(မုိးမခ) ေမ ၁၇၊ ၂၀၁၅
ဒီႏွစ္ထဲမွာ ယဥ္ေက်းလိမၼာတပည့္ေလးေတြထဲက အထူးသျဖင့္ မဲဆႏၵေပးခြင့္ အသက္ျပည့္မီလာၿပီျဖစ္တဲ့ လူငယ္ေလးေတြ မိမိဆီေရာက္လာတုိင္း ၂၀၁၅ ရင္ခုန္သံ အေတာ္ေလးျမန္လာၾကတဲ့စကားေတြ အေတာ္ၾကားလာရတယ္။ အခါတုိင္း ပညာေရး၊ ဓမၼေရးရာမ်ားကုိ အေလးထားၿပီး ေမးေျဖ၊ ေျပာၾကားလုပ္ၾကတာမ်ားေပမယ့္ ဒီႏွစ္ကေတာ့ ၂၀၁၅ ရင္ခုန္သံက လႊမ္းမုိးလာလုိ႔ “မင္းတုိ႔ေတာင္ မ်က္လုံးခ်င္းဆုံလုိ႔ ရင္ခုန္တာ မဟုတ္ဘဲ၊ ႏိုင္ငံအတြက္ ရင္ေတြခုန္တတ္လာၿပီကုိး” ဆုိေတာ့
“ရင္ခုန္တာခ်င္း မတူဘူးဘုရား၊ ခါတုိင္း လူငယ္သဘာ၀ ရင္ခုန္ရတယ္ဆုိတာက ေျပာလုိ႔သာ ေျပာေနၾကတာ၊ ဒီေခတ္မွာ ဒီေန႔ ဒီတေယာက္နဲ႔လက္တြဲျဖဳတ္ၿပီဆုိ ေနာက္ေန႔မွာ ေနာက္တေယာက္တြဲလုိ႔ရတယ္။ ခုဟာက မလြယ္ဘူးေလ၊ မေကာင္း (၅) ႏွစ္၊ ေကာင္း (၅) ႏွစ္ဆုိတာေတာင္ ကလိမ္ကက်စ္မလုပ္မွ၊ တႀကိမ္ တႀကိမ္ လူ႔မ်ဳိးဆက္တခုစာမက ရင္ခုန္၊ ေသြးဆူေတြ ႀကဳံခဲ့ရဖူးေတာ့ ဆယ့္ရွစ္ႏွစ္ေက်ာ္ခ်ည္းမဟုတ္ဘူး၊ ရွစ္ဆယ္ေက်ာ္ အဖုိးအဖြားေတြလည္း ရင္ခုန္ေနၾကတာပဲ” တဲ့။
ဒီလုိကစလုိက္တဲ့ ဒီေန႔စကား၀ိုင္းမွာ ဒီရင္ခုန္သံေတြနဲ႔ပဲ လႊမ္းေနပါတယ္။ တပည့္တေယာက္က
“ေဖေဖတုိ႔ကေျပာတယ္၊ တုိ႔ႏုိင္ငံက အေျပာင္းအလဲတခုျဖစ္မယ္လုပ္တုိင္း အာ႐ုံျပားစရာကိစ္ၥက တခုမဟုတ္ တခု ၾကဳံရ တာခ်ည္းပဲ။ ႏုိင္ငံေရး လႈိင္းဂယက္အႀကီးအက်ယ္ ထလာခ်ိန္မွာလည္း အီရန္ကိစၥ၊ ကူ၀ိတ္ျပႆနာ၊ ဆူနာမီစတဲ့ ကမၻာတုန္ လႈိင္းႀကီးေတြၾကားမွာ မထင္မရွား ျမႇဳပ္သြားရတယ္တဲ့။ အခုလည္း ဒီမုိကေရစီအေျပာင္းအလဲလႈိင္း အေတာ္ေလး အား ေကာင္းမယ္မွ မႀကံေသးဘူး၊ မ်ဳိးခ်စ္ဆုိသလုိလုိ၊ ဘာသာေရးဆုိသလုိလုိ ကိစ္ၥလႈိင္းကလည္း အၿပဳိင္လႈပ္ၿပီး ေပြ႐ႈတ္ေန တာပဲတဲ့။ ၿပီးေတာ့ “ၾကက္ဥအေရာင္၊ တိမ္ေတာင္သဖြယ္ဆုိလားပဲ။ ေဖေဖျဖင့္ ညည္းမွညည္း” တဲ့။
အခ်င္းခ်င္း သူ႔အျမင္၊ ကုိယ့္အျမင္ေတြ ေျပာၾက၊ ျငင္းၾက၊ ညည္းညဴၾကနဲ႔ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ထုံးစံအတုိင္း မိမိရဲ႕ ထင္ျမင္ ခ်က္ကုိ ေတာင္းခံလာပါတယ္။
ေအးကြ .. ဟုိေမာင္ရင့္အေဖ ေျပာတဲ့ “ၾကက္ဥအေရာင္၊ တိမ္ေတာင္သဖြယ္၊ မင္းေရးက်ယ္”ဆုိတာ စည္းကမ္းဥပေဒရယ္လုိ႔ သတ္သတ္မွတ္မွတ္၊ တိတိက်က် မရွိဘဲ၊ ႏႈတ္မိန္႔နဲ႔ ထင္ရင္ထင္သလုိ၊ မထင္ရင္ မထင္သလုိ ဆုံးျဖတ္လုပ္ကုိင္တတ္၊ အေျပာတမ်ဳိး၊ အလုပ္တမ်ဳိးလုပ္တတ္ၾကတဲ့ အာဏာရွင္မင္းေတြရဲ႕ ခန္႔မွန္းရခက္တဲ့ ႏုိင္ငံေရး အေျခအေနကုိ တင္စား ေျပာတာေပါ့ကြာ။
ၾကက္ဥဆုိတာ ၾကည့္လုိက္ရင္ေတာ့ သူေတာ္ေကာင္း ေရာင္ေလးေတြခ်ည္း ျဖစ္ေပမယ့္ ေပါက္လာရင္ ျဖဴမလား၊ မဲမလားဆုိတာ ခန္႔မွန္းလုိ႔ မရႏုိင္သလုိ၊ တိမ္ေတာင္ေတြကလည္း ဘယ္လုိပဲ အုံ႔ဆုိင္းေနေန “မုိးျဖဴမစဲ၊ မုိးမဲမရြာ”ဆုိသလုိ ျဖစ္သြားတတ္သလုိ ကတိမတည္တဲ့ မင္းမ်ားရဲ႕ စကားဟာလည္း အကဲခတ္ဖုိ႔ မလြယ္ဘူးလုိ႔ ဆုိတာေပါ့။
ကဲ … ထားပါေတာ့။ ဟုိကေလးေျပာတာ ဘာတဲ့ “အရင့္အရင္ ျမန္မာ့အေရးအခင္းေတြမွာေတာ့ အီရန္ျပႆနာ၊ ကူ၀ိတ္ျပ ႆနာ ဆူနာမီျပႆနာစတဲ့ သူမ်ားႏုိင္ငံက ျပႆနာ အေႏွာက္အယွက္ေတြနဲ႔ ေရာေယာင္႐ႈတ္ေထြးျဖစ္ၿပီး ျမန္မာ့အေရးက ေမွးမိွန္သြားတယ္။ အခု ဒီမုိကေရစီအသြင္ေျပာင္းေရးမွာေတာ့ ျပည္ပအေႏွာက္အယွက္မဟုတ္ဘူး ျပည္တြင္းမွာတင္ ႏုိင္ငံေရးနဲ႔ ဘာသာေရးေရာေထြး ယွက္လိမ္ျဖစ္ၿပီး ျပည္သူေတြ “ေရာင္၀ါး၊ ယိမ္းယုိင္၊ ေ၀၀ါး၊ ေၾကာင္တက္” ေတြ ျဖစ္ၾကရတာ။ အဲဒါ ဘယ္လုိသေဘာလဲ”ဆုိတဲ့ စကားကုိ ဒီေန႔ နည္းနည္းစဥ္းစားၾကည့္ၾကရေအာင္။
ဆရာႀကီး ေဒါက္တာသန္းထြန္း ေျပာသလုိေပါ့ကြာ၊ “မညံ့ေအာင္ သမုိင္းကုိ ေလ့လာသင္ၾကားရတယ္” တဲ့။ ခုလည္း မင္းတုိ႔ မမွီလုိက္တဲ့ ဟုိး .. ၁၉၆၀ ခုႏွစ္ေလာက္က၊ ဒီမိုကေရစီေခတ္ ေနာက္ဆုံး ေရြးေကာက္ပြဲ ဆုိပါေတာ့ကြာ။ ဖဆပလႏွစ္ျခမ္းကြဲ သန္႔ရွင္း၊ တည္ၿမဲ ႏွစ္ပါတီအဓိကနဲ႔ ပမညတတုိ႔၊ တသီးပုဂၢလတုိ႔ပါတဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲေပါ့။ အဲဒီမွာ ျဖစ္ပ်က္ႀကဳံေတြ႕ရတဲ့သမုိင္း ေၾကာင္းေလးကုိ မင္းတုိ႔ နည္းနည္းပါးပါး ေလ့လာရမယ္ကြ၊ ငါသိသေလာက္ ေျပာျပရရင္ –
ျဖစ္ပုံက ဒီလုိကြ – အဲဒီတုန္းက လက္ရွိအာဏာရ ဖဆပလအစုိးရအဖြဲ႕မွာ သန္႔ရွင္းဖဆပလ၊ တည္ၿမဲဖဆပလ ကြဲၾကရာက ေရြးေကာက္ပြဲက အႀကိတ္အနယ္ ျဖစ္သြားတာ။ သန္႔ရွင္းဖဆပလဥကၠ႒ ဦးႏုက “သန္႔ရွင္းဖဆပလ အႏုိင္ရရင္ ဗုဒၶဘာသာကုိ ႏုိင္ငံေတာ္ဘာသာအျဖစ္ ျပ႒ာန္းမယ္”ဆုိၿပီး မဲဆြယ္ေႂကြးေၾကာ္လုိက္တယ္။
ဆရာေတာ္ႀကီးေတြဆုိတာကလည္း ပိဋကတ္စာေပနဲ႔ သာသနာေရးကိစ္ၥကလြဲလုိ႔ ႏုိင္ငံေရးကိစၥဆုိတာ ဘာသိဘာသာ ေနလာၾကတာဆုိေတာ့ ေစာေစာကေျပာတဲ့ “ၾကက္ဥအေရာင္တုိ႔၊ တိမ္ေတာင္သဖြယ္”တုိ႔ကုိ ဘယ္သိမလဲ၊ “သာသနာ တ၀က္၊ မင္းေကာင္းတဆက္ဆုိတာ ဒီမင္းမ်ဳိးပဲ”နဲ႔ ျဖစ္ကုန္ၾကေရာ။
ပါလီမန္မွာေရာ အျပင္ဘက္မွာေရာ ဒီကိစ္ၥနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အျပင္းအထန္ ေ၀ဖန္တာကေတာ့ ပမညတပါတီက ဦးသိန္းေဖျမင့္တုိ႔၊ ၀ိဓူရသခင္ခ်စ္ေမာင္တုိ႔ အုပ္စုေပါ့။
သူတုိ႔အေၾကာင္းျပတာက ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏုိင္ငံဆုိတာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြခ်ည္း ေနတာမဟုတ္ဘူး။ အထူးသျဖင့္ ခရစ္ယာန္ဘာသာ ကုိးကြယ္သူ တုိင္းရင္းသားေတြ အမ်ားစုရွိတဲ့ ေကာ္သူးေလး(ကယား)၊ ကခ်င္၊ ခ်င္းဆုိတဲ့ ျပည္နယ္ေတြက မေက်မနပ္ျဖစ္မွာ ေသခ်ာတယ္။ ဒါဟာ ျပည္ေထာင္စု ၿပဳိကြဲေရး၊ တိုင္းျပည္ဖ႐ုိဖရဲျဖစ္ေရး ဦးတည္တဲ့ကိစၥသာ ျဖစ္တယ္ဆုိၿပီး ကန္႔ကြက္၊ ေျပာဆုိ၊ ေရးသားၾကတာ။ သူတုိ႔ပါတီကလည္း ဦးႏုရဲ႕ဒီေပ်ာ့ကြက္ကုိ ကုိင္ၿပီး တုိက္ခုိက္စည္း႐ုံးတယ္ဆုိရမွာေပါ့။
အခု ေျပာခ်င္တာက ဘုတလင္နယ္မွာ ႀကဳံရတဲ့ ျပႆနာကြ၊ ဦးသိန္းေဖျမင့္ရဲ႕ဇာတိနယ္ေပါ့။ မုံရြာကလည္း သူတုိ႔ဇာတိသား “ညဳိျမမွ ညဳိျမ”ဆုိတဲ့ အသံေတြ က်ယ္လာသလုိ၊ ဘုတလင္နယ္ကလည္း ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားကပါ သူတုိ႔နယ္သား “သိန္းေဖျမင့္ မွ သိန္းေဖျမင့္”ျဖစ္ၾကေရာ။
အဲဒီတုန္းက သန္႔ရွင္းဖဆပလအဖြဲ႕မွာ အတြင္းေရးမွဴးလား ဘာလားေတာ့ မသိဘူး၊ အေတာ္အေရးလည္းပါ၊ စည္း႐ုံးေရးမွာလည္း (ၪာဏ္နီ၊ ၪာဏ္နက္ကအစ)စကားေျပာေကာင္းလွပါတယ္ဆုိတဲ့ ပမညတ လူစြာမ်ားကပါ သတိထားေနရသူလုိ႔ဆုိတဲ့ သခင္ေက်ာ္ဒြန္းက ဘုတလင္ကုိ အပုိင္စည္း႐ုံးဖုိ႔ဆုိၿပီး အထက္ျမန္မာျပည္ေရာက္လာတာ။
ဒီအေၾကာင္းကုိ အေသအခ်ာသိရတာက အမရပူရမွာ တုိ႔ဆြမ္းခံအိမ္လည္းျဖစ္၊ မိဖလုိလည္း ရင္းႏွီးတဲ့ ပိန္းတန္းရပ္က ဒကာႀကီး ဦးေက်ာ္စိန္ဆိုတာက ဥပဓိ႐ုပ္ေရာ၊ အေျပာေရာ အေတာ္က်တဲ့ သန္႔ရွင္းစည္း႐ုံးေရးမွဴး ျဖစ္လုိ႔ပဲ။
သခင္ေက်ာ္ဒြန္းက ဘုတလင္သြားဖုိ႔ ကိစၥမွာ ဂုိက္ဆုိက္စတုိင္ေကာင္းေကာင္း၊ အေျပာက်က်၊ ဦးေက်ာ္စိန္ကုိ ေနာက္ပါအျဖစ္ လုိက္ဖုိ႔ အပါေခၚတာ။
ဦးေက်ာ္စိန္က သခင္ေက်ာ္ဒြန္းကုိ “ဘုတလင္ကိစ္ၥက ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ စည္း႐ုံးႏုိင္ဖုိ႔ သိပ္ေတာ့ မလြယ္ဘူး။ ဦးသိန္းေဖျမင့္က သူတုိ႔ဇာတိလည္း ျဖစ္၊ လက္ရွိပါလီမန္မွာလည္း ဖဆပလအမတ္ေတြကေတာင္ “ဒီပါလီမန္က အာဏာရ ဖဆပလပါတီအ တြက္လား၊ ႏွစ္ေယာက္တည္းရွိတဲ့ ပမညတ(၀ိဓူရသခင္ခ်စ္ေမာင္နဲ႔ ဦးသိန္းေဖျမင့္တုိ႔) အတြက္လား”ဆုိၿပီး ေမးရေလာက္ ေအာင္ ေျပာတတ္၊ ေရးတတ္သမားေတြဆုိေတာ့ သူ႔နယ္က ဆရာေတာ္ႀကီးေတြကအစ “အစုိးရ မဖြဲ႕ႏုိင္ခ်င္ေန၊ တုိ႔နယ္သား ထင္ရွားေအာင္ သိန္းေဖကုိပဲ မဲထည့္ရမယ္ ”လုပ္ထားၾကတာ”ဆုိေတာ့ –
သခင္ေက်ာ္ဒြန္းက “ဘာမွ မပူပါနဲ႔ ကုိေက်ာ္စိန္ရာ၊ ဘုန္းႀကီးေတြနဲ႔ သိန္းေဖျမင့္ကုိ ရန္တုိက္ေပးႏုိင္ရင္ ဒီကိစၥပြဲျပတ္ ပါတယ္၊ လုိက္သာ လုိက္ခဲ့ပါ”တဲ့။
“ဆရာ .. လြယ္မယ္ေတာ့ မထင္ဘူးေနာ္”ဆုိေတာ့ “ဒါေတြ ကၽြန္ေတာ္ အေသအခ်ာစဥ္းစားၿပီးပါၿပီဗ်။ ဆရာေတာ္ႀကီးေတြ ဆုိတာ “ကြန္ျမဴနစ္”ဆုိရင္ အသံေတာင္ ၾကားခ်င္ၾကတာ မဟုတ္ဘူး။ ဒီလူေတြက ဒီ၀ါဒလက္ခံတဲ့ လူေတြ။ ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ပါတီရဲ႕ေႂကြးေၾကာ္သံကုိလည္း ဆန္႔က်င္ေနသူေတြ။ ဘုန္းႀကီးေတြက “ဗုဒၶဘာသာကုိ ႏုိင္ငံေတာ္ဘာသာ လုပ္မယ္” ဆုိတဲ့ကိစၥကုိ သီရိဓမၼာေသာကေတာင္ မလုပ္ႏုိင္တဲ့ကိစၥဆုိၿပီး သိပ္စိတ္၀င္စားေနၾကတာ။ ဒါေတြ အားလုံး တြက္ၾကည့္ရင္ ဘာမွ ရွည္ရွည္ေ၀းေ၀းေတာင္ ေျပာစရာမလုိဘူး။ တခြန္း ႏွစ္ခြန္းနဲ႔ ပြဲၿပီးသြားမွာပါ”ဆုိၿပီး သြားၾကတာတဲ့။
ဟုိေရာက္ေတာ့ တကယ္ကုိပဲ သခင္ေက်ာ္ဒြန္းက ဂုိဏ္းခ်ဳပ္ဆရာေတာ္ႀကီးနဲ႔ နယ္တ၀ုိက္က ထင္ရွားတဲ့ ဆရာေတာ္ႀကီး ေတြလည္း စုံေရာ “တပည့္ေတာ္ အခုလာတာက တပည့္ေတာ္တုိ႔ပါတီအတြက္ လုံး၀မဟုတ္ပါဘူးဘုရား။ အရွင္ဘုရားတုိ႔ တပည့္ေတာ္တုိ႔ ကုိးကြယ္အားထားရာ သာသနာေတာ္အတြက္ သက္သက္ပါ။
ဒီနယ္ဟာ ဦးသိန္းေဖျမင့္ရဲ႕ဇာတိအရပ္ျဖစ္သလုိ ဒီနယ္တ၀ုိက္ ဆရာေတာ္ သံဃာေတာ္မ်ားကပါ ဦးသိန္းေဖျမင့္ကုိပဲ အမတ္ျဖစ္ဖုိ႔ လုိလားၾကတယ္ဆုိတာ ၾကားသိရတဲ့အတြက္ တပည့္ေတာ္တုိ႔ပါတီအေနနဲ႔ ဆရာေတာ္ သံဃာေတာ္မ်ားရဲ႕ ဆႏၵကုိ ဘယ္ေတာ့မွ ဆန္႔က်င္ဘက္ မလုပ္လုိပါဘူးဘုရား။ တပည့္ေတာ္တုိ႔ပါတီက ရတနာသုံးပါး ဦးထိပ္ထားတဲ့ပါတီပါ။ တကယ္လုိ႔ ဆရာေတာ္မ်ား အေနနဲ႔ ၀င္မၿပဳိင္ပါနဲ႔ဆုိရင္ေတာင္ မၿပဳိင္ပါဘူးဘုရား။
အခု တပည့္ေတာ္လာတာကေတာ့ တပည့္ေတာ္တုိ႔ဥကၠ႒ႀကီးက သူ႔၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ျဖစ္ရင္ “ဗုဒၶဘာသာကုိ ႏုိင္ငံေတာ္ ဘာသာ အျဖစ္ ျပ႒ာန္းမယ္”ဆုိတာ ဆရာေတာ္မ်ားလည္း သိၿပီးျဖစ္ပါတယ္။ ဒါကလည္း တတိယသံဂါယနာတင္ သာသနာ့ဒါယကာ သီရိဓမၼာေသာကမင္းတရားႀကီးေတာင္ လုပ္မသြားႏုိင္ခဲ့တဲ့ကိစၥကုိ အခု ဆ႒သံဂါယနာတင္ သာသနာ့ဒါယကာႀကီး လက္ ထက္ေရာက္မွ လုပ္ေဆာင္မွာျဖစ္လုိ႔ ဒါဟာ ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာႏုိင္ငံ တႏုိင္ငံအေနနဲ႔ အလြန္အေရးပါပါတယ္။ အလြန္ လည္း ဂုဏ္ယူ၀မ္းေျမာက္ ဖြယ္ကိစၥျဖစ္တယ္ဆုိၿပီး တႏိုင္ငံလုံးရွိ ဆရာေတာ္ သံဃာေတာ္မ်ားလည္း ႏွစ္ေထာင္းအားရျဖစ္ ေနၾကတာပါ။
ဆရာေတာ္ သံဃာေတာ္တုိ႔ရဲ႕စကားကုိ ဦးထိပ္ထားၾကတဲ့ တျပည္လုံးရွိ မဲဆႏ္ၵရွင္မ်ားကလည္း တပည့္ေတာ္တုိ႔ပါတီကုိ မဲေပးဖုိ႔ ေသခ်ာသေလာက္ျဖစ္ေနလုိ႔ ဒီျပ႒ာန္းခ်က္လည္း မုခ်ေပၚေပါက္လာမွာပါဘုရား။
ဆရာေတာ္မ်ား သိေတာ္မူတဲ့အတုိင္း ဦးသိန္းေဖျမင့္ဆုိတာ ေျပာတတ္၊ ဆုိတတ္၊ အစြမ္းအလြန္ထက္ျမက္တဲ့ ပုဂၢဳိလ္ဆုိေတာ့ တပည့္ေတာ္တုိ႔ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္က ဒီအဆုိကိုတင္သြင္းတဲ့အခါ ဆရာေတာ္တုိ႔နယ္က ေရြးခ်ယ္တင္ေျမာက္တဲ့ အမတ္က ကန္႔ကြက္ခဲ့ရင္ သူတုိ႔လုိ စကားတတ္တဲ့ပုဂၢဳိလ္ေတြရဲ႕ စကားေနာက္ က်န္တဲ့အမတ္ေတြပါ ယိမ္းယုိင္သြားႏုိင္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ မကန္႔ကြက္ေအာင္ေတာ့ ဆရာေတာ္မ်ားက ႀကဳိတင္ၾသ၀ါဒ ေပးထားေစခ်င္ပါတယ္ဘုရား။ ဒါဟာ ႏုိင္ငံေတာ္နဲ႔ သာသနာေတာ္အတြက္ အလြန္အေရးႀကီး ကိစၥျဖစ္လုိ႔ပါ”ဆုိၿပီး ေလွ်ာက္ထားလုိက္ေတာ့။
ဘာေျပာေကာင္းမလဲ ႂကြေရာက္လာတဲ့ သံဃာအားလုံး “ဟာ .. ဒါေတာ့ ဘယ္အျဖစ္ခံမလဲ၊ ဒါဟာ က်ဳပ္တုိ႔ သာသနာေတာ္ ကိစၥပဲ၊ ဒီလုိအေရးႀကီးတဲ့ သာသနာေရးကိစ္ၥ ကဖ်က္ယဖ်က္လုပ္လုိ႔ကေတာ့ တနယ္လုံး သံဃာနဲ႔ေတြ႕သြားမွာေပါ့” နဲ႔ ျဖစ္ကုန္ၾကေရာ။
“မွန္လွပါ။ ဆရေတာ္တုိ႔ နယ္သားက ေတာ္တာေတာ့ ေျပာစရာ မရွိပါဘူးဘုရား၊ တပည့္ေတာ္တုိ႔ ဥကၠ႒ႀကီး ကိုယ္တုိင္က ခ်ီးက်ဴးရတဲ့ ပုဂၢဳိလ္ပါ။ ဒါေပမယ့္ သူက ကြန္ျမဴနစ္၀ါဒ ခပ္သန္သန္ဆုိေတာ့ တပည့္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ သာသနာေရး ရည္မွန္းခ်က္ႀကီး ကုိ ထိခုိက္မွာစုိးလုိ႔ပါ” ဆုိၿပီး ထပ္ျဖည့္လုိက္ေတာ့ –
“ေအး .. ဒီလုိဆုိ ေရြးေကာက္ပြဲမတုိင္ခင္ တုိ႔နဲ႔ ႀကဳိတင္ညႇိႏႈိင္းမယ္၊ ဒီကိစၥကိုသာ ကဖ်က္ယဖ်က္ လုပ္မယ္ဆုိလုိ႔ကေတာ့ တနယ္လုံး မဲတျပားမွ မရေစရဘူး”ေတြ ဘာေတြ ျဖစ္ကုန္ၾကေတာ့တာပဲ။
ေနာက္ေတာ့ ဆရာေတာ္ေတြနဲ႔ ဦးသိန္းေဖျမင့္နဲ႔ ညႇိလုိ႔ မရဘူး။ ဘယ္ရမလဲ။ ဒါကျပည္ေထာင္စုၿပဳိကြဲမယ့္ အႏၲရာယ္ကုိ ဦးတည္တဲ့ မႀကံႀကီး မစည္ရာ ကိစၥပဲ၊ ဦးသိန္းေဖျမင့္လုိ ႏုိင္ငံေရး အသိပညာရွင္ တဦးက ဘယ္လက္ခံပါ့မလဲ။ ဒါကုိသိ လုိ႔လည္း သခင္ေက်ာ္ဒြန္းက လက္ေပးသတ္လုိက္တာေပါ့။
ဒါနဲ႔ေနာက္ဆုံး သန္႔ရွင္းဖဆပလ အျပတ္အသတ္ အႏုိင္ရပါတယ္။ ဦးႏုက သူ႔ကတိအတုိင္း ပထမဦးဆုံး လႊတ္ေတာ္အစည္း အေ၀းမွာ သူ႔အဆုိကုိ တင္သြင္းတယ္။ ခ်င္း၊ ကခ်င္၊ ကယားတုိ႔က ထင္တဲ့အတုိင္း အျပင္းအထန္ ကန္႔ကြက္ၾကရာက မေျပမလည္ ျဖစ္လာေတာ့ ပင္လုံစာခ်ဳပ္ပါ ဖယ္ဒရယ္မူအရ ခြဲထြက္ေရးတုိ႔ ဘာတုိ႔ဆုိတဲ့ အသံေတြ က်ယ္လာေတာ့တာ။
ေနာက္ဆုံးေတာ့ အားလုံးသိတဲ့အတုိင္းပဲ အစုိးရသက္တမ္းတႏွစ္ေက်ာ္ပဲ ၾကာတယ္၊ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေန၀င္းက “ျပည္ေထာင္စု ၿပဳိကြဲမယ့္ အေျခအေနေရာက္လာၿပီ၊ တုိင္းျပည္ေခ်ာက္ထဲ မက်မီ ကယ္တင္ရမယ္”ဆုိၿပီး အာဏာသိမ္းလုိက္ရာက ခုအထိ စစ္အာဏာရွင္ သက္ဇုိးရွည္လာတာ။ တိမ္ေတာင္ေတြလည္း ေကာင္းကင္အျပည့္၊ ဘယ္လုိတိမ္ေတာင္ေတြလဲဆုိတာ အရင္က သတင္းစာေတြမွာ ေက်ာဖုံးက စာလုံးႀကီးေတြနဲ႔ ေရးထားတာ မေတြ႕ဖူးဘူးလား“မုိးလုံးျပည့္ မုသာ၀ါဒ”ဆုိတာေလ။ အဲ .. ၾကက္ဥေတြကလည္း ေျမျပင္အျပည့္ အေရာင္နဲ႔အသံက သူေတာ္ေကာင္းေရာင္၊ သူေတာ္ေကာင္းသံ။ ေပါက္လာေတာ့ တြန္တာ ခြပ္တာကေတာ့ ေျပာမေနနဲ႔ ရဟန္း၊ ရွင္၊ လူ၊ ျပည္သူအားလုံးသာမက ႏုိင္ငံရဲ႕ေျမေပၚ၊ ေျမေအာက္ပါ အတုံးအ႐ုံး၊ ပြစာတက္၊ ေျပာင္တလင္းခါ၊ အားလုံးေအာ့ ေၾကာလန္ပဲ မဟုတ္လား။
အခု တရားေဟာ အရွင္ကေလးအခ်ဳိ႕က ေျပာေျပာေနတဲ့ “ဖယ္ဒရယ္မူဆုိတာ ဘာမွေျပာမေနနဲ႔၊ ရွင္းေနတာပဲ၊ ခြဲထြက္ေရးမူပဲ”ဆုိတာ အဲဒီကတည္းက စစ္တပ္က တစုိက္မတ္မတ္ ၀ါဒျဖန္႔ခဲ့တဲ့ စကားေပါ့။
တကယ္ေတာ့ ဖယ္ဒရယ္မူဆုိတာ တန္းတူညီတူ ေပါင္းစည္းေရး၀ါဒျဖစ္လို႔ အေမရိကန္ႏုိင္ငံမွာဆုိရင္ တည္ေထာင္စက ျပည္နယ္သုံးဆယ္ေက်ာ္၊ အခုဆုိ ငါးဆယ္ေက်ာ္ေနၿပီ။ ဒါေတာင္ သိပ္ေ၀းတဲ့ႏုိင္ငံေလးေတြက သူတုိ႔ကုိလည္း အေမရိကန္ ဖယ္ဒရယ္ထဲ ထည့္ေပးဖုိ႔ ေတာင္းဆုိေနၾကတုန္း။ ေ၀းလြန္းလုိ႔ လက္မခံႏုိင္တာတဲ့။ ဘာသာေရး၊ လူမ်ဳိးေရး အျမင္က်ဥ္းက်ဥ္းနဲ႔ဖိႏွိပ္ ပထုတ္သလုိ လုပ္လာရင္ေတာ့ အေျခအေနေတြဟာ မတည္မၿငိမ္ျဖစ္ႏုိင္တာေပါ့။
အဲဒီေတာ့ ဒီသမုိင္းေနာက္ခံ အျဖစ္အပ်က္နဲ႔ ဒီေန႔ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ျဖစ္ပ်က္ေနပုံေတြကုိ ႏႈိင္းယွဥ္ၿပီး စဥ္းစားၾကည့္ရမယ္။ ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕ “၀ိဘဇၨ၀ါဒ”ဆုိတာ ဒါမ်ဳိးေျပာတာ။ အရာရာကုိ သူမ်ားေျပာတုိင္း လက္မခံနဲ႔ ကုိယ့္ၪာဏ္နဲ႔ကုိယ္ စဥ္းစားေ၀ဖန္ရမွာ။
ဦးႏုက ဘာသာစုံကုိ ကုိးကြယ္တဲ့ ျပည္ေထာင္စုႏုိင္ငံေတာ္ႀကီးကုိ ဗုဒၶဘာသာတခုတည္းရဲ႕ ႏုိင္ငံျဖစ္ေရး ေႂကြးေၾကာ္တယ္။
ႏုိင္ငံေရး အေျမာ္အျမင္ရွိတဲ့ ဦးသိန္းေဖျမင့္တုိ႔က ဆန္႔က်င္တယ္။ သခင္ေက်ာ္ဒြန္းတုိ႔က ဆန္႔က်င္သူနဲ႔ ဘုန္းႀကီးေတြကုိ ရန္တိုက္ေပးၿပီး ႏုိင္ငံေရး အျမတ္ထုတ္သြားတယ္။
ဦးႏုက ဒီအဆုိကုိ ပါလီမန္မွာ မရမကတင္သြင္းတယ္။ တုိင္းရင္းသားေတြ မေက်မနပ္ျဖစ္ၾကတယ္။ ဖယ္ဒရယ္မူကုိ ကုိင္ၿပီး စကားေျပာလာေတာ့ ျပည္ေထာင္စုၿပဳိကြဲမယ့္ အႏၲရာယ္ဆုိက္ေရာက္လာၿပီဆုိၿပီး စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းခဲ့တယ္။
လက္ရွိမွာ ဦးႏုတုိ႔ ကုိင္ခဲ့တဲ့ မူကုိပဲ နာမည္ေျပာင္းၿပီး ေႂကြးေၾကာ္သံ အသစ္လုပ္လာတယ္။ ျပည္ေထာင္စု ႏုိင္ငံေတာ္ရဲ႕ လူမ်ဳိး၊ ဘာသာ၊ ကုိးကြယ္မႈစတဲ့ ပစၥဳပၸန္ အေျခအေနအရပ္ရပ္နဲ႔ အနာဂတ္ကုိ ေျမာ္ျမင္ႏိုင္စြမ္းရွိသူတုိင္းက ကန္႔ကြက္မွာ အမွန္ပဲဆုိတာ သိတယ္။ သိလုိ႔လည္း NLD နဲ႔ သံဃာေတာ္တုိ႔ကုိ ရန္တုိက္ေပးဖုိ႔ ဒီေႂကြးေၾကာ္သံကုိ မသိမသာေရာ၊ သိသိသာသာေရာ အသံက်ယ္ ေအာင္ လုပ္ေပးတယ္။
ေရြးေကာက္ပြဲၿပီးလုိ႔ အာဏာလက္လြတ္ျဖစ္သြားခဲ့ရင္ ဒီအသံကုိ လႊတ္ေတာ္ထဲအထိ အေအာ္ခုိင္းၿပီး တုိင္းရင္းသားေတြ မခံမရပ္ႏုိင္ေအာင္ ဆြေပးမယ္။ ၿပီးရင္ “ေခ်ာက္ထဲက်ေတာ့မယ္”ဆုိတဲ့ အေၾကာင္းျပစရာ ပီျပင္လာ ေတာ့မယ္။ ဒါဆုိရင္ စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းလုိ႔ ရသြားမယ္။ ဒါေတြကုိ ၿခံဳငုံစဥ္းစားရမွာ။
သံဃာစည္းေ၀းပြဲတခုမွာ သီတဂူဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက “အမ်ဳိးဘာသာ ေစာင့္ေရွာက္ေရးပဲလား၊ ႏုိင္ငံေစာင့္ေရွာက္ေရး အထိ မပါၾကဘူးလား”လုိ႔ ႁမြက္ၾကားတာဟာ ဒီအႏၲရာယ္ကုိ ျမင္လုိ႔ေျပာတာပဲ ျဖစ္မယ္။
ကဲ … ဒီေလာက္ဆုိရင္ မင္းတုိ႔လူငယ္ေတြ “ခုလုိ ဒီမုိကေရစီ အသြင္ကူးေျပာင္းေရးကာလ အေရးႀကီးခ်ိန္နဲ႔ အခ်ိန္ကုိက္၊ လူမ်ဳိးေရး၊ ဘာသာေရးစတဲ့ တိမ္ေတာင္ေတြ ျမန္မာႏုိင္ငံေရး ေကာင္းကင္မွာ ဘာေၾကာင့္ အုံ႔ဆုိင္း၊ မႈံမႈိင္း၊ ႐ႈတ္ေထြးလာတယ္။ ႏုိင္ငံေရးေျမျပင္မွာလည္း ဘာေကာင္ေပါက္ၿပီး ဘယ္လုိတြန္မယ္၊ ခြပ္မယ္ မသိႏုိင္တဲ့ ၾကက္ဥေတြ ဘာလုိ႔ ျဖန္႔က်ဲထားတယ္ဆုိတာ စဥ္းစားေ၀ဖန္ၾကည့္ၾကေပါ့”လုိ႔ပဲ ေျပာလုိက္ပါတယ္။
တရားေဟာခါနီးတုိင္း ျမတ္ဗုဒၶသတိေပးေလ့ရွိတဲ့စကား တခုရွိတယ္။ သိပ္ကုိ အေရးႀကီးတဲ့အတြက္ အႀကိမ္ေပါင္း ဘယ္ေလာက္မ်ားတယ္လို႔ မေျပာႏုိင္ဘူး။ တရားပြဲတုိင္းမွာ မိန္႔ၾကားခ့ဲတာ။ “ေတနဟိ ဘိကၡေ၀ သုေဏာထ၊ သာဓုကံ မနသိ ကေရာထ = တပည့္တုိ႔ အေလးအနက္တုိက္တြန္းပါတယ္၊ ေသေသခ်ာခ်ာနားေထာင္ၿပီး ေလးေလးနက္နက္ စဥ္းစားၾကပါ” တဲ့။
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
အရွင္ဘုရား။
၁၉၅၈ ကေတာ႔ ဦးႏုက သူတို႔ထက္တကြက္ႀကိဳျမင္လိုက္ေတာ႔ constitutional coup d’état ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုဥပေဒတြင္းကအာဏာသိမ္းျခင္းျဖစ္သြားတာပါ။
အိမ္ေစာင့္အစိုးရၿပီးကတည္းက ဗိုလ္ေနဝင္းနဲ႔ ျမန္မာစစ္တပ္ဟာ အာဏာရဲ႕အရသာကို သိသြားၿပီး ၁၉၆၂ မွာေတာ႔ တကဲ႔ စစ္တပ္ကအာဏာသိမ္းျခင္း Military coup d’état လုပ္ပါတယ္။
မိုးမခစာေစာင္မွာ ပါခဲ့တဲ႔ ဦး၀င္းေအာင္ႀကီးရဲ႕ ဖဆပလ အက္ေၾကာင္းထဲ စစ္အာဏာရွင္ မ်ိဳးေစ့ထည့္လိုက္ျခင္းေဆာင္းပါးနဲ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံစစ္တပ္အာဏာသိမ္းျခင္းအစ ၁၉၅၈ က ေဆာင္းပါးေတြကို ၾကည့္ပါ။။
ျမန္မာႏိုင္ငံစစ္တပ္အာဏာသိမ္းျခင္းဟာ ဦးႏုကဗုဒၶဘာသာကိုႏိုင္ငံေတာ္ဘာသာ လုပ္တဲ့ကိစၥနဲ႔မဆိုင္ပါ။ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု ဖြဲ႔ေရးေတာင္းဆိုခဲ့တဲ႔ရွမ္းေစာ္ဘြားေတြနဲ႔ ကယားေစာဖ်ာေတြဟာ ဗုဒၶဘာသာကို အလြန္ကိုင္းရႈိင္းသူေတြပါ။ ရွမ္းေစာ္ဘြားေတြနဲ႔ ကယားေစာဖ်ာေတြဟာ ဗုဒၶဘာသာ ကိုႏိုင္ငံေတာ္ဘာသာအျဖစ္ေၾကညာမႈကိုေထာက္ခံ ခဲ့ၾကပါတယ္။ တမူးရလို႔တပဲလႉ၊ တို႔ရွမ္းေတာင္သူတူႏိုင္ရိုးလားဆိုတဲ႔ စကားအတိုင္းပါဘုရား။
ဗုဒၶဘာသာကို ဦးႏုႏိုင္ငံေတာ္ဘာသာအျဖစ္ေၾကညာမႈလုပ္လို႔ ၁၉၆၁ခုကစၿပီး Kachin Independence Army ကခ်င္လြတ္လပ္ေရးတပ္ေပၚလာတာမွန္ေပမဲ့ ကခ်င္လူမ်ိဳးေတြသာပါတဲ့ ကခ်င္ျပည္နယ္အစိုးရနဲ႔ကခ်င္ျပည္နယ္ဝန္ႀကီးရွိခဲ့ပါတယ္။ ဒီမိုကရစီအစိုးရေတြဆက္ရွိေန႐င္ စားပြဲဝိုင္းေဆြးေႏြးပြဲေတြနဲ႔ အေပးအယူလုပ္ၿပီးဒီစစ္ကိုၿပီးေစႏိုင္ပါတယ္။ စစ္တပ္ကအာဏာသိမ္းၿပီးေတာ႔အမည္ခံျပည္နယ္ေတြသာရွိၿပီး ျပည္နယ္ေကာင္စီဥကၠဌေတြရဲ႕
လုပ္ပ္ိုင္ခြင့္ဟာလဲဦးႏုေခတ္ကၿမိဳ႔ပိုင္ေလာက္မွမရွိေတာ့လို႔ၿငိမ္းခ်မ္းေရးမရတာပါ။