(မုိးမခ) ေအာက္တုိဘာ ၁၄၊ ၂၀၁၅
“ကြၽန္ေတာ္ လာမယ့္ေရြးေကာက္ပြဲမွာ မဲမေပးေတာ့ဘူးလုိ႔စဥ္းစားထားတယ္ဗ်ာ”
“ဟာ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ မလုပ္ပါနဲ႔ဗ်ာ ႏွေျမာစရာၾကီး မဲေပးတယ္ဆိုတာ ႏိုင္ငံသားတစ္ေယာက္ရဲ႕ အခြင့္အေရး ရပိုင္ခြင့္ဗ်။ အဲဒါ ကို အလကား အဆံုးရံွဳးခံေတာ့မွာလား”
“ႏိုင္ငံသား တစ္ေယာက္ရဲ႕ အခြင့္အေရး ဆိုတာေတာ့ဟုတ္တာေပါ့ဗ်ာ။ ဒါေပမယ့္ျဖစ္ေနတာက ကြၽန္ေတာ္ ဟိုအဖြဲ႕ ဒီအဖြဲ႕ေတြ ဟိုလူ ဒီလူေတြကို မယံုဘူးဗ်။ ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ထင္ မဲေပးလည္း သူတုိ႔က ညစ္မွာပဲလုိ႔ထင္တယ္။ သူတုိ႔အဲဒီလုိ ညစ္မယ္လုိ႔သံသယ ဝင္စရာေတြလည္း ရွိတယ္။ အဲဒီေတာ့ကြၽန္ေတာ္ မဲေပးလည္း ကိုယ္ႀကိဳက္တဲ့အစိုးရအဖြဲ႕ ျဖစ္လာဖုိ႔ မေသခ်ာတဲ့အတူတူ မဲမေပးေတာ့ဘူးလုိ႔စဥ္းစားထားတယ္။ ျပီးေတာ့ ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲ ရလဒ္ေတာင္ အေကာင္အထည္ မေပၚခဲ့ဘူးေလဗ်ာ”
“အဲဒီေတာ့ခင္ဗ်ား စိတ္ကူးက မဲေပးလည္း ဟိုေကာ္မရွင္ ဒီေကာ္မရွင္က ညစ္ႏိုင္တယ္ဆိုျပီး မဲမထည့္ေတာ့ဘူး။ အရံွဳးေပး ေတာ့မယ္ဆိုပါေတာ့”
“အင္း ကြၽန္ေတာ္ေတာ့အဲဒီလိုပဲ စဥ္းစားထားတယ္။ ခင္ဗ်ားေရာ ဘယ္လုိလဲ”
“ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ကိုယ္ ၾကိဳက္တဲ့ပါတီကို မဲေပးျဖစ္ေအာင္ ေပးမယ္လုိ႔ ဆံုးျဖတ္ထားတယ္။ လိုအပ္တာေတြလည္း အား လံုး စဥ္းစားထားတယ္။ မဲစာရင္းလည္း စစ္ျပီးျပီ။ ကြၽန္ေတာ့္နာမည္ ပါတယ္။ ေနာက္ျပီး မဲေပးပံု အညႊန္းစာရြက္ေတြလည္း ဖတ္ထားတယ္။ ကိုယ္မဲေပးမည့္ပါတီရဲ႕ အမွတ္တံဆိပ္ကိုလည္း တျခား ဆင္တူယိုးမွားေတြနဲ႔မေရာေအာင္ ေသခ်ာ ၾကည့္ ထားျပီးျပီ။ လိုအပ္ရင္ တံဆိပ္တံုး ရိုက္တာပါ ေလ့က်င့္မယ္။ သူမ်ားေတြကိုလည္း မဲေပးျဖစ္ေအာင္ တိုက္တြန္းမယ္”
“ခင္ဗ်ားပဲ အရင္တုန္းက ေျပာေတာ့အဲဒီလူေတြကို သိပ္မယံုဘူးဆို။ အခုေတာ့သူတုိ႔ကို ယံုသြားျပီလား”
“အင္း ဒါက ယံုတာ မယံုတာ နဲ႔မဆိုင္ဘူးဗ်။ ကိုယ္လုပ္သင့္တယ္လုိ႔ယံုၾကည္တဲ့အရာကို လုပ္တာ။ စိတ္မဆိုးနဲ႔ေနာ္။ ခင္ဗ်ား အျဖစ္က ဘာနဲ႔တူသလဲဆိုေတာ့ မဟာဇနကဇာတ္ေတာ္မွာ ပါတဲ့သေဘာၤသား ၇၀၀ နဲ႔တူေနတယ္ဗ်”
“ဟင္ ဘယ္လုိတူတာလဲဗ်”
“ဒီလိုေလဗ်ာ ခင္ဗ်ားက ေရြးေကာက္ပြဲမွာ မဲထည့္လည္း ၁၉၉၀ တုန္းကလို ျဖစ္လိမ့္မယ္လုိ႔ထင္ေနတယ္။ ဒီေတာ့မဲထည့္ လည္း မထူးတဲ့အတူတူ မဲသြားမထည့္ေတာ့ပါဘူး။ အ႐ႈံးေပးလိုက္ပါေတာ့မယ္ေပါ့။ မဟာဇနက ဇာတ္ေတာ္မွာလည္း သမုဒၵရာအလယ္မွာ သေဘာၤပ်က္ေတာ့သေဘာၤသား ၇၀၀ လံုးဟာ လြတ္လမ္းကို မစဥ္းစားၾကေတာ့ဘူးဗ်။ လြတ္မယ္လုိ႔ လည္း မယံုဘူးေလ။ သူတုိ႔ဘက္က ၾကည့္ေတာ့လည္း သမုဒၵရာဆိုေတာ့ ေရြးေကာက္ပြဲထက္ေတာင္ ခက္ေနေသးတာကိုး။ အဲဒီေတာ့သူတုိ႔က တုိ႔က်မွ ျဖစ္ရေလျခင္းဆိုျပီး ပူေဆြး ငိုေႂကြးတယ္။ တခ်ိဳ႕က်ေတာ့လည္း ပင္လယ္ေစာင့္နတ္ေတြကို ကယ္ပါ ယူပါဆိုျပီး ေအာ္တယ္။ သူတုိ႔ၾကိဳးစားရမယ့္အလုပ္က်ေတာ့အရံွဳးေပး လက္ေလွ်ာ့ထားလိုက္တယ္”
“အဲဒီေတာ့ သူတုိ႔ဘာျဖစ္သြားလဲ”
“ဘာျဖစ္ရမွာလဲ။ ေရနစ္ျပီး ေသတဲ့လူနဲ႔ငါးမန္းတုိ႔ဘာတုိ႔ေရသတၱဝါေတြ ကိုက္လုိ႔ေသတဲ့လူနဲ႔အကုန္လံုး ေသကုန္တာေပါ့။ သူတုိ႔ငိုေနလည္း သေဘာၤက မုန္တိုင္းေၾကာင့္ပ်က္ေတာ့မွာပဲေလ။ အေလာင္းေတာ္ မဟာဇနက မင္းသားတစ္ေယာက္ပဲ လြတ္တယ္။ သူက သေဘာၤပ်က္ေတာ့မယ္ဆိုတာ သိတာနဲ႔သူ လုပ္သင့္တဲ့အရာေတြ အကုန္လံုး ၾကိဳတင္ျပင္ဆင္ ထား တယ္။ သူ႕ကိုယ္သူ အစားဝေအာင္ စားထားတယ္။ လိွဳင္းပုတ္တဲ့ဒဏ္ကို ခံႏိုင္ေအာင္ ပုဆိုးႏွစ္ထည္ကို ဆီစြတ္ျပီး သူ႕ ကိုယ္မွာ ျမဲေအာင္ဝတ္ထားလိုက္တယ္။ ေနာက္ျပီး သေဘာၤရဲ႕ ရြက္တိုင္ထိပ္ အျမင့္ဆံုးေနရာကိုတက္ျပီး အားကုန္ ဒိုက္ ဗင္ထုိးခ်တယ္။ အဲဒါမွ ခုန ငိုေနတဲ့လူေတြကို စားဖို႔လာတဲ့ေရသတၱဝါေတြကို ေက်ာ္ျပီး အေဝးၾကီးကို ေရာက္သြားမွာကိုး။ ျပီး ေတာ့ ခင္ဗ်ားၾကားဖူးတဲ့အတုိင္း ကူးေနတုန္း မဏိေမခလာ နတ္သမီး လာကယ္လုိ႔ ေသေဘးကလြတ္တဲ့အျပင္ ဘုရင္ပါ ျဖစ္သြားေသးတယ္။ မၾကိဳးစားတဲ့လူေတြကိုေတာ့ မဏိေမခလာနတ္သမီးလည္း မကယ္ႏိုင္ဘူးဗ်။ သူက ၾကိဳးစားတဲ့လူ ေတြကိုပဲ ကယ္ႏိုင္တာတဲ့”
ဤသည္မွာ ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္လုပ္ငန္းခြင္မွ မိတ္ေဆြတစ္ဦး ေရြးေကာက္ပြဲႏွင့္ပတ္သက္ျပီး ေျပာမိၾကျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ဗုဒၶျမတ္ ရွင္သည္ လံု႔လ ဝီရိယ၏ အစြမ္းကို ထင္ရွားေစလို၍ ထိုဇာတ္ေတာ္ကို ေဟာခဲ့သည္။ ထိုဇာတ္ေတာ္တြင္ သေဘာၤသား ၇၀၀ တုိ႔မွာ သေဘာၤပ်က္ေသာအခါ ကူးလည္း ေသမွာပါပဲဆိုျပီး ငိုရင္း အေသခံသြားၾကသည္။ မဟာဇနက မင္းသားသာ ၾကိဳးစား ရင္းနဲ႔ေသရတာက ငုတ္တုတ္ထိုင္ လက္မိႈင္ခ်ေနရတာထက္ ျမတ္သည္ဆိုျပီး ကူးရာမွ မေသသည့္အျပင္ ဘုရင္ပါ ျဖစ္ခဲ့ေသး သည္။ ထိုဇာတ္ေတာ္ေၾကာင့္ပင္ ျမန္မာစကားတြင္ “ေယာက်ာ္းတုိ႔လံု႔လ ေသခါမွ ေလွ်ာ့မည္” ဟူ၍ စကားပံု ရွိခဲ့ရသည္။ တကယ္ေတာ့ေယာက်ာ္း မိန္းမမဟူ လူမွန္သမွ် ထိုစိတ္ထားရွိအပ္သည္။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ေရာ ထုိစကားပံုကို မည္မွ် လိုက္နာ ၾကပါသလဲ။
သိေသာ္လည္း ကြၽန္ေတာ္တုိ႔လိုက္နာရန္ ခက္ေနခဲ့သည္ဟု ထင္ပါသည္။ ၂၀၀၈ အေျခခံ ဥပေဒကို အတည္ျပဳစဥ္က ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္နီးစပ္သူ မိတ္ေဆြမ်ားကို မၾကိဳက္ပါက ကန္႔ကြက္မဲေပးရန္ စည္းရံုးဖူးသည္။ သူတုိ႔ကိုယ္တိုင္လည္း မၾကိဳက္ပါ။ ဒါေပမယ့္သူတုိ႔အေတြးက ကိုယ္ကန္႔ကြက္လည္း ညစ္မယ့္လူက ေထာက္ခံမဲ လုပ္မွာပါပဲ ဟူေသာ စိတ္ျဖင့္အလိုက္တသိ ေထာက္ခံမဲ ထည့္ၾကရွာသည္။ ထိုသို႔ေသာလူမ်ား တစ္ႏိုင္ငံလံုးတြင္ မည္မွ်အေရအတြက္မ်ားသလဲ မသိပါ။ အမွန္ေတာ့ မျဖစ္သင့္ပါ။ ပင္လယ္ထဲတြင္ သေဘာၤပ်က္ေသာအခါ ကူးလည္း မလြတ္ပါဘူးဟူေသာ စိတ္ျဖင့္အေသခံသူေတြ၏ စိတ္မ်ိဳး ျဖစ္သည္။
အခုလည္း ကြၽန္ေတာ့္မိတ္ေဆြမွာ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ မဲထည့္ဖို႔အေရး ဟိုဟိုဒီဒီ ေတြးကာ စိုးရိမ္ရွာသည္။ မဲထည့္သည့္ တိုင္ေအာင္ သူႏွစ္သက္ေသာ အဖြဲ႕အစည္း ႏုိင္မွ ႏိုင္ပါ့မလား။ ကိုယ္မဲထည့္လည္း တစ္ေယာက္ေယာက္ကမ်ား ညစ္ေလ မလား။ အဲဒီလို ညစ္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ မဲသြားထည့္လည္း အပိုပါပဲ။ အိမ္မွာေနျပီး “ျပိဳင္လာလွ်င္ အရံွဳးေပး ႏွလံုးေအးတဲ့ေဆး” ဆိုျပီး လုပ္ရန္ ၾကံသည္။ အမွန္ေတာ့သူ႕ အျဖစ္က မဟာဇနက ဇာတ္ေတာ္မွ သေဘာၤသား ၇၀၀ ထက္ေတာင္ ဆိုးေနေသး သည္။ ဟုိလူေတြက သမုဒၵရာထဲကူးဖို႔ဆိုေတာ့ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ မဲထည့္ဖို႔ထက္ေတာ့ ခက္မည္ထင္ပါသည္။ ေနာင္ ဘာျဖစ္ လာမလဲဆိုတဲ့ အက်ိဳးရလဒ္ကိုေမွ်ာ္ကိုးျပီး စိုးရိမ္အားေလ်ာ့ေနျခင္းထက္ လက္ရွိအခ်ိန္တြင္ အလုပ္သင့္ဆံုးအလုပ္ကို လုပ္ရမည္သာ ျဖစ္သည္။
လက္ရွိ လူ႕ေလာကတြင္လည္း ဒီလို ဇြဲရွိသူေတြသာ ထိပ္တန္း ေရာက္ၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ အနီးဆံုး သမိုင္းကို ၾကည့္မည္ ဆိုလွ်င္ပင္ ဤအျဖစ္ကို ေတြ႕ႏိုင္သည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ ျဗိတိသွ် လက္ေအာက္ ေရာက္စဥ္က ဗမာအပါအဝင္ တိုင္းရင္းသားေပါင္းစံုက လြတ္လပ္ေရးအတြက္ အားစမ္းၾကေလသည္။ အႏုနည္း အၾကမ္းနည္း နည္းေပါင္းစံု သံုးသည္။ သို႔ေသာ္ ေအာင္ျမင္မွဳမရ။ ၾကာလာေတာ့ထိုေခတ္က လူအေတာ္မ်ားမ်ား၏ စိတ္တြင္ ဤဘဒၵ ကမၻာၾကီး ကုန္ဆံုး သည္အထိ အဂၤလိပ္ ျမန္မာျပည္မွ ျပန္မထြက္ေတာ့ဟုပင္ ထင္ခဲ့ၾကသည္။ ဒါေပမယ့္အဲဒီလို မယံုၾကည္တဲ့သခင္ေအာင္ဆန္း ကဲ့သို့ေသာ လူငယ္မ်ား ေပၚေပါက္ခဲ့ၾကသည္။ ဒုတိယကမၻာစစ္ၾကီးျဖစ္လာေသာအခါ လြတ္လပ္ေရး အတြက္ လက္နက္ကိုင္ တိုက္ရန္ စဥ္းစားေသာအခါ က်န္ရဲေဘာ္မ်ားက သခင္ေအာင္ဆန္းကို ဝိုင္းေမးၾကေလသည္။ ဤမွ် အင္အားၾကီးေသာ ျဗိတိသွ် အင္ပါယာၾကီးကို တိုက္ခုိက္ရန္ လက္နက္ ဘယ္လုိရမလဲ ဟူ၍ ျဖစ္သည္။ သူ၏ အေျဖမွာ “ဓားျပတိုက္တဲ့လူေတြေတာင္ လက္နက္ရေအာင္ ၾကံႏိုင္ေသးရင္ က်ဳပ္တုိ႔လို စနစ္တက် စည္းရံုးမွဳရွိတဲ့လူေတြအဖို႔ ဘာျဖစ္လုိ႔မရႏိုင္ရမွာလဲ” ဟူ၍ ျဖစ္သည္။ အမ်ိဳးသား ေခါင္းေဆာင္ၾကီးသည္ ငယ္စဥ္ကပင္ မလုပ္ရေသးပဲ ျဖစ္မွာ မဟုတ္ပါဘူးဟု လက္ေလွ်ာ့စကား ေျပာျခင္းကို မၾကိဳက္ခဲ့ေပ။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ျမန္မာမ်ား သူ႕ကို ေလးစားလွ်င္ သူ႕စိတ္ဓာတ္ကို အတုယူသင့္ပါသည္။
တဖန္ ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္ ဟိုင္နန္ကြၽန္းတြင္ စစ္ပညာသင္ေတာ့ဂ်ပန္က အေမရိကန္နဲ႔စစ္မျဖစ္ေသး။ စစ္အတြက္ လိုအပ္သည္မ်ားကို ျပင္ဆင္ေနေသာ္လည္း တစ္ဖက္က သံတမန္ စားပြဲဝိုင္းေပၚတြင္ စကားေျပာတုန္းပင္ ရွိေသးသည္။ ဒီေတာ့ရဲေဘာ္ေတြက စိုးရိမ္သည္။ အေမရိကန္နဲ႔ေစ့စပ္တာေတြ အဆင္ေျပသြားလုိ႔စစ္တိုက္စရာ မလုိေတာ့ဘူးဆိုရင္ တုိ႔ကိုမ်ား လက္စေဖ်ာက္ပစ္ေလမလားဆိုေသာ အေတြးဝင္သည္။ ဒီေတာ့ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက “ေဟ့ေသလည္း ဗမာပီပီ ဇာတိမာန္နဲ႔ေသၾကပါ။ ရန္သူကမိရင္ လက္အားရင္ လက္နဲ႔ထိုး ေျခအားရင္ ေျခနဲ႔ကန္ ေနာက္ဆံုး ပါစပ္အားေနရင္ ပါးစပ္နဲ႔ကိုက္ျပီးမွ ေသျပလိုက္ၾကပါ” လုိ႔ေျပာသည္။ ဒီလို စကားမ်ိဳးကို တစ္ၾကိမ္မက အၾကိမ္ၾကိမ္ ေျပာခဲ့သည္ဟု ဆိုသည္။ ေသသည့္တိုင္ေအာင္ လုပ္သင့္သည့္အလုပ္ကို အစြမ္းကုန္ ၾကိဳးစားလုပ္ျပီးမွ အေသခံမည္ ဆိုေသာ စိတ္ထားျဖစ္သည္။ လူသား၏ လံု့လ ဝီရိယကို ေသမွ ေလွ်ာ့မည္ ဆိုသည္ကို ျပခဲ့ေလသည္။
တကယ္ေတာ့ထိုစိတ္ထားေၾကာင့္ပင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ ကြယ္လြန္ခ်ိန္ အထိ သူရည္မွန္းထားသည္မ်ားကို အားလံုး လုပ္သြားႏိုင္ ခဲ့သည္။ သူလုပ္ခဲ့ရသည္က တကယ့္သည္းထိတ္ရင္ဖိုေတြခ်ည္း ျဖစ္သည္။ ရုပ္ဖ်က္ျပီး ဂ်ပန္ျပည္သြားရတာေတြ ဂ်ပန္ကို ေတာ္လွန္ဖို့ျဗိတိသွ်ေတြနဲ႔လွ်ိဳ႕ဝွက္ ဆက္သြယ္ရတာေတြ အကုန္လံုး ခက္ေပ့ဆိုေသာ အလုပ္ေတြ ျဖစ္သည္။ သို့ေသာ္ လက္မေလွ်ာ့တတ္ေသာ သူ႕ ဇြဲေၾကာင့္ပင္ ေအာင္ျမင္သည္ခ်ည္း ျဖစ္သည္။ ျပိဳင္လည္း ရံွဳးမယ့္အတူတူ မျပိဳင္ပဲ အရံွဳးေပးပါ ေတာ့မယ္ ဆိုသူမ်ား၊ မဲစာရင္း စစ္ရတာ ခက္လုိ႔ညစ္မွာစိုးလုိ႔မဲမေပးေတာ့ပါဘူး ဆိုသည့္ျမန္မာမ်ားကို ျမင္လွ်င္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္း စိတ္မေကာင္းျဖစ္မည္ ထင္ပါသည္။
အမွန္ေတာ့ေရြးေကာက္ပြဲ က်င္းပျဖစ္မည္ ဆိုလွ်င္ ညစ္မည့္လူ ရွိ/မရွိကို မည္သူမွ် အာမမခံႏိုင္ပါ။ ရွိခ်င္လည္း ရွိႏိုင္သည္။ သို႔ေသာ္ ညစ္မယ့္လူကို ေၾကာက္လုိ႔ကိုယ္လုပ္သင့္ေသာ အလုပ္ကို မလုပ္ပဲ အရံွဳးေပးမည္ ဆိုသည္ကေတာ့ညံ့ဖ်င္းမွဳ ျဖစ္ပါသည္။ ကိုယ့္ဖက္က လုပ္စရာ ရွိေသာ မဲစာရင္း စစ္ျခင္း၊ မဲေပးရန္ အညႊန္းကို ေသခ်ာဖတ္ျခင္း၊ မသမာမွဳ ရွိလာလွ်င္ ကာကြယ္ရန္ နည္းလမ္း စဥ္းစားထားျခင္း၊ ပတ္ဝန္းက်င္မွ လူမ်ားကိုလည္း ပညာေပးျခင္း၊ ေစာင့္ၾကည့္အဖြဲ႕မ်ားကို ဆက္သြယ္ထားျခင္း စသည္တုိ႔ကို လုပ္ေဆာင္သင့္ပါသည္။
ခ်ဳပ္၍ ဆိုရေသာ္ လူသားတုိ႔၏ လံု႔လ ဝီရိယကို မေလွ်ာ့ပဲ လုပ္သင့္သည့္အရာကို လုပ္ရမည္သာ ျဖစ္ေၾကာင္းကို ျမန္မာအမ်ား စု ကိုးကြယ္ၾကသည့္ဗုဒၶ ရွင္ေတာ္ျမတ္ကလည္း ေဟာေတာ္မူခဲ့ပါျပီ။ ကိုယ္တိုင္လည္း ႏုစဥ္ ဘဝကတည္းက က်င့္သံုးျပခဲ့ပါျပီ။ ျမန္မာ ႏိုင္ငံသား အားလံုး လိုလိုကပင္ ခ်စ္ခင္ၾကည္ညိဳၾကသည့္အမ်ိဳးသား ေခါင္းေဆာင္ၾကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကလည္း သူ႕ဘဝ တေလွ်ာက္လံုး ဇြဲ လံု႔လ ဝီရိယကို အျပည့္အဝ က်င့္သံုးျပခဲ့ပါျပီ။ ထို႔ေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ျမန္မာႏိုင္ငံသား အားလံုး ကလည္း ထို အာဇာနည္ ေယာက်ာ္းေကာင္းမ်ား၏ နမူနာကို အားက် အတုယူသင့္လွပါေၾကာင္း။
မွီျငမ္း
ပန္းေရႊျပည္ ဇာတ္ေတာ္ၾကီး ဆယ္ဘြဲ႕ေပါင္းခ်ဳပ္
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္လြတ္လပ္ေရး ၾကိဳးပမ္းမွဳ မွတ္တမ္း (တကၠသိုလ္ေနဝင္း)
ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ေဟာင္းေက်ာ္ေဇာ အတၳဳပၸတၱိ (ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ေက်ာ္ေဇာ)
(ေအာက္တိုဘာ ၁၂ ရက္ေန့၂၀၁၅ ထုတ္ ဒီလိွဳင္းဂ်ာနယ္ အတြဲ (၄) အမွတ္ (၃၉) မွာ ပံုႏွိပ္ ေဖာ္ျပခဲ့ေသာ ေဆာင္းပါး ျဖစ္ပါသည္။)
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
ဒီအစိုးရဆက္မရိွေစခ်င္ရင္ သူတို႔ိုကိုဆန္႔က်င္တဲ့အဖြဲ႔ကိုမဲေပးရမွာဘဲ။ မေပးဘဲေနရင္ ဘာမွမလုပ္ဘဲ ၂၅% ယူထားတဲ့အဖြဲ႔ကို သြယ္ဝိႈက္အားေပးသလိုျဖစ္သြားလိမ့္မယ္။
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ မဲေပးဖို႔ ဆုိတာထက္ မဟာဇနက မင္းသားေၿပာတဲ႔ စကားေလးကို သေဘာက်မိတယ္။ လူတစ္ေယာက္ခ်င္းရဲ႕ ဘဝမွာေရာ ႏိုင္ငံတစ္ခုစီရဲ႕ သမိုင္းမွာပါ အဲဒီအတိုင္း က်င္႔သံုးသင္႔တယ္လို႔ ထင္တယ္။ နတ္သမီးက သူ႕ကို မင္းသား ဘာလို႔ ကူးေနတာလဲ။ သင္ကူးလို႔မ်ား ဒီ သမုဒၵရာက လြတ္မယ္ ထင္ေနသလားလို႔ ေမးေတာ႔ လြတ္တာ မလြတ္တာေၾကာင္႔ ကူးေနတာ မဟုတ္ဘူး။ ေယာက်ာ္းေကာင္းတို႔ရဲ႕ လံု႔လကို မေလွ်ာ႔တဲ႔ အေနနဲ႔ ကူးေနတာလို႔ ေၿဖတာကို သေဘာက်မိတယ္။ သူ႕စကား အတိအက်ကေတာ႔ ေပါရာဏ စကားလံုးေတြပါ အန္ကယ္။ ကၽြန္ေတာ္က နားလည္သလို ၿပန္ေၿပာတာပါ။