(မုိးမခ) ေအာက္တုိဘာ ၈၊ ၂၀၁၅
က်ဳပ္က ဘီလူး။ က်ဳပ္နာမည္ကို အခုေျပာ အခု ခင္ဗ်ားသိမယ္။ က်ဳပ္ေျပာလိုက္ရင္ “ေၾသာ္…ခင္ဗ်ားကိုး” လို႔ လုပ္အံုးမွာ။ အင္းပါေလ ခင္ဗ်ားတို႔မွ မဟုတ္ပါဘူး။ က်ဳပ္က လူတိုင္းသိတဲ့ ကမာၻေက်ာ္ ဘီလူးကိုးဗ်။ ဒါေပမယ္႔ အေနာက္ႏိုင္ငံေတြက လူေတြ အကုန္လံုး သိ၊ မသိ မေသခ်ာေပမယ္႔ စာေပပညာရွင္ေတြဆိုရင္ေတာ႔ က်ဳပ္ကို သိမွာေသခ်ာတာေပါ႔။ က်ဳပ္အ ေၾကာင္းပါတဲ့ စာအုပ္ေတြ ကမာၻ႔စာေပေလာကမွာ အမ်ားၾကီးရိွခဲ႔တာကိုး။ အဲ…အာရွႏိုင္ငံေတြ၊ အထူးသျဖင္႔ ခင္ဗ်ားတုိ႔ အေရွ႕ေတာင္ အာရွႏိုင္ငံေတြမွာဆိုရင္ေတာ႔ ပညာရွင္မဟုတ္တဲ့ သာမန္အရပ္သားေတြေတာင္မွ က်ဳပ္ကို ေကာင္းေကာင္း ၾကီး သိသေပါ႔ဗ်ာ။ ဒီေလာက္ ေျပာေနမွေတာ႔ က်ဳပ္ ဘယ္သူလဲ၊ က်ဳပ္ နာမည္ ဘယ္သူလဲဆိုတာ ခန္႔မွန္းလို႔ ရေရာေပါ႔။ က်ဳပ္က ဒႆဂီရိ ဘီလူး ျဖစ္ေတာ႔ သကိုး။
ဒႆဂီရိ ဘီလူးျဖစ္တဲ့ က်ဳပ္ကို ခင္ဗ်ားတို႔သိထားတာက ေခါင္းဆယ္လံုးရိွတဲ့ ဘီလူး။ မယ္သီတာကို အရူးအမူး တပ္မက္ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးတဲ့ ဘီလူး။ ဟို ညီအစ္ကို ႏွစ္ေယာက္ ရာမနဲ႔ လကၡဏ မင္းသားတို႔ရဲ႕ ရန္သူေတာ္ ဘီလူး ဒီလို သိၾကတာကိုးဗ်။ ခင္ဗ်ားတို႔လဲ သိတာဘဲ။ က်ဳပ္ရဲ႕ ရန္သူေတာ္ၾကီး ရာမမင္းသား ဘ၀အေၾကာင္းကို ေရးထားခဲ႔တဲ့ ရာမဇာတ္ေတာ္ၾကီးထဲမွာ သူတို႔ ညီအစ္ကို ဘယ္ေလာက္ ေတာ္ေတာ္၊ ဘယ္ေလာက္ ေကာင္းေကာင္း က်ဳပ္ကို အဲဒီ ဇာတ္လမ္းထဲက ထုတ္ၿပီး စဥ္းစားၾကည္႔ပါ႔လား။ ဒီ ညီအစ္ကို ႏွစ္ေယာက္ဘ၀က ပ်င္းစရာၾကီး ျဖစ္သြားမွာေပါ႔။ ဟုတ္ဘူးလား။ ခင္ဗ်ားတို႔ ႏိုင္ငံက စာေရးဆရာၾကီး ဘယ္သူရယ္..ေႀသာ္ သိၿပီ ဆရာခ်စ္ဦးညိဳဆိုတဲ့ ဆရာက က်ဳပ္ရဲ႕ မယ္သီတာနဲ႔ ပါတ္သက္တဲ့ ရင္တြင္းခံစားခ်က္ကို ခံစားၿပီး ၀တၳဳတစ္ပုဒ္ေတာင္ ေရးခဲ႔ေသးမို႔လား။ ႏိုင္ငံေက်ာ္ ၀တၳဳတစ္ပုဒ္ ျဖစ္ခဲ႔ေသးတယ္ေလ။ သူ႔ကို က်ဳပ္က သိပ္ေက်းဇူးတင္တာေပါ႔။ ခင္ဗ်ားတု႔ိ လူေတြရဲ႕ ေခတ္စကားနဲ႔ ေျပာရရင္ က်ဳပ္ရင္ခုန္သံကို နားလည္ခံစားႏိုင္တဲ့ သူ႔ကို က်ဳပ္က ေက်းဇူး တင္တာေပါ႔။ ကိုယ္႔ကို နားလည္တဲ့သူကို လူမွ ခ်စ္တတ္ တယ္ မထင္နဲ႔ဗ်။ ဘီလူးလဲ ခ်စ္တတ္တာဘဲ။
ရာမ ဇာတ္ေတာ္မူကြဲၾကီးေတြ ဘယ္ေလာက္ရိွရိွ၊ ဘယ္ေလာက္ကြဲကြဲ က်ဳပ္က အဲဒီမူကြဲေတြထဲမွာ ဘီလူးဆိုးၾကီး ျဖစ္ခဲ႔တာခ်ည္းဘဲ။ ဟို ရာမ နဲ႔ လကၡဏကိုဘဲ အမ်ိဳးမ်ိဳး ခ်ီးေျမွာက္ၿပီး အမ်ိဳးမ်ိဳးထြင္ခဲ႔ၾကတာေလ။ ခင္ဗ်ားတို႔ ႏိုင္ငံမွာ ရာမ ဇာတ္ေတာ္ၾကီးကို ဟို ဘိုးေတာ္မင္းတရားေခတ္က စၿပီး ဇာတ္ေတာ္ၾကီးေတြ ခင္းၿပီး ကျပၾကကတည္းက က်ဳပ္က ဘီလူးဆိုးၾကီးဘဲ။ ခင္ဗ်ားတို႔ လူမ်ိဳး ပညာရွင္ေတြ ခ်ဲ႕သြားတာေတာင္ ရိွေသး။ ဘာတဲ့…လကၡဏ၊ ရာမ နဲ႔ မယ္သီတာတို႔ ေတာထဲမွာ ၁၂ ႏွစ္ေနေတာ႔ လကၡဏက မယ္သီတာရဲ႕ မ်က္ႏွာကို မၾကည္႔ခဲ႔ဘူးတဲ့။ ၁၂ ႏွစ္လံုးလံုး မယ္သီတာရဲ႕ ေျခေထာက္ကိုဘဲ ၾကည္႔ခ႔ဲသတဲ့။ မရီးကို မတ္က သိကၡာသမာဓိ အျပည္႔နဲ႔ ေစာင္႔ထိန္း ေစာင္႔ေရွာက္ခဲ႔သတဲ့။ မိန္းမ မ်က္ႏွာကို ၁၂ ႏွစ္ မၾကည္႔ခဲ႔တဲ့သူသာ က်ဳပ္လူ..အဲ က်ဳပ္ဘီလူး ဣႏၵဇီတ ေကာင္းကင္မွာ ကိုယ္ေယာင္ေဖ်ာက္ေနတာကို ျမင္ႏိုင္သတဲ့။ ဒါေၾကာင္႔ လကၡဏက ျမင္ႏိုင္သတဲ့။ သူက က်ဳပ္ေကာင္ဘီလူး ရိွရာကို လက္ညိွဳးထိုးၿပီး သူ႔အစ္ကို ရာမကို ျပတယ္တဲ့။ ရာမက သူ႔ညီ လက္ညိွဳး ညႊန္ရာကို ျပၿပီး ျမွားနဲ႔ ျပစ္လို႔ က်ဳပ္ေကာင္ က်တယ္လို႔ ကြန္႔ခဲ႕ၾကေသးတာမို႔လား။ ရိွပါေစေတာ႔။
စကားစပ္လို႔ ေျပာရအံုးမယ္။ အခု ခင္ဗ်ားတို႔ ေခတ္မွာ လကၡဏလို လူေတြ မ်ားပါၿပီဗ်ာ။ မိန္းမေတြ မ်က္ႏွာကို ေစာင္႔ထိန္းနဲ႔ သေဘာနဲ႔ မၾကည္႔တာေတာ႔ မဟုတ္ပါဘူး။ ေျခေထာက္ၾကည္႔ရင္ကို ေပါင္အထိေပၚတဲ့ အတိုေတြ ၀တ္ၾကတာ မ်ားမွေတာ႔ မ်က္ႏွာမၾကည္႔တဲ့ လူေတြ မ်ားၿပီေပါ႔။ က်ဳပ္ထင္တာ ေျပာတာပါ။ ထားလိုက္ပါ။ က်ဳပ္ အေၾကာင္း ဆက္ေျပာျပမယ္။ က်ဳပ္ကို လူရႊင္ေတာ္ေတြက ေနာက္ၾကေသးမုိ႔လား။ ေခါင္းဆယ္လံုး ရိွေတာ႔ မနက္လင္းရင္ မ်က္ႏွာသစ္ရတာ အလုပ္ပိုရွဳပ္မယ္။ သြားတိုက္ေဆး ပိုကုန္မွာေပါ႔တို႔ လုပ္ၾကေသးတာ။ က်ဳပ္ ေခါင္းဆယ္လံုး ရိွတာ အလကား မဟုတ္ဘူးေလ။ က်ဳပ္မယ္ေတာ္က ျဗဟၼာၾကီး တစ္ပါးကို သရက္သီး ဆယ္လံုး ပါတဲ့ အခိုင္ကို လွဴလို႔ က်ဳပ္ကို ေမြးေတာ႔ ေခါင္းဆယ္လံုး ပါလာတာ။ ေျပာရရင္ေတာ႔ ဘုန္းကံၾကီးတာေပါ႔ေလ။ ေခါင္းဆယ္လံုး ပါလို႔ က်ဳပ္မွာ ဆံပင္ ပိုညွပ္ရတာလဲ မရိွပါဘူး။ သြားတိုက္ေဆး ပိုကုန္တာလဲ မရိွပါဘူး။ ဘုန္းသမာၻၾကီးတဲ့ သေဘာပါ။
က်ဳပ္ အေၾကာင္းေျပာရင္ မယ္သီတာအေၾကာင္း ေျပာရအံုးမယ္။ က်ဳပ္က ဒင္းကေလးကို သိပ္ခ်စ္တာ။ ဒင္းကေလး ဟိုဟာလုိခ်င္၊ ဒီဟာလိုခ်င္၊ အလိုက္မသိတတ္တာကို သူ႔ေယာကၤ်ား ရာမ ထက္က်ဳပ္က အရင္ သိခဲ႔သေပါ႔ဗ်ာ။ ဒါေၾကာင္႔ က်ဳပ္ညီမကို သမင္ေယာင္ေဆာင္ခိုင္းၿပီး ရာမကို သူက ပူဆာေအာင္ လုပ္ႏိုင္ခဲ႔တာကိုး။ က်ဳပ္ သူ႔ကို က်ဳပ္ရဲ႕ ဘီလူး ႏို္င္ငံ ေခၚသြားတာ ခင္ဗ်ားတို႔လဲ သိၿပီးသားပါ။ တိုတိုေျပာရရင္ ဒင္းကေလးဟာ က်ဳပ္လက္ခုပ္ထဲက ေရပါ။ ဒင္းကေလးကို က်ဳပ္ တစ္စစီေတာင္ ေျချပစ္လို႔ရတာေပါ႔။ ဒါေပမယ္႔ က်ဳပ္ မလုပ္ရက္ဘူးေလ။ ဒင္းေလးနဲ႔ ဆိုရင္ က်ဳပ္ ဘီလူးၾကမ္းၾကီးက အခ်လာ ဘီလူး ျဖစ္ေရာ။ ငေပ်ာ႔ ဘီလူး ျဖစ္ခဲ႔တာခ်ည္းဘဲ။ က်ဳပ္ အသက္နဲ႔ ရင္းၿပီး က်ိန္တြယ္ခ်င္တယ္။ က်ဳပ္ ဒင္းကေလးကို လက္ဖ်ားနဲ႔ေတာင္ ထိခဲ႔တာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါကို ဒင္းကေလး ေယာက္က်ၤား ရာမက က်ဳပ္ကို ႏိုင္လို႔ ဒင္းကေလးကို ျပန္ယူသြားတာေတာင္ မယံုလို႔ ေကာင္မေလးခမ်ာ မီးပံုထဲေတာင္ ဆင္းၿပီး သက္ေသ ျပခဲ႕ရေသးတယ္မို႔လား။ ခင္ဗ်ားတို႔ လူေယာက္ကၤ်ားေတြ ဘာေကာင္းသလဲ။ မယံုရင္ လိုက္ၿပီး ျပန္မယူနဲ႔ေပါ႔။ ျပန္ရေတာ႔လဲ မယံုဘူးတဲ့။ ကိုယ္က်ေတာ႔ လုပ္ခ်င္ရာလုပ္။ ေကာင္မေလးက်ေတာ႔ မယံုမၾကည္နဲ႔ ရာမနဲ႔ ခင္ဗ်ားတို႔နဲ႔ အတူတူဘဲ။ ကိုင္းပါ။ ရိွပါေစေတာ႔။ ခင္ဗ်ားတို႔ သိၿပီးသား က်ဳပ္ အေၾကာင္းကို ျပန္ေျပာေနရတာ ခင္ဗ်ားတို႔ ပ်င္းမွာေပါ႔။
က်ဳပ္ေျပာခ်င္တဲ့ ေနာက္ထပ္ ဘီလူး ႏွစ္ေကာင္ရိွေသးတယ္။ တစ္ေကာင္က အာဠ၀က ဘီလူး။ က်ဳပ္ထက္ ပိုၿပီး စီနီယာက်တဲ့ ဘီလူးဆိုတာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တိုင္း သိပါတယ္။ ျမတ္စြာ ဘုရားအရွင္ကိုယ္ေတာ္တိုိင္ ေျခခၽြတ္ခဲ႔ရတဲ့ ဘီလူးၾကီးေလ။ က်ဳပ္ထက္ ၾကမ္းတယ္ ဆရာေရ႕။ က်ဳပ္ကမွ ရာမတို႔နဲ႔ဘဲ ျပိဳင္ျပီး ခ်ဲရဲတာ။ ဒင္းၾကီးက ဘုရားနဲ႔ေတာင္ ျပိဳင္ရန္ျဖစ္ရဲတဲ့ ဘီလူး။ ဘုရားနဲ႔ ယွဥ္ျပီး ရန္ျဖစ္ရဲဆို ဒင္းရဲ႕ ဘြဲ႔ျဖဴ လက္နက္က က်ဳပ္ေခါင္းဆယ္လံုးပါတာထက္ အပံုၾကီး သာတာကိုး။ ဘြဲ႔ျဖဴလက္နက္ဆိုတာ သူ႔ အ၀တ္ပုဆိုး လက္နက္ေပါ႔။ အဲဒီ သူ႔ပုဆိုးၾကီး ေကာင္းကင္ေပၚပစ္ရင္ ဆယ္႔ႏွစ္ႏွစ္ မိုးေခါင္တယ္။ ေျမျပင္ေပၚပစ္ရင္ သစ္ပင္ေတြ အကုန္ေသၿပီး ဆယ္႔ႏွစ္ႏွစ္ အပင္ျပန္မေပါက္ေတာ႔ဘူး။ ေရထဲ ပစ္ရင္ သမုဒၵရာၾကီးေတြေတာင္ ခန္းေျခာက္ကုန္မယ္ေလ။ ျမင္းမိုရ္ေတာင္ေလာက္ ၾကီးတဲ့ ေတာင္ၾကီးေတြကို သူ႔ပုဆိုးၾကီးနဲ႔ ပစ္ရင္ေတာင္ဘဲ အပိုင္းပိုင္း အျပတ္ျပတ္ ျဖစ္တာကိုး။ မအံ႔ႀသနဲ႔ေလ။ ခင္ဗ်ားတို႔ ေခတ္က အႏုျမဴဗံုးၾကီးေတြလို ေနမွာေပါ႔။ သူ႔မွာ အဲဒါၾကီး ရိွမွေတာ႔ ဒါၾကီးနဲ႔ ဘုရားကို ႏိုင္မယ္ ထင္တာကိုး။
သူ႔ ဘြဲ႔ျဖဴ လက္နက္ၾကီးနဲ႔ ဘုရားကို ျပိဳင္လို႔ မရမွန္းလဲ သိေရာ ဒင္းၾကီးက ဘီလူးပါး။ ဘုရားကို ေဒါသထြက္ေအာင္ လုပ္တယ္။ အေတာ္ ဒူတဲ့ စီနီယာၾကီးပါဗ်ာ။ ဘုရားမ်ား ေဒါသထြက္ေအာင္ လုပ္လို႔ ရမယ္လို႔ ထင္တာကိုး။ သူက ဘုရားကိုမ်ား “က်ဳပ္ခြင္႔မျပဳဘဲ ဘာလို႔ အိမ္ထဲ ၀င္တာလဲ။ အခုထြက္လို႔” ေျပာ။ ဘုရားရွင္က ေမတၱာေတာ္ အနႏၱေလ။ ထြက္ဆိုေတာ႔လဲ ထြက္တာေပါ႔ အာဠ၀ကရယ္ေပါ႔။ ဒင္းၾကီးက ျပီးေတာ႔ ျပန္၀င္ခိုင္းျပန္တယ္။ ဘုရားရွင္ကလဲ ၀င္ဆုိေတာ႔လဲ ၀င္ေပါ႔။ အဲဒီလို သံုးခါတိတိ လုပ္ၿပီးလို႔ ေလးခါေျမာက္မွာ ဘုရားကို ၀င္လိုက္၊ ထြက္လိုက္ တစ္ညလံုး ခိုင္းမယ္။ ပင္ပန္းမွ ေျခေထာက္က ဆြဲၿပီး ဂဂၤါျမစ္ တစ္ဖက္ကမ္းကို သြားျပစ္မယ္ ၾကံတာကိုး။ ဘုရားက သတၱ၀ါေတြရဲ႕ အေတြးအၾကံကို သိတဲ့ သဗၺဳညဳ ဥာဏ္ေတာ္ ရိွတဲ့ ပုဂိၢဳလ္ၾကီးဆိုတာ ဒင္းၾကီးက ေမ႔ေနတာေလ။ ဘုရားရွင္က “သင္လုပ္လိုရာ လုပ္ေတာ႔ ငါမထြက္” လို႔ ေနလိုက္တယ္ေလ။
ျဖတ္ေျပာရအံုးမယ္။ သူမ်ား စိတ္အတြင္း အၾကံအစည္ကို ဘုရားရွင္သိတာ မအံ႔ႀသနဲ႔ဗ်။ ခင္ဗ်ားတို႔ ပါတ္၀န္းက်င္မွာဘဲ ၾကည္႔။ ခင္ဗ်ားတို႔ကို အခု အုပ္ခ်ဳပ္ေနတဲ့ လူစုတ္ပဲ႔ေတြ ဘာလုပ္ရင္ ဘာလုပ္ေတာ႔မယ္ဆိုတာ ခင္ဗ်ားတို႔ ေတြးလို႔ ရတယ္မို႔လား။ တစ္သက္လံုး စုတ္ပဲ႕ခဲ႔တဲ့ လူေတြရဲ႕ ေနာက္ေျခလွမ္းက ဘာလဲဆိုတာ ခင္ဗ်ားတို႔ လြယ္လြယ္ေလး ေတြးလို႔ရ တယ္မို႔လား။ ဘာတဲ့..အခု ခင္ဗ်ားတို႔ တစ္ႏို္င္ငံလံုး စိတ္၀င္စားေနတဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲ မဲစာရင္းမွားတာေတြ ဘာျဖစ္လုိ႔ သိသိၾကီးနဲ႔ ေပၚေပၚတင္တင္ မွားေနသလဲဆိုတာ ခင္ဗ်ားတို႔ လြယ္လြယ္ေလး ေတြးလို႔ရသလိုေပါ႔။ က်ဳပ္ဆိုလို ခ်င္တာက ဘုရားရွင္ရဲဲ႕ ဥာဏ္ေတာ္ကို သေရာ္ေမာ္ကား အထင္မၾကီးဘူးလို႔ ေျပာခ်င္တာ မဟုတ္ဘူး။ တစ္သက္လံုး စုတ္စုတ္ပဲ႔ပဲ႔ ေနခဲ႔တဲ့ ဘီလူးျဖစ္ျဖစ္၊ လူျဖစ္ျဖစ္ သူတို႔ရဲ႕ ေနာက္ထပ္ ေျခလွမ္းကို လြယ္လြယ္သိႏိုင္သလို အာဠ၀ကေလာက္ကေတာ႔ ဘုရားရွင္က သနားေတာ္ မူတယ္လို႔ ေျပာခ်င္တာ။ ငါဘုရားက ပ်င္းေတာင္ ပ်င္းေသးတယ္ အာဠ၀ါကရယ္လို႔ စိတ္ထဲက မိန္႔ေတာ္ မူမွာေပါ႔။
က်ဳပ္ စီနီယာ အာဠ၀ကၾကီးမ်ား ဘယ္ေလာက္ ဆိုးသလဲဆို ဘုရားက သူ႔ဗိမာန္ထဲက မထြက္သြားျပန္ေတာ႔လဲ မဟုတ္ရဘူး။ ဟိုး ေရွးေရွး ဘုရားရွင္ အဆက္ဆက္ကို သူ႔ရဲ႕ မိဘ၊ ဘိုးဘြားေတြ ေမးခဲ႔တဲ့ အေမး ပုစာၦေတြကို ေမးေသးတာ။ ဘုရားရွင္ ေတြမွသာ ေျဖႏိုင္တဲ့ ေမးခြန္းမ်ိဳးေတြေပါ႔။ က်ဳပ္ ေလေၾကာရွည္ေနသလား မသိတတ္ဘူး။ က်ဳပ္ စီနီယာၾကီး ေမးတဲ့ ေမးခြန္းေတြ အကုန္သိခ်င္ရင္ စာသာ ျပန္ရွာဖတ္ေတာ႔။ က်ဳပ္လဲ အကုန္ မမွတ္မိဘူး။ တစ္ခုေတာ႔ မွတ္မိတယ္။ ဘာတဲ့ သူေမးတာ။ “ရဟန္းၾကီး ေဂါတမ ဘယ္အရသာသည္ အေကာင္းဆံုး ျဖစ္သနည္း” လို႔ ေမးခဲ႔တာေတာ႔ မွတ္မိတယ္။ ဘုရားရွင္က “မုသားမပါ မွန္ရာကို ေျပာဆိုျခင္းသည္ အေကာင္းဆံုး အရသာတည္း” လို႔ ေျဖခဲ႔တာေတာ႔ မွတ္မိတယ္။
အာဠ၀ကၾကီးက နည္းနည္းေနာေနာ မာနေတာ႔ မဟုတ္ဘူးေနာ္။ ဘုရားရွင္ကိုမ်ား ေခၚတာ ရဟန္းၾကီး ေဂါတမ တဲ့။ ဒင္း ေျပာေပါက္ ဆိုေပါက္က ဘုရားရွင္မို႔လို႔သာ သီးခံႏိုင္တာေပါ႔။ က်ဳပ္ကိုသာ အဲဒီလို ရင္႔ရင္႔သီးသီး လာေျပာၾကည္႔ပါ႔လား။ ေခါင္း တစ္လံုးမွ မက်န္ခ်င္ ေနပါ႔ေစ။ ဒင္းၾကီးကို ျပန္ခ်တာေပါ႔။ က်ဳပ္က သူ႔ကို မရိုမေသ မေလးမစားေျပာေနလို႔ ခင္ဗ်ားက လိုက္ၿပီး မခန္႔ေလးစား မလုပ္နဲ႔အံုး။ ဒင္းၾကီးက ေနာက္ဆံုးက်ေတာ႔ ဘုရားရဲ႕ တရားေတာ္ေတြ နာၿပီး ေသာတာ ပတိၱမဂ္ဥာဏ္ကိုေတာင္ ရသြားတာေနာ္႔။ ေပါ႔ေသးေသး ဘီလူး မဟုတ္ဘူး။
ေပါ႔ေသးေသး ဘီလူး မဟုတ္လို႔လဲ ဘုရားရွင္ရဲ႕ ေအာင္ျခင္း ရွစ္ပါးထဲမွာေတာင္ ဒင္းၾကီးက တစ္ပါး ပါေနတာေနမွာေပါ႔။ မာန္မာန အလြန္ၾကီး၊ ဘုန္းတန္ခိုးအလြန္ၾကီး၊ ေတာ္တန္ရံု နတ္ေတြေတာင္ ဆလံသထားရတဲ့ အာဠ၀ကဟာ ေနာက္ဆံုးေတာ႔လဲ ဗုဒၶဘုရားရွင္ရဲ႕ တရားေတာ္ေတြနဲ႔ ေတြ႔ေတာ႔ သူေတာ္ေကာင္းၾကီး ျဖစ္သြားတာမို႕လား။ မွန္တာကိုေတြး၊ မွန္တာကိုေျပာ၊ မဟုတ္မမွန္တာ မလုပ္၊ အမ်ား ေကာင္းက်ိဳးကို လိုလားတဲ့ ဘီလူး ျဖစ္သြားတယ္ေလ။
က်ဳပ္နဲ႔ က်ဳပ္စီနီယာၾကီး အာဠ၀ါက ဟာ ဘယ္ေလာက္ဘဲ မာန္မာန ခက္ထန္ပါေစ မဟုတ္၊ မမွန္တာ မလုပ္ခဲ႔ဘူး။ က်ဳပ္ဆိုရင္ မယ္သီတာကို လက္ဖ်ားနဲ႔ေတာင္ မတို႔ခဲ႕ဘူး။ မွဲ႕တစ္ေပါက္ မစြန္းေစခဲ႕ရဘူး။ အာဠ၀ကၾကီးဆိုရင္ သူ႔ ေညာင္ပင္ၾကီးေအာက္ ၀င္လာတဲ့ သူမွန္သမွ် ဖမ္းစားတာဘဲ ရိွတယ္။ ေနာင္မွ ကိုယ္မေသၿပီးေရာ ငါ႔တိုင္းသူ ျပည္သားေတြ ဘာျဖစ္ျဖစ္ ဆိုတဲ့ ဘုရင္နဲ႔ ေတြ႔မွသာ သူ႔ခမ်ာ အဖတ္ဆည္မရတဲ့ နာမည္ပ်က္ စာရင္း၀င္ ဘီလူးဆိုးၾကီး ျဖစ္ခဲ႕ရတာ။ ဒါေတာင္မွ ေနာက္ဆံုးမွာ ဘုရားရွင္ရဲ႕ တပည္႔ၾကီး ျဖစ္ခဲ႔ေသးတာဘဲ။ ဗုဒၶတရားေတာ္ေတြကို လိုက္နာႏိုင္ေသးတာဘဲ။
အဲ..အခု ေနာက္ဆံုး က်ဳပ္ေျပာျပမယ္႔ ဘီလူးသာ အေတာ္ ေအာက္တန္းက်တဲ့ ဘီလူး။ ဘီလူး ေလာကကို အိုးမဲသုတ္တဲ့ ဘီလူး။
အဲဒီ ဘီလူး နာမည္ အခုေျပာ အခု ခင္ဗ်ားတို႔ သိတယ္။ ဒါေပမယ္႔ က်ဳပ္ မေျပာခ်င္ဘူး။ က်ဳပ္တို႔ ဘီလူးေတြရဲ႕ သိကၡာကို ေအာက္တန္းက်ေစတဲ့ အဲဒီ ဘီလူး နာမည္ က်ဳပ္ ထုတ္မေျပာခ်င္ဘူး။ က်ဳပ္ ပါးစပ္ သနလြန္းလို႔ ခြင္႔လႊတ္ေတာ႔။ ဒါေပမယ္႔ က်ဳပ္ခင္ဗ်ားတို႔ကို ရိပ္ဖမ္း သံဖမ္းေတာ႔ ေျပာပါ႔မယ္။
အဲဒီဘီလူးက အခု လူေယာင္ေဆာင္ထားတယ္။ သူ႔ဘာသာ ဘယ္လိုဘဲ လူေယာင္ ေဆာင္ေဆာင္ သူ႔အခြက္ၾကီးကို ၾကည္႔လိုက္။ ဘီလူးထဲမွာ ဒင္းေလာက္ ရုပ္ဆိုးတဲ့ ဘီလူး တစ္ခါမွ က်ဳပ္တို႔ ဘီလူး ေလာကမွာ မေတြ႔ဘူး ဘူး။ ရုပ္ကိုက ဘီလူး သံပရာသီး ဆယ္လံုး ၀ါးစားေနတဲ့ ရုပ္။ မ်က္ႏွာၾကီးမ်ားဆို မဲၿပီး အျမဲ မဲ႕ခြက္ေနတာဘဲ။ အပုပ္ အစပ္ေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ား လူမသိ သူမသိ စားထားသလဲ မသိဘူး။ သူ႔၀မ္းထဲက ပုပ္စပ္ေနတာေတြ သူ႔မ်က္ႏွာမွာ လာေပၚေနတာ ခင္ဗ်ားတို႔ လူေတြ သိတာ ဘာဟုတ္ေသးလဲ။ က်ဳပ္က ဘီလူးအခ်င္းခ်င္း ေျခပိုျမင္တာေပါ႔။ အဆိုးဆံုးက သူ႔ပါးအံု႔ၾကီး ႏွစ္ဖက္စူထြက္ေနတာမ်ား ဖဲ႕ဖဲ႔စားခ်င္စိတ္ ေပၚလာလို႔ က်ဳပ္ ေခါင္းဆယ္လံုး အခ်င္းခ်င္း အျမဲ သတိေပးေနရတယ္။ စားခ်င္တယ္လို႔သာ ေျပာတာပါ။ မ်က္ႏွာက မီးကၽြမ္းထားသလို မဲတူးေနေတာ႔ စားရမွာ မသတီဘူး။ က်ဳပ္က ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြးေလးမွ စားခ်င္တဲ့ ဘီလူးဗ်။ ထားပါ။ ေအာင္မယ္ သူက ခင္ဗ်ားတို႔ဆီမွာ လူေယာင္ေဆာင္ရံုတင္ မကဘူး။ ၀န္ၾကီးေတြ ဘာေတြပါ လုပ္လိုက္ေသးတာ။ အသားစား ဘီလူးက အပင္ေတြ ဘာေတြ စိုက္တဲ့ အလုပ္ကို မလုပ္တတ္ မကိုင္တတ္နဲ႔ လုပ္ခဲ႔ေသးတာ။ အေတာ္ကို နားမလည္ ပါးမလည္ ဘီလူးပါေလ။
ေနာက္ တစ္ခုရိွပါေသးတယ္။ ဘာတဲ့ သူေျပာတာ။ ႏွစ္ခါလာ ႏွစ္ခါ အနမ္းခံရတာေပါ႔တဲ့။ ဘီလူးဆိုတာ ခင္ဗ်ားတို႔ စာေတြထဲမွာ ပါသလို ဆိုးသြမ္း၊ စုတ္ပဲ႕၊ ယုတ္မာေနတာ ခ်ည္းဘဲ မဟုတ္ဘူးဗ်။ ဘီလူးမွာလဲ အသည္းနဲ႔ဘဲေလ။ ၿပီးေတာ႔ ဘီဘူးဆိုတာ က်ားက်ား ယားယား ေနတာခ်ည္းဘဲ။ တံုးဆိုတိုက္။ က်ားဆို ကိုက္ဆိုတဲ့ စိတ္ထားမ်ိဳးနဲ႔ ေနတဲ့ ဘီလူးခ်ည္းဘဲ။ ဟိုေစာင္းသလို၊ ဒီေစာင္းသလိုလို မိန္းမေတြ အတင္းအုပ္သလို မေျပာဘူး။ (ေယာကၤ်ားေတြလဲ အတင္းအုပ္ၾကပါသည္ ဘီလူးမင္း ခင္ဗ်ား။ ပံု/ ဖိုးထက္) ၾကိဳက္ ၾကိဳက္တယ္။ မၾကိဳက္ မၾကိဳက္ဘူး။ က်ဳပ္ မယ္သီတာကို ၾကိဳက္တယ္။ သူ႔မွာ ကာမပိုင္ၾကီး ရိွတာ က်ဳပ္သိသားဘဲ။ ဒါေပမယ္႔ က်ဳပ္ ၾကိဳက္တာ ၾကိဳက္တယ္လို႔ ေပၚေပၚတင္တင္ ေျပာတာဘဲ။ ေပၚေပၚတင္တင္ သိမ္းပိုက္ဖို႔ ၾကံခဲ႔တာဘဲ။ အဲဒီ လူေယာင္ေဆာင္ထားတဲ့ ဘီလူးက်မွ ဟိုလူ႔ ေစာင္းသလိုလို ဒီလူ႔ေစာင္းသလိုလိုနဲ႔ အနမ္းခံရတာေပါ႔တို႔။ ဘာတို႔ ေလွ်ာက္ေျပာေနတာ။ က်ဳပ္တို႔ စီနီယာဘီလူးၾကီးေတြ လက္နဲ႔ ေရးခဲ႔တာကို ေျခနဲ႔ ဖ်က္တဲ့ ဘီလူးယုတ္။
က်ဳပ္စဥ္းစားမိတယ္ သိလား။ ဘီလူးေတြမွာလဲ မနာလို ၀န္တိုစိတ္ ရိွႏိုင္သလားလို႔ေလ။ ဘီလူးလဲ ပုထၳဳဇဥ္ဘဲ။ ေဒါသ ၊ ေမာဟ ရိွသလို မနာလို ၀န္တိုစိတ္လဲ ရိွမွာဘဲ။ က်ဳပ္လဲ ရိွခဲ႕တာဘဲ။ က်ဳပ္ အသည္းဗူးေလး မယ္သီတာကို ဟို ရာမ ဆိုတဲ့ မင္းသား ယူသြားေတာ႔ မီးခဲေပၚ ဖင္ခုထိုင္သလို ျဖစ္ခဲ႔တာဘဲေလ။ အာဠာ၀ကၾကီးလဲ သူ႔ဗိမာန္ထဲ ဘုရားရွင္ ၀င္ၿပီး သူ႔ မယားေတြနဲ႔ တရားစကားေျပာေနေတာ႔လဲ ဒင္းၾကီး ေဒါသထြက္တာမွ ေသမတတ္ဘဲ။ အဲဒီ ေသာက္ကျမင္းမ လူေယာင္ ေဆာင္ထားတဲ့ ဘီလူးလဲ ဘာထူးလဲ။ အဲဒီလို သူမ်ားကို အနမ္းခံရတာေပါ႔ ဘာ၊ ညာ စည္းကမ္းမရိွ ကေလးကလား ကေလ က၀ စကားေျပာထြက္တာ မနာလိုစိတ္ မ်ားလို႔ဘဲ ေနမွာရယ္။ သူ႔ကို ဟို မဲတူး သမၼတေလးက အာဘြား မေပးလို႔ ေနမွာေပါ႔။ ဟုတ္ဘူးလား။ က်ဳပ္ေတာ႔ ဒီလိုဘဲ ေတြးမိတယ္။
ခက္ပါတယ္။ တကယ္ ခက္ပါတယ္။ က်ဳပ္ ခင္ဗ်ားတို႔ လူေတြကို အားလဲ နာသလို သူ႔အစား ရွက္လဲ ရွက္ပါရဲ႕။ ဘယ္လို ဘီလူး မိဘေတြက ေပါက္ဖြားလာတဲ့ မ်ိဳးမစစ္ ဘီလူးလဲ မသိပါဘူး။ ဒီေလာက္ေတာင္ အနမ္းခံေနခ်င္ရင္လဲ က်ဳပ္လုပ္ေပး ပါ႔မယ္လု႔ိ ၾကံဳၾကိဳက္ရင္ ေျပာလိုက္ၾကစမ္းပါ။ က်ဳပ္ ေနာက္ တစ္ပါတ္ထဲ အဲဒီ မဲတူး သမၼတေလး ေနတဲ့ ႏိုင္ငံကို သြားစရာ ရိွတယ္။ ဒီေလာက္ေတာင္ အနမ္းခံခ်င္ရင္လဲ က်ဳပ္ အဲဒီ သမၼတကို ၀င္ေျပာေပးခဲ႔ပါ႔မယ္။ ေမာင္လို ႏွမလို ခ်စ္လို႔ ပါးကို နမ္းရံုတင္ မကဘူး။ ဟို ခင္ဗ်ားတို႔ လူေတြ ၾကိဳက္တဲ့ ဂ်ိမ္းစ္ဘြန္း ရုပ္ရွင္ေတြထဲက ဂ်ိမ္းစ္ဘြန္း ကစ္စ္ လို အနမ္းမ်ိဳး ေပး ဖို႔ ေျပာေပးပါ႔မယ္လုိ႔။ သိတယ္မို႔လား။ ဂ်ိမ္းစ္ဘြန္းက ဘယ္ေတာ႔မွ ပါးကိုမနမ္းဘူးေလ။
က်ဳပ္ဘ၀မွာ မယ္သီတာေလးရဲ႕ ရိုးရိုးအနမ္းေလး တစ္ခ်က္ရရင္ က်ဳပ္ဘီလူး ျဖစ္ရက်ိဳး နပ္ၿပီဗ်။ အဲဒီ ေသာက္က်ိဳးနည္း ဘီလူးသာ ဂ်ိမ္းစ္ဘြန္း အနမ္းခံရရင္ သူ႔ရဲ႕ က်က္သေရ မရိွတဲ့ အခြက္ၾကီး မဲရာကေန ျဖဴသြားမလား က်ဳပ္ေတာ႔ သိခ်င္စမ္း လွတယ္။ ေနာက္ၿပီး ေယာကၤ်ားခ်င္း ဂ်မ္းစ္ဘြန္းအနမ္း နမ္းေနတာၾကီး မ်က္လံုးထဲ ျမင္ၾကည္႔လိုက္စမ္းပါ။ က်ဳပ္ ဒႆဂီရိ ဘီလူးေတာင္ ရြံတယ္။ ခင္ဗ်ားတို႔ လူဆို ပိုဆိုးၿပီေပါ႔ ေနာ္႔။
ဖိုးထက္
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ