ဖိုးစီ (ရံုးေတာ) – အိမ္ခါးပန္းက စာတမ္းေတြ
(မိုးမခ) စက္တင္ဘာ ၀၈၊ ၂၀၁၅
ရြာျပန္ေရာက္သည္ႏွင့္ တျပဳိင္နက္ ရွိရွိသမွ်ေသာ အေဆြအမ်ဳိးေတြက အိမ္လည္ဖိတ္တာကုိ အိမ္ေစ႔ေရာက္ေအာင္ အားထုတ္ရတာက အလုပ္ႀကီးတခုပင္ျဖစ္သည္။ တႏွစ္တေခါက္ ေရာက္ခဲလွတာေၾကာင့္လည္း ေဆြမ်ဳိးေတြက ေတြ႔ခ်င္ ေကၽြးေမြးခ်င္ၾကတာမဆန္းပါ။ ကၽြန္ေတာ့္အိမ္သူက တနယ္သူ ျဖစ္သည့္အျပင္ ေတာရြာေတြနဲ႔ အကၽြမ္းတ၀င္မရွိလွ ေတာ့ အိမ္လည္မသြားခ်င္။ သုိ႔ေသာ္ ေခၚတဲ့သူေတြက မရမက ေခၚတဲ့အျပင္ အေမကလည္း မေရာက္မျဖစ္သြားရမည့္ အိမ္ေတြကုိ ႏႈတ္တုိက္ခ်ေပးထားေတာ့ သူ မျငင္းသာ။
ပထမဆုံး အိမ္အေရာက္မွာပင္ အိမ္ခါးပန္းေပၚက စာတမ္း အခ်ဳိ႕ကုိ သူက သတိျပဳမိသြားသည္။ အိမ္အေပၚထပ္ ၾကမ္းခင္း ေအာက္ေျပးထားသည့္ ထုပ္တန္း၊ ယက္မ သုိ႔မဟုတ္ အိမ္ခါးပန္း သစ္သားျပား၏ ျမင္သာေသာ ေနရာတြင္ ေျမျဖဴျဖင့္ လက္ေရးလွလွ ေရးသားထားသည့္ အဆုိအမိန္႔ ၊ တက္က်မ္း ၊ တရားစာသား တခ်ိဳ႕ျဖစ္သည္။
ဆုိၾကပါစုိ႔။ သူ အဦးဆုံးေတြ႔ရသည့္ စာတမ္းက ဆုိလွ်င္
“ေျပာမွသိ၊ ထိမွာနာ၊ သာမွေန၊ ေသမွခင္၊ ဤေလးအင္ လူတြင္ မက်င့္အပ္” ဟူ၏။
“ဒါေတြက ဘာသေဘာလဲ”ဟု ေမးလာေတာ့၊ ဒီအိမ္ကလူေတြ ရဲ႕ စိတ္သေဘာ ဘ၀အျမင္ေတြကုိ ထင္ဟပ္သည့္ စာသား စကားအလွေလးေတြ ျဖစ္ေၾကာင္း ရွင္းျပရပါသည္။
“ဒါျဖင့္ ဒုိ႔အိမ္မွာ ေရာမရွိဘူးလား ..” ။
“ရွိတာေပါ့ဟာ၊ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ဘြဲ႔ဓာတ္ပုုံေတြ အလွဓာတ္ပုံေတြက စာေတြကုိ ကြယ္သြားၿပီ..” ဟု က်ေနာ္က အျပံဳးတ၀က္ျဖင့္ ေျဖရသည္။ အကယ္၍ ထုိဓာတ္ပုံေတြ ဖယ္ၾကည့္လုိက္လွ်င္ ကၽြန္ေတာ့္ ငယ္လက္ရာ စာတမ္းေတြကုိ သူ ေတြ႔ရလိမ္႔မည္။
ေနာက္အိမ္ေတြ အေရာက္မွာေတာ့ ၀င္လွ်င္၀င္ခ်င္း အိမ္ခါးပန္းက စာတမ္းေလးေတြကုိ ဦးစားေပးဖတ္ရင္း ကၽြန္ေတာ့္ ေဆြမ်ဳိးေတြကုိ သူ တတ္သေလာက္ သရုပ္ခြဲေနေတာ့သည္။ သူက ျမဳိ႕ႀကီးမွာ ေမြးသည့္အျပင္ တရုတ္ေသြးလည္းပါေလေတာ့ သူရုိ႕ အေဆြအမ်ဳိးေတြ အိမ္မွာ စာတမ္း ရွာမေတြ႔တာ ျဖစ္ခဲ့ပါလိမ့္မည္။
“မိတ္ေဆြ၊ ေငြေခတ္ ေငြကမာၻမွာ ေငြကုိသာ အရင္ရွာပါ” ဆုိေသာ စာတမ္းကုိေတာ့ သူမ ဘ၀င္က်ပုံမရ။
“ဒါၾကီးက မေကာင္းပါဘူး..” လုိ႔ မွတ္ခ်က္ခ်၏။ စာတမ္းနဲ႔ လုိက္ဖက္ညီစြာ အိမ္ရွင္ေတြက ကၽြန္ေတာ့ ၀င္ေငြ မည္မွ်ရွိသည္၊ ျမန္မာေငြျဖင့္ခ်င့္တြက္ေသာ္ မည္မွ်ျဖစ္မည္၊ တႏွစ္တာ တြက္ ဘယ္ကေလာက္ အသားတင္ က်န္သည္ စသျဖင့္ စပ္စုေနေတာ့ရာ သူမ မ်က္ႏွာအုိကာ စိတ္အုိက္၍ ေနေတာ့သည္။
“ေတာသူေတာင္သားေတြမို႔ သိခ်င္လုိ႔ စပ္စုတာပဲကြာ..” ဟုသာေလွ်ာခ် ေျဖသိမ့္ရသည္။
ကၽြန္ေတာ့္ ၀မ္းကြဲ အကုိေတာ္ အိမ္ခါးပန္းက စာတမ္းကုိေတာ့ သူမက ဖတ္ရင္းျပံဳးကာ ကုိ္ယ္ေတြ႔ခံစားခ်က္ထင္တယ္ဟု မွတ္ခ်က္ျပဳသည္ ။ ေရးထားသည္က
“မိတ္ေဆြ၊ ခင္ဗ်ား လူႀကီးပီပီ စကားကုိ ‘ေျပာၿပီးပ်က္’ မျဖစ္ေစနဲ႔ဗ်ာ။ ဆုိခဲပါေစ၊ ျမဲပါေစ” ဟူ၏။ သည္စာတမ္း၏ ဇာတ္လမ္းေနာက္ခံကုိ သိထားေသာ က်ေနာ္က သူမမွတ္ခ်က္ ကြက္တိက်လွသျဖင့္ သေဘာတက် ျပံဳးမိရေတာ့သည္။
တခ်ိဳ႕အိမ္ေတြက်ေတာ့ အဆုိအမိန္႔ေတြမဟုတ္။ အိမ္ခါးပန္းေပၚတင္ထားသည့္ မွတ္စု မွတ္တမ္းေတြ ျဖစ္သည္။ ဥပမာ – “ေတာ္သလင္း လၦဳပ္ – ၃ ရက္ စာဥကေလးေမြး” ဟု ႏြားေမြးေသာ ရက္ခ်ဳပ္ကုိ မွတ္ထားျခင္းမ်ိဳး၊ “ကဆုန္လျပည့္ေန႔ ေျမာက္အင္တုိင္း ပဲၾကည္း” (‘ၾကဲ’ – ကုိ ဆုိလုိသည္ ) သည္ဆုိေသာ သီးႏွံေျမခ်မွတ္စု မ်ဳိးလည္း ရွိတတ္ေသးသည္။
ဒါ့အျပင္ “ေႏွာင္းတန္ခူးလဆန္း ၂ ရက္ အေမႀကီး ရက္လည္” ဆုိေသာ ေဆာင္ရြက္ရန္ရွိ သည့္ သတိေပးစာတမ္းမ်ား၊ “တပုိ႔တြဲ လျပည့္ေန႔ ဘုရားပြဲ – ၀င္းထုိက္ေက်ာ္ဇာတ္” ဟုေၾကာ္ျငာထုိးေသာ စာတမ္း တခ်ဳိ႔ကုိလည္း ေတြ႕ႏိုင္ပါေသးသည္ ။
မွတ္မွတ္ထင္ထင္ရွိေနတာကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ရြာမွ မုိင္အနည္းငယ္ခန္႔ေ၀းေသာ အေမ႔ေဆြမ်ဳိးေတြ ရြာမွာေတြ႔ခဲ့ရေသာ စာတမ္းကေလး။ အိမ္လည္သည့္ ဧည့္သည္တုိ႔ ထုံးစံ စားပြဲ၌ ထုိင္၍ သာေၾကာင္းမာေၾကာင္း ေျပာဆုိျပီးၾကေသာ္ အိမ္သူက ကၽြန္ေတာ့္အား ခါးပန္းေပၚမွ စာကုိ မ်က္ခုံးပင့္၍ ျပသည္။
“တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေက်ာ္ ၄ ရက္ ၊ သားႀကီး စုိးခန္႔ မေလးရွားသုိ႔ ထြက္” တဲ့။ သည္ခါးပန္းေပၚက စာကုိ အေဖ အေမ ႏွစ္ဦး ေန႔စဥ္ ေရေႏြးၾကမ္း၀ုိင္းဖြဲ႔တုိင္း ျမင္၍ သူရုိ႕ သားၾကီးအား လြမ္းတမ္းတေနခဲ့ၾကေပလိမ့္မည္။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔လည္း သည္စာကုိ မျမင္ေယာင္မေတြ႔ေယာင္ျပဳ၍ မသိက်ဳိးကၽြံ ေနရန္အားထုတ္ေသာ္လည္း သားကုိ လြမ္းေနေသာ မိဘ ႏွစ္ပါးကေတာ့ စာကုိလက္ညွဳိးထုိးဖတ္ျပကာ ဇာတ္ေၾကာင္းပင္ လွန္ေနေသးေတာ့သည္။
ဒီႏွစ္ဦးမွာ ရြာတေခါက္ ေရာက္ရျပန္ေသးရာ ကၽြန္ေတာ့္ ရြာသားတုိ႔ အေတြးအျမင္အနည္းငယ္ေျပာင္းလဲလ်က္ ရွိသည္ကုိ ေတြ႔ခဲ့ ရသည္။ သယ္ယူပုိ႔ေဆာင္ေရးႏွင့္ ကူးသန္းသြားလာေရး အေျခအေနမွာ မုိင္ ၃၀ အကြာက ျမဳိ႕ကုိ တေန႔ခရီးျဖင့္ ဒုံရင္း က မတက္နုိင္ေသးေသာ္လည္း ဆက္သြယ္ေရး က႑မွာေတ့ာ သက္ေဆာင္ရလြယ္ကူသည့္ လက္ကိုင္ေရြ႕လ်ားမုိဘုိင္းဖုံးက ရြာ႔ထက္၀က္ခန္႔ကုိ ေနရာယူခဲ့ၿပီးၿပီ။ သူတုိ႔ခမ်ာ လက္ကုိင္ဖုံးကုိ မျမင္ဘူးခဲ့ရာမွ ေတြ႔မဲ့ေတြ႔ေတာ့ အင္တာနက္ပါ ရနုိင္သည့္ စမတ္ဖုံး ဆက္သြယ္ေရးကုိ ဘြားကနဲ ၾကဳံရျခင္းျဖစ္ေလရာ သတင္းငတ္၊ သုတငတ္ေနေသာ ေတာေနလူတန္းစား အတြက္ မုိဘုိင္းဖုံး ယဥ္ေက်းမႈ ေတာ္လွန္ေရးႀကီး တရပ္ ျဖစ္ေနပါၿပီ လုိ႔ေတာင္ ကၽြန္ေတာ္ စာဖြဲ႕ခ်င္မိသည္။
အရင္ေခတ္ကလုိ ဗီဒီယုိ၊ ဗီစီဒီမ်ားလည္း ရြာ႔တင္းကုပ္ေတြအၾကား မက်င္လည္နုိင္ရွာေတ့ာေပ။ ယင္းတုိ႔အစား တရုတ္နုိင္ငံလုပ္ ဆုိင္ကယ္မ်ားႏွင့္ ဟြာေ၀ လက္ကိုင္ဖုံးမ်ားကသာ ေတာသားတုိ႔ အသည္းစြဲျဖစ္ေနၾကျပီ။ ဤမွာဘက္ေခတ္ ဆုိရွယ္မီဒီယာသည္လည္း ရြာမွာ ေျခခ် ပ်ံ႕ႏွံ႔စျပဳေနၿပီ။ ဒီအရာေတြသည္ပင္ သူတုိ႔ေန႔စဥ္ဘ၀၏ အရသာမ်ား ျဖစ္လာေလရကား အိမ္ခါးပန္းေပၚ စာတမ္းတင္ဖုိ႔ ကၽြန္ေတာ့္ ရြာသားေတြ သတိမွ ရၾကပါေသးစ ဟု ကၽြန္ေတာ္ ေတြးကာ ေစာေၾကာ ေလ႔လာမိသည္။
ရာစုႏွစ္ျဖင့္ခ်ီ၍ ထုံေလ႔လာခဲ့သည့္ သည္ဓေလ႔က အလြယ္ေတာ့ ေပ်ာက္ပ်က္မသြားပါ။ ပုိလုိ႔ပင္ တုိးတက္ျဖစ္ထြန္းလ်က္ရွိသည္ဟု ဆုိလွ်င္ ရေသး၏။ ၾကည့္ပါ။
“လူဆင္းရဲ တေယာက္အျဖစ္ ေမြးလာခဲ့ျခင္းသည္ သင့္ အျပစ္မဟုတ္၊ လူမြဲ တေယာက္အျဖစ္ ေသဆုံးသြားခဲ့ေသာ္ သင့္ အျပစ္ျဖစ္သည္” ဆုိေသာ မိုက္ခရိုေဆာ့ဖ္ဆရာႀကီး၏ ဆုိရွယ္မီဒီယာေပၚက စာသည္ ရြာက အိမ္ခါးပန္းေပၚ ေရာက္ေနၿပီ။ သုိ႔ေသာ္ အရင္ကလုိ ေျမျဖဴ လက္ေရးေတာ့ျဖင့္ မဟုတ္ေတာ့ေခ် ။ ဗင္နုိင္း ပိတ္စေပၚ ပရင့္ရိုက္ထုတ္၍ အပိုင္းေသးေလးမ်ား ျဖစ္ေအာင္ ျပဳျပင္ကာ ယက္မေပၚတင္ရုိက္ထားျခင္းမ်ဳိးသာျဖစ္သည္။
မိဘေက်းဇူး သိတတ္ရန္ ဆုံးမစာမ်ား ၊ တက္က်မ္း ကဗ်ာ လကၤာတုိကေလးမ်ား ကလည္း အိမ္တုိင္းႏွင္ႏွင္။
ငွင္းတုိ႔ အထဲကမွ “ဤအိမ္သည္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ NLD ပါတီ အား ေထာက္ခံျပီး ျဖစ္ပါသျဖင့္ အျခားမည္သည့္ပါတီမွ် စည္းရုံး၍ မရနုိင္ပါ” ဆုိေသာ စာတမ္းေလးမ်ားလည္း ျပဳံးခ်င္စဖြယ္ေတြ႔ရေသးသည္။ ေခတ္စနစ္ကုိ ထင္ဟပ္ရန္ ကၽြန္ေတာ့္ ရြာသားေတြ တာ၀န္ေက်ၾကပါသည္။
ထူးထူးျခားျခား စာတမ္းတခုကုိေတာ့ အိမ္ေပါက္ေစ႔ ေတြ႔ခဲ့ရသျဖင့္ စပ္စုၾကည့္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ေနာင္ေတာ္ ဦးပဇင္းက မႏၱေလးမွေန၍ ဗင္နုိင္းျဖင့္ ရုိက္ထုတ္ကာ ရြာက အိမ္ေတြ ျဖန္႔ေ၀ေပးထားတာျဖစ္ေၾကာင္းေျပာၾကသည္ ။
စာက ဆရာၾကီး ဟံသာ၀တီ ဦး၀င္းတင္၏ ဆုံးမစကား ျဖစ္ေၾကာင္း ခရက္ဒစ္ေပး ညႊန္းဆုိထား၏။
အနာဂတ္ လူငယ္မ်ား အတြက္ “ထ” ေလးလုံးေပၚလစီ ဟု ေခါင္းစီးေရးထုိးထားသည္ ။
ထူေထာင္ရမယ္
ထိန္းသိမ္းရမယ္
ထုိ္င္မေနနဲ႔
ထိေတြ႔ရမယ္ …………. ဟူ၏ ။
အလြန္ပင္ အႏွစ္အသားပါလွေသာ ဆုံးမစကားမ်ားကုိ အိမ္တုိင္းေစ႔ ျမင္ခြင့္ရသျဖင့္ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ၀မ္းသာအယ္လဲျဖစ္ရပါေတာ့သည္။
ဒီစကား၊ ဒီစာေတြသည္ အလကား သက္သက္ လူၾကဳိက္မ်ားရုံ ဖတ္ေကာင္းရုံစာမ်ားမဟုတ္၊ လႊမ္းမုိးမႈႀကီးလွသည္ကုိလည္း လက္ေတြ႔ ျမင္ခဲ့ရသည္။ ရြာက ကၽြန္ေတာ့္ ေယာက္ဖသည္ ဒီစာကုိ ခါးပန္းမွာကပ္ ကာအားေဆးသဖြယ္ယူ၍ လုပ္ငန္းမ်ား ခ်ဲ႔ထြင္လ်က္ရွိ၏။ ဓားမဦးခ် ယာလုပ္ငန္းအတြက္ ခုိင္းႏြားရွားပါးလာသည့္ ကိစၥကုိလည္း ထုိင္ညည္းမေနဘဲ ရန္ကုန္တက္၍ ကုမၸဏီတခုထံမွ အေၾကြးဆုိင္းစနစ္ျဖင့္ ထြန္စက္၀ယ္ကာ နည္းစနစ္သစ္ကုိ ထိေတြ႔လ်က္ရွိသည္။ ငယ္သူငယ္ခ်င္း အခ်ဳိ႕လည္း သန္ရာ သန္ရာႀကဳိးစားလ်က္ ရွိေနသည္ကုိေတြ႔ရျမင္ရ ၾကည္ႏူးစရာပင္။
တုိင္းျပည္အေပၚ ေမတၱာအား ေစတနာအား ၾကီးမားလွသည့္ ပုဂၢဳိလ္တေယာက္၏ ႏႈတ္ထြက္စကားကေလး အနည္းငယ္ကုိ အိမ္ခါးပန္းေပၚ စာတမ္းတင္ကာ လမ္းညႊန္အျဖစ္ ခံယူရုံကေလး မွ်ျဖင့္ လူမွု ဘ၀ အခ်ဳိ႕တုိးတက္ေျပာင္းလဲလာသည္ကုိ မ်က္ျမင္ကုိယ္ေတြ႔ ျဖစ္ခဲ့ရကား…။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံ၏ လာလတၱံံ႔ေသာ ၂၀၁၅ အလြန္ကာလ၌ စစ္မွန္သည့္ ေမတၱာအား ေစတနာအား ျဖင့္ဦးေဆာင္လမ္းညႊန္ေပးနုိင္မည့္ အစုိးရတရပ္မ်ဳိးသာ ေဖာ္ေဆာင္ႏိုင္ခဲ့ပါက ႏိုင္ငံႏွင့္ အ၀ွမ္း တုိးတက္ေျပာင္းလဲလာၾကေပလိမ့္မည္ဟု ‘စိတ္ကူးဖဲ’ ထုတ္ကာ ရုိက္ၾကည့္ေနမိပါေတာ့သည္ ။ ။
ဖိုးစီ (ရံုးေတာ)
စက္တင္ဘာ ၈၊ ၂၀၁၅
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
