(မုိးမခ) ဒီဇင္ဘာ ၁၁၊ ၂၀၁၅
မေျပျပစ္တဲ့
ေလွခါးထစ္ေတြေပၚကို
အထစ္အေငါ့ေတြနဲ႔
တထစ္ခ်င္း တထစ္ခ်င္း နင္းခဲ့ရတာဟာ
အရသာတဲ့ မႏုသတၱ ဒုလႅဘတဲ့လား…
ျပန္ရစ္ၾကည့္စရာမလိုေတာ့တဲ့ ဇာတ္ကို
အက္ေနတဲ့ ဓာတ္ျပားေဟာင္းထက္မွာ
သူ႔အတိုင္း ထားလိုက္ႏုိင္တာကိုက
မေသခ်ာမႈေတြကို
သပ္သပ္ရပ္ရပ္ သိမ္းပိုက္လိုက္ႏုိင္ျခင္းပဲ….
ေနာက္က်မွ သန္းလာတဲ့
ေရာင္နီေအာက္က လမ္းပဲျဖစ္ျဖစ္
အခ်ိန္လြန္မွ ပြင့္လန္းလာတဲ့
ပန္းထက္က မိုးတိမ္ပဲျဖစ္ျဖစ္
လမ္းေတြေပၚမွာ အိမ္ေတြရွိဖို႔ လိုအပ္သလို
အိမ္ေတြရဲ႕အထက္မွာ တိမ္ေတြရွိဖို႔လည္း လိုအပ္တယ္….
လမ္းထက္မွာ ေဖာက္ခဲ့တဲ့ဘ၀ကို
အိမ္ေပၚအေရာက္ ေဆာက္ခဲ့ၿပီးရင္ေတာ့
အိပ္မက္အလြန္မွာ
မိုးတိမ္ကို ထြန္ယက္လို႔ ၿမိဳ႕တည္ရဦးမွာေပါ့…
ကိုယ္လိုရာကိုယ္ ကိုးကြယ္စရာျပည့္ေနတဲ့ကမၻာမွာ
ကမာၻဦးအစကစလို႔ ဒီေန႔ထိထက္တိုင္ေအာင္
ေမတၱာတရားဟာ ဘယ္ေတာ့မွမခါးခဲ့ဘူး…
ဒီကေန႔ ….
မင္နီတို႔ၿပီး အမႈိက္ျခင္းထဲပို႔လိုက္တဲ့ အရာေတြထဲမွာ
ငါ့ရဲ႕အမုန္းစာရင္းထဲက မဆံုးျခင္းအပိုင္းအစေတြပါခဲ့တယ္….။
ေဆာင္းယြန္းလ (ဒီဇင္ဘာ ၁၁၊၂၀၁၅)
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
