(မုိးမခ) ဇြန္ ၁၄၊ ၂၀၁၅
မိုင္တိုင္ ၆၂ ကို က်ားကုတ္က်ားခဲ ျဖတ္ေက်ာ္အၿပီး
ခရီး….ခရီးဘယ္ေလာက္ေပါက္ပါၿပီလဲ…
ေမွာက္ရက္လဲခဲ့တဲ့ အႀကိမ္ေတြကေတာင္ အဖိုးတန္ေတြျဖစ္ခဲ့
ျမွားကို တည္႕တည္႕ေျဖာင့္ေျဖာင့္ ပစ္တတ္လာခဲ့
အဲဒီ မက္ဇင္ေဂၚကီ* ရဲ႕ ဘ၀တကၠသို္လ္ထဲမွာပဲ စာတတ္ခဲ့
ဒုကၡေတြကို သဲ့သဲ့ပ်ပ် ျပံဳးျပတတ္လာခဲ့
လာမယ့္ေဘး ေျပးေတြ႕ရင္း
ဘ၀ကို ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့တတ္ဖို႔ တတ္ေျမာက္ခဲ့
မတ္ေစာက္တဲ့ ေတာင္တန္းေတြေပါ့ေလ…။
ေရေျမေတာေတာင္ သဲၾကမ္းကႏၱာရ ဘယ္၍ ဘယ္မွ်…
လမ္းအဆံုးမွာ
ရြာဆိုတာကိုေတြ႕နိုင္ပါေတာ့မလား
ျမားစူးေတာင္ပံေတြ ႏြမ္းလွ် ရင္းႏြမ္းလွ်
မေန႔ တေန႔ကပဲ
ၾကယ္အစင္းစင္း ေႂကြက်သြားခဲ့ရျပန္ၿပီ။
ၾကာျပီပဲ …
ဗာရာဏသီ ႀကိဳးနဲ႔ခ်ည္
မခ်ည္ေကာင္းလား ခ်ည္ေကာင္းလားနဲ႔ပဲ
ျမစ္ေတြလည္းေကာ ေတာင္ေတြလည္းၿပိဳ ေတာေတြလည္းျပဳန္း
ေကာင္းကင္ကို ဆံုး႐ႈံးခံၾကေတာ့မွာလား
ေလးသံကို နားေထာင္ေနရင္း… ။ ။
*Maxim Gorky
(၆၂ ႏွစ္ျပည့္ေမြးေန႔ အမွတ္တရခံစားမႈ)
စိုးေနလင္း
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
