ေဇာ္ေအာင္ (မုုံရြာ) – ျမန္မာလူငယ္မ်ား၏ အနာဂတ္

အာအက္ဖ္ေအ RFA လူငယ္အေၾကာင္းစကားဝိုင္းကို ဗကသဒုဥကၠဌလင္းထက္ႏိုင္၊ ေက်ာင္းအုပ္ၾကီးမ်ိဳးရန္ေအာင္သိန္း၊ အကၡရာအဖြဲ႔ မခ်ိဳခ်ိဳသိန္းတို႔နဲ႔ ေဆြးေႏြးခဲ့ပါတယ္။ လူငယ္ေတြမလိုအပ္တဲ့ေနရာမ်ားမွာ အခ်ိန္ျဖဳန္းေနတာ အမွန္ပဲ၊ ဒါေပမဲ့လူငယ္ေတြကို အျပစ္တင္ဖို႔ မလိုေၾကာင္း၊ ဘယ္လိုေနရာမ်ိဳးမွာဂင္လုပ္မလဲ ႏိုင္ငံေရး၊လူမႈေရးအဖြဲ႔မ်ားမွာ ပါဝင္လုပ္ေဆာင္ဖို႔၊ အင္တာနက္မွ ပညာေရးဆိုင္ရာ ပါဝင္လုပ္ေဆာင္ရန္ ကိုမ်ိဳးရန္ေအာင္သိန္းကေျပာၾကားသြားပါတယ္။  ရန္ကုန္မႏၱေလးလူငယ္မ်ားနဲ႔ျမိဳ႔နယ္မ်ားကလူငယ္မ်ား ၂ခုဟာ အရမ္းကြာျခားေနတယ္လို႔ အကၡရာအဖြဲ႔အစည္းမွေျပာၾကားသြားပါတယ္။ ႏိုင္ငံျခားသားလူငယ္မ်ား လာေရာက္တဲ့အခါ နိုင္ငံျခားဘာသာ စကား နားလည္၊ ေျပာႏိုင္သူမ်ားလိုေၾကာင္း အာအက္ေအမွေျပာၾကားပါတယ္။ ကိုလင္းထက္ႏိုင္က ပညာေရး စနစ္ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈ၊ သင္ၾကားမႈပံုစံအထူးလိုအပ္ေၾကာင္း အေရးတၾကီးလိုအပ္ေၾကာင္း၊ ကိုမိဳးရန္ေအာင္သိန္းက မတူညီေသာ စိမ္ေခၚမႈမ်ား ရတဲ့အခ်ိန္မွာအေကာင္းဆံုးလုပ္ကိုင္ၾကပါရန္ေျပာၾကားသြားသည္။ မခ်ိဳခ်ိဳသိန္းအေနႏွင့္ စကားဝိုင္းတစ္ခု မွလူငယ္မ်ား သာ အခြင့္လမ္းရသြားတာမ်ိဳးထက္ တျပည္လံုးလူငယ္မ်ားလည္း ရေစလိုေၾကာင္း နိဂံုးခ်ဳပ္ေျပာၾကားသြားပါတယ္။ 

သူတို႔ရဲ့ေဆြးေႏြးေျပာဆိုမႈမ်ားကို ေလ့လာသံုးသပ္ျပီး ျမန္မာ၊ႏိုင္ငံတကာလူငယ္အေျခအေနမ်ားကို စဥ္းစားမိပါတယ္။

ျမန္မာလူငယ္မ်ား ဘာလုပ္ေနၾကပါသလဲ..ေမးခြန္းကို အသက္၂၀ေအာက္၊ အသက္၂၀-၂၅ ဆိုျပီး ၂မ်ိဳးခြဲေလ့လာခ်င္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံရဲ၂၅%ေလာက္ရွိတဲ့လူဦးေရျဖစ္ပါတယ္။ ေက်ာင္းသားအရြယ္လဲျဖစ္၊ အခမဲ့လုပ္အားေပးတဲ့အရြယ္ေတြျဖစ္ပါတယ္။ 

ပထမဆံုး ျမန္မာျပည္လူငယ္မ်ားကိုၾကည့္ရင္ အသက္၂၀ေအာက္ မိဘအဆင္ေျပသူမ်ားပဲ ေက်ာင္းတက္ၾကပါတယ္။ လဘက္ရည္ဆိုင္မွာ အသက္၁၀ႏွစ္သားကတည္းက ၁၀ႏွစ္ေက်ာ္အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ အသက္၂၀အရြယ္ ေရးတတ္ဖတ္တတ္ လူငယ္ေလးမ်ားစြာရွိပါတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ စရင္းဇယားမရွိေတာ့ လူငယ္မ်ားဘာလုပ္ေနသလဲ အတိက်မသိႏိုင္ပါဘူး။ မိဘမ်ားကလည္း အသက္၂၀ေက်ာ္တဲ့အထိ ေက်ာင္းထားေပး၊ အိမ္မွာေနထိုင္စားေသာက္ခြင့္ေပးတဲ့အျပင္ အိမ္ေထာင္က်ရင္ေတာင္ ေခၚထားၾကပါတယ္။ သားသမီးမ်ားကလည္း မိဘအိမ္မွာပဲကပ္ေနရပါတယ္။ ေက်ာင္းေနတဲ့လူငယ္မ်ားကေတာ့ ဘြဲ႔ရတဲ့အထိ အိုေကပါတယ္။ ေက်ာင္းအားလပ္ခ်ိန္မွာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားနဲ႔ အေပ်ာ္အပါးမ်ား လိုက္သြားၾကေပမဲ့ အပ်က္စီးၾကီးမဟုတ္ပါဘူး။ တစ္ခ်ိဳ႔လည္း မူးရစ္ေဆးဝါး၊ ပ်က္စီးေသေက်သူမ်ားရွိပါတယ္။

ျမန္မာျပည္၂၀၀၅ လူဦးေရ ၅၅သန္းမွာ အေမရိကန္ျပဳစုထားတဲ့ ပိရမစ္လူဦးေရစာရင္းအရ

အသက္၁၅-၂၅ စုစုေပါင္း ၁၀သန္းခန္႔ (၁၈.၆%) ရွိပါတယ္။

0-14 years: 26.7% (male 7,514,233/female 7,227,893)

15-24 years: 18.6% (male 5,183,653/female 5,060,385)

25-54 years: 42.8% (male 11,724,297/female 11,879,420)

55-64 years: 6.7% (male 1,754,397/female 1,963,051)

65 years and over: 5.2% (male 1,244,758/female 1,615,243) (2013 est.)

မေန႔ကပဲ စင္ကာပူကို တစ္လေဒၚလာ၄၅၀လစာနဲ႔ အလုပ္လာလုပ္မဲ့လူငယ္၁၇ဦးကို ေတြ႔ဆံုခဲ့ပါတယ္။ ဘြဲ႔ရ၅ေယာက္ေလာက္ပါတယ္။ က်န္တာေတာ့ ၁၀တန္းေအာင္ ၅ေယာက္နဲ႔ ဆယ္တန္းမေအာင္တဲ့ အေျခခံပညာမူလတန္း၊အလယ္တန္းအဆင့္ ၁၀ေယာက္ကို ေတြ႔ရပါတယ္။ သူတို႔မိဘ၊အေဒၚမ်ားက ေအးဂ်င့္ဖိုးေငြ ေဒၚလာ၃၀၀၀ (က်ပ္သိန္း၄၀ခန္႔) စိုက္ထုတ္ရင္းႏွီးျပီး အဖိုးတန္လွတဲ့လူငယ္ဘဝကို လုပ္ငန္းခြင္ပညာရွာႏိုင္သူမ်ားျဖစ္ပါတယ္။ အလားတူပဲ မိန္းကေလးမ်ားဟာ အိမ္ေဖၚ Domestic Worker အျဖစ္ လစာေငြ ေဒၚလာ၃၅၀ ေလာက္နဲ႔ စင္ကာပူကို ေရာက္လာၾကပါတယ္။ သတင္းစာမ်ားမွာပါတဲ့ အခ်က္လက္မ်ားအရ ျမန္မာလူငယ္ WP workers တသိန္းေက်ာ္ရွိပါတယ္။ မိန္ကေလးလူငယ္မ်ား ၂ေသာင္းခန္႔ အိမ္မ်ား၊ လူၾကီးေဂဟာမ်ားမွာ အလုပ္လုပ္ေနၾကပါတယ္။ ဒီလူငယ္မ်ားဟာ ေအးဂ်င့္ဖိုး ၄လစာေလာက္ ရင္းႏွီးျပီး အလုပ္လာလုပ္ခြင့္ရပါတယ္။ သူတို႔ မိဘ၊အေဒၚဦးေလး၊ အကိုအမ မ်ားက ေငြစိုက္ထုတ္ေပးႏိုင္လို႔ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္ လဘက္ရည္ဆိုင္၊ ဟိုတယ္၊ စက္ရံု၊ ေဆာက္လုပ္ေရး စတဲ့ေနရာမ်ားမွာ အေျခခံပညာအဆင့္ပဲရွိတဲ့ ျမန္မာလူငယ္၊ အမ်ိဳးသား၊ အမ်ိဳးသမီးငယ္ မ်ားစြာရွိေနပါတယ္။ စင္ကာပူကို လာတဲ့လူငယ္မ်ားဟာ တတ္ႏိုင္သူမ်ားပဲျဖစ္ပါတယ္။ မတတ္ႏိုင္တဲ့ လူငယ္မ်ားကေတာ့ ဟိုး… ထိုင္းႏိုင္ငံကို ေရာက္သြားပါတယ္။ လူငယ္ေပါင္း ၆သန္းခန္႔ ထိုင္း၊ မေလးရွား ႏိုင္ငံမ်ားမွာ အလုပ္ၾကမ္းလုပ္ငန္းမ်ား သြားေရာက္လုပ္ကိုင္ေနၾကပါတယ္။ 

ဒါေတြကေတာ့ အေျခခံပညာအဆင့္ပဲရွိတဲ့ ျမန္မာလူငယ္မ်ားရဲ့ ျဖစ္ပ်က္ေနပံုပါပဲ။ သူတို႔အတြက္ အလုပ္ကိုင္ ရွာေပးရပါမယ္။ ျပည္တြင္းမွာ စက္ရံု၊အလုပ္ရံုမ်ားစြာ ျဖစ္ထြန္းလာဖို႔လိုပါတယ္။

ေနာက္တစ္အုပ္စုကေတာ့ ေအးဂ်င့္ေကာင္းရတဲ့လူငယ္မ်ား၊ ပညာတတ္ျပီး အဆက္သြယ္ေကာင္းသူ၊ ေငြလည္းမ်ားမ်ားရွိစရာမလိုပါဘူး။ စင္ကာပူကို က်ပ္၂သိန္းအကုန္ခံျပီး ေလယာဥ္စီး၊ လာႏိုင္ပါတယ္။ မိတ္ေဆြမ်ားအိမ္မွာေနထိုင္ျပီး အလုပ္ကိုင္ရွာေဖြ၊ စင္ကာပူနဲ႔ ႏိုင္ငံတကာေတြမွာ အလုပ္ကိုင္ရရွိ၊ ေက်ာင္းတက္ခြင့္ရရွိသြားသူမ်ားျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ႏွစ္အနည္းငယ္မွာ သူတို႔ဘဝ ပိုျပီးအဆင္ေျပလာမွာပါ။ ေရာက္ကာစေတာ့ လစာေငြ ေဒၚလာတစ္ေထာင္ေက်ာ္ေလာက္ပဲ ရပါတယ္။ စင္ကာပူမွာ အခ်ိန္ပိုင္းေက်ာင္းတက္ျပီး၊ လူမႈေရး၊ ဘာသာေရးအဖြဲ႔မ်ားနဲ႔ အဆက္သြယ္ရွိသူလူငယ္မ်ားဟာ မၾကာခင္မွာပဲ လစာေကာင္းတဲ့အလုပ္မ်ားကို ေျပာင္းေရႊ႔ႏိုင္ပါတယ္။ သို႔မဟုတ္ လက္ရွိအလုပ္မွာပဲ အလုပ္ရွင္က လစာပိုေပး၊ ရာထူးေပးပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ စင္ကာပူလူမ်ိဳးပိုင္ကုမၼဏီမဟုတ္တဲ့ အဂၤလိပ္၊ဂ်ာမန္၊နယ္သာလန္၊အေမရိကန္ စတဲ့ႏိုင္ငံျခားသားပိုင္ ကုမၼဏီမွာ အလုပ္လုပ္ခြင့္ရသူမ်ား ပိုျပီးအခြင့္လမ္းေကာင္းရၾကပါတယ္။ ေက်ာင္းဆက္တက္ႏိုင္သူမ်ားလည္း ဘြဲ႔၊ဒီဂရီမ်ားရရွိျပီး အနာဂါတ္အတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ပိုေကာင္းလာပါတယ္။

မိန္းကေလးအမ်ားစုကေတာ့ အိမ္ေဖၚအလုပ္နဲ႔ ေရာက္လာၾကတယ္။ ျမန္မာမိသားစု ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက သူတို႔ေဆြမ်ိဳးမ်ားကို အိမ္ေဖၚအလုပ္နဲ႔ေခၚျပီး အိမ္မွာကေလးထိန္း၊ ကူညီလုပ္ကိုင္ေပးၾကတယ္။ လင္မယား၂ေယာက္စလံုး အလုပ္လုပ္ၾကေတာ့ အိမ္ေဖၚေပါင္း တစ္သန္းေက်ာ္ စင္ကာပူမွာရွိပါတယ္။ ဖိလစ္ပိုင္အိမ္ေဖၚမ်ားက တစ္လ ေဒၚလာ၆၀၀ပ်မ္းမွ်ရၾကတယ္။ သူတို႔က ပညာမတတ္၊ ဖိလစ္ပိုင္ေတာသူျဖစ္ေပမဲ အဂၤလိပ္စကားနားလည္တယ္။ ေခတ္ေပၚ အဝတ္ေလွ်ာ္စက္၊ ေရခဲေသတၱာ၊ အပူေပးစက္၊ လွ်ပ္စစ္ပစၥည္းမ်ားကို သံုးတတ္၊နားလည္တတ္ေတာ့ လစာပိုရပါတယ္။ ဒုတိယအမ်ားဆံုးအိမ္ေဖၚမ်ားက အင္ဒိုနီးရွားမိန္းကေလးမ်ား အဂၤလိပ္စကားေတာ့ ဗမာလိုပဲ မေကာင္းဘူး။ တစ္လ ၃၅၀ေဒၚလာႏႈန္းရတယ္။ ျမန္မာ၊ သီရိလကၤာ၊ အီႏိယ အိမ္ေဖၚမ်ားလည္း တစ္လ၃၅၀ေစ်းႏႈန္းပဲေပးပါတယ္။ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီး ၂ေသာင္ငးေက်ာ္ အိမ္ေဖၚအလုပ္လုပ္ေနတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ Worker အဆင့္ေတြကို အလုပ္ရွင္ေတြက အစိုးရကို Levy ဆိုတဲ့ အခြန္ေငြ ေဒၚလာ၃၅၀ လစဥ္ေဆာင္ရတယ္။ 

ဒီျမန္မာအလုပ္သမား၊ အလုပ္သမေတြရဲ့ အားလပ္ခ်ိန္ကေတာ့ တယ္လီဖုန္းဆက္ရံုပဲရွိပါတယ္။ အလုပ္ရွင္ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ေတြ႔ရင္ေတာ့ အဂၤလိပ္စကားေျပာ၊ စာသင္မႈအခြင့္ေရးမ်ားရပါတယ္။ အမ်ားစုကေတာ့ အႏို္မ့္ဆံုးအဆင့္ေတြပဲ။ တိရိစာၦန္သာသာ အလုပ္လုပ္လိုက္၊ စားလိုက္၊ အိပ္လိုက္၊ အနီးနားေလွ်ာက္သြားလိုက္၊ တယ္လီဖုန္းေျပာလိုက္ …တနဂၤေႏြအားလပ္ရက္ဆို ပင္နီစူလာပလာစာ ထြက္လာျပီး မိတ္ေဆြမ်ားကို စကားေနာက္တစ္မ်ိဳးကေတာ့ S-pass, EP, Studentpass ဆိုတဲ့ ဘြဲ႔ရမ်ားပဲလုပ္ရတဲ့ အလုပ္နဲ႔ စာင္ေက်င္းမ်ားျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔ကေတာ့ ဘြဲ႔ရျပီးသူမ်ားျဖစ္ေတာ့ လစာပိုေကာင္းပါတယ္။ တိုးတက္ဖို႔အခြင့္လမ္းပိုမ်ားပါတယ္။

လူငယ္မ်ား၁၀သန္းေက်ာ္ ၁၅ႏွစ္မွ၂၅ႏွစ္ လူငယ္မ်ားစြာရွိပါတယ္။ အမ်ားစုဟာ ေက်ာင္းတက္ေနၾကပါတယ္။ အသက္၂၅ႏွစ္အရြယ္ေအာက္ လူငယ္မ်ားဟာ ေက်ာင္းတက္သင့္ပါတယ္။ ရာႏႈန္းဘယ္ေလာက္က ေက်ာင္းတက္ေနသလဲဆိုတာ Data မရွိတဲ့ ျမန္မာျပည္မွာ စာရင္းေကာက္ဖို႔ NGO , UN စတဲ့အဖြဲ႔မ်ားက ၾကိဳးစားေနပါတယ္။ ျမန္မာဗဟိုစာရင္းရံုးနဲ႔လူဝင္မႈၾကီးၾကပ္ေရး လ.ဝ.က မ်ားမွာလည္း စာရင္းရွိႏိုင္ပါတယ္။ စာေရးသူ မွန္ဆခ်က္ကေတာ့ ၃၀%  ၃သန္းေလာက္ပဲ ေက်ာင္းတက္ေနဆဲလို႔ မွန္းပါတယ္။ အသက္၁၅ႏွစ္မွ ၂၅ႏွစ္လူငယ္မ်ားမွာ ၉တန္း၊ ၁၀တန္းေက်ာင္းသားမ်ားနဲ႔ တကၠသိုလ္၊ အသက္ေမြးေကာလိပ္ ေက်ာင္းသားမ်ား ျဖစ္ပါတယ္။ 

– ေက်ာင္းေနဆဲ ၃သန္း (၃၀%)

– စစ္တပ္၊ ရဲ၊ သံဃာ  ၁သန္း (၁၀%)

– ထိုင္းႏိုင္ငံ (အခ်ိဳ႔မွာ မေလးရွား၊ စင္ကာပူ) အလုပ္သြားလုပ္သူ ၃သန္း (၃၀%)

– ျမန္မာျပည္တြင္းအလုပ္လုပ္ေနသူမ်ား ၃သန္း (၃၀%)

မွတ္ခ်က္။ ျမန္မာျပည္တြင္းအလုပ္လုပ္ေနသူမ်ားစြာမွာ ကေလးအလုပ္သမားမ်ားျဖစ္ပါတယ္။ စားေသာက္ဆိုင္၊ တည္းခိုခန္း၊ ေဆာက္လုပ္ေရးမ်ားတြင္ ၾကည့္ပါ။ အသက္၁၅ႏွစ္ေအာက္ ကေလးသူငယ္မ်ားစြာ ေက်ာင္းမတက္ပဲ အလုပ္ဝင္လုပ္ေနရပါတယ္။ လူငယ္မ်ားမွာ စြန္႔စားလိုသူမ်ားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လစာပိုရေသာ ျပည္ပႏိုင္ငံမ်ား (ထိုင္း၊မေလး၊စင္ကာပူ) သြားေရာက္အလုပ္လုပ္ကိုင္ၾကပါတယ္။

ျမန္မာျပည္မွာ ၄သိန္းခန္႔ရွိတဲ့ စစ္သားလူငယ္မ်ား၊ ၄သိန္းေက်ာ္ရွိတဲ့ သဃာလူငယ္မ်ားဟာ ဝါသနာပါလို႔ အဲဒီေနရာမ်ားကို ေရာက္သြားတာမဟုတ္ပါဘူး။ အခုဆို ရဲတပ္ဖြဲ႔မ်ားကို လူငယ္မ်ားစြာ ဝင္ေရာက္ေနပါတယ္။ စုစုေပါင္း တစ္သန္းေက်ာ္ဟာ ႏိုင္ငံေတာ္နဲ႔သာသနာေဘာင္ထဲမွာ ရွိေနတဲ့အတြက္ မဆိုးဘူးလို႔ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ အဲဒီလူငယ္အားလံုးနီးပါးဟာ အေျခခံပညာပဲရွိပါတယ္။ ေရးတတ္ဖတ္တတ္အဆင့္လို႔ ေျပာရင္ပိုမွန္ပါတယ္။ ငယ္စဥ္ကတည္းက မိဘလယ္ယာလုပ္ငန္းမွာ အခိုင္းခံရျပီး၊ လြတ္ေျမာက္ရလမ္း ရွာေဖြရင္းနဲ႔ ျပည္ပ (ထိုင္းႏိုင္ငံ) ထြက္ဖို႔လည္း ရင္းႏွီးရမဲ့က်ပ္ေငြ တစ္သိန္းဂဏန္းေတာင္ မရွိရွာေတာ့ စစ္တပ္၊ သဃာ၊ ရဲတပ္ဖြဲ႔မ်ားကို ဝင္ေရာက္သြားၾကျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ လိမၼာေရးျခားရွိသူ လူငယ္မ်ားလို႔ ေျပာႏိုင္ပါတယ္။

လူငယ္ ၁သန္းခန္႔ စစ္တပ္၊ ရဲတပ္၊ သံဃာမ်ားျဖစ္ေနျပီး၊ ၃သန္းခန္႔ ေက်ာင္းတက္ေနရတယ္။ က်န္တဲ့ ၆သန္းေက်ာ္ လူငယ္မ်ားမွာ ပညာမသင္ႏိုင္ပဲ ျပင္တြင္း၊ ျပည္ပမွာ အလုပ္လုပ္ကိုင္ေနၾကပါတယ္။

ထိုမွန္းဆခ်က္ဟာ လက္ရွိပကတိအေျခအေနႏွင့္ နီးစပ္ပါတယ္။ အစိုးရမွ တရားဝင္အခ်က္လက္မ်ား ထုတ္ျပန္သင့္ပါတယ္။ ရွက္ရြံ႔၊ မပြင့္မလင္းလုပ္မႈ မရွိသင့္ေတာ့ပါ။ ႏိုင္ငံေတာ္အနာဂါတ္ ၁၅-၂၅ လူငယ္အင္အားမ်ားစြာ ပညာမသင္ႏိုင္ပဲ ျပည္ပအလုပ္သမားမ်ားျဖစ္ေန သည္မွာ အလြန္အရုပ္ဆိုးလွပါတယ္။ က်ေနာ္ဟာ အသက္၂၅ႏွစ္အရြယ္ထိ ပညာသင္ႏိုင္ေသာ ကုသိုလ္ကံ ထူးသူတစ္ဦးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ လူငယ္ဦးေရ ၇၀%ခန္႔ ပညာမသင္ႏိုင္ေတာ့ပဲ လုပ္ငန္းခြင္ဝင္ၾကရပါတယ္။ ပိုဆိုးေနပါေတာ့သည္။ တိုင္းျပည္အနာဂါတ္ဟာ လူငယ္မ်ားျဖစ္လို႔ အခုကတည္းက အသက္၁၅-၂၅ အရြယ္လူငယ္မ်ား ေက်ာင္းဆက္တက္ႏိုင္ေရးအတြက္ ကေလးပညာေရးစနစ္ကို ဘတ္ဂ်တ္ခ်ေပးျပီး၊ အထူးစီမံကိန္းမ်ားနဲ႔ ပ်ိဳးေထာင္ဖို႔၊ စာရိတၱပညာသင္ေပးမဲ့ ေက်ာင္းဆရာမ်ားကို စားဝတ္ေနေရးေျပလည္ေအာင္ လုပ္ေပးဖို႔ ွSpecial National Plan အျဖစ္လုပ္ေဆာင္ရပါမယ္။ တိုင္းျပည္ကို တကယ္ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲဖို႔ ၂၀% ဘတ္ဂ်တ္ကို ပညာေရးမွာသံုးျပီး၊ အေျခခံပညာေရးကို ပိုျပီးသံုးေပးတဲ့ အမ်ိဳးသားပညာေရးစနစ္သစ္ကို သူငယ္တန္းမွ စတင္ဖို႔ျဖစ္ပါတယ္။