စံလွၾကီး – ဆင္းရဲခ်င္ ဆင္းရဲပါေစ ဆိုပါလားေဟ႔

စံလွၾကီး – ဆင္းရဲခ်င္ ဆင္းရဲပါေစ ဆိုပါလားေဟ႔
(မိုးမခ) ဇူလိုင္ ၂၃၊ ၂၀၁၅

ၿမန္မာႏိုင္ငံတြင္ လက္ကိုင္ဖုန္းမ်ား လူသံုးမ်ားလာၿပီးကတည္းက ၿမန္မာလူမ်ိဳးမ်ား အမ်ားဆံုး သံုးေသာ မီဒီယာမွာ facebook ၿဖစ္လိမ္႔မည္ဟု ထင္ပါသည္။ သူသူကိုယ္ကိုယ္ လက္ကိုင္ဖုန္းေလးမ်ား ကိုယ္စီႏွင္႔ ေဖ႔ဘုတ္ ဖြင္႔ၾကည္႔ေနသည္ကို ေတြ႕ရမ်ားလာသည္။ ေကာင္းသည္လည္းရွိ မေကာင္းသည္လည္း ရွိ၏။

လူသံုးမ်ားေသာ facebook လို ဆိုရွယ္မီဒီယာမ်ားတြင္ အားသာခ်က္ေရာ အားနည္းခ်က္ေတြပါ ရွိသည္။ အားနည္းခ်က္မ်ားမွာ မဟုတ္မမွန္ေသာ လုပ္ၾကံ သတင္းတုမ်ား ဖတ္မိႏိုင္ၿခင္း၊ အကိုးအကား သိပ္မရွိပဲ ပါးစပ္ရာဇဝင္မ်ား အရပ္ေၿပာ စကားမ်ားကို အေၿခခံၿပီး ေရးထားသည္႔ စာမ်ားရွိၿခင္း၊ လူမ်ိဳးေရး ဘာသာေရး မုန္းတီးမွဳ ၿဖစ္ေစႏိုင္သည္႔ စာမ်ား တြင္တြင္က်ယ္က်ယ္ ၿဖန္႔ႏိုင္ၿခင္း၊ ရုန္႔ရင္းၾကမ္းတမ္းေသာ ဆဲဆိုစာမ်ား ေရးႏိုင္ၿခင္း စသည္တို႔ ၿဖစ္သည္။

တခါတရံတြင္လည္း ဟိုတယ္ၾကီးမ်ားတြင္သာ ရႏိုင္ေသာ ဘူေဖးပြဲမ်ိဳးကို ဓာတ္ပံုရိုက္ၿပီး “ဒါ အဘစားတဲ႔ ညစာေလးပါ အဘဟာ ငမြဲေလးပါ ဟီ ဟိ” ဆိုၿပီး ေရးထားသည္႔ အူေၾကာင္ေၾကာင္ စာမ်ိဳးေတြလည္း ရွိသည္။ ရံဖန္ရံခါလည္း “နတ္ၿပည္ကို သိပၸံပညာရွင္မ်ား ေတြ႕ၿပီ သို႔မဟုတ္ ဆိုက္ေဘးရီးယားတြင္ ေရနံတြင္းတူးရင္း ငရဲသားမ်ားကို ေတြ႕ရသည္႔ သတင္း” ဆိုသည္႔ သတင္းမ်ိဳးေတြလည္း ဓာတ္ပံုေတြ ဘာေတြနဲ႔ ဖတ္ရတတ္သည္။ ခက္သည္က ေအာက္က သတင္းေရးသူ၏ အမည္မွာ မစၥတာစိမ္းေပါက္ သို႔မဟုတ္ ကိုစူးေရာက္ ဟု ေရးထားၿခင္းမ်ိဳး ၿဖစ္သည္။ မစၥတာစိမ္းေပါက္တို႔ ကိုစူးေရာက္တို႔ ဆိုမွေတာ႔ စဥ္းစားသာ ၾကည္႔ေပေတာ႔။ သုိ႔ေသာ္ အႏွီ မစၥတာစိမ္းေပါက္ ဆိုသူ၏ သတင္းမွာ ဆက္လက္ ၿဖန္႔ေဝသူ ေသာင္းဂဏန္းေက်ာ္ ရွိၿပီး ပံုႏွိပ္မီဒီယာေပၚမွာ ပံုႏွိပ္တာမ်ိဳးလည္း ၿဖစ္သြားတတ္ေပေသးသည္။

လူတိုင္း ကေလးကအစ သိေနၿပီးသား ၿဖစ္ေသာ ၿမန္မာႏိုင္ငံ ဆင္းရဲတယ္ ဆိုတဲ႔ သတင္းကိုပဲ မိွဳခ်ိဳးမွ်စ္ခ်ိဳး အားရဝမ္းသာ တစ္တစ္ခြခြ ေၿပာတတ္ပါက ေန႔ခ်င္းညခ်င္း ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားသည္႔ ေဖ႔ဘုတ္ စာေရးဆရာၾကီးလည္း ၿဖစ္သြားႏိုင္သည္။

ဒါေၾကာင္႔ အခုေနာက္ပိုင္း သတင္းေတြ ေဆာင္းပါးေတြ ေဖ႔ဘုတ္ေပၚမွာ ေတြ႕လွ်င္ ယံုၾကည္ထိုက္/မထိုက္ ဆိုသည္ကို ၾကည္႔ၿပီးမွ ၿဖန္႔ေဝတာတို႔ ဘာတို႔ လုပ္ရပါသည္။ မဟုတ္ပါက ကိုယ္လည္း မစၥတာစိမ္းေပါက္၏ တပည္႔ အခ်ိန္မေရြး ၿဖစ္သြားႏိုင္သည္။

သို႔ေသာ္ ေကာင္းတဲ႔ အခ်က္မ်ားလည္း ရွိ၏။ လူသိမ်ား ထင္ရွားသူမ်ား ေနာက္သို႔ ကိုယ္က လိုက္ၾကည္႔စရာ မလို။ သူတို႔ေၿပာသည္႔ ရယ္စရာမ်ား ၿပဳလုပ္သည္႔ ထူးၿခားမွဳမ်ားကို တစ္ေယာက္မဟုတ္ တစ္ေယာက္ကေတာ႔ လက္ဆင္႔ကမ္း သယ္လာသၿဖင္႔ ကိုယ္႔မ်က္စိေရွ႕တြင္ အဆင္သင္႔ ၿမင္ႏိုင္ၿခင္း ၿဖစ္ပါသည္။ ကိုယ္တိုင္ အခ်ိန္ေပးၿပီး ရွာရန္မလိုေတာ႔။ တေလာကပင္ ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ေဟာင္း တဦး၏ ေတြ႕ဆံုေမးၿမန္းခန္း ဗီဒီယိုဖိုင္ကို ေဖ႔ဘုတ္တြင္ လူေပါင္းမ်ားစြာ ၿဖန္႔ၾကသၿဖင္႔ အဆင္သင္႔ ၾကည္႔လိုက္ရသည္။ ေဒါသတၾကီးႏွင္႔ ရင္ဘတ္ကို တဘုန္းဘုန္း ပုတ္ၿပတာ ၿမင္ရေတာ႔ သနားရမလုိ ရယ္ရမလို ၿဖစ္မိေသးသည္။

တခါတရံလည္း ေဖ႔ဘုတ္ထဲမွပင္ သနားစရာ ေကာင္းေသာ လူမ်ား တိရ စၦာန္ေလးမ်ား အေၾကာင္းကို ၿဖန္႔ၾကရင္းၿဖင္႔လည္း အတိဒုကၡေရာက္ေနၾကသူမ်ားကို ေစာင္႔ေရွာက္မည္႔ လွဴဒါန္းမည္႔လူမ်ား ေပၚလာတတ္သည္။ ထို႔ၿပင္ ေဖ႔ဘုတ္ထဲမွာ လူမ်ား ေၿပာေနၾကသည္ကို နားေထာင္ၿခင္းၿဖင္႔လည္း လူေတြ ဘာကို စိတ္ဝင္စားေနသလဲ အယူအဆမ်ား ဘယ္လုိ ရွိသလဲ ဆိုတာလည္း အလြယ္တကူ သိခြင္႔ရေလသည္။ ဒါကေတာ႔ ေကာင္းကြက္မ်ား ၿဖစ္သည္။

လြန္ခဲ႔ေသာ ရက္ပိုင္းေလာက္ကေတာ႔ စိတ္ဝင္စားစရာ စကားေလး တစ္ခုကို facebook ထဲတြင္ ေတြ႕လိုက္ရပါသည္။ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ မဲေပးဖို႔ ကိစၥႏွင္႔ ပတ္သက္ၿပီး ေၿပာၾကတာ ၿဖစ္ပါသည္။ ေၿပာတဲ႔ စကားက “အမ်ိဳး ဘာသာ သာသနာက ပထမပဲ။ လူ႕အခြင္႔အေရး မရလည္း ေနပါေစ တိုင္းၿပည္ မတိုးတတ္လည္း ေနပါေစ။ တိုင္းၿပည္ ဆင္းရဲခ်င္ ဆင္းရဲပါေစ အမ်ိဳး ဘာသာ သာသနာ မညိွဳႏြမ္း မပေပ်ာက္ဖို႔ လိုတယ္” ဟူသတည္း။

ေရြးေကာက္ပြဲ လုပ္ၿဖစ္မည္ မၿဖစ္မည္ တရားမွ်တမည္ မမွ်တမည္ မည္သူ႕ကို မဲထည္႔သင္႔သလဲ ဆိုသည္႔ အခ်က္မ်ားကိုေတာ႔ မေဆြးေႏြးလိုပါ။ တိုင္းၿပည္ ဆင္းရဲခ်င္ ဆင္းရဲပါေစ အမ်ိဳး ဘာသာ သာသနာ မညိွဳးႏြမ္း မေပ်ာက္ကြယ္ရင္ ေတာ္ပါၿပီ ဆိုေသာ စကားေလး၏ အဓိပၸါယ္ကိုသာ စိတ္ဝင္စားမိပါသည္။ ထိုစကားေလးကို အခုေနာက္ပိုင္းတြင္ ခပ္စိပ္စိပ္ ၾကားရစ ၿပဳလာပါသည္။ လူတခ်ိဳ႕က ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိၿဖင္႔ ထပ္ခါ ထပ္ခါ ေၿပာေနသည္႔ သေဘာကိုလည္း ေတြ႕မိပါသည္။

တကယ္ေရာ တိုင္းၿပည္က ဆင္းရဲေနသည္႔ အခ်ိန္မွာ အမ်ိဳး ဘာသာ သာသနာက ကြက္ၿပီး ေတာက္ေၿပာင္ႏိုင္သလား။ မၿဖစ္ႏိုင္ပါ။ အမ်ိဳး ဘာသာ သာသနာ ဆိုသည္မွာ သူ႕ခ်ည္းသက္သက္ တည္ႏိုင္သည္ မဟုတ္ပါ။ တိုင္းၿပည္၏ ဆင္းရဲ ခ်မ္းသာ သို႔မဟုတ္ ထိုတိုင္းၿပည္ထဲရွိ လူမ်ား၏ ဆင္းရဲ ခ်မ္းသာေပၚ မူတည္ၿပီး အနိမ္႔ အၿမင္႔ ၿဖစ္ၿခင္း ၿဖစ္ပါသည္။ ေရႏွင္႔ၾကာလိုပဲ ေရၿမင္႔လွ်င္ ၾကာတင္႔ ဆိုသည္႔ သေဘာသာ ၿဖစ္သည္။

ဤအခ်က္ႏွင္႔ ပတ္သက္၍ ဆရာၾကီး ေဒါက္တာလွေဘ ေရးေသာ တရုတ္ႏိုင္ငံသြား ေန႔စဥ္မွတ္တမ္း စာအုပ္ထဲမွ စာပိုဒ္ေလး တစ္ပိုဒ္ကို ထိထိခုိက္ခိုက္ မွတ္မိေနပါသည္။

၁၉၈၈ ခုႏွစ္ေလာက္တြင္ ဆရာၾကီး ေဒါက္တာလွေဘႏွင္႔ ဆရာၾကီးကေတာ္တို႔ ၿပင္သစ္ၿပည္မွ အၿပန္ စင္ကာပူသို႔ ခဏ ဝင္ၿပီး ဆိုင္တစ္ဆိုင္တြင္ ေန႔လယ္စာ ဝင္စားေလသည္။ ဆိုင္မွ တရုတ္ အမ်ိဳးသား စားပြဲထိုးေလးက မွာသည္႔ ဟင္းမည္မ်ားကို စာရြက္ေပၚ ခ်ေရးၿပီးေနာက္ ဆရာၾကီးတို႔ ေမာင္ႏွံကို ဘယ္တိုင္းၿပည္ကပါလဲဟု ေမးသည္ ဆိုသည္။ ထုိၿဖစ္ရပ္ႏွင္႔ ပတ္သက္ၿပီး ဆရာၾကီး ၿပန္ေရးပံုမွာ ” တရုတ္ အမ်ိဳးသား စားပြဲထိုးကေလးက မွာသည္႔ ဟင္းမည္ေတြကို စာရြက္ေပၚ ေရးၿပီးေနာက္ ဘယ္တိုင္းၿပည္ကလဲဟု ေမးရာ ကၽြန္ေတာ္က မီးယင္း(ၿမန္မာၿပည္)က ဟု ၿပန္ေၿဖလိုက္သည္။ သူက backward(ေနာက္က်တဲ႔ တိုင္းၿပည္) ဟု ဆို၏။ ထိုအခါ မသန္းၿမက မခံခ်င္ေသာစိတ္ၿဖင္႔ forward(တိုးတက္တဲ႔ တိုင္းၿပည္) ဟု ေအာ္လိုက္ရာ သူလည္း မ်က္ႏွာေသကေလးႏွင္႔ ထြက္သြား၏။ ေဒၚလွလွဝင္းက စားေသာက္သူတို႔အား ဤကဲ႔သို႔ ေစာ္ကားသူမ်ိဳးကို ဆိုင္မန္ေနဂ်ာအား တိုင္လွ်င္ အလုပ္ၿဖဳတ္ပစ္တယ္။ သြားတိုင္မယ္ တကဲကဲ လုပ္ေန၍ မနည္းဆြဲထားရပါသည္။ တိုင္းၿပည္တိုင္းတြင္ အားနည္းခ်က္ အားသန္ခ်က္ ရွိစၿမဲပင္။ ဟာကြက္မ်ားကို ၿပည္သူ ၿပည္သား အခ်င္းခ်င္းသာ ေဆြးေႏြးခြင္႔ရွိသည္။ ႏွစ္ကိုယ္ၾကား ေဝဖန္လိုလွ်င္ ေဝဖန္ခြင္႔ ရွိသည္။ တိုင္းတစ္ပါးသားက ဤကဲ႔သို႔ ေစာ္ကားသည္႔ အခါမ်ိဳး၌ ေကာင္းလည္း ကိုယ္႔ၿပည္ မေကာင္းလည္း ကိုယ္႔ၿပည္ဟု သေဘာထားသူတိုင္းက မခံမရပ္ ၿဖစ္ရသည္မွာ ဓမၼတာပင္” ဟု ေရးသားထားေလသည္။

တကယ္ေတာ႔ ဆရာၾကီး ေဒါက္တာလွေဘမွာ ႏိုင္ငံၿခား တကၠသိုလ္ၾကီးမ်ားကပင္ ဘာသာေဗဒႏွင္႔ ပတ္သက္ၿပီး လာေရာက္ ေဟာေၿပာ ပို႔ခ်ေပးပါရန္ ေလးေလးစားစား ဖိတ္ေခၚၿခင္း ခံရေသာ ပုဂၢိဳလ္ၾကီး ၿဖစ္သည္။ ထိုသို႔ေသာ ပညာရွင္ၾကီးပင္ ကိုယ္႔တုိင္းၿပည္က ဆင္းရဲေနသည္႔ အခါ ကိုယ္႔ထက္ အဆင္႔နိမ္႔သည္႔ စာပြဲထိုးလိုလူက အလြယ္တကူ ေစာ္ကားတာ ခံခဲ႔ရသည္။ စားပြဲထိုးမွ်သာ ၿဖစ္သၿဖင္႔ ပညာလည္း သိပ္တတ္ပံု မရပဲ လူ႕က်င္႔ဝတ္ နားမလည္တာေတာ႔ မွန္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ဆရာၾကီးသာ ထိုစဥ္က ၿမန္မာၿပည္အစား ဂ်ပန္ၿပည္လို ႏိုင္ငံမ်ိဳးကဟု ေၿပာလိုက္မည္ ဆိုလွ်င္ ထိုလူ ဘာမွ် ေၿပာဝံ႔မည္ မဟုတ္ေပ။

စာေရးသူ၏ အသိမ်ားထဲတြင္ ဂ်ပန္ကုမၸဏီၾကီးမ်ားတြင္ အလုပ္လုပ္ေနသူမ်ားလည္း ရွိသည္။ ဂ်ပန္ ကုမၸဏီၾကီးမ်ားမွာ တိုင္းၿပည္ ခ်မ္းသာသၿဖင္႔ အာရွတစ္ခြင္ အႏွံ႕အၿပား ရွိသည္။ ၿမန္မာၿပည္မွာလည္း ရွိသည္။ က်န္ အေရွ႕ေတာင္အာရွ ႏိုင္ငံမ်ားတြင္လည္း ရွိမွာ မလြဲပါ။ က်ေနာ္ တစ္ခါက မိတ္ေဆြ တစ္ဦးကို “ကုမၸဏီက ဂ်ပန္ အရာရွိေတြကို အလုပ္နားခ်ိန္မွာ ဒုတိယကမၻာစစ္ အေၾကာင္းတို႔ ဘာတို႔ ေၿပာရဲသလား” ဟု ေမးရာ သူက “ဘယ္ေၿပာရဲမွာလဲ ကိုယ္႔ကို စိတ္ဆိုးသြားမွာေပါ႔” ဟု ဆိုေလသည္။ သူေၿပာတာ အမွန္ ၿဖစ္ပါသည္။ ကုမၸဏီသူေဌးက ဂ်ပန္လူမ်ိဳး မဟုတ္လား။ အရာရွိေတြ အားလံုးက ဂ်ပန္ တကၠသိုလ္ၾကီးေတြက ဆင္းလာသည္႔ ဂ်ပန္လူမ်ိဳးေတြ မဟုတ္လား။ ကိုယ္႔အထက္လူမ်ားက ကိုယ္႔ကို ၿငိဳၿငင္သြားမည္႔ စကားမ်ိဳး ဘယ္သူမွ ေၿပာဝံ႔ဖို႔ မလြယ္ပါ။ အဆင္႔တူ ကုမၸဏီခ်င္း ဆိုလွ်င္ေတာင္ ေၿပာဖို႔ မၿဖစ္ႏိုင္ပါ။ ကိုယ္႔ရဲ႕ အေရးၾကီးတဲ႔ ခ်မ္းသာတဲ႔ ဝယ္လက္ကို ဘယ္သူက ေၿပာဝံ႔ပါ႔မလဲ။ က်န္ အေရွ႕ေတာင္အာရွသားမ်ားလည္း ကိုယ္လိုပဲ ၿဖစ္မွာ မလြဲအမွန္ ၿဖစ္ပါသည္။

အားလံုး သိၾကသည္႔ အတိုင္း ဂ်ပန္ႏိုင္ငံမွာ ဒုတိယကမၻာစစ္ ကာလက အေရွ႕ေတာင္အာရွ ႏိုင္ငံမ်ားကို က်ဴးေက်ာ္တိုက္ခိုက္ခဲ႔သည္။ ရက္စက္မွဳမ်ားလည္း လုပ္ခဲ႔ပါသည္။ တခ်ိဳ႕အေၾကာင္းမ်ားမွာ ဖတ္ေနရင္းေတာင္ ထိတ္လန္႔မွဳကို ခံစားရပါသည္။ ဒါေပမယ္႔ ဒီအခ်ိန္မွာ သူတို႔ကို ဘယ္သူကမ်ား အၿပစ္တင္ဝံ႔ေတာ႔မည္နည္း။ လူတစ္ဦးခ်င္းပင္ မလုပ္ႏိုင္သၿဖင္႔ ႏိုင္ငံအလိုက္ ဆိုလည္း ဒီအတိုင္းပဲ ၿဖစ္ပါေတာ႔သည္။ ဂ်ပန္က အာရွႏိုင္ငံ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ေငြေတြ ေခ်းထားခဲ႔သည္ မဟုတ္ပါလား။ ဒီအခ်ိန္မွာ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံက စစ္အတြင္းက ကိစၥေတြ စိတ္မေကာင္းပါဘူးဟု ေၿပာလိုက္ရံုႏွင္႔ အားလံုးက လက္ခံရေတာ႔မည္။ သူနဲ႔မွ မကင္းႏိုင္တာကိုး။ ဒီအခ်ိန္မွာသာ သူက မခ်မ္းသာပဲ ကိုယ္လိုပဲ ဆင္းရဲေနမယ္ ဆိုရင္ ေတာင္းပန္တာေတာင္မွ “နင္သာလူမိုက္ ဒုစရိုက္ဟု ရိုက္ပုတ္လိုက္ၾက” ဆိုသည္႔ အခ်ိဳးမ်ိဳး ၿဖစ္သြားပါမည္။(ဤအခ်က္မွာ လူ႕သဘာဝကို အေၿခခံၿပီး က်ေနာ္ ေတြးမိၿခင္းသာ ၿဖစ္ပါသည္။)

တိုင္းၿပည္ ခ်မ္းသာၿခင္း တိုးတက္ၿခင္းမ်ားသည္ လူမ်ိဳး တစ္မ်ိဳး၏ ဂုဏ္သိကၡာ ညိွဳႏြမ္းေစမည္႔ အခ်က္မ်ားကိုပင္ အလိုလို ကာကြယ္ေပးပါသည္။ တကယ္ေတာ႔ လူ႕သဘာဝပဲ ၿဖစ္သည္။ မိသားစုအလိုက္ ၿဖစ္ေစ တိုင္းၿပည္အလုိက္ ၿဖစ္ေစ ခ်မ္းသာေသာသူမ်ားကို ေတာ္ရံုလူက မထိပါးဝံ႔တာ အမွန္ ၿဖစ္ပါသည္။ တိုင္းၿပည္ ဆင္းရဲခ်င္ ဆင္းရဲပါေစ မတိုးတက္လွ်င္ ေနပါေစ အမ်ိဳး ဘာသာ သာသနာ မညိွဳးႏြမ္း မေပ်ာက္ကြယ္ရင္ ေတာ္ပါၿပီ ဆိုတာ မွန္ပါေတာ႔မလား။

သိပ္ေဝးေဝးလည္း ၾကည္႔ဖို႔ မလုိပါ။ တိုင္းၿပည္ ဆင္းရဲေနသည္႔ အခ်ိန္တြင္ မတတ္သာသၿဖင္႔ ကိုယ္႔ထက္ ခ်မ္းသာေသာ တိုင္းၿပည္မ်ားထံ သြားအလုပ္လုပ္ရၿပီ။ ဒီမွာတင္ တမ်ိဳးသားလံုး အေနၿဖင္႔ ေအာက္စည္း ေရာက္သြားၿပီ။ မ်က္ႏွာငယ္ရတာေတြ ရွိမည္။ အႏွိမ္ခံရတာေတြ ရွိမည္။ အမ်ိဳးအေနၿဖင္႔ေတာ႔ ညိွဳးႏြမ္းသလို ၿဖစ္သြားပါၿပီ။ ငါ႔ႏိုင္ငံေၾကာင္႔ ငါမ်က္ႏွာငယ္ရတယ္ဟု မေတြးပဲ ငါ႔ႏိုင္ငံ မ်က္ႏွာမငယ္ေအာင္ ငါၾကိဳးစားမယ္ ဟူေသာ အလြန္ၿမင္႔ေသာ စိတ္ထားကို လူသာမန္မ်ား မထားႏိုင္ၾကပါ။ ဤစိတ္ဓာတ္မွာ စိတ္ထား ၾကံ႕ခိုင္ေသာ အာဂေယာက်ာ္း အာဂမိန္းမ အနည္းငယ္ အတြက္သာ ၿဖစ္ပါသည္။ ရွိလွ်င္ေတာ႔ အလြန္ ေကာင္းပါသည္။ ရွိေအာင္လည္း ၾကိဳးစားသင္႔သည္။

ပိုၿပီး ဆိုးသည္က တိုင္းၿပည္ ဆင္းရဲသည္႔အခါ လူ အေတာ္မ်ားမ်ားတြင္ သိမ္ငယ္စိတ္ ဝင္သြားၿခင္း ၿဖစ္ပါသည္။ တိုင္းၿပည္ခ်မ္းသာ တင္႔တယ္ေသာ အခါ အေၿခအေနေပၚ လိုက္၍ လူမ်ား၏ စိတ္ဓာတ္မ်ားမွာလည္း ေၿပာင္းလာေလ႔ ရွိသည္။ ကိုယ္႔ကိုယ္ကို ယံုၾကည္စိတ္ ကိုယ္႔ႏိုင္ငံ ကိုယ္႔လူမ်ိဳးကို အထင္ၾကီးစိတ္ စသည္တို႔လည္း တက္လာေလ႔ရွိသည္။

အဂၤလိပ္ စာေရးဆရာၾကီး ဖီးလ္ဒင္းေဟာ(Fielding Hall) က သူ႕ေခတ္က အဂၤလိပ္ လူမ်ိဳးမ်ား၏ စိတ္ အေနအထားကို ေရးခဲ႔သည္႔ စာပိုဒ္ တစ္ပိုဒ္ ရွိသည္။ သူက “ကၽြႏု္ပ္ အၿမင္အရ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ အဂၤလိပ္ လူမ်ိဳးမ်ားသည္ သူမ်ား မေကာင္းသတင္းကို ဝမ္းသာအားရ ၾကားလိုၾက ယံုလိုၾကေသာ လူမ်ား ၿဖစ္သည္။ အထူးသၿဖင္႔ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ႏွင္႔ မတည္႔ေသာ တိုင္းၿပည္မ်ား လူမ်ိဳးမ်ားသည္ ပို၍ ဆိုးသြမ္းသည္ ယုတ္မာသည္ဟု ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ၾကားခ်င္ၾကသည္။ ယံုၾကည္ခ်င္ၾကသည္” ဟု ေရးခဲ႔ဖူးသည္။ ဒီလိုပဲ ၿဖစ္ရေပမည္။ အဲဒီ အခ်ိန္တုန္းက ဝိတုိရိယ ဘုရင္မၾကီးေခတ္ ၿဖစ္ရာ ၿဗိတိသွ် အင္ပါယာၾကီး ေကာင္းစားစဥ္ အခါက ၿဖစ္သည္။ ဒီေတာ႔ ၿဗိတိန္ႏိုင္ငံက အာရွ ႏိုင္ငံ အမ်ားကို သိမ္းပိုက္ဆဲ သိမ္းပိုက္လတၱံ႕ ၿဖစ္သၿဖင္႔ အဂၤလိပ္လူမ်ိဳးမ်ား အေနၿဖင္႔ သူတို႔ လုပ္ရပ္မ်ား မွန္ကန္ေၾကာင္း ရန္သူမ်ားက ဆိုးသြမ္းလြန္းလို႔ ၿဖစ္ရေၾကာင္း အလိုလို ယံုၾကည္ေနၿခင္း ၿဖစ္သည္။ ကိုယ္႔ႏိုင္ငံ ကိုယ္႔လူမ်ိဳးကို ဘယ္လိုေၿပာေၿပာ မေကာင္း မၿမင္ႏိုင္သည္႔ အခ်ိန္ ၿဖစ္သည္။ ရန္သူေတြ ရွိရာ စစ္သေဘာၤ အၿမန္လႊတ္ ဒင္းတို႔ကို ဦးညႊတ္ေစရမည္ ဟုပင္ ဝင္႔ၾကြားႏိုင္ခဲ႔ေသာ အခ်ိန္လည္း ၿဖစ္သည္။(လူ႕စိတ္ သဘာဝကို သိေစလို၍ ေဖာ္ၿပၿခင္းသာ ၿဖစ္ပါသည္။ အဂၤလိပ္လူမ်ိဳးမ်ားကို ရွဳတ္ခ်လို၍ မဟုတ္ပါ။ ကိုယ္တုိင္လည္း သူတို႔ ေနရာေရာက္ရင္ သူတို႔လိုပဲ ၿဖစ္လိမ္႔မည္ ထင္ပါသည္။ စာေရးဆရာၾကီး ဖီးလ္ဒင္းေဟာ(Fielding Hall)၏ Thibaw’s  Queen ဆိုေသာ ဤစာအုပ္ကို သီေပါ၏ မေဟသီဟူေသာ အမည္ၿဖင္႔ ဆရာပါရဂူ ၿမန္မာဘာသာသို႔လည္း ၿပန္ဆို ေဖာ္ၿပဖူးပါသည္။)

သို႔ေသာ္ “ၿဖစ္ၿပန္ ပ်က္ၿပန္ လံကေဓာတဲ႔ ေလာကဓံ” ဆိုသလို ဒုတိယ ကမၻာစစ္ၾကီး အၿပီးတြင္ေတာ႔ ေနမဝင္ေသာ ၿဗိတိသွ် အင္ပါယာၾကီး ၿပိဳကြဲရေလသည္။ စစ္မၿဖစ္မီက ပထမ ေနရာတြင္ ရွိေသာ ၿဗိတိသွ် ေရတပ္ၾကီးမွာလည္း တတိယ ေနရာေလာက္ အထိ ဆင္းေပးလိုက္ရသည္။ ကမၻာစစ္ၾကီးကို အားသြန္ တိုက္ခဲ႔ရသၿဖင္႔ ၿဗိတိသွ် စစ္သည္မ်ား စစ္ပန္းေနသည္ကို အခြင္႔ေကာင္း ယူကာ လက္ေအာက္ခံ ႏိုင္ငံမ်ားကလည္း လြတ္လပ္ေရး ရသြားၾကသည္။ တိုင္းၿပည္မွာလည္း စစ္အသံုးစရိတ္ေၾကာင္႔ ေၾကြးေတြ လည္ပင္းနစ္ေနခဲ႔သည္။ ရာရွင္စနစ္ႏွင္႔ ေနထိုင္ စားေသာက္ကာ တမ်ိဳးသားလံုး က်ပ္တည္း က်ဥ္းေၿမာင္းစြာ ေနၿပီး အေၾကြးဆပ္ဖို႔ လုပ္ခဲ႔ရသည္။

ဒီေတာ႔ ၿဗိတိသွ် စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီး ဆာဝီလီယံဆလင္းက အဂၤလိပ္ လူမ်ိဳးမ်ားကို ဇြဲသတၱိရွိရွိႏွင္႔ ဒီဒုကၡအစုစုကို ေတာင္႔ခံၾကဖို႔ အားေပးသည္႔ မိန္႔ခြန္းကို ေရဒီယိုမွ ေၿပာခဲ႔ရသည္ဟု ဆိုသည္။ မိန္႔ခြန္းကေတာ႔ အဂၤလိပ္လူမ်ိဳးမ်ား၏ ဂုဏ္ပုဒ္မ်ားကို ေဖာ္က်ဴးကာ သတၱိေကာင္းသၿဖင္႔ ကမၻာစစ္ၾကီးတိုင္းကို အႏိုင္တိုက္ခဲ႔သည္႔ အမ်ိဳးအႏြယ္ ၿဖစ္ပါသည္ ဟူ၍ အားေပးကာ ယခု ဒုကၡအစုစုကိုလည္း ေတာင္႔ခံဖို႔ တိုက္တြန္းခဲ႔ၿခင္း ၿဖစ္သည္။ စိတ္ဓာတ္မက်ဖို႔ အားေပးတဲ႔ မိန္႔ခြန္းေတာင္ ေၿပာရတယ္ ဆိုေတာ႔ စိတ္ဓာတ္က်ေနလို႔ ၿဖစ္မွာေပါ႔။ ဘယ္ေလာက္ စိတ္ဓာတ္က်ေနသလဲ ဆိုတာေတာ႔ သူတို႔သာ သိေပလိမ္႔မည္။ ဒါေတာင္ သူတို႔ ႏိုင္ငံက ကိုယ္႔အမိႏိုင္ငံလို လူမြဲစာရင္း ဝင္သြားတဲ႔ အေၿခအေန မဟုတ္ေသးေပ။

အင္ပါယာၾကီး ထူေထာင္ႏိုင္တဲ႔ အခ်ိန္တုန္းကေတာ႔ စိတ္ဓာတ္ေတြ တက္ၿပီး ငါ႔လူမ်ိဳးသာ ေကာင္းတယ္။ ငါ႔လူမ်ိဳးနဲ႔ မတည္႔တဲ႔ လူမ်ိဳးေတြ မေကာင္းဘူးဟု ယံုေနသၿဖင္႔ စာေရးၿပီးေတာင္ သတိေပးရသည္။ ၿပိဳကြဲသြားသည္႔ အခ်ိန္က်ေတာ႔လည္း စိတ္ဓာတ္မက်ဖို႔ ဇြဲရွိဖို႔ေတာင္ မိန္႔ခြန္းေၿပာၿပီး အားေပးရသည္။ လူဆိုသည္မွာ ဒီအတုိင္းပါပဲ။ ကိုယ္က ခ်မ္းသာေနလွ်င္ စိတ္ဓာတ္ တက္ၾကြၿပီး မာနေတြ ဝင္ေနမည္။ ဆင္းရဲလွ်င္ သိမ္ငယ္စိတ္ဝင္ကာ စိတ္ဓာတ္က်မည္။

ဒီလိုဆိုေတာ႔ ၿဗိတိန္ထက္ အမ်ားၾကီး ပိုဆိုးၿပီး လူမြဲစာရင္း ဝင္ခဲ႔ရသည္႔ ၿမန္မာၿပည္က လူမ်ားေရာ စိတ္ဓာတ္က်ကာ သိမ္ငယ္စိတ္ မဝင္ဘူးလား ဆိုလွ်င္ေတာ႔ ကိုယ္လည္း ဘာသားနဲ႔ ထုထားတာမို႔လဲ သိမ္ငယ္စိတ္ ဝင္တာေပါ႔ဟု ဆိုလိုက္ခ်င္သည္။ အခုေနာက္ပိုင္း ေဖ႔ဘုတ္တြင္ ၿမန္မာၿပည္ ဆင္းရဲေၾကာင္း ၿမန္မာလူမ်ိဳးမ်ား ေအာက္တန္းက်ေၾကာင္း ပို႔စ္တစ္ပုဒ္ေလာက္သာ ေရးလိုက္လို႔ကေတာ႔ ေန႔ခ်င္းညခ်င္း ေက်ာ္ၾကားသူ ဖတ္ရွဳသူ မ်ားသြားေပလိမ္႔မည္။ အခ်ိဳ႕ ၿမန္မာၿပည္ ဆင္းရဲေၾကာင္း တစ္တစ္ခြခြ ေရးထားေသာ ပို႔စ္မ်ား ေဆာင္းပါးမ်ားကို အားပါးတရ ဖတ္ရွဳသူမ်ားၿပီး ေရးသူလည္း ခ်က္ခ်င္း ေက်ာ္ၾကားသြားေလသည္။ ဤသည္မွာ အခ်ိဳ႕ ၿမန္မာမ်ားတြင္ အလြန္ဆိုးေသာ ကိုယ္႔ကိုယ္ကို သိမ္ငယ္စိတ္ ဝင္ေနၿပီ ဆိုသည္ကို ၿပၿခင္း ၿဖစ္သည္။

သိမ္ငယ္စိတ္ဝင္သည္မွာ စိတ္ဓာတ္က ေအာက္ဆံုး ေရာက္ေနၿပီး အဝီစိနဲ႔ နီးေနၿပီ ဟု ဆိုခ်င္သည္။ စိတ္ဓာတ္မက်ဖို႔ သမိုင္းအရ မညံ႔ေသာ လူမ်ိဳးမ်ား ၿဖစ္ပါေၾကာင္း အားေပးသည္႔ အေနၿဖင္႔ ေၿပာသူကိုပင္ ရန္လုပ္ခ်င္သည္ကို ေတြ႕ရသည္။ “ေရွးရိုးစြဲသမား” “ကြန္ဆာေဗးတစ္ၾကီး” “ပုဆိုးနဲ႔ တိုက္ပံုဝတ္ ႏိုင္ငံေရးသမား” “ရွင္ၿပဳတုန္းက ေရႊထီးေဆာင္းခဲ႔ရတာကို သာယာေနသူ” စသည္ၿဖင္႔ ဘြဲ႕ထူးေတြ ခ်ီးၿမွင္႔လိုက္ဦးမည္။ ဘဝင္မၿမင္႔ပါနဲ႔ မာနမၾကီးပါနဲ႔ ဆိုၿပီး ေဆာင္းပါး အတိုအစ ေလးေတြေတာင္ ေရးလိုက္ဦးမည္။ စိတ္ဓာတ္ မက်ဖို႔ေတာင္ ေၿပာလို႔ မရေတာ႔။ ကိုယ္တုိင္က သိမ္ငယ္စိတ္ဝင္ကာ ေအာက္အထိ ခုန္ဆင္းခ်င္ေနၾကၿပီ ၿဖစ္သည္။

အဂၤလိပ္ စာေရးဆရာၾကီး ဖီးလ္ဒင္းေဟာသာ ၿမင္လွ်င္ “ကၽြႏု္ပ္အၿမင္အရ သူတို႔ ၿမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားကား ထူးဆန္းေသာ စိတ္ထား ရွိၾက၏။ သူတို႔လူမ်ိဳး၏ မေကာင္းသတင္းကို ဝမ္းသာအားရ ၾကားလိုၾက ယံုလိုၾကေသာ လူမ်ား ၿဖစ္သည္။ အထူးသၿဖင္႔ သူတို႔ တိုင္းၿပည္ သူတို႔လူမ်ိဳးသည္ ဆိုးသြမ္းသည္ ေအာက္တန္းက်သည္ဟု ၾကားသိခ်င္ၾကသည္။ ယံုၾကည္ခ်င္ၾကသည္” ဟူ၍ ေရးလိမ္႔မည္ ထင္သည္။

အမွန္အတိုင္း ဆိုေသာ္ မည္သူမဆို အမိၿမန္မာၿပည္ ဆင္းရဲပံု ၿမန္မာလူမ်ိဳးမ်ား ေအာက္တန္းက်ပံုတို႔ကို ႏွိမ္႔ခ်ေသာ စကားလံုးမ်ား သံုးၿပီး အလြယ္တကူ ေရးႏိုင္ပါသည္။ ဒီလို အခ်ိန္တြင္ ကိုယ္႔တုိင္းၿပည္ ဆင္းရဲေနေၾကာင္း ေရးဖို႔ ဆိုသည္မွာ မွီၿငမ္း စာအုပ္မ်ား ဖတ္စရာမလို ဘာမွ စဥ္းစားစရာမလို အလြန္လြယ္ကူေသာ ကိစၥ ၿဖစ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ က်ေနာ္ေတာ႔ မလုပ္ႏိုင္ပါ။ လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ တစ္စုတစ္ဖြဲ႕ကိုမူ ရွဳတ္ခ်ေကာင္း ရွဳတ္ခ်မည္ ၿဖစ္ေသာ္လည္း ကိုယ္႔တိုင္းၿပည္ ကိုယ္႔အမ်ိဳးသားတည္းဟူေသာ အမ်ားဆိုင္နာမ္မ်ားကိုေတာ႔ ေကာင္းေစလို၍ စာနာေသာ ညွာတာေသာစိတ္ၿဖင္႔ ေၿပာရံုမွတပါး အထင္ေသးသည္႔ စကား ကဲ႔ရဲ႕သည္႔စကားမ်ားၿဖင္႔ သိမ္ငယ္ေအာင္ မလုပ္ႏိုင္ပါ။ လုပ္လည္း မလုပ္သင္႔ပါ။ ဆရာၾကီး ေဒါက္တာလွေဘ သေဘာထားခဲ႔သလိုပင္ ေကာင္းလည္း ကိုယ္႔တိုင္းၿပည္ မေကာင္းလည္း ကိုယ္႔တုိင္းၿပည္ ဟုသာ သေဘာထားရမည္ ၿဖစ္ပါသည္။

(စကားခ်ပ္ အထူး သတိၿပဳရန္မွာ အမိတိုင္းၿပည္ကိုသာ ေကာင္းလည္း ကိုယ္႔တုိင္းၿပည္ မေကာင္းလည္း ကိုယ္႔တုိင္းၿပည္ပဲဟု သေဘာထားမည္ ၿဖစ္ေသာ္လည္း အုပ္ခ်ဳပ္သည္႔ အစိုးရ အဖြဲ႕ကိုမူ ေကာင္းလည္း ကိုယ္႔အစုိးရ မေကာင္းလည္း ကိုယ္႔အစိုးရဟူ၍ လံုးဝ လံုးဝ သေဘာထားမည္ မဟုတ္ပါ။ မေကာင္းသည္႔ အခ်က္မ်ားကို ေတြ႕ပါက တစ္တစ္ခြခြ ေၿပာသင္႔လွ်င္ ေၿပာရမည္သာ ၿဖစ္သည္။ အစိုးရႏွင္႔ မိခင္တိုင္းၿပည္လည္း လံုးဝ မတူပါ။ အစိုးရအဖြဲ႕ ဆိုသည္မွာ အေၿခအေန အခ်ိန္အခါေပးလွ်င္ ၿပည္သူကလည္း ၿဖဳတ္ခ်ႏိုင္သည္။ သူတို႔ဘာသာလည္း ၿပဳတ္က်ႏိုင္သည္။ သို႔ေသာ္ ကိုယ္႔တုိင္းၿပည္ ကိုယ္႔အမ်ိဳးသားမ်ားတည္း ဟူေသာ အမ်ားဆိုင္နာမ္မ်ားကေတာ႔ ေသသည္အထိ ေၿပာင္းလဲလို႔ ရႏိုင္ေတာ႔မည္ မဟုတ္ပါ။ ကိုယ္မေမြးခင္ကလည္း အမိၿမန္မာၿပည္ ဆိုသည္႔ အမ်ားဆိုင္နာမ္က ရွိေနခဲ႔သည္။ ကိုယ္မရွိေတာ႔လွ်င္လည္း ရွိေနမည္သာ ၿဖစ္သည္။ အခ်ိဳ႕လူမ်ားမွာ အမိတုိင္းၿပည္ႏွင္႔ အစိုးရအဖြဲ႕ဆိုသည္မွာ မတူ ကြဲၿပား ၿခားနားေၾကာင္း နားလည္ပံု မရပါ။ အစိုးရကို ေဝဖန္ခ်င္ အရြဲ႕တိုက္ခ်င္ေဇာၿဖင္႔ ကိုယ္႔တုိင္းၿပည္ ကိုယ္ၿပန္ၿပီး ရွဳတ္ခ်ေနသည္ကို ေတြ႕ရပါသည္။ ေကာင္းေစခ်င္၍ အားနည္းခ်က္ေလးမ်ားကို အၿပဳသေဘာၿဖင္႔ ေထာက္ၿပသူမ်ား တိုင္းၿပည္၏ ဆင္းရဲၿခင္းသည္ အစိုးရ၏ စီမံပံု ညံ႔ဖ်င္းမွဳေၾကာင္႔ ၿဖစ္သည္ဟု ေထာက္ၿပလိုသူမ်ားကို အၿပစ္ မဆိုလိုပါ။)

သို႔ဆိုလွ်င္ စာရွဳသူ မိတ္ေဆြ တိုင္းၿပည္ ဆင္းရဲခ်င္ ဆင္းရဲပါေစ မတိုးတတ္ခ်င္ ေနပါေစ အမ်ိဳး ဘာသာ သာသနာ မညိွဳႏြမ္းရင္ ေတာ္ပါၿပီ ဆိုတာ မွန္ပါေတာ႔မလား။ အလြန္မွားေသာ အယူအဆသာ ၿဖစ္ပါသည္။ ကိုယ္႔တုိင္းၿပည္ ဆင္းရဲလွ်င္ မတိုးတက္လွ်င္ သူတစ္ပါးကလည္း သိမ္ငယ္ေအာင္ ညိွဳးႏြမ္းေအာင္ လုပ္လိုသည္။ ကိုယ္တိုင္လည္း သိမ္ငယ္စိတ္ ဝင္ကာ ညိွဳးႏြမ္းေအာင္ လုပ္မိတတ္သည္။

ဘာသာ သာသနာလည္း ထို႔အတူသာ ၿဖစ္သည္။ ကိုယ္႔တုိင္းၿပည္ ခ်မ္းသာလွ်င္ တိုးတတ္လွ်င္ ကိုယ္႔ဘာသာ ကိုယ္႔သာသနာကိုလည္း ကိုယ္က ေစာင္႔ေရွာက္ႏိုင္သည္။ ထြန္းေတာက္ေအာင္ လုပ္ႏိုင္သည္။ ကိုယ္႔တိုင္းၿပည္ မခ်မ္းသာပါက ဘာသာ သာသနာကိုလည္း ေစာင္႔ေရွာက္ႏိုင္မည္ မဟုတ္ပါ။ ဂ်ပန္ကုမၸဏီၾကီးမ်ား တရုတ္ကုမၸဏီၾကီးမ်ားမွာ အလုပ္လုပ္သူမ်ားမွာ ဂ်ပန္စကား တရုတ္စကားကို ကၽြမ္းက်င္ေအာင္ သင္ၾကရသည္။ ဂ်ပန္သူေဌးၾကီးတို႔ တရုတ္အရာရွိၾကီးတို႔ကို သူတို႔ ဘာသာစကားၿဖင္႔ ႏွဳတ္ဆက္မွ မ်က္ႏွာေကာင္းရမည္ မဟုတ္ပါလား။ ဒီေတာ႔ ကိုယ္႔အမိတိုင္းၿပည္ ၾကီးပြားလာလွ်င္ ၿမန္မာၿပည္ အေၿခစိုက္ ကုမၸဏီမ်ားမွ ကရင္စေသာ တိုင္းရင္းသား အရာရွိၾကီးတို႔ကို သူတို႔ဘာသာ စကားၿဖင္႔ ႏွဳတ္ဆက္ခ်င္သူေတြ မ်က္ႏွာလုပ္လုိသူေတြ အလိုလို ေပၚလာပါလိမ္႔မည္။ အမ်ိဳး ဘာသာ သာသနာ မညိွဳးႏြမ္း မေပ်ာက္ကြယ္လိုလွ်င္ ကိုယ္႔တုိင္းၿပည္ ခ်မ္းသာ တိုးတတ္ေရးသည္ အေရးၾကီးလွပါသည္။

ထို႔ေၾကာင္႔ ႏိုင္ငံသား တစ္ေယာက္ အေနၿဖင္႔ အမ်ိဳး ဘာသာ သာသနာကို မညိွဳးႏြမ္းေစလိုဘူးလား ထြန္းေတာက္ေစခ်င္သလား။ ထိုသို႔ဆိုလွ်င္ တိုင္းၿပည္ ခ်မ္းသာေအာင္ တိုးတတ္ေအာင္ ၾကံေဆာင္ၿခင္း လုပ္ေဆာင္ၿခင္းမွလြဲ၍ အၿခားနည္းလမ္း မရွိပါ။ ထိုကဲ႔သို႔ တိုင္းၿပည္ ခ်မ္းသာေအာင္ တိုးတက္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္မည္႔ အရည္အခ်င္း ၿပည္႔စံုသူမ်ားကိုသာ ယံုၾကည္ပါ။ “တိုင္းၿပည္ဆင္းရဲခ်င္ ဆင္းရဲပါေစ မတိုးတက္ခ်င္ ေနပါေစ အမ်ိဳး ဘာသာ သာသနာ မညိွဳးႏြမ္း မေပ်ာက္ကြယ္ေအာင္ လုပ္မည္” ဟု ဆိုလာသူမ်ားကို မယံုၾကည္ပါေလႏွင္႔။ ထိုသူမ်ားသည္ အပ်က္စိတ္ အလြန္ထက္သန္ေနသူမ်ား ၿဖစ္ပါသည္။ သူေၿပာသည္႔ စကားကို နားေထာင္လွ်င္ပင္ ဆင္းရဲေအာင္ လုပ္မည္႔သူ ဆိုတာ ေသခ်ာေနပါၿပီ။ စကားထဲမွာပင္ ခ်မ္းသာမည္႔ တိုးတက္မည္႔ အရိပ္အေယာင္ လံုးဝ မပါ ဆင္းရဲဖို႔ကိုသာ တြင္တြင္ ေၿပာေနၿခင္း ၿဖစ္သည္။ အမြဲတကာ႔ ထိပ္ေခါင္ ဖြတ္မင္းေနာင္ဟု ဆိုရမေလာက္ သင္႔တုိင္းၿပည္ကိုေရာ သင္၏ အမ်ိဳး ဘာသာ သာသနာကိုေရာ ဆင္းရဲၿခင္းေရာဂါၿဖင္႔ ညိွဳးႏြမ္းေအာင္ သိမ္ငယ္ေအာင္ ေပ်ာက္ကြယ္ေအာင္ လုပ္မည္႔သူမ်ား ဆိုတာ ေသခ်ာေနပါၿပီ။

ထို႔ေၾကာင္႔ အမ်ိဳး ဘာသာ သာသနာ မညိွဳးႏြမ္း မေပ်ာက္ကြယ္လိုလွ်င္ တိုင္းၿပည္ ခ်မ္းသာေအာင္ တိုးတက္ေအာင္ လုပ္မည္ဟု ဆိုလာသူ လုပ္ႏိုင္စြမ္း ရွိသူမ်ားကိုသာ ယံုၾကည္ပါဟု အေလးအနက္ တိုက္တြန္းလိုက္ရပါသည္။

မွီၿငမ္း

တရုတ္ႏိုင္ငံသြား ေန႔စဥ္ မွတ္စာတမ္း(ေဒါက္တာလွေဘ)

မ်ိဳးဆက္သစ္ တိုးတက္ရစ္ဖို႔(ေအာင္သင္း)

THIBAW’S QUEEN(H.FIELDING HALL)

(ေဝဖန္ အၾကံၿပဳ မွတ္ခ်က္ေပးလိုပါက sanhlagyi@gmail.com သို႔လည္း စာေရးသား ေပးပို႔ႏိုင္ပါသည္။)

---

သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ