ေဇာ္ထက္(ပ်ဥ္းမနား) – “လက္ညိႈး တေခ်ာင္းနဲ႔ ေႏြမထူး ဇာတ္လမ္း”
(မိုုးမခ) ႏို၀င္ဘာ ၁၀၊ ၂၀၁၄
လုုယက္ ဆိုုးေပ်ာ္
သူ႔လက္ညိႈးေပၚမွာ
မရွက္ႏိုုင္ သူ႔ခမ်ာ
အသက္ကိုု လုကာေျပးေနတဲ႔
ကေလးတေယာက္ေပါ႔
ေခါက္ ကနဲ
ေငါက္ ကနဲ
နာဇီကားေတြထဲသြား
အသည္းမ်ား တထိတ္ထိတ္
ငရဲတံခါး ထိပ္
အသက္မေစ႔ …… ဂ်ိတ္
မ်က္ေစ႔မွိတ္လိုု႔ ထားမိ
အတိတ္္ကိုု ႀကည္႔
ႀကိတ္ငိုုမိတဲ႔ ဇာတ္ကား……။
ဂ်ဴးမကေလး လား
ဂ်ဴးကေလး လား
သနားစရာ
သူ႔အသက္ခမ်ာ
လုူ႔ဘ၀ဂ္မွာ
မသက္မသာ
အသက္ပါလွ်က္
သက္ဆိုုးကေလး
လက္ညိႈးတေကြးမွာ တခ်က္
မျပတ္ေတြးရ အခက္
ဇာတ္ေဆြးက ဆက္
သူ႔အသက္က ဖက္
ထြက္…။
လူဇာတ္ အမ်ိဳးမတူဟာမိုု႔
သူသတ္ ခိုုးယူတာမ်ား
ကမၻာခ်ီ မိုုက္တဲ႔
နာဇီတသိုုက္ လား
ထားပါေတာ႔ေလ … ….
ေႏြဦးယဲ႔ယဲ႔ ထမ္းလာတဲ႔
ေသမထူးတဲ႔ လမ္း
ေရႊအရူးုုရဲ ႔ စခန္းမွာက
ႀကည္႔စမ္းႀကပါဦးေလ
ယမက္ ခိုုးေ၀
တသက္ခိုုး မေသြ
အဖ်က္မ်ိဳး တေစၥ
လက္ညိႈးေတြက
သက္ဆိုုးရွည္ သမွ်
ဥာဏ္ တနနေပမဲ႔
အႀကံရ သမွ်
ဖန္ႀက သမွ်
ဟန္ တက်က်ေပမိုု႔
မာန္က မခ်
ရန္တစစ
လွံတႀကြႀကြ
ဟန္ တျပျပေတြနဲ႔
မာန္တထထ အသြင္အခုုထိ
အဂၤုုလိမာလရယ္
တရားလား မခ်ျပနဲ႔
ခင္ဗ်ားဓား ျမျမနဲ႔
အဟုတ္ခ် ရမလား
ဒုုကၡဘ၀ ျခားေစဖိုု႔
က်ဳပ္က ခဏငွားခ်င္ေလရဲ ႔… … ။ ။
(photo credit – Aung Htet)
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
