(မုိးမခ) ေဖေဖာ္၀ါရီ ၄၊ ၂၀၁၅
က်ေနာ္ ၅ တန္းစာေမးပြဲေျဖဆိုုၿပီးသည့္ ႏွစ္တြင္ေတာ့ အေနာ္မာျမစ္တဖက္ကမ္းကုုိ လွမ္းေမွ်ာ္ရည္စူး၍ အေဖနဲ႔အေမက က်ေနာ္တုုိ႔ တျခံေက်ာ္ရွိ တုုိက္ႀကီးေက်ာင္းမွာ ကုုိရင္ဝတ္ေပးပါသည္။
ထုုိစဥ္က က်ေနာ္တုုိ႕ ရပ္ကြက္ရြာဦးရွိ ဘုုိးဘြားအစဥ္ဆက္ ကုုိးကြယ္ဆည္းကပ္ခဲ့ေသာ ေက်ာင္းထုုိင္ဘုုန္းဘုုန္းမွာ ေက်ာင္း ဝန္းက်ယ္ႀကီးတခုုလုုံး တပါးတည္း အုုပ္စုုိးျခယ္လွယ္ သီတင္းသုုံးေနထုုိင္ေလရာ ေက်ာင္းႀကီးေပၚ ေမာင္မေဆာ့ေပမယ့္ အလွဴၿပီးသည့္ညမွာပဲ က်ေနာ္ကုုိရင္အား လက္ခံေစာင့္ေရွာက္မည့္သူမရွိသျဖင့္ တျခံေက်ာ္ရွိ ကုုိယ့္အိမ္ကုုိယ္ျပန္ကာ သီ တင္းသုုံးေနထုုိင္ရပါသည္။
အေဖရယ္ အေမရယ္ အိမ္ရယ္နဲ႔ က်နာ္ တခါမွ ခြဲမအိပ္စဖူး.. အိမ္ေရွ႕ခန္းက သီးသန္႔ခင္းက်င္းေပးထားသည့္အိပ္ရာေပၚက သကၤန္းနံ႔ စူစူးေပၚ လူးလိမ့္လုုိ႔ ၾကမ္းတေျပးႀကီးေပၚမွာ အလြမ္းႀကီးႀကီး …က်မ္းႀကီးႀကီး ညတညပါ ေမေမရယ္….
ဘယ္အမ်ဳိးသမီးနဲ႔မွ တမုုိးတည္းေအာက္မအိပ္ရဆုုိေတာ့
က်ေနာ္ ငရဲေရာက္ရေတာ့မွာလား …
အေမ့ေမတၱာတရားမွာ
တရားဦးမနာဘဲ
စ်ာန္နဲ႔ ပ်ံႂကြႏုုိင္သူ
ရဟႏၱာ..
ေကာင္းကင္မွာ
ဘယ္ႏွပါးမ်ား ရွိပါလိမ့္ …။
(ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္)
ဓာတ္ပုံ – ေအာင္ထက္
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
