ကိုသန္းလြင္ – ကုလားထိုင္
(မိုးမခ) ေအာက္တိုဘာ ၂၄၊ ၂၀၁၄
(၁)
သီတဂူဆရာေတာ္ၾကီးက တရားပြဲတခုတြင္ သူသည္ ယိုးဒယားမွ စကၤာပူသို႔ေလယာဥ္ႏွင့္ အလာ စကၤာပူ ေလဆိပ္သို႔ ေလယာဥ္ ဆင္းသက္ခါနီး တြင္ ထိုင္ေနေသာထိုင္ခံုမွ မထခ်င္ျဖစ္ရပံုကို ဟာသေႏွာ၍ေျပာဘူး သည္၊ ေလယာဥ္ ခရီးဆိုရာ၀ယ္ သြားလိုေသာ ျမိဳ႔သို႔ေရာက္လ်င္ မိမိထိုင္ခံုမွ ထရမည္သာ ျဖစ္သည္၊ ျမန္မာ ျပည္မွ အာဏာရွိ ပုဂၢိဳလ္ၾကီးမ်ားသည္ အခ်ိန္တန္ေသာ္လည္း သူတို႔ေနရာမွ ဖယ္မေပးခ်င္ပံုကို ပရိတ္သတ္က သေဘာေပါက္ေသာအခါ ၀ါးကနဲ ၾသဘာေပးၾကေလသည္၊
လူတို႔၏သဘာ၀မွာ ကုလားထိုင္ကိုထိုင္မိလ်င္ ထမေပးလိုၾကေပ၊ ထိုနည္းတူ ၾသဇာအာဏာရွိျပီး လုပ္ပိုင္ ခြင့္ရွိေသာ ေနရာ ရထားသူမ်ားသည္ မိမိေနရာမွ ဖယ္မေပး လိုၾက၊ ထိုသူမ်ားကို ကုလားထိုင္ထိုင္မိလ်င္ ဖယ္မေပး လိုသူမ်ား ႏွင့္ ဥပမာေပးၾကေလသည္၊
(၂)
အဂၤလိပ္လို Chair ကိုျမန္မာမႈျပဳေသာ္ ကုလားထိုင္ဟု ျဖစ္လာဟန္တူသည္၊ အဂၤလိပ္လို အဓိပၸါယ္မွာ စကား ၀ိုင္းကို ဦးေဆာင္သူ စီမံကိန္းတခု၏ ဥကၠဌ၊ တာ၀န္အရွိဆံုးလူကို Chair ဟုေခၚဆိုျခင္းျဖစ္သည္၊ လႊတ္ေတာ္ တြင္ သဘာပတိၾကီးမွာ လႊတ္ေတာ္၏ Chair ပင္ျဖစ္သည္၊ ဥပေဒျပဳေရး၊ တရားစီရင္ေရး၊ ႏိုင္ငံေတာ္၏၀ိ၀ါဒ ကြဲျပား ေနတာေတြကို ေျဖရွင္းေပးေသာတာ၀န္ကို ယူရသည္၊ တနည္းဆိုေသာ္ ဥကၠဌ ကုလားထိုင္မွာ ထိုင္ ေသာသူ သည္ သဘာပတိ ၾကီးျဖစ္သည္၊ သူ႔တြင္ ၾသဇာအာဏာေတြ ရွိသည္၊ ကြ်န္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံတြင္ ကုလားထိုင္မွာ ၾသဇာ၊ အာဏာ၊ ပါ၀ါ၏ ျပယုဂ္တခုျဖစ္ေလသည္၊
ထိုကုလားထိုင္ကိုပင္ သက္ဦးဆံပိုင္ ရွင္ဘုရင္တို႔ထိုင္ေသာ္ ရာဇာပလႅင္ဟူ၍ျဖစ္လာျပန္သည္၊
ကြ်န္ေတာ္အလုပ္၀င္စက ၀န္ထမ္းႏွစ္ေယာက္ ကုလားထိုင္လုၾကတာကိုေတြ႔ရဖူးသည္၊ ကြ်န္ေတာ္တို႔သည္ ရံုးခမ္း တစ္ခမ္းအတြင္း၀ယ္ အရာရွိ ၄ ေယာက္ထိုင္ၾကရပါသည္၊ စားပြဲ ၄ လံုး ကုလားထိုင္ ၄ ခုရွိၾကရာ လက္ တင္ ပါေသာ ကုလားထိုင္က တစ္လံုးသာရွိသည္၊ တေန႔ေသာ္ ကြ်န္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းထိုင္ေနသည့္ ခံုကို အရာရွိမက သူ႔ ေနရာကိုေရႊ႔ျပီးထိုင္ေနပါေလသည္၊ ကြ်န္ေတာ္သူငယ္ခ်င္းက မခံ၊ ခံုကိုျပန္ေပး ရမည္ဟူ၍ ေတာင္းရာမွ အက်ယ္အက်ယ္ေတြ ျဖစ္ကုန္သည္၊ အရာရွိမ မွာ အထက္လူၾကီး တိုင္စရာရွိသလို ကြ်န္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္း ကလည္း ေျပာစရာလူရွိသည္၊ အထက္က ညွိႏိႈင္းေပးရန္ လူလႊတ္လိုက္ေသာ္ ထိုလူက အရာရွိ ႏွစ္ေယာက္ လံုးကို အင္တာမဗ်ဴးရဲသျဖင့္ ကြ်န္ေတာ္ကသာ ေျပရာေျပေၾကာင္း ေျဖေပးလိုက္ရသည္၊ ေနာက္တေန႔ေတာ့ လက္တင္ ပါသည့္ ထိုင္ခံုသံုးလံုး ေရာက္လာပါေတာ့သည္၊
ႏိုင္ငံျခားေတြမွာေတာ့ Corner Office ကိုဂုဏ္ျဒဗ္ အရ လူေတြမက္ၾကသည္ဟု ၾကားဘူးသည္၊ အခုအခ်ိန္ျပန္ ေတြးၾကည့္ေတာ့ ထိုင္ခံုလု ၾကသည္ဆိုျခင္းမွာ ရယ္စရာပင္ေကာင္းေသးေတာ့သည္၊
မ၊ဆ၊လ ပါတီပ်က္ေတာ့ မိမိကုလားထိုင္ မွဖယ္ေပးရသူ ဆင္းေပးရသူ အေရအတြက္မွာ မနည္းလွေပ၊ တျပည္ လံုး ဆိုေသာ္ ရာေထာင္ခ်ီ၍ ရွိပါလိမ့္မည္၊ ေနာက္စစ္တပ္ ကေနရာေတြယူျပီးေသာအခါ ထိုမဆလေခတ္က အျဖစ္မ်ိဳး မၾကံဳရေလေအာင္ ၾသဇာအာဏာသာမက၊ ေသနပ္၊ လက္နက္ေတြကို သံုးခါ ေနရာကို အပိုင္ယူထား ၾကေလေတာသည္၊
မိမိလုပ္ငန္းအေတြ႔အၾကံဳ အရ၄င္း၊ ပညာအရည္အခ်င္းအရေသာ္၄င္း၊ အျခားႏိုင္ငံေတြမွာ ဘယ္လိုမွ မရႏိုင္ သည့္ အဆင့္ ေနရာေတြကို ရထားသူမ်ားသည္ ထိုေနရာကို မိမိ အသိစိတ္ဓါတ္ ႏွင့္ေတာ့ အသာတၾကည္ စြန္႔လႊတ္ လိမ့္မည္ မဟုတ္ေပ၊
ကြ်န္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံတြင္ ထိုသို႔ မတန္တဆ ေနရာယူထားသူမ်ားေၾကာင့္ ႏိုင္ငံထူေထာင္ေရးတြင္ မ်ားစြာ အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ၾကရေလသည္၊ မိမိတာ၀န္ေပါ့ေလွ်ာ့မႈေၾကာင့္၊ စိတ္၀င္စားမႈ နည္းပါးျခင္းေၾကာင့္ ျပသနာေတြ ျဖစ္ရသည္ဆိုလ်င္ မိမိ ရာထူးေနရာမွ ဖယ္ေပးရျမဲ ျဖစ္ပါသည္၊ မိမိထက္ ပို၍သင့္ေတာ္သူကို လုပ္ခြင့္ေပးၾကရျမဲျဖစ္ပါသည္၊
မၾကာေသးမွီက ျဖစ္ရပ္မ်ားတြင္ အိမ္ျဖဴေတာ္သို႔ လူစိမ္း၀င္ေရာက္မႈေၾကာင့္ အိမ္ေတာ္လံုျခံဳေရးမႈးသည္ အလုပ္မွႏႈတ္ထြက္ေပးသည္၊ ကိုရီးယားသေဘၤာနစ္ျမဳတ္၍ကေလးေတြ ေသေၾကၾကရာ တာ၀န္ရွိသူေတြ ႏႈတ္ထြက္ၾကသည္၊ ဂ်ပန္မုန္တိုင္းေၾကာင့္ ဖူးကူးရွီးမား ဓါတ္အားေပးစက္ရံု ျပိဳက်ေသာ္ တာ၀န္ခံေတြ အလုပ္ ထြက္ေပးၾကသည္၊
အမွန္ကေတာ့ ဇတ္ရံုျပိဳလ်င္ ကန္ထရိုက္မွာ တာ၀န္ရွိသည္၊ ကန္ထရိုက္သည္ ဇတ္ရံုကို ေဆာက္သည္မဟုတ္ ေလာ၊ တာ၀န္ရွိေသာကန္ထရိုက္ကိုအပစ္ေပးရေလသည္၊ မိမိတာ၀န္ခံရေသာ အလုပ္မွာ ျပသနာရွိလ်င္ မိမိ လုပ္ရပ္အတြက္ တာ၀န္သိသိ တာ၀န္ယူေသာဓေလ့သည္ျမန္မာတို႔ အုပ္ခ်ဳပ္ ေရး စံနစ္တြင္ရွိဟန္ မတူေပ၊
ကြ်န္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံတြင္ ပရိုက္ဗိတ္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြက ဖြံ႔ ျဖိဳးစဘဲရွိေသးသည္၊ အစိုးရလုပ္ငန္း အစိုးရ ဌာနေတြကဘဲ ေနရာတကာ ၾကီးစိုးေနၾကေလရာ အစိုးရ ၀န္ထမ္း အျဖစ္းကထြက္ရသည္ဆိုလ်င္ ထိုလူအဖို႔ ကမၻာပ်က္ သလိုဘာမွလုပ္စရာမရွိေတာ့ေပ၊ ေျမာင္းထဲေရာက္သြားသည္ဟုလည္းဆိုၾကသည္၊ ျဖစ္သင့္သည္မွာ အစိုးရ လုပ္ငန္း၊ တာ၀န္ရွိေသာေနရာေတြမွာ လုပ္ေနၾကသူေတြသည္ အျပင္မွာလည္းမိမိ အရည္အခ်င္းကို လိုက္၍ ေနရာရွိသင့္သည္၊ အမ်ားစု လုပ္ပ္ိုင္ခြင့္ ပါ၀ါရွိၾကေသာေနရာေတြမွာ စစ္ဗိုလ္ထြက္ေတြဘဲ ၾကီးစိုးေန ေလရာ ထိုသူတို႔မွာ မိမိကုလားထိုင္ေပ်ာက္သြားပါက ကမၻာပ်က္ဖို႔ဘဲ ရွိေတာ့သည္၊ သူတို႔အရည္အခ်င္းအရမူ အျပင္မွာ အလုပ္ေနရာ မရွိႏိုင္၊ ကြ်န္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံေတာ္ ျပဳျပင္ေရးလုပ္ငန္း၏ ပထမဆံုး အလုပ္မွာ စစ္မႈထမ္း ေဟာင္းေတြကို ျမိဳ႔ျပ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး လုပ္ငန္းမ်ားတြင္ တာ၀န္ခ်ထားေနျခင္းကို ရပ္ဆိုင္းရန္ျဖစ္သည္၊
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးတဦးသည္ေနရာတခုသို႔ေရာက္တိုင္း“ ငါတို႔ထဲက ဘယ္သူရွိလဲေဟ”့ ဟုေမးေလ့ရွိသည္၊ စစ္တပ္ ထဲကထြက္လာသူ ဘယ္သူေတြရွိလဲဟု ေမးလိုက္ျခင္းပင္၊ တိုင္းျပည္ယိုယြင္းပ်က္စီးရျခင္းမွာ ငါတို႔ထဲက လူ ေတြ ေနရာတကာမွာ ရွိရမယ္၊ ငါတို႔ထဲကလူေတြဘဲ အခြင့္အေရးကို ခံစားၾကရမယ္ဟူေသာ အယူအဆ ေၾကာင့္ပင္ျဖစ္ သည္၊ ေနရာတခုသို႔ေရာက္ေနေသာသူသည္ ထိုေနရာႏွင့္ လိုက္ေလ်ာညီေထြရွိေသာ တာ၀န္ ေတြကို ထမ္းေဆာင္ရန္မဟုတ္ သူတို႔ အထက္ကလူၾကီး ခိုင္းသမွ်ကို သာလုပ္ၾကရန္သာျဖစ္သည္၊ ခိုးရမည္၊ ဖြက္ရမည္ ကိစၥမရွိ လူၾကီးခိုင္းတာဆုိ လုပ္သာလုပ္ ဟုဆိုလိုသည္၊ မဟုတ္တာ လုပ္ဖို႔ ငါတို႔စစ္တပ္ထြက္ ေတြလိုသည္ဟု လည္းဆိုလိုရာေရာက္သည္၊
စစ္တပ္အုပ္ခ်ဳပ္ေသာ အႏွစ္ငါးဆယ္ေက်ာ္ေက်ာ္ကာလ တေလ်ာက္လံုး မွာ ဤနည္းျဖင့္ ျဗိတိသွ်ေတြ ထားခဲ့ သည့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးယႏၱရားၾကီး ပ်က္စီး သြားရျခင္း ျဖစ္ ပါသည္၊ ထိုလုပ္ရပ္ကို အစိုးရ သည္ဆက္ လက္ က်င့္သံုးေနဆဲပင္၊ ေခါင္းေဆာင္ လုပ္သူက ေနရာေလးရွိတံုး၊ တာ၀န္ေပးခံရတံုး စီးပြားေရး ျပည့္စံုေအာင္ လုပ္ထားၾကဟု ညႊန္ၾကားသည္၊ ၃သိန္း အထိ ပိုက္ဆံယူျခင္းကို လာဒ္ေငြ မဟုတ္ဖူး ဟုဆိုသည္၊ ထိုပုဂၢိဳလ္ၾကီးမ်ားသည္ မည္သည့္ဥပေဒ စံႏႈံးေတြကို ကိုးကား သည္ဟုမသိရ၊ မည္သည့္ ဥပေဒေက်ာင္းေတြက ထိုသို႔ပို႔ခ်သည္ဟုလည္းမၾကားရစဖူး၊ ေခါင္းေဆာင္ ေျပာစကားကို့ ေနာက္လိုက္ေတြက ညီညာျဖျဖ လိုက္နာ ၾကေသာအခါ စံနစ္ၾကီး တခုလံုးပ်က္စီးရျခင္းသာ အဖတ္တင္ေလ သည္၊ ထိုႏိုင္ငံတြင္ ခ်စားမႈပေပ်ာက္ေရး၊ အဂတိလိုက္စားမႈ႔ ပေပ်ာက္ေရး ကို ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲဟု စဥ္းစား စရာျဖစ္လာပါသည္၊
စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးေတြ အလုပ္အကိုင္ေတာ္လ်င္ စစ္တပ္အေနႏွင့္ ဆုတံဆိပ္မ်ားခ်ီးျမွင့္ႏိုင္ပါသည္၊ သီဟသူရ၊ ေဇယ်ေက်ာ္ထင္၊ ဘြဲ႔တံဆိပ္ အမ်ိဳးမ်ိဳး တီထြင္ ေပးႏိုင္ပါသည္၊ သို႔ပါေသာ္လည္း ၀န္ၾကီးဌာန တခုလံုးကိုေတာ့ ထိုးမအပ္လိုက္ေစလိုပါ၊ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ မင္းဒီဌာနကို ၾကိဳက္သလိုလုပ္ ဖ်က္ဆီးလိုက္ေပေတာ့ ဟု ခိုင္းလိုက္သလိုျဖစ္ေနတတ္သည္၊ ၀န္ၾကီးသည္ အေျခ အေနေပးတံုး စီးပြားေရး လုပ္ထားၾကဟူေသာ ေခါင္းေဆာင္ၾကီးမွာစကားျဖင့္ လာဒ္ေတြစား အၾကံအဖန္ စီမံကိန္းေတြမွာသာ စိတ္၀င္စားေနေသာအခါ ေအာင္ျမင္ရန္အေၾကာင္းမရွိ၊ ေလာဘတိုက္လာလ်င္ လူသည္ အေကာင္းအဆိုးကို မခြဲျခားႏိုင္ေတာ့ေပ၊
အေမရိကားမွာ သမတ သည္ သက္တန္း ႏွစ္ခုသာ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ႏိုင္သည္၊ ရွစ္ႏွစ္သာခြင့္ျပဳသည္၊ ႏိုင္ငံ အေတာ္မ်ားမ်ားမွာ သမတ ၏သက္တန္းေတြကို ဘယ္ႏွစ္ႏွစ္ထက္မပိုရ ဟု ကန္႔သတ္ခ်က္ေတြရိွသည္၊ စကၤာပူ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ေဟာင္း လီကြမ္းယူ၊ မေလးရွားမွ မဟာသီယာတို႔မွာ အသက္ၾကီးလာေသာ္ မိမိ ထက္ငယ္သူ ထက္ထက္ျမက္ျမက္ လုပ္ႏိုင္ သူတို႔အတြက္ ေနရာကို ဖယ္ေပးသည္၊ ျမန္မာစစ္တပ္သည္ မိမိရာထူးကို သာမက မိမိအနားယူခ်ိန္မွာ ဘယ္ေတာ့ဟု မိမိဖါသာ သတ္မွတ္ၾကသည္၊ အံ့ၾသဘြယ္ရာပင္၊
(၃)
ကုလားထိုင္ကို ေပးဘို႔ဆိုလ်င္ ထိုင္မည့္သူသည္ သင့္ေတာ္ေသာ အရည္အခ်င္း လုပ္ငန္းအေတြ႔အၾကံဳေတာ့ရွိ ဘို႔လိုသည္၊ မဆလ ေခတ္က ဆိုက္ကားသမားမ်ား၊ ဓါးမဦးခ် ေတာင္သူလုပ္ကိုင္ေနသူမ်ား၊ ပညာကို ေကာင္း စြာ မသင္ဘူးသူေတြကို တရားသူၾကီးေတြ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအရာရွိေတြ ခန္႔ခဲ့ဘူးသည္၊
“ေရွ႔ေနၾကီး ခင္ဗ်ားစကား တတ္တိုင္း ေလွ်ာက္ေျပာမေနနဲ႔ က်ဳပ္ဒီေကာင္ကို ေထာင္ခ်ဘို႔ ညကတည္းကစဥ္းစားျပီးျပီ၊ ဒီေကာင္မွာ အျပစ္ရွိ တယ္” ဟု တရားသူၾကီးကဆိုသည္၊ အက်ိဳးေဆာင္ေရွ႔ေနၾကီးမွာ တရားခြင္မွာ ဘာျပန္ေျပာရမည္မသိ၊
တရားသူၾကီးက ဥကၠဌ ဆိုေသာ စကားလံုးကို မွန္ေအာင္မေရးႏိုင္၊ ေရွ႔ဖတ္စာေရးကလည္း သူေရးထားသလို ငွက္ကဥ ဟုတရားခြင္မွာ ဖတ္လိုက္ရာ ပြဲက်သြားခဲ့ဘူးသည္၊
ေကာင္စီဥကၠဌၾကီးက မီးသတ္ကားသည္ သူ႔အမိန္႔ပါမွ ေမာင္းထြက္ရမည္ဟု အမိန္႔ထုတ္သည္၊ မီးေလာင္ေသာ္ မီးသတ္ဗိုလ္က ကားကိုေမာင္းထြက္ျပီး မီးသတ္သည္၊ ဥကၠဌၾကီးက အရက္ေတြမူးျပီး မီးသတ္ဗိုလ္ကို ၾကီမ္း ေမာင္းေသာ္ မီးသတ္တပ္သားေတြက ဥကၠဌ ၾကီးကို ၀ိုင္းရိုက္ေသာ ကိစၥေတြ ရွိခဲ့ဘူးသည္၊
အဂၤလိပ္အစိုးရက Indian Civil Servant ေခၚ ICS ၀န္ထမ္းေတြကို ဘြဲ႔ဒီဂရီ မရွိသူကို မေပးေပ၊ အနည္းဆံုး တကၠသိုလ္၊ ေကာလိပ္ တခုခုမွာ ပညာသင္ဖူးေသာ အေတြ႔အၾကံဳရွိရမည္၊ အက်င့္စာရိတၱ မွတ္တမ္းမွတ္ရာ ေတြကို စစ္ေဆး ေသးသည္၊တရုပ္ျပည္မွာ ရာထူးအာဏာေပး ဘို႔ အစိုးရက စစ္ေဆးေသာ စာေမးပြဲ ကိုေအာင္ ျမင္ၾကရမည္၊ ၾသဇာအာဏာရွိသူက ခန္႔လိုက္လ်င္ ျမန္မာျပည္ မွာ အထက္တန္းပင္ မေအာင္ေသာ္လည္း ၀န္ၾကီး ျဖစ္ႏိုင္သည္၊
သစ္ေတာေရးရာ၀န္ၾကီးေရြးခ်ယ္ပံုကိုၾကည့္လိုက္ဦး၊ ဧရာမ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးက “မင္းဘယ္အရပ္ကလဲ” ဟုေမး သည္၊ “ကြ်န္ေတာ္ထူးၾကီး အဂၤပူကပါ” ဟုေျဖသည္၊ “ေအးမင္းတို႔အရပ္မွာသစ္ေတာေတြရွိတယ္၊ မင္းသစ္ေတာ၀န္ၾကီး လုပ္ကြာ” ဟုဆိုသည္၊ ထို၀န္ၾကီးသည္ သစ္ေတာထိမ္းသိမ္းေရး၊ ပါတ္၀န္းက်င္ ထိမ္းသိမ္းေရး လုပ္ငန္း ေတြကို ဘယ္လိုမ်ားလုပ္မွာလဲဟု စဥ္းစားဘြယ္ရွိသည္၊
တိုင္းျပည္ၾကီးေအာက္တန္းသို႔ ဆင္းသြားရျခင္းမွာ အာဏာရွင္မ်ားက မဖြယ္မရာေတြ လုပ္ခဲ့ၾကေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္၊ ယခု အုပ္ခ်ဳပ္ေနသူမ်ားႏွင့္ ေနာင္လာမည့္ အစိုးရမ်ား သည္ဤအခ်က္ကို ဆန္းစစ္သင့္သည္၊ ၀န္ထမ္းမ်ား အက်င့္ပ်က္ၾကသည့္ ဥပမာမ်ားကိုစုေဆာင္းသင့္သည္၊ မတန္ရာသူကို ကုလားထိုင္ေပးလိုက္လ်င္ ထိုသူသည္ ဘယ္သူေတြ ဘာျဖစ္ျဖစ္ သူခ်မ္းသာေအာင္သာလုပ္ေတာ့သည္၊ ထို႔ေၾကာင့္ ကုလားထိုင္မေပးမီ သင့္ေတာ္သူ ဟုတ္မဟုတ္ စဥ္းစားၾကဘို႔လိုသည္၊ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ႏီုင္ငံ၏ျမိဳ႔ျပ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ယႏၱရားၾကီး အဘယ္မွ်ပ်က္စီး ေနသည္ဆိုျခင္းကို ခ်ဲ႔ကားေျပာ၍ပင္မျဖစ္ႏိုင္ပါ၊ ေနရာတကာတြင္ စစ္ဗိုလ္ေတြ၊ စစ္ဗိုလ္ အေဟာင္းေတြရွိသည္၊ အက်င့္ပ်က္သူေတြက အက်င့္ေကာင္းသူ ေတြထက္ အေရအတြက္ မ်ားစြာပိုသည္၊ အထက္က ဆရာ့ဆရာေတြ ခ်မ္းသာသလို ငါတို႔လည္းခ်မ္းသာေအာင္လုပ္ ရမည္ဆိုေသာ ဆိုရိုးအတိုင္း က်င့္ ၾကံေနၾကသည္၊ အက်င့္ပ်က္သူ မ်ား ျပင္းျပင္းထန္ထန္အေရးမယူေသာအခါ ငါတို႔လဲလုပ္ရင္ရရမွာေပါ့ဟု ယံုၾကည္ေနၾကသည္၊
ေခတ္ၾကီးက IT ေခတ္၊ အဆက္အသြယ္ သတင္းျဖန္႔ခ်ီေရး ကိစၥေတြမွာ ယခင္ကလို မဟုတ္ေတာ့ေပ၊ ယခင္က ျပည္သူေတြ အေနျဖင့္ အစိုးရသည္ ဘယ္ေနမွန္းမသိ၊ အစိုးရ၏လုပ္ရပ္သည္ သူတို႔ႏွင့္မဆိုင္၊ ျပည္သူက ေရြး ေကာက္တင္ေျမွာက္ထားေသာအစိုးရ အဖြဲ႔ တခုလံုးကို ေထာင္ထဲထည့္လိုက္တာကိုလည္းမသိ၊ ကာလအတန္ ၾကာမွ သိၾကရသည္၊ ေရဒီယိုေက်ညာခ်က္မွာ အစိုးရအမိန္႔ျဖစ္ျပီး အစိုးရဆိုသူမ်ားက သူတို႔ သင့္ေတာ္ သည္ ထင္မွ ျပည္သူကို အသိေပးသည္၊ ေငြစကၠဴေတြ တရားမ၀င္ေတာ့ဟု အစိုးရက ဆိုသည္၊ ဘာမွမတတ္ႏိုင္၊ နာခံရန္သာရွိသည္၊
ဟိုတံုးက အစိုးရဆိုသည္မွာ အေ၀းၾကီးမွာ အခုေတာ့ သည္လိုမဟုတ္၊ ေဖ(စ)ဘြတ္ေတြ၊ အင္တာနက္ Website ေတြႏွင့္ သတင္းသည္မိနစ္ပိုင္းအတြင္း တတိုင္းျပည္လံုး သိႏိုင္ေနၾကေပျပီ၊ ျပည္သူ႔ဆႏၵ Feedback ကိုလည္း မိနစ္ ပိုင္းအတြင္းသိႏိုင္ေနၾကျပီ၊ အစိုးရလုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားမွာ ျမင္သာ ထင္သာ ရွိရမည္၊ တိုးတိုး တိတ္တိတ္လုပ္ခ်င္ရာလုပ္ေသာ ေခတ္မဟုတ္ေတာ့ျပီ၊ ဒီမိုကေရစီ အေတြးအေခၚေတြ ေခတ္စားလာခ်ိန္တြင္ မိမိခ်မ္းသာ လ်င္ျပီးေရာ၊ ထင္ရာစိုင္းခ်င္၍မျဖစ္ေတာ့ျပီ၊
တခါတံုးက ဥကၠဌၾကီးတေယာက္မွာ အစည္းအေ၀းခမ္းမ ထဲမွာ ထိပ္ကထိုင္သည္ျဖစ္ေစ၊ ပရိသတ္ထဲမွာ ထိုင္သည္ျဖစ္ေစ သူ႔ကုလားထိုင္က အမ်ားထက္ ၆ လကၼေလာက္ပိုျမင့္သည္၊ အလြန္အၾကည့္ရဆိုးသည္၊ ဘယ္လို သေကၤတ ႏွင့္ ဘယ္လို အဓိပၸါယ္ယူသည္မသိရ၊ ေျပာမည့္၊ ေ၀ဖန္မည့္လူလည္းမရွိ၊ အခုေခတ္သာ ဆိုလ်င္ေတာ့ အလြန္အရုပ္ဆိုးသည့္ ဟာသတခုျဖစ္မွာေသခ်ာသည္၊ ေခါင္းေဆာင္လုပ္သူက ထင္ရာ ျမင္ရာ ေတြလုပ္လ်င္ ေအာက္လူေတြကလည္း မေျပာရဲ၊ မိမိ ကုလားထိုင္ေနရာလႈတ္မွာ စိုးရိမ္ၾကသည္၊ အခုအခ်ိန္မွာ အနီးကပ္ ဖါးျပီးစားသူ ေတြက မေျပာရဲလ်င္ရွိေစ၊ ျပည္သူေတြက ေျပာၾကေတာ့မည္၊
ရုရွားျပည္ၾကီးသည္ ဇာဘုရင္ေတြေခတ္ကို ျပန္မသြားေတာ့ေပ၊ အီဂ်စ္ျပည္မွာလည္း ဖါရိုဘုရင္ေတြ ျပန္လာဘို႔ အေၾကာင္းမရွိေတာ့ပါ၊ တရုပ္အင္ပါယာပိုင္ရွင္ ကူဗေလခန္ သည္လည္း ေခတ္သစ္တြင္ေနရာမရွိေတာ့ပါ၊ ရာဇာပလႅင္ ႏွင့္ ရွင္ဘုရင္ေတြ ေခတ္မဟုတ္ေတာ့ျပီ၊ ျမန္မာ စစ္ေခါင္းေဆာင္ၾကီးေတြ ႏွလံုးသြင္းရမည္မွာ တေသြး၊ တသံ၊ တမိန္႔ စံနစ္သည္ ေခတ္ႏွင့္ ဆီေလ်ာ္မႈ မရွိေတာ့ေၾကာင္းပင္၊ အေတြးအေခၚေဟာင္းေတြ မစြန္႔လႊတ္ႏိုင္လ်င္ ခါးစည္းခံရမည့္သူေတြက ျပည္သူေတြ သာျဖစ္သည္၊ ေခါင္းေဆာင္ေတြက အရည္အခ်င္းမရွိ ေသာေၾကာင့္ ျပည္သူအားလံုးဆင္းရဲတြင္းမွ မလြတ္ႏိုင္ၾကပံု ကို ျမန္မာျပည္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစံနစ္ကို ေလ့လာသူ တိုင္း သိႏိုင္ျမင္ႏိုင္ ၾကပါသည္၊
ကြ်န္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံမွာ ေက်ာင္းသားသမဂၢအေဆာက္အဦးကို ျဖိဳခ်ေတာ့လည္း အမိန္႔ေပးသူေတြမွာ ဘာမ်ွမျဖစ္၊ လူအုပ္ ထဲကို ေသနပ္ပစ္၍ လူေတြ အစုလိုက္အျပံဳလိုက္ ေသေက်ၾကရေတာ့လည္း တရားခံ မေပၚလိုက္၊ လူအုပ္စုႏွင့္ ၀ိုင္းျပီး ရုိက္ၾကႏွက္ၾက အသက္ေတြေသၾကေသာ္လည္း၊ ဘယ္သူေတြ လက္ခ်က္လဲ စံုစမ္း မည့္သူ မရွိ၊ ထိုေမွာင္မဲေသာ ကာလမ်ားမွ လြတ္ေျမာက္ေတာ့မည္ဟု ကြ်န္ေတာ္တို႔ မရဲတရဲ ေမွ်ာ္လင့္ေနၾကပါသည္၊
(၄)
ႏိုင္ငံေတာ္၏အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာကို ပိုင္သူတို႔မွာ ျပည္သူသာျဖစ္ျပီး အစိုးရဆိုသည္မွာ ျပည္သူကေရြးေကာက္ တင္ေျမွာက္လိုက္ေသာ ျပည္သူကိုအလုပ္အေကြ်းျပဳရေသာ (Servant Government) သာျဖစ္သင့္သည္၊ ျပည္သူတို႔က ဖန္တီးထားေသာ ကုလားထိုင္တြင္ ထိုင္ကာ ျပည္သူ႔ဆႏၵကို ေျဗာင္ဆန္႔က်င္ျခင္းမွာ ဒီမိုကေရစီ၏ ျပယုဂ္ မဟုတ္ေပ၊ ႏိုင္ငံေတာ္သာယာ၀ေျပာဘို႔ဆိုလ်င္ ျပည္သူေတြလည္းဆႏၵျပည့္၀သည့္နည္းတူ အစိုးရအဖို႔ မွာလည္း ႏိုင္ငံတိုးတက္ေရး ဖြ့ံျဖိဳးေရးလုပ္ငန္းေတြကို ေခါင္းေအးေအးျဖင့္ လုပ္ႏိုင္ဘို႔လိုသည္၊
လူ႔ဘ၀ဆိုသည္မွာ ေမြးဖြားရာကစ သည္ဆိုလ်င္ ေသဆံုးျခင္းသာ ဘ၀နိဂံုးရွိေလသည္၊ မင္း တို႔၏စည္းစိမ္ ဆိုသည္မွာ သမုဒၵရာထဲတြင္ခဏတက္သည့္ေရပြက္ပမာအခ်ိန္တိုတုိေလးသာျဖစ္ပါ၏၊ သီတဂူဆရာေတာ္ၾကီး တရားပြဲက ကြ်န္ေတာ္ ရလိုက္ေသာ ေလာကီသခၤမ္းစာမွာ ေလာဘတက္သူေတြ၊ စီးပြားရွာလို သူေတြ ထိပ္ဆံုး ေနရာတက္ယူေနၾကျပီး ကုလားထိုင္ကို ဖယ္မေပးလိုပါေသာ္ တိုင္းျပည္ၾကီး ဆုတ္ယုတ္ ပ်က္စီးဘို႔သာရွိသည္၊ မိမိ အခြင့္အေရးရသည့္ အခ်ိန္ေလးတြင္ အမ်ားေကာင္းရာေကာင္းေၾကာင္း လုပ္သင့္သည္၊ ဘယ္သူေသေသ ငေတမာလ်င္ျပီးေရာသေဘာျဖင့္ကုလားထိုင္ေပၚမွ ဆင္းမေပးခ်င္ေသာ စိတ္ဓါတ္ကို မထားသင့္ၾကေပ၊
Illustration credit – toonpool.com
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
