(မုိးမခ) စက္တင္ဘာ ၂၂၊ ၂၀၁၄
ကိုယ့္မ်က္လံုး ကိုယ္ျပန္ျပန္ရွာေနရ
မနက္မနက္ မ်က္ႏွာသစ္တိုင္း
ကိုယ့္မ်က္ႏွာ ကိုယ္ျပန္ျပန္ရွာေနရနဲ႔…..
အႏုပညာဆန္တဲ့ ႐ုပ္ရွင္ေတြထဲမွာေတာ့
ကမာၻဟာ ေနခ်င္စရာပါပဲ….
အတည့္ကို ဒဲ့ေျပာရရင္
ျပည္တည္ၿပီး မမွည့္ေသးတဲ့
အိုင္းအနာၾကီးတခုဟာ ကမာၻပဲ…
လံုျခဳံမႈဟာ
လံုၿခံဳတဲ့ေနရာမွာ မရွိႏုိင္ရွာေသးဘူး
ၿငိမ္းေအးျခင္းဟာ
ၿငိမ္သက္တဲ့ေနရာမွာ မရွိႏုိင္ရွာေသးဘူး….
အႏၱရာယ္ဟာ
ဂုဏ္ေတာ္ပုတီးစိတ္ေနတဲ့ လက္ဖ်ားမွာ
အရိပ္တခုလို ကပ္ကပ္ပါလာတယ္….
႐ုိးရွင္းတဲ့ဘ၀ဟာ
ပုခက္တြင္းမွာေတာင္ သေႏၶမတည္ႏုိင္ရွာေတာ့ဘူး…
အာဏာကို အာဏာကျပန္သိမ္းလိုက္ၾက
မာယာက္ု မာယာကျပန္လွည့္ျဖားလိုက္ၾကနဲ႔…
တရားမွ်တမႈအေၾကာင္းေတြေျပာေနရတာကိုက
မတရား မမွ်တၾကေသးလို႔ပဲ….
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဖြဲ႔သီခ်င္းေတြ ဆိုေနရတာကိုက
မၿငိမ္းခ်မ္းႏုိင္ၾကေသးလို႔ပဲ….
လြတ္လပ္မႈအေၾကာင္းေတြ ေဖာင္ဖြဲ႔ေနရတာကိုက
မလြတ္လပ္ႏုိင္ၾကေသးလို႔ပဲ…
ခပ္႐ုိင္း႐ုိင္းႏႈိင္းရရင္
ေစာက္သံုးမက်တဲ့ တိုင္းျပည္ေတြမွာ
ဘုရားက ဘုရားေနရာမွာမရွိေတာ့ဘူး
တရားက တရားေနရာမွာမရွိေတာ့ဘူး
သံဃာကလည္း သံဃာေနရာမွာမရွိေတာ့ဘူး…
ဘာဆန္းလဲ
ကမၻာက ကမၻာမွာမရွိေတာ့တာကေကာ
ဘာဆန္းလို႔လဲ……………………..။ ။
ေဆာင္းယြန္းလ (စက္တင္ဘာ ၁၈ ရက္၊ ၂၀၁၄)
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
