အရွင္ကုသလသာမိ (အတည္မဲ့) – စကန္ဒီေနဗီးယားတိုင္းျပည္မ်ားသို႔ ခရီး (အပိုင္း ၅)

အရွင္ကုသလသာမိ (အတည္မဲ့) – စကန္ဒီေနဗီးယားတိုင္းျပည္မ်ားသို႔ ခရီး (အပိုင္း ၅)
(မိုးမခ) ေအာက္တိုဘာ ၂၅၊ ၂၀၁၄

ယခင္အပတ္မွ အဆက္

(၂၁)

ည ၁ နာရီေက်ာ္ခန္႔ရွိၿပီ။ ရထားက ေနာက္က်မွာ ေသခ်ာေနသည္။ မတတ္ႏိုင္။ ဟန္ႏိုဗာဘူတာက ရထားျပန္ထြက္ေတာ့ ခရီးသည္မ်ားအားလံုး ရထားထြက္ခါစကလို လႈပ္လႈပ္ရွားရွား ျပန္ျဖစ္သြားသည္ဟု ထင္သည္။ ဂ်ာမနီ စေသာ ဥေရာပႏိုင္ငံမ်ားရွိ ရထား၊ ဘတ္စ္ကားမ်ားႏွင့္ လက္မွတ္စစ္ကိစၥကို ဆြစ္ဇာလန္သူႏွင့္ ေျပာဆိုျဖစ္သည္။ ဂ်ာမနီရွိ ၿမိဳ႕တြင္းေျပးဆဲြေသာ ရထား၊ ကားမ်ားေပၚတြင္ လက္မွတ္စစ္သည္ဟူ၍ ေတြ႕ရခဲသည္။

ဂ်ာမန္လူမ်ိဳးမ်ားသည္ သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ ကမၻာေပၚတြင္ သီလေစာင့္ထိန္းဆံုးလူမ်ိဳးဟူ၍ ဂုဏ္ယူၾကသည္။ ရထားလည္း ခိုးမစီးၾကဟု ဆိုသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ စပယ္ယာဟူေသာ အပိုလူတစ္ေယာက္ပါတာေတာင္ အခ်ိဳ႕က မလိမ့္တပတ္ႏွင့္ ကားခမေပးလိုၾကေၾကာင္းႏွင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ ရထားမ်ား၊ ကားမ်ားအေၾကာင္း ေျပာျပသည့္အခါ ဆြစ္ဇာလန္သူက အားရပါးရ ရယ္ေလသည္။

(၂၂)

ဂ်ာမနီရွိ မွတ္တိုင္မ်ားတြင္ လက္မွတ္ျဖတ္ရသည့္ စက္တစ္ခု ထားရွိသည္။ ထိုစက္တြင္ ကိုယ္သြားလိုေသာမွတ္တိုင္ကို ေရြးခ်ယ္ၿပီး စက္ထဲကို ပိုက္ဆံထည့္ကာ လက္မွတ္ျဖတ္ႏိုင္ေလသည္။ လက္မွတ္မ်ားကေတာ့ (ျမန္မာေငြႏွင့္တြက္လွ်င္) ေစ်းႀကီးပါသည္။ အနိမ့္ဆံုးလက္မွတ္ခမွာ ယူ႐ို ၂ က်ပ္ ၆ဝ ျပားခန္႔ျဖစ္သည္။ ျမန္မာေငြႏွင့္ဆိုလွ်င္ ၃ဝဝဝ ေက်ာ္နီးပါးရွိပါမည္။

ယူ႐ို ၂ က်ပ္ ျပား ၆ဝ သည္ ခရီးတို အသြားလက္မွတ္အတြက္သာ ျဖစ္သည္။ အျပန္ပါဆိုလွ်င္ ၅ က်ပ္ႏွင့္ ျပား ၂ဝ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ ထို႔အျပင္ တစ္ေန႔စာ စီးႏိုင္ေသာ Day Ticket ႏွင့္ တစ္လစာ၊ တစ္ႏွစ္စာ စသည္ျဖင့္ လက္မွတ္အမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိပါသည္။ စုစုေပါင္း ၅ ေယာက္အထိ စီးႏိုင္ေသာ Group Ticket လည္း ရွိပါေသးသည္။ Group Ticket အတြက္ ယူ႐ို ၁ဝ က်ပ္ခန္႔ ေပးရသည္။ မွတ္တိုင္တိုင္းတြင္ ထားရွိေသာ လက္မွတ္ျဖတ္သည့္စက္တြင္ ေငြထည့္ၿပီး ဝန္ထမ္းမလိုဘဲ အလြယ္တကူ ဝယ္ယူႏိုင္ပါသည္။

၂ က်ပ္ ျပား ၆ဝ က်သင့္သည့္လက္မွတ္အတြက္ ၅ က်ပ္တန္ ထည့္လိုက္လွ်င္ လက္မွတ္ႏွင့္အတူ ျပန္အမ္းေငြကလည္း ၁ ျပား/ ၂ ျပားကအစ အပိုအလို မရွိ၊ အတိအက် ထြက္လာသည္။ မည္သို႔ တီထြင္ထားၾကေလသနည္း။ လူ(ဝန္ထမ္း)ကမွ အခ်ိန္ၾကာဦးမည္၊ မွားေကာင္း မွားေနဦးမည္။ စက္ကေတာ့ နည္းနည္းမွ မမွား။ အံ့ၾသဖြယ္နည္းပညာမ်ားပါတကား။

(၂၃)

လက္မွတ္မစစ္တတ္ပါဘဲလွ်က္ ခိုးမစီးတတ္ၾကေသာလူမ်ိဳးမ်ားအေၾကာင္းကို ေတြးမိတိုင္း မေလးစားဘဲ မေနႏိုင္ ျဖစ္ရပါသည္။ အစိုးရကလည္း အစိုးရတာဝန္ေက်ပြန္ေရးအတြက္ ျပည္သူ႕အခိုင္းအေစ ပီသစြာျဖင့္ ျပည္သူမ်ား စိတ္ေအးခ်မ္းသာေအာင္၊ သြားေရးလာေရး စိတ္ခ်မ္းေျမ့ရေလေအာင္၊ အခ်ိန္ကုန္လူပန္းမျဖစ္ရေလေအာင္ စီမံေဆာင္ရြက္ေပးထားသည္။

ျပည္သူ႕အခိုင္းအေစမ်ားပီပီ ျပည္သူထံမွ၊ တိုင္းျပည္ထံမွ တစ္နည္းအားျဖင့္ တိုင္းျပည္၏သယံဇာတထဲမွ မည္သည့္အရာကိုမွ အျမတ္မထုတ္။ အစိုးရဟူသည္ ျပည္သူကို အလုပ္အေကၽြးျပဳရန္ႏွင့္တိုင္းျပည္ကို ခ်မ္းေျမ့ေအာင္၊ သာယာေအာင္၊ တိုးတက္ေအာင္ ျပဳလုပ္ရန္ဟူေသာ တာဝန္ကို အျပည့္အဝ ထမ္းေဆာင္ရမည္ဟု တာဝန္သိပုဂၢိဳလ္မ်ား ျဖစ္ပံုရသည္။ တာဝန္သိၾကသျဖင့္ တာဝန္ရွိမႈကို နားလည္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ တာဝန္ယူၾကသည္။ သူတို႔တိုင္းျပည္မ်ား၏ တာဝန္သိမႈ၊ တာဝန္ရွိမႈ၊ တာဝန္ယူမႈမ်ားကို ေတြ႕ျမင္သိရွိေလတိုင္း ေရႊျပည္ႀကီးက စိတ္အခ်ဥ္ေပါက္စရာ အေျခအေနမ်ားက ရင္ထဲမွာ တြန္းထိုးလႈပ္ခတ္ၿပီး ဝင္လာခဲ့ေလသည္။

(၂၄)

အိပ္ေပ်ာ္ေနရာမွ ႏိုးလာေတာ့ မိုးက လင္းႏွင့္ၿပီ။ နာရီၾကည့္ဖို႔ ဖုန္းကို ဖြင့္လိုက္ေတာ့ ဒိန္းမတ္ႏိုင္ငံထဲ ေရာက္ေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။ သင္ဟာ ဒိန္းမတ္ႏိုင္ငံထဲ ေရာက္ေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္း၊ အိုဗာဆီးေခၚလွ်င္ တစ္မိနစ္ကို ဝ.၂၂ ဆင့္ က်သင့္မွာျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဖုန္းလက္ခံလွ်င္ ဝ.ဝ၅ ဆင့္ က်သင့္ၿပီး မက္ေဆ့ပို႔လွ်င္ေတာ့ ဝ.ဝ၇ ဆင့္ က်သင့္မွာျဖစ္ေၾကာင္း မက္ေဆ့ဝင္လာျခင္း ျဖစ္သည္။

ဂ်ာမနီမွ ဒိန္းမတ္ေျပာင္းလဲသြားေသာ္လည္း ပတ္ဝန္းက်င္ ႐ႈခင္း၊ သစ္ပင္မ်ား၊ ေတာေတာင္မ်ား၊ စိုက္ခင္းမ်ား၊ လမ္းမ်ားကေတာ့ ထူးထူးျခားျခား မရွိလွဟု ထင္သည္။ ေနာက္ေဖးအခန္းထဲသြားကာ မ်က္ႏွာသစ္သည္။ အေပါ့အပါးသြားသည္။ မနက္စာအျဖစ္ ဂ်ာမနီက မမိုးဇင္မာ ထည့္ေပးလိုက္ေသာ လိေမၼာ္သီး၊ ဆီးသီးမ်ားႏွင့္ ေက်ာင္းက ယူလာေသာ ေပါင္မုန္႔ကို စားလိုက္သည္။ အခန္းတြင္းမွာရွိေသာသူမ်ားကိုလည္း ဆီးသီးစားဖို႔ ေပးသည္။ အျခားသူမ်ားက လက္ကာျပသည္။ ဆြစ္ဇာလန္သူကေတာ့ ေက်းဇူးဟုဆိုကာ စားသည္။

“ဒီေနရာမွာေတာ့ ငါ့မွာ ၾကြားစရာရၿပီကြ”ဟုဆိုကာ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားဟာ ေပးရကမ္းရတာ အလြန္ဝါသနာပါေၾကာင္း၊ အခ်ိဳ႕အေၾကြးတင္ခံၿပီးေတာင္ လွဴတတ္ၾကေၾကာင္း၊ အလွဴအတန္းရက္ေရာသည့္တိုင္းျပည္မ်ားစာရင္းတြင္ ျမန္မာက ထိပ္တန္းႏိုင္ငံမ်ားစာရင္းတြင္ ပါဝင္ေၾကာင္း ေျပာျပျဖစ္သည္။ ျမန္မာတို႔ အလွဴအတန္း ရက္ေရာၾကပံုမ်ားကို ေျပာစဥ္က အလြန္တရာ အံ့အားသင့္ေနေသာအမူအရာျဖင့္ “Oh! My God. Really?”ဟု ဆိုေလသည္။

ရထားက အခ်ိန္မွားေနၿပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ လာသမွ် ပံုမွန္ရထားမ်ားကို လမ္းဖယ္ေပးေနရေလသည္။ ရထားက မၾကာခဏ ရပ္သည္။ မထူးေတာ့ၿပီ။ “တစ္ေန႔ တစ္လံ၊ ပုဂံ ဘယ္ေျပးမလဲ” ေျပာေနက်စကားလံုးက ေခါင္းထဲေရာက္လာသည္။ ပုဂံ ဘယ္ေျပးေနပါသလဲ။

(၂၅)

မိုးက တဖဲြဖြဲ ရြာခ်လာသျဖင့္ ရာသီဥတုက ေအးစက္လာသည္။ လက္ဝါးႏွစ္ဖက္ကို တင္းတင္းရင္းရင္း ဆုပ္ကိုင္ပြတ္သပ္ေနမိသည္။ စိုက္ပ်ိဳးေနဆဲ ဂ်ံဳခင္းမ်ား၊ ရိတ္သိမ္းၿပီးေသာ ဂ်ံဳခင္းမ်ားႏွင့္ အျခားစိုက္ခင္းမ်ားကို ေငးေမာရင္း လိုက္ပါလာခဲ့သည္။ ေလအားလွ်ပ္စစ္တာဝါတိုင္ႀကီးမ်ား ေနရာအႏွံ႕ေတြ႕ေနရသည္။ လွ်ပ္စစ္မီး ခဏခဏ ပ်က္တတ္ေသာ ျမန္မာျပည္ကို အမွတ္ရမိသည္။ သဘာဝဓာတ္ေငြ႕မ်ား အမိေျမေအာက္မွ ထြက္ေပၚေသာ္လည္း ျပည္သူအတြက္ အက်ိဳးတစ္စံုတစ္ရာ မရွိေသးသည္ကို ေတြးမိေတာ့ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိသည္။ ထားပါေလ … ငါ ေပ်ာ္စရာပဲ ေတြးရင္း ခရီးသြားမယ္ဟု ေတြးကာ စိတ္ေျပာင္းလိုက္သည္။

ရထားစပီကာမွ အသံေပၚလာသည္။ ပထမ ဒိန္းမတ္လို၊ ဒုတိယ ဂ်ာမန္လို၊ တတိယ အဂၤလိပ္လို။ စိတ္နည္းနည္း ႐ႈပ္သြားသည္။ “ဒီရထားက အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ ေနာက္က်သြားတဲ့အတြက္ ေတာင္းပန္ပါတယ္။ အိုးဒန္ဆီၿမိဳ႕၊ ကိုပင္ေဟဂင္ၿမိဳ႕သို႔ ထြက္ခြါမည့္ ခရီးသည္မ်ားကေတာ့ ဒီရထားေပၚမွာပဲ ရွိေနလို႔ ရပါတယ္။ ေအာလ္ေဘာ့ၿမိဳ႕ …… သို႔ ဆက္လက္ထြက္ခြါမည့္ ခရီးသည္မ်ားက ေရွ႕မၾကာခင္ ရပ္ေတာ့မည့္ ကိုးလ္ဒင္းၿမိဳ႕ဘူတာတြင္ ဆင္းပါ”ဟု ေၾကညာသည္။

အို … ဒုကၡပါပဲ၊ ကိုယ္က အခုမွ ေရာက္ဖူးတာ၊ အဆင္ေျပပါ့မလား မသိဘူးဟု ေတြးမိသည္။ သို႔ရာတြင္ အလြန္အကၽြံ စိုးရိမ္စိတ္ေတာ့ မျဖစ္မိပါ။ ဘဝအေတြ႕အႀကံဳအရ အခက္အခဲမ်ား၊ အဆင္မေျပမႈမ်ားကို ခ်စ္လာတတ္္ေသာစိတ္ကလည္း ထူးဆန္းစြာ ဝင္လာသည္။ အခက္အခဲမ်ား ႀကံဳေလေလ၊ အဆင္မေျပမႈမ်ား ေတြ႕ေလေလ စိတ္လႈပ္ရွားစရာႏွင့္စိတ္ဝင္စားစရာမ်ား ႀကံဳတတ္ေလေလ ျဖစ္ပါသည္။

အႀကိတ္အနယ္ ထိုးၾကႀကိတ္ၾကေသာ လက္ေဝွ႔ပဲြ၊ ခက္ခက္ခဲခဲ ယွဥ္ၿပိဳင္ေနၾကေသာ ေဘာလံုးပဲြမ်ား ၾကည့္ရလွ်င္ လူအမ်ား သေဘာက်တတ္သလို ႀကံဳေတြ႕ခဲ့ေသာဘဝအေတြ႕အႀကံဳမ်ားအရ အခက္အခဲမ်ားသည္ ဘဝအားအင္မ်ားကို ညွစ္ထုတ္ေပးေသာကိရိယာမ်ားျဖစ္သည္ဟုပင္ ဆိုခ်င္လာတတ္ခဲ့ေလသည္။

(၂၆)

“ကဲ ငါ ေရွ႕ဘူတာမွာ ဆင္းေတာ့မယ္၊ ငါက ဗုဒၶဘာသာဆိုေတာ့ ေျပာရဦးမယ္၊ ဗုဒၶဘာသာအရ လူတစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး ေတြ႕ဆံုျခင္းဟာ ေရွးဘဝေတြက ေဆြမ်ိဳးေတာ္ခဲ့ဖူးလို႔ ေတြ႕ၾကတာ၊ အခု တို႔အခုလို ေတြ႕တာလည္း ေရွးက အေၾကာင္းတရားတစ္ခုေၾကာင့္ ေတြ႕ရတာ၊ မင္းန႔ဲ တစ္ညတာ ေတြ႕ဆံုစကားေျပာခြင့္ရတာ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္၊ ကံ မကုန္ေသးဘူးဆိုရင္ေတာ့ ျပန္ဆံုၾကေသးတာေပါ့”ဟု ႏႈတ္ဆက္လိုက္သည္။ သူကလည္း ဆြစ္ဇာလန္ေရာက္ရင္ သူ႕ဆီကို ဆက္သြယ္ဖို႔ ေနအိမ္လိပ္စာကို ေပးလိုက္သည္။ ဓာတ္ပံုအတူ႐ိုက္ၾကသည္။ မိုးကေလးက ဖဲြေနသည္။ ေလကေလးမ်ားလည္း တိုက္ေနသည္။ ရထားလမ္းေဘးမွာ ေဆာင္းမေရာက္ခင္ လူးလူးလြင့္လြင့္ ဖူးပြင့္ေနၾကေသာ ေရာင္စုံပန္းေလးမ်ားကိုလည္း ေတြ႕လိုက္ရသည္။

(၂၇)

ကိုးလ္ဒင္း (Kolding)ဘူတာ ေရာက္ၿပီ။ မိုးရြာလို႔လား မသိ၊ ကိုးလ္ဒင္းက ကိုးလ္(ေအး)ပါသည္။ ေအာလ္ေဘာ့သို႔ သြားမည့္ရထားမ်ား ရွိမလားဟု ဆိုက္မည့္ရထားမ်ားကို ေရးထားေသာ LCD မ်ားကို လိုက္ၾကည့္သည္။ တစ္စီးမွ မေတြ႕။ မိုးက ရြာ၊ ေလက တိုက္ေတာ့ ပါးျပင္ႏွင့္နားရြက္မ်ား ေအးစက္လာသည္။ ဘူတာထဲမွာလည္း လူက အနည္းငယ္သာ ရွိသည္။ စီးကရက္ေသာက္သူက ေသာက္၊ ေကာ္ဖီခြက္ေလးမ်ားကိုယ္စီကိုင္လ်က္ ေကာ္ဖီေသာက္သူက ေသာက္။ အခ်ိဳ႕စံုတြဲမ်ားကလည္း တစ္ေလာကလံုး သူတို႔ႏွစ္ေယာက္တည္းသာ ရွိသည့္ႏွယ္ ကလူ၏သို႔ ျမဴ၏သို႔။

ဘူတာအတြင္း နီးစပ္ရာလူမ်ားကို ေမးၾကည့္သည္။ ေရေရရာရာ မည္သူမွ် မသိၾက။ သို႔ႏွင့္ ေျမေအာက္မွေန၍ ဘူတာ႐ံုထဲသို႔ ဝင္လိုက္သည္။ စတိုးဆိုင္သာ ရွိသည္။

“အင္ေဖာ္ေမးရွင္းေကာင္တာ ဘယ္နားမွာလဲ”ဟု လူငယ္တစ္ဦးကို ေမးလိုက္သည္။ ေစာေသးသျဖင့္ မဖြင့္ေသးဟု ဆိုုသည္။ သူက “ဘယ္ကို သြားခ်င္တာလဲ”ဟု ေမးသည္။ ေအာလ္ေဘာ့ကို သြားခ်င္တာျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာျပေတာ့၊ အနီးဆံုးခရီးကို ေျပာျပမည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဖရက္ဒဲရီစီယာ(Fredaricia)ဘူတာသို႔ ေနာက္ ၅ မိနစ္မွာ ရထားလာမည္။ ထိုရထားကို စီးၿပီး ဖရက္ဒဲရီစီယာဘူတာတြင္ ဆင္းရမည္။ ထိုမွတစ္ဆင့္ ေအာလ္ေဘာ့ၿမိဳ႕သို႔သြားမည့္ရထားကို စီးရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာျပသည္။

သို႔ႏွင့္ ဖရက္ဒဲရီစီယာရထားေပၚ တက္လိုက္သည္။ ၁၅ မိနစ္ခန္႔ၾကာသည့္အခါ ဖရက္ဒဲရီစီယာဘူတာသို႔ ေရာက္သည္။ ဘူတာတြင္ ေအာလ္ေဘာ့သို႔သြားမည့္ရထားကို လိုက္ရွာရျပန္သည္။

ေအာလ္ေဘာ့သြားမည့္ ရထားကေတာ့ LCD မွာ ေတြ႕ပါၿပီ။ ေတြ႕မည့္ေတြ႕ေတာ့ ႏွစ္စီး။ မည္သည့္ရထားကို တက္ရမည္နည္း။ တစ္စီးက နာရီဝက္ေစာင့္ရမည္။ တစ္စီးက ၄၅ မိနစ္ေစာင့္ရမည္။ အေစာဆံုးရထားကို တက္စီးလိုက္မည္ဟု ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။

ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္ …

www.facebook.com/ashinkusalasami

---

သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ