ဓမၼေဘရီ အရွင္၀ီရိယ(ေတာင္စြန္း) – “အနိစၥ … ေစာင့္ပါခလွည့္”
(မိုုးမခ) ႏိုု၀င္ဘာ ၇၊ ၂၀၁၄
ဒီတစ္ေခါက္ (၂၀၁၄)ခုုႏွစ္၊ အေမရိကန္ကုုိေရာက္ခိုုက္ (၅)လေက်ာ္အတြင္းမွာ စာ(၁၀)ပုုဒ္ေက်ာ္ ေလာက္ေရးျဖစ္လိုုက္တယ္ဆိုုေတာ့ ႏွစ္စဥ္အေမရိကကုုိေရာက္ခဲ့တဲ့ (၇)ႏွစ္အတြင္းမွာ ဒီႏွစ္က စာ အေရး ျဖစ္ဆံုုး၊ ကေလာင္အျမဴးဆံုုးႏွစ္လုုိ႔ ဆုုိရမယ္ထင္ပါတယ္။
“အရင့္အရင္ႏွစ္ေတြထက္ ဒီႏွစ္ေရာက္မွ ဘာျဖစ္လိုု႔ ကေလာင္က ပုုိျမဴးရတာလဲ၊ အေမရိက ခရီးစဥ္ေတြက ပုုိၿပီးေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ့စရာေတြနဲ႔ ႀကံဳရလိုု႔လား” ဆုုိရင္ေတာ့ “မဟုုတ္ရေပါင္ပါဗ်ာ”။ ခရီးစဥ္ေတြ၊ ေဒသပတ္၀န္းက်င္ေတြကေတာ့ အရင့္အရင္ႏွစ္ေတြထက္ (အခ်ဳိ႕အေဆာက္အဦး အသစ္အခ်ဳိ႕ ကလြဲလိုု႔) ဘာမွ တယ္မထူးပါဘူး။
မွန္ပါတယ္၊ ဒီအေမရိကန္မွာက သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ကုိ တန္ဖုိးထားတဲ့ ႏုုိင္ငံဆုုိေတာ့ ဟုုိ အရင့္ အရင္ႏွစ္ေတြက ေတြ႔ျမင္ေနရတဲ့ ေရေျမေတာေတာင္ေတြ ျမစ္၊ ေခ်ာင္း၊ အင္းအိုုင္ေတြ ပင္လယ္ ဆိပ္ကမ္းေတြဆိုတာက ျမန္မာႏုုိင္ငံမွာလိုု ေန႔ျမင္ညေပ်ာက္ ျဖစ္မကုုန္ၾကပါဘူး။ ဟုုိတုုန္းက ျမင္ခဲ့တဲ့ ျမင္ကြင္းေတြအတိုုင္းပဲ ဒီႏွစ္မွာလည္း ျမင္ေတြ႔ေနရတာျဖစ္လိုု႔ ထူးၿပီးေပ်ာ္ျမဴးစရာလိုု႔ မထင္ရ ပါဘူး။
“ေအာ္ … သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ႀကီး ကံေကာင္းလိုုက္ေလ”လိုု႔ ေတြးၿပီးမုဒိတာပြားမယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ပြားစရာေပါ့ေလ။ ဒီအလုုပ္ကလည္း ဒီအေမရိကမွာ အၿမဲေနတဲ့ မုုဒိတာအရွင္ဥာဏိက(ဥာဏ္ဦးေမာင္)တုုိ႔ပဲ လုုပ္ရမွာပါ။ ေခတၱ အေမရိကေရာက္ ျမန္မာႏုုိင္ငံသားတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ေတာ့ ကုုိယ့္ႏုုိင္ငံက သဘာ၀ ပတ္၀န္းက်င္အေပၚ က႐ုဏာပြားေနရတာက ပုုိေနေလေတာ့ သူ႔ႏုိင္ငံအေပၚမွာ တယ္မုဒိတာ မပြား ႏုုိင္ရွာပါဘူး။
အင္း … ဒါျဖင့္ ဘာျဖစ္လိုု႔ ဒီတစ္ေခါက္ အေမရိကခရီးစဥ္မွာ အရွင့္ကေလာင္က ပုုိျမဴးရသလုုိ ျဖစ္ေနလဲဆိုုရင္ေတာ့ .. အဲ ဘယ္လိုုေျပာရမလဲ ၊ ဟုိ သိရီဓမၼာေသာကမင္းႀကီးရဲ႕ မိဖုုရားႀကီးအတြက္ ဟိမ၀ႏၲာကေရာက္လာတဲ့ ကရ၀ိတ္ငွက္ႀကီး ဆုုိတာလုုိေပ့ါဗ်ာ၊ တစ္ေကာင္တည္းျဖစ္လိုု႔ ၿငီးေငြ႔ေနခ်ိန္မွာ မေပ်ာ္ပိုုက္ႏုိင္တဲ့အတြက္ အသံထြက္ မရင့္က်ဴးႏုိင္ဘူး။ ေနာက္မွ ပညာရွင္တုုိ႔ အႀကံေပးခ်က္အရ ေၾကးမုံ (မွန္)ေတြ ေလးဘက္ေလးတန္ ေထာင္ျပလိုုက္ေတာ့ မွန္ထဲက အရိပ္ေတြကုုိ အေပါင္းေဖၚေတြလိုု႔ မွတ္ထင္ၿပီး ျမဴးေပ်ာ္က်ဴးရင့္လိုုက္လိုု႔ ကရ၀ိတ္ငွက္ရဲ့အသံကုုိ အသႏၶီမိတၱ မိဖုုရားႀကီး ၾကားခြင့္ ရလိုုက္တယ္ ဆိုုတာေလ။
ခုလည္း အဲဒီလိုုလုုိ႔ပဲ ဆုုိရမယ္ထင္ပါတယ္။ ဒီအရွင္မွာလည္း အရင္ႏွစ္ေတြတုန္းက ဆရာကံ (ကံထြန္းသစ္)တိုု႔၊ ဆရာဥာဏ္(ဥာဏ္ဦးေမာင္)တိုု႔၊ ရေဝႏြယ္(အင္းမ)တုိ႔ေလာက္နဲ႔သာ တစ္ေနရာ ဆီမွာ ေတြ႔ဆံုုခြင့္ ရလိုုက္တာေလ။
ဒီတစ္ေခါက္မွာေတာ့ ေရးေဖာ္ဇာတ္တူသားေတြျဖစ္တဲ့ ဓမၼဂဂၤါတိုု႔၊ ကုုိသစ္(သီတဂူ)တိုု႔ပါ ထပ္တုိး လာၾကတဲ့အတြက္ ဇာတ္တူသားေတြ အေတာ္ေလး ၿမဳိင္ၿမဳိင္ဆုိင္ဆုိင္ေတြ႔ဆံုုခြင့္ရလိုု႔ ကေလာင္က ပုုိျမဴးလာတာ ျဖစ္မယ္ထင္ပါရဲ့။
အဲဒီလုုိ ကေလာင္နဲနဲျမဴးသလိုု ရွိေနတဲ့ ဒီအရွင္ကုုိ၊ ေပ့ါတလန္ၿမိဳ႕၊ သီရိမဂၤလာ ေက်ာင္းထိုုင္ဆရာေတာ္ အရွင္သီရိႏၵက “ကေလာင္ေလး ျမဴးလက္စနဲ႔၊ ဒီတစ္ေခါက္ ျမန္မာျပည္ ျပန္ခါနီးမွာ ေဆာင္းပါးေလးတစ္ပုုဒ္ေလာက္ေတာ့ ကြန္႔ျမဴးခဲ့အံုုးေလ“လိုု႔ ဖုုန္းနဲ႔ လွမ္းျပီး ေတာင္းဆိုုပါတယ္။
သူ႔ေတာင္းဆိုုခ်က္ကုုိ မသိက်ိဴးကြ်န္ျပဳေနလိုု႔ကလည္း မျဖစ္ဘူး။ မိမိရဲ႕စာေလးေတြ ကမၻာအႏွံ႔ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ေလး ေျခဆန္႔ခြင့္ရခဲ့တာက သူ႔ရဲ႕ (ေမတၱာဥယ်ာဥ္) ၀က္ဆိုုက္ေက်းဇူးေၾကာင့္ဆိုုေတာ့ သူ႔ေတာင္းဆိုုခ်က္ကုုိ အေလးဂ႐ုျပဳတဲ့အေနနဲ႔ ဒီေဆာင္းပါးကုုိ ေရးရတယ္ဆုုိရင္လဲမမွားပါဘူး။
—————
ေဆာင္းပါးေခါင္းစည္းကို “အနိစၥ ေစာင့္ပါခလွည့္” လုုိ႔ အမည္ေပးတဲ့ အေၾကာင္းကေတာ့ ဒီလုုိပါ…၊
တစ္ေန႔သားမွာ ဆန္ဖရန္ေဗးဧရိယာတည္းက မိမိရဲ႕သင္တန္းသားလည္းျဖစ္၊ စာဖတ္ ပရိတ္သတ္ လည္း ျဖစ္တဲ့ ဒကာႀကီးတစ္ဦးက ဒီလုိစကား ဆိုုလာပါတယ္၊
“အရွင္ဘုုရားရဲ့ သင္တန္းေတြလည္း တက္၊ တရားေတြလည္း နာ၊ စာအုုပ္ေတြကုုိလည္း တပည့္ေတာ္ အေတာ္ေလးကုုိ သေဘာက်ပါတယ္၊ အရွင္ဘုုရားရဲ့ “အုုိျခင္းရဲ့ အလွတရား ” ဆိုုတဲ့အတိုုင္း ကိုုယ့္ကုုိယ္ကုုိလည္း သံေ၀ဂတုုိ႔၊ ဓမၼတိုု႔နဲ႔ အလွဆင္ရေကာင္းမွန္း နဲနဲသိလာလိုု႔ အိုုေပမယ့္ သိပ္ၿပီး အၾကည္းတန္ေလာက္ေအာင္ အေျခအေန မဆိုုးလွဘူးလုုိ႔လည္း နဲနဲေတာ့ ခံစားရပါတယ္၊ အရွင္ဘုုရား ေျပာသလိုု နိမ့္ရာကေနျမင့္ တက္လာတာတုုိ႔၊ အ၀ိဇၨာအေမွာင္ေခတ္က ၀ိဇၨာဥာဏ္အလင္းေခတ္တိုု႔အထိ တိုုးတက္ ေျပာင္းလဲလာဖုုိ႔တုုိ႔ဟာ အနိစၥလကၡဏာဆိုုတဲ့ အမွန္တရားေၾကာင့္ ဆိုုတာကုုိလည္း ဖတ္တုုန္း နာတုုန္းကေတာ့ သေဘာက်ခ်င္သလိုုလိုု ရွိခဲ့ပါတယ္။
အဲ … အခုု၊ ဒီႏွစ္၊ ရာသီေပၚ အဖ်ားအနာကေလးေတြ ထူထပ္စဥ္တုုန္းက၊ တပည့္ေတာ္တိုု႔ အဘိုုးၾကီး အဘြားႀကီးႏွစ္ေယာက္လံုုး ဖ်ားၾကေတာ့ “ေတာင္မင္း၊ ေျမာက္မင္း မကယ္ႏုိင္” ဆိုုသလိုု အေတာ္ေလးကုုိ ကသီလင္တနဲ႔ ဒုုကၡႀကံဳရပါတယ္ဘုုရား၊ အဲဒီေတာ့ စဥ္းစားမိတာေပ့ါေလ၊ ဒီ အနိစၥ လကၡဏာႀကီးေၾကာင့္ သားသမီးေတြကလည္း အခ်ိန္တန္ အရြယ္ေရာက္ကုုန္ၾကေတာ့ တိုု႔ကုုိစြန္႔ပစ္တာ၊ ငယ္ရြယ္သန္စြမ္းတဲ့ အရြယ္ကေန အိုုမင္းမစြမ္းေတြ ျဖစ္ကုုန္ၾကတာ၊ က်န္းက်န္းမာမာေတြကေန မက်န္းမမာေတြ ျဖစ္ကုုန္ၾကတာ၊ ေနာက္ဆံုုးေတာ့ ေဆးေပး မီးဖြင့္ အကူညီေတာင္ မရွိဘဲ အတိဒုုကၡ ေရာက္ေနတာေတြ ကုုိယ္တိုုင္ ခံစားေနရတာ။ အဲဒီကေနစၿပီး ဟုိေတြးဒီေတြးန႔ဲ စဥ္းစားရင္း စဥ္းစားရင္း.. အရွင္ဘုုရား ေျပာသလိုု အနိစၥလကၡဏာရဲ႕ ေက်းဇူးေတြကုုိ ၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴနဲ႔ ေယာနိေသာ မနသိကာရ ျပဳႏုိင္ဖုုိ႔ အေတာ္ ခဲရင္းလာတယ္ဘုုရား၊ အနိစၥအေပၚ တယ္ၿပီး အျမင္ မၾကည္ခ်င္ေတာ့ဘူး”တဲ့ ။
“အဲဒီလိုု မၾကည္မလင္မျဖစ္နဲ႔ေလ။ တကယ္လိုု႔ အဲဒီ က်န္းက်န္းမာမာကေန မက်န္းမမာအျဖစ္ ေျပာင္းလဲလာတဲ့ အနိစၥသေဘာႀကီး ကိစၥေခ်ာသြားရင္”လိုု႔ ေတြးလုုိက္ရင္ေရာ သက္သာ မသြားေလာက္ ဘူးလား ဆိုေတာ့ –
“ဟာ … အရွင္ဘုုရားကလည္း နိမိတ္မရွိ .. နမာမရွိ မလုုပ္လိုုက္ပါနဲ႔၊ အခုုေတာင္ လူက သိပ္ က်န္းမာေရးေကာင္းေသးတာ မဟုုတ္ဘူး။ အရွင္ဘုုရားေျပာသလို ကိစၥမ်ားေခ်ာသြားလုုိ႔ကေတာ့ အိမ္က အမယ္ႀကီးအတြက္ မေတြး၀ံ့စရာဘုုရား၊ မလုုပ္စမ္းပါနဲ႔” တဲ့။
အဲဒါေျပာတာ မဟုုတ္ပါဘူး ဒကာႀကီးရဲ႕ ၊ မက်န္းမမာျခင္းဆုုိတဲ့ သေဘာႀကီး အနိစၥသေဘာနဲ႔ ကိစၥေခ်ာသြားရင္ မက်န္းမမာရာကေန က်န္းက်န္းမာမာ ျပန္ျဖစ္လာမယ္ မဟုုတ္လား၊ အဲဒီေျပာင္းလဲမွဳ ဟာ အနိစၥရဲ႕ ေက်းဇူးပဲလိုု႔ စဥ္းစားလိုုက္ရင္ အျမင္ ျပန္မၾကည္လင္ႏုိင္ေပဘူးလား”လိုု႔ ေျပာတာပါ ဆုုိေတာ့မွ …
အဲ … အရွင္ဘုုရားတိုု႔ မိန္ၾကားဖူးသလိုုေပ့ါဘုုရား။ သူမ်ား သခၤါရကုုိေျပာရတာ အာသြက္ေပမယ့္ ကုုိယ့္သခၤါရနဲ႔ ႀကံဳေတာ့ ဥာဏ္ႏုံ႕ အာေလးေတြ ျဖစ္ကုုန္တာ မ်ားတယ္ဘုုရား … ဆိုုျပီး သက္ျပင္းခ်ရင္း စကားရပ္ေနပါတယ္။
မိမိကပဲ စကားဆက္ၿပီး “ဟုုိတစ္ခါ သင္တန္းမွာတုုန္းက၊ အဲ … ပဋိစၥသမုုပၺါဒ္ သင္တန္းမွာ ထင္တယ္ေနာ္၊ အဲဒီမွာ ဦးဇင္းေျပာခဲ့တာက ပုုိးရြ ျခပုုန္းကအစ ျဗဟၼာေတြအထိ သဗၺညဳတ အေလာင္းအလ်ာမ်ားအပါအ၀င္ ဘယ္သတၱ၀ါမဆိုု သံသရာခရီးသည္ မွန္သမွ် အ၀ိဇၨာ တဏွာ မူလ ႏွစ္ျဖာတိုု႔ရဲ႕ သားသမီးေတြခ်ည္းပဲ။
ဒီမိဘႏွစ္ပါးနဲ႔ ပတ္သက္လုုိ႔ ေရွးဆရာေတာ္ႀကီးမ်ား မိန္႔ၾကားဖူးတာကေတာ့ … အ၀ိဇၨာဆိုုတာက သိသင့္တာကုုိေတာ့ မသိ၊ မသိသင့္တာေတြကုုိက်ေတာ့ အေတာ္ေလးကုုိ စြဲစြဲလမ္းလမ္းႀကီးသိေနတယ္တဲ့ ဗ႐ုုတ္သုကၡသမား။ တဏွာဆုုိတာက်ေတာ့ ျမင္ျမင္သမွ် ႀကိဳက္ဖုုိ႔ပဲ ႀကိဳးစားေနတဲ့ ပရမ္းပတာ။ အဲဒီေတာ့ သတၱ၀ါ မွန္သမွ်က ဗ႐ုုတ္သုကၡ ဖခင္နဲ႔ ပရမ္းပတာ မိခင္တုိ႔က ေမြးဖြားလာၾကသူခ်ည္းျဖစ္လုုိ႔ အဲဒီ ဗီဇဓာတ္က ဇာတိျပလာတဲ့အခါ ဗ႐ုတ္သုကၡ အေတြးအျမင္ေတြနဲ႔ ပရမ္းပတာေတြ ေလွ်ာက္လုုပ္ ၾကတာ တဲ့ေလ။
အဲဒီ ပရမ္းပတာ သခၤါရေတြသာ ၿမဲေန ခိုုင္ေနမယ္ဆိုုရင္ ေလာကႀကီးဟာ ပရမ္းပတာ အ႐ုုိင္း ေခတ္ႀကီးကုုိ ေက်ာ္လႊားႏိုင္မွာ မဟုုတ္ဘူး။
အဲဒီ သခၤါရေတြ အနိစၥသေဘာအရ ကိစၥေလွ်ာတတ္ၾကတဲ့ သဘာဝေၾကာင့္သာ ႐ိုုင္းစိုုင္းတဲ့ သခၤါရေတြကုုိ ယဥ္ေက်းတဲ့ သခၤါရေတြနဲ႔ အစားထုုိးခြင့္ရၾကၿပီး အေျပာင္းအလဲ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့အတြက္ ဓမၼ နယ္ပယ္မွာလည္း အကုုသုုိလ္သခၤါရေနရာမွာ ကုုသုုိလ္သခၤါရေတြ ေနရာရလာခဲ့ၾကတယ္။ ေလာကႀကီး လည္း အ႐ုုိင္းေခတ္ကေန အယဥ္ေခတ္ကုုိ တျဖည္းျဖည္းေျပာင္းလဲ လာနိဳင္ခဲ့တယ္။
ေနာက္ဆံုုးမွာေတာ့ ဓမၼနယ္ပယ္မွာ အေကာင္းအဆုုိး (ကုုသုုိ္လ္၊ အကုုသုုိလ္)တုိ႔ရဲ႕ ေနရာမွာ အမွား အမွန္ဆိုုတဲ့ သစၥာတရားနဲ႔ အစားထုုိးႏုိင္ၿပီး ေလာကႀကီးဟာလည္း အ၀ိဇၨာလႊမ္းမုုိးတဲ့ အမိုုက္ေမွာင္ (သာသနာပ)ကာလကေန ၀ိဇၨာဥာဏ္လႊမ္းမိုုးတဲ့ အလင္းေခတ္(သာသနာတြင္း) ကာလႀကီးအထိ ျမင့္တက္ လာခဲ့တယ္။ ဒါဟာ အနိစၥဆိုုတဲ့ မွန္ကန္တဲ့ လကၡဏာရဲ႕ ေက်းဇူးေတြပဲ ဆိုုတဲ့အေၾကာင္း ေျပာခဲ့တယ္ေလ။ “ဒါန႔ဲပတ္သက္လုုိ႔ ဒကာႀကီးက ဘာမ်ား အျမင္မၾကည္လင္စရာ ျဖစ္ေနတုုန္း” ဆိုုေတာ့ —
အင္း … ေျပာရရင္ေတာ့ အေၾကာင္းအစံုုပါပဲ ဘုရား။ တပည့္ေတာ္တို႔ အုိတာ နာတာေတြကေတာ့ ေျပာလို႔သာ ေျပာရတာပါ၊ သဘာဝတရားၾကီးပဲဆုိတာ သေဘာေပါက္ထားလို႔ ဒါနဲ႔ပါတ္သက္ျပီး အနိစၥ အေပၚ အထင္မလဲြလွပါဘူး။
အဓိကကေတာ့ ဒီအေမရိကန္နဲ႔ ႏႈိင္းယွဥ္လိုက္တဲ့အခါ တပည့္ေတာ္တိုု႔ ျမန္မာနိဳင္ငံမွာ အနိစၥတရားက ေျမနိမ့္ရာ လွန္စိုုက္သလိုုႀကီး ျဖစ္ေနတယ္။ ေအာက္ေျခဆင္းရဲသားေတြ လိွမ့္ခံေနရတယ္။ အထူးသျဖင့္ေတာ့ တစ္ႏုိင္ငံလံုုးဆိုုင္ရာ ကိစၥေတြမွာ ဒီအေမရိကတုုိ႔၊ တစ္ျခားဥေရာပတုုိ႔၊ အဲ- အာရွမွာ ဆိုုရင္လည္း စကၤာပူတိုု႔၊ အခုုဆိုု တ႐ုုတ္နိဳင္ငံေတာင္ပါ၀င္လာၿပီ။ အဲဒီနိဳင္ငံေတြမွာ အနိစၥရဲ႕ ေျပာင္းလဲမွဳက တိုုးတက္ျခင္းဆိုုတဲ့ အျမတ္အစြန္းေတြ ရေနတာ ေတြ႔ျမင္ရတယ္။
တပည့္ေတာ္တုုိ႔ ႏုိင္ငံမွာက်ေတာ့ အနိစၥရဲ႕ ႐ုုိက္ခ်က္က မိုုက္တီးရဲ႕ ႐ုိက္ခ်က္ဆိုတာထက္ ပုိျပီး မုိက္တီးမုိက္ကန္း ႐ုိက္ခ်က္ၾကီးကုိ ျဖစ္ေနတယ္ေလ။ စိ္မ္းလမ္းတဲ့ သစ္ေတာေတြက ကႏၲာရေတြျဖစ္၊ ျမင့္ေမာက္တဲ့ ေတာင္ေတြက ေျမျပန္႔ျဖစ္၊ စီးဆင္းေနတဲ့ ျမစ္ေခ်ာင္း အင္းအုုိင္ေတြက ေသာင္ျပင္ေတြျဖစ္၊ ေျမျပင္ေတြလည္း သယံဇာတေတြတူးယူၾကလုုိ႔ ခ်ိဳင့္၀ွမ္းေတြ ျဖစ္ၾကနဲ႔ ၾသကာသ ေလာကႀကီးလည္း ဆုုတ္ယုုတ္လာလိုုက္တာ ဟုုိး .. ငယ္ငယ္တုုန္းက ၾကားဖူးတဲ့ ေထြးညဳိျပဇာတ္ထဲက ေျပာသလုုိ “ေျမႀကီးခံေနလုုိ႔သာေပ့ါ၊ ေျမႀကီးသာ မခံရင္ အ၀ီစီအထိေရာက္ေလာက္ၿပီ” ဆုုိတာမ်ိဴး ျဖစ္ေနၿပီ။
သတၱေလာကႀကီးကုုိ ၾကည့္လိုုက္ရင္လည္း ေတာင္သူလယ္သမားေတြက ေျမမဲ့ယာမဲ့၊ တစ္ခ်ိဳ႕ဆိုု အိုုးမဲ့ အိမ္မဲ့ကေန ရပ္မဲ့ရြာမဲ့အထိ ျဖစ္လုုိျဖစ္၊ တိရစၧာန္ေတြ ဆုုိရင္လည္း စားက်က္မဲ့၊ ခုုိးကုုိးရာမဲ့ေတြ ျဖစ္ၾကနဲ႔ တကယ့္ကုုိ ကေမာက္ကမေတြ မဟုုတ္လား။ အဲ … ေအာက္ေျခမွာ အေျခအေနေတြ ဆုိးဝါးသေလာက္ အထက္မွာက်ေတာ့ ၾကာေလ ေကာင္းစားေလေတြ ျဖစ္ေနၾကတယ္။ အနိစၥတရားက ဘာျဖစ္လိုု႔ အထက္ကုုိေတာ့ ေမာ္မၾကည့္ရဲဘဲ ေအာက္ကုုိခ်ည္း ငုံ႔ငုံ႔ ၾကည့္ေနရသလဲ ေပ့ါ။ အဲဒါေတြအေပၚ အျမင္ မၾကည္လင္ႏုိင္တာလဲပါတာေပ့ါဘုုရား .. ဆိုုၿပီး ဒကာႀကီးက သက္ျပင္းရွည္ခ်ရင္း စကားကုိ ခဏ ရပ္လုုိက္ျပန္တယ္။
အင္း .. ဒကာႀကီးေျပာသလိုုမ်ိဴး အဓိပၸာယ္နဲ႔ သင္တန္းမွာလည္း ေမးၾကဖူးတယ္။
အဲဒီတုုန္းကေတာ့ “အနိစၥတရားလည္း တုုတ္ပီး ဓားပီးေဆးတိုု႔၊ ေသနတ္ပီးေဆးတုုိ႔ မရွိတာေရာ ကုသိုလ္ေယာင္ေယာင္ ဘာေယာင္ေယာင္ေတြ လုပ္ျပၿပီး အမွ်ေဝၾကတာကုိ ေရာေရာေရာင္ေရာင္ သာဓုေခၚ မွားမိတာေတြေရာ ႐ႈတ္ယွက္ခတ္သြားလိုု႔ ထင္ပါရဲ႕ဗ်ာ”လိုု႔ေတာင္ ရယ္စရာ ေျပာလိုုက္မိေသး တယ္။
အမွန္ကေတာ့ အနိစၥဆိုုတာ အခုုိင္အၿမဲ တည္တ့ံမေနဘဲ ေျပာင္းလဲတတ္တဲ့ သေဘာလကၡဏာ အမွန္ကုုိ ေျပာတာပဲ။ သူ႔မွာ ေျပာင္းလဲႏုိင္စြမ္းဆိုုတဲ့ သစၥာတရားသာရွိလိုု႔ ေျပာင္းလဲေပး႐ုုံသာ တတ္နိဳင္ မွာပါ။ ေျပာင္းလဲျခင္းေၾကာင့္ တိုုးတက္တယ္၊ ဆုုတ္ယုုတ္တယ္ဆိုုတာက အနိစၥရဲ႕ အလုုပ္ မဟုုတ္ဘူးေလ။
အဲဒီေျပာင္းလဲျခင္းကုုိ စနစ္တက် သံုုးသပ္ဆင္ျခင္ၿပီး အသံုုးခ်တတ္တဲ့အသိဥာဏ္နဲ႔ ဇြဲသတၱိ၊ လုုံ႔လပေယာဂတုုိ႔ရဲ႕ အလုုပ္ပဲ။ “ဥစၥာ ေဘာဂ၊ ဇီ၀ိတႏွင့္၊ သုုခပြားရန္၊ ဤလူ႔ဌာန္၌၊ ဥာဏ္ ၀ီရိယ၊ ပေယာဂတည္း” ဆိုုသမိုု႔လား။
ဒကာႀကီးေျပာတဲ့ ေျပာင္းလဲမွဳေၾကာင့္ တိုုးတက္တယ္ဆိုုတဲ့ ႏုိင္ငံေတြမွာက ႏုိင္ငံကုုိ စီမံ အုုပ္ခ်ဳပ္သူေတြရဲ႕ ႏုိင္ငံခ်စ္စိတ္၊ စစ္မွန္တဲ့ မ်ိဴးခ်စ္စိတ္၊ သံုုးသပ္ႏုိင္တဲ့ ဥာဏ္ပညာ၊ ဆံုုးျဖတ္ရဲတဲ့ သတၱိစတဲ့ လူ႔စြမ္း လူစေတြေၾကာင့္ေလ။
အနိစၥဆိုုတာက ကမၻာအစကတည္းက ရွိခဲ့တဲ့ နိယာမသစၥာႀကီးျဖစ္ေပမယ့္ အနိစၥသေဘာကုုိ စနစ္တက် မွန္မွန္ကန္ကန္ အသုံးမခ်တတ္သူတုိ႔ေခတ္မွာ အဆုိးေတြသာ တစ္မ်ဳိးၿပီး တစ္မ်ဳိး ေျပာင္းလဲ ေနတဲ့ သေဘာပဲထင္ရွားတယ္။ အနိစၥလကၡဏာကုိ မွန္မွန္ကန္ကန္ သံုုးသပ္ဆင္ျခင္ၿပီး အသံုုးခ်တတ္တဲ့ အေလာင္းေတာ္မ်ားလက္ထက္က်မွသာ သဗၺညဳတဥာဏ္ႀကီးရတဲ့အထိ အသံုုးခ်ႏုိင္ၾကလိုု႔ အေမွာင္ ကမၻာႀကီးကုုိ အလင္းကမၻာျဖစ္ေအာင္ ေျပာင္းလဲေပးႏုိင္ၾကတာမဟုုတ္လား။
က်ဳပ္တိုု႔ႏုိင္ငံမွာလည္း အနိစၥသေဘာအရ အေျပာင္းအလဲေတြ ျဖစ္ေနေပမယ့္ အဓိက တာ၀န္ရွိတဲ့ ပုုဂၢိဳလ္မ်ားရဲ့ ဥာဏ္၊ ၀ီရိယ၊ ပေယာဂတုုိ႔ အႏုံ႔ အထက္၊ အေကာင္း အညံ့ေပၚမွာ နိဳင္ငံရဲ႕ အေျခအေန ေတြကလည္း တည္ရွိ ေနမွာေပ့ါ။ ဒီ ဥာဏ္္၊ ၀ီရိယ၊ ပေယာဂ ဆိုုတာကလည္း လူမွာ၀တ္ထားတဲ့ အ၀တ္အထည္ေပၚမွာ တည္ရွိေနတာ မဟုုတ္ဘူး၊ လ႔ူခႏၶာကုိယ္မွာ တည္မွီေနတာေလ၊ အဲဒီေတာ့ အေျပာင္းအလဲဆိုုတာကလည္း အ၀တ္အထည္ေတြ ေျပာင္းေနရံုုနဲ႔ ဘာမွ ထူးျခားမလာနိဳင္ဘူး။ တကယ့္ကုုိယ္ပုုိင္ဥာဏ္စြမ္း၊ လုုံ႔လစြမ္း၊ ပေယာဂစြမ္း ထက္ျမက္တဲ့ ပုုဂၢိဳလ္ေတြ ေျပာင္းလဲလာရင္ေတာ့ ဒကာႀကီးလဲ အနိစၥရွိေက်းဇူးေတြကုုိ သိလာမွာပါ”ဆိုုၿပီး ေအးရာေအးေၾကာင္း ေျဖာင္းဖ်ေပးလိုုက္မိတယ္။
ဒကာႀကီးကေတာ့ တယ္ ေအးရာေအးေၾကာင္း ျဖစ္ပံုုမရေသးဘူးနဲ႔တူပါတယ္ “ဒါကလဲ ခက္ေတာ့ အခက္သားဘုုရား၊ အခုု ဥပေဒစည္းကမ္းေတြက စစ္ေရးစစ္ရာမွာ ကြ်မ္းက်င္သူမ်ားသာ ႏုိင္ငံရဲ႕ အျမင့္ဆံုုးအာဏာကုုိ ပုုိင္ဆိုုင္ရမယ္၊ ဒါမွ ႏုိင္ငံေအးခ်မ္းတည္ျငိမ္ျပီး တုိးတက္လာမယ္ဆိုုလားပဲ။ အဲဒါ ေတြက ရွိေနတယ္” ဆိုုၿပီး ထပ္မံ ညည္းညဴျပန္ပါတယ္။
ဒါကေတာ့ ဒကာႀကီးရယ္ ျပည္သူေတြကိုုယ္တိုုင္က ကုိယ္ရဲ႕အေရးပါမႈကုုိ သေဘာေပါက္ နားလည္ဖုုိ႔နဲ႔ စနစ္တက် သံုုးသပ္ႏုိင္တဲ့ဥာဏ္ရည္ ဗဟုုသုုတတိုု႔၊ ဆံုုးျဖတ္ရဲတဲ့ သတၱိတုုိ႔ကလည္း အေရးႀကီးပါတယ္။ အထုုိက္အေလွ်ာက္သာ ဗဟုုသုုတေလး နဲနဲပါးပါးေလာက္ရွိရင္ပဲ ဒီေန႔တိုုးတက္ေနတဲ့ ကမၻာ့ႏုိင္ငံအသီးသီးဟာ စစ္ေရးကြ်မ္းက်င္သူေတြ အုုပ္ခ်ဳပ္ထားတဲ့ ႏုိင္ငံေတြ မဟုုတ္ဘူး။ ႏုိင္ငံေရးႏွင့္ စီမံခန္႔ခြဲေရး ပညာရပ္ ကြ်မ္းက်င္သူေတြ အုုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ နိဳင္ငံေတြ ျဖစ္တယ္ဆိုုတာ က်ဳပ္တိုု႔ရဲ႕ အိမ္နီးခ်င္း စကၤာပူႏုိင္ငံအေၾကာင္းေလာက္သိရင္ပဲ ႏႈိင္းယွဥ္စဥ္းစားလုုိ႔ ရပါတယ္။
ဥေရာပမွာၾကည့္မယ္ဆုိရင္ အဂၤလန္ႏုိင္ငံက ကမၻာေက်ာ္ အမ်ဳိးသမီးဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ မာဂရက္သက္ခ်ာ ဆုိတာ ျမန္မာနဳိင္ငံသားေတြလည္း အေတာ္အသိ မ်ားၾကပါတယ္။ သူ႔လက္ထက္မွာ ေဖာ့္ကလန္ စစ္ပဲြၾကီးကုိ ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ လမ္းညႊန္အမိန္႔ေပးႏုိင္ခဲ့လို႔ “သံမဏိအမ်ဳိးသမီး” လို႔ေတာင္ ကမၻာက ေလးစားဂုဏ္ျပဳၾကတယ္ေလ။ သူလည္း ဘယ္စစ္သင္တန္းဆင္းမွ မဟုတ္ပါဘူး။ ႏုိင္ငံေရးက်ြမ္းက်င္သူ ပညာရွင္တစ္ဦးအေနနဲ႔ အရာရာကို သုံးသပ္ ဆုံးျဖတ္ႏုိင္စြမ္းရွိျပီး ဦးေဆာင္ညႊန္ၾကားႏုိင္တဲ့ ေခါင္းေဆာင္ ေကာင္းတစ္ဦးပဲ မဟုတ္လား။
ဒီ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုုႀကီးကုုိ တစ္စည္းတစ္လံုုးတည္းျဖစ္ေအာင္ လုုပ္သြားတဲ့ သမၼတ လင္ကြန္းတိုု႔၊ အခုုလက္ရွိ သမၼတ အိုုဘားမားတိုု႔ ဆိုုတာလည္း ဘယ္မွာ စစ္ေရး ကြ်မ္းက်င္သူေတြ ဟုုတ္လုုိ႔တုုန္း။ သူတုုိ႔ရဲ႕ အလုုပ္က အမွန္အကန္ သံုုးသပ္ၿပီး တိတိက်က် လမ္းညႊန္ႏုိင္ၾကတာပါပဲ။
ဒီႏုိင္ငံေတြမွာက ဥပေဒေအာက္မွာ အားလံုုးတစ္ေျပးညီ ေလးစားလိုုက္နာၾကတာဆိုုေတာ့ သမၼတက သံုုးသပ္ဆံုုးျဖတ္အမိန္႔ခ်မွတ္လိုု္က္တာနဲ႔ စစ္ေရးဆိုုရင္လည္း တာ၀န္ရွိ စစ္ဗိုုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေတြက လုုိအပ္သလိုု စီမံကြပ္ကဲ ေဆာင္ရြက္လိုုက္တာပဲ။ အားလံုုး ႏုိင္ငံခ်စ္၊ အမ်ိဴးခ်စ္စိတ္ေတြ၊ အသိပညာ၊ အတတ္ပညာ၊ အရည္ခ်င္းေတြ၊ တာ၀န္သိမွဳ၊ တာ၀န္ယူလိုုမွဳေတြနဲ႔ တစ္စိတ္တစ္၀မ္းတည္းလိုု ေဆာင္ရြက္ လိုုက္ၾကေတာ့ ဒီႏုိင္ငံေတြဟာ ဖြ႔ံၿဖိဳး တိုးတက္တာတုုိ႔၊ ေခတ္မွီတာ တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းတာတုုိ႔၊ ႏုိင္ငံအခ်င္းခ်င္း ေလးစားသိမွတ္ေလာက္ေအာင္ အရွိန္အဝါ ၾကီးမားၾကတာတိုု႔ အားလုုံုုး အထက္တန္း အဆင့္ ေရာက္ကုုန္ၾကတာပါပဲ။
အဲ .. ဒီေနရာမွာ ဟုုိး အဂုုၤတၱရနိကာယ္၊ စတုုကၠနိပါတ္၊ ကုုလသုုတ္မွာ ျမတ္စြာဘုုရား ေဟာေတာ္မူခဲ့တဲ့အတုုိင္း စံေက်ာင္းဆရာေတာ္ႀကီးေရးခဲ့တဲ့ လကၤာေလးတစ္ပုုဒ္ရွိတယ္ဗ်၊ ဘာတဲ့ .. အဲ … “ပ်က္တာမျပင္၊ ေပ်ာက္လွ်င္မရွာ၊ ဗလဖြာသုုံး၊ ဥာဏ္တုုံးသူအား၊ ေခါင္းေဆာင္ထား၊ စီးပြား ဆုုတ္ယုုတ္ေၾကာင္းတဲ့”တဲ့။ ဒါကုုိျပည္သူေတြကလည္း သေဘာေပါက္ၿပီး ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းကုိ စိစစ္ ေရြးခ်ယ္တတ္ဖုုိ႔ေတာ့ လိုအပ္တာေပါ့ေနာ္။
အဲဒီလိုသာဆုိရင္ ဟို … ပုုဂံရာဇ၀င္ထဲက မင္းတစ္ပါးလုုိေပါ့၊ ဘာတဲ့ဗ်ာ .. အဲ နရသီဟပေတ့ ဆိုုလား မင္းေခြးေခ်းဆုုိလား ထင္ပါရဲ႕ ။ သူအလြန္ခ်စ္တဲ့ မိဖုုရားေစာလံုုကုုိ ႏွဳတ္လြန္ အာလြန္ သတ္မိန္႔ ေပးလိုုက္မိတဲ့အတြက္ ညေရာက္ေတာ့ သူ႔ကုုိေစာင့္ေရွာက္ေပးမည့္ မိဖုုရားကုုိ တမ္းတၿပီး “ေစာလံုု .. ေစာင့္ပါခလွည့္” လုုိ႔ မည္တမ္းေနတယ္ဆိုုိတာေလ။
ဒကာႀကီးလည္း ျပည့္သူေတြအားလုံး အသိရွိရွိ၊ သတၱိရွိရွိနဲ႔ ကံဥာဏ္ဝီရိယ ပေယာဂတုိ႔ မွန္မွန္ကန္ကန္နဲ႔ ေတာ္တည့္မွန္ကန္တဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းကုုိ ေရြးခ်ယ္ႏုုိင္ၾကရင္ ေကာင္းမြန္တဲ့ အေျပာင္းအလဲအနိစၥရဲ႕ ေကာင္းက်ဳိးေတြကုိသာ ေတြ႔ႀကံဳရမယ္ဆိုုတာကုုိ သိရင္ေတာ့ အနိစၥအေပၚမွာ အျမင္မၾကည္တဲ့စိတ္နဲ႔ ျပစ္မွားမိတာေတြ ဝန္ခ်ေတာင္းပန္ျပီး ညအိပ္ယာ၀င္တိုုင္း “အနိစၥ.. ေစာင့္ပါ ခလွည့္” လိုု႔မ်ား ျမည္တမ္းေနမလားပဲေနာ္ ဆိုုေတာ့ …
အဲလိုုသာ ျဖစ္မယ္ဆိုုရင္ေတာ့ဘုုရား “အတိုုင္းထက္လြန္၊ တံခြန္နဲ႔ဘုုရား”ဆိုုသလိုု အားလံုုး လူသာဓုုေခၚ၊ နတ္သာဓုုေခၚေပ့ါ။ ဘယ္ေျပာေကာင္းမလဲ၊ တစ္တိုုင္းျပည္လံုုး ညအိပ္ယာ၀င္ခ်ိန္ေတာင္ ေစာင့္မေနဘူး၊ အခုုခ်က္ခ်င္းကုုိ “အနိစၥေရ ျမန္ျမန္ႀကီးသာ ေစာင့္ပါခလွည့္” လိုု႔ ေအာ္လိုုက္မွာေပ့ါ။ ေျပာေနၾကာတယ္ အခုုကုုိ ျမည္တမ္းလိုုက္မယ္ဘုုရား” ဆိုုၿပီး ေနရာက ထထိုုင္ပါတယ္။
ေနဦး ဒကာႀကီးရဲ႕ ပါးစပ္က ျမည္တမ္းေန႐ုုံနဲ႔လည္း မၿပီးေသးဘူးဗ်။ ေစာေစာကေျပာသလိုု ျပည္သူေတြက သံုုးသပ္ဆင္ျခင္ႏုိင္တဲ့ အသိဥာဏ္ ဗဟုသုတတိုု႔၊ ဆံုုးျဖတ္ရဲတဲ့ သတၱိ၊ မွန္မွန္ကန္ကန္လုုပ္ကုုိင္ႏုိင္တဲ့လုုံ႔လ ပေယာဂတုုိ႔လည္း အခိုုင္အမာရွိအံုုးမွေလ” ဆိုုေတာ့ ဒါေတြလည္း ရွိရမွာေပါ့ဘုုရား၊ “အဲ … ျပည္သူေတြလည္း အရွင္ဘုုရားေျပာတဲ့ အရည္အခ်င္းေတြနဲ႔ ျပည့္စံုုၾကပါေစ။ အနိစၥတရားကလည္း ျမန္ျမန္ႀကီး အဲ … ဘာတဲ့ အရွင္ဘုုရားေျပာသလိုု ေစာင့္ပါခလွည့္ပါဘုုရား“ ဆုုိၿပီး တကယ္ပဲ လက္အုုပ္ခ်ီႏႈတ္ျမြက္ ဆုုေတာင္းေနပါေတာ့တယ္။ ။
ေတာင္းတဲ့ဆုု ယခုုျမန္စြာ ျပည့္ေစေသာ္………။
ဓမၼေဘရီအရွင္၀ီရိယ(ေတာင္စြန္း)
ေအာက္တုိဘာ(၂၄) ၂၀၁၄ခု၊ ေမတၱာနႏၵဝိဟာရ ဖရီးေမာင့္၊ USA
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
