ၿငိမ္းခ်မ္းေအး – ဆို႔ဟဲ့… အပင္း

December 16, 2014Aung Htet

ၿငိမ္းခ်မ္းေအး – ဆို႔ဟဲ့… အပင္း
ဒီဇင္ဘာ ၁၆၊ ၂၀၁၄

(သည္ေလဒီးစ္ နယူးစ္)

ေက်ာင္းသား ဘဝ အဂၤလိပ္စာ အရည္အခ်င္းစစ္ စာေမးပြဲေတြ အတြက္ စာစီစာကံုး ေလ့က်င့္ရရင္ ေဘာလံုးသမားေတြ လစာ ထိုက္တန္ ၏ မထိုက္တန္ ၏၊ အမႈေဆာင္အရာရွိခ်ဳပ္ ေတြ လစာ ဘယ္ေလာက္ ယူ သင့္သလဲ ဆိုတာမ်ိဳး ေတြ ေထာက္ခံ၊ ကန္႔ကြက္ ေဆြးေႏြး ေရးရေလ့ ရွိတယ္။ အခုလည္း တလ ျမန္မာက်ပ္ေငြ ဆယ့္ေျခာက္သိန္း နီးပါး ကိုယ့္ဘာသာ ကိုယ္ ခံစားခြင့္ အတည္ျပဳ လိုက္ၾကတဲ့ က်တ္ေျပး လႊတ္ေတာ္ အမတ္မင္းမ်ားရဲ႕ ေက်းဇူးနဲ႔ ဝင္ေငြ လစာ ခံစားခြင့္ ဓန တည္ေဆာက္မႈ မညီမွ်ခ်က္ေတြ အေၾကာင္း ျပန္ စဥ္းစား ျဖစ္ေတာ့တယ္။

တေခတ္ တခါတုန္းက ကဗ်ာဆရာ သိဒၶတၳလိႈင္ (ေနာင္ သုခမိန္လိႈင္) က သူ႔ ရဲ႕ ဂၽြန္လ၏မိုးေရမ်ား (၁၉၇၂) ကဗ်ာ စာအုပ္ မွာ “ရုပ္ရွင္မင္းသား တေယာက္ ရဲ႕ ဝင္ေငြ သိန္းခ်ီ ရေနသလို လယ္သမား တေယာက္ လည္း ရဖို႔ စဥ္းစားေတြးေခၚ သင့္လွပါတယ္” လို႔ ေရးခဲ့ဖူးတယ္။ မ်က္ေမွာက္ေခတ္မွာလည္း ကမၻာႀကီးျပားၿပီ ဆိုတာ အရင္းရွင္စနစ္ရဲ႕ အလင္း မ်က္ႏွာစာ ကြက္ကြက္၊ ကမၻာလံုးဆိုင္ရာ ထိကပ္နီးစပ္ စပ္ယွက္ လာမႈ သေဘာကိုသာ အေကာင္းျမင္ ဆိုရတာပါ။ တကယ္ေတာ့ ကမၻာႀကီး ဟာ အနိမ့္ အျမင့္ အမို႔ အေမာက္ ခ်ိဳင့္ခြက္ေတြ အျပည့္နဲ႔ တဖက္ေစာင္းနင္း ကမၻာႀကီး ျဖစ္ေနလ်က္ပါပဲ။

ဒီမိုကေရစီ စနစ္ရဲ႕ အဓိက အက်ဆံုး အခ်က္က တိုင္းျပည္မွာ ရွိတဲ့ လူထု လူတန္းစား အသီးသီးအတြက္ တူညီတဲ့ အခြင့္အရး၊ ရပိုင္ခြင့္၊ လုပ္ပိုင္ခြင့္ ေတြ ဖန္တီးေပးႏိုင္ကာ လူမႈတရားမွ်တမႈ (Social Justice) ရရွိခံစားေစဖို႔ပါ။ ဒါေပမဲ့ အရင္းရွင္ လစ္ဘရယ္ ဒီမိုကေရစီ စနစ္ အပါအဝင္ စနစ္ အဖြဲ႕အစည္းတိုင္းမွာ မမွ်တမႈေတြဟာ ေနရာတိုင္းမွာ ေခတ္ အဆက္ ဆက္ ရွိခဲ့၊ ရွိေနဆဲပါပဲ။

ေဘာဂေဗဒ ပညာရပ္မွာ ဝင္ေငြ ဥစၥာ ဓန ျဖစ္တည္ရာ ထုတ္လုပ္မႈ အင္အားစု ေျမယာ၊ လုပ္အား၊ အရင္း ေတြ ရဲ႕ အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆိုခ်က္ေတြ အသီးသီး ရွိၾကတယ္။ ဓန ကို အရင္းျပဳၿပီး ကုန္ထုတ္ စြမ္းအား ျဖစ္ ဥစၥာ ကို ထပ္ဆင့္ တိုးပြားႏိုင္တယ္။ ဒီဘက္ေခတ္ေတြေရာက္ေတာ့ ကုန္ထုတ္လုပ္ႏိုင္မႈမွာ ဉာဏ္ပညာ ကိုပါ ထည့္လာရတယ္၊ စြန္႔ဦး တီထြင္ စြမ္းႏိုင္မႈကိုလည္း စဥ္းစား ယူလာရတယ္။ ဆန္းသစ္ ေတြးေခၚႏိုင္မႈ အျမင္ အေတြးအေခၚ ဟာ လည္း ကုန္ထုတ္ စြမ္းအား ျဖစ္လာတယ္။

(၁၉) ရာစု ဂ်ာမန္ ေတြးေခၚပညာရွင္ ကားလ္မာ့ခ္စ္ (၁၈၁၈-၁၈၈၃) က အရင္း ကို အေျခခံ ခေရေစ့တြင္းက် ရွင္းလင္း ဖြင့္ဆိုထားတဲ့ အရင္းက်မ္းေတြ ေရးထုတ္ အဲဒီေခတ္ ဘုန္းမီးေနလ ေတာက္ပေနတဲ့ နယ္ခ်ဲ႕အရင္းရွင္ ကမၻာ ကို ကိုင္လႈပ္ခဲ့တယ္။ အရင္းပစၥည္းမဲ့ လူတန္းစားေတြ ရဲ႕ လုပ္အား ေခါင္းပံုျဖတ္ခံရမႈက ထြက္လာတဲ့ အစြန္းထြက္ တန္ဖိုးေတြကေန အရင္းရွင္မ်ား ၾကြယ္ဝသထက္ ၾကြယ္ဝ ဥစၥာဓန ဝင္ေငြ တိုးလာပံုကို မာ့စ္ခ္ က ေထာက္ျပခဲ့တယ္။ လက္ရွိေခတ္မွာေတာ့ ျပင္သစ္ ေဘာဂေဗဒ ပညာရွင္ ေသာမတ္ ပီကတီ (၁၉၇၁-) က “(၂၁) ရာစု အရင္းက်မ္း” ကို (၂၀၁၃) မွာ ေရးထုတ္ အရင္းရွင္စနစ္ ရဲ႕ မညီမွ်ျခင္း ေတြကို စနစ္တက် ရာဇဝင္ခ်ီ ဇယား ခ် ျပ၊ အရင္းရွင္စနစ္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈ (Capitalism Reform) မျပဳလုပ္ရင္ ရင္ဆိုင္ ေတြ႕ရမယ့္ အႏၱရာယ္ေတြကို ေထာက္ျပ၊ ဝင္ေငြမ်ားမႈ အေပၚ မူတည္ ေကာက္ခံတဲ့ ဝင္ေငြခြန္ အျပင္ ဥစၥာ ဓန ၾကြယ္ဝမႈ အလိုက္ အခြန္ (Wealth Tax) ေကာက္ခံ ဖို႔ အဆိုျပဳလိုက္ေတာ့ အရင္းရွင္စနစ္ နဲ႔ အသားက်ေနတဲ့ ကမၻာတဝွမ္း တုန္လႈပ္သြားခဲ့တယ္။

မညီမွ်မႈေတြ အေၾကာင္္း ေျပာရင္ေတာ့ အျမဲ တုန္လႈပ္ ရတာခ်ည္းပါပဲ။ ဟိုတရက္ က သတင္းတပုဒ္ မွာ ဖတ္လိုက္ရတယ္။ နအဖ ေခတ္မွာ စစ္အစိုးရ နဲ႔ ပနံသင့္ရင္း လုပ္ပိုင္ခြင့္မ်ား နဲ႔ ခ်မ္းသာ သထက္ ခ်မ္းသာ လာခဲ့သူ ခရိုနီ တေယာက္ ျဖစ္တဲ့ ဦးေဇာ္ေဇာ္ (မက္စ္ျမန္မာ) ရဲ႕ စီးပြားအင္အားစု တႏွစ္ ဝင္ေငြ က အေမရိကန္ ေဒၚလာ ကုေဋ (၅၀) ရွိပါသတဲ့။ အျခား စီးပြားလုပ္ငန္း ရွင္ တဦး ျဖစ္တဲ့ ဦးကိုကိုႀကီး (ဒုိင္းမြန္းစတား) ပိုင္ ကုမၸဏီစု ကေတာ့ ေဒၚလာ (၃၈) ကုေဋ ပါတဲ့။ အဲ့ဒီလို ဦးေတဇ (ထူး)၊ ဦးထြန္းျမင့္ႏိုင္ (စတီဗင္ေလာ ေအရွားေဝါလ္) အစရွိတဲ့ ကမၻာ့ အဆင့္ ခ်မ္းသာ ၾကြယ္ဝေနၾကတဲ့ ကုေဋၾကြယ္ သူေဌး ႀကီးမ်ား လက္တဆုတ္စာ ရွိရာ က်ေနာ္တို႔ ေရႊျပည္ႀကီး ရဲ႕ အေျခခံ အလုပ္သမား တဦးရဲ႕ တေန႔တာ ဝင္ေငြ လုပ္အားခ က ႏိုင္ငံတကာ စီးပြားေရးရာ အဖြဲ႕ေတြရဲ႕ သုေတသန ျပဳခ်က္ အရ ေဒသတြင္းမွာ အနိမ့္ဆံုးပါတဲ့။ ပ်မ္းမွ် ေဒၚလာဝက္ သာသာ ပဲ ရွိပါသတဲ့။ တျခား အလုပ္သမား အခြင့္အေရး၊ ဘဝ အာမခံ ခ်က္၊ က်န္းမာေရး ေစာင့္ေရွာက္ခံရမႈ၊ အလုပ္ခ်ိန္ေတြ အသာထားဦး။ နယ္ခ်ဲ႕ အရင္းရွင္ အဂၤလိပ္ ေခတ္ ဘီအိုစီ ေရနံ အလုပ္သမား ဘဝကမွ သာပါလိမ့္ဦးမယ္။

ဗမာျပည္ က ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈ အနိမ့္ဆံုး၊ တနည္းအားျဖင့္ ကမၻာ့ အဆင္းရဲဆံုး တိုင္းျပည္ စာရင္းဝင္ပါ။ တဦးခ်င္း ဝင္ေငြ ကမၻာမွာ အနိမ့္ဆံုး ပါ။ ကုလသမဂၢ ရဲ႕ အစီရင္ခံစာေတြ အရ ဘဝတူ အိမ္နီးခ်င္း လာအို လုိ ႏိုင္ငံမ်ိဳး က ေန အစားအေသာက္ၾကမ္း ငတ္ႀကီးက်တဲ့ သူဆို အီသီယိုးပီးယား ကလ႔ိုု ျမန္မာမ်ား ေလွာင္ ေခၚၾကတဲ့ အာဖရိက က အီသီယိုးပီးယား၊ မာလာ၀ီ၊ ရ၀မ္ဒါ ယူဂန္ဒါ လို အမြဲ ထိပ္ေခါင္ ႏိုင္ငံမ်ိဳးေတြ အထိ ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈ အနည္းဆံုး စာရင္း က လြတ္ဖို႔ အလားအလာ ေကာင္းေနေပမဲ့ ဗမာျပည္ကေတာ့ တဦးခ်င္း ဝင္ေငြ နိမ့္က်မႈ၊ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ား ထိခိုက္ ပ်က္စီးလြယ္မႈ ေတြေၾကာင့္ ဆင္းရဲတြင္း က ထြက္ဖို႔ အလွမ္းေဝးေနဆဲပါတဲ့။ သဘာဝ သယံဇာတ ခ်မ္းသာလွတဲ့ တိုင္းျပည္ က ဆင္းရဲ တဲ့ လူအမ်ား စု အျဖစ္၊ လူဆင္းရဲ ေပါလွတဲ့ တိုင္းျပည္က သူၾကြယ္ လက္တဆုပ္စာ အျဖစ္။ တဖက္ေစာင္းနင္း လူ႔အဖြဲ႕အစည္း အေၾကာင္းက စဥ္းစားရင္ ေၾကကြဲ ဝမ္းနည္း တုန္လႈပ္ဖြယ္ပါ။ က်ေနာ္ တို႔ လူအမ်ားကေတာ့ ဘာသာေရး ဘက္ ႏြယ္ စဥ္းစားသလို နဲ႔ နိမ့္ျမင့္ လူ႔ေဘာင္ စနစ္၊ အာဏာရ အသိုင္းအဝန္း နဲ႔ အေပါင္းအပါ လူတစု အသာစီး ရ တိုင္းျပည္ ကုပ္ (ဂုပ္) ကို ခြစီး ေနခြင့္သာေနတာကို မ်က္ကြယ္ျပဳ ေရွးကုသိုလ္ လႊဲခ် ေျဖ ေတြး ေတြးရင္း ေရာင့္ရဲႏိုင္တယ္ ဆိုၿပီး ငံု႔ခံၾကရတာေပါ့။

ဒီလို တိုင္းျပည္ ေနာက္ခံ စနစ္ အေနအထားမွာ အခု ဒီမိုကေရစီ လူ႔ေဘာင္ တည္ေဆာက္အံ့ ေၾကြးေၾကာ္ တဲ့ တိုင္းျပည္ ရဲ႕ ဥပေဒျပဳ လႊတ္ေတာ္ မွာ ေန႔တြက္စရိတ္ က်ပ္ ႏွစ္ေသာင္း တိုး၊ လစာ ကို အနည္းဆံုး ဆယ္သိန္း တိုး ကာ ဆယ္ေျခာက့္သိန္းတန္ အမတ္ေတြ ေပၚလာခဲ့တယ္။ ေဒသတြင္း က စကၤာပူ မွာ ေတာ့ လႊတ္ေတာ္ အမတ္ ဆုေၾကး ေတြကို တိုင္းျပည္ရဲ႕ ကုန္ထုတ္စြမ္းအား တိုးႏႈန္းကို မူတည္ၿပီး ေပးတယ္။ သတ္မွတ္ ရည္မွန္းထားတဲ့ ကုန္ထုတ္စြမ္းအား မရရင္ အမတ္ေတြ ဆုေၾကး မရၾကဘူး။ တိုင္းျပည္ ရဲ႕ အဆိုး၊ အေကာင္းက လႊတ္ေတာ္ ရဲ႕ ဥပေဒျပဳမႈေတြ အေပၚ မူတည္ေနတာကိုး။

က်တ္ေျပး လႊတ္ေတာ္မွာေတာ့ ဘာ စံ ေတြနဲ႔ ထားၿပီး လဲ ေတာ့ မသိ၊ ကိုယ့္ဘာသာ လစာတိုးဖို႔ အဆိုတင္သြင္း၊ ကိုယ့္ လူေတြ အခ်င္းခ်င္း ေထာက္ခံ ၿပီး ျပည္သူ႔ အခြန္ ဘ႑ ကို တိုးယူဖို႔ စီစဥ္ၾကတယ္။ လုပ္တဲ့ အလုပ္က် ျပန္ၾကည့္လိုက္ပါဦး။

ျပည္သူ႔ ဘ႑ာ ငါ့ ဥစၥာ အမွတ္ နဲ႔ နဝတ၊ နအဖ ေခတ္တေလွ်ာက္္ မိသားစု အလိုက္ စီးပြားေသာင္းက်န္း ထင္တိုင္းၾကဲ ခဲ့တဲ့ အေအးခန္းထဲက သူခိုး ဓားျပ ေခါင္းပံုျဖတ္ အႀကီးစား စစ္ဗိုလ္ေဟာင္း တေယာက္ ကို ဟို တေလာကတင္ ေထာက္ခံ ကာကြယ္ေပးတဲ့ အလုပ္ ကို တက္တက္ၾကြၾကြ လုပ္ခဲ့တယ္။ ခရိုနီ လႊတ္ေတာ္ အမတ္မ်ား စီးပြားတိုး လုပ္ကိုင္ႏိုင္ခြင့္ အတြက္ အခြင့္အေရး ေတြ ေတာင္းဆို ၾကတယ္။ စာနယ္ဇင္း ဥပေဒလို၊ ပညာေရး ဥပေဒလို ဖိႏွိပ္လိုသူ စိတ္ႀကိဳက္ ဥပေဒေတြ ကို အတည္ျပဳေပးခဲ့တယ္။ အလုပ္ မရွိ အလုပ္ ရွာ အရည္မရ အဖတ္ မရ ေမးခြန္းေတြ၊ အဆိုေတြ အမ်ားစု နဲ႔ အလုပ္ရႈပ္ျပတယ္။ ဒါေတာင္ ကိုယ္စားလွယ္တိုင္း မဟုတ္။ လႊတ္ေတာ္ ေစာင့္ၾကည့္ ေရး အဖြဲ႕ ပြင့္လင္း ျမန္မာေရွ႕ေဆာင္(OMI) ရဲ႕ အစီရင္ခံစာ တခု အရ ဆိုရင္ အဆို မတင္၊ ေမးခြန္း မထုတ္ တဲ့ ကိုယ္စားလွယ္ က (၃၀၀) ေက်ာ္ ရွိပါသတဲ့။ စီးပြားေသာင္းက်န္း ထင္တိုင္းၾကဲ ပိုင္ႏိုင္သူ တစု က ဗုဒၶ ဘုရား ပံုေတာ္ ကို ဒီေဂ် လုပ္ ဘာသာ သာသနာ ပံုရိပ္ကို စီပြားေရးအတြက္ ဖ်က္ဆီးခြင့္ သာေနတဲ့ တိုင္းျပည္မ်ိဳးမွာ လူ႔အဖြဲ႕အစည္း အတြင္း ႏိုင္ငံသား အခ်င္းခ်င္း အမုန္းပြား အက်ိဳးမဲ့ေစမယ့္ မ်ိဳးေစာင့္ ဥပေဒ လိုမ်ိဳးကို အေရးတယူလုပ္ ေဆြးေႏြးတဲ့ ေနရာမ်ိဳးက အခု လစာ တိုးယူၾကမယ့္ အမတ္မင္းမ်ား ရဲ႕ လႊတ္ေတာ္ ဆိုတာပါပဲ။

စစ္လႊတ္ေတာ္ မွာ ခရိုနီ၊ ဘိန္း ေမွာင္ခို ဘုရင္၊ စီးပြားေသာင္းက်န္းခ်ည္း ရွိတာ မဟုတ္၊ သာမန္ ႏိုင္ငံေရး သမား အမတ္ေတြလည္း ရွိတယ္ ဆိုတာ မွန္ပါတယ္။ သူတို႔ေတြ လူမႈ ဘဝ ဖူလံုေရး၊ မိသားစု တာဝန္ ေက်ေရး၊ စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္ ႏိုင္ငံ့ တာဝန္၊ ကိုယ္စားျပဳရာ ေဒသ အက်ိဳး ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ဖို႔ရာ ထိုက္သင့္တဲ့ အက်ိဳးခံစားခြင့္၊ လစာ ေထာက္ပံ့ ခ်ီးျမွင့္ရမယ္ ဆိုတာ လက္ခံပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ လက္ရွိ (၂၀၀၈) ဖြဲ႕စည္းပံု ခ်ဳပ္ေႏွာင္မႈ ေအာက္က ဟန္ သာ ရွိ အဆန္ မရွိတဲ့ သၾကၤန္ အေျမာက္ ရာဘာတံဆိပ္ လႊတ္ေတာ္ အခင္းအခ်င္း၊ ႏိုင္ငံ အေနအထား၊ အလုပ္ ရလဒ္ မ်ိဳးနဲ႔ေတာ့ မဟုတ္ပါ။ အေရးႀကီး အဆို၊ ဥပေဒ တခုခု အတြက္ ေအာ္တို ငုတ္တုတ္ မိုးက် ေရႊကိုယ္ အစိမ္းေရာင္ ကိုယ္ေတာ္မ်ား မ်က္ႏွာၾကည့္ေနရတဲ့ ေနာက္ခံမ်ိဳးနဲ႔ေတာ့ မျဖစ္သင့္ေသးပါ။

လက္ရွိ လႊတ္ေတာ္ က အဂၤလိပ္ ကၽြန္ေခတ္ ရဲ႕ ဒိုင္အာခီ၊ (၉၁) ဌာန အခ်ိန္အခါလို ဆရာႀကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္း “ေခြးဋီကာ” ဖြဲ႕ “ေငြငါးေထာင္ အစာ ဒုလႅဘ ရယ္ေၾကာင့္ ျပည္ အားေတာင္ မျဖဳန္ သပရယ္လို႔ မဟာသူပုန္ ထခဲ့တဲ့ အေရး တတ္ေတြ အေမြး ခပ္ရွည္ရွည္ရယ္ႏွင့္ အမိုက္ ဝါသနာကိုး၊ (အရီးစိမ္း ႀကီးရယ္…) ေခြး အငတ္ မေျပ တေျပေတြမွာျဖင့္ ကိုက္စရာ အရိုး” လို႔ ေအာ္ရမယ့္ ငို႔ဘ သမား လူတစု အက်ိဳးသက္သက္ ကာကြယ္ ေနသူမ်ား ႀကီးစိုးရာ လႊတ္ေတာ္ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ေဘာင္းဘီခၽြတ္ ေတာင္ရွည္လဲ မဟုတ္ဘဲ တကယ့္ ႏိုင္ငံေရး ေနာက္ခံ ကလာတဲ့ လႊတ္ေတာ္ အမတ္မ်ား လစာ အသံုးစရိတ္ မေလာက္မငွ ျဖစ္ရတာ နားလည္ ကိုယ္ခ်င္းစာပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ လႊတ္ေတာ္မွာ မေရြးမေကာက္ေတြ၊ ဗိုလ္က် ေရြးေကာက္ခံေတြ အရင္ ေပ်ာက္ေအာင္ လုပ္ၿပီးမွပဲ လစာ ကိစၥ၊ ခံစားခြင့္ အေၾကာင္းေတြ ေျပာသင့္ပါတယ္။ အရင္ဆံုး အလုပ္မ်ားမ်ား ေအာင္ျမင္ၿပီးေျမာက္ လုပ္ျပၾကပါဦး ခင္ဗ်ာ။ ျပည္သူလူထု အမ်ား ငတ္ျပတ္ေနခ်ိန္မွာ ထမင္းထုပ္ ေျဖ စားခ်င္တဲ့ စိတ္ ဟာ ႏိုင္ငံေရးသမားေကာင္း ထံုး ဓေလ့ အက်င့္ ခံယူခ်က္ မဟုတ္ပါဘူး။

ဓာတ္ပံု မွ်ေဝသူ – ဘိုဘိုလန္းစင္
@ https://bobolansin.wordpress.com

ဒီလို အေနအထား ဒီလို လႊတ္ေတာ္ မ်ိဳး က ကိုလိုနီေခတ္ ေန႔တြက္ (၁၅) က်ပ္၊ ပထမတန္း ခရီးစရိတ္ (၂) ဆ ယူကာ လစာ (၂၅၀) စားၾကတဲ့ လႊတ္ေတာ္ အမတ္မင္းမ်ားကို ဆရာ ဦးဘဂ်မ္း ကာတြန္း နဲ႔ အတူ တကၠသိုလ္ ႏြယ္စိုး (ဆရာ ဦးမ်ိဳးမင္း) လကၤာဖြဲ႕ ဆိုသလို —

“အေတာ္ သင္းပါဘိ မတ္မင္း ကိုယ္စားလွယ္ တို႔ အခ်ိဳဆြယ္ လိုဖြယ္ စကားေတြႏွင့္ စားၾကေပါ့ တုိင္းျပည္ ေငြ၊ ဇြတ္ မရွက္ႏိုင္ဘု၊ (လႊတ္) တက္ကာ စားမာန္ ဖီၾက၊ ဟန္ တၿပီ လစာေၾကးရယ္လို႔ ၾကည္ေအးစြာ အသာယူေပါ့၊ ခ်ဴျပာျဖဴ က်ဴပ္တို႔ မြဲေပမဲ့ ဆင္းရဲသူ ပေဒသာ က ေခၽြကာေလ သူတို႔ စားမယ္တဲ့၊ အားရပါေပ။ မတ္မဟုတ္ရင္ လဗ်တ္ရတ္မွာ ထမင္းရည္ ႏွင့္ အာသာေျပ ေလြးမဲ့ မ်ိဳးေတြက ဂုဏ္ ၿဖိဳးကာ ကိုယ္စားလွယ္ မို႔၊ ဟိုတယ္မွာ ေပ်ာ္ျမဴးႏိုင္ဖို႔၊ စိတ္ကူးျဖင့္ ယဥ္ ရွာေလ၊ တို႔ေငြ ကြဲ႕ မတ္မင္း။ တားမရၿပီ ဘု၊ စားဝလွ်င္ ၿမိန္အီလို႔ ဇိမ္ အဆီရစ္ကာ အိပ္ပါလိမ့္ မြတ္သိပ္သူ၊ ျပည္မွာဆူေတာ့ ကုလား ျဖဴ မင္းထံ က်ိဳ႕ ႏိုင္ဖို႔ ‘ဆို႔ဟဲ့ အပင္း’” လို႔ ပဲ လူထု ကိုယ္စားလွယ္ အမတ္မင္း ဆိုသူမ်ား ကို ျပည္သူ႔ကိုယ္စား ေရွ႕မ်က္ႏွာ ေနာက္ထားရင္း ေဆာင္းပါး ေရး ဖြင့္ဟ လိုက္ရေၾကာင္းပါ ခင္ဗ်ာ။

ၿငိမ္းခ်မ္းေအး
ဒီဇင္ဘာ ၁၁၊ ၂၀၁၄

(ဒီဇင္ဘာ (၁၂) ရက္၊ ေသာၾကာေန႔ ထုတ္ သည္ေလဒီးစ္ နယူးစ္ ဂ်ာနယ္၊ အတြဲ (၂) အမွတ္စဥ္ (၄၃) တြင္ မူလ ပံုႏွိပ္ခဲ့သည္။ မိုးမခ တြင္ ယခု အြန္လိုင္း ျဖန္႔ခ်ိသည္။ ေဆာင္းပါး ပါ အာေဘာ္ကို ေဝဖန္ ေထာက္ျပရန္ nyeinchanaye81@gmail.com သို႔ စာေရး ႏိုင္သည္။)

သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ

ၿငိမ္းခ်မ္းေအး – ဆို႔ဟဲ့… အပင္း

Similar Posts

3 thoughts on “ၿငိမ္းခ်မ္းေအး – ဆို႔ဟဲ့… အပင္း”