ကံထြန္းသစ္ -ျဒပ္မဲ့ဓမၼာရံု
(မိုုးမခ) ဧျပီ ၁၃၊ ၂၀၁၅
“အသစ္ေတြနဲ႔ေပ်ာ္ေနလို႔ ကညစ္ေတြေခ်ာ္ေနတာလားဘုရား” … တဲ့၊ San Francisco မွ အစ္မေတာ္က လွမ္းေမးလာေတာ့ “မဟုတ္ပါဘူး … အသစ္ေတြေျပာင္လို႔ ကညစ္ေတြ ေပါင္ထားရလို႔ပါ” ဆိုၿပီး ဝသီအတိုင္း ျပန္ေနာက္လိုက္သည္။ ေမြးေန႔အတြက္ လွဴဖြယ္ပါဆယ္ပို႔လိုက္ေၾကာင္း စသည္ေျပာကာ ဖံုးခ်သြားမွ ျပန္ဆင္ျခင္မိေတာ့ … ေအာ္ … စာေရးဖို႔ရာ အႀကိမ္ႀကိမ္တိုက္တြန္း၊ အခါခါေတာင္းဆို၊ မရတဲ့အခါ ခုလို “ဂရဟာသံ” ေနွာလို႔ ေျပာခဲ့ၿပီ။
အင္း … ေျပာမယ္ဆိုလည္း ေျပာစရာေပပဲေလ၊ ကိုယ္ကိုယ္၌က “ထိနမိဒၶ” ဝိစိကိစာၦ ထူပိန္းစြာန႔ဲ ကာလရဲ႕ခဲစားဒဏ္ကို ခံေနခဲ႔ရဲ႕၊ ေရးဖို႔ေကာင္းသည့္ အေတြ႕အႀကံဳေတြ၊ ငွဖို႔ေကာင္းသည့္ အေၾကာင္းအရာေတြ၊ ရွယ္ယာ (Share) ဖို႔ေကာင္းသည့္ အျဖစ္အပ်က္ေတြ …. ၊ စသည္တို႔သည္ ကိုယ့္ကို ျဖတ္သန္းသြားၾကခဲ့။ သည္လိုပံုႏွင့္ တႏွစ္ယြန္းလုၿပီ။ ကိုယ့္စာကို ငံ့လင့္ရင္း လက္ေလွ်ာ့သြားၾကသူေတြ ရိွၾကသလို … ကိုယ့္ကို အစစ ဝန္းရံခဲ့ၾကသည့္ အစ္မႏွင့္ ႏွမေတြကမူ မခ်င့္မရဲ၊ ေနႏိုင္ရန္ေကာ … တဲ့။
L.A က အစ္မႀကီးကဆို “ဘုန္းဘုန္းကလည္း ေဟာခဲ့တဲ့တရားေလးေတြ ျပန္ေရးေပါ့ … ဒါမွ တရားမနာလိုက္ရသူေတြလည္း ဖတ္ရတာေပါ့” … တဲ့၊ ေနာက္ဆက္ေသး “ဘုန္းဘုန္းေရ … ႏိုင္ငံေရးကေတာ့ ကိုယ္လည္း ဘာမွလုပ္လို႔မရတာ၊ စိတ္ေလွ်ာ့ထားလိုက္၊ Facebook လည္း သိပ္မသံုးန႔ဲ၊ ေတြ႕ရ ႀကံဳရတာ ေဒါမနသေတြပြားရတယ္” … တဲ့။ ကိုယ့္ရင္အခံဓာတ္ကို သိသူပီပီ ေဖ်ာင္းဖ်ေသး၊ ေအာ္ … အသိအရြယ္ေၾကာင့္ထင့္၊ တခ်ိန္က L.A တြင္ တက္ၾကြ ထက္သန္ေသာသူသည္ပင္ ကိုယ့္ကို နားခ်ေနခဲ့ၿပီ။ ကိုယ္ကေတာ့ ႏုိင္သမွ် ထမ္းဦးမည္၊ စြမ္းသမွ် မဦးမည္။ Facebook တြင္ ဝါဒျဖန္႔ေနေသာ အာဏာရွင္တို႔၏ လက္ပါးေစတို႔ႏွင့္ တိုက္ပြဲဆင္ရဦးမည္။ ၿပီး … သိအပ္ သိသင့္ေသာ အေၾကာင္းအရာတို႔ကို ရွဲျခင္း (Share)၊ လိုက္ခ္ျခင္း (Like) ျဖင့္ ဒီမိုကေရစီလမ္းေဖာက္ရာတြင္ ကူရဦးမည္ဟု ကြန္ပလိန္႔ (complaint) တက္မိခဲ့။
“ဘုန္းဘုန္းကလည္း ေက်ာင္းတက္ရတဲ့ အေတြ႕အႀကံဳနဲ႔ ဒီက ပညာသင္ၾကားပံုေတြအေၾကာင္းေရးေပါ့” … တဲ့၊ ဆိုလာျပန္သူက ကုိယ့္စာေတြကို မျပတ္ဖတ္ၿပီး မွတ္ခ်က္ေပးေလ့ရိွတဲ့ မဒီဇင္ဘာမိုး။ အင္း … အင္း ေရးတာေပါ့ … သို႔ေသာ္ ဘယ္ေန႔မွန္းမသိ …. လို႔ ျပန္ေနာက္မိ။
ဓမၼပီတိကိုမ်ိဳးကေတာ့ “ဘုန္းဘုန္းက အရင္တုန္းကေတာ့ စာေရးဆရာ၊ ခု … စာမေရးဆရာေပါ့” ဟု စသည္။ ေတာ္ေပေသးရဲ႕၊ စာမေရးလည္း ဆရာျဖစ္ေနေသးလို႔ဟု ျပန္ေနာက္မိ။ ဓမၼေဘရီဆရာေတာ္ကဆို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရာျပည့္မဂၢဇင္းမွာ ေဆာင္းပါးျဖစ္ေစ၊ ကဗ်ာျဖစ္ေစ ေရးဖို႔မိန္႔၊ ကိုယ္ကမူ မလွဳပ္၊ သူကလည္း မေလွ်ာ့၊ “စာမေရးျဖစ္လည္း ေဟာတရား၊ ေျပာစကားေလးေတြကို Facebook မွာ Post တင္ေပါ့၊ ေနာက္က် အက်ယ္ခ်ဲ႕ေရးရတာေပါ့” … တဲ့။ သို႔ႏွယ္ ႀကံဳတိုင္း ကိုယ္တိုင္လည္း တိုက္တြန္းသလို ကိုယ့္ကို ႏိုင္ေလာက္သည့္ အစ္မေတြ၊ ႏွမေတြကိုလည္း မၾကာမၾကာ တိုက္တြန္းေပးၾကဖို႔ မွာေသးသတဲ့။ “တပည့္ေတာ္တို႔လည္း တိုက္တြန္းလြန္လြန္းလို႔ ေဟာဟဲေတာင္ လိုက္ေနပါၿပီဘုရား” လို႔ ျပန္ေလွ်ာက္လိုက္တဲ့ အစ္မ စကားၾကားေတာ့ တခ်က္ၿပံဳးမိေသး။
“ဘာျဖစ္လို႔ စာမေရးေတာ့တာလဲဟင္” ဆိုသည့္ ေမးခြန္းေတြကေတာ့ စာဖတ္ပရိသတ္ေဟာင္းႏွင့္ ဆံုတိုင္း အေမးခံရၿမဲ။ ကိုယ္လည္း ေရရာသည့္ အေျဖရွာမရၿမဲ။
တေန႔ညကဆို “ေမတၱာဥယ်ာဥ္” ဝက္ဘ္ဆိုက္အယ္ဒီတာ အရွင္သိရိႏၵ၊ မေတြ႕တာၾကာလို႔ ဖုန္းဆက္လာရင္း စာျပန္ေရးဖို႔ တိုက္တြန္းရဲ႕၊ ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ ဘာသာ၊ သာသနာ ဆက္ႏြယ္ပံုေတြ စကားေရာက္ၾကေတာ့ “ဘုန္းေတာ္ႀကီး … အဲဒီအေၾကာင္းေတြေရး၊ တကယ္အက်ိဳးရိွမယ့္စာေတြ … ကဲ … ေျပာေနၾကာတယ္၊ ဆရာေတာ္ အဲဒီဘက္က ႏွဳတ္နဲ႔ေျပာေပး၊ တပည့္ေတာ္ လိုက္ရိုက္မယ္၊ ကဲ … Ready …” တဲ့။
သူေနရာျပည္နယ္နဲ႔ ကိုယ့္ျပည္နယ္က စံေတာ္ခ်ိန္ (၃)နာရီကြာတာေလ၊ အခ်ိန္ကိုအေၾကာင္းျပၿပီး ကိုယ္ “ဂ်က္စီဂ်ိန္း” လုပ္လိုက္သည္၊ မၾကာခင္ ေရးပါမယ္ေပါ့။ ခု ညဥ့္နက္ၿပီ။
“ဆရာေတာ္ ေအးခဲေနတဲ့ ကေလာင္ေလးကို ျပန္ေႏြးပါဦးဘုရား” ဆိုသည့္ ပဥၨင္းငယ္တပါးရဲ႕ comment ေလး ဖတ္လိုက္ရျပန္ေတာ့ ဟိုမႏွစ္ဆီက ဝတၳဳေလးေတြ ျပန္ေရးဖို႔ေတာင္းဆိုလာသည့္ ေရႊအျမဳေတ ကိုဝင္းၿငိမ္း၏ E-mail ကို ျပန္အမွတ္ရမိသည္။ ေအာ္ … ငါ စာေရးက်ဲေနပါေပါ့လား … ေရးဦးမွ …. ေရးဦးမွ … ။
ဒါတင္မက စာမေရးျခင္းေၾကာင့္ သက္ေရာက္သြားေသာ ဆိုးက်ိဳးတခုက ငယ္ေပါင္း စရိုက္တူ၊ ဝါသနာတူ၊ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဘက္ သူငယ္ခ်င္းႏွင့္ပင္ လမ္းခြဲရလုလု၊ ျဖစ္ပံုက … သံဃာအဖြဲ႕အစည္းအခ်ိဳ႕၏ လုပ္ေဆာင္ပံုႏွင့္ သေဘာမညီသည့္ ရဟန္းစာဆိုေတာ္မ်ား၏ စာေပလက္ရာမ်ားကို ေပါင္းစုထုတ္ေဝသည့္ “ဝိဘဇၨ ပဲ့တင္သံ” စာအုပ္၊ ထိုအမည္ကို ကိုယ္ပင္ ေပးခဲ့၍ အမွာစာကိုလည္း ေရးသားရန္ တာဝန္ယူခဲ့သည္။ အခ်က္အလက္၊ အေၾကာင္းအရာေတြ စုစည္းၿပီး ေရးအံ့ျပင္ဆဲမွာပင္ ကေနဒါဖလူး (Canada Flu) ဒဏ္ကို ျပင္းစြာခံစားရေတာ့ ေႏွာင့္ေႏွးသြားခဲ့သည္။ ေနာက္တဖန္ စာမူမ်ား အေျခအေနအရ အကုန္ဖတ္ခြင့္ မသာလုိက္ဘဲ အမွာစာေရးျခင္းကို ကိုယ့္လိပ္ျပာက ခြင့္မျပဳခ်င္။ ပ်င္းတာနဲ႔ နားပင္းတာ ေပါင္းသြားၿပီး မေရးျဖစ္လိုက္။ ခု … စာအုပ္ပင္ ထြက္ေနၿပီ၊ သူငယ္ခ်င္းကို ေက်နပ္ေအာင္ ဘယ္လိုေျပာရပါ့၊ ဟူး … ။
အင္း … ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ေလ … ေရးဦးမွ … ျပန္ေရးဦးမွ …။ “ေဆးတအိုးကြၽမ္း၊ ကြမ္းတရာညက္” မွ် အခ်ိန္ေလးေတြရတိုင္း သကၠဋစာေပလာ ဗုဒၶျမတ္စြာရဲ႕အေၾကာင္းကို ဖတ္မွတ္ၾကည္ညိဳရင္း ကမာၻေက်ာ္ “The Light of Asia” ကဗ်ာႀကီးကို “ဆာ အက္ဒြင္အာႏိုး (Sir Edwin Arnold)” ေရးသားခဲ့တာတဲ့။ မအားလပ္ေသးလို႔ ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ဟာ စာေရးဆရာေကာင္းတေယာက္အတြက္ လံုေလာက္တဲ့ ဆင္ေျခမဟုတ္။ သမိုင္းမွာ တာဝန္ေက်ၾကတဲ့ စာေရးဆရာတိုင္းဟာ … တပိုဒ္ … တပါဒ … အို … တပုဒ္ၿပီးၿပီး၊ ႏွစ္ပုဒ္ၿပီးၿပီး ေရးဦးမွ … ေရးမွ။
သို႔ႏွယ္ … အစ္မေတာ္၏ ဂရဟာသံ စကားမ်ားကို တနံတလ်ား စဥ္းစားရင္း ရုတ္ခ်ည္း အမွတ္ရျပန္မိသည္။ ေအာ္ … ကိုယ့္ေမြးေန႔ေရာက္ဖို႔ သံုးရက္သာ လိုပါေတာ့လား။ ခဲဦးမွ … ခဲဦးမွ၊ အင္း … မွီတန္ေကာင္းရဲ႕၊ အမ်ားႀကီးမေရးခ်င္ေန၊ ေမြးေန႔မွာေတာ့ … ဓမၼလက္ေဆာင္အျဖစ္ ေတာင္းတတ္ေသာ အစ္မေတြ၏ ဆႏၵကို ျဖည့္ဆည္းေပးရဦးမည္။ ႏုိ႔မဟုတ္လွ်င္ သူတို႔ထင္သလို “အသစ္ေတြနဲ႔ေပ်ာ္ၿပီး၊ ကညစ္ေခ်ာ္သူ” ဧကန္မွတ္ေပလိမ့္။
ေသခ်ာေစ့ငုၾကည့္ေတာ့ ဒီေမးခြန္းကိုလည္း အေနရိုး၊ အေတြးရိုးတဲ့ ကိုယ့္အစ္မႀကီးကို သူတို႔ၿမိဳ႕က သူတို႔ဆရာ သင္ေပးဟန္ပဲ၊ ကိုယ္ၿပံဳးမိသည္။ လူဆိုတာ အာရံုသစ္ တမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ေပ်ာ္ၾကတာပါပဲေလ။ “အာရံုေျခာက္ပါး၊ တံခါးေျခာက္ေပါက္၊ မဝင္ေလာက္လို႔ … ” ၊ ကိုယ္ဆယ့္ငါးႏွစ္ခန္႔က ေရးခဲ့သည့္ကဗ်ာေလးလို၊ အခ်ိဳ႕ဆို အာရံုသစ္ေတြေနာက္ လိုက္လို႔မဆံုး။ iPhone အသစ္ထြက္သည့္ေန႔မွာ တန္းစီေနၾကသည့္ အျပည္ျပည္က လူေတြကို ခ်င့္ယံုႏွင့္ ထင္ရွားရဲ႕။ ရူပါရံု၊ သဒၶါရံု၊ ဂႏၶ၊ ရသ၊ ေဖာ႒ဗၹဆိုသည့္ အာရံုမ်ားႏွင့္ ဓမၼာရံုဆိုသည့္ ေတြးႀကံ ရိုက္ခတ္မွဳမ်ား၊ အာရံုသစ္တု၊ အာရံုသစ္ပြားေတြကို ဖန္ဆင္းႏိုင္ေသာ နည္းပညာႏွင့္ ေပ်ာ္သူမ်ား … ။
ကိုယ္ေရာ … ကိုယ့္အစ္မေတာ္ ေမးသလို ေပ်ာ္ေနမိခဲ့ေလသလား၊ ဆန္းစစ္ျပန္ေသာအခါ …
က်င္လည္ရာ ဝန္းက်င္သစ္မွာ အာရံုသစ္ေတြ၊ အာရံုသစ္ေတြ ဒင္းက်န္းျပည့္၊ ဥပမာ ကိုယ္တက္ေနသည့္ အတန္းမွာ အတန္းေဖာ္ေတြထဲမွ တားညွာ (ရုရွား)၊ အဲလစ္ဇဘက္ (မကၠဆီကန္) တို႔ေတြ လွပေခ်ာေမာ ၾကသည္မွန္၏။ သို႔ေသာ္ အစ္မႀကီးေျပာခဲ့သလို ကိုယ့္ကညစ္ကို ေခ်ာ္ေလာက္ေအာင္ေတာ့မစြမ္း၊ က်န္သည့္ သဒၶါရံု၊ ဂႏၶာရံု စသည္လည္း မတိုး။ ဝန္ခံရလွ်င္ ေလးလက္သစ္မွ်ရိွေသာ ဖန္သားျပင္ေလးမွ ကူးစက္ရိုက္ခတ္ လာေသာ အေတြးမ်ား၊ အျမင္မ်ား၊ မေနာဒြါရမွ ဓမၼာရံုမ်ား။
အာရံုေအးေတာ့ စိတ္ေအးသည္၊ အာရံုပူေတာ့ စိိတ္ပူသည္ဆိုသည့္ ဓမၼတာအတိုင္းပင္။ အမိေျမအေရးမ်ား၊ ဉာတိေဆြအေရးမ်ားကား ဆက္ကာဆက္ကာ ရိပ္ခနဲရိုးခနဲ ထင္ဟပ္လြန္းေသာအခါ ေရးဖို႔ေဝး၊ အနယ္က်ေအာင္ပင္ မေတြးသာေတာ့။ ခက္သည္က ေတြ႕သမွ် အာရံု၊ ႀကံဳသမွ်အေရးတိုင္းကို အမိေျမမွာဆိုလွ်င္ … ဟူသည့္အစြဲေလး တပ္လိုက္မိၿမဲ။ ပမာဆိုစို႔ … ဆြမ္းစားလွ်င္ပင္ ေအာ္ … ဒီမွာေတာ့ အရာရာ လြယ္ကူလိုက္တာ၊ အေအးလို အေအး၊ အပူလို အပူ ခဏခ်င္းႏွင့္ ဖန္တီးႏိုင္၊ ကိုယ္တို႔ျပည္မွာဆို … အထူးသျဖင့္ ဟိုး … ေက်းလက္ေဒသေတြမွာဆို ထင္းေလး သံုး ေလးေခ်ာင္းႏွင့္ မ်က္ခမ္းစပ္ေအာင္ မီးမွဳတ္ရင္း သံဃာ ဆြမ္းေလာင္းႏိုင္ေအာင္ အားထုတ္တတ္ၾကရွာေသာ ေက်းလက္ေပ်ာ္တို႔ရ့ဲ သဒၶါတရားမ်ား အစ …၊ ထြက္သမွ် “ဂက္စ္” တို႔သည္ ျပည္ပသို႔ စီးသြားကာ ေမွာင္ၿမဲ ေမွာင္က်န္ခဲ့ေသာ တိုင္းျပည္ႀကီးအေၾကာင္း။
တဖန္ … ဘုရားဝန္ထက္၊ စစ္အာဏာရွင္ဝန္ကို ေဆာင္မိေနရွာေသာ အသံုးခ်ခံ ညီေတာ္ ေနာင္ေတာ္မ်ား၊ တိုင္းျပည္အာဏာ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးထက္ တဦးတေယာက္ကို ကာကြယ္ေရးကို ပဓာနျပဳကာ တိုင္းျပည္အေရး ေဆြးေႏြးေတာင္းဆိုလာသူ ရဟန္းရွင္လူ ေက်ာင္းသားျပည္သူ ဘယ္သူ႔ကိုမဆို ေဆြးေႏြးညိွဳႏွိဳင္းဖို႔ထက္ ေခ်မွဳန္းဖို႔ အားသန္ေသာ လူတစုအေၾကာင္းမ်ား၊ ျပည္သူ႕ရိကၡာကိုစားေနပါလ်က္ အစိုးရက လစာတိုးေပးတယ္ဆိုၿပီး အမွန္ မေတြးေတာတတ္ေတာ့သည့္ လူလတ္တန္းစားမျဖစ္ႏိုင္ေသးေသာ ဝန္ထမ္းမ်ားအေၾကာင္း၊ စသည္ စသည္တို႔ကား ကိုယ့္မေနာဒြါရမွာ အလွည့္က် ေနရာယူရင္း ကညစ္ေခ်ာ္ေစခဲ့တာေတာ့ အမွန္။
ခုေတာ့ တာဝန္ေက်ေသာ ကေလာင္ရွင္ျဖစ္ဖို႔ အားထုတ္ ဉာဏ္ထုတ္ကာ စာေတြေရးရဦးမည္။ ပူေသာ ေအးေသာ ထင္ရွားလာတတ္ေသာ ဓမၼာရံုတို႔ကို စစ္ငင္ကာ စာမ်က္ႏွာေတြေပၚ “ကညစ္” တင္ရေပဦးမည္။
ခုေလာေလာဆယ္ေတာ့ ေနာင္သံုးရက္တြင္ ေရာက္ရိွလာမည့္ ကိုယ့္ေမြးေန႔အတြက္ ေတာင္းဆိုလာသည့္ အစ္မေတာ္ေတြ၊ ႏွမေတာ္ေတြ၊ ေရးေဖာ္ေတြကို သူတို႔ေမးထားသည့္ အာဇီဝ႒မက သီလေဆာက္တည္ပံုေလးကို …
အဇၨတေဂၢ ပါဏုေပတံ ပါဏာတိပါတာ ဝိရမာမိ။
အဇၨတေဂၢ ပါဏုေပတံ အဒိႏၷာဒါနာ ဝိရမာမိ။
အဇၨတေဂၢ ပါဏုေပတံ ကာေမသုမိစာၦစာရာ ဝိရမာမိ။
အဇၨတေဂၢ ပါဏုေပတံ မုသာဝါဒါ ဝိရမာမိ။
အဇၨတေဂၢ ပါဏုေပတံ ပိသုဏယဝါစာယ ဝိရမာမိ။
အဇၨတေဂၢ ပါဏုေပတံ ဖရုသာယဝါစာယ ဝိရမာမိ။
အဇၨတေဂၢ ပါဏုေပတံ သမၺပၸလဝါစာ ဝိရမာမိ။
အဇၨတေဂၢ ပါဏုေပတံ မိစာၦဇီဝါ ဝိရမာမိ။
ဤႏွယ္ေဆာက္တည္ရသည္ဟု ေမြးေန႔လက္ေဆာင္အျဖစ္ေပးရင္း … ႏွစ္သိမ့္ရဦးမည္ေလ … ။
ကံထြန္းသစ္
04/10/2015
1:05 A.M.
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
