လွေက်ာ္ေဇာ – ကဗ်ာေလးတပုဒ္

ကြၽန္မတို႔ၿမိဳ႕မွာေဆးလာကုေနတဲ့ မိတ္ေဆြတဦးက တေန႔မွာ စာရြက္ေလးတရြက္ေပးရင္း ဒီလိုေျပာလာပါတယ္။ “ကြၽန္ေတာ္ ဗ်ာ အဘိုးႀကီး ဆံုးတယ္ၾကားၾကားခ်င္း ဒီကဗ်ာကိုေရးခဲ့မိတယ္။ ၿပီးေတာ့ ခင္ဗ်ားကို မေပးျဖစ္ခဲ့ဘူး။ ကိုယ့္ဟာကိုယ္လည္း ဘယ္ထဲေရးမိမွန္းမသိဘူး။ သတိရေတာ့ရွာတာ ဘယ္မွာမွ ရွာမေတြ႕ခဲ့ဘူး။ ဟိုတပတ္ကမွ မိတ္ေဆြတေယာက္က သူ႔စာေစာင္ရွာေပးပါဆိုလို႔ ရွာရင္းက စာအုပ္တအုပ္ထဲမွာ ဒါကိုသြားေတြ႕တယ္။ အေတာ္ေနာက္က်သြားျပီျဖစ္ေပမဲ့ ခင္ဗ်ား တို႔ကစာအုပ္ေတြမျပတ္ထုတ္ေနေတာ့ ၾကံဳတဲ့ေနရာမွာ သံုးေပေတာ့ …”တဲ့။

အဲဒီသူက ေဖေဖနဲ႔ပန္ဆန္းမွာအတူတြဲ အလုပ္လုပ္ခဲ့သူပါ။ကြၽန္မတို႔တေတြနဲ႔က တိုက္ေဖာ္တိုက္ ဖက္ ရဲေဘာ္ေဟာင္းမ်ားေပါ့။ ေဖေဖကြယ္လြန္ၿပီး (၂၀၁၂-ေအာက္တိုဘာ-၁၀ ရက္) ထုတ္ေဝခဲ့တဲ့ “အေရးေတာ္ပံု” ဂ်ာနယ္ရဲ႕ “ရဲေဘာ္ဦးတင္သို႔ ကန္ ေတာ့ပန္းကဗ်ာမ်ား” အခန္းအတြက္ေရာ ကြယ္လြန္ၿပီး တႏွစ္ျပည့္အထိမ္းအမွတ္အျဖစ္ထုတ္ေဝခဲ့တဲ့ “သူတို႔ရင္ထဲက ဗိုလ္ မွဴးခ်ဳပ္ေက်ာ္ေဇာ” စာအုပ္အတြက္ေရာ သူ႕ထံက ကဗ်ာေတြ စာမူေတြ ေတာင္းစဥ္က ဘာကဗ်ာမွ မပို႔ခဲ့ပါဘူး။ ေဆာင္းပါး တိုေလးတေစာင္ေတာ့ရခဲ့ပါတယ္။ ဒါလည္း စာအုပ္ထဲပါၿပီးပါၿပီ။

သူ႔ကဗ်ာေလးဖတ္ၾကည့္ေတာ့ တိုေပမဲ့ ထိထိမိမိေလးရွိလို႔ ရုတ္တရက္ ရင္ထဲမွာ“နင့္”ခနဲ ျဖစ္ရၿပီး ေဖေဖ့ ကိုသတိရသြားမိ တယ္။ ေဖေဖနဲ႔ ပတ္သက္ရာ ပတ္သက္ေၾကာင္း စာအုပ္မ်ားကလည္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ထုတ္ၿပီးေနျပီျဖစ္လို႔ ေလာေလာ ဆယ္ထုတ္ဘို႔အစီအစဥ္လည္း မရွိျဖစ္ေနပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ဘဲ ဒီမိတ္ဆက္စာတိုေလးေရးၿပီး ကဗ်ာေလးကို “ မိုးမခ” မွာ တင္လိုက္ရပါတယ္။ စာဖတ္သူမ်ား သေဘာက် မယ္ထင္ပါတယ္။

အတူေနဘဝ သတိတရရွိေနသူ

႐ုိးသား၍ မအသူ။
ေစ့စပ္၍ ေသခ်ာသူ။
ယဥ္ေက်း၍ သိမ္ေမြ႕သူ။
ႏွိမ္ခ်၍ စိတ္ရွည္သူ။
သူ႔လိုလူ တကယ္ရွိခဲ့သူ။

ရင္တြင္းမ်ဳိသိပ္ႏိုင္၍
ထိမ္းခ်ဳပ္ႏိုင္စြမ္းရွိသူ။

အၿဖီးအဖ်န္းကိုသိ၍
အျပံဳးပန္းျဖင့္ေဖၚျပႏိုင္သူ။

အေျမာ္အျမင္ႀကီး၍
အျမဲမျပတ္ေလ့လာေနသူ။

တာဝန္ကမၿပီး၊
ေလာကပန္းတိုင္ကို္ေရာက္သြားသူ

အသက္အရြယ္ကႀကီး
အိုမင္းမစြမ္းေပမဲ့
ရည္မွန္းခ်က္ပန္းတိုင္ကို ၊
ဆံုးခမ္းတိုင္ေလွ်ာက္လွမ္းသူ ။

သို႔ေသာ္ …. သူ
ရွင္စဥ္ မြန္ျမတ္၊ ေသေသာ္ ငရဲမလားသူ
ဗိုလ္ေက်ာ္ေဇာလိုလူ … သူ … သူ …သူ။

ခ်စ္ေအာင္
(၁၀-၁၀-၂၀၁၂ ကြယ္လြန္ေၾကာင္းၾကားသိရျခင္း ေရးစပ္တဲ့ကဗ်ာ)