန္ကုန္မွာရွိတဲ့ ေဖေဖ ေက်ာင္း ေနတုန္းကေနခဲ့တဲ့ ေဖေဖ့အေဒၚအိမ္မွာ ခဏေနရပါတယ္။ ေဖေဖက အလုပ္မ်ားလုိ႔တေၾကာင္း၊ ေမေမ့ကို သံုးဆယ္က မိဘေတြဆီ ျပန္အပ္ဖို႔စီစဥ္ေနလုိ႔ကတေၾကာင္း ခ်က္ခ်င္းလက္မထပ္ျဖစ္ဘဲ အဲဒီအိမ္မွာပဲ တလေလာက္ ေသာင္တင္ေန ပါတယ္။ အဲဒီ ေဖေဖ့အေဒၚက ေဖေဖ့ကို တျခားသူတဦး (ရန္ကုန္ရွိ လူကံုထံတဦးရဲ႕သမီး) နဲ႔ေပးစားဖို႔ စီစဥ္ေနတာပါ။ အဲဒီ တုန္းကလည္း ေဖေဖတုိ႔က အလြန္နာမည္ႀကီးေနၿပီး ၾကည့္ျမင္တိုင္းေစ်းႀကီးေတာင္ “ေက်ာ္ေဇာေစ်း” လုိ႔ ေျပာင္းေခၚေန ခ်ိန္ျဖစ္ပါတယ္။ အဲသလိုအခ်ိန္မွာ ေမေမက “ဖ်က္ျမင္း” အၿဖစ္ေရာက္လာေတာ့ ေဖေဖ့အေဒၚက သူ႔အစီအစဥ္ပ်က္သြားရလုိ႔ အေတာ္ ေဒါသူပုန္ထပါတယ္။ ဒီၾကားထဲ ေမေမ့မိဘမ်ားကလည္း အရွက္လြန္ၿပီး အျပန္အအပ္မခံလုိ႔ ေမေမ့ခမ်ာ အေတာ္ မ်က္ႏွာငယ္ရွာပါတယ္။ အဲဒီအေဒၚက အမ်ိဳးမ်ိဳး ေစာင္းေျမာင္းျငဴစူ ေျပာဆိုတာေတြ ခံရရွာပါတယ္။ ေမေမ့အျဖစ္ကလည္း လူၾကံဳနဲ႔ ခိုးရာလိုက္ခဲ့ရတာဆိုေတာ့ အဲဒီကာလ အယူအဆေတြနဲ႔ၾကည့္ရင္ေတာ့ ကဲ့ရဲ႕စကားတင္းဆိုစရာႀကီးေပါ့။ ေမေမ့မွာ အဲဒီအိမ္ေပၚမွာ ေန႔စဥ္ မ်က္ရည္နဲ႔ မ်က္ခြက္ေနခဲ့ရတယ္လုိ႔ ဆိုပါတယ္။

ေဖေဖကေတာ့ ဒါေတြ ဘာမွမသိဘူး။ ညေန႐ံုးဆင္းရင္ ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္ တဘုတ္ဘုတ္နဲ႔ ေရာက္လာၿပီး ေနေကာင္း သလား၊ ဘာဟင္းနဲ႔ ထမင္းစားသလဲ စသျဖင့္ တလံုးစ ႏွစ္လံုးစေမးၿပီး ျပန္သြားတတ္သတဲ့။ ဒီၾကားထဲ ပ်ၪ္းမနား ခရီး ထြက္စရာရွိတယ္ဆိုၿပီး ခရီးထြက္သြားလိုက္တာ တပတ္ဆယ္ရက္ေက်ာ္ဆိုပဲ။

ေမေမ့ခမ်ာ ေဖေဖနဲ႔လက္ထပ္ဖို႔အေရး အခက္အခဲအမ်ိဳးမ်ိဳး၊ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္အမ်ိဳးမ်ိဳး ၾကံဳခဲ့ရၿပီးမွ ေနာက္ဆံုး မွာေတာ့ ၁၉၄၅ ခုႏွစ္၊ ဇန္နဝါရီလ ၁၅ ရက္ေန႔မွာ ရန္ကုန္မွာပဲ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ႀကီး လက္ထပ္ခဲ့ရပါေတာ့တယ္။

၂၈-၄-၂၀၁၀
လွေက်ာ္ေဇာ

မွတ္ခ်က္
ကြၽန္မဆက္၍ေရးျခင္ေသာ ေဖေဖ့အေၾကာင္းမ်ား။ ေဆာင္းပါးေပါင္းခ်ဳပ္အတြဲ (၁)
ၿဖိဳးေမာက္သာစာေပမွ ေဆာင္းပါးအမွတ္ (၁၅) ျပန္လည္ေဖၚျပပါတယ္။


သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ

Similar Posts