ဓမၼေဘရီ အရွင္၀ီရိယ (ေတာင္စြန္း) – ပုတ္သင္ညိဳ နဲ႔ အႏုပညာရွင္မ်ား စာစုတို ၂ ခု
(မိုးမခ) ႏို၀င္ဘာ ၁၄၊ ၂၀၁၅
ပုတ္သင္ညိဳမိုးၾကိဳးပစ္ ဝင္းထရံတိုင္ပါ
ေရွးျဖစ္ေဟာင္း ေအာက္ေမ့ဖြယ္ေလးေပါ့ဗ်ာ.. ။ ျမန္မာျပည္လြတ္လပ္ေရးရၿပီး ပထဆံုးေရြးေကာက္ပြဲမွာ
ပဆပလ-က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေသြးဝိညာဥ္နဲ႔ အျပတ္အသတ္ႏိုင္ခဲ့တယ္။
ဒုတိယအႀကိမ္ေရြးေကာက္ပဲြမွာက်ေတာ့ ဦးသိန္းေဖျမင့္တို႔,ဝီဓူရသခင္ခ်စ္ေမာင္တို႔လို ပညာတတ္, စကားတတ္ ေတြပါတဲ့ ပမညတ-က ေျခာက္ေနရာေလာက္ရတယ္။
ဒီပုဂၢိဳလ္ေတြဳကလဲ ဘယ္ေလာက္အေျပာေကာင္းလဲဆို- အဲဒီတုန္းက ဖဆပလ-အမတ္တဦးက
“ဒီပါလီမန္လႊတ္ေတာ္ႀကီးက အာဏာရ ဖဆပလ-ပါတီအတြက္ေခၚထားတာလား၊ ပမညတ – အမတ္ေျခာက္ေယာက္စကားေျပာဖို႔ေခၚတာလား – လို႔ကို ေမးယူရတာ။
ေနာက္တႀကိမ္ေရြးေကာက္ပြဲမွာဆို ပမညတ – ကၫြန္႔ေပါင္းအစိုးရထဲ ပါလိမ့္မယ္ လို႔ေတာင္ ေျပာရေလာက္ေအာင္ လူႀကိဳက္မ်ားလာတဲ့အခ်ိန္မွာပဲ – ဖဆပလ – တည္ၿမဲ – သန္႔ရွင္း ဆိုၿပီး ကြဲၾကေရာ။
ကာကြယ္ေရးဝန္ႀကီး ဦးဗေဆြပါတဲ့တည္ၿမဲပါတီက- စစ္တပ္,ရဲ,ျဖဴေစာထီးဆိုတဲ့ လက္နက္ကိုင္ေတြ အားကိုးနဲ႔ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းစည္း႐ုန္းၾကေတာ့ ျပည္သူက အမုန္းႀကီးမုန္းၿပီး သန္႔ရွင္းမွ သန္႔ရွင္း ျဖစ္ကုန္ၾကေတာ့- ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ပမညတ- ကို စိတ္မဝင္စားၾကေတာ့ဘူး။ သန္႔ရွင္း အျပတ္အသတ္ႏိုင္သြားတယ္။ ပမညတလဲ တမဲမွကိုမရဘူး။
အဲဒီတုန္းက ဗိုလ္တေထာင္သတင္းစာေခါင္းႀကီးပိုင္းကေန ဦးသိန္းေဖျမင့္ ေရးပံုေလးက..
“မိုးႀကိဳးကေတာ့ ပုတ္သင္ညိဳကိုပစ္ထာပါ၊ ဒါေပမယ့္ ဝင္းထရန္တိုင္က ၾကားကေန အမွန္ခံလိုက္ရတယ္” တဲ့။
ျပည္သူက တည္ၿမဲကို မုန္းလို႔ပစ္ထာ၊ ၿပိဳင္ဘက္သန္႔ရွင္းထဲခ်ည္း မဲေတြေပးၾကေတာ့ – ဝင္းထရန္ျဖစ္တဲ့ ပမညတ-ပါ ထိသြားတာပါေပါ့ေလ..။
ခုေရြးေကာက္ပြဲမွာလဲ တိုင္းရင္းသားပါတီေလးေတြနဲ႔ တခ်ိဳ႕ တသီးပုဂၢလအမတ္ေလာင္းေလးေတြ ဝင္းထရံတိုင္ ျဖစ္သြားၾကတာပါ။ ျပည္သူက မုန္းတာမဟုတ္ပါဘူး လို႔ ထင္မိပါေၾကာင္း..။
အေမာေျပ ေရွးျဖစ္ေဟာင္းေလး၊ ဗဟုသုတေပါ့ေလ..။
ျပည္သူရယ္၊ အႏုပညာရွင္မ်ားရယ္ မီဒီယာရယ္
NLDပါတီဥကၠဌ က ပါဝင္ကူညီတဲ့အႏုပညာသည္ေတြကို ဂုဏ္ျပဳတယ္ဆိုေတာ့- “အသဲၾကားက မဲတျပားနဲ႔ ပါဝင္ခဲ့သူေတြကိုေရာ မပါဘူးလား”ဆိုၿပီး ကြန္မင့္နဲ႔ သေရာ္တယ္။ ဒါဟာ အင္နယ္ဒီအားေပးသူ အစစ္မဟုတ္သူတို႔ရဲ႕ေသြးခြဲစကားဆိုတာ သိသာပါတယ္။ ျပည္သူေတြက ျပည္သူ႔အသိနဲ႔ တာဝန္ေက် ၾကတာပါ။
ျပည္သူရဲ႕ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္က တသီးတျခားဂုဏ္ျပဳခံလိုၾကတာမဟုတ္ပါဘူး၊ ေက်ာသားရင္သား မခြဲမျခား တသားထဲ ခ်စ္ခင္မႈကိုလိုလားတာပါ။ ျပည္သူအေပါင္းကို ျပည္သူလို႔ သေဘာထားၿပီး ျပည္သူ႔တာဝန္ေက်ဖို႔သာ အင္နယ္ဒီက တာဝန္ယူၾကရမွာပါ။
တသားတည္းထားရမယ့္ျပည္သူေတြကို တဦးခ်င္း,တဖြဲ႕ခ်င္း ဂုဏ္ျပဳေနရင္ ဒီပါတီဟာ ျပည္သူလိုလားတဲ့တာဝန္ ဘယ္ထမ္းေဆာင္ႏိုင္ေတာ့မလဲ၊ ဒါကို အစစ္မ်ားက နားလည္ၾကပါတယ္၊ နားလဲလည္ၾကရမွာပါ။
အႏုပညာသည္ေတြလဲ ျပည္သူပဲျဖစ္ေပမယ့္ သူတို႔က (က်န္ျပည္သူေတြနဲ႔စာေတာ့) အနဲစုေလးပါ၊
ၿပီးေတာ့ သူတို႔က ထင္ေပၚမႈနဲ႔ လုပ္ကိုင္ၾကရသူေတြ၊ ဒါေၾကာင့္ သူတို႔ကို ထင္ထင္ေပၚေပၚေလး
အသိအမွတ္ျပဳေပးတာဟာလဲ ဘုရားေဟာတဲ့”သဂၤဟတရား”နဲ႔ညီတဲ့ ခ်ီးေျမႇာက္မႈပါပဲ။
မီဒီယာဆိုတာ ျပည္သူအားလံုးနဲ႔ဆက္ဆံတဲ့အလုပ္ျဖစ္လို႔ ျပည္သူမ်ားအေပၚသေဘာထားသလိုပဲ
“ေက်ာသားရင္သား မခြဲျခား”ဆိုတဲ့မူနဲ႔ပဲ ဆက္ဆံရမွာပါ။
မခြဲျခားရမွာကို ခြဲျခားၿပီးဆက္ဆံရင္ ကြဲျပားသြားမယ့္ အႏၲရာယ္ရွိတယ္။ ကြဲကြဲျပားျပား ခ်ီးေျမႇာက္ရမွာကို
ကြဲျပားေအာင္ မခ်ီးေျမႇာက္ျပန္ရင္လဲ ဖြဲနဲ႔ဆန္ မကြဲျပားသလို အေရာေရာအေႏွာေႏွာ ျဖစ္သြားမယ္။ မခြဲျခားသင့္တာကို မခြဲျခားရဘူး။ ခြဲျခားသင့္တာကိုလဲ မကြဲမျပား မလုပ္ရဘူး ဒါဟာ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းတေယာက္ရဲ႕ အလြန္ အေရးႀကီးတဲ့ အရည္အခ်င္းျဖစ္ပါတယ္။
အဆင့္မွီေနာက္လိုက္မ်ားကလဲ နားလည္ဖို႔ အလြန္အေရးႀကီးပါတယ္။
ျမတ္စြာဘုရားရွင္က သူ႔အေပၚ ၾကည္ညိဳသူတိုင္းကို “ဧတဒဂ္”ဆိုတဲ့ဘြဲ႕ေတြေပးေနရင္… “ဧတဒဂ္ဘြဲ႕”ေပးသင့္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြကိုလဲ ကြဲကြဲျပားျပား ျခားနားသိမွတ္ မေပးဘူးဆိုရင္. ဒီသာသနာေတာ္ႀကီး ဘယ္လိုျဖစ္သြားမလဲ။ ဒါဟာ အလြန္ အေရးႀကီးတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္း တေယာက္ရဲ႕ အရည္အခ်င္းပါ။ အရည္အခ်င္းရွိသူတိုင္းကလဲ ဒါကို နားလည္ၾကပါတယ္.. ။ နားလည္ရပါမယ္..။
အပၸမာေဒန သမၸာေဒထ…!
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
