ေမာင္စြမ္းရည္ – သတင္းစာဆရာ စာေရးဆရာမႀကီး လူထုေဒၚအမာရာျပည့္ပဲြ(မုိးမခ) ဒီဇင္ဘာ ၃၊ ၂၀၁၅
စစ္အစုိးရေခတ္၊ အာဏာရွင္ေခတ္တေလွ်ာက္လုံးမွာ လူထုေဒၚအမာ၊ ဟံသာဝတီဦးဝင္းတင္နဲ႔ လူထုစိန္ဝင္း၊ သူရဲေကာင္း သတင္းစာဆရာ၊ စာေရးဆရာႀကီး သုံးဦးဟာ ဒီမုိကေရစီေရးနဲ႔ စစ္အာဏာရွင္ဆန္႔က်င္ေရးတုိ႔အ တြက္ ေရွ႕တန္းကေနရပ္တည္တုိက္ပဲြဝင္ခဲ့ပါတယ္။ ႏုိ္င္ငံတကာ ေရဒီယုိအသံလႊင့္ဌာနေတြ စာနယ္ဇင္းသတင္းဌာနေတြက စစ္အာဏာရွင္အစုိးရနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ ေမးလာသမွ် ေမးခြန္းေတြကုိ မသြယ္ဝုိက္၊ မကြယ္မဝွက္၊ မျငင္းမဆုိၾကဘဲ သက္စြန္႔ဆံဖ်ားေျဖဆုိ တုိက္ပဲြဝင္ ခဲ့ၾကတာဟာ အားလုံးသိပါပဲ။ “ ရဲတင္းသံ” ဆုိလုိ႔ စာေပသူရဲေကာင္းသုံးဦးရဲ႕အသံပဲ ၾကားခြင့္ႀကံဳခဲ့ရပါတယ္။
လူထုေဒၚအမာရာျပည့္ပဲြမွာ ေခါင္းစည္းကုိ “သတင္းစာဆရာ၊ စာေရးဆရာမႀကီး” လုိ႔ ကပ္ထားတာကုိ သတိျပဳမိပါလိမ့္မယ္။ လူထုေဒၚအမာဟာ သာမန္စာေရးဆရာမမဟုတ္ပါ။ ႏုိင္ငံတကာကသိတဲ့ သတင္းစာဆရာ စာေရးဆရာမႀကီးျဖစ္ပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ အရွိန္အဝါဟာ ျပည္တြင္းတျခားစာေရးဆရာမ်ားထက္ ႀကီးမားပါတယ္။
သတၱိကလည္း ႀကီးမားသလုိ အနစ္နာခံမႈကလဲ ဗမာအစုိးရေခတ္ အဆက္ဆက္မွာ သူမတူေအာင္ ႀကီးမားပါတယ္။ ဘာျဖစ္ လုိ႔လဲ။ လူထုေဒၚအမာဟာ ၿဗိတိသွ်ကုိလုိနီဆန္႔က်င္ေရး၊ နယ္ခ်ဲ႕စနစ္ဆန္႔က်င္ေရး၊ ျပည္တြင္းစစ္ဆန္႔က်င္ေရး၊ ျပည္တြင္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊ ကမာၻၿငိမ္းခ်မ္းေရးတုိ႔မွာ ခင္ပြန္းသည္လူထုဦးလွနဲ႔အတူ၊ ဆရာႀကီးသခင္ကုိယ္ေတာ္မႈိင္းနဲ႔ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း တုိ႔ရဲ႕ လမ္းစဥ္အတုိင္း တေလွ်ာက္လုံးေရွ႕တန္းက တုိက္ပဲြဝင္ခဲ့လုိ႔ပါပဲ။
ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ႔ ဗုိလ္ေအာင္ေက်ာ္တုိ႔ဟာ တစ္ႏွစ္ထဲ ၁၉၁၅မွာ ဖြားခဲ့ၾကသူေတြပါ။ လူထုေဒၚအမာဟာ သူတုိ႔နဲ႔အတူ တစ္ႏွစ္ထဲေမြးဖြားၿပီး၊ သူတုိ႔နဲ႔အတူ တုိက္ပဲြဝင္ခဲ့တာဟာ တသက္လုံးပါပဲ။ ေက်ာင္းသူ၊ “ဝတၳဳေရးဆရာ”၊ “ဘာသာျပန္ဆရာ”၊ “သတင္းစာဆရာ”၊ “အက္ေဆးေရးဆရာ”၊ “အတၳဳပၸတၱိေရးဆရာ”၊ “မွတ္တမ္းေရးဆရာ” စတဲ့စတဲ့ စာမိ်ဳးစုံေရးတဲ့ စာေရး ဆရာအျဖစ္နဲ႔ အဖိႏွိပ္ခံျပည္သူေတြဘက္က ရပ္တည္ၿပီး စာေရးသားရင္းတုိက္ပဲြဝင္ခဲ့တာ အထင္အရွားပါပဲ။ ဒီလုိစာမိ်ဳးစုံ အဆက္မျပတ္ေရးသားသူ ကမာၻသိစာေရးဆရာမႀကီးဆုိတဲ့ အရွိန္အဝါ၊ ဂုသိကၡာတုိ႔ေၾကာင့္လဲ ျပည္သူဘက္ကရပ္တည္မႈ တန္ဖုိးအရွိန္အဝါဟာ အထူးႀကီးမားခဲ့ရတာျဖစ္ပါတယ္။
လူထုေဒၚအမာဟာ စာေပမ်ိဳးစုံေရးသူ ျဖစ္ပါတယ္။ သတင္းစာဆရာမႀကီးဆုိတာ သီးျခားဂုဏ္ရည္ပါ။ သတင္းစာေခါင္းႀကီး၊ သတင္းစာေဝဖန္ခ်က္သတင္းေဆာင္းပါး၊ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈအႏုပညာေဆာင္းပါးစတဲ့ သတင္းေပးေဆာင္းပါးမ်ိဳးစုံ ေရးသား တဲ့အျပင္ သတင္းစာ၊ ဂ်ာနယ္စာအုပ္မ်ိဳးစုံကုိ ကုိယ္တုိင္တည္းျဖတ္ထုတ္ေဝခဲ့သူလဲျဖစ္ပါတယ္။ စာနယ္ဇင္း ထုတ္ေဝသူ အျဖစ္သာမက၊ အယ္ဒီတာ၊ အယ္ဒီတာခ်ဳပ္အျဖစ္နဲ႔လဲ ႀကံဳသလုိ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ခဲ့ရတဲ့ အိမ္ေထာင္ရွင္ ဗမာအမ်ိဳးသမီးႀကီးတဦးလဲျဖစ္ပါတယ္။
ဒီလုိစာေပမ်ိဳးစုံ ေန႔မအားညမအားေရးသား ထုတ္ေဝတဲ့အလုပ္ကုိ အစုိးရအဆက္ဆက္က ေျဖာင့္ေျဖာင့္တန္းတန္း လုပ္ခြင့္ ေပးခဲ့တာမဟုတ္ပါဘူး။ ငယ္စဥ္က ေက်ာင္းေနဘက္၊ ႏုိင္ငံေရးလုပ္ေဖၚကုိင္ဘက္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားက ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္တုိ႔၊ ျပည္ထဲဝန္ႀကီးတုိ႔ျဖစ္လာခ်ိန္မွာ သတင္းစာတုိက္နဲ႔ ပုံႏွိပ္စက္တုိ႔ကုိ ရုိက္ခ်ိဳးဖ်က္ဆီးတာခံရပါတယ္။ လူထုသတင္းစာ အယ္ဒီတာခ်ဳပ္ ဆရာႀကီးေရႊဥေဒါင္းလုိ ပုဂၢဳိလ္ႀကီးကုိ ဖမ္းဆီးရုံမက၊ သူတုိ႔ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္း လူထုဦးလွ (လူထုသတင္းစာ တာဝန္ခံအယ္ဒီတာ) ကိုလဲ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္က ဖမ္းဆီးတာခံရတဲ့အတြက္ သတင္းစာတည္းျဖတ္ထုတ္ေဝတဲ့ တာဝန္ကုိသာမက ေခါင္းႀကီးေရးတာအဆုံး အားလုံးအလုပ္ေတြကုိ လူထုေဒၚအမာက အိမ္ေထာင္ကာဗန္တဖက္နဲ႔ ရုန္းကန္ခဲ့ရသူ ျဖစ္ပါတယ္။ သတင္းစာတုိက္ဟာ အစုိးရက ရုိက္ခ်ဳိးဖ်က္ဆီးတာကုိခံရရုံဟာ ရပ္ကြက္မီးေလာင္ရာမွာလဲ စာအုပ္ဂုိေဒါင္၊ စကၠဴဂုိေဒါင္ နဲ႔တကြ ပုံႏွိပ္စက္ပါ ပါဝင္ဆုံးရႈံးခဲ့ရဖူးပါေသးတယ္။
တသက္လုံး လက္တဲြၿပီး စာေပေရးသားထုတ္ေဝခဲ့သူ ခင္ပြန္းသည္ လူထုဦးလွဟာ မၾကာမဏ အဖမ္းခံရရုံမက၊ ေနာက္ဆုံး မွာဇနီးသည္ကုိ တဦးတည္းထားရစ္ၿပီး ေစာစီးစြာ ကြယ္လြန္သြားခဲ့ရရွာပါတယ္။ အားကုိးရမယ့္ သားႀကီးကလဲ အေစာႀကီး ကြယ္လြန္ခဲ့တယ္။ သားအလတ္ကုိ အစုိးရက ဖမ္းဆီးေထာင္ခ်၊ ကုိကုိးကြၽန္းပုိ႔၊ ႏွိပ္စက္ခဲ့ပါတယ္။ ကြၽန္းကျပန္လြတ္ေတာ့လဲ ထပ္ဖမ္းျပန္လုိ႔ ကုိယ္လြတ္ရုန္းထြက္ၿပီး တိမ္းေရွာင္သြားရတာဟာ အေမကြယ္လြန္ၿပီး ရာျပည့္ပဲြျပဳလုပ္တာေတာင္ မလာ ေရာက္ခြင့္ မရွိခဲ့ရွာပါဘူး။ အားကုိးရမယ့္ သားႏွစ္ေယာက္မရွိေတာ့တဲ့အျပင္ သားအငယ္ဆုံးကုိေတာင္ အေျခခံပညာ ေက်ာင္းသားဘဝမွာ မိဘႏွစ္ပါးနဲ႔အတူ ဖမ္းဆီးေထာင္သြင္းလုိက္ပါေသးတယ္။ မုဆုိးမအေမဟာ သမီးေတြလုပ္စာကုိ စား ရင္း ေလာကဓံကုိ ႀကံ႕ႀကံ႕ခံကာ စာေတြဆက္ေရးပါတယ္။ လူထုေဒၚအမာ ဘာစာေတြေရးခဲ့သလဲ။
လူထုေဒၚအမာဟာ ေက်ာင္းသူဘဝမွာ “ျမမဥၨဴ” ကေလာင္အမည္နဲ႔ ဝတၳဳတုိေတြေရးတယ္။ ဘာသာျပန္သူအျဖစ္ လက္စြမ္း လက္စရွိလုိ႔ ႀကီးပြားေရးမဂၢဇင္းအယ္ဒီတာက ေနရူးမသမီးသုိ႔ ေပးစာမ်ားကုိ စာအုပ္ထြက္ခါစ ပူပူေႏြးေႏြးမွာကုိပဲ ခင္လဝင္း အမည္နဲ႔ ဘာသာျပန္ေပးရတယ္။ တကၠသုိလ္ေကာလိပ္ သပိတ္ေမွာက္ပဲြအၿပီးမွာ မႏၱေလးျပန္ၿပီး ဘီေအေနာက္ဆုံးႏွစ္ မေျဖေတာ့ဘဲ စကၠဴဆုိင္ဖြင့္ၿပီး စီးပြားေရးေလာကထဲကုိ ဝင္တယ္။ အမ်ိဳးသားေက်ာင္း၊ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာႀကီးဦးရာဇက္က သူ႔တပည့္ကုိ ေမာရစ္ေကာလစ္ရဲ႕ စာအုပ္တအုပ္ဘာသာျပန္ဖုိ႔ တာဝန္ေပးလာျပန္လုိ႔ ဘာသာျပန္ၿပီးတဲ့အခါ ႀကီးပြားေရးစာ အုပ္တုိက္ကပဲ စာအုပ္ထုတ္ေတာ့ အထူးေရာင္းေကာင္းလုိ႔ ၃၀၀၀ရုိက္တာမေလာက္ဘဲ ထပ္ရုိက္ရသတဲ့။ ဒီမွာတင္ အမာ( တကၠသုိလ္သပိတ္ေမွာက္ေက်ာင္းသူ) ဆုိတဲ့ ကေလာင္စာအုပ္နဲ႔ လူသိထင္ရွားစာေရးဆရာမႀကီး ဘဝကုိေရာက္သြားပါတယ္။ (တကၠသုိလ္သပိတ္ေမွာက္ေက်ာင္းသူ) ဘဲြ႔ခံၿပီး စာေရးဆရာျဖစ္လာတာကလဲ တေယာက္တည္းရွိပါတယ္။
ေနာက္ေတာ့ မႏၱေလးၿမိဳ႕ကုိ ဗဟုိျပဳၿပီး ျမန္မာ့ရုိးရာယဥ္ေက်းမႈ၊ ဓေလ့ထုံးစံပန္းခ်ီ၊ ပန္းပု၊ ပန္းတင္း၊ ပန္းထိမ္၊ ဖန္က်ည္၊ ေရႊခ်ည္ထုိး၊ အခ်ိတ္ပုိးထည္ရက္ကန္း၊ မဟာဂီတ၊ ဇာတ္သဘင္၊ အၿငိမ့္၊ အတၳဳပၸတၱိတုိ-ရွည္မ်ိဳးစုံ၊ ရွင္လူရဟန္းမ်ိဳးစုံ အ ေၾကာင္းအရာေတြ၊ ခရီးသြားမွတ္တမ္းေတြ စသျဖင့္ ၂၀ရာစုမွာရွိဆဲ၊ မိွန္ဆဲ၊ ေပ်ာက္လု-ျမန္မာမႈျမန္မာ့ကိစၥေတြကုိ ေဒါင့္ေစ့ ေအာင္ “လက္တံရွည္” နဲ႔ “လက္တဆုံးႏိႈက္” ေလ့က ေရးသားခဲ့တာဟာ အသက္ထက္ဆုံးပါပဲ။ ဗမာျပည္မွာ အသက္ အရွည္ဆုံးနဲ႔ စာမ်ိဳးစုံအမ်ားဆုံးေရးသြားခဲ့သူ စာေရးဆရာမႀကီးျဖစ္တယ္လုိ႔ ေျပာႏုိင္ပါတယ္။
ေနာက္ဆုံးပုိင္းမွာေရးသြားတဲ့ “အေမ့ေရွးစကားထိ” စာတုိအစစ္ေတြဟာ အမ်ားအားျဖင့္ စိတ္ခံစားမႈအေလွ်ာက္ လက္ကမ္း ေရးသြားတဲ့ “အက္ေဆး”ေတြပါ။ ရသစာတမ္းေတြပါ။ စာေရးဆရာဘဝကုိ “ဝတၳဳ” နဲ႔ စၿပီး “အက္ေဆး” နဲ႔ ဆုံးသြားပါတယ္။ အလယ္ပုုိင္းမွာေရးသြားတဲ့ “သုေတသနအေျခခံ” ၿပီးေရးရတဲ့စာေတြဟာလဲ သူမ်ားနဲ႔မတူတဲ့ စာေတြပါပဲ။ “ျပည္သူခ်စ္ ေသာအႏုပညာသည္မ်ား” ဆုိတဲ့ စာအုပ္ႀကီးဟာ ေဒၚေဒၚလူထုေဒၚအမာရဲ႕ “လက္ရာမြန္” ဆုံခ်က္ပါတယ္။ ကဗ်ာဆရာ ၾကည္ေအာင္က “ရသေျမာက္ အတၳဳပၸတိၱေတြ” လုိ႔ မွတ္ခ်က္ေပးပါတယ္။ ေဒၚေဒၚက “အတၳဳပၸတၱိ” ရယ္လုိ႔ေတာ့ မဟုတ္ပါ ဘူး။ သာမန္ပဲြၾကည့္ပရိသတ္ရဲ႕ ခံစားမႈ၊ သာမန္ပဲြျပည္သူ (ေဆးလိပ္သမ) ရဲ႕ အျမင္၊ အေတြး၊ အသံ၊ ေဝါဟာရေတြကုိ စုစည္းတင္ျပတာဆုိတဲ့သေဘာနဲ႔ ျပန္လည္ရွင္းျပခဲ့ဖူးသတဲ့။ ဆုိလုိတာက အတၳဳပၸတၱိ စစ္စစ္မဟုတ္ဘူး။ အႏုပညာခံ စားမႈမွတ္တမ္း၊ ရသအဖြင့္စာတမ္းႀကီးေတြလုိ႔ ျဖစ္ေပလိမ့္မယ္ ယူဆပါတယ္။
ဒီလုိစာမ်ိဳးေတြဟာ ေဒၚေဒၚလူထုေဒၚအမာမွတပါး၊ တျခားဘယ္သူမွ ေရးႏုိင္မွာမဟုတ္တဲ့ စာမ်ိဳးေတြပါလုိ႔ ခပ္တင္းတင္းေျပာ လုိ႔ရပါတယ္။ သူ႔ေခတ္မွာေရာ၊ သူ႔ေရွ႕ကေရာ၊ သူ႔ေနာက္ကေရာ ဒီစာမိ်ဳးေတြ ဘယ္သူမွ မေရးႏုိင္ပါဘူး။ ေရးခ်င္လုိ႔လဲ ေျပာျပမယ့္လူေတြ၊ ေျပာျပႏုိင္သူေတြ၊ ၾကည့္ရႈမွတ္သားစရာ ပစၥည္းေရာ လူသူေတြကလဲ မရွိေတာ့ပါဘူး။
ဒီလုိအမ်ိဳးသမီးႀကီးတဦး၊ စာေရးဆရာမႀကီးတဦး၊ ဗမာျပည္ကတေခတ္တခါ၊ တေယာက္ထြန္းေပါက္ခဲ့ၿပီး ငါတုိ႔အရ ေတာ္ေလစြ။
ေဒၚေဒၚအသက္၇၀ ျပည့္ကစၿပီး ေမြးေန႔ပဲြေတြလုပ္ခဲ့ပါတယ္။ ေဒၚေဒၚနဲ႔ ေဒၚေဒၚ့မိသားစုက လုပ္တာမဟုတ္ပါ။ ေဒၚေဒၚလဲ သေဘာတူၿပီး ခြင့္ေပးခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိလုပ္ျပန္ေတာ့လဲ ျမစ္ႀကီးနားကေန ေရး၊ ဘိတ္၊ ထားဝယ္အထိ စာေပသမား ေတြနဲ႔ ႏုိင္ငံေရးသမားႀကီးေတြက (ဖိတ္စာမပုိ႔ဘဲ) တေလးတစားနဲ႔ လာေရာက္ၾကပါတယ္။ ေလထီးဦးအုန္းေမာင္၊ ဝါးခယ္ မသခင္သိမ္းေမာင္ႀကီး၊ သခင္အုန္းျမင့္ေလး၊ သမုိင္းပါေမာကၡ ေဒါက္တာသန္းထြန္း၊ ေဒၚခင္ႏွင္းယု၊ ေဒၚခင္ေဆြဦး၊ ေဒၚ ကလ်ာ (ဝိဇၨၨာသိပၸံ)၊ ေဒၚေရႊကူေမႏွင္းစတဲ့ ပုဂၢိဳလ္မ်ား လာေရာက္ၾကပါတယ္။ တခါတရံ ဟီႏုိးကားႀကီး စင္းလုံးငွားၿပီး ရန္ကုန္က ပရိသတ္ကလာ တစုတေဝးလာၾကတာပါ။
ဒီလုိကန္ေတာ့တာဟာ သတင္းစာဆရာမႀကီး၊ စာေရးဆရာမႀကီးတေယာက္ကုိ ဂါရဝျပဳရုံပဲလား မဟုတ္ပါ။ ဒီမုိကေရစီေရး ဆႏၵျပပဲြႀကီးတရပ္ကုိ တညီတညႊတ္တည္း အသဲႏွလုံးထဲက တုိင္ပင္ၿပီး ျပဳလုပ္က်င္းပတာပဲ ျဖစ္တယ္ဆုိတာကုိ အားလုံးသေဘာတူၾကလိမ့္မယ္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရာျပည့္၊ ဗုိလ္ေအာင္ေက်ာ္ရာျပည့္၊ ဦးခင္ေမာင္လတ္ရာျပည့္၊ ေဒၚခင္မ်ိဳးခ်စ္္ရာျပည့္၊ လူထုေဒၚ အမာရာျပည့္။ မဂၤလာရွိလွပါေပတယ္။
ရာျပည့္ပဲြမွ ေထာင္ခ်ီပဲြသုိ႔။
သားတပည့္
ေမာင္စြမ္းရည္
(လူထုေမာင္စြမ္းရည္)
၂၀၁၅၊ ဒီဇင္ဘာ ၁
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
