ေ ဆ ာ င္ း လူ – မြ န္႔ ခ်္

မြန္႔ခ်္
…..က စလုိ႔ …ခုခ်ိန္ထိ ကြၽႏု္ပ္တုိ႔ခမ်ာ ေအာ္ေနရတုန္း …။

လိေမၼာ္ေရာင္ေနာက္ခံႀကီးထားလုိ႔ သဘာ၀အရ ခင္ဗ်ားေအာ္ခဲ့တယ္။
ကြၽႏု္ပ္တုိ႔ကေတာ့ နီးေစြးေစြးအေရာင္ခံ ေနာက္ခံႀကီးထားလုိ႔ … အနာဂတ္အတြက္ေအာ္ခဲ့တယ္ …။

တကယ္ပါပဲ .. ခင္ဗ်ားလည္း .. ခင္ဗ်ားဘာသာေဗဒအရ ရြတ္ရြတ္စြတ္စြတ္ ေအာ္ခဲ့မယ္ …။ ကြၽႏု္ပ္တုိ႔ၾကေတာ့လည္း ကြၽႏု္ပ္ တုိ႔ နာက်င္မႈအတြက္ လြမ္းလြမ္းစြတ္စြတ္ ေအာ္ခဲ့ရတယ္။

မြန္႔ခ်္ ….
က်ဥ္းေျမာင္းလွတဲ့ ကတ္ဘုတ္ (cardboad) ေပၚမွာ ေထာင္ေသာင္းခ်ီတဲ့ အေရာင္လႈိင္းေတြနဲ႔ .. ေအာ္ဟစ္ခဲ့တယ္။

ဒီလုိပဲ မြန္႔ခ်္ ….
က်ဥ္းေျမာင္းလွတဲ့ လူ႔ဘ၀ေပၚမွာ ကြၽႏု္္ပ္တုိ႔ကလည္း ေသာမနလႈွိင္းေတြနဲ႔ ႐ုန္းကန္ေအာ္ဟစ္ေနရတယ္ …။

တခ်ဳိ႕ကလည္း ခင္ဗ်ားရဲ႕ေအာ္သံကုိ ငုိတယ္ေျပာတယ္ …။
ခင္ဗ်ားကေတာ့ ….တိမ္ေတြကုိ ေသြးခ်ယ္လုိ႔ ေအာ္သံကုိ အစျပဳခဲ့တယ္ …။
လိေမၼာ္ေရာင္ေကာင္းကင္မျဖစ္ခင္ … ေသြးေရာင္လြမ္းေနတဲ့ေကာင္းကင္ကုိ ဖန္တီးပစ္ခဲ့တယ္။
….
…..
…..

မြန္႔ခ်္ေရ ..
ခင္ဗ်ားရဲ႕ ေအာ္သံကုိ ခုိးယူမယ့္္သူေတြက အေထာင္ အေသာင္း အသိန္း အသန္း ရွိတယ္ …။

ဒါေပမယ့္ဗ်ာ ..
ကြၽႏု္ပ္တုိ႔ရဲ႕ ေအာ္သံကုိ ခုိးယူမယ့္သူက်ေတာ့ …

ေအာက္တုိဘာ ၃၀၊ ၂၀၁၅
၁၀း ၄၃ နာရီ။