(မုိးမခ) ဇူလုိင္ ၁၁၊ ၂၀၁၅
သက္မဲ့ ဓာတ္ပံုေတြနဲ႔
ပန္းခ်ီကားခ်ပ္ေတြထဲ
၀င္ထိုင္ေန႐ုံ သက္သက္ပဲေပါ့…
သဘာ၀ကို
သဘာ၀က်က် ျမင္ေတြ႔ခ်င္တာ
သဘာ၀မက်ဘူးလို႔ ဆိုမလား…
အခိုးအေငြ႔ေတြထဲ
တိုးေ၀ွ႕ရွာရင္း လြဲေနတဲ့ ေႏြကို
ေတးဆိုျပေနတဲ့ ငွက္မွာလည္း
မိုးေရေတြက ရႊဲလို႔…
ေန႔တိုင္းဟာ
ေႏြကို၀ွက္ထားတဲ့ ရက္ေတြခ်ည့္ဆိုသလိုပဲ…
ဒီမွာေတာ့
သံစဥ္ေဟာင္းေတြကို
ရီ၀ိုင္းလုပ္ၿပီး ျပန္နားေထာင္မွ
ဆယ္စုႏွစ္တဖက္ကမ္းက ေႏြကို
ျပန္ၾကားေယာင္ႏုိင္မယ့္ အေျခအေနမ်ဳိးေပါ့….
သဘာဝတရားက
လူေတြနဲ ့အေရာတဝင္ရွိလာလြန္းလို ့
လူေယာင္ေဆာင္တတ္လာၿပီး
သဘာ၀ပါး၀လာပံုပါပဲ…..
ထီးေဆာင္မထားမိတဲ့ ကိုယ့္အျဖစ္မွာ
ေႏြလည္ေခါင္ထဲ
အျမဲတမ္း ေမွာင္မဲေနတဲ့ မိုးက အျပစ္လား
သံသယမထားမိသူ ကိုယ္တိုင္ရဲ႕အျပစ္ပဲလား…
အျပစ္ဖြဲ႕ရင္း ကုန္လြန္သြားမယ့္အခ်ိန္ေတြထက္
ေႏြမကုန္ခင္ တဒဂၤ ပူေႏြးႏိုင္ဖို ့အတြက္
စိတ္ကို ေႏြပန္းခ်ီကားတခ်ပ္ထဲပို႔ထားလိုက္ေတာ့တယ္…
ေႏြကိုဝွက္ထားတဲ့ ေႏြထဲမွာ
မိုးကရဲလြန္းေနေတာ့လည္း
မိုးထဲမွာ ရဲရဲေလွ်ာက္ရင္း
ႀကိဳးမစံုတဲ့ ေႏြဂီတကို ရင္ခုန္လိုက္႐ုံေပါ့….
ေဆာင္းယြန္းလ
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ