(မုိးမခ) ဒီဇင္ဘာ ၂၈၊ ၂၀၁၅
ကိုယ့္အတၱနဲ႔ ကိုယ္ဖြံ႕ထြားလို႔
ေရရာေသခ်ာစြာဖြင့္ၾကည့္ဖို႔
ေဆာင္းဟာ ရာသီတစ္ခုလံုးကိုလႊမ္းျခံဳရရင္
ေအးျမစြာ စိတ္ႀကီးဝင္ခဲ့ေလရဲ့။
စိမ္းစိုေနတဲ့ေတာေမွာင္ေမွာင္မွာ
ျမဴေတြကလည္းဖံုးလို႔
အာေခါင္ကိုျခစ္ေအာ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့
အသံကလည္း ထံု႔ပိုင္းပိုင္း
တံတိုင္းေလးဘက္ခ်မထားတဲ့ၿမိဳ႕ႀကီးမွာ
ကိုယ္ပိုင္ဘုရားေတြနဲ႔။
ကိုယ္ပိုင္သံစဥ္ေတြနဲ႔
ကိုယ္ပိုင္လမ္းေတြနဲ႔ခုတ္ေမာင္း
သူ ့ေမတၱာေတြ ကိုယ့္ေမတၱာေတြနဲ႔ ဝင္းပ
ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးသူတို႔ဟာ ငိုၿပီေလ…
နက္နက္႐ိႈင္း႐ိႈင္းတိုးဝင္ၾကည့္ရင္
လတ္ဆတ္သီးနွံေတြျဖစ္လြန္းတဲ့ အခုလို ေဆာင္းမွာ
ေျမယာမဲ့ေနသူေတြအမ်ားႀကီးရွိတယ္
ကိုယ့္ဝမ္းကိုယ္ သထာေရစာမဲ့မဲ့ဘဝမွာ
ဘယ္သူက ဘယ္သူ႔ကိုမ်ား ၾကည္ျဖဴနိုင္ဦးမလဲ …
ဆင္းရဲမႈဟာ မ်ိဳးဆက္ကို
တံစို႔ထိုးသလိုျဖတ္စီးသြားခဲ့ဲၿပီးၿပီ
မာယာေတြနဲ႔ဟစ္ေအာ္ခဲ့တာမွမဟုတ္ဘဲေလ
တစ္ျခမ္းသာက်န္တဲ့ အလင္းေရာင္ဟာ
ေဆာင္းကိုအေႏြးဓါတ္ေပးႏိုင္မတဲ့လား။
လမ္းေပၚမွာေႂကြးေၾကာ္ရင္းက်ေပ်ာက္ခဲ့တဲ့
လူငယ္ဘဝတစ္ခုမကေတြ
အားကိုးတႀကီးနဲ႔ေျပးလာခဲ့ၿပီးမွ
သတိဆြဲအေလးျပဳခိုင္းမလိုလား…
ခုထိ အိမ္ကိုျပန္မလာနိုင္ၾကေသးတဲ့
အလံကိုင္ၿပီးထြက္သြားတဲ့ သားေတြကို
မယ္ၾကီးအိုေတြက
ဗိုက္ေခါက္ေၾကာလိမ္ဆြဲလို႔
သတိေပးဆံုးမရေတာ့မလို႔လား။
မလိမ္မိုး မလိမၼာဘဝနဲ႔
မိုက္ၿပီးခ်စ္ခဲ့ၾကတာမွ မဟုတ္ပဲေလ
အဲဒီဗိုက္ႀကီးနဲ႔ ဓားထိုးမခံခ်င္စမ္းပါနဲ႔
ဒီစမ္းသပ္မႈဟာ အခန္႔မသင့္ရင္
ငရဲႀကီးသြားနိုင္ရဲ့…
အခုလိုေဆာင္းမွာမွ အနာရင္းခဲ့ရင္
ပိုလို႔နာရခ်ည့္ေဆာင္း …။ ။
ေအာင္ေက်ာ္သြင္
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
