မွတ္စုုမွတ္တမ္း ရသေဆာင္းပါးစုံ

ဇာဝါရီ – ဆယ္မာမွသည္ ရန္ကုန္ဆီ၊ ေအာင္ပြဲ ပန္းတိုင္သို႔ ခ်ီၾကျပီ

 

ဇာဝါရီ – ဆယ္မာမွသည္ ရန္ကုန္ဆီ၊  ေအာင္ပြဲ ပန္းတိုင္သို႔ ခ်ီၾကျပီ
(မာတင္လူသာကင္း၏ ဆယ္မာျမိဳ့၊ ခရီးရွည္ခ်ီတက္ပြဲ မိန္႔ခြန္း ေကာက္ႏုတ္ခ်က္ျဖင့္ ေက်ာင္းသားတို႔ကို အေလးျပဳလိုက္တယ္)
(မိုးမခ) ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၁၊ ၂၀၁၅

ဒီေန႔ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ တရားမွ်တမႈမရွိတဲ့ အမ်ိဳးသားပညာေရး ဥပေဒကို ဆန္႔က်င္ကန္႔ကြက္တဲ့အေနနဲ႔ မႏၱေလးၿမိ ႔၊ ထားဝယ္ၿမိဳ ႔ နဲ႔ ပုသိမ္ၿမိဳ ႔တို႔ကေန ရန္ကုန္ၿမိဳ ႔ကို ဦးတည္ၿပီး ရက္ရွည္ခရီး ခ်ီတက္လာေနၾကတဲ့ ဒီမိုကေရစီပညာေရး သပိတ္ေမွာက္ေက်ာင္းသား ရဲဇာနည္ေတြလို ကမာၻ႔သမုိင္းမွာလည္း မတရားတဲ့ အမိန္႔အာဏာေတြကို ေတာ္လွန္ပုန္ကန္ခဲ့တဲ့ အၾကမ္းမဖက္ ခရီးရွည္ခ်ီတက္ သပိတ္ေမွာက္ဆႏၵျပပြဲႀကီးေတြကို စာဖတ္သူေတြ (ဖတ္) မွတ္သိၾကမယ္ဆိုတာကို အႂကြင္းမဲ့ ယံုၾကည္ပါတယ္။ အဲဒီ ထင္ရွားတဲ့ လူထုလႈပ္ရွားမႈ၊ ေတာ္လွန္ပုန္ကန္မႈေတြထဲက အမ်ားသိၾကတဲ့ သပိတ္တိုက္ပြဲေတြက (၁၉၃၀) ခုႏွစ္မွာ ေနမဝင္ အဂၤလိပ္အင္ပါယာႀကီးကို သိမ့္သိမ့္တုန္ေစခဲ့တဲ့ အိႏိၵယႏိုင္ငံ လြတ္လပ္ေရးဖခင္ႀကီး မဟတၱမ ဂႏီၵ ဦးေဆာင္တိုက္ပြဲဝင္ခဲ့တဲ့ ဆားအခြန္ေတာ္ အက္ဥပေဒ ဆန္႔က်င္ေရး ရက္ရွည္ခရီး လူထုခ်ီတက္ပြဲႀကီး။

အဲဒီအခ်ိန္မွာ အသက္ (၆၁) ႏွစ္အရြယ္ ဂႏၶီႀကီး က လူေပါင္းသိန္းခ်ီေက်ာ္ကို ဦးေဆာင္ၿပီး မိုင္ေပါင္း (၂၄၀) ခရီးကို ရက္ေပါင္း (၂၄) ရက္ၾကာ ခ်ီတက္ခဲ့တယ္။ စိတ္ဝင္စားစရာတခ်က္က ဂႏၶီႀကီးက ဘုရင္ခံ ေလာ့ဒ္ အိုင္ဝင္ (Lord Irwin) ကို စာေရးၿပီး ေတာင္းဆိုခ်က္ (၁၁) ခ်က္ကို လိုက္ေလ်ာရင္ ခ်ီတက္ပြဲကို ရပ္နားရုတ္သိမ္းမည္ဟု ေတာင္းဆိုခဲ့တယ္။ ယခုလက္ရွိ ျမန္မာေက်ာင္းသားေတြကလည္း ေတာင္းဆိုခ်က္ (၁၁) ခ်က္ ေတာင္းဆုိထားတာကို ေတြ႔ရတယ္။ ကိုလိုနီအဂၤလိပ္နဲ႔ လက္ရွိ ျမန္မာစစ္အစိုးရ အာဏာပိုင္ေတြက ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြကို တေလးတစား တုံ႔ျပန္ေျဖရွင္းျခင္း မရွိတာေၾကာင့္ အၾကမ္းမဖက္ အာဏာဖီဆန္ေရး လူထုလႈပ္ရွားမႈ ခ်ီတက္ပြဲေတြနဲ႔ ရက္ေပါင္းမ်ားစြာ တိုက္ပြဲဝင္ခဲ့တယ္။ ေနာက္ဆံုး အဂၤလိပ္အစိုးရက အၾကမ္းဖက္ၿဖိဳခြင္ၿပီး မဟတၱမ ဂႏီၶ အပါအဝင္ ဆႏၵျပသူ (၆) ေသာင္းေက်ာ္ကို ရိုက္ႏွက္ဖမ္းဆီး အက်ဥ္းခ်ခဲ့တယ္
(မိုးမခမွာ ကိုသန္းလြင္ ေရးထားတဲ့ အလြန္ဖတ္ေကာင္းတဲ့ မဟတၱမဂႏီၶ အေၾကာင္း http://gita.cc/archives/42141 ကို ဖတ္ၾကည့္ပါ)။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာေတာ့ အာဏာပိုင္အစိုးရအေနနဲ႔ အၾကမ္းဖက္ ႏိွမ္နင္းမႈေတြ မက်ဴးလြန္ဖုိ႔၊ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ေဆြးေႏြးေျဖရွင္းဖုိ႔ အေရးႀကီးတယ္။

ျမန္မာလူမ်ုိးတိုင္း သိတဲ့ ျမန္မာလြတ္လပ္ေရး ေခတ္ေျပာင္းေတာ္လွန္ေရး လူထုလႈပ္ရွားမႈႀကီးတခုျဖစ္တဲ့ ၁၉၃၉ ခုႏွစ္ ေခ်ာက္ၿမိဳ ႔ကေန ရန္ကုန္ၿမိဳ ႔ကို မိုင္ေပါင္း (၄၀၀) ေက်ာ္ ခ်ီတက္သပိတ္ေမွာက္ ဆႏၵျပခဲ့ၾကတဲ့ သမိုင္းဝင္ ၁၃၀၀ ျပည့္ အေရးေတာ္ပံုႀကီး အေၾကာင္းကိုေတာ့ ထူးထူးေထြေထြ မေျပာေတာ့ပါ။

ဒါေပမဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြ အေလးမျပဳ၊ သိပ္မသိၾကတဲ့ ထင္ရွားတဲ့ သမိုင္းမွတ္ေက်ာက္တင္ ခရီးရွည္ခ်ီတက္ လူထုလႈပ္ရွားမႈ သပိတ္တိုက္ပြဲႀကီးကေတာ့  ၁၉၆၅ ခုႏွစ္၊ မတ္လ (၇) ရက္ေန႔ကေန (၂၅) ရက္ေန႔အတြင္း အေမရိကန္ေတာင္ပိုင္း အယ္လာဘားမား (Alabama) ျပည္နယ္၊ ဆဲလ္မား (Selma) ၿမိဳ ႔ကေန ေမာင့္ဂိုမာရီၿမိဳ ႔ (Montgomery) ကို ခ်ီတက္ဆႏၵျပခဲ့တဲ့ လူျဖဴ-လူမည္းမ်ား တန္တူညီတူ လြတ္လပ္စြာ မဲေပးပိုင္ခြင့္ နဲ႔ အထူးသျဖင့္ လူသားတန္းဖိုး ဂုဏ္သိကၡာကို ရိုက္ခ်ုိးဖ်က္ဆီးခဲ့တဲ့ အသားအေရာင္ ခြဲျခားမႈ ဆန္႔က်င္တိုက္ဖ်က္ေရး ေတာ္လွန္ပုန္ကန္မႈႀကီး ျဖစ္တယ္။

ဒီရက္ရွည္ခရီး လူထုလႈပ္ရွားမႈ သပိတ္တိုက္ပြဲႀကီးက အေမရိကန္တို႔ရဲ ႔ ရွက္စရာအတိတ္သမိုင္း၊ အလြန္စက္ဆုပ္ ရြံမုန္းဖြယ္ရာေကာင္းတဲ့ လူလူခ်င္း ႏိုင္လိုမင္းထက္ျပဳ၊ လူမ်ဳိးဘာသာ အသားအေရာင္ ခြဲျခားဆက္ဆံေရး စနစ္ဆိုးႀကီးကို ဂႏီၶလမ္းစဥ္ “အၾကမ္းမဖက္ အႏုနည္း” နဲ႔ ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္ခဲ့တဲ့ အေမရိကန္ႏုိင္ငံရဲ ႔ ေခတ္ေျပာင္းေတာ္လွန္ေရး လူထုလႈပ္ရွားမႈႀကီး ျဖစ္တယ္။ ဒီ တန္းတူညီမွ်မႈ အခြင့္အေရးတိုက္ပြဲ၊ အၾကမ္းမဖက္ လူထုလႈပ္ရွားမႈႀကီးအေၾကာင္းကို ၂၀၁၄ ႏွစ္ကုန္မွာေတာ့ သမိုင္းမွတ္တမ္းတင္ ဆဲလ္မာ (Selma) အမည္နဲ႔ ရုပ္ရွင္ရိုက္ကူးတင္ဆက္ ျပသခဲ့တယ္။ အေတာ္ေလး ၾကည့္ေကာင္းတဲ့ ရုပ္ရွင္ဇာတ္ကားႀကီးျဖစ္ၿပီး၊ ဒီႏွစ္ အေကာင္းဆံုးရုပ္ရွင္ဇာတ္ကား ေအာ္စကာဆု ခ်ီးျမွင့္ဖို႔ စကာတင္ ေရြးခ်ယ္ခံထားရတယ္။ ဒီရုပ္ရွင္ကားႀကီးကို အေမရိကန္ႏိုင္ငံ နဲ႔ ကမာၻ႔ႏိုင္ငံအသီးသီးမွာ ျပသေနခ်ိန္မွာ (ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ရံုတင္ျပသမႈရွိမရွိ မသိရ) ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္ လူမဆန္တဲ့ အာဏာရွင္ ေခတ္အဆက္ဆက္လက္ေအာက္မွာ တရားမဲ့ ဖိႏိွပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈေတြကို လူးလိမ့္ခါးစည္းခံေနရတဲ့ ျမန္မာျပည္သူလူထုဘဝ ေအးခ်မ္းသာယာေရး၊ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေရး၊ လြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ ရာဇဝင္သမုိင္းတေလွ်ာက္ ေရွ ႔တန္းက ဦးေဆာင္တိုက္ပြဲဝင္ခဲ့ၾကတဲ့ ေက်ာင္းသားေဒါင္းဇာနီေတြက သမိုင္းေပး တာဝန္ေက်ပြန္စြာနဲ႔ ဒီေန႔အထိ မေျပာင္းလဲေသးတဲ့ စစ္ဝါဒီ စနစ္ဆိုးနဲ႔ ခ်ယ္လွယ္အုပ္ခ်ဳပ္ေနတဲ့ အာဏာရွင္ လက္သစ္လက္ေဟာင္းမ်ားကို ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္ ဆန္႔က်င္တုိက္ပြဲဝင္ေနတာကို တကမာၻလံုးက ေထာက္ခံအားေပး ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကတယ္။

ေနစဥ္ရက္ဆက္ ခရီးၾကမ္းရွည္ႀကီးကို နယ္ေျမအသီးသီးမွ ခ်ီတက္လာေနၾကတဲ့ ျမန္မာေက်ာင္းသားထု နဲ႔ ေထာက္ခံအားေပးေနၾကတဲ့ ျပည္သူလူထုရဲ ႔ စိတ္ဓာတ္ခြန္အား၊ သတိၱခြန္အားေတြ၊ စြန္႔လႊတ္စြန္႔စား အနစ္နာခံ လႈပ္ရွားမႈေတြ၊ ရင္ဆုိင္မႈေတြကို ၾကည့္ၿပီး တခ်ိန္က ဆဲလ္မာ-ေမာင့္ဂိုမာရီ အၾကမ္းမဖက္ လူထုခ်ီတက္ဆႏၵျပပြဲႀကီးကို ဦးေဆာင္ခဲ့တဲ့ လူမည္းေခါင္းေဆာင္ ေဒါက္တာမာတင္လူသားကင္း ေဟာေျပာခဲ့တဲ့ ရဲရဲေတာက္မိန္႔ခြန္းက လက္ရွိ ျမန္မာႏိုင္ငံ ေက်ာင္းသားထုလႈပ္ရွားမႈရဲ ႔ ပံုရိပ္ကို မ်ားစြာထင္ဟပ္မႈရွိတာေၾကာင့္ ေဒါက္တာကင္းရဲ ႔ ေဟာေျပာခ်က္တခ်ဳိ ႔ကို မွတ္သားေလ့လာႏိုင္ဖို႔ ေကာက္ႏုတ္တင္ျပလိုက္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ မိန္႔ခြန္းထဲမွာပါတဲ့ တခ်ဳိ ႔ေသာ သမၼာက်မ္းစာ ေကာက္ႏုတ္ခ်က္မ်ား၊ အဆိုအမိန္႔ စာပိုဒ္မ်ားကို ခ်န္လွပ္ထားခဲ့ပါတယ္။

မူရင္းမိန္႔ခြန္းအျပည့္အစံုကို Google မွာ “How long, not long (သို႔) Our God is marching on” ရိုက္ၿပီး ရွာေဖြဖတ္ရႈႏိုင္ပါတယ္။

ဒီမိန္႔ခြန္းေကာက္ႏုတ္တင္ျပခ်က္နဲ႔အတူ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ဇြဲသတၱိအျပည့္နဲ႔ ပ်ံသန္းတုိက္ပြဲဝင္ေနၾက ညီငယ္ညီမငယ္ ခြပ္ေဒါင္းမ်ဳိးဆက္မ်ားကို ဦးညႊတ္ဂုဏ္ျပဳလုိက္ပါတယ္။ ရဲဇာနည္ ခြပ္ေဒါင္းအေပါင္း ေဘးအႏၱရာယ္ရန္စြယ္၊ အခက္အခဲ အတားအဆီးမ်ားကို ေက်ာ္လႊာၿပီး ေအာင္ပြဲပန္းတိုင္သို႔ အေရာက္ျမန္ႏုိင္ၾကပါေစ။

“How Long, Not Long” is the popular name given to the public speech delivered by Dr. Martin Luther King, Jr., on the steps of the State Capitol in Montgomery, Alabama, after the successful completion of the Selma to Montgomery March on March 25, 1965. The speech is also sometimes referred to as “Our God Is Marching On!”

တိုက္ရိုက္ဘာသာျပန္ရရင္ေတာ့ “ဘယ္ေလာက္ ၾကာရွည္အံုးမလဲ။ မၾကာေတာ့ပါဘူး” လို႔ လူသိမ်ားတဲ့ ဒီမိန္႔ခြန္းကို ေဒါက္တာမာတင္လူသားကင္း က အယ္လာဘားမားျပည္နယ္၊ ေမာင့္ဂိုမာရီၿမိဳ ႔ ၿမိဳ ႔ေတာ္ခန္းမေရွ ႔ ေလွကားအဆင့္ေတြေပၚမွာ ၁၉၆၅ ခုႏွစ္၊ မတ္လ (၂၅) ရက္ေန႔၊ ဆဲလ္မာ ခရီးရွည္ လူထုသပိတ္တိုက္ပြဲ ေအာင္ျမင္မႈ အထိမ္းအမွတ္အေနနဲ႔ ေဟာေျပာခဲ့တယ္။ ဒီ မိန္႔ခြန္းကို “တုိ႔ ဘုရားသခင္ ေရွ ႔သို႔ဆက္ခ်ီေနတယ္ (Our God is marching on)” လို႔လည္း ေခၚဆိုၾကတယ္။ [အေၾကာင္းက ခရစ္ယာန္ တရားေဟာဆရာ တပိုင္းျဖစ္တဲ့ ေဒါက္တာကင္း က သူ႔ေျပာဆိုေဟာေျပာခ်က္ေတြမွာ သမၼာက်မ္းစာထဲက ေကာက္ႏုတ္ခ်က္ေတြကို ကိုးကားၿပီး ေဟာေျပာတတ္တယ္။ ဒီမိန္႔ခြန္းမွာလည္း “Our God is marching on” ဆုိၿပီး မိန္႔ခြန္းအဆံုးမွာ အႀကိမ္မ်ားစြာ ေကာက္ႏုတ္ေျပာဆိုခဲ့တာေၾကာင့္ တခ်ဳိ ႔က “တို႔ဘုရားသခင္ ေရွ ႔သို႔ဆက္ခ်ီေနတယ္” ဆိုၿပီး ဒီမိန္႔ခြန္းကို သိၾကတယ္။]

—– —– —– —– —– —– —– —–

ခ်စ္ခင္ေလးစားရေသာ ေသြးေသာက္ ရဲေဘာ္ရဲဘက္မ်ား ၊ သိကၡာေတာ္ရဆရာ ရက္ဖ္ ေအဘာနသီ (Ralph Abernathy) နဲ႔ ဒီစင္ျမင့္အထက္မွာ ေနရာယူထားၾကတဲ့ အားလံုးေသာ ဂုဏ္သေရရွိ အေမရိကန္လူမ်ဳိးမ်ား၊ အယ္လာဘားမားျပည္နယ္က  မိတ္ေဆြေရာင္းရင္းမ်ား၊ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္မ်ား၊ ဒီေန႔ေန႔လယ္ ဒီအခမ္းအနားကို စုရံုးေရာက္ရွိလာၾကတဲ့ တႏိုင္ငံလံုး နဲ႔ ကမာၻတဝွမ္းမွ လြတ္လပ္မႈကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးၾကေသာ ျပည္သူျပည္သားမ်ားခင္မ်ား … …

လြန္ခဲ့တဲ့ တနဂၤေႏြေန႔က ရွစ္ေထာင္ေက်ာ္ အင္အားရွိတဲ့ ဧရာမလူထု ဆႏၵထုတ္ေဖာ္ ခ်ီတက္ပြဲႀကီးကို အယ္လာဘားမား (Alabama) ျပည္နယ္ ဆဲလ္မာ (Selma) ၿမိဳ ႔ကေန က်ေနာ္တုိ႔ စတင္ခဲ့တယ္။ က်ေနာ္တို႔ လူသူကင္းမဲ့ ေျခာက္ေသြ႔တဲ့ ေတာင္ၾကားခ်ဳိင့္ဝွမ္းေတြကို ျဖတ္ေလွ်ာက္ခဲ့ၿပီး၊ ခက္ခဲၾကမ္းတမ္းလွတဲ့ ေတာင္ကုန္းေတြကို ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့တယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ မေျဖာင့္ျဖဴး အေကာက္အေကြ႔မ်ားတဲ့ အေဝးေျပးလမ္းမႀကီးေတြေပၚ ေလွ်ာက္လွမ္းခဲ့ၾကၿပီး၊ ကားလမ္းေဘး ေက်ာက္တံုးေက်ာက္ခဲေတြေပၚမွာ နားစက္ခဲ့ၾကတယ္။ အလြန္ပူျပင္းလွတဲ့ ေနဒဏ္ေၾကာင့္ မ်က္ႏွာေတြ ေလာင္ကၽြမ္းကုန္ၿပီး၊ တခ်ဳိ ႔ေတြဆုိရင္ ရႊံဗြက္ေျမေပၚ အိပ္ခဲ့ရတယ္။ မိုးဒဏ္ေၾကာင့္ တကိုယ္လံုး ရႊဲရြဲစိုေနခဲ့တယ္။ တကိုယ္လံုး ရိုက္ႏွက္ထားသလို ေမာပန္းႏံုးခ်ည့္ၿပီး၊ ေျခေထာက္ေတြလည္း ေတာ္ေတာ္ေလး နာက်င္ကိုက္ခဲၾကတယ္။

ဒါေပမဲ့ ဒီေန႔ က်ေနာ္ လူႀကီးမင္းတို႔ေရွ ႔ေမွာက္ ေရာက္ရွိလာၿပီး ႀကီးက်ယ္ခမ္းနားတဲ့ အဲဒီ ခ်ီတက္ပြဲႀကီးကို ျပန္သတိရၾကည့္မိတယ္။ အဲဒီမွာ ဘတ္စ္ကား မစီးေရး သပိတ္တိုက္ပြဲကာလအတြင္း ဒီၿမိဳ ႔မွာေနတဲ့ အသက္ (၇၀) အရြယ္ နီဂရိုး (Negro) အမ်ဳိးသမီးႀကီး အမေတာ္ ပိုလ္လတ္ဒ္ (Pollard) ေျပာတာကို ေျပာျပခ်င္တယ္။ တေန႔ သူ လမ္းေလွ်ာက္သြားေနတုန္း ဘတ္စ္ကား မစီးခ်င္ဘူးလားလုိ႔ ေမးၾကည့္ေတာ့။ “မစီးခ်င္ဘူး” လို႔ ေျပာတယ္။ အဲဒါနဲ႔ ေမးသူက “အမႀကီး … မေမာဘူးလား” လို႔ ေမးေတာ့ သူက ေလးနက္တည္ၿငိမ္စြာနဲ႔ “ေျခေထာက္ေတာ့ ေညာင္းတာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ငါ့လိပ္ျပာသန္႔တယ္” လို႔ ေျပာတယ္။ သေဘာကေတာ့ ဒီေန႔လယ္မွာ က်ေနာ္တုိ႔ ေျပာႏိုင္တာက က်ေနာ္တို႔ ေျခေထာက္ေတြ ေညာင္းခ်ိ ႔ကိုက္ခဲၾကေနေပမယ့္ က်ေနာ္တို႔ လိပ္ျပာသန္႔တယ္ (မေမာမပန္း၊ အားမာန္အျပည့္နဲ႔) ရွိေနပါတယ္။

က်ေနာ္တို႔တေတြ ဒီေနရာကို ေရာက္လာခဲ့မွာ မဟုတ္ဘူးလို႔ မလိုလားသူေတြက ေျပာဆိုခဲ့တယ္။ တခ်ဳိ ႔ေတြက ေျပာၾကေသးတယ္ က်ေနာ္တို႔ရဲ ႔ သက္မဲ့ခႏၶာကိုယ္ေတြပဲ ဒီေနရာကို ေရာက္ရွိလာလိမ့္မယ္တဲ့။ ကဲ အခုေတာ့ တကမာၻလံုး ေတြ႔ျမင္ၾကပါၿပီ က်ေနာ္တို႔ေတြ ဒီေနရာကို ေရာက္လာခဲ့ၿပီ။ ေနာက္ အင္အားႀကီးမားလွတဲ့ အယ္လာဘားမားျပည္နယ္ ႀကီးမားတဲ့ ျပည္သူ႔အင္အားေရွ ႔ က်ေနာ္တို႔တေတြ ေရာက္ခဲ့ပါၿပီ။ ဒီေတာ့ က်ေနာ္တို႔ေတြကို ဘယ္သူကမွ ဖိအားေပးၿပီး ဒီအေျခအေနကေန လွည့္ျပန္ဆုတ္ခြါသြားဖို႔ လုပ္လုိ႔မရဘူး။

အခုအျဖစ္က မေတာ္တဆ ျဖစ္ေပၚလာမႈ မဟုတ္ဘူး။ အေမရိကန္ႏိုင္ငံ သမိုင္းတေလွ်ာက္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ အႀကီးမားဆံုးေသာ လူထုခ်ီတက္ပြဲႀကီးေတြထဲက ဒီသပိတ္လႈပ္ရွားမႈကို အယ္လာဘားမားျပည္နယ္၊ ေမာင့္ဂိုမာရီၿမိဳ ႔မွာ အဆံုးသတ္လိုက္တာ။ ဟိုလြန္ခဲ့တဲ့ (၁၀) ႏွစ္ေလာက္က နီဂရိုး (*ဒီေန႔ အေမရိကန္ႏိုင္ငံမွာ လူမည္းမ်ားကို ခ်ဳိးႏိွမ္ေခၚဆိုတဲ့ ဒီအသံုးအႏႈန္းကို တရားဥပေဒအရ ေခၚဆိုျခင္း ခြင့္မျပဳ) လူမ်ဳိးမ်ား လြတ္ေျမာက္ေရးလႈပ္ရွားမႈအတြက္ တေခတ္ဆန္းသစ္မည့္ အေတြးအေခၚကို ဒီၿမိဳ ႔မွာ မ်ဳိးေစ့ခ်ခဲ့တယ္။ ေမာင့္ဂိုမာရီၿမိဳ ႔က နီဂရိုးေတြ တစုတစည္း ညီညီညြတ္ညြတ္နဲ႔ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ တရားမဲ့ ဖိႏိွပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ခဲ့သူေတြကို ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္ ဆန္႔က်င္ခဲ့တဲ့ အေမရိကန္ေတာင္ပိုင္းရဲ ႔ ေဗြေဆာ္ဦးၿမိဳ ႔ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဒီလႈပ္ရွားမႈေတြထဲက ေအာင္ျမင္ခဲ့တဲ့ ဘတ္စ္ကား မစီးေရး သပိတ္တိုက္ပြဲအျပင္ ဒီ အေတြးအေခၚ နည္းဗ်ဴဟာသစ္က ေသနတ္ေတြ၊ တုတ္ေတြထက္ အစြမ္းထက္ခဲ့တယ္။ နီဂရိုးေတြက အဲဒီ အၾကမ္းမဖက္ အာဏာဖီဆန္ေရး လမ္းစဥ္ကို ေတာင္ပိုင္းေဒသတေၾကာ သယ္ေဆာင္ၿပီး ရာဇဝင္ေမာ္ကြန္း တင္ေလာက္တဲ့ တုိက္ပြဲေပါင္းမ်ားစြာကို ဆက္တိုက္ဆင္ႏႊဲခဲ့ၾကတယ္။  အဲဒီ တိုက္ပြဲေတြက တႏိုင္ငံလံုး နဲ႔ ကမာၻႀကီးကို တုန္ဟည္းလႈပ္ခါ ႏိုးဆြေပးခဲ့တယ္။

အံ့ၾသဖို႔ေကာင္းပါတယ္။ တခ်ိန္လံုး အယ္လာဘားမားေျမမွာ ျပင္းထန္တဲ့ ဝိေရာဓိတုိက္ပြဲေတြ ျဖစ္ခဲ့ၿပီး ေအာင္ျမင္မႈေတြ ရွိခဲ့တယ္။ ေမာင့္ဂိုမာရီမွာ (Montgomery) ျဖစ္ခဲ့ၿပီးတဲ့ေနာက္၊ ရဲရင့္ေျပာင္ေျမာက္တဲ့ လူထုတိုက္ပြဲ ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္မႈေတြ မစၥစ္စီပီ (Mississippi) အာကန္ဆက္စ္ (Arkansas)၊ ေဂ်ာ္ဂ်ီရား (Georgia) နဲ႔ အျခားေနရာေဒသေတြမွာ ဆက္တုိက္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ အလြန္ဆိုးဝါးလွတဲ့ ခြဲျခားဆက္ဆံေရး စနစ္ဆိုးႀကီးကို ဘာမင္ဟန္ၿမိဳ ႔ (Birmingham) မွာ ထိပ္တိုက္ရင္ဆုိင္ အကဲစမ္း စိန္မေခၚခင္အထိ အေမရိကန္ႏိုင္ငံရဲ ႔ ဆင္ျခင္တံုအသိတရားက ငုပ္လွ်ဳိးပိတ္ဖံုးေနခဲ့တယ္။ ဘာမင္းဟန္ရဲ ႔ ထိတ္လန္႔ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္းတဲ့ ရက္စက္ၾကမ္းၾကုတ္မႈေတြကို လူးလိမ့္ခါးစီးခံေနရတဲ့ နီဂရိုးလူ႔အဖြဲ႔အစည္း နဲ႔ သူတုိ႔ေတြရဲ ႔ ထႂကြပုန္ကန္ အန္တုတြန္းလွန္တဲ့ ရဲစြမ္းသတိၱ စြမ္းပကားကို ျမင္ေတြ႔လိုက္ေတာ့မွ လူျဖဴအေမရိက သက္ဝင္လႈပ္ရွား ႏိုးထလာခဲ့တယ္။ ဒီေတာ့မွ လူဂုဏ္သိကၡာ အသိစိတ္ ဝင္လာတဲ့ အေမရိကန္လူထုက ဒီမုိကေရစီ ျဗဟၼစိုရ္တရားနဲ႔ ဘာမင္ဟန္မွာ စြန္းထင္ေနတဲ့ အရိပ္မည္းႀကီးကို ေဖ်ာက္ဖ်က္ႏိုင္မယ့္ အေျခခံလူ႔အခြင့္အေရး တရားဥပေဒ ျပင္ဆင္ျပဌာန္း ေရးဆြဲဖို႔ လႊတ္ေတာ္ကို ဖိအားေပးၾကတယ္။

၁၉၆၄ ျပည္သူ႔အခြင့္အေရး တည္ဆဲဥပေဒ က နီဂရိုးေတြကို ရသင့္ရထိုက္တဲ့ လူဂုဏ္သိကၡာတခ်ဳိ ႔ ေပးခဲ့ေပမယ့္ ဆႏၵမဲ ေပးပိုင္ခြင့္ မရေတာ့ ေခၽြးသိပ္ထားတဲ့ နားလွည့္ပါးရိုက္ ရပိုင္ခြင့္မ်ဳိး ျဖစ္ခဲ့တယ္။

တကယ္ေတာ့ အၾကမ္းမဖက္ ဆန္႔က်င္လႈပ္ရွားမႈဆိုတာ ဓါးအိမ္တြင္းမွ ဓါးကိုဆြဲထုတ္ တပ္လွန္႔လိုက္သလို လူ႔အဖြဲ႔အစည္းတခုလံုးကို ရန္သူကို ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္ဖို႔ ေဆာ္ၾသလိုက္ျခင္းျဖစ္တယ္။ မၾကာခင္ ေပ်ာက္ကြယ္ခ်ဳပ္ၿငိမ္းေတာ့မယ့္ ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ လူမဆန္လုပ္ရပ္ အမိန္႔၊ ညည္းတြားဟစ္ေအာ္သံ တခါထြက္ေပၚလာတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဆဲလ္မာ၊ အယ္လာဘားမားတို႔က လူသားက်င့္ဝတ္ ဂုဏ္သိကၡာ ကိုယ္စားျပဳ၊ ထြန္းလင္းေတာက္ပေသာ ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ေရာင္ျခည္ ျဖစ္လာခဲ့တယ္။ အေမရိကန္ရဲ ႔ ဆုိးဝါးလွတဲ့ပံုရိပ္ အေမွာင္လမ္းမထဲ ပုန္းလွ်ဳိးကြယ္လွ်ဳိး ေခ်ာင္းခိုေနခ်ိန္မွာ၊  အေမရိကန္ေတြရဲ ႔ ေကာင္းတဲ့ ပင္ကိုအသိစိတ္ဓါတ္ ႏိုင္ငံတဝွမ္း သက္ဝင္လႈပ္ရွား ျပန္႔ႏံွလႊမ္းၿခံဳလာခဲ့တယ္။ အေမရိကန္သမုိင္းမွာ တႀကိမ္တခါမွ မရွိခဲ့တဲ့ လူမ်ဳိး၊ ဘာသာေပါင္းစံုက ဘုန္းေတာ္ႀကီးေတြ၊ ႏိုင္ငံတနံတလ်ားက လူထုလူတန္းစားအလႊာေပါင္းစံု တစုတေဝး ဆဲလ္မာၿမိဳ ႔ကို ေရာက္ရွိလာၾကၿပီး လာမယ့္ေဘးေျပးေတြ႔ ေတာ္လွန္တိုက္ပြဲဝင္ေနတဲ့ နီဂရိုးေတြနဲ႔ လက္တြဲပူးေပါင္းလာတာ ဂုဏ္ယူေလးစားဖုိ႔ေကာင္း၊ အလြန္တရာ က်ေနာ္တုိ႔ စိတ္ဓါတ္ခြန္အားကို ျဖည့္ဆည္းျမွင့္တက္ေပးခဲ့တယ္။

အလြန္ေသးငယ္လွတဲ့ ဆဲလ္မားၿမိဳ ႔ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းအတြင္းမွာ ျဖစ္ေပၚခဲ့တဲ့ ဓမၼ နဲ႔ အဓမၼ အားၿပိဳင္မႈကေန အဟုန္ႀကီးမားတဲ့ လႈပ္ရွားမႈႀကီးအသြင္ ႏိုင္ငံတဝွမ္း ကူးဆက္ခဲ့တယ္။ ေတာင္ပိုင္းအရပ္ေဒသမွာ ေမြးဖြားခဲ့တဲ့ သမၼတႀကီးက ႏိုင္ငံသားေတြရဲ ႔ လိုအင္ဆႏၵကို သိျမင္ခံစားနားလည္ၿပီး ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတေယာက္အေနနဲ႔ ေျပာဆိုခဲ့တဲ့ သမိုင္းတင္က်န္ရစ္ခဲ့မယ့္ မိန္႔ခြန္းထဲမွာ လူ႔အခြင့္အေရးအတြက္ အေလးအနက္ထား ေမတၱာရပ္ခံၿပီး၊ သူ႔အေနနဲ႔ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ရွင္သန္ေနတဲ့ စက္ဆုပ္ရြံမုန္းဖြယ္ေကာင္းတဲ့ စနစ္ဆိုးကို ဖယ္ဒရယ္အစိုးရရဲ ႔ အာဏာလုပ္ပိုင္ခြင့္နဲ႔ ဖယ္ရွားစြန္႔ပစ္ဖို႔ ကတိကဝတ္ျပဳ ေျပာဆိုခဲ့တယ္။ ၿပီးေတာ့ ႏုိင္ငံရဲ ႔ အသိဝိညာဥ္ကို လႈပ္ႏိႈးလိုက္တဲ့ နီဂရိုးေတြရဲ ႔ ရဲစြမ္းသတိၱကို တေလးတစား ခ်ီးက်ဴးေထာပနာျပဳခဲ့တယ္။

က်ေနာ္တုိ႔ဖက္ကလဲ အယူမွားအေတြးမွား၊ မ်ဳိးရိုးအခြင့္ထူးခံ ရပိုင္ခြင့္ေတြကို စြန္႔လႊတ္ၿပီး ဒီမုိကေရစီ တန္းဖိုးေတြကို ရင္ဝယ္ပိုက္ကာ မေၾကာက္မရြံ က်ေနာ္တို႔ေတြနဲ႔ လာေရာက္ပူးေပါင္းလက္တြဲၾကတဲ့ လူျဖူအေမရိကန္ေတြကို တေလးတစား လက္ကမ္းႀကိဳဆိုရမယ္။ ေမာင့္ဂိုမာရီ မွ ဘာမင္ဟန္၊ ဘာမင္ဟန္ မွ ဆဲလ္မား၊ ဆဲလ္မား မွ ေမာင့္ဂိုမာရီ ေခါက္တံုေခါက္ျပန္ ခ်ီတက္ခဲ့ရတဲ့ ကႏၱာရ ခရီးၾကမ္းႀကီးကို က်ေနာ္တို႔ ျဖတ္ေက်ာ္ၿပီး ပိတ္ဖံုးေနခဲ့တဲ့ အေမွာင္ထုေအာက္မွ ရုန္းထြက္ခဲ့ၾကတယ္။ အယ္လာဘားမားမွာ အဲဒီ မေကာင္းဆိုးဝါးမိစၥာကို အသက္ျပန္သြင္း၊ ခုခံကာကြယ္ဖုိ႔ ႀကိဳးစားခဲ့ၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ အယ္လားဘားမားျပည္နယ္ရဲ ႔ ဖုန္တေထာင္ေထာင္ထေနတဲ့ လမ္းေတြေပၚမွာ (မိစၥာစနစ္ဆိုး) အသက္ရႈမြန္းၾကပ္ ဇီဝိန္ခ်ဳပ္ၿငိမ္းခဲ့တယ္။ ဒီေန႔လယ္ လူႀကီးမင္းတုိ႔ကို က်ေနာ္ ခိုင္ခိုင္မာမာ ေျပာႏိုင္တာက အယ္လာဘားမားျပည္နယ္ရဲ ႔ အသားအေရာင္ ခြဲျခားမႈ စနစ္ဆိုးႀကီး အခုေတာ့ ဖုတ္လိႈက္ဖုတ္လိႈက္ အသက္ငင္ေနပါၿပီး၊ မေသခ်ာတဲ့တခ်က္ကေတာ့ ခြဲျခားဆက္ဆံေရးဝါဒီေတြ (ပုပ္သိုးေဆြးေျမ့ေနတဲ့ အတိတ္ေဟာင္းကို ျပန္လွည့္ခ်င္သူေတြ) နဲ႔ ျပည္နယ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဳး ဝဲလ္ေလ့စ္ (Wallace) တို႔ရဲ ႔ ေနာက္ဆံုး စ်ာပနာအတြက္ ဘယ္ေလာက္ အကုန္အက်ခံ လုပ္ၾကမလဲဆိုတာပါ။

ျပန္လည္တည္ေဆာက္ေရးကာလ ကုန္ဆံုးခါနီးမွာ အလြန္ထူးျခားတဲ့ အျဖစ္အပ်က္တခု ျဖစ္ခဲ့တယ္။ အဲဒီျဖစ္ရပ္ကို သာမန္လူထု လူတန္းစားမ်ားအက်ဳိး ေရွ ႔ရႈတဲ့ လူထုလႈပ္ရွားမႈႀကီးလုိ႔ အမ်ားကသိၾကတယ္။ အဲဒီလႈပ္ရွားမႈႀကီးရဲ ႔ ဦးေဆာင္သူေတြက ဆင္းရဲသား လူျဖူလူထုႀကီး နဲ႔ ေက်းကၽြန္ေဟာင္းေတြကို ကိုယ္က်ဳိးၾကည့္ ေရွးရိုးစြဲဓနရွင္ေတြရဲ ႔ လွည့္ျဖားလႊမ္းမိုးမႈ၊ အကြပ္အညႇပ္ေအာက္က ရုန္းထြက္ႏိုးထဖို႔ လံႈေဆာ္စည္းရံုးခဲ့တယ္။ ဒါ့အျပင္ နီဂရိုး နဲ႔ လူျဖူလူထုႀကီးကို မဲေပးႏိုင္တဲ့ အက်ဳိးတူအုပ္စုအျဖစ္ ဆြဲေဆာင္စုစည္းၿပီး သာမန္လူတန္းစား၊ ဆင္းရဲသားမ်ားအက်ဳိး၊ ရပိုင္ခြင့္မ်ားကို မၾကည့္တဲ့ ေရွးရိုးစြဲအုပ္စုကို ေတာင္ပိုင္း ႏိုင္ငံေရးအာဏာမွ ဖယ္ရွားျပစ္ဖို႔ ၿခိမ္းေျခာက္လုပ္ေဆာင္ခဲ့တယ္။

ဒါကို တုံ႔ျပန္တဲ့အေနနဲ႔ ေတာင္ပိုင္းအထက္တန္းလႊာ ေရွးရိုးစြဲဓနရွင္ေတြက လူ႔အဖြဲ႔အစည္းကို ကန္႔သတ္ခြဲျခားဖုိ႔ကို ခ်က္ခ်င္း စတင္လုပ္ေဆာင္ခဲ့တယ္။ အခု က်ေနာ္ေျပာမွာကို အေလးအနက္ထား လုိက္နာေစခ်င္တယ္။ လူမ်ဳိးေရး၊ အသားအေရာင္ ခြဲျခားဆက္ဆံေရး နဲ႔ မဲေပးခြင့္ ပိတ္ပင္ခံထားရတဲ့ မူလဇစ္ျမစ္ကို သိျမင္ဖို႔ အလြန္အေရးႀကီးတယ္။ သူတို႔ ထိန္းခ်ဳပ္ထားတဲ့ မီဒီယာနဲ႔ လူျဖဴႀကီးစိုးေရးဝါဒကို အသက္ဆက္ခဲ့တယ္။ ေသြးခြဲမိႈင္းတိုက္ခံ ဆင္ရဲသားလူျဖဴေတြရဲ ႔ အတြင္းစိတ္သ႑ာန္မွာ လူျဖဴက တျခား အသားအေရာင္ကြဲ လူမ်ဳိးေတြထက္ ျမင့္ျမတ္တယ္ဆိုတဲ့ အေတြးမွားနဲ႔ လူထုလႈပ္ရွားမႈႀကီးထဲ မပါဝင္ေအာင္ ဟန္႔တားပိတ္ပင္ခဲ့တယ္။ ၿပီးေတာ့ သူတုိ႔ႀကိဳးကိုင္ထားတဲ့ ေတာင္ပိုင္းဥပေဒေတြ ျပင္ဆင္ၿပီး နီဂရိုးလူမည္းေတြနဲ႔ လူျဖူေတြ တန္းတူဆက္ဆံ ေရာေႏွာသြားလာ ေနထိုင္မႈကို ရာဇဝတ္မႈအျဖစ္ ျပဌာန္းခဲ့တယ္။ ဒီလို တရားမဲ့နည္းလမ္းနဲ႔ (၁၉) ရာစု အေစာပိုင္းကာလ လူထုလႈပ္ရွားမႈႀကီးကို ၿဖိဳခြဲဖ်က္ဆီး ေခ်မႈန္းခဲ့တယ္။

ေက်းကၽြန္ေခတ္တုန္းက ေျပာဆိုခဲ့တာရွိတယ္ … လူျဖဴက ကမာၻႀကီးကို သိမ္းယူသြားၿပီး၊ နီဂရိုးကို တမန္ေတာ္ေယရႈ ေပးတယ္။ ျပန္လည္တည္ေဆာက္ေရးကာလမွာ ေတာင္ပိုင္း အထက္တန္းလႊာ ဓနရွင္ေတြက ကမာၻႀကီးကို ယူၿပီး၊ ေအာက္ေျခ ဆင္းရဲသား လူျဖဴကို ဂ်င္မ္ခရို (Jim Crow*) ေပးလိုက္တယ္။ ဗိုက္ေဟာင္းေလာင္းနဲ႔ ဆာေလာင္မြတ္သိပ္ ငိုေႂကြးေနတဲ့ ဒီ ငမြဲလူျဖဴ စားစရာမရွိေတာ့ ဂ်င္မ္ ခရို ကို စားျပစ္လုိက္တယ္။ အဲဒီေနာက္ လူျဖဴရဲ ႔ အတြင္းစိတ္သ႑ာန္မွာ သူ႔ဘဝအေျခအေန ဘယ္ေလာက္ဆုိးဝါး စုတ္ခ်ာေနအံုး (ေဇာ္ဂ်ီဖိုဝင္သား စားထားရသလိုေပါ့) သူက လူျဖဴတစ္ေယာက္ျဖစ္တယ္၊ လူမည္း (တျခားအသားအေရာင္ေတြ) ထက္ သာတယ္၊ ျမတ္တယ္လို႔ စြဲမွတ္ခဲ့တယ္။ သူ႔ဝင္ေငြ တပဲေျခာက္ျပားနဲ႔ မေကၽြးေမြးႏိုင္လို႔ အာဟာရခ်ဳိ ႔တဲ့ တဂ်ီဂ်ီငိုေႂကြးေနတဲ့ သူ႔ကေလးေတြကို ဂ်င္မ္ခရို ဆုိင္ဘုတ္ေတြ ခ်ိတ္ထားတဲ့ ေစ်းဆိုင္ေတြ၊ ဘတ္စ္ကားေတြ၊ လမ္းေတြ၊ အေဆာက္အဦးေတြကိုျပၿပီး ေခ်ာ့ေမာ့လွည့္စားခဲ့တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ သူ႔ကေလးေတြကိုလည္း ဂ်င္မ္ ခရို ေကၽြးၿပီး သူတုိ႔ရဲ ႔ ႏုနယ္လွတဲ့ စိတ္အျမင္အေတြးကို ျဖားေယာင္းဖ်က္ဆီးခဲ့တယ္။

* ဂ်င္မ္ခရို ဆိုတာ လူမည္းနီဂရိုေတြကို ႏိွမ္ခ် ခြဲျခားဆက္ဆံဖို႔ လူျဖဴေတြ ဖန္တီးခဲ့တဲ့ ဥပေဒ။ ဒီ ဂ်င္မ္ခရို ဥပေဒနဲ႔ လူျဖဴ-လူမည္း တန္းတူညီတူ အခြင့္အေရးေတြကို ႏွစ္ေပါင္းရာေက်ာ္ ပယ္ဖ်က္တားျမစ္ခဲ့ၿပီး လူျဖဴေတြက လူမည္း၊ တျခားလူမ်ဳိး အသားအေရာင္ေတြထက္ ျမင့္ျမတ္ၿပီး အထက္တန္းလႊာအုပ္စု။ လူျမင္ကြင္းမွာ၊ စားေသာက္ဆိုင္ေတြမွာ လူျဖဴ နဲ႔ လူမည္း အတူတူ စားေသာက္သြားလာျခင္း၊ ရုပ္ရွင္ရံုကပြဲရံုထဲမွာ အတူတြဲထိုင္ျခင္း၊ မီးရထား၊ ကား၊ ဘတ္စ္ကားေတြေပၚမွာ အတူထိုင္စီးျခင္း – လူျဖူက ေရွ ႔မွာထိုင္ၿပီး လူမည္းေတြက ေနာက္ဘက္က ဝင္တက္ထိုင္ရၿပီး၊ လူျဖဴကို ထိုင္ခံုဦးစားေပးရ၊ မဝင္ရ၊ မလုပ္ရတဲ့ တားျမစ္ခ်က္မ်ားစြာနဲ႔ ခြဲျခားဆက္ဆံတဲ့ စက္ဆုပ္ရြံမုန္းစရာ လူျဖဴဝါဒ ႀကီးစိုးေရး၊ လူမည္းေတြကို လူရာမသြင္းတဲ့ တရားမဲ့ ဥပေဒ။

ဒီလိုနဲ႔ နီဂရိုး နဲ႔ လူျဖဴ လူထုႀကီး တန္းတူညီတူ လြတ္လပ္စြာ မဲေပးပိုင္ခြင့္ လႈပ္ရွားလံႈေဆာ္မႈႀကီးက သူတို႔အာဏာပိုင္စိုးမႈကို ၿခိမ္းေျခာက္သလို ျဖစ္လာတာေၾကာင့္ လူတန္းစား ခြဲျခားေရးစနစ္ကို ဆက္လက္ကိုင္စြဲခဲ့တယ္။ ေငြေၾကးခ်မ္းသာတဲ့ ေရွးရိုးစြဲ ေတာင္ပိုင္းဓနရွင္ေတြ နဲ႔ ဆင္းရဲသားလူျဖဴေတြၾကား ခြဲျခားဆက္ဆံခဲ့တယ္။ ေတာင္ပိုင္းႏွစ္ျခင္းဘုရားေက်ာင္းေတြကို ခရစ္ယာန္ဘာသာမွ ခြဲထုတ္ခဲ့တယ္။ နီဂရိုးကို အားလံုးနဲ႔ ခြဲျခားခဲ့တယ္။ ဒီလုိလုပ္ရတာက နီဂရိုး နဲ႔ လူျဖူ လူထုႀကီးေတြ တစထက္တစ စုစည္းညီညႊတ္လာၿပီး က်ယ္ျပန္႔ေသာ လူ႔အဖြဲ႔အစည္း၊ ႀကီးႏိုင္ငယ္ညႇဥ္း မရွိတဲ့ တရားမွ်တေသာ လူ႔အဖြဲ႔အစည္း၊ ေလာဘတရား နဲ႔ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈ ေပ်ာက္ကြယ္ၿပီး လံုေလာက္ျပည့္စံုေသာ လူ႔အဖြဲ႔အစည္း၊ လူတဦးအေပၚတဦး လူ႔ဂုဏ္သိကၡာကို ေလးစားတန္းဖုိးထားတဲ့ ညီအကိုေမာင္ႏွမ စိတ္ဓါတ္ရွိတဲ့ လူ႔အဖြဲ႔အစည္း ရွိလာဖို႔စတဲ့ ထြက္ရပ္လမ္းေတြေၾကာင့္ ျဖစ္တယ္။

ဒီေန႔ ဆဲလ္မားၿမိဳ ႔ကို ေျပာခ်င္တာက၊ ဒီေန႔ အယ္လာဘားမားျပည္နယ္ကို ေျပာခ်င္တာက။ ဒီေန႔ အေမရိကန္ ျပည္သူလူထုနဲ႔ ကမာၻ႔ႏိုင္ငံအသီးသီးကို ေျပာခ်င္တာက က်ေနာ္တုိ႔ ေက်ာခိုင္းလွည့္ျပန္မွာ မဟုတ္ဘူး။ က်ေနာ္တို႔ ဆက္လက္ခ်ီတက္ၿမဲ ခ်ီတက္ေနမယ္။

က်ေနာ္တို႔ ဆက္လက္ခ်ီတက္ေနၿပီး၊ လူမ်ဳိးေရးခြဲျခားမႈ လိႈင္းတံပိုးက က်ေနာ္တို႔ကို မရပ္တန္႔ႏိုင္ဘူး။ က်ေနာ္တုိ႔ ဆက္လက္ခ်ီတက္ေနတယ္ … က်ေနာ္တို႔ရဲ ႔ ဘုရားေက်ာင္းေတြကို မီးရိႈ ႔ဖ်က္ဆီးၿပီး မဟန္႔တားႏိုင္ပါဘူး။ က်ေနာ္တို႔ အိမ္ေတြကို ဗံုခြဲတိုက္ခိုက္ၿပီး မတားဆီးႏိုင္ဘူး … က်ေနာ္တို႔ ဆက္လက္ခ်ီတက္ေနတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေတြ၊ လူငယ္ေတြကို ရိုက္ႏွက္သတ္ျဖတ္လို႔လည္း က်ေနာ္တို႔ လမ္းလႊဲမသြားဘူး။ လက္ကိုင္တုတ္ ရာဇဝတ္အက်ဥ္းသား လူသတ္သမားေတြလႊတ္ၿပီး ၿခိမ္းေျခာက္လို႔လဲ က်ေနာ္တုိ႔ မၿဖံဳပါဘူး … က်ေနာ္တုိ႔ ဆက္လက္ ခ်ီတက္ၿမဲ ခ်ီတက္ေနမယ္။ ဧရာမစစ္တပ္ေတြနဲ႔ တားျမစ္လို႔လဲ က်ေနာ္တုိ႔ကို မရပ္တန္႔ဘူး။ က်ေနာ္တုိ႔ လြတ္ေျမာက္နယ္ေျမသို႔ ဆက္လက္ခ်ီတက္မယ္။

အေမရိကန္အိပ္မက္ “လူသားအားလံုးကို (ဘုရားရွင္က) တူညီစြာ ဖန္ဆင္းခဲ့တယ္ (All men are created equal)”  ရွင္သန္လာဖို႔ ေအာင္ပြဲရတဲ့အထိ က်ေနာ္တုိ႔ ဆက္လက္ခ်ီတက္ၾကမယ္။ စုတ္စုတ္ျပတ္ျပတ္ လူေနမႈအဆင့္အတန္း (ဝါ) ခၽြတ္ၿခံက်ေနတဲ့ လူ႔အဖြဲ႔အစည္း နဲ႔ စီးပြားေရး အေျခအေနေတြ ၾကက္ေပ်ာက္ငွက္ေပ်ာက္ ကြယ္ေပ်ာက္ၿပီး၊ နီဂရိုးေတြ နဲ႔ လူျဖဴေတြ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္၊ လံုၿခံုသန္႔ရွင္းစြာနဲ႔ အတူယဥ္တြဲ အဆင့္အတန္း မခြဲျခား ေနထိုင္ႏိုင္တဲ့အထိ က်ေနာ္တုိ႔ ခ်ီတက္ၾကစို႔။

လူလူခ်င္း ခြဲျခားႏိွမ့္ခ်ထားတဲ့ ပညာေရးစနစ္ (ေရွးရိုးစြဲ အေတြးအေခၚ အယူမွားေတြ) ကို အတိတ္မွာ ခ်န္ထားခဲ့ၿပီး လူ႔အဖြဲ႔အစည္းကို ေကာင္းက်ဳိးျပဳမယ့္ ပညာေရးစနစ္ကို ေက်ာင္းခန္းေတြထဲမွာ နီဂရိုးေတြ နဲ႔ လူျဖူေတြ အတူယွဥ္တြဲ သင္ၾကားႏုိင္တဲ့အထိ က်ေနာ္တုိ႔ ခ်ီတက္ၾကစို႔။

ဘယ္မိဘမွ ကိုယ့္သားသမီးေတြ ဝမ္းစာအတြက္ ထမင္းတႏုပ္ ေလွ်ာ့စားၿပီးေနရတဲ့ ဒုကၡဆင္းရဲတြင္းမွ ရုန္းထြက္ႏိုင္တဲ့အထိ က်ေနာ္တို႔ ဆက္လက္ ခ်ီတက္ၾကစို႔။

ၿမိဳ ႔ရြာေတြမွာ တလမ္းဝင္ တလမ္းထြက္ မရွိတဲ့အလုပ္ကို လိုက္လံရွာေဖြကာ ဆာေလာင္ မြတ္သိပ္ေနတဲ့ ဆင္းရဲသားေတြ ေမွးမိွန္ေပ်ာက္ကြယ္တဲ့အထိ က်ေနာ္တို႔ ဆက္လက္ ခ်ီတက္ၾကစို႔။

မစၥစ္စီပီတဝိုက္မွာ ပိန္ကပ္တြန္႔ရႈံ ႔ေနတဲ့ ဝမ္ဗိုက္ေတြကို ျဖည့္ဆည္းဖို႔ နဲ႔ အပါလာခ်ီ (Appalachia – ေတာင္ဘက္ကေန အေရွ ႔ဘက္အျခမ္းတေၾကာ) ေဒသမွာ စြန္႔ပစ္ထားတဲ့ စက္ရံုအလုပ္ရံုေတြကို ျပန္လည္အသက္သြင္း လည္ပတ္ေစၿပီး၊ ေရမရွိမီးမရိွ ပူေလာင္အိုက္စပ္ ၿပိဳက်ပ်က္စီးေနတဲ့ ဆင္းရဲသားရပ္ကြက္ေတြရဲ ႔ လူေနမႈဘဝအေျခအေနကို ျပန္လည္ျပဳျပင္တည္ေဆာက္ႏိုင္တဲ့အထိ က်ေနာ္တုိ႔ ဆက္လက္ ခ်ီတက္ၾကစို႔။

လူမ်ဳိးေရးခြဲျခား မုန္းတီးဖိႏိွပ္မႈအေပၚ အျမတ္ထုတ္ေနသူေတြ ႏိုင္ငံေရးဇာတ္ခံုေပၚက ကြယ္ေပ်ာက္သြားတဲ့အထိ က်ေနာ္တို႔တေတြ မဲေပးခြင့္ ရရိွေရးအတြက္ ဆက္လက္ခ်ီတက္ၾကစို႔။

အစြန္းေရာက္ အယူမွား၊ အေတြးမွားကို စြဲကိုင္က်ဴးလြန္ေနၾကတဲ့ ေသြးဆာေလာင္ေနတဲ့ လူရမ္းကားေတြကို ေကာင္းေသာအက်င့္၊ စည္းကမ္းေသဝပ္တဲ့ (တရားဥပေဒ ေလးစားလိုက္နာတ့ဲ) ႏိုင္ငံသူႏိုင္ငံသားေတြအျဖစ္ အသြင္ေျပာင္းလဲႏုိင္တဲ့အထိ က်ေနာ္တုိ႔ မဲေပးခြင့္ ရရိွေရးအတြက္ ဆက္လက္ခ်ီတက္ၾကစို႔။

ေဝၚေလစ္ (Wallaces – လူမ်ိဳးခြဲျခားေရးဥပေဒကို ျခယ္လွယ္ႀကိဳးကိုင္ အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့တဲ့ ေဂ်ာ္ဂ်ီရားျပည္နယ္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဳး ေဂ်ာ့ခ်္ ေဝၚေလ့စ္ (George Wallace) ကို ရည္ရြယ္ျခင္း) လို လူစားမ်ဳိးေတြ ဆိတ္သုဥ္းကြယ္ေပ်ာက္သြားခ်ိန္အထိ က်ေနာ္တို႔ မဲေပးခြင့္ ရရိွေရးအတြက္ ဆက္လက္ခ်ီတက္ၾကစို႔။

အမွန္တရားအတြက္ အေၾကာက္တရားကင္းမဲ့သူ၊ သနားၾကင္နာမႈကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးၿပီး၊ မိမိကိုယ္ကိုယ္ မာန္စြယ္ခ်ဳိႏိွမ့္ကာ ဘုရားသခင္ရဲ ႔ အလုိေတာ္အတိုင္း လုိက္နာေလွ်ာက္လွမ္းရဲတဲ့ ပုဂၢိဳလ္မ်ုိးေတြကို ၿမိဳ ႔နယ္ေကာင္စီေတြ၊ ျပည္နယ္ဥပေဒျပဳအဖြဲ႔ေတြ၊ အေမရိကန္ကြန္ဂရက္တို႔ကို ေစလႊတ္ႏိုင္တဲ့အထိ က်ေနာ္တို႔ မဲေပးခြင့္ ရရိွေရးအတြက္ ဆက္လက္ခ်ီတက္ၾကစို႔။

အယ္လာဘားမား တၿမိဳ ႔လံုးမွာရွိတဲ့ ဘုရားသခင္ရဲ ႔ ကေလးေတြအားလံုး ဒီေျမေပၚမွာ လူ႔ဂုဏ္သိကၡာအျပည့္နဲ႔ ေလွ်ာက္လွမ္းႏိုင္တဲ့အထိ က်ေနာ္တုိ႔ မဲေပးခြင့္ ရရိွေရးဖို႔ ဆက္လက္ခ်ီတက္ၾကစို႔။

တုိက္ပြဲက က်ေနာ္တို႔ လက္ထဲမွာပါ။ က်ေနာ္တုိ႔႔အေနနဲ႔ အၾကမ္းမဖက္တဲ့ အာဏာဖီဆန္ေရးလမ္းစဥ္ကို အခုိင္အမာစြဲကိုင္ၿပီး အျမင့္မားဆံုး လူထုလႈပ္ရွားမႈႀကီးနဲ႔ ဆက္လက္ တုိက္ပြဲဝင္သြားၾကမယ္။ ေရွ ႔မွာ ႀကံဳေတြ႔ရမယ္ ခရီးလမ္းက မေျဖာင့္ျဖဴးဘူး။ ႀကံဳေတြ႔ရင္ဆိုင္ေနတဲ့ ျပႆနာဒုကၡေတြကို အျမန္ေျဖရွင္းေပးႏုိင္တဲ့ အေကာင္းဆံုးနည္းလမ္းေတြ မရွိေသးဘူး။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ က်ေနာ္တို႔ ဆက္လက္ ခ်ီတက္ၾကမယ္။

တိုင္းသူျပည္သား၊ ႏိုင္ငံသူႏုိင္ငံသားေတြ အထူးသတိျပဳပါ။ တုိက္ပြဲက က်ေနာ္တုိ႔ လက္ဝယ္မွာ ရွိေနပါတယ္။ မစၥစ္စီပီ၊ အယ္လာဘားမား နဲ႔ အေမရိကန္ႏိုင္ငံ တဝွမ္းလံုးက တုိက္ပြဲေတြ က်ေနာ္တုိ႔ လက္ထဲမွာပါ။

ဒီေန႔ အယ္လာဘားမား သတင္းစာေခါင္းႀကီးေတြမွာ “မာတင္လူသားကင္း၊ SCLC (Southern Christian Leadership Conference – ေတာင္ပိုင္း ခရစ္ယာန္ေခါင္းေဆာင္မ်ားအဖြဲ႔), SNCC (Student Nonviolent Coordinating Committee – ေက်ာင္းသား အၾကမ္းမဖက္ လႈပ္ရွားေရး ေကာ္မတီ)၊  ႏိုင္ငံသားအခြင့္အေရး ေသြးထိုးလံႈ ႔ေဆာ္သူေတြ၊ ဆူပူလံႈ႔ေဆာ္သူေတြ၊ လူျဖဴ ခရစ္ယာန္ဘုန္းေတာ္ႀကီးေတြ၊ အလုပ္သမားေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ ေက်ာင္းသားေတြ ဘယ္အခ်ိန္ဘယ္အခါမွ က်ဳပ္တို႔ ကြန္ျမဴနီတီ (လူ႔အဖြဲ႔အစည္း) က ထြက္ခြါၿပီး၊ အယ္လာဘားမားၿမိဳ ႔ကို မူလ ပံုမွန္ပကတိ အေျခအေန (ဘိုေနၿမဲ က်ားေနၿမဲ) ျပန္ေရာက္ေစမလဲ” လို႔ ညည္းတြားေျပာဆိုသံကို ၾကားသိပါတယ္။

အယ္လာဘားမားၿမိဳ ႔ကေန ဒီေန႔ညေနမွာပဲ က်ေနာ္ ထြက္ခြါသြားခ်င္ပါတယ္လုိ႔ သတင္းစကားပါးလိုပါတယ္။ အဲဒီလိုေတာ့ က်ေနာ္တို႔ မလုပ္ခ်င္ပါ။ ဒီလုိမ်ဳိး မူလ ပံုမွန္ပကတိ အေျခအေန ျပန္ေရာက္ေအာင္ က်ေနာ္တုိ႔ ခြင့္ျပဳမွာ မဟုတ္ဘူး။ က်ေနာ္တို႔ သိပါတယ္ … မရီအြန္ (Marion) ၿမိဳ ႔ရဲ ႔ အရင္မူလ ပံုမွန္ပကတိ အေျခအေနဆိုတာ ဂ်င္မီ လီ ဂ်က္ဆင္ (Jimmy Lee Jackson) ကို ရက္ရက္စက္စက္ တရားမဲ့ သတ္ျပစ္လိုက္တာမ်ဳိး။ ဘာမင္ဟန္ၿမိဳ ႔ရဲ ႔ အရင္မူလ ပံုမွန္ပကတိ အေျခအေနဆိုတာ တနဂၤေႏြေန႔ နံနက္ခင္းမွာ ဘုရားေက်ာင္းကို ေရာက္လာခဲ့ၾကတဲ့ အလြန္ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ အျပစ္မဲ့ မိန္းကေလး (၄) ေယာက္ကို သတ္ျဖတ္တာမ်ဳိး။ အေဝးေျပးလမ္းမႀကီး (၈၀) ေပၚက ပုံမွန္အေျခအေနဆိုတာ တရားမွ်တမႈအတြက္ လက္နက္မဲ့ ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္း ခ်ီတက္ဆႏၵျပေနသူေတြကို ျပည္နယ္ေစာင့္တပ္ေတြက မ်က္ရည္ယိုဗံုးေတြနဲ႔ ပစ္ခတ္၊ ျမင္းေတြနဲ႔တိုက္၊ တုတ္ေတြနဲ႔ ရိုက္ႏွက္ၿဖိဳခြဲတာမ်ဳိး။ အယ္လာဘားမားျပည္နယ္ ဆဲလ္မာၿမိဳ ႔ ေကာ္ဖီဆုိင္တဆိုင္မွာ ဘုန္းေတာ္ႀကီး ဂ်ိမ္းစ္ ရီဖ္ (Rev. James Reeb) ကို လူမဆန္စြာ သတ္ျဖတ္တိုက္ခိုက္ခဲ့တာမ်ဳိးလား။

(သူတို႔ေျပာတဲ့) ပိုေနၿမဲ က်ားေနၿမဲဆိုတာ မဟာသမုဒၵရာႀကီးအမွ် ေပါမ်ားလွတဲ့ ရုပ္ဝထၳဳေတြၾကား ဘာမွစားစရာမရွိတဲ့ အထီးက်န္ ကၽြန္းကေလးေပၚမွာ ငတ္ျပတ္ေနတဲ့ နီဂရိုးေတြရဲ ႔ ဘဝမ်ုိးလား။ အယ္လာဘားမားျပည္နယ္တေၾကာမွာ နီဂရိုေတြကို တန္တူ မဲေပးခြင့္မရေအာင္ တားျမစ္ထားတာမ်ဳိးလား။ က်ေနာ္တို႔အေနနဲ႔ အယ္လာဘားမားကို အရင္မူလ ပံုမွန္ပကတိ အေျခအေနမ်ဳိး ျပန္ေရာက္ေအာင္ လုပ္ခြင့္ျပဳမွာ မဟုတ္ဘူး။

က်ေနာ္တုိ႔ လက္ခံႏိုင္တဲ့ တခုတည္းေသာ ပံုမွန္အေျခအေနဆိုတာ ဘုရားသခင္ရဲ ႔ ေစာင့္ေရွာက္ေသာ ကေလးေတြရဲ ႔ လူ႔ဂုဏ္သိကၡာ တန္းဖိုးကို အသိအမွတ္ျပဳတဲ့အခါ။ က်ေနာ္တုိ႔ လက္ခံႏိုင္တဲ့ တခုတည္းေသာ ပံုမွန္အေျခအေနဆိုတာ တရားမွ်တမွဳ ေရစီးေၾကာင္းဟာ သမာဓိဆုိတဲ့ ေခ်ာင္းမႀကီးထဲကုိ အရွိန္အဟုန္နဲ႔ စီးဝင္ႏိုင္တဲ့အခါ။ က်ေနာ္တုိ႔ လက္ခံႏိုင္တဲ့ တခုတည္းေသာ ပံုမွန္အေျခအေနဆိုတာ ညီအရင္းအကို စိတ္ဓါတ္ခြန္အား၊ စစ္မွန္ေသာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊ တရားမွ်တမႈေတြ ရွိလာတဲ့အခါ။

ဒီေန႔ေန႔လယ္ကေန ေရွ ႔ဆက္ၿပီး က်ေနာ္တို႔ေတြ ေရွ ႔ကထက္ပိုၿပီး ဒီလူထုလႈပ္ရွားမႈႀကီးကို အၾကမ္းမဖက္နည္းနဲ႔ ဆက္လက္ဆင္ႏႊဲ တိုက္ပြဲဝင္ဖို႔ အခိုင္အမာ သံဓိဌာန္ခ်ရမယ္။ က်ေနာ္ ေျပာႏိုင္ပါတယ္ … ေရွ ႔မွာ ခက္ခဲၾကမ္းတမ္းတဲ့ ေန႔ရက္ေတြ ရွိေနေသးတယ္။ အယ္လာဘားမား၊ မစၥစ္စီပီ၊ လူဝီဇိုနာ (Louisiana) နယ္ေျမေတြက အဖိႏိွပ္ခံ ဒုကၡဆင္းရဲအေပါင္း ခါးစည္းခံေနရတဲ့ လူမည္းေတြအတြက္ ဆက္လက္တိုက္ပြဲဝင္ရမယ္။
က်ေနာ္ ေျပာႏိုင္ပါတယ္ က်ေနာ္တို႔ကို အခ်ဳပ္အက်ဥ္းေထာင္ေတြက ေစာင့္ႀကိဳေနတယ္။ ေမွာင္မိုက္ၾကမ္းတမ္း အႏၱရာယ္ေတြနဲ႔ ႀကံဳေတြ႔ရင္ဆိုင္ရအံုးမယ္။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ က်ေနာ္တုိ႔ ယံုၾကည္ခ်က္အတုိင္း အၾကမ္းမဖက္ အႏုနည္းလမ္းစဥ္နဲ႔ ဆက္လက္တုိက္ပြဲဝင္ၿပီး အဲဒီ စြမ္းအားနဲ႔ ေမွာင္မိုက္ေနတဲ့ အတိတ္ရက္ေတြကို ထြန္းလင္းေတာက္ပတဲ့ ေန႔သစ္မ်ားအျဖစ္ ေျပာင္းလဲလုပ္ေဆာင္ရမယ္ (အမွန္တရား အလင္းေရာင္တန္းခိုးနဲ႔ အမ်ဳိးဂုဏ္ တက္ေစမည္ ဆိုတဲ့သေဘာ)။

ဒီေန႔ေန႔လယ္ လူႀကီးမင္းတုိ႔ကို က်ေနာ္အေနနဲ႔ ေမတၱာရပ္ခံလိုတာက က်ေနာ္တုိ႔ ေရွ ႔ဆက္တဲ့အခါ အၾကမ္းမဖက္ လႈပ္ရွားမႈနဲ႔ ခရီးဆက္ၾကမယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ ခံယူခ်က္က ဘယ္ေသာအခါမွ လူျဖဴေတြကို အႏိုင္ယူ သိကၡာခ်အရွက္ခြဲဖို႔ မဟုတ္ဘူး။ က်ေနာ္တို႔အေနနဲ႔ သူတုိ႔ရဲ ႔ ခင္မင္ရင္းႏီွးမႈ နဲ႔ နားလည္မႈကို ရရွိဖို႔ျဖစ္တယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ ေတြးျမင္ၾကည့္ရမွာက ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာလွပတဲ့ လူ႔ေဘာင္အဖြဲ႔အစည္း တည္ေဆာက္ဖို႔နဲ႔ အဲဒီမွာ အသိတရား နားလည္မႈေတြနဲ႔ ရွင္သန္ပြင့္လန္းဖို႔ ျဖစ္တယ္။ တေန႔တခ်ိန္ၾကရင္ လူျဖူ၊ လူမည္း ဆိုတဲ့ ကြဲျပားမႈ၊ ခြဲျခားမႈေတြ မရွိေတာ့ဘဲ၊ လူသားေတြဆိုတဲ့ အသိစိတ္ ရွိလာဖို႔ျဖစ္တယ္။

ဒီေန႔ လူႀကီးမင္းတုိ႔က “ဘယ္ေလာက္ ၾကာရွည္အံုးမလဲ” လို႔ ေမးၾကတယ္။

တခ်ဳိ ႔က “ဆဲလ္မာ၊ ဘာမင္ဟန္ နဲ႔ ေတာင္ပိုင္းၿမိဳ ႔ရြာတေၾကာ လမ္းေတြေပၚမွာ ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ေတြနဲ႔ ဗုန္းဗုန္းလဲေနတဲ့ တရားဥပေဒ (စနစ္) အနာဂတ္မ်ဳိးဆက္ေတြအတြက္ ဘယ္ေတာ့မွ ဒီရွက္ဖြယ္လႊမ္းၿခံဳမႈေအာက္မွ ရုန္းထျပန္ထူလာမလဲ” လို႔ ေမးျကတယ္။

တခ်ဳိ ႔က “အထီးက်န္ေျခာက္ျခားစရာေကာင္းတဲ့ အေမွာင္ညကမာၻထဲကို ဘယ္အခ်ိန္ဘယ္အခါမွ ထြန္းလင္းေတာက္ပ လင့္လက္တဲ့ ေမ်ာ္လင့္ခ်က္ေရာင္ျခည္ ထိုးေဖာက္ဝင္ေရာက္လာမလဲ။ လက္ဝါးကပ္တိုင္ ကားစင္တင္ အျပစ္ခံေနရတဲ့ မွ်တမႈဆိုတဲ့ တရားကို ဘယ္ေလာက္ၾကာတဲ့အထိ အမွန္တရားက ထိုင္ၾကည့္ေနမလဲ” လို႔ ေမးၾကတယ္။

က်ေနာ္ ဒီေန႔ေန႔လယ္ ဒီကိုလာေရာက္ၿပီး ေဟာေျပာရတဲ့ ပဓာန ရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့ ဘယ္ေလာက္ ခက္ခဲၾကမ္းတမ္း၊ စိတ္ပ်က္စရာေကာင္းလွတဲ့ ဟန္႔တားေႏွာင့္ယွက္မႈေတြ ရွိပါေစ။ မၾကာေတာ့ပါဘူး “ေခ်ဖ်က္ဖိႏိွပ္ခံထားရတဲ့ အမွန္တရားေတာ္ ဤကမာၻေျမေပၚမွာ တဖန္ျပန္လည္ ရွင္သန္ေမြးဖြား လာပါေတာ့မယ္”။

ဘယ္ေလာက္ ၾကာရွည္အံုးမလဲဆိုရင္ မၾကာေတာ့ပါဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆုိေတာ့ “လိမ္ညာလွည့္ျဖားမႈေတြက အၿမဲရွင္သန္ မေနလုိ႔ပါ”။

ဘယ္ေလာက္ ၾကာရွည္အံုးမလဲဆိုရင္ မၾကာေတာ့ပါဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ “ကိုယ္စိုက္ပ်ဳိးခဲ့တာကို ကိုယ္ကိုယ္တုိင္ ရုိတ္သိမ္းႏိုင္လိုပါ”။
ဘယ္ေလာက္ၾကာရွည္မလဲဆိုရင္ မၾကာေတာ့ပါဘူး “ဘုရားသခင္ရဲ ႔ ခ်ီက်ဴးေထာပနာ ေကာင္းခ်ီးကို ေတြ႔ျမင္ေနရပါၿပီ”။

က်ႏုပ္တို႔ ဘုရားသခင္ မရပ္မနား (က်ေနာ္တုိ႔နဲ႔အတူ) ေရွ ႔သို႔ခ်ီတက္ေနတယ္။ အမွန္တရားက (က်ေနာ္တုိ႔နဲ႔အတူ) မရပ္မနား ေရွ ႔သို႔ခ်ီတက္ေနတယ္။

—— အထက္မွာေျပာခဲ့သလို တခ်ဳိ ႔စာပိုဒ္မ်ားကို ခ်န္လွပ္ထားခဲ့ၿပီး ဆီေလ်ာ္ေအာင္ ျပန္ဆိုထားျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ —-


သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ

Similar Posts

One thought on “ဇာဝါရီ – ဆယ္မာမွသည္ ရန္ကုန္ဆီ၊ ေအာင္ပြဲ ပန္းတိုင္သို႔ ခ်ီၾကျပီ
  1. This article is inspiring and encouraging.

    All-Burma Federation of Student Unions, unite!

    Don’t lose heart! Don’t be afraid!

    Take courage!

Comments are closed.