(မုိးမခ) ႏုိ၀င္ဘာ ၁၇၊ ၂၀၁၄
လွသည္ … နံနက္ခင္းတခု…။ သုိ႔ေသာ္ … ပူလြန္း စပ္လြန္းေသာ ေဆာင္း၏ ျမစ္ဖ်ားခံရာ နံနက္ခင္းတခု။ အက်ဥ္းတန္သည္ဟု ထင္ပစ္လုိက္မည္ဆုိေသာ အတၱတုိ႔သည္ တဖြားဖြား …။ ခက္လွၿပီ …။
လမ္းတုိ႔သည္ ေကြ႕ေကြ႕ေကာက္ေကာက္ ….။ ပန္းတုိ႔သည္ ဖူးဖူးေမာက္ေမာက္ …။ လက္ထဲက၀တၳဳစာမ်က္ႏွာတုိ႔တြင္ တိက်သည့္ အကၡရာမရွိ။ တိက်သည့္ အဓိပၸါယ္ေဖာ္ေဆာင္ရာမရွိ။ တိက်သည့္ ……
က်ီးၾကည့္ ေၾကာင္ၾကည့္ႏွင့္ ဘ၀သည္ ကုိယ့္ေရွ႕က အကၡရာကုိပင္ ကုိယ္မမွတ္မိ။ ျဖစ္ႏုိင္သည္။ သုိ႔ေသာ္ .. ဒါဟာ ဟန္ေဆာင္မႈတခုလည္း ျဖစ္ေကာင္း ျဖစ္ႏုိင္သည္။
ႏွလုံးသားတခုကုိ အေပါင္ဆုံးေနခဲ့ရသည့္ ခုေနခါမွ်ေသာ စိတ္တုိ႔သည္ ပုံမမွန္ …။ ညတုိင္းေတြ႔ေနက်ျဖစ္ေသာ လမ္းေဘးအခင္းအက်င္းတုိ႔သည္ပင္ နံနက္ခင္းတခုတြင္ လွ်ပ္ေပၚေလာ္လီသည္ဟု စိတ္ကထင္၏…။ ခက္ၿပီ …။ မနက္က ၀ါေနေသာ လူက်ဥ္းမ်ဥ္က်ားလည္း .. ခုေတာ့ ၿပီတီတီ …။ နီေနေသာ မီးပြိဳင့္က မခုိးမခန္႔ ..။
ေပါင္ဒါအေဖြးသားႏွင့္ နံနက္ခင္းတခု၏ ၿမိဳ႕ျပသည္ပင္ ငါ့အား ကလူ၏သုိ႔ ျမဴ၏သုိ႔ …။ …စိတ္တုိ႔မခုိင္ …။ နံနက္ခင္းေစ်းသည္တုိ႔ေစ်းဦးမေပါက္ေသာ အခါသမယတြင္ပင္ .. ႏႈတ္ခမ္းနီမေလး၏ ပလီပလာ တီတီတာတာအသံတုိ႔သည္ .. ငါ့ ေအတီအမ္စက္ေအာက္က ဖလန္း ဖလန္းထေနေသာ ေငြေရတြက္သံတုိ႔သည္သာ .. ..ကမာၻ႔သေကၤတ အစစ္အမွန္…။
ငါ့မနက္ခင္း ႏုိ႔တခြက္ …
ငါ့မနက္ခင္း ေကာ္ဖီတခြက္ …
ငါ့မနက္ခင္း ဟတ္ခ္ဗရြဳိက္ …။
သုိ႔ေသာ္ …
ယင္မဲမ်ား …
ထမင္းၾကမ္းခဲမ်ား …
ဒါသည္ပင္ နံနက္စာ။
ဒါသည္ပင္ ေန႔လည္စာ။
ဒါသည္ပင္ ညေနစာ …။
ခုတေလာ၏ ….
ငါဖန္ဆင္းရာ မနက္ခင္းတခု၏ အိပ္တန္း၀င္ က်ီးတုိ႔၏ တအား အား ေအာ္သံသည္ပင္ သာယာလွ၏။
ကမာၻေလာကသည္ သာယာလွ်က္ ….။ သုိ႔ေသာ္ …
ေပါင္ဒါမႈန္႔အေဖြးသားေပၚတြင္ စြန္းထင္းေနေသာ မ်က္ရည္စီးေၾကာင္းႏွင့္ …..
ထုိခဏ ….
ငါ ျမစ္ဖ်ားခံရာ နံနက္ခင္းတခု၏
မ်က္ရည္စီးေၾကာင္းတေလ်ာက္ ေပါင္ဒါမႈန္႔တုိ႔သည္ကား ျဖဴသြားလုိက္ .. ျပာသြားလုိက္ … ….
ထုိ႔အတူ
ရနံ႔တုိ႔သည္ကား ထုံသြားလုိက္ …. ညႇီသြားလုိက္ ….။
ႏုိ၀င္ဘာ ၁၆၊ ၂၀၁၄။ ၁၀ း ၁၂ နာရီ။
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
