ခိုင္မာေက်ာ္ေဇာ – ေနာ္ရွာခု (ဖီးစံလင္း) က်မတို ့ဘ၀ေတြကို ေတာ္လွန္ေရးကပိုင္တယ္
(မိုုးမခ) ႏိုု၀င္ဘာ ၁၄၊ ၂၀၁၄
ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ တိုင္းရင္းသားေပါင္းစုံ မွီတင္း ေနထိုင္တဲ့ ျပည္ေထာင္စုႏိုင္ငံ တႏိုင္ငံျဖစ္ပါတယ္၊ တိုင္းရင္းသားလို ့ ေျပာလိုက္တယ္ဆိုရင္ဘဲ စာဖတ္သူေတြရဲ‹ မ်က္စိထဲမွာ ရိုးသား ပြင့္လင္းၿပီး စိတ္ေနသေဘာထားျဖဴစင္ ခင္ မင္ႏွစ္လိုဖြယ္ရာေကာင္းတဲ့ ေတာင္ေပၚေက်းလက္ေန တိုင္းရင္းသားမ်ဳိးႏြယ္စု တစုစုကို မ်က္စိထဲမွာ ပံုေဖာ္မိၾကမွာပါပဲ၊ က်မကေတာ့ တိုင္းရင္းသားေတြလို ့ ေျပာလိုက္ရင္ သူတို ့နဲ ့ ဆက္ႏြယ္ေနတဲ့ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္၊ ေတာေတာင္ေရေျမကို အရင္ဆံုးပံု ေဖာ္မိပါတယ္၊
မိွဳင္းညိဳ့ညိဳ ့ေတာင္တန္းႀကီးေတြနဲ ့ မီးခိုးတလူလူ ေတာင္ယာတဲမ်ား။ စိမ္းလဲ့ၿပီး ေကြ ့ကာ၀ိုက္ကာ စီးဆင္းေနတဲ့ စမ္းေခ်ာင္းငယ္မ်ား။ သဘာ၀က်က် လွပေနတဲ့ အေရာင္ အေသြးစံု ေတာပန္းေတာင္ပန္းမ်ားကို အရင္ဆံုး ပံုၾကမ္းေဖာ္မိပါတယ္၊ ေနာက္မွ ေတာင္ တန္းႀကီးေတြကို ေနာက္ခံထားၿပီး ဒီေတာ ပန္းေတာင္ပန္းေတြၾကားမွာ ျမဴးတူးေပ်ာ္ရြင္ ေနတဲ့ ကရင္တိုင္းရင္းသူေလးတဦး ဒါမွမဟုတ္ ရွမ္းတိုင္းသူေလးတဦးရဲ ့ပံုကို ျဖည့္ စြက္ၾကည့္ မိတယ္၊ က်မရဲ ့ စိတ္ကူးပန္းခ်ီဟာ အျပစ္ ကင္းစြာလွပေနၿပီး ရင္ကိုခ်မ္းေျမ ့ေစတာ အမွန္ပါဘဲ၊ စိတ္ကူးနဲ ့လက္ေတြ ့ဘ၀ဟာ တခါတခါမွာ အရမ္းကို အလွမ္းကြာေ၀းတတ္ပါတယ္၊
အခု က်မ ေနာ္ရွာခုလို ့ အမည္ရတဲ့ ကရင္နီအမ်ဳိးသမီးႀကီးတဦးနဲ ့ စာဖတ္သူမ်ားကို မိတ္ဆက္ေပးပါရေစ၊ တိုင္းရင္းသူ အမ်ဳိးသမီးတဦးျဖစ္တဲ့ ေနာ္ရွာခုရဲ ့ငယ္ဘ၀ဟာ က်မ စိတ္ကူးပံုေဖာ္တတ္တဲ့ ေတာင္တန္းေတြ။ ေရတံခြန္ေတြ။ ေတာပန္း ေတာင္ပန္းေတြ။ ေက်းငွက္သာရကာေတြ။ လ်ဳိေျမာင္စိမ့္စမ္းေတြနဲ ့ ေအးေဆးၿပီး ရိုးသားျဖဴစင္ၾကတဲ့ လူမွဳအသိုက္အၿမံဳၾကားမွာ အျပစ္ကင္းစြာ လွပခဲ့ရေတာ့ အမွန္ပါဘဲ၊
ေနာ္ရွာခုကို ကရင္နီျပည္နယ္ အထူးေဒသနယ္မွာ အသင္းအုပ္ဆရာ ေစာလားေစးနဲ ့ တြဲဘက္အသင္းအုပ္ဆရာမ ေနာ္ သိန္းျမတို ့က ၁၉၃၀ ခုႏွစ္ မတ္လ(၄)ရက္ေန ့မွာ ေမြးဖြားခဲ့ပါတယ္၊ မိဘမ်ားဟာ ကရင္မ်ဳိးႏြယ္စုတခုျဖစ္တဲ့ ဘြဲမ်ဳိးႏြယ္စုျဖစ္ပါတယ္၊ ေမာင္ႏွမ(၅)ဦးအနက္ ေနာ္ရွာခုဟာ အႀကီးဆံုးသမီးပါ၊
တရားဓမၼရဲ ့အဆံုးအမေတြၾကားမွာ ႀကီးျပင္းခဲ့ရသူမို ့ ေနာ္ရွာခုရဲ ့စိတ္ႏွလံုးဟာ တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းၿပီး သူတပါးအေပၚ သနားၾကင္နာျခင္းနဲ ့ကူညီလိုျခင္းဆိုတဲ့စိတ္က ၀ါသနာ ဗီဇတခု ျဖစ္လာခဲ့ရပါတယ္၊ “ေအးခ်မ္းမွဳကို ျမတ္ႏိုးသူတို ့ဟာ စစ္ႏွင့္လည္းမေက်လည္စြာ အေဖာ္ျပဳေနၾကရတယ္” က်မ ညီမေလးလို ခင္မင္တြယ္တာတဲ့ သူငယ္ခ်င္းတဦးရဲ ့ စကားပါ၊ ေနာ္ရွာခုရဲ ့ တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းတဲ ့ဘ၀ထဲကို ပထမဦးစြာ၀င္ေရာက္ လာခဲ့ရတာေတာ့ ျပည္တြင္းစစ္ အေငြ့အသက္မ်ားနဲ ့ အမ်ဳိးသားေရးတာ၀န္မ်ားပဲ ျဖစ္ပါတယ္၊
၁၉၄၈ ခုႏွစ္မွာေတာ့ ကရင္နီအမ်ဳိး သားေတာ္လွန္ေရးအတြက္ လိုအပ္ေနတဲ့ ေဆးပညာသင္ယူဖို ့အတြက္ ကရင္နီ ဥကၠ႒ ႀကီးေစာေရႊက ေနာ္ရွာခုမိဘမ်ားထံ အကူအညီေတာင္းခဲ့ရာမွ အသက္(၁၈)ႏွစ္အရြယ္သာရွိေသးတဲ့ ေနာ္ရွာခုရဲ ့ဘ၀ဟာ ေျပာင္းလဲမွဳ တဆစ္ခ်ဳိးကို စတင္ခဲ့ပါတယ္၊
မိဘေတြရဲ ့ ခြင့္ျပဳခ်က္အရ ကရင္နီအမ်ဳိးသားေခါင္းေဆာင္မ်ားရဲ ့ စီစဥ္ေဆာင္ရြက္ေပးမွဳနဲ ့ ေနာ္ရွာခုဟာ ရွွမ္းျပည္ေျမာက္ပိုင္း နမ့္ခမ္းေဆးရံုမွာ (၄)ႏွစ္ၾကာ သူနာျပဳပညာကို သင္ယူခဲ့ပါတယ္၊ သင္တန္းကာလမွာ ရွမ္း။ ကခ်င္။ ကရင္။ ပအို၀့္။ ပေလာင္။ ၀ စတဲ့ တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးစံုနဲ ့ေတြ ့ဆံုခင္မင္ခြင့္ရခဲ့သလို တိုင္းရင္းသား လူမ်ဳိးစုေတြရဲ မလံုၿခံဳခံမေအးခ်မ္းတဲ့ ဘ၀ေတြနဲ ့အတူ ပညာေရး။ က်န္းမာေရး နိမ့္က်မွဳေတြကိုပါ ၾကားသိ ျမင္ေတြ ့ လာခဲ့ရပါတယ္၊ ဒီလို ျမင္ေတြ ့ရေလတိုင္း အျခားတိုင္းရင္းသားမ်ားနဲ ့ မျခားလွတဲ့ ကရင္နီျပည္သူလူထုေတြရဲ ့ပညာေရး။ က်န္းမာေရးကို မိမိတတ္ႏိုင္တဲ့ဘက္က ကူညီပံ့ပိုးေပးလိုတဲ့ ဆႏေတြဟာ ေနာ္ရွာခုရဲ ့ ရင္မွာ ျပင္းျပလာခဲ့ ရပါတယ္၊ ေနာ္ရွာခုဟာ သူနာျ႔ပဳသင္တန္းကို စိတ္ရွည္လက္ရွည္ သင္ယူခဲ့ပါတယ္၊ သင္တန္းၿပီးဆံုးၿပီးေနာက္ နမ့္ခမ္းေဆးရံုမွာပဲ လက္ေတြ (၁)ႏွစ္တိတိ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ့ပါတယ္၊
၁၉၅၂ ခုႏွစ္မွာေတာ့ ေမြးရပ္ေဒသ ကရင္နီျပည္နယ္ကို ေနာ္ရွာခု ျပန္ လည္ေရာက္ရွိလာခဲ့ပါတယ္၊ ျပန္ေရာက္ၿပီး တႏွစ္မွာေတာ့ ကရင္နီျပည္ အထူးေဒသက ရြာေလးတရြာမွာ ကရင္နီကေလးငယ္မ်ားကို စာသင္ေပးတဲ့ ေစတနာဆရာမ အလုပ္ကို တႏွစ္ေက်ာ္ၾကာ ေနာ္ရွာခု ထမ္းေဆာင္ခဲ့ပါတယ္၊ လိုအပ္လ်င္ လိုအပ္သလို သင္ၾကား တတ္ေျမာက္လာတဲ့ ေဆးပညာနဲ ့ နီးစပ္ရာ ပတ္၀န္းက်င္က ကရင္နီလူမ်ဳိးမ်ားရဲ ့ က်န္းမာေရးကိုလည္း ျဖည့္ဆည္းေပးခဲ့ပါတယ္၊
ေတာေတြေတာင္ေတြထူထပ္တဲ့ ကရင္နီျပည္နယ္မွာ တရြာနဲ ့တရြာကို ေတာေတြ။ ေတာင္ေတြ။ ျမစ္ေခ်ာင္းေတြက ကာဆီး ထားၾကပါတယ္၊ တခါတခါ မိမိလူမ်ဳိးအတြက္ တေတာ၀င္ တေတာင္တက္ ခရီးေတြျဖတ္ သန္းၿပီး တရြာနဲ ့တရြာ ေဆးကုသခဲ့ရေပမဲ့ ကရင္နီျပည္သူေတြရဲ ့ရိုးသားၿပီး အျပစ္ကင္းစင္တဲ့ အၿပံဳးေတြကပဲ ေနာ္ရွာခုရဲ ့ ပင္ပန္းဆင္းရဲမွဳ ေတြကို ေျပေလ်ာ့ေပ်ာက္ကြယ္ေစခဲ့ပါတယ္၊ “က်မတို ့ကရင္နီရြာေတြဟာ တရြာနဲ ့တရြာ အေတာ္ေလးကို အလွမ္းေ၀းတယ္၊ ရြာသူရြာ သားေတြက လိုအပ္လို ့ အားကုိးတၾကီးနဲ ့ လာေခၚတဲ့အခါ ညႀကီးမင္းႀကီး လိုက္သြားရ တာေတြလည္းရွိပါတယ္၊ ဒီလိုသြားရလို ့ က်မ ပင္ပန္းတာေတာ့ အမွန္ပါပဲ၊ က်မတို ့ လူမ်ဳိးေတြဟာ ရိုးသားၾကတယ္၊ အျပစ္ကင္းၾကတယ္၊ သူတို ့ေတြရဲ ့ အၿပံဳးဟာ က်မစိတ္ႏွလံုးကို ခ်မ္းေျမ‹ေစခဲ့ပါတယ္”
ကရင္နီျပည္သူေတြအေပၚ ေစတနာထားတဲ့ ေနာ္ရွာခုဟာ ကရင္နီအမ်ဳိးသား ေတာ္လွန္ေရးအေပၚမွာလည္း သံေယာဇဥ္ တြယ္ခဲ့ရျပန္ ပါတယ္၊ ၁၉၅၃ ခုႏွစ္မွာေတာ့ ကရင္နီေတာ္ လွန္ေရးထဲ ၀င္ေရာက္ခဲ့ၿပီး ကရင္နီေတာ္လွန္ ေရးသမားမ်ားအတြက္ က်န္းမာေရးတာ၀န္ေတြကို ထမ္းေဆာင္ခဲ့ပါတယ္၊ ၁၉၅၄ ခုႏွစ္ ေရာက္ေတာ့ ပအို၀့္ေတာ္လွန္ေရးေခါင္း ေဆာင္မ်ားမွ ကရင္နီေခါင္းေဆာင္မ်ားထံ မဟာမိတ္ဆက္ဆံေရးအရ က်န္းမာေရးအတြက္ အကူအညီေတာင္းခံလာခဲ့ရာမွ ေနာ္ရွာခုကို ပအို၀့္ေတာ္လွန္ေရးအတြက္ ေဆးသင္တန္းနည္းျပအျဖစ္ ကရင္နီေခါင္းေဆာင္မ်ားက တာ၀န္ေပးအပ္ခဲ့ပါတယ္၊
ကရင္နီ ေတာ္လွန္ေရးနယ္ေျမမွ ၁၉၅၄ ခုႏွစ္ ဇြန္လမွ စတင္ထြက္ခဲ့ရာ ပအို၀့္ ေတာ္လွန္ေရးနယ္ေျမ (ရွမ္းျပည္ေတာင္ပိုင္း ေဒသသို ့) ၁၉၅၄ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာမွာ ေရာက္ရွိ ခဲ့ပါတယ္၊ မိုးတြင္းကာလ လမ္းခရီးတ ေလ်ာက္လံုး တေတာ၀င္တေတာင္တက္ ေတာ္လွန္ေရး ခရီးၾကမ္းထဲမွာ (၆)လေက်ာ္ ၾကာေျခလ်င္ခရီးကို အမ်ဳိးသမီးအေဖာ္တဦး နဲ ့ အတူ ေတာ္လွန္ေရးရဲေဘာ္မ်ားၾကားမွာ ျဖတ္သန္းေက်ာ္လ$ားခဲ့ရတဲ့ ေနာ္ရွာခုရဲ ့ ဇြဲ သတၱိနဲ ့ ႀကံ ့ႀကံ ့ခံတဲ့ စိတ္ဓာတ္ကို က်မအံ့ၾသ ေနခဲ့ရပါတယ္၊ တိုင္းရင္းသားခ်င္း ကူညီရိုင္းပင္းလိုတဲ့ စိတ္ဓာတ္ကိုလည္း က်မ မေလးစားပဲ မေနႏိုင္ပါ၊
ဒီေနရာမွာ က်မ အိမ္မွ ေတာ ခိုလာၿပီးေနာက္ ခရိုင္ေဒသအတြင္းမွ မာနယ္ပေလာ ဗဟိုဌာနခ်ဳပ္ကိုလာခဲ့ရတဲ့ (၇)ရက္ ၾကာ တေတာ၀င္။ တေတာင္တက္ တေခ်ာင္းျဖတ္။ တလ်ဳိတိုးခဲ့ရတဲ့ ခရီးကို ပင္ပန္းဆင္းရဲခံရျခင္းဟု ခံစားခဲ့ရသည္မ်ားမွာ အမိုးေနာ္ရွာ ခုရဲ ့(၆)လေက်ာ္ၾကာ ခရီးစဥ္နဲ ့ယွဥ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ က်မရဲ ့ပင္ပန္းမွဳဟာ ျမဴတမွဳန္စာေလာက္သာ ရွိခဲ့ပါ လားလို ့လည္း သတိခ်ပ္ေစခဲ့ပါတယ္၊ အဲ့ဒီ အခ်ိန္က က်မ ခံစားခ်က္ေတြဟာလည္း အခုအခ်ိန္မွာ က်မကို ရွက္စိတ္ေတြအျဖစ္ ေျပာင္းလဲေရာက္ရွိ ခဲ့ရပါၿပီ၊
ရွမ္းျပည္ေတာင္ပိုင္း ပအို၀့္ေတာ္ လွန္ေရးနယ္ေျမ မီးဌာန။ ၾကယ္ဌာန စတဲ့ေဒသမွာ ေဆးသင္တန္းမ်ားေပးျခင္း။ ပအို၀့္ ေတာ္လွန္ေရးသမားမ်ားအား ေဆးကုျခင္း စတဲ့တာ၀န္ကို (၄)ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ့တဲ့ အမိုးေနာ္ရွာခုဟာ ပအို၀့္ ဘာသာစကားကုိလည္း က်ြမ္းက်င္ပိုင္ႏိုင္စြာ ေျပာတတ္လာပါတယ္၊ ၁၉၅၈ ခုႏွစ္မွာ ေမလ(၅)ရက္ေန ့မွာေတာ့ ပအို၀့္ေတာ္လွန္ေရးအတြင္း ေခါင္းေဆာင္မ်ားအၾကား သေဘာထားကြဲလြဲမွဳမ်ား ေပၚေပါက္ခဲ့ပါတယ္၊
ဒီလိုအေျခအေနေတြေၾကာင့္ ကရင္နီျပည္နယ္ကို ျပန္ဖို ့ျပင္ဆင္ေတာ့ မိုးတြင္းကာလေပမို ့ ပအို၀့္ေတာ္လွန္ေရးေခါင္း ေဆာင္တခ်ဳိ ့ရဲ ့ ေမတႊၽာရပ္ခံခ်က္ေၾကာင့္ (၆)လထပ္မံေနခဲ့ၿပီး ပအို၀္ေတာ္လွန္ေရးသမားမ်ားနဲ ့ ပအို၀့္ျပည္သူမ်ားကို က်န္းမာေရးပိုင္းဆိုင္ရာ ေစာင့္ေရွာက္ကူညီမွဳမ်ား ေပးခဲ့ပါတယ္၊ ၁၉၅၈ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာမွာေတာ့ ကရင္နီျပည္ကို ေနာ္ရွာခု ျပန္လည္ေရာက္ရွိခဲ့ၿပီး ကရင္နီေတာ္လွန္ေရးသမားမ်ားနဲ ့ ကရင္နီျပည္သူမ်ားရဲ ့ က်န္းမာေရးအတြက္ မိမိတတ္က်ြမ္းတဲ့ ေဆးပညာနဲ ့အားသြန္ခြန္စိုက္ ေနာ္ရွာခု လုပ္ကိုင္ခဲ့ပါတယ္၊
ေသနတ္သံေတြ တိုက္ပြဲသံေတြဟာ ေတာ္လွန္ေရးသမားေတြအတြက္ ေရွာင္လြဲလို ့မရတဲ့ ေန ့စဥ္အျဖစ္အပ်က္ေတြပါ၊ ေနာ္ရွာခု ဘ၀ဟာလည္း ဒီအရာေတြနဲ ့မရင္းႏွီးခ်င္ပဲ ရင္းႏွီးလာခဲ့ရပါတယ္၊ ပအို၀့္ေတာ္လွန္ေရးနယ္ေျမက တိုက္ပြဲသံေတြ။ ကရင္နီေတာ္လွန္ေရးအတြင္းက တိုက္ပြဲသံေတြဟာ ေနာ္ရွာခုအတြက္ အဆန္းတက်ယ္ ျဖစ္ေနေတာ့ပါ၊ တိုက္ပြဲေတြ ေၾကာင့္ ေနရာေရြ ့ေျပာင္းမွဳေတြအႀကိမ္ႀကိမ္ ႀကံဳခဲ့ရတဲ့အျပင္ ေျခလက္အဂၤါအစိတ္အပိုင္းေတြ စြန္ ့လႊတ္ခဲ့ရသူေတြ။ ေသြးရဲရဲ။ သံရဲရဲ ျမင္ ြင္းေတြဟာ ေနာ္ရွာခုလို ေဆး၀န္ထမ္းေတြအတြက္ ေန ့စဥ္ျမင္ေတြ ့ရတဲ့ မွန္သားျပင္တခ်ပ္လို ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္၊
၁၉၅၉ ခုႏွစ္ေတာ့ ေနာ္ရွာခုအတြက္ ဘ၀အလွည့္အေျပာင္း တခုျဖစ္လာပါတယ္၊ ကရင္အမ်ဳိးသား ဗိုလ္မွဴးစံလင္းနဲ ့ ေနာ္ရွာခု ပအို၀့္ေတာ္လွန္ေရးနယ္ေျမထဲမွာ ေရစက္ဆံုခဲ့ ၾကပါတယ္၊ ဒီေရစက္ေၾကာင့္ပဲ ၁၉၅၉ ခုႏွစ္ ဧၿပီလ (၄)ရက္ေန႑မွာ ဗိုလ္မွဴးစံ လင္းနဲ ့ လက္ထပ္ခဲ့ပါတယ္၊ လက္ထပ္ၿပီး (၂)လအၾကာမွာေတာ့ ဗိုလ္မွဴးစံလင္းက က ရင္ေတာ္လွန္ေရးတာ၀န္နဲ ့ ေကာ္သူးေလျပည္ကို ျပန္သြားရသလို ကရင္နီေတာ္လွန္ေရး ရဲေမတဦးျဖစ္တဲ့ ေနာ္ရွာခုဟာလည္း ကရင္နီအေနာက္တိုင္း ျပည္သူမ်ားၾကားမွာ တာ၀န္ေတြျပန္လည္ ထမ္းေဆာင္ခဲ့ပါတယ္၊
ေယာင္ေနာက္ဆံထံုးပါဆိုတဲ့ ဆိုရိုးစကားကို ၾကားဖူးနား၀ရွိၾကေပမယ့္ အေျခ အေနေတြကို ႏွစ္ဦးလံုးက နားလည္သေဘာ ေပါက္ေနခဲ့တာမို ့ နားလည္မွဳရွိစြာ သူတို ့ႏွစ္ဦး ခြဲခြာေနခဲ့ရပါတယ္၊ “တႏွစ္ေက်ာ္ ႏွစ္ႏွစ္။ တခါတခါလည္း ႏွစ္ႏွစ္ခြဲေက်ာ္ၾကာမွ ျပန္ဆံုခြင့္ရေပမယ့္ က်မတို ့ ႏွစ္ဦးလံုး နားလည္မွဳ အျပည့္အ၀ရွိပါတယ္၊ သူ ့အေပၚ က်မနား လည္သလို သူလည္း က်မအေပၚ နားလည္ခဲ့ ပါတယ္၊ သူတခါျပန္လာရင္ တပတ္ေက်ာ္ ႏွစ္ပတ္နီးပါးေလာက္ၾကာတတ္ၿပီး သူ ့မွာလည္း သူ ့တာ၀န္နဲ ့မို ့ သူ ့ကိုၾကည့္ၿပီး က်မ သနားမိတယ္”၊
၁၉၇၅ ခုႏွစ္မွာေတာ့ ကရင္နီႀကီး ဥကၠ႒ ေစာေမာရယ္က သံလြင္အေရွ ့ျခမ္း ကရင္နီအေရွ ့တိုင္းမွာ ေနာ္ရွာခုကို တာ၀န္ ေပးခဲ့ပါတယ္၊ “ကရင္နီအေရွ ့တိုင္းမွာ တာ၀န္က်ေတာ့ ကရင္ျပည္နယ္နဲ ့ နယ္နမိတ္ ထိစပ္ေနခဲ့တာမို ့ က်မတို ့ ႏွစ္ဦးရဲ ့ ဘ၀ဟာ အရင္ကေလာက္ေတာ့ မေ၀းေတာ့ဘူးလို ့ ထင္ရေပမယ့္ အျမင္ကနီးေပမဲ့ ခရီးကေတာ့ ေ၀းေနဆဲပါပဲ”၊ အမိုးေနာ္ရွာခုရဲ ့ အဖ်ားခတ္တုန္ခါသြားတဲ့အသံေတြထဲမွာ လြမ္းဆြတ္မွဳေတြ ေရာစြက္လို ့ေနပါတယ္၊
က်မ သားသမီး(၇)ဦးေမြးခဲ့ရတယ္၊ ဒီလိုအခ်ိန္တိုင္း က်မအနားမွာ ဗိုလ္မွဴးစံလင္း ရွိမေနခဲ့ဘူး၊ က်မ သားသမီးေတြကိုလည္း ရပ္နဲ ့ရြာနဲ ့ အတည္တက်ေနၿပီး ေအးေအး လူလူ ေမြးခဲ့ရတာ မဟုတ္ပါဘူး၊ တေယာက္ကို တေနရာမွာ ေမြးရသလို တိုက္ပြဲေတြၾကားမွာ မိုးထဲေလထဲမွာ ေျပးရင္းလႊားရင္း ေမြးခဲ့ရတာက မ်ားပါတယ္၊ မွတ္မွတ္ရရ က်မ သားဦး ေလးကိုေမြးေတာ့ မနက္(၁၀)နာရီ၊ ညေန (၄)နာရီေလာက္မွာ က်မတို ့ေနရာကို ရန္သူ ကတက္လာတယ္၊ တိုက္ပြဲျဖစ္ေတာ့ ေျပးရတယ္၊ မေျပးလည္း မျဖစ္ဘူး၊ အဲဒီအခ်ိန္မွာ မိန္းမသားစိတ္နဲ ့ အားငယ္မိတာေတာ့ အမွန္ပဲ၊ အေျခအေနေတြကိုလည္း နားလည္ ေနခဲ့ေတာ့ စိတ္ကိုေျဖၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္အားေပးရတယ္၊ ဗိုလ္မွဴးစံလင္း က်မအနားမွာမရွိေနေပမယ့္ က်မရဲ ့ အသင္းေတာ္သူ အသင္းေတာ္သားေတြ။ ေတာ္လွန္ေရးရဲ ေဘာ္ရဲဘက္ေတြက က်မကို အားအင္ေတြေပးခဲ့ ပါတယ္၊ ေသြးႏုသားႏုနဲ ့ ေျပးလႊားသြားလာခဲ့ တဲ့ ဒဏ္ေတြေၾကာင့္ပဲ က်မမွာ အမ်ဳိးသမီး သဘာ၀အရ အဆက္အျမစ္ေတြ ထံုက်င္ ကိုက္ခဲ့တာ။ မ်က္ႏွာေပၚမွာ အစက္ေတြ အေပ်ာက္ေတြ။ အကြက္ေတြထြက္လာ တယ္၊
ဒီေရာဂါကို မာနယ္ပေလာေရာက္ ေတာ့ ပိႏၷဲကုန္းက ရေသ့ႀကီးတပါးနဲ ့ ကုခဲ့ပါတယ္၊ ဆရာရေသ့ႀကီးက က်မကို အားေပးခဲ့ သလို တတ္စြမ္းသေလာက္လည္း ကုသေပးခဲ့ ပါတယ္၊ အားလံုးေတာ့ မေပ်ာက္ကင္းခဲ့ပါ ဘူး၊ ဒီလိုေ၀ဒနာကို က်မ တဦးထဲခံရတာ မဟုတ္ဘူး၊ က်မလို ့ပဲ အျခားတိုင္းရင္းသူ အမ်ဳိးသမီးေတြလည္း ခံစားရမယ္ဆိုတာ က်မသိပါတယ္၊ ကိုယ့္လူမ်ဳိးအတြက္ တာ၀န္ေတြထမ္းေဆာင္ေနခဲ့သူမို ့ ေလာကႀကီးထဲမွာ ဘယ္လို ဘ၀နဲ ့ပဲ အသက္ရွင္ရရွင္ရ က်မေၾကနပ္ပါတယ္”
“က်မ အသက္ ၄၉ ႏွစ္ေက်ာ္ ၅၀ ထဲေရာက္မွ ေကာ္သူးေလ ကရင္ေတာ္လွန္ ေရးနယ္ေျမထဲကို ေရာက္ခဲ့ပါတယ္၊ ဒီအခ်ိန္ က်မွ က်မနဲ ့ ဗိုလ္မွဴးစံလင္းဟာ အိမ္ေထာင္သည္ဘ၀။ အိုးအိမ္ အတည္တက် ေနခဲ့ရပါတယ္၊ တတ္ႏိုင္တဲ့ ဘက္က ေဆးဘက္ဆိုင္ရာ တာ၀န္ေတြေဆာင္ရြက္ေပးဖို ့ ကရင္အမ်ဳိး သားေခါင္းေဆာင္ေတြက က်မကို ကမ္းလွမ္းခဲ့ ပါေသးတယ္၊ က်မက အသက္လည္းႀကီး တေလ်ာက္လံုး စိတ္ေရာကိုယ္ပါ ပင္ပန္းခဲ့တဲ့ ဒဏ္ေတြကလည္းမ်ားေတာ့ သားေတြသမီး ေတြနဲ ့ နားနားေနေန ေနခ်င္မိတယ္၊ ဒါ ေၾကာင့္ လူႀကီးေတြရဲ ံ ကမ္းလွမ္းခ်က္ကို က်မ ျငင္းခဲ့ပါတယ္၊ တကယ္လိုအပ္လာခဲ့ရင္ေတာ့ ေဆးဆရာ။ ဆရာမ လံုး၀မရွိတဲ့ေနရာမ်ဳိးကို သြားခိုင္းရင္လည္း က်မသြားမယ္လို ့ေတာ့ ဆံုးျဖတ္ထားပါတယ္၊ ေတာ္လွန္ေရး မေအာင္ျမင္ေသးသေရြ ကိုယ္ႏိုင္တဲ့ဘက္က ထမ္းေဆာင္ဖို ့ ရွိတယ္ဆိုတာ က်မရင္ထဲမွာ အၿမဲခံယူထားပါတယ္”
“က်မတို ့ ေတာ္လွန္ေရးလုပ္တယ္ ဆိုတာ တခ်ိန္လံုး ေျပးလႊားေနခဲ့ရတာပါ၊ ေနသတိၱ။ စားသတၱိ။ သြားသတိၱ။ လာသတၱိ အၿမဲလို သတိရွိေနရတယ္၊ ဒီေန ့ ဒီေနရာမွာ ရွိေပမယ့္ ေနာက္တေန ့စာအတြက္လည္း ႀကိတင္ေန ရာျပင္ဆင္ထားရတယ္၊ ထင္းေခြ။ ေရခပ္။ ဆန္ေတာင္း။ ဆန္ျပာအလုပ္ေတြဟာ က်မတို ့ရဲ ့ ေန ့စဥ္အလုပ္ေတြပါ၊ ေဆးတာ၀န္ ကို ယူရတာကလည္း ေန ့စဥ္အလုပ္ေတြ ၾကားက အဓိကတာ၀န္တခုပါ၊ ေတာ္လွန္ေရးမွာ ေတာင္ယာခုတ္စားရတယ္ဆို တာကလည္း ရိကၡာအတြက္မို ့ ေမာတယ္ပန္းတယ္လို ့ သေဘာထားလို ့ မရပါဘူး၊ က်မတို ့ လူ ထုကိုခ်ည္း အားကိုးလို ့ လည္း မျဖစ္ပါဘူး၊ ျပည္သူေတြဟာလည္း က်မတို ့လိုပဲ ရုန္းကန္ ေနၾကရတဲ့သူေတြပါ”
အမိုးေနာ္ရွာခုရဲ ့ အမ်ဳိးသားေတာ္လွန္ေရး အေတြ ့အႀကံဳျဖတ္သန္းမွဳအ ေၾကာင္းမ်ားကုိ ျပန္လည္ေျပာျပေနခ်ိန္မွာ က်မ အသက္ရူဖို ့ေတာင္ ေမ့ေလ်ာ့ေနခဲ့တယ္လို ့ ထင္ပါတယ္၊ အမိုးေနာ္ရွာခုရဲ ့ ခိုင္မာတဲ့ စိတ္ဓာတ္၊ အမိုးရဲ ့ အမ်ဳိးသားေရးအေပၚ တာ၀န္ေက်ၿပြန္မွဳ။ အမိုးရဲ ့ ျပည္သူလူထုအေပၚ ျမင္တဲ့အျမင္။ ခင္ပြန္းအေပၚ နားလည္မွဳ ေပးႏိုင္တဲ့ သေဘာထားေတြဟာ ေလးနက္လြန္းလွပါတယ္၊ အမိုးကို က်မ မေလးစားပဲ မေနႏိုင္ပါ၊ အမိုးရဲ ့ အိမ္ေထာင္ဘက္။ လက္တြဲေဖာ္ဆိုတဲ့ ဗိုလ္မွဴးစံလင္းနဲ ့ အမိုးေနာ္ရွာခုဟာ ေအးအတူပူအမ်ဘ၀ကို (၁၀) ႏွစ္ေက်ာ္ မ်သာ ဆံုခြင့္ရခဲ့ပါတယ္၊ ကရင္အမ်ဳိးသားေခါင္းေဆာင္ ေကအဲန္ယူ တြဲဘက္အတြင္းေရးမွဴးျဖစ္သူ အဖူး “ပဒိုစံလင္း” ဟာ ၁၉၉၆ ခုႏွစ္မွာပဲ အမိုးဘ၀ထဲက အၿပီးအပိုင္ ထြက္ခြာသြားခဲ့ပါတယ္၊ ဒါကိုလည္း အမိုးေနာ္ရွာခုက တရားဓမၼာနဲ ့ ဘ၀ကို တည္တည္ ၿငိမ္ၿငိမ္နဲ ့ ေျဖသိပ္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္၊
“က်မ ဘ၀ အက်ဳိးေပးပါပဲ၊ ဗိုလ္မွဴးစံလင္းကို က်မအတြက္ ဘုရားသခင္က လက္ေဆာင္ေပးခဲ့တာပါ၊ က်မတို ့ဟာ က်မ တို ့ဘ၀ကို က်မတို ့မပိုင္ၾကပါဘူး၊ က်မတို ့ ဘ၀ကို က်မတို ့ေတာ္လွန္ေရးက ပဲပိုင္ပါတယ္၊ အခုလည္း ဘုရားသခင္က က်မတို ့ ဘ၀ကို ဒီေလာက္ပဲ ေတြ ့ဆံုခြင့္ရဖို ့ ေပးခဲ့တာမို ့ ဒါကိုလည္း က်မေၾကနပ္ပါတယ္၊ သူ လည္း သူ ့ ရဲ ့ အမ်ဳိးသားေရးအတြက္ တာ၀န္ေတြေက်ခဲ့သူမို ့ သူ ့အတြက္ က်မဂုဏ္ယူပါတယ္”
ဘယ္ေလာက္ ေလးစားၾကည္ညို စရာေကာင္းလိုက္ပါသလဲ၊ အမိုးေနာ္ရွခုေျပာတဲ့ စကားေလးတခြန္းကေတာ့ က်မ အသဲထဲ စိုက္၀င္လို ့ တသက္လံုး စြဲထင္က်န္ရစ္ေနမယ့္ စကားတခြန္းပါပဲ၊ “က်မတို ့ဘ၀ကို ေတာ္လွန္ေရးကပိုင္တယ္”။
——————————-
(ႏို၀င္ဘာ ၁၃၊ ၂၀၁၄)
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
