ေဆာင္းလူ – ေက်ာင္းေတာ္ႀကီး
ငယ္ငယ္ ဆယ္ေက်ာ္သက္ဘ၀ ၿမိဳ႕မွာေပါင္းမိတဲ့ အေပါင္းအသင္းေတြက ကုိယ့္ထက္ အသက္ထက္၀က္ႀကီးသူေတြခ်ည္းပဲ။ ဒီေတာ့ သူတုိ႔အေတြ႕အၾကံဳက ထက္၀က္သာတာေပါ့ …။
အရြယ္ေတြေရာက္လာေတာ့ မိဘေတြလည္း ထိန္းမႏုိင္ေပါ့ ..။ အိမ္က ည ၁၀ နာရီ အိမ္အေရာက္ျပန္ရမယ္ … မျပန္တဲ့ေကာင္ အျပင္မွာ အိပ္လုိ႔ ရာဇသံခ်ေလေတာ့ … ဂယ္ေပါက္ေတြလုပ္ရတာေပါ့ …။ အိမ္က အေဖက တအိမ္လုံးပတ္ၿပီး ရွိသမွ်အေပါက္ ႏွစ္ တလက္မ ကြၽန္းျပားေတြကုိ သံေတြကပ္႐ုိက္ ပိတ္ေပါ့ …။ ကြၽန္းသား ..ကြၽန္းသားခ်င္းကေတာ့ သိတယ္မလား ..သံ႐ုိက္ထားလည္း ခြာထားၿပီး ပုံမပ်က္ ျပန္ထားရင္ …ဘယ္သူသိတာမွတ္လုိ႔ ..။ ကုိယ္ေတြကလည္း လူလည္ …ဂယ္ေပါက္ကုိ တေပါက္တည္း မထားဘူး …။
ကုိယ့္အသက္ ထက္၀က္ေလာက္ေတြနဲ႔ေပါင္းေတာ့ …တခါ တေလ သူတုိ႔လုပ္တာ လုိက္လုပ္ေပါ့ …။ ညေန ညခင္းဆုိ ေအာ္ဒါမွာရတဲ့ ဆန္အရက္ေလးကုိ …တုိ႔ဟူးသုပ္ေလးနဲ႔ ကစ္ေပါ့ ..။ တခါ တခါ က်ေတာ့ မုန္႔ကေလး ဘာေလးခ် ..။ ၾကက္ဘူးေလး ဘာေလးနဲ႔ေရာေပါ့ ..။ ဘယ္က ဘယ္လုဖန္ၾကလဲေတာ့ မသိဘူး ..။ ငါးတုိ႔ ၾကယ္တုိ႔ ရွားတဲ့ေခတ္ဆုိေတာ့ .. မုန္႔ဆုိတာ ကာလသားေတြအႀကိဳက္ေပါ့ ..။ ဂီတာလည္းတီးေကာင္း …အဆုိလည္းေကာင္းကုိး …။ ၾကပ္ခ်င္တဲ့ေကာင္ဆုိရင္ ..ဖယ္ဖယ္ထားတဲ့ မုန္႔အ႐ုိးေတြ ဆုံနဲ႔ထည့္ေထာင္းၿပီး ..ေရာ့ပစၥည္း မုိက္တယ္လုပ္တာ …။ ဟုိငနဲကလည္း တခါမွ မလုပ္ဘူးရွာေတာ့ … ေကာင္းသဗ်ာ ..ေကာင္းသဗ်ာနဲ႔ စြတ္ေက်းဇူးေတြ တင္ …။ ေနာက္ ခုိင္းလုိ႔ ေကာင္းသြားတာေပါ့ ..။ ကုိယ္ေတြကလည္း လုိခ်င္တာေလးေတြရွိေတာ့ ဘဲႀကီးေတြကုိ ေပါင္းရတာေပါ့ဗ်ာ …။
အမယ္ .. က်ေနာ္တုိ႔ကခ်ည္း ဒီဘဲႀကီးေတြကုိ ကပ္ေပါင္းတာမဟုတ္ဘူး ..။ ဒီဘဲႀကီးေတြကလည္း ကုိယ္ေတြကုိ ကပ္ေပါင္းတာဗ် ..။ သူတုိ႔လုိခ်င္တာရွိတာကုိး …။ တျခားၿမိဳ႕ကေရာက္လာတဲ့ ကုိယ္ေတြဆရာမေတြကလည္းလည္း ရွိလွမွ ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ အစိတ္ေလး ေတြဆုိေတာ့ ..ကုိယ္ေတြကုိ ကပ္ေပါင္းခ်င္စရာကုိး ..။ သိပ္အေခ်ာအလွႀကီးေတြေတာ့မဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ …။ ဖင္ေကာက္ ရင္ေမာက္ (ကန္ ေတာ့ ကန္ေတာ့ ..) ၿမိဳ႕သူေတြဆုိေတာ့ …ေတာဇနပုဒ္သာသာ ၿမိဳ႕မွာ ..အျမင္ဆန္းတာေပါ့ …။
ေနာက္ပုိင္း အတတ္စုံ ..ေသာက္တတ္ စားတတ္လာေတာ့ … ပထမ အိမ္ကမသိေအာင္ ခုိးခ်ရတာေပါ့ ..။ ညေနေစာင္း ေန၀င္ၿပီဆုိ ေတာဓေလ့အတုိင္း အိမ္ကမထြက္ခင္ ..ထမင္းဦးစြာ၀ါး ..ၿပီး ဂီတာေလး မၿပီး လစ္သြားဆုိေတာ့ ခမ်ာတုိ႔မွာ ကာလသားအလုပ္ ဂီတာတီးတယ္ပဲ ထင္ရွာတာေပါ့ ..။ ထမင္းစားၿပီး အရက္ေသာက္တဲ့ေခတ္မဟုတ္ေတာ့လည္း ထင္ရွာတာ မဆန္းပါဘူး ..။ သူတုိ႔အိပ္ ေပ်ာ္ေလာက္ခ်ိန္ သန္းေခါင္းတလြဲမွ ျပန္လာ ..ခုိး၀င္ ..သိတာမွတ္လုိ႔ …။ တခါတေလ အေဖ့ ေဆးျဖစ္၀ါးျဖစ္ အရက္ေတာင္ အဆစ္ပါေသး ..။ ခုိးပင့္ၿပီးသြားရင္ ..ေရေရာထားလုိက္တယ္ ..။ ေနာက္ပုိင္းေတာ့ သူလည္း နပ္သြားပုံရတယ္ ..။ ဘီ႐ုိထဲထည့္ ေသာ့ခတ္ထားတယ္။ ေနာက္ပုိင္းေတာ့ ေျပာေတာ့ဘူး ..။ ကုိယ့္ဟာကုိယ္ ျခင့္ခ်ိန္ၾကတဲ့ …။
၇ တန္း ၈ တန္း ထိေတာ့ ပုံစံခြက္ထဲကအတုိင္းပါပဲ…။ စာေလး ဘာေလးလည္း ဟုတ္တိပတ္တိေပါ့ …။ အိမ္က မိဘေတြက သေဘာကုိ က်လုိ႔ …။ ရ တန္း အလြန္ ၈ တန္းေလာက္မွာ ခြက္ပုန္း မူးတတ္ ႐ူးတတ္ေပမယ့္ .. ၉ တန္း ၁၀ တန္းလည္းက်ေရာ .. လူစုံ ..ဇာတ္စုံဆုိေတာ့ … တႏွစ္လုံးေနလုိ႔မွ ဗလာစာအုပ္ တအုပ္မကုန္ဘူး …။ ဓာတုလည္း ဒီစာအုပ္ ..။ ႐ူပလည္း ဒီစာအုပ္ …။ ဇီ၀လည္း ဒီစာအုပ္ …။ ျမန္မာ၊ အဂၤလိပ္၊ သခ်ၤာ ..အားလုံး ေအာအင္၀မ္းပဲ။ တႏွစ္လုံး စာအုပ္တအုပ္မကုန္ေတာ့ ..အကုန္အက် ေတာ္ေတာ္သက္သာတယ္ ..။ ငယ္တုန္း ဘ၀ေတာ့ ဆရာ၊ ဆရာမေတြက သိပ္ခ်စ္တာ ..ေျပာစကားနားေထာင္၊ ခုိင္းလည္းေကာင္း …။ စာလည္း အထုိက္အေလ်ာက္ရေလေတာ့ …။ ႀကီးလာေတာ့မွ သံပုရာသီးမွန္း သိသြားတာ …။
သံပုရာသီးဘ၀ကုိေရာက္ေတာ့ ..အိမ္ကလူေတြကပါ လုိက္ခ်ဥ္ကုန္ေရာ …။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ … မထူးပါဘူးေလ … ကုိယ့္လမ္းကုိယ္ေလွ်ာက္ မွဆုိၿပီး … မိဘဆီ လမ္းစရိတ္လက္ျဖန္႔ၿပီးဘုမသိ ဘမသိ … ဟုိေရာက္ .. ဒီေရာက္ေပါ့ …။ အေဖ့လုပ္သူရဲ႕ ႏုိင္ငံေရးအခ်က္အလက္ေတြ မလာၿပီး … ႏုိင္ငံျခားေျပးဖုိ႔ ၾကံေပါ့ဗ်ာ ..။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ႏုိင္ငံျခားဆုိတာႀကီးမွာ အလုပ္မလုပ္ရင္ ထမင္းငတ္တယ္ဆုိေတာ့ … ဒီပုံဆုိ အသက္မွရွင္ပါ့မလား လန္႔ျဖတ္ၿပီး မသြားေတာ့ပဲ.. .. သူပုန္ဗုိလ္ႀကီးေတြရဲ႕ ထမင္းခ်က္၊ ေရခပ္ အရန္ေနာက္လုိက္ဘ၀နဲ႔ ေပ်ာ္ေမြ႕ခဲ့တာေပါ့။
ခုလဲ … ဒီေက်ာင္းေတာ္ႀကီးေတြ …ဟုိေက်ာင္းေတာ္ႀကီးေတြကုိ လြမ္းရင္း … ဘ၀ရဲ႕ အရန္ေနာက္လုိက္လုပ္လုိ႔… ..ဖင္ေကာက္ ရင္ေမာက္ ၿမိဳ႕သူဆရာမေတြကုိ လြမ္းသလုိလုိ …၊ ထန္းရည္နဲ႔ျမည္းမွ လုိက္ဖက္တဲ့ ႂကြက္ေခါင္းေၾကာ္ကုိ လြမ္းသလုိလုိ..။
ခုခ်ိန္ လိမၼာေနၿပီလားဆုိေတာ့လည္း …. ေနာက္ထပ္ ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးေပၚမွာ ဘယ္လုိဆက္မုိက္ရမလဲဆုိတာ စဥ္းစားေနတုန္း ..။
======
၂ : ၂၁ နာရီ
(မွတ္ခ်က္။ ။ ဇင္းမယ္မုိးေၾကာင့္ ေတာင္ေရာက္ ေျမာက္ေရာက္ ေကာက္ျခစ္ထားသည့္စာျဖစ္သည္)
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
