(မုိးမခ) ဒီဇင္ဘာ ၂၅၊ ၂၀၁၄
အင္တာနက္တေနရာမွာ ဆရာတာရာ့ပံု ေတြ႔လိုက္ရင္းနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ ဆရာတာရာ့မ်က္စိအေၾကာင္း ေတြးမိပါတယ္။ သိၾကတဲ့အတိုင္း ဆရာ့ မ်က္စိက နဂိုကတည္းက ခပ္မႈန္မႈန္ …။
ကြၽန္္ေတာ္မွတ္မိသေလာက္ ၁၉၈၀ ျပည့္လြန္ႏွစ္ေတြမွာ ဆရာ့မ်က္စိ အေတာ္အေျခအေနဆိုးေနၿပီ ထင္ပါတယ္ …။
“ေဆးေရာင္စံု ဒဂုန္တာရာ” ဆရာ့အေၾကာင္း စာေရးဆရာေတြ ၀ိုင္းေရးၾကတဲ့စာအုပ္က ေဆာင္းပါးတပုဒ္မွာေတာ့ ေမွာ္ဘီ ေဘာ္လံုးစက္႐ံု နားက ဆရာ့ ေက်းလက္မဲဇာကို အလည္သြားေတာ့ ဆရာ င႐ုတ္သီးမႈန္႔ပုလင္းနဲ႔ ေကာ္ဖီမႈန္႔ပုလင္း မွားဖြင့္တယ္ ေရးထားတယ္။ လံုး၀ မျမင္ရတဲ့အဆင့္ေတာ့ မဟုတ္ေသး ….။ ကြၽန္ေတာ္ မွတ္မိသေလာက္ ဆရာျမသန္းတင့္ မ်က္စိခြဲတာလည္း အဲဒီအခ်ိန္ေလာက္ပဲ ထင္ တယ္….။ အေျခအေနေကာင္းတယ္….။ ဆရာျမ မ်က္မွန္အထူၾကီးက ျပန္ပါးသြားတယ္….။ ၿပီးေတာ့ ဆရာ ဒဂုန္တာရာ့ကိုလည္း မ်က္စိခြဲဖို႔ ၀ိုင္းတိုက္တြန္းၾကတဲ့အေၾကာင္း ကြၽန္ေတာ္ ဆရာျမဆီကေရာ အျခားကေရာ ဖတ္ရ ၾကားရ ပါတယ္….။
ဆရာက ေခါင္းမာတယ္….။ မခြဲ ….။
ကြၽန္ေတာ္အံ့ၾသတာက ဆရာတာရာ့စိတ္….။ “မ်က္စိအဆံုး နားအ႐ႈံး” တဲ့ ….။ အျမင္အာ႐ံုဆိုတာ အင္မတန္အေရးႀကီးတာ….။ မ်က္စိ တစ္နာရီေလာက္မွိတ္ၿပီး ကိုယ့္အခန္းထဲ ကိုယ္ျပန္သြားၾကည့္ပါလား ….။ ဘယ္ေလာက္ဆိုးတယ္ဆိုတာ သိလိမ့္မယ္….။ ကြၽန္ေတာ္ အံ့ၾသတာကသိလ်က္နဲ႔ ဆရာ ဘာလို႔ အျမင္အာ႐ံု အဆံုး႐ံႈးခံၿပီး မခြဲဘဲ ေနာက္ဆံုးအဆင့္အထိ ေခါင္းမာသြားသလဲ ဆိုတာပါ….။
ခြဲစိတ္မႈ မေအာင္ျမင္လဲ ဘာျဖစ္လဲ…..။ ကိုယ့္ဘက္က အရင္းပဲဟာ….။
လြန္ခဲ့တဲ့ သံုးေလးငါးႏွစ္က ဆရာ့ေျမး ေဒ၀ီေလးေရးတဲ့ ေဆာင္းပါးတစ္ေစာင္မွာ ဆရာ မႏၲေလးမွာ ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔ မ်က္စိစစ္ၾကည့္တဲ့ အေၾကာင္း ေရးထားတယ္….။ ဆရာ့အတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မရွိေတာ့ …..။ ဆရာ၀န္ႀကီးက ဆရာ့ကို … “ဘာမွလဲ မျမင္ရပဲနဲ႔ ဒီမ်က္မွန္ႀကီး က ဘာလို႔ တပ္ထားရတာလဲ” ဆိုၿပီး “စ” တယ္….။
ဆရာ့မွာ အျမင္အာ႐ံု လံုးလံုးမရွိေတာ့ဘူးေပါ့။ (ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ထင္ မရွိတာ ေတာ္ေတာ္ၾကာေနၿပီ ထင္ပါတယ္)…. ဆရာကေတာ့ မခြဲရလို႔ ၀မ္းသာေနတယ္…..။ အဲဒီအေၾကာင္း ကြၽန္ေတာ္ ဖတ္ရတယ္….။
ကြၽန္ေတာ့္မွန္းေျခ ဆရာက ၂၀၁၃ မွာ ကြယ္လြန္တာဆိုေတာ့ အနည္းဆံုး အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ ဆရာ အျမင္အာ႐ံု လံုး၀ဆံုး႐ံႈးခဲ့တယ္ ထင္တယ္…..။ အတိအက်ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ မသိ….။
မွတ္မိသေလာက္ေတာ့ ၁၉၉၈ မွာ ဆရာျမအသုဘကို ဆရာလာေတာ့ ဆရာ ဘာမွမျမင္ရေတာ့ဘူး ထင္တယ္….။ ဆရာ့တူမ ဆရာမ သင္းျမစႏၵီကိုလည္း ဒီေနရာမွာ ခ်ီးက်ဴးရမယ္….။ ဆရာမက ဆရာ့ကို တသက္လံုးေစာင့္ေရွာက္လာတာ….။ ကြၽန္ေတာ္သာ ဆရာမ ေနရာ မွာဆိုရင္ေတာ့ ခံႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး …..။
ကိုယ္က ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ေနရတာ ….။ ဆရာသာ မ်က္စိ လံုး၀ကြယ္သြားရင္ ၀န္အေတာ္ “ေလး” ေတာ့မွာပဲ….။
ကြၽန္ေတာ္သာဆို ခံႏိုင္မွာမဟုတ္….။
ဆရာ့ အဓိပၸါယ္မဲ့မႈကုိ ဆူပူေအာ္ဟစ္မိမွာပဲ …..။
အတင္း အမ်ဳိးထဲက လူႀကီး သူႀကီးေတြ အားလံုးေခၚၿပီး အတင္း မ်က္စိခြဲဖို႔ ေဖ်ာင္းဖ်ခိုင္းမွာပဲ ….။
ဆရာကလည္း ေခါင္းမာတယ္….။ ဆရာမ သင္းျမစႏၵီကလည္း အေတာ္ သည္းခံႏိုင္တယ္ ေျပာရမယ္….။
ေၾသာ္…
ဆရာက ဆရာပဲ ….
ဆရာမ သင္းျမစႏၵီက ဆရာမ သင္းျမစႏၵီပဲ….
ညိဳထက္ညိဳက ညိဳထက္ညိဳ ပဲ ….
ဘယ္တူမွာလဲ …… ။ ။
ညိဳထက္ညိဳ
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
