အေတြးအျမင္ ေဒါက္တာဓမၼပီယ

ေဒါက္တာဓမၼပိယ(ITBMU) – အျမင္မတူတဲ့အေတြးမ်ားႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို မည္သို႔ တည္ေဆာက္ၾကမည္နည္း

ေဒါက္တာဓမၼပိယ(ITBMU) – အျမင္မတူတဲ့အေတြးမ်ားႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို မည္သို႔ တည္ေဆာက္ၾကမည္နည္း
မိုုးမခေဆာင္းပါး၊ ဇူလုုိင္ ၂၈၊ ၂၀၁၄

ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးကို ေမတၱာရိပ္ေအာက္မွာ အစဥ္ထာ၀ရ ၿငိမ္းခ်မ္းေစခ်င္လြန္း၍  ဟိုေတြးဒီေတြး ေတြးမိရာကအစ ေတြးစိတ္မ်ားကို ျပန္လည္သုံးသပ္မိတယ္။ လူေတြ ဘာ့ေၾကာင့္ေတြးၾကသနည္း။

လူ႔ဘဝနဲ႔အေတြး။ လူ႔ဘဝကိုရလာသူတုိင္း အေတြးဆုိတာရွိစျမဲပါ။ အေတြးကိုအေျခခံျပီး အထက္ တန္းစား ဘဝမ်ားသုိ႔ ေရာက္ရွိသြားသူမ်ားရွိသလုိ၊ အေတြးကုိအေျခခံျပီး ေအာက္တန္းစားဘဝမ်ားသုိ႔ ေရာက္ သြားသူေတြကလဲဒုနဲ႔ေဒး။ လူ႔ဘဝမွာအေရးပါလွတဲ့ အေတြးဆုိတဲ့အေရးကိစၥမွာ မွန္ကန္တဲ့အေတြး၊ မွားယြင္းတဲ့ အေတြး၊ ဒီအေတြးႏွစ္မ်ဳိးကုိ ဘယ္သင္းကအရင္စလုိ႔ ဘယ္သင္းကိုေနာက္ခ်ျပီး ေတြးသင့္တယ္ဆိုတာ ေတြးၾကည္႔ႏိုင္ၾကဖုိ႔ပါ။

ဒီအေတြးႏွစ္မ်ဳိးကုိ မစဥ္းစားမီ စဥ္းစားစရာတစ္ခု ျဖစ္လာတာက အေတြးဆုိတာဘာလဲ။ အေတြးကို ဗုဒၶအဘိဓမၼာ (ဗုဒၶစ္(စ္)ဆုိက္ကိုလုိဂ်ီ) မွာ “ဝိတကၠ” လုိ႔ အသုံးရွိျပီး၊ ျမန္မာမွဳျပဳေတာ့ “ဝိတက္”၊ ျမန္မာလို အဓိပၸါယ္ျပန္ေတာ့ “အေတြး”တဲ့။ “ညကဝိတက္ေတြမ်ားေနလို႔ အေတာ္နဲ႔ကို အိပ္မေပ်ာ္နဳိင္ဘူး”ဆုိတဲ့ စကား  အသုံးအႏွဳံးကို လူတုိင္းနီးနီးၾကားဖူးမွာပါ။ အေတြးမွာ လြတ္လပ္ခြင့္ရွိတယ္ဆိုေပမဲ့လုိ႔ ေတြးခ်င္ရာေတြး လုိ႔ေတာ့မသင့္ေတာ္ဘူး။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိရင္ ေတြးတတ္ရင္ ကုသုိလ္ (စိ္တ္) ျဖစ္နဳိင္ျပီး၊ မေတြးတတ္ရင္ေတာ့ အကုသုိလ္(စိတ္)ေတြ ျဖစ္သြားနဳိင္တယ္။ ကုသုိလ္ျဖစ္ေအာင္ ေတြးတတ္တဲ့အေလ့အက်င့္မ်ဳိးဆုိတာ အေလ့ အက်င့္လုပ္ထားမွျဖစ္နဳိင္တာ။ ဒီလုိဆုိ ကုသုိလ္ျဖစ္ေအာင္ ဘယ္လိုေတြးမလဲ။

ဗုဒၶအဘိဓမၼာအရဆုိရင္ “အေတြး”ကို စိတ္ကေဆာင္ရြက္တာမဟုတ္ဘူး။ ေစတသိက္က ေဆာင္ရြက္ တာျဖစ္တယ္။ စိတ္ကတျခား၊ အေတြးကတျခား။ “ေတြးတဲ့” ကိစၥကို ေစတသိက္(၅၂)ပါးထဲမွာပါတဲ့ ဝိတက္ဆုိတဲ့ ေစတသိက္က ေဆာင္ရြက္တာ။ လူအေတာ္မ်ားမ်ားဟာ စိတ္နဲ႔ အေတြးကို အတူတူပဲလုိ႔ ထင္မွတ္ ထားၾကတာ။ အဘိဓမၼာသေဘာအရ အာရုံကိုသိတတ္တဲ့စိတ္ကတစ္မ်ဳိး၊ ထုိစိတ္ကို မွီတြယ္ျပီးျဖစ္ေပၚလာတဲ့ ေစတသိက္ကတစ္မ်ဳိး ဒါကုိ ခဲြျခားသိႏုိင္ဖုိ႔ပါ။ အလားတူပင္ ခ်စ္စိတ္၊ မုန္းစိတ္၊ မနာလုိစိတ္၊ ဝန္တုိစိတ္၊ ေမတၱာစိတ္၊ ကရုဏာစိတ္တုိ႔ဆုိရာမွာလဲဲ ခဲြျခားသိဖုိ႔ပါ။ အက်ဥ္းခ်ဳပ္အေနႏွင့္ မွတ္သားထားသင့္တာကေတာ့ အေတြးဆုိတာ ေစတသိက္တစ္ခုရဲ့အမည္နာမပဲလုိ႔ ရုိးရုိးရွင္းရွင္းေလးပဲ မွတ္ထားဖုိ႔ပါ။

လူတုိင္းလူတုိင္း ဘဝအခက္အခဲေတြကို ေတြ႔ဖူး၊ ၾကဳံဖူးၾကတာခ်ည္းပဲ။ မေတြ႔ဖူး၊ မၾကဳံဖူးသူရယ္လုိ႔ ဒီေလာကမွာ ရွိမွမရွိနဳိင္တာ။ လူဆုိတာ ဘဝအခက္အခဲေတြနဲ႔ၾကဳံလာျပီဆုိရင္ တစ္စုံတစ္ခုကိုလုပ္ဖုိ႔ ေတြးတတ္ ၾကတယ္။ “လူဟာ ၾကံရင္းေသတယ္၊ ငွက္ဟာ ပ်ံရင္းေသတယ္” “လူဟာ ေတြးရင္းေသတယ္၊ ျမင္းဟာ ေျပးရင္ေသတယ္”ဆုိတဲ့ စကားပုံေတြလဲ ရွိေနတာပဲ။ ေတြးတာဟာ လူေတြရဲ့ဓမၼတာသေဘာလုိ႔ဆုိနဳိင္ေပမဲ့ ေလာကအေၾကာင္းကို ေတြးတဲ့အခါမွာ ေတြးသင့္တဲ့ အရာရွိသလို၊ မေတြးသင့္တဲ့အရာေတြလဲ ရွိေနတယ္။ မွန္ကန္စြာ ေတြးတတ္ရင္ မဂၢင္(၈)ပါးမွာပါဝင္တဲ့ သမၼာသကၤပၸ (မွန္ကန္ေသာအေတြး)ျဖစ္လုိ႔ နိဗၺာန္ေရာက္ ေၾကာင္းလမ္းစဥ္တစ္ခုျဖစ္တယ္။ မွားမွားယြင္းယြင္းေတြးျပီဆုိရင္ေတာ့ အဲဒီအေတြးကိုအေျခခံျပီး ထင္ရာစုိင္း တတ္ၾကတယ္။ အဲဒီထင္ရာျမင္ရာစုိင္းတဲ့အမွဳက အပါယ္ေလးပါးထိ က်သြားနဳိင္တယ္။

သာသနာသမုိင္းမွာထင္ရွားလွတဲ့ ေဒဝဒတ္ရဲ့အေတြးမ်ဳိးကို ဒီေနရာမွာ နမူနာအျဖစ္ထုတ္ျပခ်င္တယ္။ မျဖစ္စေလာက္ေလး သူရထားတဲ့တန္းခုိးကို အဟုတ္ၾကီးထင္ျပီး သူ႔ကုိယ္သူ စိတ္ၾကီးဝင္ေနခဲ့တယ္။ တန္းခုိးရွင္ျဖစ္တဲ့ ဘုရားကိုသတ္ျပီး သူကိုယ္တုိင္ ဘုရားလုပ္မယ္ဆုိတဲ့အေတြး။ ကုိယ္ေတြးတဲ့အေတြးကို “မွားတယ္၊ မွန္တယ္” ျပန္လွန္မေတြးနဳိင္ေတာ့ သူဒုကၡေရာက္တာေပါ့။ အေတြးေနာက္ စိတ္ပါျပီး မလုပ္သင့္ တာေတြကုိလုပ္ခဲ့တယ္။ မွားယြင္းတဲ့ အေတြးကိုအေျခခံျပီး မလုပ္သင့္၊ မလုပ္ထုိက္တာေတြကို လုပ္ခဲ့တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ ငရဲမွာက်ျပီး ဆင္ရဲဒုကၡေတြကို ခံစားရေတာ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ အေတြးစိတ္ဆုိတာ ဒီေလာက္ အေရးမၾကီးဘူးလုိ႔ထင္ရေပမဲ့ မေတြးတတ္ရင္ ငရဲထိ က်သြားနဳိင္တယ္ဆုိတာကို သတိျပဳနဳိင္ဖုိ႔ပါ။

အေတြးက ႏွစ္မ်ဳိးႏွစ္စားရွိနဳိင္တယ္။ နံပါတ္(၁) မွားယြင္းတဲ့အေတြး၊ နံပါတ္(၂) မွန္ကန္တဲ့အေတြး ဒီႏွစ္မ်ဳိးပါ။ ေတြးစိတ္မွာ အစြမး္သတၱိေတြပါဝင္တယ္။ မွားယြင္းတဲ့အေတြးမွာ အျပစ္ေတြပါဝင္ေနတယ္၊ ထုိအျပစ္ေတြက ဆင္းရဲတဲ့အက်ဳိးေတြကို ေပးေစတယ္။ မွန္ကန္တဲ့အေတြးမွာ အျပစ္ကင္းစင္တဲ့ ဂုဏ္ သတၱိေတြ ပါဝင္ေနတယ္။ အဲဒီဂုဏ္သတၱိေတြက ေကာင္းက်ဳိးခ်မ္းသာကိုျဖစ္ေစတယ္။

ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေမးၾကည့္ဖို႔ လိုလာတယ္။ လူ႔ဘဝမွာေနရတုံး ထိုခဏေလးမွာ ဘယ္လုိ အေတြးမ်ဳိးနဲ႔ ေနမွာလဲ။ မွားယြင္းတဲ့ အေတြးနဲ႔ေနမွာလား၊ မွန္ကန္တဲ့အေတြးေတြနဲ႔ေနမွာလား။

ေလာကသေဘာအရ မွန္ကန္တဲ့အေတြးကို မွားယြင္းတဲ့အေတြးထက္ပုိျပီး အရင္ျဖစ္သင့္တယ္လုိ႔ ထင္ရေပမဲ့ ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ၾကီးကေတာ့ သာ၀ကမ်ားအား လမ္းညႊန္တဲ့အခါမွာ အမွန္လုပ္ဖုိ႔ထက္ အမွားမလုပ္ဖုိ႔ကို အရင္ညႊန္ျပတယ္။ လိုက္ရမဲ့လမ္းထက္ မလုိက္ရမဲ့လမ္းကို အရင္ညႊန္ျပတယ္။

ဓမၼစကၠပဝတၱနသုတၱံမွာ အစြန္း(၂)ပါးျဖစ္တဲ့ မလိုက္သင့္တဲ့လမ္းကို အရင္ညႊန္ျပျပီး၊ လိုက္သင့္တဲ့ မဇၥ်ိမပဋိပဒါလမ္းကိုေတာ့ ေနာက္မွညႊန္ျပထားတာကိုေတြ႔ရတယ္။ မဂၤလသုတ္မွာလည္း အေသဝနာ စ ဗာလာနံ (လူမုိက္ကို မေပါင္းရဘူး)ဆုိတဲ့ မလုပ္သင့္တဲ့အရာကို အရင္ညႊန္ျပျပီး၊ ပ႑ိတာနဥၥ ေသဝနာ (ပညာရွိကို ေပါငး္ရမယ္)ဆုိတဲ့ လုပ္သင့္တဲ့အရာကို ေနာက္မွညႊန္ျပထားတာကို ေတြ႔ရတယ္။

သဘာဝက်ပါတယ္။ လုိက္ရမဲ့လမ္းကို မလိုက္ရင္ အဆင္မေျပရုံပဲရွိမယ္။ ဒုကၡေတာ့ မေရာက္နဳိင္ဘူး။ မလိုက္ရမဲ့လမ္းကို လိုက္မိရင္ေတာ့ အဆင္လဲမေျပနဳိင္ဘူး။ အၾကီးအက်ယ္လဲဒုကၡေရာက္သြားနဳိင္တယ္။ အေဖကိုသတ္ခဲ့မိတဲ့ အဇာတသတ္မင္းသားေလးရဲ့ ျဖစ္အင္ကို ၾကည့္နဳိင္တယ္။ အဇာတသတ္မင္းသားဟာ တကယ္ေတာ့ သူေတာ္ေကာင္းေလးပါ။ မေပါင္းသင္း၊ မေပါင္းထုိက္တဲ့လူကို ေပါင္းသင္းမိလို႔  သူ႔ဘဝမွာ ေပးဆပ္လို႔မကုန္နဳိင္တဲ့အမွားေတြကို လုပ္ခဲ့မိတယ္။ ဒါဟာ သင္ခန္းစာယူသင့္တဲ့အခ်က္ပဲ။ အေတြးမွားရင္ အယူမွားတတ္တယ္၊ အယူမွားရင္ေတာ့ အလုပ္ပါ မွားတတ္တာမို႔ စနစ္တက်ေတြးတတ္ေအာင္ ေလ့က်င့္ သင္ယူထားသင့္တယ္ဆိုတဲ့အခ်က္ပါ။ ေတြးတတ္ရင္ ခ်မ္းသာမယ္။ မေတြးတတ္ရင္ ဆင္းရဲမယ္။ ဒါဟာ သီအုိရီပဲ။

အဘိဓမၼာသေဘာနဲ႔ႏွီးေႏွာျပီးေျပာရရင္ အေတြးဆုိတာ အမ်ဳိးမ်ဳးိရွိနဳိင္ေသးတယ္။ ေလာဘနဲ႔ေတြးတဲ့ အေတြး၊ ေဒါသနဲ႔ေတြးတဲ့အေတြး၊ ေမာဟနဲ႔ေတြးတဲ့အေတြး၊ မာနနဲ႔ေတြးတဲ့အေတြး၊ ေမတၱာနဲ႔ေတြးတဲ့အေတြး၊ ကရုဏာနဲ႔ေတြးတဲ့အေတြး-စသည္ျဖင့္ အေတြးေပါင္းက ေထာင္ေသာင္းမကရွိနဳိင္္တယ္။ ကိုယ္ေတြးခ်င္သလို ေတြးလို႔ရတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေတြးတတ္ရင္ သက္သာမယ္။ မေတြးတတ္ရင္ ခံရမယ္။ ေလာဘနဲ႔ေတြးရင္ ေလာဘႏွင့္ယွဥ္တဲ့အေတြးျဖစ္တယ္။ အေျဖာင့္ေျပာေတာ့ ေလာဘအေတြးဆုိတာ ေလာဘေစတသိက္ႏွင့္ ယွဥ္တဲြေနတဲ့ အေတြး(စိတ္)ကိုေျပာတာ။ ေဒါသအေတြးဆုိတာေဒါသေစတသိက္နဲ႔ယွဥ္တဲြေနတဲ့ အေတြးကို ေျပာတာ။ ဒီေလာက္ဆုိရင္ အေတြးသရုပ္ကို မွန္းဆနဳိင္တယ္။ ေလာဘနဲ႔ေတြးေတြး၊ ေဒါသနဲ႔ေတြးေတြး၊ ဒီအေတြးမ်ဳိးေတြကို အဘိဓမၼာရွဳေထာင့္က ၾကည့္ရင္ မေကာင္းတဲ့အေတြးေတြျဖစ္တယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုရင္ ထိုအေတြးေတြကို အေျခခံၿပီး ဆင္းရဲးဒုကၡတြင္းထဲကို က်သြားႏိုင္လို႔ပါ။

ဒါေပမဲ့ တခ်ိဳ့က ဒီလိုအေတြးမ်ဳိးေတြကိုေတြးတာ ေကာင္းတယ္လုိ႔ Debate (စကားစစ္ထုိးျခင္း၊ စကားရည္လုျခင္း)လုပ္လိုၾကတယ္။ “ေလာဘနဲ႔ေတြးျပီး အလုပ္လုပ္ေတာ့ စီးပြားေတြ ပုိျဖစ္ထြန္းတယ္၊ ပုိမုိ ေအာင္ျမင္တယ္”လို႔ ထင္တတ္ၾကတယ္။ တကယ္ဆိုရင္ ေလာဘေၾကာင့္ စီးပြားျဖစ္တာမဟုတ္။ ဘယ္လို စီးပြားျဖစ္ေအာင္လုပ္မယ္ဆိုတဲ့ ဥာဏ္ႏွင့္ယွဥ္တဲ့ အေတြးက ၀ီရိယကိုဦးစီးၿပီး အလုပ္လုပ္လို႔ ႀကီးပြားတာပါ။ ေလာဘသက္သက္ႏွင့္ ေတြးေနရုံကေတာ့ (အကုသိုလ္စိတ္ျဖစ္ရုံမွတပါး) ဘာမွျဖစ္လာႏိုင္မည္ဟုတ္ပါ။

ေနာက္ၿပီး ေလာဘေဇာတုိက္ျပီး ရွာေဖြထားတဲ့ စီးပြားဥစၥာေတြဟာ ခ်မ္းသာၾကြယ္ဝမွဳရဲ့ေနာက္ကြယ္မွာ ပူစရာ၊ ပင္စရာေတြ အမ်ားၾကီးရွိေနတတ္တယ္။ ဒီအေျခအေနမ်ဳိးမွာ မေတြးတတ္ရင္ ေအာင္ျမင္မွဳေၾကာင့္ ေသြးနားထင္ေရာက္ေနတတ္ျပီမုိ႔ အတၱၾကီးစုိးတဲ့မာနေတြ၊ ေဒါသေတြ၊ ေမာဟေတြ၊ ဣႆာမစၦရိယေတြက ထုိသူရဲ့ႏွလုံးသားထဲကို တန္းစီျပီးဝင္လာတယ္။ အတၱတရားေတြ၊ မာနတရားေတြေၾကာင့္ ထုိသူရဲ့စီးပြား ဥစၥာေတြ မပ်က္စီးသင့္တဲ့အခ်ိန္မွာပဲ ပ်က္စီးရတတ္တယ္။ ဒီလိုျဖစ္ရတာဟာ ထုိသူရဲ့သႏၱာန္မွာရွိေနတဲ့ အတၱေတြ၊ မာနေတြ၊ ေဒါသေတြေၾကာင့္ ျဖစ္ရတယ္ဆုိတာ အေျဖကရွင္းေနတယ္။ ကိုယ္ပုိင္လြတ္လပ္တဲ့ အေတြးနဲ႔ ကိုယ္တုိင္ဆင္ျခင္နဳိင္ဖုိ႔ပါ။

အတၱပါတဲ့အေတြး၊ မာနပါတဲ့အေတြး၊ ေဒါသပါတဲ့အေတြးမ်ဳိးေတြဆုိတာ စိတ္ကိုပူေလာင္ေစတယ္။ ဣႆာ မစၦရိယပါတဲ့အေတြးမ်ဳးိကေတာ့ စိတ္ကိုပင္ပမ္းေစတယ္။ ေမတၱာစိတ္နဲ႔ေတြးတဲ့အေတြးမ်ဳးိၾကေတာ့ စိတ္ကိုလည္း ခ်မ္းသာေစတယ္။ ေက်လဲေက်နပ္စရာေကာင္းတယ္။ လူတစ္ေယာက္ဟာ ေမတၱာစိတ္နဲ႔ ေနနဳိင္ျပီဆုိရင္ေတာ့ ေလာကၾကီးတစ္ခုလုံးဟာ အလွတရားေတြခ်ည္း ျဖစ္ေနေတာ့တယ္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဘဝမွာ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းနဲ႔ေနလိုသူမ်ားဟာ ေမတၱာစိတ္နဲ႔ေနၾကဖုိ႔ပါ။ ဝမ္းသာပီတိမ်ဳိးနဲ႔ ေနခ်င္ရင္ေတာ့ မုဒိတာစိတ္နဲ႔ ေနၾကဖုိ႔ပါ။ တည္ျငိမ္တဲ့ဘဝမ်ဳိးေလးကို ျမတ္နဳိးတယ္ဆုိရင္ေတာ့ ဥေပကၡာႏွလုံးသားမ်ဳိးနဲ႔ ေနႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနထိုင္ၾကဖို႔ပါ။

တစ္ခုေတာ့သတိေပးပါရေစ။ ေတြးတဲ့အခါမွာ အေတြးေတြ မေရာေထြးဖုိ႔လဲ အေရးၾကီးတယ္။ အေတြးေတြက ေရာေထြးလာျပီဆုိရင္ အမွားကိုအမွန္ထင္၊ အမွန္ကုိလဲအမွားထင္တတ္တယ္။ မိစၦာဒိ႒ိဆုိတာ မွားယြင္းတဲ့အေတြးတစ္ခုကို လက္ခံမိရာက ၾကီးမားတဲ့အမွားၾကီးကို ယုံၾကည္သြားတာကိုေျပာတာ။ ဒါေၾကာင့္ မိမိယူထားတဲ့ အယူဝါဒတစ္ခု (သုိ႔မဟုတ္) မိမိယုံၾကည္ထားတဲ့ယုံၾကည္မွဳတစ္ခု ၾကီးထြားလာျပီဆုိရင္ေတာ့ စာနဲ႔ေပနဲ႔တုိက္ဆုိင္ၾကည့္ဖုိ႔ေတာ့ လိုလိမ့္မယ္ထင္တယ္။ တုိက္ဆုိင္ၾကည့္ေတာ့ အမွားနည္းတာေပါ့။

ဥပမာေလးတစ္ခုကို ထုတ္ျပမယ္။ ေလာဘစိတ္ဆုိတာ လိုခ်င္တဲ့ အကုသုိလ္စိတ္လုိ႔ ၾကားဘူး ထားေတာ့ နိဗၺာန္ကိုလိုခ်င္တာ၊ တရားကိုလိုခ်င္တာ၊ စာေတြေပေတြတတ္ခ်င္တာ၊ ဆင္းရဲသူမ်ားကို ေပးကမ္း လုိ၍ ပစၥည္းဥစၥာမ်ားကိုလိုခ်င္တာ-စတဲ့ ဒီလိုခ်င္မွဳမ်ဳိးေတြဟာ အကုသုိလ္တရားေတြလုိ႔ အထင္ေရာက္သြား တတ္ၾကတယ္။ အထင္မမွားေစခ်င္ဘူး။

ေတာင္ျမဳိ့မဟာဂႏၶာရုံဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးက ဒီအေတြးမ်ဳိးေတြကို အထင္မမွားေစခ်င္၍ ကိုယ္က်င့္အဘိဓမၼာစာအုပ ္(ႏွာ ၂၄)မွာ ေမတၱာစိတ္နဲ႔ ေရးသားေဖၚျပထားတယ္။ မုဒိတာစိတ္န႔ဲဖတ္ရွဳဖုိ႔ပါ။ “လိုခ်င္မွဳသေဘာသည္ ေလာဘတည္း။ “လိုခ်င္”ဆုိေသာ္လည္း ကာမဂုဏ္ဆုိင္ရာ လုိခ်င္မွဳမ်ဳိးကိုသာ ေလာဘဟုဆုိသည္။ နိဗၺာန္ကုိလိုခ်င္မွဳ၊ တရားကိုလုိခ်င္မွဳ၊ စာေပတတ္ခ်င္မွဳ၊ ဆင္းရဲသူမ်ားကိုေပးကမ္းလို၍ ပစၥညး္ကို လိုခ်င္မွဳ-စေသာ ေကာင္းေသာအရာ၌ လုိခ်င္မွဳမ်ဳိးကား ေလာဘမဟုတ္။ ဆႏၵ (ကုသလစၦႏၵ) သေဘာသာျဖစ္ေပသည္”ဟု အေတြးမွားေနသူမ်ားကို အေတြးမွန္ဖုိ႔ေထာက္ျပေတာ္္မူခဲ့တယ္။ အေတြးနဲ႔စပ္ျပီး ဆင္ျခင္သင့္တဲ့အရာမ်ဳိးေတြကို ဆင္ျခင္နဳိင္ၾကပါေစ။

ေတြးတယ္ဆုိတာ တစ္ဦးတစ္ေယာက္အတြက္ (သုိ႔မဟုတ္) တစ္စုံတခုအတြက္္ တစ္ခုခုကိုျပဳလုပ္ ေပးလုိ၍ ေၾကာင့္ၾကစိတ္နဲ႔ေတြးတာမ်ဳးိလဲ ရွိတတ္ပါတယ္။ ျပဳလုပ္နဳိင္စြမ္းမရွိပဲနဲ႔ ေတာင္ေျမာက္ေလးပါး၊ ေထြရာ ေလးပါးကို ေတြးတဲ့အေတြးမ်ဳိးေတြလဲ ရွိေနတတ္ပါေသးတယ္္။ အမ်ားအတြက္ တစ္စုံတစ္ခုကို ျပဳလုပ္ေပးခ်င္လုိ႔ ေတြးတဲ့အေတြးမ်ဳိးကေတာ့ ဘုရားရဟႏၱာမ်ားေတာင္ မကင္းနဳိင္ပါ။

သိဒၶတၳဘုရားေလာင္းလည္း ေဗာဓိပင္ရင္းမွာ ဘုရားျဖစ္ျပီးတဲ့ေနာက္ သူရရွိထားျပီးတဲ့ တရားေတာ္ မ်ားကို အျပန္အလွန္ ဆင္ျခင္ၾကည့္ေတာ္မူတယ္။ “ငါဘုရားသိထားတဲ့ တရားေတာ္ေတြဟာ အလြန္ကိုသိမ္ေမြ နက္နဲတယ္။ သိနဳိင္ဖုိ႔၊ ျမင္နဳိင္ဖုိ႔ဆုိတာ ပုထုဇဥ္ေတြအတြက္အလြန္ခက္ခဲလိမ့္မယ္။ ၾကံစည္စဥ္းစားရုံမွ်နဲ႔လဲ ဥာဏ္မွာမထင္နဳိင္တဲ့တရားမ်ဳိး။ အာရုံမ်ားတဲ့ (အေတြးမ်ားတဲ့) ပုထုဇဥ္ေတြကို တရားေဟာလဲ ပင္ပမ္းရုံပဲ ရွိလိမ့္မယ္။ တရားမေဟာပဲေၾကာင့္ၾကမဲ့ေနျပီး တရားခ်မ္းသာနဲပဲေနရတာ ေကာင္းလိမ့္မယ္ထင္တယ္”လုိ႔ အၾကံျဖစ္ေတာ္မူတယ္။

ဆုိလိုတာက ျမတ္စြာဘုရား ဒီအေတြးကိုေတြးမိတယ္။ ျမတ္စြာဘုရား ဒီလိုေတြးေနတာကို သဟမၸတိျဗဟၼာၾကီးက သိေနတယ္။ “ဒုကၡပဲ၊ ဘုရားရွင္ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ၾကီးသာ တရားမေဟာပဲေနခဲ႔ရင္ ေလာကၾကီးေတာ့ ပ်က္စီးေတာ့မွာပဲ”လို႔ ေတြးမိျပီး လူ႔ျပည္ကို ခ်က္ခ်င္းပဲဆင္းလာတယ္။ ဘုရားကိုဖူးေမွ်ာ္ျပီး တရားမေဟာပဲမေနဖို႔ ေလွ်ာက္ထားတယ္။

သဟမၸတိျဗဟၼာၾကီး ေလွ်ာက္ထားပုံက – “အရွင္ဘုရား သတိတရားရေတာ္မူပါ၊ အရွင္ဘုရား သုေမဓာ ရွင္ရေသ့ဘဝက ဒီပကၤရာျမတ္စြာဘုရားရဲ့ေျခေတာ္ရင္းမွာ ဘုရားဆုကို ပန္ယူခဲ့စဥ္အခါက “ငါသာ သစၥာေလးပါးတရားကို ထုိးထြင္းသိခဲ့မယ္ဆုိရင္ သတၱဝါေတြကိုလဲ သိေစမယ္ (ဗုေဒၶါ ေဗာေဓယ်)ံ။ ငါသာ သံသရာအေႏွာင္အဖဲြ႔မွ လြတ္ေျမာက္ခဲ့မယ္ဆုိရင္ သတၱဝါေတြကိုလည္း လြတ္ေျမာက္ေစမယ္ (တိေဏၰာ တာေရယ်ံ)။ ငါသာ မြန္းက်ပ္ေနတဲ့ဆင္းရဲဒုကၡေတြမွ လြတ္ေျမာက္ခဲ့ မယ္ဆုိရင္ သတၱဝါေတြကုိလည္း လြတ္ေစရမယ္ (မုေတၱာ ေမာေစယ်ံ)”လုိ႔ အရွင္ဘုရား ေၾကြးေၾကာ္ခဲ့ဘူးသည္ကို အမွတ္ရေတာ္မူပါဘုရား”တဲ့။

ျဗဟၼာၾကီးဟာ ဘုရားတရားမေဟာပဲေနမွာစုိးလုိ႔ ေလးသေခ်ၤနဲ႔ကမၻာတစ္သိန္းအလြန္က စကားကို ဘုရားရွင္အား ျပန္ျပီးအမွတ္ရေစတာ။ ျဗဟၼာၾကီးက ေဝေနယ်သတၱဝါေတြအတြက္ ဘုရားတရားမေဟာမွာကို စိတ္ပူလုိ႔ ေလွ်ာက္ထားေနျခင္းပါ။ တကယ္ေတာ့ ဘုရားရွင္မ်ားဟာ ပါရမီေတာ္ေတြကုိ ပင္ပင္ပမ္းပမ္းျဖည့္က်င့္ ခဲ့တာဟာ သတၱဝါေတြအတြက္ပါ။ သတၱဝါေတြကုိ တရားေဟာနဳိင္ဖုိ႔ ဘုရားတစ္ဆူမွာ ရွိသင့္ရွိထုိက္တဲ့ အရည္အေသြးမ်ဳးိေတြ ရွိလာေအာင္္ ပါရမီေတာ္ေတြကို ျဖည့္က်င့္ခဲ့တာပါ။ သတၱဝါေတြအေပၚမွာထားရွိတဲ့ ဘုရားေလာင္းမ်ားရဲ့မြန္ျမတ္တဲ့ စိတ္ထားကို သိႏိုင္ၾကဖုိ႔ပါ။

နဳိင္ငံျခားကို ပညာသင္ထြက္သြားၾကတဲ့ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူအားလုံးနီးနီးဟာလည္း တုိင္းျပည္က မထြက္ခြါခင္မွာေတာ့ “ငါသာ ေခတ္မွီပညာရပ္ေတြကို နဳိင္ငံျခားမွာ သင္ၾကားခြင့္ရခဲ့မယ္ဆုိရင္ ငါ့တုိင္းျပည္၊ ငါ့လူမ်ဳိးကိုလဲ ဒီေခတ္မွီပညာရပ္ေတြနဲ့ တုိင္းျပည္တုိးတက္ေအာင္ ငါျပန္လည္ျပဳလုပ္ေပးမယ္ဆိုတဲ့ အေတြး ေတြနဲ႔ တိုင္းျပည္မွ ထြက္ခြာသြားၾကတာပါ။ အဲဒီတုံးကေတာ့ စစ္မွန္တဲ့ေစတနာနဲ႔ေတြးတဲ့ အေတြးေတြ ျဖစ္မွာပါ။ သို႔ေသာ္ ဒီအေတြးေတြဟာ အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳးိေၾကာင့္ အတိတ္မွာက်န္ရစ္ခဲ့ျပီး ေရႊျပည္ေတာ္ ေမွ်ာ္ေလတုိင္း ေဝးခဲ့ၾကရျပီမဟုတ္ပါလား။

တကယ္ေတာ့ လူတုိင္းလူတုိင္း အမ်ားအက်ဳိးရွိေစမဲ့အလုပ္မ်ဳိးကုိ ေဆာင္ရြက္ေပးလုိတဲ့အေတြးမ်ဳိးေတြ အနဲဆုံး တစ္ၾကိမ္တခါေလာက္ေတာ့ ျဖစ္ခဲ့ဖူးၾကမွာပါ။ အေၾကာင္းမညီညြတ္ၾကတာရယ္၊ ဆႏၵေတြနည္းသြား ၾကတာရယ္၊ အုပ္ခ်ဳပ္သူ လူတန္းစားေတြကုိ မေက်နပ္ၾကတာရယ္၊ အတၱဖက္မွာ အေလးသာသြားၾကတာရယ္-စတဲ့အေၾကာင္းေတြ မ်ားစြာရွိေနျခင္းေၾကာင့္ မူလရည္ရြယ္ခ်က္ေတြ ပ်က္ျပယ္ခဲ့ၾကရတယ္။ ဘယ္လိုပင္ ျဖစ္ပါေစ … အေတြးကို အေျခခံၿပီး တိုင္းျပည္ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို အေကာင္ဆုံးျဖစ္ေအာင္ ဆက္လက္ ေတြးႏိုင္ၾကလိမ့္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ေနမိျခင္းပါ။ ခ်မ္းသာစြာ အိပ္စက္နဳိင္ၾကပါေစ…။

ေဒါက္တာဓမၼပိယ (ITBMU)


သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ

Similar Posts