မွတ္စုုမွတ္တမ္း ရသေဆာင္းပါးစုံ လူမ်ား၊ ရုုပ္ပုုံလႊာမ်ား

ဖိုးသံ (လူထု) – အေဖ့႐ုပ္ရည္

လူထုဦးလွ (ဖြား ၁၉ ဇန္နဝါရီ၊ ၁၉၁၀ –  ဆံုး ၀၇ ၾသဂုတ္၊ ၁၉၈၂)
=======================
ဖိုးသံ (လူထု) – အေဖ့႐ုပ္ရည္
(မုိးမခ) မတ္လ ၁၆၊ ၂၀၁၅

 

အိမ္နဲ႔၊ ဇာတိေျမနဲ႔ ခြဲခြာရတာၾကာေတာ့ တခါတေလမွာ ကိုယ့္အိမ္သားေတြ၊ အေပါင္းအသင္း  မိတ္ေဆြေတြ၊ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ ဖက္ေတြ၊ ေက်ာင္းေနဖက္ေတြ၊ ေထာင္က်ဖက္ေတြ၊ ကိုကိုးကြၽန္းမွာအတူေနခဲ့တဲ့သူေတြ စသျဖင့္ အမ်ိဳးအစားခြဲၿပီး တဦးခ်င္း ရဲ႕႐ုပ္ရည္ေတြကိုျပန္ေတြးေတာ စဥ္းစားမိပါတယ္။  မၾကာခဏပါ။

အဲဒီလိုစဥ္းစားတယ္ဆိုရာမွာ အိမ္သားေတြဆိုၿပီးစလိုက္ရင္ အေဖက ထိပ္ဆံုးကပါပဲ။ အခုအခါမွာ အေဖ့႐ုပ္ရည္ကို ျပန္စဥ္း စားလိုက္ေတာ့ …. ။

ျဖတ္ေျပာပါ့မယ္။  ကြၽန္ေတာ္ေထာင္ကထြက္လာၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ထိုင္ေနက် လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ပိုင္႐ွင္၊ အေဖနဲ႔သက္တူ ႐ြယ္တူေလာက္ အမ်ိဳးသမီးႀကီးက ကြၽန္ေတာ့္ကို “မင္းအေဖ ကိုလွက တကယ္ေခ်ာတာ၊ ၾကက္ေသြးေရာင္အက်ႌေလးဝတ္ ထားရင္ သူ႔အသားျဖဴျဖဴနဲ႔ သိပ္လိုက္တာပဲ” လို႔ ေျပာပါတယ္။  နဂိုအိမ္ခ်င္း ကပ္ရက္ေတြက လြန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ သံုးဆယ္ကအေၾကာင္းေတြ ျပန္ေျပာေနတာပါ။

ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ဘယ္တုန္းကမွ အေဖ့ကိုေခ်ာတယ္၊ လွတယ္ဆိုတာမ်ိဳး မစဥ္းစားမိခဲပါဘူး။ ငယ္ကေလးကတည္းက အေဖ့႐ုပ္ဟာ ကြၽန္ေတာ့္အဖို႔ အားကိုးစရာ၊ အားက်စရာ လူတေယာက္ရဲ႕႐ုပ္္သဏၭာန္မ်ိဳး ျဖစ္ပါတယ္။  ကြၽန္ေတာ့္ရင္ထဲမွာ မွတ္မွတ္ရရျဖစ္ေနတဲ့ အေဖ့ရဲ႕ မ်က္ႏွာအခ်ိဳ႕ကို ေရးျပခ်င္ပါတယ္။

အေဖ မ်က္ႏွာခ်ိဳတယ္ဆိုတာ အမွန္ပါပဲ။  အခုအခါမွာ အေဖ မႏၱေလးေထာင္ကထြက္လာတဲ့ ဓာတ္ပံု၊ ႏိုင္ငံျခားက ျပန္လာ လို႔ သူမ်ားေတြက ပန္းကံုးေတြန႔ဲ ႀကိဳၾကတဲ့ပံု စတာေတြ ျပန္ၾကည့္လိုက္ရင္ အေဖ့ရဲ႕ ၾကည္လင္႐ႊင္ျပတဲ့ပံုကို ေတြ႕ရမွာပါ။  ဒါ ေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္ေျပာခ်င္တာက အဲဒီ႐ုပ္သြင္မဟုတ္ပါဘူး။

(၁၉၆၅) ခုႏွစ္ေလာက္ကပါ။  တေန႔မွာ ကြၽန္ေတာ္ ပါဝင္ကစားေနတဲ့ မုန္တိုင္းေဘာ့လံုးအသင္းက စစ္ကိုင္းတိုင္း၊ ေျမာင္ၿမိဳ႕ နယ္က နဘက္ႀကီး႐ြာဘုရားပြဲမွာ ေဘာ့လံုးသြားကစားၾကပါတယ္။ ကုန္းတတန္၊ ေရတတန္သြားရတာပါ။  ပထမ ေျမာင္ အထိ မိုင္ (၆၀) ေလာက္ခရီး (အတိအက်မမွတ္မိပါ) ကို ေမာ္ေတာ္ကားနဲ႔သြားရပါတယ္။  ၿပီးမွ ဧရာဝတီျမစ္ေၾကာင္း အ တိုင္း တနာရီေလာက္ ေလွစီးသြားရပါတယ္။ အစုန္ခရီးပါ။

လမ္းမွာအဲဒီေလာက္ၾကာမယ္လို႔တြက္မထားမိလို႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔တေတြမႏၱေလးကထြက္တာ ေနာက္က်ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔အသင္း ဟိုကိုေရာက္သြားေတာ့ ေနာက္က်ေနတာနဲ႔ ဘုရားလူႀကီးေတြက ေဘာ့ကြင္းထဲမွာ သဲသဲလႈပ္ေနတဲ့ ပရိသတ္ႀကီး စိတ္မဆိုးေအာင္ အဆင္ေျပတဲ့ အသင္းႏွစ္သင္းကို အရင္ကန္ႏွင့္ေစပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ကြၽန္ေတာ္တို႔ေရာက္သြားတဲ့အခါမွာ ဘုရားလူႀကီးေတြက ကြၽန္ေတာ္တို႔အေပၚ နည္းနည္းမွ မၾကည္ဘူးျဖစ္ေနပါ တယ္။  ကြၽန္ေတာ္တို႔ အသင္းေရာက္သြားတယ္ဆိုတာနဲ႔ “အင္း၊ ခင္ဗ်ားတို႔လုပ္ပံုနဲ႔ေတာ့ က်ဳပ္တို႔က ဘုရားကေ႐ႊေတြခြာၿပီး ေလ်ာ္ရလိမ့္မယ္” လို႔ ဆီးေျပာပါတယ္။  ကြၽန္ေတာ္တို႔ မကစားရပါဘူး။  ဘယ္သူကမွ လမ္းစရိတ္မေပး၊ ထမင္းမေကြၽးပါဘူး။  ကြၽန္ေတာ္တို႔နဲ႔ အတူအသက္နည္းနည္းႀကီးတဲ့ ေဘာ့လံုးသမားတစ္ဦး၊ ႏွစ္ဦးနဲ႔ ဇနီးနဲ႔ကေလးေတြလည္း ဘုရားဖူးဆိုၿပီး လိုက္လာခဲ့ပါတယ္။  ကြၽန္ေတာ္တို႔လည္း အူေၾကာင္ေၾကာင္နဲ႔ဘာဆက္လုပ္ရမွန္း မသိဘဲ၊ ႐ြာလယ္လမ္းဆံုမွာ (ေျပးေပါက္ ႐ွိေအာင္) စုၿပီး ေၾကာက္ေၾကာက္လန္႔လန္႔ ရပ္ေနၾကပါတယ္။  ဒီလိုနဲ႔မိုး အေတာ္ေမွာင္မွ ေလွငွားၿပီး ေျမာင္ကိုျပန္လာၾကပါ တယ္။ အျပန္က်ေတာ့ ခရီးကေရဆန္ပါ။  အလာတုန္းကထက္ ႏွစ္ဆေလာက္ၾကာတယ္ထင္ပါတယ္။  တလမ္းလံုး ဘယ္သူ မွ စကားမေျပာၾကပါဘူး။  ခါတိုင္းလို သီခ်င္းဆိုၾကဖို႔ဆိုတာကေတာ့ ေဝလာေဝးပါ။

လမ္းမွာ ၾကံဳရာဝင္ ထမင္းစားခဲ့ၾကပါတယ္။  ကားကို သုတ္သုတ္ေမာင္းခဲ့ၾကေပမဲ့ မႏၱေလးကိုျပန္ေရာက္ေတာ့ အခ်ိန္က (၁၂) နာရီေတာင္ေက်ာ္ေနပါၿပီ။  လူထုတိုက္ေ႐ွ႕ကို ကားရပ္မယ္လို႔ ကားကိုလမ္း ေဘးဘက္ကပ္လိုက္ေတာ့  ကားမီးေရာင္ ေအာက္၊ ပလက္ေဖာင္းေပၚမွာ ကြၽန္ေတာ့္ အေဖနဲ႔ အေမ ရပ္ေန ၾကတာကိုလွမ္းျမင္ရပါတယ္။  ႏွစ္ေယာက္စလံုးရဲ႕လက္ထဲမွာ စိပ္ပုတီးကိုယ္စီနဲ႔ပါ။

ကြၽန္ေတာ္ကားေပၚက ဆင္းလာေတာ့ ကားေပၚမွာတျခားလူေတြလည္း႐ွိေနလို႔လားမသိဘူး၊ အေဖနဲ႔အေမကဘာမွမေျပာၾက ပါဘူး။  အေမ့မ်က္ႏွာမွာ စိတ္ပူပင္မႈအျပည့္ဖံုးလႊမ္းေနၿပီး အိမ္ထဲကိုလွည့္ဝင္ၾကေတာ့ အေမက ေနာက္ကေန“အေမတို႔စိတ္ပူလိုက္ရတာကြာ” တဲ့။ တခြန္းပဲေျပာပါတယ္။

ကြၽန္ေတာ္ေရးခ်င္ တာက အေဖ့ရဲ႕ သြင္ျပင္ပါ။  အင္မတန္ ေအးေဆးတည္ၿငိမ္ၿပီး စိတ္လႈပ္႐ွားမႈကို လံုးဝမေဖာ္ျပတဲ့မ်က္ႏွာပါ။  တကယ္က အေဖဟာ သားသမီးေတြကို ဘယ္ေလာက္သံေယာဇဥ္ႀကီးေၾကာင္း ကြၽန္ေတာ္တို႔မိသားစုနဲ႔ နီးစပ္ သူတိုင္းသိၾက ပါတယ္။

ေနာက္တခါက (၁၉၆၆) ခုႏွစ္၊ ကြၽန္ေတာ့္ကို ပထမတခါလာဖမ္းတုန္းကပါ။  ညဥ့္နက္သန္းေခါင္ အိပ္ေနတုန္းမွာ လာဖမ္း တာဆုိေတာ့ အေမက ကြၽန္ေတာ့္ အခန္းတံခါးကိုေခါက္ၿပီး ဖြင့္ခိုင္းပါတယ္။  ကြၽန္ေတာ္တံခါးဖြင့္လိုက္ေတာ့ “မင္းကို လာ ေခၚေနၾကတယ္” လို႔ေျပာတဲ့ အေမ့ရဲ႕မ်က္ႏွာကို အရင္ဆံုးေတြ႕ရပါတယ္။  ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ အိပ္ရာလိပ္နဲ႔ အဝတ္အစား ေတြ ျပင္ဆင္ထည့္ပိုးေနတုန္းမွာ လာဖမ္းတဲ့လူ (ကြၽန္ေတာ္တို႔ခ်င္းဆိုရင္ေတာ့ ေကာင္ေတြလို႔ေျပာပါတယ္) ေတြက ကြၽန္ ေတာ့္အခန္းကို႐ွာၾကပါတယ္။

ၿပီးလို႔ထြက္လာေတာ့မွာ အေဖ့ကိုလာဖမ္းတဲ့အဖြဲ႕ရဲ႕ အဓိကတာဝန္႐ွိသူရဲ႕ေဘးမွာရပ္ေနတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ တကယ့္ကို မတုန္မလႈပ္ ေက်ာက္႐ုပ္ပါ။  မသိတဲ့လူေတြအဖို႔ဆိုရင္ သူဟာ လာဖမ္းတဲ့လူေတြထဲက တဦးလာလို႔ေတာင္ ထင္စရာျဖစ္ပါ တယ္။  ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ အေဖ့အေၾကာင္းကိုနားလည္ေနပါၿပီ။

ေနာက္တခါကေတာ့ အဲဒီအဖမ္းခံရၿပီးလို႔ ေထာင္ကအထြက္မွာျဖစ္ပါတယ္။  ကြၽန္ေတာ့္ကို ဗိုလ္ေနဝင္းအမိန္႔နဲ႔ ေထာက္လွမ္း ေရး ဗိုလ္တင္ဦးကလႊတ္ေပးတာဆိုေတာ့ အေဖအေမတို႔ အင္းစိန္ေထာင္ဗူးမွာ လာႀကိဳခြင့္ရပါတယ္။  ႀကိဳတာမွ ေထာင္ဗူးဝ ထဲက ႐ံုးခန္းထဲမွာပါ။  ကြၽန္ေတာ္က ကိုယ့္အထုပ္ ကိုယ္ထမ္းၿပီး အခန္းထဲဝင္လာေတာ့ မေတြ႕ရတာ ေျခာက္ႏွစ္နီးပါး႐ွိၿပီျဖစ္တဲ့ လာႀကိဳေနတဲ့လူေတြရဲ႕မ်က္ႏွာေတြကို တဦးခ်င္းလိုက္ၾကည့္မိပါတယ္။  ျပံဳးေနတဲ့ အေဖ၊ မ်က္ရည္စမ္းစမ္းနဲ႔အေမ၊ မ်က္ရည္ ေတြဝဲေနတဲ့ ဦးေလး ေဒါက္တာခင္ေမာင္ေအးနဲ႔ အေဖနဲ႔ညီအစ္ကိုလိုရင္းတဲ့ဦးေအးၾကည္။  တျခားမ်က္ႏွာေတြမွာ ဝမ္းနည္း ဝမ္းသာဆိုတဲ့ခံစားခ်က္ကို ႐ွင္း႐ွင္းလင္းလင္းေတြ႕ေနရၿပီး အေဖ့ရဲ႕ၾကည္လင္တဲ့ အျပံဳးမ်က္ႏွာကေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ကို အဓိပၸာယ္ေတြ ေဖာ္ခိုင္းေနသလိုပါပဲ။

ေနာက္ဆံုးေရးျပခ်င္တာကေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ အေဖ့ မ်က္ႏွာကို ေနာက္ဆံုးျမင္ခဲ့ရတဲ့ အခ်ိန္ပါပဲ။  (၁၉၇၆) ခုႏွစ္၊ ၾသဂုတ္လ (၃၀) ရက္ေန႔ပါ။  ကြၽန္ေတာ္ေထာင္က လြတ္လာတာ (၄) ႏွစ္ေက်ာ္ပဲ႐ွိပါေသးတယ္။  အဲဒီေန႔ညေန (၃) နာရီေလာက္မွာ ေထာက္လွမ္းေရးနဲ႔ အက္စ္ဘီတို႔က ကြၽန္ေတာ့္ကိုလာဖမ္းၾကပါတယ္။  ကြၽန္ေတာ့္ မိဘမ်ားအ႐ွိန္ေၾကာင့္ လာဖမ္းသူေတြကို ေခါင္းေဆာင္တာ ေထာက္လွမ္းေရးက အဆင့္ျမင့္တဲ့ အရာ႐ွိျဖစ္ပါတယ္။  အားလံုး အရပ္ဝတ္ေတြနဲ႔ပါ။  ကြၽန္ေတာ့္ အေမ၊ အမ၊ ႏွမ- အဲဒီတုန္းက ကြၽန္ေတာ့္ညီ အိမ္မွာမ႐ွိပါ။  အားလံုးဟာ မ်က္စိမ်က္ႏွာလံုးဝမပ်က္ဘဲ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ဝိုင္းဝန္းလုပ္ကိုင္ေပးေနၾက ပါတယ္။  ဒါေပမဲ့ မ်က္ႏွာေတာ့မသာၾကပါဘူး။

ဒီအခ်ိန္မွာ အေဖဟာ ကြၽန္ေတာ္တို႔အိမ္ဧည့္ခန္းထဲမွာ ေထာက္လွမ္းေရးအရာ႐ွိနဲ႔ အတူထိုင္ေနပါတယ္။  အဲဒီအခန္းထဲကို ကြၽန္ေတာ္ေရာက္လာေတာ့ သူက ဘာမွမျဖစ္သလိုပဲ ကြၽန္ေတာ့္ကိုၾကည့္ေနပါတယ္။ တခ်ိန္ထဲမွာ ဟိုစစ္ဗိုလ္နဲ႔လည္း တ ခ်က္ တခ်က္ စကားေျပာပါေသးတယ္။  အဲဒီအခ်ိန္မွာသူက ေထာင္ေလးခါက်ဖူးေနၿပီကိုး။ ေနာက္မွ ကြၽန္ေတာ့္ေၾကာင့္ တခါထပ္တိုးသြားျပန္ပါတယ္။

ဒီလိုနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ကေနာက္ဆံုး လစ္ေတာ့မယ္ဆိုေတာ့ အေမနဲ႔အေဖ မ်က္ႏွာကိုၾကည့္လိုက္ပါတယ္။ အေမကေတာ့ ေနာက္ေဖးတံခါးကို သူကတံခါးကို သူကဖြင့္ေပးခဲ့တာမို႔ ဘာမွမသိဟန္ေဆာင္ဖို႔လိုတာနဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္ကိုမၾကည့္ပဲ မ်က္ႏွာလႊဲ ေနပါတယ္။ အင္မတန္ေအးေဆးတည္ၿငိမ္တဲ့ ဖခင္တဦးရဲ႕မ်က္ႏွာနဲ႔ အဲဒီတုန္းကအေဖ့႐ုပ္သြင္ဟာ ကြၽန္ေတာ့္ဘဝမွာ ကြၽန္ ေတာ္ ေနာက္ဆံုးေတြ႕ျမင္ခဲ့ရတဲ့ အေဖ့႐ုပ္သြင္ပါပဲ။

ဖိုးသံ (လူထု) / ရဲေဘာ္ ဖိုးသံေခ်ာင္း
(၂၀၁၅) ခုႏွစ္၊ ဇန္နဝါရီ

Than Joung Po Facebook:
https://www.facebook.com/thanjoung.po

ေခါင္းစီးအတြက္ ဆရာႀကီး လူထုဦးလွ ပန္းခ်ီပံုကို “Ludu လူထုႀကီးပြားေရး” Facebook စာမ်က္ႏွာကေန ယူပါသည္။  ပန္း ခ်ီဆရာ လက္မွတ္ ဖတ္မရပါသျဖင့္ အသိအမွတ္ျပဳ မေဖာ္ျပႏိုင္ျခင္းအတြက္ သက္ဆိုင္ရာပန္းခ်ီဆရာႏွင့္ မိသားစုအား ေတာင္းပန္အပ္ပါသည္။

Ludu လူထုႀကီးပြားေရး စာမ်က္ႏွာကို ဒီေနရာကေန သြားေရာက္ႏိုင္ပါသည္။  @ https://www.facebook.com/pages/Ludu-%E1%80%9C%E1%80%B0%E1%80%91%E1%80%AF%E1%82%80%E1%80%80%E1%80%AE%E1%80%B8%E1%80%95%E1%80%BC%E1%80%AC%E1%80%B8%E1%80%B1%E1%80%9B%E1%80%B8/139936746064890

××××××××××××××××××××

မိုးမခတြင္ ေဖာ္ျပခဲ့ဖူးသည့္ ဆရာ ရဲေဘာ္ဖိုးသံေခ်ာင္း၏စာမ်ား၊ ကဗ်ာမ်ား —

ကြၽန္ေတာ့္ဖခင္ လူထုဦးလွ
@ http://gita.cc/archives/41876
http://moemaka.blogspot.com/2015/01/blog-post_711.html

မုဒိတာပြားပါတယ္ (၂၀၁၅ ဒီမိုကေရစီ ပညာ ေက်ာင္းသား ခရီးရွည္ ခ်ီတက္ပြဲ ဂုဏ္ျပဳ ကဗ်ာ)
http://gita.cc/archives/42126
http://moemaka.blogspot.com.au/2015/02/blog-post_6.html

သူမ်ား လက္ပိုက္ေနခ်ိန္မွာ လက္႐ံုးတန္းၾကသူေတြ (၂၀၁၄ ႏိုဝင္ဘာ ဒီမိုကေရစီ ပညာေရး ေက်ာင္းသား သပိတ္ ဂုဏ္ျပဳ ကဗ်ာ)
http://moemaka.com/archives/40855
http://www.moemaka.blogspot.com.au/2014/11/blog-post_861.html

ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ စႏၵကိႏၷရီ
http://gita.cc/archives/42036
http://www.moemaka.blogspot.com.au/2015/01/blog-post_933.html

ဘိုလိုေတာ့ခ္ ေရာဂါ
http://moemaka.com/archives/41751
http://www.moemaka.blogspot.com.au/2015/01/blog-post_21.html

ေရးခဲ့ မိတဲ့ ကဗ်ာ – ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္ေန႔ ဂုဏ္ျပဳ
http://moemaka.com/archives/41278
http://www.moemaka.blogspot.com.au/2014/12/blog-post_88.html

ဆင္သြားလမ္းကိုေဖာက္ခဲ့ၾကတယ္
http://moemaka.com/archives/41016
http://moemaka.blogspot.com.au/2014/11/blog-post_541.html

၉၂ မိခင္သို႔ (အေမ လူထု ေဒၚအမာ ေမြးေန႔ အမွတ္တရ) (၂၀၀၇)
http://gita.cc/archives/11681
http://moemaka.blogspot.com.au/2007/11/blog-post_8226.html

လာေနၿပီ (ကဗ်ာ) (၂၀၀၈)
@ http://gita.cc/archives/11994
http://moemaka.blogspot.com.au/2008/02/blog-post_29.html

ကိုၾကည္လင္နဲ႔က်ေနာ္ (ကဗ်ာဆရာ ၾကည္ေအာင္ အမွတ္တရ) (၂၀၀၈)
@ http://gita.cc/archives/11902
http://moemaka.blogspot.com.au/2008/02/blog-post_162.html

အတာလက္ေဆာင္ ရတုန္းက (၂၀၁၁)
@ http://gita.cc/archives/18191
http://moemaka.blogspot.com.au/2011/04/po-than-ludu-once-upon-thagyan.html

ကိုစိန္ဝင္းနဲ႔ က်ေနာ္ (လူထု စိန္ဝင္း အတြက္ ကဗ်ာ) (၂၀၁၂)
@ http://gita.cc/archives/24573
http://moemaka.blogspot.com.au/2012/06/ludu-sein-win-by-phoe-than-ludu.html


သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ

Similar Posts